Een directeur met ballen!

Deze week diende een rechtszaak tegen de politie aangespannen door Veterans MC. De Veterans MC beschuldigen de politie van laster en een eerdere aangifte leidde niet tot vervolging. De motorclub ondervindt schade van het eenzijdige negatieve beeld dat wordt geschapen door de politie. Leden en vrienden van de club worden langzamerhand door velen gezien als criminelen.

De invloed die dat heeft is veelzijdig. De leden van de club ondervinden in vriendenkring opgetrokken wenkbrauwen. Werkgevers, waaronder Defensie, oefenen druk uit op de leden van de club om te kiezen. Óf je baan, óf je club! Leden die beveiligingswerk doen ondervinden grote hinder met hun beveiligingspas, die immers door hetzelfde instituut wordt verstrekt dat ook de lasterlijke aantijgingen doet, namelijk de politie. Horeca-ondernemers worden door gemeenten en politie onder druk gezet om geen leden van motorclubs met clubkleding te accepteren. Zo worden eerlijke mensen gecriminaliseerd en gemarginaliseerd.

Het is juist voor veel veteranen zeer belangrijk om in de burgermaatschappij mee te kunnen doen. Om je weer ergens thuis te voelen. Om af te kunnen kicken van Defensie. Om je weer welkom in Nederland te voelen na missies in het buitenland. Om geaccepteerd te worden, ondanks je korte lontje. Om erbij te horen, ondanks soms een in jezelf gekeerde afwezigheid. Het lidmaatschap van een motorclub is voor sommigen daarvoor dé manier.

Precies die wens om weer bij de maatschappij te horen, om weer mee te doen. Mee te doen met werk, met wonen, een relatie, gewoon je eigen plek. Precies die wens komt in de verdrukking wanneer je telkens maar weer wordt gemarginaliseerd. Beschuldigd. Gelijkgesteld met het ergste geboefte. En dat gebeurt met opzet. De daders zijn gewoon landgenoten. De binnenlandse vijand blijkt daarbij ongrijpbaar, onaantastbaar, onverslaanbaar, meedogenloos. Daarom zijn een rechtszaak en procedures noodzakelijk.

Van overheidswege is er geen enkele steun. De media laten die mannen, die veteraan zijn en motorrijden, in de steek. Defensie laat zijn mannen in de steek. Al enige jaren worden de Veterans MC geweerd bij het Veteranendefilé op de jaarlijkse Veteranendag. Het gaat veel mannen niet in de kouwe kleren zitten. Nog dit jaar verklaarde ‘militair historicus’ Christ Klep tijdens zijn live-commentaar voor staatsomroep NOS over de Veterans MC: ‘Ze schurken tegen de beruchte clubs aan, ze gaan een biertje drinken met ze, ze lijken wel erg veel op ze’, en tenslotte ‘Ze roepen het over zichzelf af’. Waarmee Klep opnieuw illustreerde hoe weinig hij feitelijk, naast het bestuderen van de doelgroep, echt op heeft met de veteranen. Al eerder deed hij uiterst negatieve uitlatingen in de pers over kolonel Karremans en Dutchbatt tijdens het Srebrenica-drama.

Wanneer dus iedereen tegen je lijkt te zijn. Wanneer het hoekje waarin je zit steeds kleiner wordt. Wanneer mensen stoppen. Wanneer de Amerikanen zouden zeggen: ‘When the going gets tough, only the tough get going!’ Ja, op dat moment wordt je soms opgemerkt. Opgemerkt door een wapenbroeder. Een geloofsgenoot. Een bondgenoot daarmee ook.

Vandaag viel bij veel veteranen weer de ‘Checkpoint’ in de bus. Het blad voor de Nederlandse veteranen. Op bladzijde 34 een schrijven van de directeur van het Veteraneninstituut, én veteraan, Frank Marcus. Op de bijgeplaatste kleurenfoto zit hij in uniform achterop een motor tijdens het Veteranendefilé. Frank Marcus beschrijft hoe hij de hele tweedaagse veteranenmotorrit meemaakte dit jaar. En hoe geweldig hij het vond. Hoe hij genoot van de gesprekken van de motorrijders. Van de sfeer. En dan zegt hij: ‘Waar ik me echter in toenemende mate aan ben gaan ergeren, is het uiten van allerlei beschuldigingen aan het adres van (motor)clubs, zonder dat daar concrete aanklachten op volgen en/of individuele leden van zo’n club gerechtelijk worden vervolgd.’ Frank Marcus legt uit dat al die motorrijders veteranen zijn. Mensen die iets hebben gedaan voor dit land. Die op missies zijn geweest.

Wat een verschil met Christ Klep en zijn slappe verweer in diezelfde ‘Checkpoint’ enige weken geleden. Wat een verschil met al die napraters bij de media. Wat een verschil met al die goedgelovige bestuurders. Wat een verschil met de hard-liner-mentaliteit bij de politie. Wat een mooie man!

Wij gaan de rechtszaak van de Veterans MC volgen. Wij gaan de andere clubs volgen met hun perikelen met deze overheid. Wij stellen graag onrecht aan de kaak. Wij wijzen graag, na terdege onderzoek, naar de schuldigen van machtsmisbruik en onderdrukking. Maar wij laten het ook weten wanneer iemand de moed heeft gehad boven zichzelf uit te stijgen.

Belastinggeld Langedijk ‘expendable’

Er is weer een clubhuis gesloten van een motorclub. Het Algemeen Dagblad bericht daarover op 24 augustus 2015: ‘Motorclub Expendables mag een bedrijfspand in Broek op Langedijk (NH) niet langer gebruiken als clubhuis. Dit heeft de voorzieningenrechter in Alkmaar maandag bepaald in een zaak die de gemeente Langedijk tegen de motorclub had aangespannen. Volgens de rechter stelt de gemeente terecht dat de manier waarop de motorclub het pand gebruikt in strijd is met het bestemmingsplan.
In het pand in Langedijk kunnen de clubleden sleutelen aan hun motoren. Daarnaast werden tot begin vorige maand wekelijkse vergaderingen en borrels gehouden. Daar hield de club mee op toen de gemeente met ingang van 10 juli dergelijke bijeenkomsten verbood en een dwangsom van 10.000 euro per overtreding oplegde.
Omdat geen sprake zou zijn van een clubhuis, stapte Expendables daarop naar de rechter. Die oordeelde maandag dat de rapporten die toezichthouders van de gemeente bij diverse inspecties opmaakten, overduidelijk aantonen dat in het pand sprake is geweest van verenigingsactiviteiten. Dat is strijdig met het bestemmingsplan, aldus de rechter. Leden mogen in het pand aan hun motoren sleutelen, maar er mogen geen bijeenkomsten of vergaderingen van de club worden gehouden.’

Het Algemeen Dagblad krijgt van ons een pluim voor de berichtgeving. De Expendables worden netjes ‘motorclub’ genoemd, wat ze ook zijn, en niet ‘motorbende’, wat veel andere kranten doen. De gemeente Langedijk is echter veel minder netjes. Het opleggen van een dwangsom heeft al eerder bij een motorclub geresulteerd in groot onrecht. Onze trouwe lezers herinneren zich hier de Barneveldse afdeling van de Hells Angels, die uiteindelijk zonder clubhuis zit nadat de gemeente onterecht een dwangsom oplegde en het clubhuis in beslag nam en verkocht.

Het oordeel van de rechter is enigszins vreemd. Er mag wel worden gesleuteld, maar verenigingsactiviteiten zijn verboden. In elk bedrijfspand worden vergaderingen gehouden tussen de werkgever en het personeel of tussen de werkgever en bijvoorbeeld vertegenwoordigers of andere belanghebbenden. Ook wordt mij altijd een kopje koffie aangeboden wanneer ik bij mijn autodealer kom voor onderhoud. Bovendien is er geen wettelijke definitie van clubhuis. Maar hier mag dat allemaal niet. Dus tsja.

De gemeente Langedijk echter verdient op zijn minst wat nader onderzoek. Dat mag in een democratie. Uiteindelijk zat die motorclub er pas sinds februari van dit jaar. Waar verdient die club dat razendsnelle optreden van de gemeente aan? We zien achter de beslagen ruitjes van één van de kamers van het gemeentehuis de CDA-burgemeester zitten. Merkwaardig dat het CDA een burgemeester mag leveren, want de gemeente zag sinds 1998 een enorme teruggang van populariteit van het CDA. Waren er in 1998 nog zes zetels voor deze partij, in 2014 kwamen er met moeite nog twee zeteltjes tevoorschijn. Over volksvertegenwoordiging gesproken.

Maar goed, er zit een CDA-persoon. Eens kijken dus wat hij doet. We gaan daarvoor weer naar de website van Leo Verhoef (leoverhoef.nl). Leo Verhoef is een gediplomeerd accountant die de rekeningen en jaaropgaven van overheden narekend en tot buitengewoon onthutsende conclusies komt. Hij schrijft de betreffende gemeenten aan om ze op de hoogte te stellen, maar krijgt maar heel zelden antwoord.

Wat zegt Leo Verhoef over Langedijk? ‘Ook de jaarrekeningen van gemeente Langedijk zijn onbetrouwbaar en dus misleidend en dus alleen maar bruikbaar in de open haard.
Het gemeentebestuur meldt in de jaarrekening 2006 een voordelig saldo van opbrengsten en kosten van € 1,5 miljoen. In werkelijkheid was er € 13,3 miljoen overgehouden. De opbrengst OZB was in 2006 € 3,2 miljoen. Die was dus geheel en al overbodig. Met geknoei in de cijfers werd dat gemaskeerd. Ook de weergave van de financiële positie is niet juist en dus ook misleidend. Ook daarvóór waren de jaarrekeningen over 2004 en 2005 misleidend.
Leo Verhoef waarschuwde de gemeenteraad met zijn brief van 15 januari 2007. Die reageerde totaal niet.
Dus was de jaarrekening 2006 weer misleidend. Leo Verhoef waarschuwde de gemeenteraad met zijn brief van 29 mei 2007 opnieuw. Die gemeenteraad deed geen enkele moeite te reageren. Dus was ook de jaarrekening 2007 weer misleidend.
Het gemeentebestuur meldde in de jaarrekening 2007 een voordelig saldo van opbrengsten en kosten van € 1,0 miljoen. In werkelijkheid hield de gemeente € 0,7 miljoen over.
Dus was ook de jaarrekening 2008 weer misleidend. Het gemeentebestuur meldde een voordelig saldo van opbrengsten en kosten van € 1,2 miljoen. In werkelijkheid hield de gemeente € 0,9 miljoen over.
Dus was ook de jaarrekening 2009 weer misleidend. Het gemeentebestuur meldde een nadelig saldo van opbrengsten en kosten van € 0,0 miljoen. In werkelijkheid was er een voordelig saldo van € 3,9 miljoen. (De opbrengst van de Onroerendezaakbelasting was € 3,7 miljoen. Die was dus totaal onnodig.)
Leo Verhoef waarschuwde de gemeenteraad opnieuw voor de misleidende jaarrekeningen met zijn brief van 1 maart 2011. Die reageerde niet, want “ach, het gaat over zoiets totaal onbelangrijks als het geld van de belastingbetalers”.
Dus was ook de jaarrekening 2010 weer misleidend. Het gemeentebestuur meldde een nadelig saldo van opbrengsten en kosten van € 2,0 miljoen. In werkelijkheid was er een voordelig saldo van € 3,5 miljoen. (De opbrengst van de Onroerendezaakbelasting van € 3,8 miljoen was dus nagenoeg onnodig.)
Leo Verhoef waarschuwde de gemeenteraad opnieuw met zijn brief van 17 november 2011. Alweer, geen reactie.
Dus was ook de jaarrekening 2011 weer misleidend. Het gemeentebestuur meldde een nadelig saldo van opbrengsten en kosten van € 1,2 miljoen. In werkelijkheid leed de gemeente een verlies van € 6,4 miljoen. Waar zijn de ontbrekende € 5,2 miljoen aan opgegaan? In ieder geval: weg belastinggeld!
Leo Verhoef waarschuwde de gemeenteraad opnieuw voor de misleidende jaarrekeningen met zijn brief van 13 februari 2013. Alweer, geen reactie, want “het gaat toch immers over zoiets totaal onbelangrijks als het geld van de belastingbetalers”.
Dus was ook de jaarrekening 2012 weer misleidend. Het gemeentebestuur meldde een nadelig saldo van opbrengsten en kosten van € 6,9 miljoen. In werkelijkheid leed de gemeente, zo gaf de ontwerp-jaarrekening aan, een dramatisch verlies van € 18,7 miljoen. Waar zijn de niet gemelde uitgaven van € 11,8 miljoen aan opgegaan? Ten minste waren er forse verliezen bij (te ambitieuze?, te weinig doordachte?) grond- en bouwprojecten van ten minste € 7,7 miljoen. Hoeveel nog meer? In ieder geval: weg belastinggeld! Later is bij de vaststelling van de jaarrekening een kleine correctie op de cijfers aangebracht, zodat de conclusie moet luiden dat het werkelijke verlies € 16,8 miljoen was.
Leo Verhoef waarschuwde de gemeenteraad opnieuw met zijn brief van 29 april 2013. Alweer, geen reactie.
Dus was ook de jaarrekening 2013 weer misleidend. Het gemeentebestuur meldde een voordelig resultaat van € 0,4 miljoen. In werkelijkheid was het € 2,7 miljoen.
Dus was ook de begroting 2015 misleidend. Het gemeentebestuur presenteert een voordelig saldo van opbrengsten en kosten van € 60.000. In werkelijkheid heeft de begroting een nadelig saldo van € 225.000. Waarom moeten de gemeenteraad en andere belangstellenden alweer misleid worden?
Leo Verhoef waarschuwde de gemeenteraad opnieuw met zijn brief van 10 november 2014. Geen reactie.
Dus was ook de jaarrekening 2014 weer misleidend. Het gemeentebestuur presenteerde een nadelig resultaat van € 8,6 miljoen. In werkelijkheid leed de gemeente een verlies van € 12,7 miljoen. Onder meer kwamen er opeens verplichtingen tevoorschijn van € 1,8 miljoen die ook al in de jaarrekeningen van de voorgaande jaren hadden moeten zijn opgenomen. En dat allemaal met dezelfde goedkeurende accountantsverklaringen! Ook waren er weer nieuwe verliezen op (te ambitieuze?, te weinig doordachte?) grond- en bouwprojecten. Hoeveel? Niet te zien in de brij van letters en cijfers. € 10 miljoen? Alweer, weg belastinggeld, opgegaan aan onroerendgoed-speculatieverliezen! Inmiddels missen we over de afgelopen vier jaar (2011-2014) zo’n € 17 miljoen niet gemelde uitgaven van belastinggeld!
Leo Verhoef waarschuwde de gemeenteraad opnieuw voor de misleidende jaarrekeningen met zijn brief van 9 juni 2015.’

Aldus Leo Verhoef. Zeventien miljoen euro weg in vier jaar? Geknoei en misleiding? Belastinggeld weg? Burgemeester van het CDA niet weg?

De stadsrechten van Langedijk werden al eens eerder ingetrokken. In 1426 was dat. De gemeente is hier dus niet aan zijn proefstuk. De motorclub die wel weg moet heet ‘Expendables MC’. ‘Expendable’ betekent ‘misbaar’. Je zou bijna denken dat de motorclub alleen maar ambtenaren van de gemeente Langedijk als lid heeft.

Wikijansia: Barneveld

Algemeen

Barneveld is een dorp in de provincie Gelderland dat al zo’n 800 jaar oud is. De naam van het dorp, Barneveld, is waarschijnlijk afkomstig van het afbranden van bos om er akkers aan te leggen. Barneveld zou dan betekenen ‘afgebrand veld’.

In de gemeente Barneveld woonden in 2010 30.027 mensen. Het dorp is het centrum van de Nederlandse pluimveeteelt en heeft een sterke protestantse gemeenschap.

De gemeente Barneveld heeft als burgemeester dr. J.W.A. van Dijk die in zijn taken wordt bijgestaan door de wethouders A. de Kruif, P.J.T. van Daalen, E. Fokkema en G.J. van den Hengel. Burgemeester Van Dijk heeft een goedbetaalde nevenfunctie als commissaris bij de Rabobank Bollenstreek.

Beleid betreffende doelgroepen

Eerder dit jaar (wij schreven daar over in de blog ‘Barneveld beneveld’) werd bekend dat de gemeente Barneveld een clubhuis van een motorclub had gesloten en verkocht. Volgens de gemeente werd de eigenaar van het clubhuis, de lokale afdeling van de Hells Angels MC, een dwangsom opgelegd na het vieren van een bruiloft in het pand. De gemeente ging er van uit dat in het pand geen openbare bijeenkomsten mochten worden gehouden. Ook mocht er geen drank worden geschonken. De motorclub kon de dwangsom van 13.000 euro niet betalen en daarom werd door de gemeente beslag gelegd op het pand. Het pand werd daarna geveild en van de opbrengst werd de dwangsom afgetrokken. Kort na de verkoop van het pand oordeelde de rechter dat de dwangsom onterecht was geweest, daar de bruiloft een besloten feest was. Ook bijeenkomsten in het clubgebouw waren altijd besloten, daar altijd eerst moest worden aangebeld en alleen genodigden of bekenden (op afspraak) het pand konden betreden. Het innen van de dwangsom was ook niet volgens de regels gebeurd. Deze rechterlijke uitspraak betekende dat de gemeente met een fors probleem kwam te zitten. Er was volkomen onterecht opgetreden tegen een vereniging en daardoor was grote schade en leed ontstaan. Tot op heden is het niet bekend wat de gemeente Barneveld gaat doen om dit probleem op te lossen.

In het ‘Integraal Gemeentelijk Veiligheidsplan Barneveld 2015-2018’ werd ook bepaald wat de gemeente aanmoest met de jeugdketen binnen zijn grenzen. Jeugdketen zijn plaatsen waar zonder enige vergunning alcohol wordt geschonken aan jongeren, vaak minderjarigen. De keten zijn vrij toegankelijk en hebben dus, in tegenstelling tot het clubhuis van de motorclub, geen besloten karakter. Door de afwezigheid van toezicht, diploma’s, regelgeving geeft de gemeente Barneveld de gelegenheid aan minderjarigen om alcohol te drinken. Dit is tegen de wet.

Het ‘Veiligheidsplan’ zegt hierover: ‘De gemeente Barneveld beschikt over een aantal jeugdketen, met name in het buitengebied. Enkele jaren geleden heeft de gemeente Barneveld gekozen voor een afbouwbeleid: de bestaande, bekende keten werden – onder bepaalde voorwaarden – gedoogd; nieuwe keten mochten en mogen zich niet vestigen. Hierin ligt uiteraard ook een eigen verantwoordelijkheid bij ouders/opvoeders. Niet overal is de overheid verantwoordelijk voor en heeft hier zicht op. Deze werkwijze heeft de afgelopen jaren ge-leid tot een (drastische) afname van het aantal geregistreerde keten. Op dit moment, januari 2015, zijn er nog 10 jeugdketen met een gedoogbeschikking. Wij zetten deze werkwijze de komende jaren voort. Uiteraard wordt er, na meldingen overlast, opgetreden.’

Trouw schrijft over de ketenproblematiek op 4 december 2008 het volgende in zijn artikel ‘Harde aanpak van jeugdketen werkt niet’ : ‘De keuze van Barneveld voor een gedoogbeleid lijkt daar op. Nieuwe keten zijn niet toegestaan, maar achttien bestaande mogen na controle blijven tot ze vanzelf ophouden. Een jongerenkeet bestaat doorgaans een jaar of zeven, de tienerjaren van de gebruikers. Zo sterven de Barneveldse keten langzaam uit.’

 

Absoluut geen corruptie

Barneveld Vandaag schreef op 20 april 2015: ‘De gemeente Barneveld ontving in 1995 een verzoek om medewerking te verlenen voor de realisering van een tweede woning op het perceel Barnseweg 14. Dit verzoek werd om verschillende redenen geweigerd. In 2013 werd eenzelfde verzoek ingediend, maar nu door de nieuwe eigenaren van het genoemde perceel. Hoewel deze aanvraag in eerste instantie ook werd geweigerd, bleken er wel stedenbouwkundige mogelijkheden te zijn om alsnog medewerking te verlenen. De oorspronkelijke eigenaren van het perceel vonden dit merkwaardig. Zij dienden daarom een zienswijze in, waarin zij zich afvroegen of het perceel met voorkennis was gekocht en of er ongeoorloofde invloed door de gemeenteraad of een gemeenteraadslid was uitgeoefend. Deze laatste vraag hield verband met het feit dat er een nauwe familierelatie bestaat tussen de nieuwe eigenaren van het perceel en raadslid Van den Brink.’

Dit is natuurlijk inderdaad wel zeer toevallig. De gemeente Barneveld liet een onderzoek instellen, dat als uitkomst had dat de gemeente niet onrechtmatig had gehandeld. Over raadslid van de SGP Van den Brink was men iets minder mild: ‘Daarnaast heeft hij zich niet onafhankelijk en niet onpartijdig gedragen. Door zijn rechtstreekse bemoeienis met de zienswijze, is vermenging opgetreden van het particuliere belang van raadslid Van den Brink met het door de gemeenteraad te behartigen algemeen belang. Dit is strijdig met de gedragscode van de gemeenteraad.’

Naar aanleiding van het rapport besloot de SGP het vertrouwen op te zeggen in het raadslid en ging deze onafhankelijk verder.

 

Absoluut wel geld zoek uit de gemeentekas?

Accountant Leo Verhoef doet al jaren onderzoek naar overheden en hun jaarrekeningen. Telkens vindt hij dat rekeningen niet kloppen, terwijl gerenommeerde accountantsbureau’s wel hun handtekening hebben gezet. Verhoef schrijft de overheden aan, wanneer hij ontdekt dat er iets mis is. Op zijn website www. leoverhoef.nl : ‘Ook de jaarrekeningen van gemeente Barneveld zijn misleidend. Wat als saldo van opbrengsten en kosten wordt gepresenteerd, is niet het werkelijke saldo, en wat als financiële positie wordt gepresenteerd, is niet de financiële positie. Het gemeentebestuur meldde in de jaarrekening 2002 een voordelig saldo van opbrengsten en kosten van € 1,9 miljoen. In werkelijkheid hield de gemeente € 7,7 miljoen over.

Leo Verhoef waarschuwde de gemeenteraad met zijn brief van 14 juli 2003 voor de misleidende jaarrekening. De gemeenteraad deed er niets mee maar liet het aan het college van b&w over om een uiterst dom briefje te sturen met de mededeling dat de jaarrekening niet misleidend was omdat een of andere accountant dat verklaard had. In Barneveld hadden ze blijkbaar de krant niet gelezen en niets gehoord en begrepen over WorldCom- en Enron- en andere boekhoudfraudezaken waar ook allemaal goedkeurende accountantsverklaringen bij stonden.

Dus was bijvoorbeeld de jaarrekening 2006 en daarna de jaarrekening 2007 ook weer misleidend. Het gemeentebestuur meldde in de jaarrekening 2007 een voordelig saldo van opbrengsten en kosten van € 1,6 miljoen. In werkelijkheid hield de gemeente € 3,5 miljoen over. Geknoei in de cijfers maskeerde bijvoorbeeld dat de exeptionele verhoging van de Onroerendezaakbelasting van meer dan 15% (!) totaal niet nodig was geweest.

Leo Verhoef waarschuwde de gemeenteraad opnieuw met zijn brief van 27 augustus 2008. Die liet het aan het college van b&w over Leo Verhoef mee te delen dat een of andere accountant en de gemeenteraad de jaarrekening hadden goedgekeurd en dat “dus daarom” de jaarrekening niet onbetrouwbaar kon zijn. Het zal je gemeenteraad maar zijn. Het college van b&w schreef ook nog: “… doen wij aan u het verzoek om ons in de toekomst niet meer te wijzen op ongeregeldheden die (uitsluitend) door u geconstateerd worden”, terwijl bijvoorbeeld het NIVRA (organisatie van registeraccountants) al in maart 2006 zei dat de kritiek van Leo Verhoef op (veel) gemeentelijke jaarrekening terecht is, en terwijl Leo Verhoef nog steeds registeraccountant is.

Dus was ook de jaarrekening 2008 weer misleidend. Het gemeentebestuur meldde een voordelig saldo van opbrengsten en kosten van € 4,7 miljoen. In werkelijkheid hield de gemeente “slechts” € 2,9 miljoen over. (De opbrengst van de Onroerendezaakbelasting was € 7,8 miljoen; dat had dus best ietsjes minder kunnen zijn.)

Leo Verhoef waarschuwde de gemeenteraad opnieuw voor de misleidende jaarrekeningen met zijn brief van 8 mei 2009. Dus was ook de jaarrekening 2009 weer misleidend. Het gemeentebestuur meldde een voordelig saldo van opbrengsten en kosten van € 0,0 miljoen. In werkelijkheid behaalde de gemeente een winst van € 40,9 miljoen (waarvan winst van – ten minste – € 38,6 miljoen bij de verkoop van de NUON-aandelen). (De opbrengst van de Onroerendezaakbelasting was € 8,1 miljoen; die was dus totaal overbodig.) Leo Verhoef waarschuwde de gemeenteraad opnieuw met zijn brief van 15 juni 2010. Die reageerde niet.

Dus was ook de jaarrekening 2010 weer misleidend. Het gemeentebestuur meldde een nadelig saldo van opbrengsten en kosten van € 1,4 miljoen. In werkelijkheid leed de gemeente een verlies van € 5,4 miljoen. Waar zijn de niet genoemde uitgaven van belastinggeld van € 4,0 miljoen aan opgegaan? Leo Verhoef waarschuwde de gemeenteraad opnieuw met zijn brief van 24 oktober 2011. Die reageerde niet.

Dus was ook de jaarrekening 2011 weer misleidend. Het gemeentebestuur meldde een voordelig saldo van opbrengsten en kosten van € 2,4 miljoen. In werkelijkheid was het “slechts” € 1,6 miljoen. Krijgen de belastingbetalers dat terug?

Dus was ook de jaarrekening 2012 weer misleidend. Het gemeentebestuur meldde een voordelig saldo van opbrengsten en kosten van € 2,6 miljoen. In werkelijkheid leed de gemeente een dramatisch verlies van € 29,2 miljoen. Waar zijn de niet genoemde uitgaven van belastinggeld van € 31,8 miljoen aan opgegaan? Ten minste waren er verliezen van ruim € 31 miljoen bij (te ambitieuze?, te weinig doordachte?) grond- en bouwprojecten. Leo Verhoef waarschuwde de gemeenteraad opnieuw voor de misleidende jaarrekening met zijn brief van 24 april 2013.

Dus was ook de jaarrekening 2013 weer misleidend. Het gemeentebestuur meldde een voordelig saldo van opbrengsten en kosten van € 3,0 miljoen. In werkelijkheid leed de gemeente opnieuw een groot verlies, nu van € 24,6 miljoen. Leo Verhoef waarschuwde de gemeenteraad opnieuw voor de misleidende jaarrekening met zijn brief van 18 april 2014. Alweer, geen reactie.

Dus was ook de jaarrekening 2014 weer misleidend. Het gemeentebestuur meldde een nadelig saldo van opbrengsten en kosten van € 3,0 miljoen. In werkelijkheid leed de gemeente een verlies van € 0,7 miljoen. Er waren nieuwe verliezen, nu van € 3,9 miljoen, bij (te ambitieuze?, te weinig doordachte?) grond- en bouwprojecten. Zonder deze speculatie-verliezen zou de gemeente dus geld overgehouden hebben!’, aldus Verhoef op zijn website.

Feitelijk maakt de gemeente zich schuldig aan valsheid in geschrifte. Er is geen excuus mogelijk: de gemeente is diverse malen schriftelijk gewaarschuwd.

Pluimveehoofdstad

Er is een spreekwoord over struisvogels die hun kop in het zand steken. Er is een gezegde over struisvogelpolitiek. Er is ook een spreekwoord over kippen zonder kop. Maar wij houden ons het liefst bij: ‘Als de vos de passie preekt, boer pas op je kippen!’

 

 

 

 

 

 

 

 

Het zijn de blablabandidos

Vandaag weer prachtig nieuws over ‘motorbendes’. Deze keer opnieuw uit Limburg, de provincie waarover wij al verschillende artikelen schreven. Schietende politieagenten die door de rechter worden veroordeeld, corrupte politieagenten, corrupte ambtenaren in Kerkrade, burgemeesters die absoluut niet van onbesproken gedrag zijn, vastgoedontwikkelaars die royaal steekpenningen uitdelen, politici die worden veroordeeld. Het kan niet op, dus is het inderdaad tijd voor iets anders.

Dagblad de Limburger en het Limburgs Dagblad hadden inzage in processen-verbaal van gesprekken die de politie met getuigen en slachtoffers had van Bandidos MC. U weet wel die motorclub uit Zuid-Limburg waarvan de aanvoerder werd afgevoerd in zijn onderbroek. Naar aanleiding van die arrestatie waarbij een fotograaf aanwezig mocht zijn, vroegen wij ons al af of er niet een dealtje was gemaakt tussen de pers in Limburg en de politie.

Nu blijkt dat de getuigen volgens de politie geen verklaringen durven afleggen tegen de Bandidos. Heel Nederland huivert natuurlijk. Toch vragen wij ons het één en ander af. Namelijk bij lezing van het artikel blijkt dat die getuigen eigenlijk de slachtoffers van de Bandidos zijn. Het zijn dus geen getuigen die iets hebben gezien of gehoord. Nee, dit zijn de mensen die zodanig door de Bandidos zijn benadeeld dat die mannen nog steeds vastzitten. Maar ze willen geen verklaring afleggen. Ze hebben dus ook geen aangifte gedaan. Hoe weet de politie dan dat ze bestaan? En hoe weet de politie dan dat ze slachtoffer zijn? Misschien waren het zakenpartners van sommige van de gearresteerde Bandidos. Misschien waren het wel daders die de Bandidos wilden benadelen en nu het deksel op de neus kregen.

Kan het ook zijn dat er eigenlijk helemaal geen zaak is tegen de Bandidos? Het is op zich al zeer vreemd dat tijdens een lopend onderzoek de pers wordt ingeschakeld en inzage krijgt in de stukken. Stukken over verdachten, die dus nog niet veroordeeld zijn. Alleen maar beschuldigd. Beschuldigd door het OM. Zonder dat er getuigen of slachtoffers zijn.

Er zijn nog andere feiten die wijzen op een niet zo sterke zaak. Zo verklaarde daags na de wapenvondst, die in de Limburgse pers breed werd uitgemeten als een wapenvondst bij de Bandidos, Piem Miltenburg, hoofd operatiën van de bestrijding van motorbendes, dat het helemaal niet zeker was dat die wapens van de Bandidos waren. Dat moest onderzoek uitwijzen en dat kon nog wel maanden duren. Vervolgens kwam de advocaat van de club enige tijd geleden met het bericht dat die wapens zelfs niet in de dagvaarding stonden, omdat de politie er blijkbaar van uitging dat de wapens wel eens van een ander konden zijn.

Het vreemde was dat de pers schreef dat die wapenvondst voor de politie een verrassing was. Maar even later schreef diezelfde pers dat de politie de Bandidos afluisterde en had gehoord dat de Bandidos wapens wilden aanschaffen om een oorlog te voeren tegen andere clubs. Hoezo was die vondst dan een verrassing? Het lijkt erop dat er dus iets niet helemaal klopt. Gelukkig kreeg de politie in Limburg kort geleden ook nog een tip uit België over betrokkenheid van de Bandidos bij een drugslijn naar Denemarken. Nou, dat is toevallig. En komt dat even goed uit?

Afgelopen week meldde de advocaat van twee aan Satudarah gelieerde personen in Enschede die terecht stonden voor prostitutie, dat er maar heel weinig bewijs was in die zaak en dat het een politieke zaak was waarin koste wat kost leden van een motorclub veroordeeld moesten worden. Blijkbaar is Justitie dus bereid om mensen te veroordelen, omdat ze nou eenmaal een oorlog tegen motorclubs zijn begonnen. Of die mensen schuldig zijn is van ondergeschikt belang. De Bandidos zitten nu al maandenlang vast, maar de zaak lijkt steeds zwakker te worden. Is ook dit politiek? In ieder geval wordt de afwezigheid van getuigenverklaringen, slachtofferverklaringen en de mogelijkheid dat de gevonden wapens van een ander zijn ruimschoots gecompenseerd door een schreeuwende media die ‘inzicht heeft gehad in vertrouwelijke stukken’. Wanneer komt er eens inzicht in de vertrouwelijke stukken van burgemeesters die van twee walletjes eten? Of van vastgoedbaronnen die steekpenningen uitdelen aan bestuurders? Sterker nog, wanneer worden die mensen eens vervolgd?

De burgemeester in zijn hemd

Burgemeester Jos Som kwam diverse malen in het nieuws de afgelopen tijd. Er is ook veel aan de hand in zijn stad. En het zijn niet alleen geruchten. Wij doelen hier op corruptie, omkoping en machtsmisbruik. Was meneer Som een flink aantal keren te horen als actievoerder tegen criminaliteit van motorbendes, het lijkt er sterk op dat de échte criminaliteit dichter bij meneer Som in de buurt zit dan de mensen wordt wijsgemaakt.

Op 8 januari 2009 bericht integriteitoverheid.nl het ontslag van een Kerkraads ambtenaar: ‘De betrokken ambtenaar was werkzaam bij de gemeente Kerkrade als [functie bij sector]. In die functie was betrokkene belast met de ambtelijke voorbereiding van de koop en verkoop van gemeentelijk onroerend goed. In verband met de verkoop van een zestal gemeentelijke woningen heeft betrokkene enkele keren contact gehad met de heer [Z.]. Nadat de verkoop van deze woningen in 2003 was afgerond met de overdracht daarvan aan [Z.], heeft betrokkene van de heer [X.], eveneens gemeenteambtenaar van Kerkrade, een bedrag van ongeveer € 1.500,- aangenomen, waarvan hij wist dat het van [Z.] afkomstig was. Bij besluit van 11 mei 2005, na bezwaar gehandhaafd bij het bestreden besluit van 8 november 2005, heeft het college betrokkene met toepassing van artikel 8:13 CAR/UWO de disciplinaire straf van ongevraagd ontslag opgelegd, onder bepaling dat deze straf onmiddellijk ten uitvoer wordt gelegd.’

Deze ambtenaar was dus niet alleen in die zaak van steekpenningen. Hij kreeg dat geld via een andere ambtenaar van de gemeente Kerkrade. Beide ambtenaren werkten op het gemeentehuis, waar ook burgemeester Som vaak vertoeft.

Gemeente.nu bericht in 2011 dat opnieuw een ambtenaar van de gemeente Kerkrade verdacht werd van corruptie: ‘De ambtenaar was op non-actief gesteld door het vermoeden van corruptie en kiest nu zelf voor de uitgang. Opvallend is wel dat de medewerker is vrijgesproken van corruptie. Uit het onderzoek naar zijn handelen blijkt dit niet. Er is “geen van strafrechtelijk handelen”, stelt de gemeente. Wel heeft de ambtenaar de integriteitscode geschonden.’

Ook deze ambtenaar was werkzaam met onroerend goed. En ook hij werkte op hetzelfde gemeentehuis als meneer Som.

Crime-nieuws.nl bericht op 20 januari 2015 dat zelfs een rechercheur is aangehouden wegens corruptie: ‘Dinsdag is een 38-jarige politieagent uit Kerkrade aangehouden op verdenking van corruptie en schending van zijn geheimhoudingsplicht door het tegen betaling verschaffen van gegevens uit de politiesystemen aan derden.’

Deze meneer werkte niet op het gemeentehuis, maar op het politiebureau. Dit politiebureau valt onder verantwoordelijkheid van burgemeester Som als korpsbeheerder.

Enige weken geleden werd een andere politieagent uit Kerkrade veroordeeld door de rechter tot twee jaar gevangenisstraf wegens het neerschieten van de bijrijder van een auto, zonder dat er iemand in gevaar was. Ook deze politieagent valt onder de verantwoordelijkheid van burgemeester Som.

NRC.nl bericht op 15 januari 2015 over een grote corruptiezaak, die nog groter blijkt: ‘De corruptiezaak rond oud-senator en wethouder Jos van Rey (VVD) is uitgebreider dan tot nu toe bekend. Dat blijkt uit de dagvaarding die vanmorgen is verspreid. Van Rey zou niet alleen projectontwikkelaar Piet van Pol bevoordeeld hebben, maar ook een bouwbedrijf en een beveiligingsbedrijf. Van Rey staat dinsdag terecht voor de rechtbank Rotterdam. Hij zou als wethouder in Roermond de drie bedrijven een voorkeursbehandeling hebben geven, vertrouwelijke gemeente-informatie hebben verstrekt en besluitvormingsprocedures hebben beïnvloed. Met name Van Pol zou daardoor voor honderden miljoenen euro’s projecten hebben kunnen bouwen. Van Rey staat ook terecht voor het aannemen van giften van Van Pol, bouwbedrijf Meulen Groep uit Weert en beveiligingsbedrijf Red Security uit Roermond ter waarde van 107.814 euro. Het gaat om vakantiereizen, uitstapjes en donaties aan Liba BV, een bedrijf op naam van zijn kinderen. Daarnaast zou Jos van Rey 175.000 euro hebben witgewassen, ronselde hij 34 volmachtstemmen en schond hij volgens justitie zijn ambtsgeheim door informatie te lekken uit de sollicitatieprocedure voor een nieuwe burgemeester. Als giften ziet het Openbaar Ministerie ook de door Van Pol betaalde bezoeken van Van Rey aan vastgoedbeurzen en voetbalwedstrijden met hotelverblijf en de vakanties van de wethouder in de villa van de projectontwikkelaar aan de Côte d’Azur. Volgens justitie verbleef Van Rey er tussen 2004 en 2012 in totaal 22 keer. Zelf meldde de wethouder eerder veertien bezoeken.’

Interessant die meneer Van Rey. Zaken doen met meneer Van Pol, die als dank gul in zijn beurs tast. Meneer Van Pol was ook de grote man achter het nieuwe centrumproject op de Markt in Kerkrade. Die markt waar Suze Som dat aardige tapasrestaurant heeft en waar die Hells Angels zaten die nu zijn weggestuurd door meneer Som. Aardig detail is dat ook meneer Som werd gesignaleerd in dat vakantiehuis van meneer Van Pol in Zuid-Frankrijk. Meneer Pol schijnt dus zijn vrienden en medestanders goed te belonen. Heeft Van Pol ook meneer Som goed beloont? In ieder geval zijn de tegenstanders van meneer Van Pol in Kerkrade wel goed afgestraft. Hoe dan, vraagt u zich af?

Een andere eigenaar van onroerend goed op de Markt in Kerkrade was meneer Joep Janssen. Hij werd opgepakt op beschuldiging van een hele waslijst aan aantijgingen en maar liefst 134 panden werden in beslag genomen. Onder andere. Tijdens deze Landlord-zaak echter werden de officieren van Justitie door de rechter de mantel uitgeveegd wegens liegen en bedriegen en kreeg meneer Janssen vrijspraak. Eén van die officieren was meneer Wim Smits, die nu voor het RIEC-LIEC werkt. Wij berichtten hier al eerder over. Over die Landlord-zaak bericht bijzonderstrafrecht.nl op 17 september 2013: ‘Het einddossier bevat de namen van 68 medeverdachten, waaronder notaris Van T. en makelaar S. uit Kerkrade. Justitie verwijt de notaris dat hij bij een aantal huizenverkopen aan Joep J. een valse notariële akte heeft opgemaakt.’

Nee, onder de verantwoordelijkheid van meneer Som vallen ze deze keer niet. Maar ze wonen wel weer in Kerkrade.

Wij weten natuurlijk niet of die meneer Som zelf ook geld in zijn zak steekt. Wel weten wij dat er over hem eerder al vragen werden gesteld door GroenLinks. Som was toen burgemeester van Gulpen. Een eerdere burgemeester van Kerkrade was meneer Mans. Op Enschederamp.nl staat een bericht van 4 december 2011 over deze Mans: ‘Echtpaar Mans reisde op kosten aannemer Knops en ondernemer Wesly twee keer naar Israël.’ Als dat zo is, dan is de selectieprocedure voor het burgemeesterschap voor verbetering vatbaar.

Wij vragen ons nu toch het één en ander af. Waarom wil meneer Som eigenlijk die Hells Angels verbieden? Die motorjongens lijken veel integerder dan de mensen uit het Umfeld van meneer Som. Waarom mogen leden van motorclubs niet voor beveiligingsbedrijven werken? Ze komen niet in het nieuws in verband met steekpenningen, zoals Red Security uit Roermond. Waarom moest minister Ard van der Steur op Tweede Pinksterdag met spoed naar Limburg komen om over die ‘motorbendes’ te praten? Er is toch genoeg veel dichter bij huis? Meneer Som zei zelf in zijn televisieoptreden bij EenVandaag dat wanneer je er niets mee te maken wilt hebben je gewoon je jas moest uittrekken. Hij doelde daarmee op het vermeende misdadige karakter van de motorclubs. Wanneer trekt meneer Som zijn jas uit? Wanneer wij het zo lezen hier, is het uittrekken van een jas niet voldoende. Er moet nog veel meer uit. Meneer Som in zijn hemd gezet? Tsja, niet door ons. Wij krijgen van niemand geld.

 

 

 

 

 

 

 

Oproep

Onderzoek oneigenlijk gebruik machtsmiddelen van de overheid ten aanzien van motorclubs voor een uitgebreid artikel op onze blog.

Steeds vaker worden mensen die relaties, zowel zakelijk als vriendschappelijk, hebben met motorclubs of leden van motorclubs, door de politie lastiggevallen. Dit gebeurd onder het mom van criminaliteitsbestrijding, maar tegen de betreffende clubs en/of leden wordt geen strafvervolging ingesteld. Dit machtsmisbruik is dus intimidatie van de overheid gericht op het isoleren van motorclubs en haar leden. Dit mist elke rechtsgrond, vandaar dit onderzoek. Wij willen verhalen verzamelen van mensen, organisaties, bedrijven (kan anoniem) die door de overheid onder druk zijn gezet om niet meer samen te werken met motorclubs of hun relaties met leden te verbreken.

In ons artikel ‘Boeman Bouman en zijn patriotten van de politiestaat’ schreven wij al het volgende: ‘Al jaren gaan verhalen in de motorclubwereld dat de politie stiekem acties uitvoert om motorclubs of leden daarvan te benadelen. Zo worden horeca-ondernemers niet alleen bedreigd om MC’s buiten de deur te houden, ze worden ook bezocht om informatie over bezoekers los te peuteren. Ze worden bang gemaakt met de vraag of ze worden afgeperst, of rekeningen wel netjes worden betaald.

Werkgevers van motorclubleden worden benaderd en bang gemaakt. Zakenpartners van motorclubleden die een eigen zaak hebben worden door de politie ‘gewaarschuwd’. Buren van clubhuizen worden benaderd en om informatie gevraagd of om aangifte te doen van welke vorm van overlast dan ook. Gemeentelijke overheden worden ‘ingelicht’ door de politie, die een unieke informatiepositie heeft, en vervolgens worden evenementen niet toegestaan of verboden terwijl ze al in een vergevorderd stadium verkeren, clubhuizen worden gesloten door informatie van de politie. De politie is opzichtig aanwezig bij bruiloften, familiefeesten waar ook motorclubleden bij aanwezig zijn en probeert soms verhuurders van feestzalen bang te maken hun zaal niet te verhuren, omdat er ook een paar leden van een motorclub komen.’

Afgelopen week schreef Libanon-veteraan Joseph Raaijmakers van Veterans MC op de Facebookpagina ‘Mediavrijheid’ het volgende: “Het kan erger: een paar maanden geleden vertelde een klant van me dat hij bezoek had gehad van een rechercheur. Deze vertelde hem onomwonden dat hij zaken deed met een OMG en dat dit wel eens een negatieve invloed kan hebben op zijn vergunningen. Vergis je niet: ik werk in de IT en verzorgde de kantoorautomatisering voor deze klant. Geen spannende zaken dus. Sindsdien zijn er nog 3, voorheen trouwe klanten, verdwenen onder verdachte omstandigheden. Slechte smoezen, vreemde verhalen maar wel 4 klanten weg. Maar het kan erger: mijn verhuurder kreeg bezoek van de FIOD. Of hij wel wist dat er in zijn pand een OMG huisde en een OMG is synoniem aan criminaliteit, afpersing, witwassen, zoals iedereen weet, aldus de FIOD. Mijn verhuurder belde me en maakte een afspraak met me. Hij verzocht me vriendelijk doch dringend het pand te verlaten; een bedrijvencentrum waar ik inmiddels 20 klanten geworven had. Inmiddels heb ik dan ook, per 1 augustus, mijn kantoor ontruimd. Ik heb tenslotte ZZP-werk aangenomen, volle werkweken, voor de helft van mijn gangbare laagste tarief. Er zal toch brood op de plank moeten komen. Een 15 jaar trouwe klant blijft me trouw en gunt me zelfs het werk in de avonduren of weekenden voor hem te verrichten. Dat maakt samen dat ik kan overleven maar niet veel meer dan dat.”

Het is dus concreet. Het probleem is om feiten boven water te krijgen. De benaderde partijen hebben vaak grote moeite om mee te werken aan het boven tafel krijgen van feiten. Welke rechercheur van welke dienst en welk dienstnummer, welke medewerker van de gemeente, of de FIOD enzovoort. Juist doordat deze instanties aan de deur zijn geweest, zijn mensen daarvoor bang geworden. Maar de enige manier om dit uiteindelijk aan de kaak te stellen is die feiten wel bekend te laten worden. Er kunnen dan procedures worden opgestart, WOB-verzoeken worden gedaan, klachten worden ingediend, politici bewust worden gemaakt of mogelijk zelfs aangifte worden gedaan.

Wij willen deze praktijken bloot leggen. Wat zijn de feiten die nu bekend zijn over bezoekjes en waarschuwingen van instanties tegen leden van motorclubs? Wie zijn de mensen die zijn langs geweest? Wanneer was dat? Wie waren het precies, wat waren hun dienstnummers, autokentekens? Welke gemeenteambtenaren, welke dienst? Welke datum, hoe laat? Zijn er beveiligingsbeelden? Zijn er buren benaderd door instanties? Buren van leden van clubs of buren van clubhuizen. Zijn horecagelegenheden gewaarschuwd of onder druk gezet? Hoe precies, wie waren de ambtenaren die dat deden? Wat wilden de functionarissen precies? Wat was precies de waarschuwing? Werd er geprobeerd om mensen aan te zetten om klachten tegen leden of clubs in te dienen? Zijn er huurders of verhuurders benaderd? Zijn er werkgevers benaderd? Of werknemers? Zakenrelaties, klanten? Wat is er precies gezegd? Welke persoonlijke gegevens zijn er door die instanties in het gesprek doorgegeven? Zijn er leden van clubs, familieleden, buren vrienden, partners, relaties of ongeruste burgers die hierover willen praten? Neem dan contact op met Buro Jansen& Janssen via info@burojansen.nlof bel ons op via 020-6123202.

Nederland wordt wakker!

Soms heb je weleens dat je ‘s ochtends op staat en dat je meteen weer zin hebt om terug je bed in te springen. Het is dan slecht weer, je hebt een kater, of de krant van wakker Nederland staat weer eens vol met onzin zodat je nog liever even bij slapend Nederland hoort. Vandaag is, denk ik, zo’n dag. De onheilspellende plof waarmee het goedkope papier met zijn giftige inkt de deurmat raakte, maakte al duidelijk dat de krant het niet droog had gehouden vanmorgen. Een voorteken? Het sloffende geluid van mijn in pantoffels gestoken voeten verplaatste zich naar de voordeur.

Aan mijn grote eettafel gezeten slurpte ik mijn koffie, terwijl ik ongeïnteresseerd de krant doorbladerde. Zomernieuws. Komkommertijd. Maar even later zag ik het staan. Echt nieuws. Maar wel heel erg oud. ‘Politie vreest link bikers en hooligans’, kopte De Telegraaf, gevolgd door de volgende tekst: ‘De politie en voetbalbond KNVB vrezen de mogelijke banden tussen beruchte motorclubs zoals Hells Angels, No Surrender en Satudarah en de harde kernen van supportersclubs in het betaalde voetbal. Dat schrijft Trouw. Harde bewijzen dat de supportersclubs zijn geïnfiltreerd door de bikers zijn er niet, maar de politie is volgens hoofd operatiën en verantwoordelijke voor de aanpak van criminele motorbendes Pim Miltenburg alert. De harde kernen van supportersclubs zijn aantrekkelijk voor outlawmotorclubs omdat zij voor de nodige massa kunnen zorgen in de onderlinge strijd van de motorclubs.’

Ik las het artikel opnieuw en opnieuw, totdat eindelijk doordrong wat er stond: helemaal niets! Piem Miltenburg, hoofd operatieën en verantwoordelijk voor de aanpak van criminele motorbendes, is zeer alert voor links tussen motorbendes en hooligans. Maar harde bewijzen zijn er niet. Notoire hardliner Miltenburg heeft dus helemaal niets te melden, maar doet het lekker toch. De voetbalhooligans behoren tot Neerlands meest afgeluisterde en in de gaten gehouden burgers, de leden van de ‘motorbendes’ misschien nog wel meer. Toch zijn er ondanks deze zeer vergaande observaties geen bewijzen dat die twee groepen samenwerken. ‘De harde kernen van supportersclubs zijn aantrekkelijk voor outlawmotorclubs omdat zij voor de nodige massa kunnen zorgen in de onderlinge strijd van de motorclubs.’, gaat De Telegraaf verder. Massa? Het gaat dus om grote groepen mensen. En nog kan de politie geen bewijs vinden. Grote groepen mensen, massa’s, die met elkaar bellen, praten, elkaar opzoeken. En toch is er geen enkel bewijs.

In het artikel staat dat de politie niet alleen is in het grote vrezen. Nee, ook de KNVB vreest met grote vrezen. Dat deed me meteen denken aan eerdere berichten. Een paar weken terug gaf Laetitia Griffith van de Beveiligingsbranche aan dat de politie en de beveiligingsbranche meer gingen samenwerken om infiltratie door ‘motorbendes’ te voorkomen. Het artikel dat ik daarover schreef, maakte zonder meer duidelijk dat dat onzin was door de al zeer strenge passenplicht voor beveiligers. Een week later stond in de krant dat ook het Midden- en Klein Bedrijf vreest met de politie over infiltratie van ‘motorbendes’. Ook hier kon ik de dreiging gemakkelijk weerleggen. Terugbladerende in oude kranten las ik dat ook gemeenten, en burgemeesters dus, vreesden met de politie. En het Ministerie van Defensie vreesde die ‘motorbendes’ ook al. ‘Wat zal die Taliban dat grappig vinden’, dacht ik toen nog, ‘iedereen is bang in dit land’.

Ik vrees ook. Stel dat die woeste ‘motorbendes’ ook de gemeenteraden hebben geïnfiltreerd. Daarom zijn er zoveel burgemeesters en wethouders corrupt. En stel dat ze de Tweede Kamer hebben geïnfiltreerd. Je mag als kamerlid al een strafblad hebben, dus dat ligt op de loer. Daarom verdienen die gasten natuurlijk zo veel, terwijl ze nooit hun mond opendoen. En er lag nog veel meer nieuws in het verschiet: ‘Bejaardenhuizen onder druk van ‘motorbendes’?’, ‘Politie geïnfiltreerd door gemene ‘motorbendes’!’, ‘Motorbendes’ gaan dit jaar ook met vakantie!’. ‘Ooooooohhhh, wâ errug!’, hoorde ik in gedachten de stylist van het zuiden roepen. ‘Alle donders, het land is in gevaar, alles gaat naar de kloten!’, riep ik terwijl ik woedend mijn krant door de kamer smeet. Ik moet terug in dienst, het vaderland moet gered worden. Gelukkig heeft Piem Miltenburg al eerder geroepen dat er wetten veranderd moeten worden. Er is dus nog hoop.

Maar toen viel mijn oog op dat korte zinnetje: ‘Dat schrijft Trouw’. Ach, natuurlijk. Door de vakantietijd was John van den Heuvel op vakantie, of op de vlucht. Er was dus geen misdaadnieuws. Daarom werd het maar overgeschreven uit Trouw. Ik stond op van mijn eettafel en liep naar de telefoon. Mijn abonnement op De Telegraaf heb ik opgezegd. Ik krijg nu morgen voor het eerst Trouw in de bus. En ik ben daarna toch nog maar even naar bed gegaan.

De invasie van Zeeland

Omroep Zeeland komt vandaag met baanbrekend nieuws. Zeeuwse motorclubs extra in de gaten gehouden, kopt de krant. Gevolgd door een artikel: ‘De Zeeuwse chapters van Outlaw Motorcycle Gangs (OMG’s) worden extra in de gaten gehouden volgens het openbaar ministerie. Dit is onderdeel van een integrale aanpak tegen motorclubs in heel Nederland. Zeeland doet mee aan die aanpak omdat de provincie anders aantrekkelijk wordt voor OMG’s om hier naar toe te verhuizen. Het is nu rustig rond de Zeeuwse afdelingen of chapters van de OMG’s. Er zijn er op dit moment drie actief in onze provincie en de gemeenten waar ze zijn gevestigd geven aan dat er geen problemen zijn. In andere delen van het land, met name in Noord-Brabant en Limburg, zijn er wel problemen en is hard opgetreden tegen enkele OMG’s. Daarbij bestaat de angst dat deze groepen uitwijken naar gebieden waar er minder op ze gelet wordt, zoals België of Zeeland. En daarom houden gemeenten, politie en het openbaar ministerie samen de groepen en individuele leden goed in de gaten. Outlaw Motorcycle Gangs onderscheiden zich volgens justitie van normale motorclubs doordat de leden zich niet houden aan de regels en wetten van ons land. Justitie heeft in meerdere provincies vastgesteld dat OMG’s zich schuldig maken aan strafbare feiten en betrokken zijn bij het produceren van xtc en hennep.’

Nu zijn wij misschien wat overbezorgd of zelfs gewoon veel te kritisch, maar wij hebben toch wel enige opmerkingen. Ten eerste vragen wij ons af of die motorclubs ook vandaag in de gaten worden gehouden. De politie heeft namelijk aangekondigd maandag niet uit te rukken voor zaken die niet spoedeisend zijn of waarbij letsel is betrokken. Verder vragen wij ons af hoe die clubs in de gaten worden gehouden. Staat er een politieagent voor de deur van het clubhuis? Of voor de woningen van de leden? Worden de telefoons van de leden getapt? Worden de leden gevolgd? Zit er een plaatsbepaler onder of in hun auto of motor? Wordt hun internetgedrag onderworpen aan extra controles? En wie is daarmee belast?

Ja, u ziet het, er kunnen veel vraagtekens bij zo’n artikel worden gezet in plaats van dat het iets duidelijk maakt. Wij vragen ons dus nog veel meer af. Motorclubs die uitwijken naar Zeeland? Dat maakt ons benieuwd. Gaan die chapters van No Surrender, Satudarah en Hells Angels die nu nog in Emmen zitten naar Zeeland verhuizen? De grote ‘crimereporter’ Gerlof Leistra waarschuwde een jaar geleden al dat die clubs in Emmen goed in de gaten gehouden moesten worden. Daar heeft de politie vast naar geluisterd. Dus ja, nu zijn de rapen gaar daar in Zeeland. In de voortgangsrapportages van de politie over OMG’s staat dat er vele tientallen clubhuizen van motorclubs zijn gesloten. Gaan die nu allemaal naar Zeeland? Dat ziet er niet best uit.

Het kan natuurlijk ook zijn dat het hele artikel de zoveelste non-story is van een journalist die geen enkele controle van zijn eindredacteur hoeft te verwachten. Gaan al die clubs naar Zeeland? En die leden dan? Verhuizen die dan mee? Of gaan die telkens honderden kilometers rijden om heen en weer te pendelen tussen hun huis en hun clubhuis? Om welke clubs gaat het eigenlijk? Zijn er al problemen in Zeeland met motorclubs? Of alleen maar met bezopen Duitse toeristen?

Het mooiste vinden wij nog de beschuldiging dat OMG’s zich schuldig maken aan het produceren van hennep. Hennep? U bedoelt die legale grondstof voor touw? Het is hoog tijd dat Omroep Zeeland eens op bezoek gaat bij zo’n motorclub. Misschien worden zij wel heel goed ontvangen.

Holle vaten….

Dat hardliners vaak roepen tegen beter weten in, is eigenlijk allang bekend bij de politici. Meestal zijn die hardliners militairen die stoere taal uitslaan over oorlog voeren en de vijand verslaan. Er moeten meer soldaten komen, er moeten meer en betere wapens komen, bondgenoten moeten worden ingeschakeld, de definities voor vijand moeten worden verruimd, iedereen die kritiek heeft op de generaals is een terrorist en dus eigenlijk ook een vijand en er is bijna altijd sprake van een ‘body count’, of een ‘bilan’ om de resultaten zichtbaar en meetbaar te maken. Dat uiteindelijk de vijand toch ondanks alle moeite en resultaten wint, is daarna nog decennialang voer voor historici.

Voorbeelden te over voor praktisch gewonnen oorlogen die toch nog uitliepen op een nederlaag. Vietnam was een bekende, maar ook oorlogen als de oorlog in Frans-Indochina, Algerije, Nederlands-Indië waren er voorbeelden van. Vandaag hebben we de ‘war on terror’en de ‘war on drugs’. Beide oorlogen worden gevoerd door hardliners die als wetenschapper weinig goedkeuring van hun professor zouden genieten. Hardliners zijn van alle tijden, maar slapende politici ook.

Een burgerlijke variant van de militaire hardliners zijn de hardliners bij de politie. Zijn de militaire haviken vooral schadelijk voor een bevolking ver weg en natuurlijk de eigen soldaten, de politiële hardliners zijn vooral schadelijk voor de burgerij die aan hun zorgen is toevertrouwd. Of overgeleverd, om de gevoelens van sommigen eens uit te drukken. Pseudo-wetenschappelijke experimenten en rapporten, vervalste rapportages, grove misleiding van en door de media, intimidatie van bestuurders en de rechterlijke macht en een vorm van corruptie die macht geeft aan zwakkelingen en gecorrumpeerde bestuurders hun zakken laat vullen zijn enige van de resultaten die onbeoogd toch worden bereikt.

Laten wij ter zake komen. In eerdere artikelen trokken wij al de ‘oorlog tegen motorclubs’ in twijfel. De situatie in Nederland is als bovenstaand omschreven: rapportages worden vervalst of lijden aan tunnelvisie, de media worden beïnvloed, bestuurders worden direct of indirect geïntimideerd, motorclubs en leden van motorclubs worden in hun rechten geschonden. De vraag is wat het oplevert. Wordt de misdaad effectief bestreden door de zeer verregaande maatregelen die worden getroffen? In Nederland is er niet alleen sprake van een gebrek aan media om eventueel ontlastend nieuws voor motorclubs te verspreiden, er zijn geen resultaten van het huidige beleid die kunnen worden gepresenteerd. Geen positieve resultaten en eigenlijk ook geen negatieve resultaten. Er is niet bekend of de misdaad lijdt onder de ‘oorlog tegen de motorclubs’ , of misschien juist profiteert van het verleggen van de focus naar de motorclubs.

Hoe kunnen wij dus toch met feiten en cijfers komen? Omdat deze overheid, en de media, zich erg vaak baseren op nieuws uit het buitenland zullen wij dat ook doen. In Nederland wordt vaak gewezen op de motorbendeoorlog in Canada, of the bikeroorlog in Scandinavië, wij vertellen graag eens iets over de ‘oorlog tegen motorclubs’ in Australië. Wij zullen ons baseren op een artikel in The Conversation van 28 juli 2015 dat werd geschreven door assistent professor Terry Goldsworthy van de Bond University. In tegenstelling tot de ‘voortgangsrapportages’ van de Nederlandse politie, dus wel degelijk wetenschappelijk.

Na twee jaar enorm zware maatregelen door de Australische overheid tegen motorclubs, bikies geheten, is er geen overeenstemming tussen politiemensen of de zware aanpak resulteert in succes. De politie is maar deels betrokken bij het justitiële proces. Hun succes meten zij aan het aantal arrestaties dat wordt verricht. Nu echter blijkt uit recente analyses dat de betrokkenheid van ‘bikers’ bij georganiseerde misdaad veel kleiner is dan gedacht.

De resultaten, oftwel de ‘bodycount’ van de ‘oorlog tegen motorclubs’ zou dus eigenlijk moeten worden getoetst aan de volgende indicatoren:

~ succesvolle veroordelingen van motorclubleden voor ernstige en georganiseerde misdaadvergrijpen, waarbij deze misdaden een meerderheid vormen van het ten laste gelegde;

~ bewijs dat aantallen leden van clubs afnemen en dat recrutering stopt;

~ bewijs dat ‘association laws’ (omgang hebben met criminelen) de criminele elementen van motorclubs tegenhoud elkaar te ontmoeten om georganiseerde misdaad te faciliteren;

~ een bewezen positieve invloed op de georganiseerde misdaad-markten waarvan de politie claimt dat bikers hier dominant in zijn;

~ bewijzen dat de structuren van de clubs gebruikt werden voor gezamelijke criminele doelen.

Geen enkel bewijs is echter te leveren dat ook maar één van de punten hierboven is bereikt. Hoewel in de Australische deelstaat Queensland de bikers niet veel meer worden gezien, zijn de clubs nu ondergronds. De ‘oorlog tegen de motorclubs’ kende een aantal high-profile mislukkingen in de rechtszaal. Sommige zaken gingen niet eens naar de rechtbank.

De politie pochte over een enorme toename van arrestaties voor afpersing ten gevolge van de ‘oorlog tegen motorclubs’. Veel van deze zaken halen het niet in de rechtbank. Van grotere zorg is het dat sommige beklaagden de politie beschuldigen van afpersingspraktijken bij het ontlokken van bekentenissen. Wanneer dit bewezen kan worden, kunnen politiemensen daarvoor worden vervolgd.

Misschien nog erger was het resultaat van veel openbare ordeverstoringen die ten grondslag lagen aan de ‘oorlog tegen motorclubs’. Veel van deze aanklachten bleven in de rechtszaal niet overeind, terwijl ook hier beschuldigingen werden geuit dat hogere politie-echelons tussenbeide kwamen in het normale proces.

Tussen april 2008 en april 2014 werd ongeveer 20% van de aanklachten tegen bikers in Queensland geseponeerd. De politiemethode om arrestatie-aantallen te vergroten, zonder aandacht voor de haalbaarheid in de rechtbank, is één van de oorzaken hiervan.

De zware maatregelen in Queensland waren deels bedoelt om het ledenaantal van de clubs te laten afnemen en dat is ook precies wat de politie claimt. Maar het lijkt er op dat aantallen leden op nationaal niveau juist zijn toegenomen. In 2012 waren er 4483 geregistreerde motorclubleden in Australië, vandaag zijn het er 6000. Een toename van 34% in drie jaar!

Cijfers van de politie in Queensland geven aan dat er in 2013 920 bikers waren. In 2015 maakte de politie bekend dat zij onder de zware nieuwe wetgeving tegen motorclubs 2214 bendedeelnemers hadden gearresteerd. Dus óf veel van die leden waren helemaal geen lid, óf de aantallen zijn enorm toegenomen. In beide gevallen bewijst dat het falen van de ‘oorlog tegen de motorclubs’.

Er is vrijwel geen moeite gedaan om criminele elementen uit de motorclubs los te weken of te verwijderen. Uit studie blijkt dat misdadig gedrag een bijprodukt is bij sommige bikers. Het is niet het doel van de clubs.

Wanneer motorclubs hun rechten en vrijheden werkelijk willen behouden is het redelijk om van ze te verwachten dat ze accepteren dat er een soort regeling komt om misdadige elementen te verwijderen, zodat ze toch legale organisaties kunnen blijven. Aldus een wetenschappelijk onderzoeker, die met cijfers komt en onderzoeksresultaten.

De hardliners in Nederland die zo graag wetten willen veranderen om motorclubs te kunnen verbieden, de media die zogenaamd waken over de persvrijheid maar ongenuanceerd en zonder onderzoek te hebben gedaan schrijven, zouden de Australische ‘oorlog tegen motorclubs’ als goede les kunnen beschouwen. Dichter bij huis heeft de rechter in Duitsland al het colourverbod teruggedraaid. Misschien is niet elke biker een crimineel en misschien is niet elke politieman te goeder trouw.

Sesam, open u!

Vandaag werd op last van de burgemeester van Sittard-Geleen café The Dug Out gesloten. Al eerder werd de zaak gesloten voor drie maanden na een vecht- en schietpartij tussen Bandidos en leden van de Red Devils MC. Een kort geding tegen die tijdelijke sluiting werd verloren. Volgens de rechtbank is onder meer de veiligheid van de buurt rond het café in het geding. Mede om die reden trekt de burgemeester de vergunning nu dus definitief in. Mede om die reden. Wat de andere redenen zijn van de definitieve sluiting werd niet bekend gemaakt.

Het sluiten van clubhuizen en ontmoetingsplaatsen van motorclubs is al langer een prioriteit van de overheid. Mede door informatieverstrekking van de politie worden burgemeesters attent gemaakt op de aanwezigheid in hun gemeente van leden van motorclubs, motorclubs en clubhuizen en ontmoetingsplaatsen.

Het is landelijk beleid om zoveel mogelijk van die clubhuizen en ontmoetingsplaatsen te sluiten. In de Landelijke Voortgangsrapportage Outlaw Motorcycle Gangs van juni 2015 staat dit nog eens duidelijk verwoord: ‘In Nederland zijn in de verslagperiode 177 OMG-clubhuizen (of pogingen tot de oprichting daarvan) geïdentificeerd. 113 gevallen zijn bestuurlijk aangepakt, door het voeren van een stopgesprek, ofwel door bestuurlijke handhaving omdat het clubhuis in strijd is met het bestemmingsplan of in overtreding van de Drank- en horecawet, al dan niet met gebruikmaking van een Bibob-procedure.

Van de 177 clubhuizen zijn er 87 gesloten of afgewend, omdat deze niet voldeden aan de vigerende regelgeving zoals het bestemmingsplan. Strijd met het bestemmingsplan was in 65 gevallen aan de orde. Er zijn 46 zogenaamde stopgesprekken gevoerd. Een stopgesprek is een gesprek tussen de burgemeester, de plaatselijke politiechef en een afvaardiging van de OMG, die voornemens is een clubhuis te vestigen in een gemeente. In dat gesprek wordt duidelijk gemaakt dat de OMG zich aan wet- en regelgeving dient te houden en dat overtredingen niet worden getolereerd. In enkele gevallen wordt ook een stopgesprek met de verhuurder van ruimten ten behoeve van een clubhuis gehouden, om deze te bewegen het huurcontract te beëindigen.

Een flink aantal chapters is momenteel op zoek naar een clubhuis, Zolang ze geen clubhuis hebben maken zij gebruik van horecagelegenheden, voetbalkantines, woonhuizen of zelfs een vrachtwagen met oplegger (deze laatste is door de politie inbeslaggenomen in het kader van een strafrechtelijk onderzoek). Maar ook daar worden de regels gehandhaafd.’

De overheid doet er dus alles aan om, naar aanleiding van politie-informatie, ontmoetingsplaatsen te sluiten. In de voortgangsrapportage zijn de redenen aangegeven die kunnen worden gebruikt. Deze ware heksenjacht vindt plaats tegen mensen die lid zijn van clubs die niet zijn verboden door de rechter. De vraag is nu of diezelfde harde maatregelen ook worden genomen tegen andere ontmoetingsplaatsen. Wat is bijvoorbeeld het beleid voor voetbalkantines en jeugdhonken?

 

In de studie ‘Jeugdhonken in de achtertuin’ van de HBO Kennisbank uit 2007 komen een aantal verontrustende zaken naar boven: ‘Opvallend is dat keetjongeren gemiddeld meer alcohol drinken in de keet dan de overige jeugd. Naast alcoholgebruik heeft ook veiligheid de aandacht getrokken bij dit onderzoek.’

Alcoholgebruik door jongeren onder de 18. Wat zegt de wet daarover? Er mag geen alcohol worden geschonken aan personen onder de 18 jaar. Je bent vanaf 2014 ook strafbaar als je nog geen 18 jaar bent en in het openbaar alcohol bij je hebt. Dat zegt de wet. Volgens bovenstaande studie zijn er alleen in Tubbergen al tussen de 20 en 30 jeugdhonken. Jeugdhonken die drank schenken aan minderjarigen, waar wordt gerookt (daar staat de hele horeca nog steeds van op zijn kop!) en blijkbaar deugt de veiligheid ook niet.

De lezer zal nu menen dat er wel stevig zal worden opgetreden tegen deze illegale drankketen. Maar Omroep Flevoland meldt op 24 juli 2015: ‘De gemeente Urk gaat het toezicht- en handhavingsbeleid voor jeugdhonken níet veranderen. Dat zegt de gemeente in reactie op de uitspraak van de Rechtbank Midden-Nederland. De rechtbank oordeelde half juni dat de gemeente zich bij de controle van de barren niet mag baseren op de plaatselijke Notitie Jeugdhonken. In plaats daarvan moet de gemeente handhaven op basis van formele wetgeving, zoals de Drank- en Horecawet, het omgevingsrecht en het bestemmingsplan. Urk kreeg van de rechter tot vrijdag de tijd om aan te tonen dat ze dat ook doet.’

De rechter gebied een gemeente de wet toe te passen en de gemeente weigert dat. Zeer opmerkelijk. De lezer denkt nu natuurlijk dat de politie, zonder aanziens des persoons, die wet wél gaat toepassen. Recht is recht en de wet gaat boven alles en hier is zelfs een rechterlijke uitspraak. Een win-winsituatie voor de handhavers van het gezag dus. Maar, wat zegt de bovengemelde studie? ‘Zowel wijkagenten als jongerenwerkers blijken de keten te waarderen, dit in tegenstelling tot organisaties als de Stichting Alcoholpreventie. De lokale actoren leggen juist de nadruk op de sociale functie van de keten en zien ze als een goede oplossing voor het ontbreken van faciliteiten voor jongeren in de gemeente. Een ander argument is dat men niet weet wat de jongeren zullen doen als zij niet meer in hun keet mogen zitten. Men is bang dat de jongeren dan op straat gaan hangen en overlast zullen veroorzaken.’

In plaats van een uitspraak van de rechter te respecteren, in plaats van de wet toe te passen, in plaats van de veiligheid van minderjarigen te waarborgen, in plaats van de gezondheid van jongeren te garanderen, is de politie zelfs blij met die drankketen. Want, er zijn immers geen andere faciliteiten voor de jongeren die die keten bezoeken. Omdat er geen andere faciliteiten zijn mogen die minderjarigen dus in een onveilige ruimte alcohol nuttigen en roken. Het voordeel voor de politie is dat men nu weet waar die jongeren zitten en ze geen overlast elders veroorzaken. Onthoudt u de laatste zin?

Wij gaan nu eens even kijken hoe het is gesteld met voetbalkantines. Naar aanleiding van de nieuwe Drank- en Horecawet, werd volgens Nederweert24.nl in de gemeente Nederweert de volgende regel voorgesteld: ‘Het college van burgemeester en wethouders stelt voor dat sportverenigingen en kantines alcohol mogen schenken vanaf twee uur vóór tot twee uur ná een activiteit. Op zondagen mag tot maximaal 20.00 uur geschonken worden omdat de reguliere horeca met name dan oneerlijke concurrentie ondervindt. De gemeenschapshuizen krijgen gelijke schenktijden als de reguliere horeca omdat deze voorzien in brede sociale activiteiten.’

In de meeste Nederlandse gemeenten is een soortgelijke regeling van kracht. We praten hier dus over een sportvereniging of -club, die een clubgebouw huurt dan wel in bezit heeft en zowel voor als na een sportactiviteit alcohol schenkt. Die sportieve activiteiten voorafgegaan en gevolgd door alcohol (en in de meeste kantines ook tabak!) gelden natuurlijk niet alleen maar voor voetballend Nederland. Ook de toeschouwers en vrienden en bekenden maken graag gebruik van de kantine. Het betreft hier dan ook allerminst een besloten gelegenheid. Naast voetballende drankliefhebbers, zijn er nog veel meer sporters die graag spanning en sport combineren met een glas. Zo zijn er hockeyclubs, rugbyverenigingen, roeiclubs, schaatsverenigingen, ja zelfs schietverenigingen waar gewoon drank kan worden gekocht in de kantine.

De aantallen mensen die gebruik maken van sportkantines en jeugdhonken kennen wij niet. Zouden het er honderden zijn? Of duizenden? Of zelfs honderdduizenden? Het wordt toegestaan of gedoogd, door de sociale functie die het drinken in kantines en jeugdhonken heeft. Zelfs uitspraken van een rechter worden niet gerespecteerd, omdat de politie graag weet waar de jeugd zich ophoudt. Dat tal van regels worden overtreden en de gemeente eigenlijk samen met de politie zou moeten handhaven, wordt gemakkelijk naast zich neergelegd. Honderdduizenden maken gebruik van kantines en honken. Volgens de politie zijn er ongeveer 1800 leden van motorclubs. Begint u onder het tipje van de sluier te geraken?

Je zou veronderstellen dat de politie ook graag wil weten waar de leden van een motorclub zich ophouden. Helemaal die verschrikkelijke motorcycle outlaws. Je weet dan ook dat ze geen overlast veroorzaken elders. Een aantal volwassen heren, die in een besloten gelegenheid alcohol drinken, of thee, of een warme bak koffie met een gehaktballetje na het motorrijden. Of vóór het motorrijden. Een gezellige bijeenkomst met een sociale functie voor de leden van een motorclub. Volwassen mannen die weten wat ze doen. Mannen die vrijwel allemaal een baan hebben, een gezin, kinderen, een huis. Maar gemeenten en politie hebben liever dat onverantwoordelijke minderjarigen in een onveilig pand alcohol drinken dan die volwassen en verantwoordelijke kerels met een motorjasje aan.

De sluiting van café The Dug Out bekijken wij daarom met argusogen. Vooral die zin ‘Mede om die reden trekt de burgemeester de vergunning nu dus definitief in.’, baart ons zorgen. Mede om die reden. Wat zijn de andere redenen? Dat er motorrijders in die zaak kwamen? Kort geleden verklaarde meneer Jos Som, een persoon die wij niet meer behoeven voor te stellen aan onze trouwe lezers, dat Café Navarro definitief gesloten is, iets anders over de sluiting. De NOS berichtte daarover op 15 mei 2015: ‘Voor burgemeester Jos Som waren de spanningen en conflicten tussen motorclubs in Zuid-Limburg de reden voor de sluiting. Volgens de gemeente waren er de laatste tijd een paar keer rivaliserende Bandidos “op intimiderende wijze” in de buurt van het clubhuis. Som wil zéker in de drukke binnenstad geen conflicten of geweld. De burgemeester wijst op de gebeurtenissen op 7 mei bij een sporthal in Sittard, waar bij een vechtpartij tussen leden van motorclubs drie gewonden vielen. Bij de vechtpartij tussen leden van de Hells Angels, Bandidos en Red Devils is vermoedelijk ook geschoten.’

Er waren rivaliserende Bandidos op intimiderende wijze in de buurt van het clubhuis. Er zijn spanningen tussen motorclubs. Én, last-but-not-least, er wordt door meneer Som verwezen naar de vechtpartij in The Dug Out in Sittard. Nu hebben wij een paar vragen, hè. Voor de gemeente Kerkrade en voor die burgemeester, hè. En hier komt dan die eerste vraag, hè. Hoe dicht is ‘in de buurt’? Op hoeveel meter mag de ene club het clubhuis van de andere club naderen, voordat tot sluiting besloten kan worden? Er komen dus leden van een rivaliserende motorclub in de buurt van een horeca-gelegenheid, of een clubhuis, en dat gaat dan dicht. Volgens meneer Som zijn die vreselijke Hells Angels ook erg dicht in de buurt geweest van Café Suus, het café van zijn dochter waarover het laatste woord nog niet gesproken zal zijn. Dat ging ook lastig anders, want ze zaten er naast in hun clubhuis. Toch werd Café Suus nooit gesloten. Ook niet nadat, ook weer volgens meneer Som, er zelfs bedreigingen en vernielingen waren geweest in Café Suus zelf. Dat sluiten geldt dus alleen maar wanneer je geen dochter bent van de burgemeester of een motorclub bent. En nu die vechtpartij in Sittard, hè. Dat is een reden geweest voor meneer Som om dat café van de Hells Angels te sluiten. Volgens die redenatie gaan er straks nog een heleboel andere café’s dicht in Nederland. Er is een vechtpartij geweest in een café waar leden van motorclubs komen. Nou, makkelijk, nu gaan we alles waar leden van motorclubs komen sluiten. Hèhè, eindelijk!

De sluiting van het Hells Angels-clubhuis in Barneveld ging geheel anders. Wel zeer creatief. De gemeente legde de club een dwangsom op, omdat er een bruiloft werd gehouden. Omdat de club die dwangsom niet kon betalen (we praten hier over mensen die volgens de politie en de media grossieren in geweld, misdaad en drugshandel en daar enorme geldbedragen mee binnenhalen, die vervolgens worden witgewassen!) werd het clubhuis onteigend en geveild. Later oordeelde de rechter dat zowel de dwangsom als de inbeslagname onwettig waren. Maar ja, weer een clubhuis dicht, dus de missie is geslaagd. Ook hier hebben wij weer een vraag. Waarom moet per se dat motorrijdersclubhuis dicht, terwijl er juist subsidie wordt gegeven aan een overlast gevend jeugdhonk? De BarneveldseKrant.nl schrijft over dit jeugdhonk ‘Time-Out’ op 26 mei een artikel. Er is nooit geklaagd over overlast van dat motorclubhuis, maar dat zou en moest dicht. Het jeugdhonk, dat wel overlast bleek te geven, kreeg juist subsidie om zich te vestigen en open te blijven.

Ja, zo maar enige voorbeelden van recht in Nederland. Recht en rechtvaardigheid. Begrippen waarvoor we onze jongens en meisjes naar verre en onbekende brandhaarden sturen. Er zijn nog veel meer voorbeelden die we zouden kunnen geven. Gemeenten komen met de meest idiote redenen om clubhuizen te sluiten of te weigeren. Rivaliserende clubs worden er bijgehaald, maar nooit bijvoorbeeld rivaliserende voetbalsupporters om een voetbalkantine of -honk te sluiten. Veel motorclubs zijn een stichting en het komt voor dat een gemeente roept dat een stichting niets te zoeken heeft op een bedrijventerrein. Je moet het allemaal maar bedenken. Uiterst langdurige en kostbare procedures en rechtzaken zijn het gevolg, terwijl degenen die die besluiten nemen uitzonderingen maken voor tal van illegale drankgelegenheden. Of voor familie, zoals bij meneer Som.

 

 

 

 

 

Blablablabla!

Het Dagblad van het Noorden schrijft vandaag, 26 juli 2015, het volgende: ‘ De aanpak van criminele motorclubs heeft hoge prioriteit voor politie, gemeente en Openbaar Ministerie. Volgens de politie zijn leden van motorclubs als Hellas Angels, Satudarah en No Surrender op grote schaal betrokken bij drugs- en wapenhandel, afpersing en mishandeling. Tachtig procent van de leden van motorclubs heeft een strafblad, blijkt uit recent onderzoek, een bijna dertig procent is veelpleger. Daarnaast zijn er steeds meer aanwijzingen dat de clubs verweven zijn met bedrijven in de horecasector en de beveiligingsbranche.’

Niet dat heel Nederland er door beïnvloed zal worden, want wie leest nog een plaatselijke krant uit Friesland of Groningen? Toch is het weer opmerkelijk dat er een hoofdredacteur is die betaald wordt om de onzin van een journalist te plaatsen die weer eens zomaar de onzin van een andere journalist overneemt.

Ten eerste ‘Hellas Angels’. Wij vermoeden dat het geen spitsvondigheid is, omdat de Hells Angels dit jaar in Griekenland een Worldrun hadden dat dit er staat. Het gaat gewoon om een domme spelfout. Zelfs dat ontglipt aan de aandacht van die hoofdredacteur.

‘Volgens de politie zijn leden van motorclubs als Hellas Angels, Satudarah en No Surrender op grote schaal betrokken bij drugs- en wapenhandel, afpersing en mishandeling.’ Prachtig. Volgens welke politie? Waar zegt de politie dat? Is er ook enige controle geweest van het Dagblad van het Noorden? Wie dit ook zegt, wanneer er ook maar een beetje bewijs zou zijn voor een dergelijke aantijging, zouden die motorclubs toch wel verboden zijn? Wanneer je dus mensen beschuldigd van zulke ernstige feiten en je kunt het niet bewijzen, is het dan laster?

‘Tachtig procent van de leden van motorclubs heeft een strafblad, blijkt uit recent onderzoek, een bijna dertig procent is veelpleger.’ In eerdere artikelen van Dupont gaven wij door middel van een eenvoudige doch simpele rekensom al aan dat die beroemde tachtig procent een fabeltje is. Tachtig procent van 601 leden van motorclubs die vorig jaar bij de politie bekend waren. Dit jaar zijn er ruim 1800 leden van motorclubs bekend. Die tachtig procent is dus niet meer geldig. Overigens zijn er veel meer leden van motorclubs die blijkbaar nog onbekend zijn. Daarom worden die mensen ook zo vaak aangehouden op de openbare weg. Om ze te registreren in de niet aangemelde, en dus illegale, databank van de politie.

Over de ‘misdaden’ begaan door die motorclubleden berichtten wij ook al eerder. Het overschrijden van de maximumsnelheid met meer dan dertig kilometer per uur is al een misdrijf en dat te snel rijden is een typische motorrijdersmisdaad. Daarom gaat de politie ook altijd controleren in de aanloop en de afloop van de TT in Assen.

‘Daarnaast zijn er steeds meer aanwijzingen dat de clubs verweven zijn met bedrijven in de horecasector en de beveiligingsbranche.’ Nou, dat is me nogal wat. Wij hebben al in eerdere artikelen (‘De pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet’ en ‘De blaffende honden van het nieuwe beleid’) aangegeven dat het vrijwel onmogelijk is dat leden van motorclubs beveiligingswerk doen. Al hun passen worden ingenomen of geweigerd door de politie. Wanneer er toch nog sprake zou zijn van ‘verwevenheid’ kan de politie heel eenvoudig maatregelen nemen door alsnog de pas van de bewuste beveiliger in te nemen. Klaar! Wij hebben ook aangegeven dat mensen als Rutten , als spreekbuis van het Midden- en Klein Bedrijf en Griffith van de Nederlandse Beveiligingsbranche uit hun nek kletsen wanneer ze roepen dat leden van motorclubs een poot aan de grond hebben in die twee branches. Is het nu trouwens ook al verboden om in de horeca werkzaam te zijn, wanneer iemand lid is van een motorclub?

Een typische non-story dus van Het Dagblad van het Noorden. Of, zoals men in het Engels zegt: ‘If your brains were dynamite, you couldn’t even blow your nose!’

 

 

 

De blaffende honden van het nieuwe beleid

Frank van Rutten van De Financiële Telegraaf schrijft op 23 juli 2015 het volgende:

‘Ondernemers, let op uw saeck. „De onderwereld rukt met intimidatie en witwaspraktijken op in de bovenwereld”, waarschuwden MKB-Nederland en justitie onlangs. Individuele criminelen of complete (motor)bendes zullen de komende jaren proberen hun achterste op uw directeursstoel te manoeuvreren. Inclusief geweld en bedreiging. Zo kan uw met bloed, zweet en tranen opgebouwde zaak zomaar verworden tot ordinaire witwasserette. Weg bedrijf. In de horeca zijn de voorbeelden bekend. En ook de beveiligingsbranche is kwetsbaar. Maar ook andere sectoren zullen de komende jaren hiermee kennismaken. Ondernemers die reeds slachtoffer zijn, of concrete voorbeelden uit hun omgeving kennen, wordt nu met klem gevraagd aangifte te doen of hun verhaal te doen. Desnoods anoniem. „Als we niks doen, gaat het van kwaad tot erger”, onderschrijft MKB-NL deze oproep. Maar staat het belang van de getroffen ondernemers daarbij wel voldoende voorop? Het heeft er alles van weg dat dit vooral een wapen is in de jacht op de beruchte motorbendes, momenteel topprioriteit in opsporingskringen. Dat is op zich goed, maar gedupeerde ondernemers zullen nu niet ineens massaal uit de school klappen. Dat deden ze hiervoor ook al niet, uit vrees voor hun eigen gezondheid en die van hun familie of omdat ze chantabel zijn gemaakt.’

Meneer Rutten bedoelt het vast goed. Maar feitenkennis? Kan meneer Rutten één geval noemen van een horecazaak die is overgenomen door een motorbende? En welke motorbende was dat dan wel? En hoe zit dat met zijn uitspraak dat de beveiligingsbranche kwetsbaar is? Weet meneer Rutten eigenlijk wel hoe het werkt in die beveiligingsbranche? Het is bijna onmogelijk voor een lid van een motorclub om een beveiligingspas te verkrijgen. Die passen werden twintig jaar geleden ingevoerd en gaan altijd via de politie. Je krijgt dus niet zomaar een pas. Sterker nog, de afgelopen jaren zijn talloze beveiligers die in het bezit waren van een pas brodeloos gemaakt doordat zij lid waren van een motorclub. Het waren goede beveiligers, zij hadden geen strafblad, maar zij waren lid van een motorclub. Motorclub en niet ‘motorbende’, zoals meneer Rutten roept. Kan meneer Rutten één motorbende benoemen? Durft hij dat wel? Want ik kan nu al zeggen dat dat uitloopt op laster. Er is namelijk nog geen enkele club veroordeelt als club. Er is zelfs nimmer een afdeling van een motorclub veroordeelt.

Nee, meneer Rutten doet in zijn artikeltje net alsof de bestaande maatregelen tegen een probleem dat helemaal niet bestaat, onvoldoende zijn om dat probleem te bestrijden. Hij roept op om aangifte te doen of het verhaal te vertellen van intimidatie of overname door een ‘motorbende’. Eigenlijk roept meneer Rutten de overheid op om maatregelen te nemen, ‘zodat gedupeerde ondernemers nu massaal uit de school kunnen klappen’. Hij suggereert daarbij dat die ondernemers niet veilig zijn, wanneer zij dat nu zouden doen. Kan meneer Rutten ook maar één ondernemer uit de horeca of de beveiligingsbranche noemen die extra bescherming behoeft, omdat hij anders niet ‘uit de school durft te klappen’?

Het artikeltje van meneer Rutten sluit mooi aan bij het geroep van de lieftallige Laetitia Griffith twee weken geleden. Ook zij kwam met een heel verhaal over nieuwe maatregelen in de beveiligingsbranche die infiltratie door ‘motorbendes’ moest voorkomen. In het artikel ‘De pot verwijt de ketel’ konden wij haar uitspraken al danig nuanceren.

Wat meneer Rutten en mevrouw Griffith vooral doen in hun artikeltjes is een trend zetten. Je bent in Nederland blijkbaar pas oké wanneer je iets roept tegen de verschrikkelijke motorbendes. We zullen daarvan zeker in de nabije toekomst nog veel meer gaan zien. De kranten gaan komen met koppen als: ‘Bloementelers gaan maatregelen nemen tegen (motor)bendes’, ‘Gevangenissen geïnfiltreerd door criminelen’, ‘Kledingbranche verkoopt geen leren broeken meer aan (motor)bendes’, ‘Partij 50+ gaat leden extra screenen’, ‘De Telegraaf ontslaat John van den Heuvel wegens fascinatie voor motorbendes’. Ja, en vooral dat laatste zou een ramp zijn.

Het hoofd koel houden

Deze week kwam de politie veelvuldig in het nieuws. Er waren verschillende rechtszaken tegen schietende politiemannen en dat pakte niet altijd goed uit. Niet voor de slachtoffers, maar ook niet voor de politiemannen. En dat zorgde voor erg veel onstuimigheid bij de doorgaans zo rustige mannen. Het was ook wel een hard gelag.

Eén politieman werd veroordeeld tot maar liefst twee jaar gevangenisstraf voor het neerschieten van de bijrijder van een man die ervandoor wilde gaan tijdens een mislukte aanhouding. Twee andere politiemannen moesten terecht staan voor het doodschieten van een onruststoker met een bijlachtig voorwerp. Opmerkelijk was dat de man in de rug werd geschoten. Beide slachtoffers wilden er dus vandoor gaan en hadden het niet per se gemunt op de politiemannen. Toch voelden dezen zich zeer bedreigd. Een soort verlatingsangst wellicht?

Opmerkelijk ook dat het Openbaar Ministerie de agenten helemaal niet wilde vervolgen en ook vroeg om vrijspraak voor de angstigaards die met pruik in de Rotterdamse rechtszaal verschenen. Uiteindelijk volgde vervolging alleen doordat de ontstemde familie van het overleden slachtoffer dat had afgedwongen. Ja, het is vast niet eenvoudig deze dagen officier van justitie te zijn. Het vervolgen van gewone burgers voor simpeler feiten spreekt ze vast meer tot de verbeelding.

Als een rots in de branding verscheen ook allergrootste opperhoofd van alle agenten in beeld. ‘Houd het hoofd koel en het verstand erbij!’, riep hij naar zijn ondergeschikten volgens de krant van wakker Nederland. ‘Dan moeten we eerst nog even naar huis!’, had het antwoord kunnen zijn. ‘Mijn collega’s en ik moeten oppassen voor de valkuil van emotionele ontboezemingen.’, zei de zeer hoge politiebaas ook nog. Blijkbaar verkeert de man in de veronderstelling dat zijn mannen gerecruteerd werden onder het neusje van de zalm van Neerlands kunstzinnig deel des volks.

‘Het is aan ons om escalatie te voorkomen door het hoofd koel en het gezond verstand erbij te houden.’, meldde meneer Bouman nog ten overvloede aan zijn trouwe volgelingen. Escalatie? Hoe bedoelt hij dat? Die agenten die nu met pijn en moeite toch nog worden vervolgd worden nogal van ernstige feiten verdacht. Escalatie? Wat dachten ze dan te gaan doen? Nog iemand neerschieten? Die fijnbesnaarde volgelingen van hopman Bouman moeten op de kermis gaan werken. Daar kunnen ze schieten wat ze willen.

‘Wij laten ons niet verleiden tot ongepaste bewoordingen in (sociale) media. Wij vermijden generalisaties over de rechtspraak in ons land. Zulke uitlatingen zijn onjuist, misplaatst en brengen ons niet verder’, voegde hopman Bouman er nog aan toe. Generalisaties vermijden over de rechtspraak in ons land? Hebben die emotionele lakeien van meneer Bouman daar een mening over dan? En wat denken ze dan? Laat me eens even raden. Er wordt te zacht opgetreden tegen burgers die de wet overtreden en te hard tegen politiemensen die de wet overtreden. Nou, dat is nogal wat. En meneer Bouman weet dat ze dat denken en roept ze nu op om dat niet meer op de sociale media te roepen. Volgens de korpschef spreken reacties van collega’s op internet boekdelen, meldt opnieuw De Telegraaf. Jaja, die politiemensen laten hun ware aard wel zien.

Het is dan ook wel goed mis met de politie in Nederland. Na weken van berichten op sociale media heeft de politie er schoon genoeg van. Politieagenten die een jongetje schopten, een andere jongetje die werd vastgebonden aan een politiemotor en moest meerennen, een nekklemdode, talloze berichten over andere nekklemdoden die nog verder worden uitgezocht, berichten over afluisteren wat door de politie in Nederland al jaren relatief veel meer gebeurt dan in andere landen, berichten over een politie die vaker schiet dan in andere landen. En dan het ergste nog dat het nu wordt gemeld op sociale media en niet op de gewone media. Die gewone media kun je controleren en beïnvloeden, maar die sociale media niet.

Wat al helemaal de zaak verergert is dat bijna iedereen een geheimzinnig apparaatje heeft waarmee je niet alleen kunt fotograferen, maar ook nog kunt telefoneren. Niets ontgaat de burger nog en ontkennen helpt niet langer.

Volgens vooruitstrevende politiemensen moet de wet verandert worden om de bevoegdheden van de politie te verruimen. Zo kunnen bijvoorbeeld motorclubs makkelijker verboden worden, zegt politievakbondsgoeroe Gerrit van de Kamp. Van de Kamp wil ook dat agenten die schieten voortaan officieel verdachte zijn en geen getuige. Dan hebben zij meer rechten namelijk. Misschien is het ook een zeer goed idee om ingewikkelde apparaten voor burgers te verbieden. Dan kan niet meer worden gefilmd dat slachtoffers langzaam kreperen en geen hulp geboden wordt. Dan helpt ontkennen ook weer.

Ik vrees echter dat de politie nog niet toe is aan dergelijk gedegen denkvermogen. Uit goede bron verneem ik dat momenteel in speciale trainingskampen politiehonden worden getraind om het goede nieuws te brengen. Allemaal deel van het nieuwe charme-offensief. En de hond die het hardste blaft is Gerlof Leistra.

 

 

 

 

 

 

Boeman Bouman en zijn patriotten van de politiestaat

Een prachtig verhaal over een politieman en hoe het gaat met vrijheid wanneer je eventjes niet goed oplet.

De politieman is commissaris Bouman. Dat is er niet zomaar één. Commissaris Bouman is de grote baas van de Nederlandse politie. De allerhoogste chef. Vlak onder de minister van Justitie en Veiligheid. In een rechtsstaat is het zo geregeld dat de minister, als vertegenwoordiger des volks, de verantwoording heeft over het politieapparaat. Hij is dus de baas en hij is verantwoording schuldig aan het parlement. We zullen dus uitleggen wat een rechtsstaat eigenlijk is. Wikipedia zegt het volgende hierover:

‘Een rechtsstaat is een staat waarvan de macht gereguleerd en beperkt wordt door het recht. De rechtsstaatgedachte is ontwikkeld tegen de praktijk van absolute vorsten. De rechtsstaatgedachte wil willekeur voorkomen en rechtszekerheid en rechtsgelijkheid bevorderen. In een rechtsstaat worden burgers tegen de macht van de staat beschermd door wetten. Onafhankelijke rechters kunnen bij een conflict oordelen en worden geacht de wetten te volgen. Een rechter kan bij overtredingen sancties opleggen die wettelijk geregeld zijn. Als de rechters in een staat niet onafhankelijk zijn, mag die staat geen rechtsstaat genoemd worden.’

De minister is de baas en de politie niet. De politie heeft voor goed functioneren natuurlijk zijn eigen hierarchie en een eigen baas. Maar die baas staat onder de minister en ook onder de wet. Er zijn wetten die de basis zijn voor het functioneren van de staat. Wanneer het omgekeerd zou zijn is er sprake van een politiestaat. Wikipedia zegt over de politiestaat het volgende:

‘Onder een politiestaat verstaat men een staat waar de sociale, economische en politieke macht door de leiders gehandhaafd wordt met behulp van (geheime) politie. Deze politie heeft in dit soort staten meer bevoegdheden dan gebruikelijk is in een liberale democratie. Politiestaten in de strikte betekenis van het woord worden meestal gekenmerkt door totalitarisme en een sterke sociale controle.

Onder druk van een interne of externe bedreiging van de staatsveiligheid, al dan niet openlijk of bedekt gepromoot door media en overheden, bestaat het gevaar dat wetten doorgevoerd worden die burgerrechten inperken en stapsgewijs in de richting van een politiestaat leiden. Dikwijls wordt deze ‘bedreiging van de staatsveiligheid’ in scène gezet door degene die zich vervolgens als dictator ontpopt. Voorbeeld is nazi-Duitsland. Adolf Hitler kwam via verkiezingen op democratische wijze aan de macht. Vervolgens wist hij na de Rijksdagbrand, die hoogstwaarschijnlijk door de nazi’s zelf is voorbereid, grote bevoegdheden naar zich toe te trekken (uitroepen van de noodtoestand, etc) om ‘de orde te handhaven’. Met deze, in theorie tijdelijke, ‘ordehandhavingswetten’ schakelde hij in snel tempo alle politieke tegenstanders uit, werd de noodtoestand permanent, en werd het hele land aan zijn wil ondergeschikt gemaakt. Een recent voorbeeld van inperking van burgerrechten gebeurde na de aanslagen op 1 september 2011 in de VS. Ook hier werden sommige burgerrechten (in theorie tijdelijk) ingeperkt zoals het absolute recht op privacy. De regering Bush gaf aan dat dit in het kader was van de strijd tegen terrorisme en tegen drugs.’

Is Nederland nu het één of het ander? Is Nederland een rechtsstaat, zoals de mensen denken, of is Nederland een politiestaat?

Wij geven wat voorbeelden om de lezer aan het denken te zetten. In De Telegraaf van 4 maart 2015 zegt commissaris Bouman: ‘Er is een wetswijziging nodig om ervoor te zorgen dat agenten die noodgedwongen hun dienstwapen hebben moeten gebruiken, niet meer in hetzelfde juridische hokje terechtkomen als een burger of een crimineel.’ Dat zegt Bouman dus ruimschoots voor de dood van Mitch Henriques en de schietende agent uit Kerkrade.

Het blijft daar niet bij. Op 17 juli 2015 bericht 1limburg.nl het volgende: ‘De politieagent uit Kerkrade die vrijdag veroordeeld werd tot twee jaar cel krijgt massaal steun van zijn collega’s. Ze zijn het oneens met de uitspraak. Ook de nationale politie heeft geen goed woord over voor het vonnis. In een persbericht stelt de organisatie ‘verbijsterd’ te zijn door de veroordeling van de agent. “Ik ben vreselijk teleurgesteld in het vonnis van de rechtbank”, reageert korpschef Gerard Bouman van de nationale politie. Hij heeft contact gehad met Gery Veldhuis, de chef van de eenheid Limburg. “Ik heb hem aangegeven dat deze collega alle steun van onze organisatie kan verwachten die hij nodig heeft”, zegt Bouman. “Wat mij betreft staat vast dat we dit vonnis gaan aanvechten tot aan de allerhoogste instantie.” ‘

Korpschef Bouman, die ondergeschikte van de minister en daarmee dus onderworpen aan de rechtsstaat komt met twee zaken. Belangrijke zaken. Ten eerste wil hij de wet veranderen om schietende agenten niet zo snel te laten vervolgen. Ten tweede geeft hij aan de schietende en door de onafhankelijke rechter veroordeelde agent te steunen. De rechter veroordeelt de man dus en daarmee heeft die agent een strafblad. Hij is nu dus crimineel. Volgens de rechter. Maar niet volgens meneer Bouman. Wat ook al te denken geeft is de ‘massale steun’ van collega’s voor de veroordeelde agent. Die denken dus blijkbaar net over schieten als korpschef Bouman. Zeer opmerkelijk. En verontrustend.

Maar wij gaan verder. De directe chef van de politieagent uit Kerkrade heeft aangegeven de politieagent niet te schorsen. Afgewacht wordt het hoger beroep. Ook de korpsbeheerder van het politiekorps in Kerkrade onderneemt geen actie tegen de veroordeelde schutter. Wie is nu deze korpsbeheerder? De korpsbeheerder is burgemeester Jos Som. Zeg maar de grote man achter de strijd tegen ‘motorbendes’. De ‘papa’ ook van Suze Som die volgens hem ernstig is bedreigd door Hells Angels. De man ook die het vakantiehuiske van Piet van Pol bezocht in Frankrijk. Piet van Pol de van corruptie verdachte vastgoedontwikkelaar die banden heeft met VolkerWessels en de veroordeelde Roermondse ex-VVD’er Jos van Rey.

Wij gaan nu ietsje terug en komen terecht bij de Spaanse politieman luitenant-kolonel Antonio Molino Tejero die op 23 februari 1981 het Spaanse parlement binnendrong met zijn kornuiten, in de lucht schoot en riep: ‘Todos al suelo, y conho!’ Meneer Molino Tejero wist het beter dan de rechters en de parlementariërs.

Waarom doet dat ons denken aan politievakbondsleider Gerrit van de Kamp? De wet moet veranderd worden om motorbendes te kunnen verbieden, zo vond deze man, die er zijn hand niet voor omdraait zijn mannetjes het Binnenhof te laten omsingelen. Met politiematerieel en wapens. Dezelfde Gerrit van de Kamp die zijn vriendin opdrong aan de Nationale Politie voor een goedbetaalde baan en zijn steun voor de vorming van de Nationale Politie opzegde toen zijn vriendin werd ontslagen.

De hoogste politiebaas wil de wet veranderen en uit openlijk kritiek op een beslissing van een onafhankelijke rechter en de baas van de grootste politievakbond steunt hem door ook wetten te willen laten veranderen. ‘De politie is de baas op straat!’, hoorde je vroeger vaak roepen door agenten. Op straat of in de staat? Vanuit de politieorganisatie zelf horen wij nog geen tegengeluiden.

In het Wikipedia-artikel over de politiestaat staat ook het volgende: ‘Onder druk van een interne of externe bedreiging van de staatsveiligheid, al dan niet openlijk of bedekt gepromoot door media en overheden, bestaat het gevaar dat wetten doorgevoerd worden die burgerrechten inperken en stapsgewijs in de richting van een politiestaat leiden.’

Ook hier zien wij gelijkenissen met Nederland. Er wordt een vijandbeeld gecreeërd. Als externe bedreiging zou je kunnen zien de jihadstrijders in Irak en Syrië, die na terugkomst een interne bedreiging gaan vormen. Als interne bedreiging kun je ook de ‘motorbendes’ zien. Het is dan ook niet zozeer de rechtsstaat zelf die zich daarover zorgen maakt, maar het is de politie zelf die stemming maakt. Het is de politie die via de media en hun adviserende taak naar overheden toe bepaalt dat ‘motorbendes’ een groot gevaar zijn.

Om deze strategie van maatschappelijke onrust een gezicht te geven, worden leden van motorclubs met naam en club genoemd door de politie aan de media. Het zogenaamde ‘name and shame’- beleid. De politie heeft dus een aantal mensen bij de media die daarvoor openstaan om het maar zachtjes uit te drukken. Deze mensen die openstaan zijn vaak zelfbenoemde ‘misdaadspecialisten’, zoals Robert Bas van de NOS die riep dat je welhaast crimineel moet zijn om het lidmaatschap van een motorclub te kunnen betalen en dat een Harley Davidson 60.000 á 70.000 euro kost. Of een Gerlof Leistra van Elsevier die niet alleen politie-informatie naar buiten brengt maar ook de politie ondersteunt in de wens tot het veranderen van wetten. Zo schrijft Leistra over de schietende politieman uit Kerkrade in Elsevier: ‘De verontwaardiging is terecht groot. Het valt niet goed uit te leggen dat een agent die tijdens de uitoefening van zijn soms levensgevaarlijke beroep een ernstige inschattingsfout maakt, dezelfde behandeling krijgt als de eerste de beste crimineel. Meer begrip was op zijn plaats geweest.’

Heeft het effect, die artikelen in de pers? Volgens D66’er Gerard Schouw wel degelijk. Op 2 juli zegt hij: ‘Gerard Schouw van D66 heeft donderdag met een waarschuwing afscheid genomen van de Tweede Kamer. Hij was een kwart eeuw lang te vinden op het Binnenhof, onder meer als lid van de Eerste en later van de Tweede Kamer. ,,De overstap naar de Tweede Kamer was best wennen. In plaats van een stroom wetsvoorstellen dicteert de kop in de krant en het oog van de camera het ritme van de dag”, schreef hij in zijn afscheidsbrief. ,,Het is geen groot geheim dat de aandacht voor actuele politieke incidenten en de lange termijn onderwerpen zo af en toe wat uit balans raakt. Dat is een reëel risico voor de democratische werking van onze huidige parlementaire democratie. Daardoor gaan dingen mis. Meebewegen of juist tegenwicht bieden, dat is de vraag waar de Kamer wel wat vaker bij stil mag staan”, aldus Schouw.’

Het heeft dus wel degelijk effect. De kop in de krant dicteert het ritme van de dag in de Tweede Kamer. Volgens iemand die het kan weten na 25 jaar politiek. En de koppen uit die krant zijn afkomstig van de politie. Dezelfde politie die wetten wil veranderen en mensen en clubs aanwijst als vijand. En daar dus de media voor misbruikt. Met ‘name and shame’. Maar ook met ‘voortgangsrapportages’. Wij hebben al gezien in eerdere blogs van Dupont op ‘Justitie en Veiligheid’ dat de politie niet schroomt valse informatie in die rapportages te stoppen. De raketwerpers van de Bandidos MC bijvoorbeeld. Wij zeiden al dat die niet van de Bandidos waren. Commissaris Piem Miltenburg, net als Gerard Bouman een geduchte hardliner, zei al dat het niet helemaal zeker was. Maar een dag later stond het wel als vaststaand feit in de voortgangsrapportage van juni. De advocaat van de Bandidos kwam vorige week in het nieuws met hetzelfde verhaal. De wapens werden niet eens in de dagvaarding vermeld, maar wel werden de Bandidos nog even vastgehouden voor nader onderzoek. Zo komen die wapens nog eens goed van pas.

De advocaat van de Bandidos MC onthulde nog een andere taktiek. Zo stuurden Limburgse burgemeesters brieven naar horeca-gelegenheden om te waarschuwen dat de vergunningen zouden worden ingetrokken van horecazaken die Bandidos toelieten in hun zaak. Dat is heel opmerkelijk. Welk wetsartikel wordt daarbij gebruikt?

Al jaren gaan verhalen in de motorclubwereld dat de politie stiekeme acties uitvoert om motorclubs of leden daarvan te benadelen. Zo worden horeca-ondernemers niet alleen bedreigd om MC’s buiten de deur te houden, ze worden ook bezocht om informatie over bezoekers los te peuteren. Ze worden bang gemaakt met de vraag of ze worden afgeperst, of rekeningen wel netjes worden betaald. Werkgevers van motorclubleden worden benaderd en bang gemaakt. Zakenpartners van motorclubleden die een eigen zaak hebben worden door de politie ‘gewaarschuwd’. Buren van clubhuizen worden benaderd en om informatie gevraagd of om aangifte te doen van welke vorm van overlast dan ook. Gemeentelijke overheden worden ‘ingelicht’ door de politie, die een unieke informatiepositie heeft, en vervolgens worden evenementen niet toegestaan of verboden terwijl ze al in een vergevorderd stadium verkeren, clubhuizen worden gesloten door informatie van de politie. De politie is opzichtig aanwezig bij bruiloften, familiefeesten waar ook motorclubleden bij aanwezig zijn en probeert soms verhuurders van feestzalen bang te maken hun zaal niet te verhuren, omdat er ook een paar leden van een motorclub komen.

De vraag is hoe deze politie-acties zich verhouden tot de wet. De wet, basis van de rechtsstaat. Een wet die ondergeschikt is alleen in een politiestaat.

Vaak is te horen hoe bestuurders of politiemensen in de media verklaren dat motorclubs leden die zich misdragen of de wet overtreden uit de club moeten gooien. Motorclubs doen dat al lang. Maar uit bovenstaande blijkt dat het bij de politie andersom is. De politieman die de wet overtreedt met, potentieel, dodelijk geweld, wordt niet zomaar ontslagen. Neen, men gaat er alles aan doen hem binnenboord te houden en betaalt soms zelfs zijn boetes.

Zijn leden van motorclubs de laatste Robin Hoods? Zijn zij een soort vrijheidsstrijders? Nee, dat zijn zij niet. Maar meneren als commissaris Bouman of commissaris Miltenburg zijn het zeker ook niet. Wanneer wij onze vrijheid in stand willen houden, wanneer wij niet willen dat wij door onze eigen landgenoten worden bezet, wanneer wij niet willen dat ons land een politiestaat wordt, of blijft, dan zullen wij veel kritischer moeten zijn naar degenen toe die onze vrijheden afnemen. Elke dag een stukje. Elke dag een beetje. Elke dag iets. Want wanneer het te laat is, is het te laat.

Voortgaan met rapporteren

 

In de landelijke voortgangsrapportage Outlaw Motorcycle Gangs juni 2015, doet de politie bijna juichend verslag van de resultaten die zij inmiddels hebben geboekt in hun strijd tegen ‘criminele motorbendes’. Al vorig jaar deed de politie uit de doeken in de rapportage van juni 2014, wat het uiteindelijke doel was van die rapportages: het publiceren en bewust maken van het publiek en instanties omtrent de ware aard van de Outlaw Motorcycle Gangs. Nu kun je weliswaar onderzoeken wat je wilt, wat uiteindelijk telt in een rechtsstaat zijn de resultaten. In een rechtsstaat doet de rechter uitspraak en beslist daarmee of een verdachte schuldig is of onschuldig. Je kunt dus net zoveel zeer kostbare onderzoeken verrichten als je wilt, het is pas nadat de rechter een uitspraak heeft gedaan dat je kan spreken van resultaten. Een onderzoek is geen resultaat. Een hongerige leeuw ging eens op onderzoek in de jungle naar een lekker hapje. Dat deed hij elke dag meermaals. Een ondernemende leeuw. Het arme dier zou sterven van de honger, want zijn onderzoek leverde niets op. Een domme, incapabele, slecht doorvoede leeuw dus ook, die met zijn kletspraat ieder op het verkeerde been zette.

 

Onderstaand de tekst van de rapportage voor wat betreft de resultaten van de onderzoeken die werden geïnitieerd door de politie:

‘Inzoomend op de onderzoeken naar de zware en (internationaal) georganiseerde misdaad door (leden van) OMG’s levert een inventarisatie van zo’n 150 lopende en afgeronde opsporingsonderzoeken en strafzaken het volgende beeld op (peildatum: maart 2015).

• Veruit de meeste opsporingsonderzoeken (ongeveer 75%) hebben betrekking op Satudarah, Hells Angels, No Surrender, Bandidos en Trailer Trash.
• Ongeveer 30% van dit aantal opsporingsonderzoeken heeft betrekking op de productie en/of handel in verdovende middelen en witwassen.
• Iets meer dan 25% van de opsporingsonderzoeken heeft betrekking op openlijke geweldpleging en/of diefstal met geweld en/of bedreiging. In de daaruit volgende strafzaken werden gevangenisstraffen van 3 tot 4,5 jaar (9 strafzaken) en 1 tot 2,5 jaar (7 strafzaken). De rechtbank in Den Haag oordeelde in één geval dat het hesje van de betreffende OMG een intimiderend effect had. In één opsporingsonderzoek naar een ernstige mishandeling in een horecagelegenheid werden bij de rechter-commissaris 20 getuigen gehoord. Niemand kon of wilde een belastende verklaring afleggen, waarna het OM de strafzaak moest seponeren.
• Iets meer dan 10% van de opsporingsonderzoeken heeft betrekking op (poging tot) moord en doodslag. In de daaruit volgende strafzaken werden gevangenisstraffen opgelegd van 10 jaar (1 strafzaak) en 7 jaar (2 strafzaken). In één strafzaak veroordeelde de rechtbank de verdachte tot een gevangenisstraf van 8 jaar; in hoger beroep volgde vrijspraak.
• Ook iets meer dan 10% van de opsporingsonderzoeken heeft betrekking op de handel in en het bezit van vuurwapens, munitie en explosieven. Dit aantal is verontrustend, met name in het licht van de dreiging van een bendeoorlog. Bij enkele gevallen van wapenbezit / wapenhandel waren (oud) beroepsmilitairen betrokken.
• Verder heeft een klein aantal opsporingsonderzoeken betrekking op: brandstichting / aanslagen op gebouwen, waaronder woonhuizen, bedrijfspanden en/of clubhuizen; de uitvoering van rechtshulpverzoeken uit het buitenland (met name Duitsland), en; mensenhandel (prostitutie).’

 

Dit is alles waar de politie mee komt als resultaat van zijn onderzoeken. Een magere oogst. Maar ook wij deden onderzoek. Dat onderzoek staat hieronder.

In 2011 werd in 1715 gevallen een integriteitsonderzoek gedaan naar politiemensen. Het blijkt dat in 2011 in 650 gevallen sprake is geweest van een integriteitsschending door een medewerker van de politie. Daaronder vallen allerlei zaken, zoals geweld, fraude en misbruik van de eigen positie. De onderzoeken leidden tot 77 ontslagen, 73 voorwaardelijke ontslagen en 24 mensen besloten zelf weg te gaan.  De politie deed in totaal 1517 onderzoeken, waarbij 1715 personen waren betrokken. In 122 was sprake van een strafbaar feit, in 533 gevallen ging het om plichtsverzuim. Een gesprek of mondelinge waarschuwing was de disciplinaire maatregel die het vaakst voorkwam. Het valt op dat er twee keer zo veel onderzoeken zijn gedaan naar politiemensen die meer dan 10 in dienst waren dan in 2010. Het zijn dus niet alleen de jonkies die in de fout gaan. Het totaal onderzoeken was ook overigens stijgende t.o.v.2010. De categorie ‘geweld’ scoort het hoogst in de onderzoeken (731 keer). Daarna komt ‘misbruik van positie’ en ‘vermogen en bezit’ (bv. diefstal). Ook opvallend: 43% van de gevallen komt naar aanleiding van een klacht of melding vanuit de eigen organisatie. 41% naar aanleiding van meldingen/klachten van burgers.

Nogal een resultaat, zult u nu zeggen. Wij zullen het niet met u oneens zijn, al gebied de eerlijkheid ons te zeggen dat dit onderzoek gepubliceerd is in 2012 op de site van Crimelink.nl. Ook RTL deed onderzoek en publiceerde daarover in 2010. Graag gebruiken wij ook hun cijfers om u te laten zien dat de cijfers van 2011 niet op zichzelf staan of een uitzondering vormen. In de jaren 2008, 2009 en 2010 werden volgens RTL 219 agenten ontslagen en 101 agenten verlieten na wangedrag vrijwillig de politie. Voorwaardelijk ontslag kregen 179 agenten. Die maatregelen kwamen na maar liefst 4000 onderzoeken naar wangedrag.

Kwamen we in een vorig artikel al tot de conclusie (Die wet past ons allemaal!) dat Gerrit van de Kamp, de voorzitter van de politievakbond ACP een ietwat vrijzinnige mores erop nahoudt wanneer hij zijn vriendin een baan kan laten bezorgen (dat zijn vriendin werd ontslagen nadat bekend werd hoe zij aan haar baan kwam, zegt toch wel iets) en dat dat de ACP zelf zich bezig hield met tal van zeer maatschappelijk verontrustende acties, en er komen er nog meer want de politie dreigt met acties tijdens de Tour de France en Sail, naast het dreigen niet meer aanwezig te zijn bij voetbalwedstrijden en zo u weet zijn dat pas echte onrustveroorzakers. Nu weet u dus ook dat Gerrit en zijn trouwe volgelingen van de ACP niet alleen zijn. In 655 (en dus niet 650) gevallen was er sprake van een integriteitsschending, waarvan 122 gevallen een strafbaar feit behelsde en 533 gevallen plichtsverzuim. U zult begrijpen dat dit alleen gaat om de uitkomsten van onderzoeken. Er zullen zeker ook nog gevallen zijn waarnaar geen onderzoek is gedaan.

Kunnen we nu op zijn oud-Hollands zeggen, De pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet?

 

 

 

Het gevecht in de OK Corral van een klein Limburgs dorp

Op 11 oktober 2013 berichtte Nrc.nl het volgende:

‘OM niet-ontvankelijk in fraudezaak na liegen en bedriegen

De rechtbank van Maastricht heeft het Openbaar Ministerie vanmiddag niet-ontvankelijk verklaard in een jarenlang lopend onderzoek naar omvangrijke vastgoed- en belastingfraude. De 62-jarige hoofdverdachte Joep Janssen en alle medeverdachten in het zogeheten Landlord-onderzoek gaan vrijuit omdat zij door liegen en bedriegen van het OM geen eerlijk strafproces hebben gehad.

In een ongekend vernietigend vonnis heeft de rechtbank het openbaar ministerie op alle punten ongelijk gegeven. Het gaat om een van de grootste strafrechtelijke onderzoeken die ooit in Limburg zijn gehouden.

Na een lange voorbereiding werd in de zomer van 2009 door tweehonderd opsporingsambtenaren beslag gelegd op 134 panden van vastgoedhandelaar uit Kerkrade Joep Janssen. Er werden hennepplantages aangetroffen en de politie nam schilderijen, vuurwapens, zeldzame munten en twintig klassieke auto’s in beslag.

‘Meerdere onrechtmatigheden in proces’

De rechtbank zegt “meerdere onrechtmatigheden” te hebben geconstateerd in het strafproces. De verdediging heeft bijvoorbeeld geen kennis kunnen nemen van relevante processtukken in deze procedure.

De politie heeft bijvoorbeeld in 2009 gesprekken gevoerd met een cruciale getuige – Pascal H. – maar de verslagen van dit onderhoud nooit ter beschikking willen stellen van de verdachten en hun advocaten.

Volgens de advocaten ging het om een kroongetuige. Het OM zegt de stukken nooit te hebben kunnen overleggen omdat Pascal H. via de rechter afdwong dat zijn gesprekken geheim moesten blijven.

De rechtbank zegt ook dat ze “in de loop van het strafproces meerdere keren door de officier van justitie onjuist dan wel onvolledig is voorgelicht. Pas na doorvragen en onderzoek door de verdediging en de rechtbank is informatie boven tafel gekomen, die de officier van justitie uit eigen beweging had moeten verschaffen.”

‘Officier van justitie had ongeoorloofd contact met getuige’

De rechtbank acht het ook ontoelaatbaar dat een officier van justitie tijdens de getuigenverhoren bij de rechter-commissaris “ongeoorloofd contact heeft gehad met een andere getuige, toen deze ter controle zijn verklaring doorlas.”

Het Openbaar Ministerie (OM) in Limburg gaat in hoger beroep tegen de vandaag door de rechtbank Limburg uitgesproken niet-ontvankelijkheid. “Het OM werpt de kritiek verre van zich en hecht eraan te melden dat het in de zaak-Landlord consequent en integer heeft gehandeld.”

Advocaat: bikkelharde uitspraak

De advocaat van de hoofdverdachte Joep Janssen, Jan-Hein Kuijpers, noemt het vonnis “een bikkelharde uitspraak.” Hij zegt dat duidelijk is geworden dat het OM “van alle kanten de zaak heeft beduveld. Om die reden heeft de rechtbank ook terecht besloten dat het beslag op een fors aantal panden van mijn cliënt moet worden opgeheven.”

U zult zich nu natuurlijk wel afvragen wat dit oudere artikel uit een kwaliteitskrant te maken heeft met motorclubs? Joep Janssen, die man die dus het slachtoffer werd van het ‘beduvelen door het OM’ en 134 panden kwijtraakte door onrechtmatige beslaglegging is de eigenaar van het pand op de Markt in Kerkrade waarin restaurant Navarro was gehuisvest. Weet u het nu weer? Navarro was een tapasrestaurant, net als buurvrouw Café Suus. Navarro was eigendom van Joep Janssen en Café Suus was eigendom van de dochter van de burgemeester van Kerkrade, Suze Som.

Zou het mogelijk zijn, zo vragen wij ons allerminst in stilte af, dat niet de Hells Angels meneer Som via zijn dochter probeerden te pakken, zoals Jos Som in de uitzending van EenVandaag beweerde, maar dat meneer Som probeert Joep Janssen te pakken te nemen via zijn dochter? En daar de Hells Angels bij sleept als verzwarende factor? Waarom heeft meneer Som ook alweer dat clubhuis gesloten?

Op 16 mei zegt hij hierover bij ‘YouTube Burgemeester Jos Som’, dat die Hells Angels niet in het bestemmingsplan passen. Ze komen daar met 30, 40 man, met 50, 60, 70! En dat is niet de bedoeling, volgens Som. Wij vragen ons af wat daaraan zo erg is. Maar, gaat Som verder, die Hells Angels bedreigen de boel ook en daarvan kan en mag in een democratie en speciaal in Kerkrade geen sprake zijn. Daarom gaat dat clubhuis dicht en na die drie maanden voorgoed. Zegt meneer Som. Op de vraag wat die Hells Angels nou eigenlijk doen aan bedreigingen antwoord Som heel stellig en heldhaftig dat ze met aantallen van wel 20 man of meer in de stad aanwezig zijn en dat is bedreigend.

Bedreigend omdat je met een groep vrienden in de stad aanwezig bent. Niet zomaar ergens in de stad, maar in een pand van een onterecht benadeelde en bestolen huiseigenaar die blijkbaar daarvoor toestemming gaf. Verzwarende factor is natuurlijk dat de dochter van meneer Som dat niet zo leuk vindt. Dat zijn dus alle bedreigingen. Niet meer en niet minder. Je loopt met een flink stel vrienden naar je stamkroeg of je clubhuis en dat kan echt niet de bedoeling zijn, want dat is enorm bedreigend. We begrijpen nu ook waarom meneer Som werd beveiligd door de politie. De aanwezigheid van veel buurtbewoners is enorm bedreigend. Helemaal in je mooie villawijk.

We zagen al in eerdere blogs dat Jos Som zelf ook een beetje een huisjesmelker is. Hij had een studentenflat in Maastricht en werd meermaals zonder resultaat op de vingers getikt vanwege de zeer brandgevaarlijke situatie voor de bewoners. Jos Som had ook goede contacten met vastgoedontwikkelaar Piet van Pol. Wij vragen ons nu af hoe het allemaal in elkaar zou kunnen zitten.

Scenario één: Jos Som heeft veel geld gekregen van projectontwikkelaars om van de nieuwe binnenstad van Kerkrade iets heel moois te maken. Ook zijn dochter Suze Som past in dat plaatje. Een prachtig restaurant op een toplokatie waarbij pappie zorgt voor alle vergunningen via de gemeente waar hij de baas speelt en de projectontwikkelaar of pandeigenaar zorgt voor een aantrekkelijke regeling die tegemoet komt aan de wensen van Suusje. Een mogelijk scenario, we zeggen niet dat dat zo is.

Scenario twee: Jos Som heeft een uitzonderlijk bang uitgevallen dochter die een restaurant is begonnen en nu plots vervelende Hells Angel-buren krijgt. Pappie komt te hulp en jaagt de enge bandieten de stad uit. Zijn stad.

Scenario drie: Jos Som heeft een deal met een projectontwikkelaar. Laten we hem Piet van Pol noemen. De deal wordt onder meer besproken in het vakantiehuiske van die meneer Pol in Frankrijk. Som kon daar niks aan doen, want hij liep toevallig in Frankrijk en voordat hij het wist zat hij in dat huiske. Van Pol heeft een conflict met een andere op geld beluste Limburger, die we bijvoorbeeld gerust Joep Janssen zouden kunnen noemen. Want zo heten er vast wel meer. Janssen wil wraak voor al die onrechtvaardigheden hem aangedaan door het Limburgse OM samen met overheidspartners als de Belastingdienst, FIOD, Inspectie SZW, het RIEC (Regionaal Informatie- en Expertisecentrum, die ook alweer zijn betrokken bij het bestrijden van ‘motorbendes’ en als Limburgs directeur heeft de voormalige officier van justitie Wim Smits, die in de Landlord-zaak door de rechter werd beschuldigd van liegen), en wordt eigenaar van Navarro. Jos Som is op de hand van Van Pol en besluit hem te helpen door het Navarro moeilijk te maken. Navarro gooit de handdoek in de ring en om het pand toch te verhuren en meteen Van Pol en Som een hak te zetten komen de Hells Angels erin.

Het eind van het liedje bij alle scenario’s is dat de roodhuiden de postkoets aanvallen en een indianenoorlog uitbreekt waarbij het reservaat wordt onteigend en de nieuwe eigenaars rijk werden en zorgden dat alleen hun versie werd gepubliceerd. Zij werden volkshelden en hun oude wandaden werden hen vergeven. En Doc ‘Som’ Holiday? Die nam nog een borrel in Suzy’s Saloon en piste ‘s avonds vanuit zijn woonkamerraam over Boothill.

 

Het goede voorbeeld (1)

Verschillende instanties zijn betrokken bij de bestrijding van motorclubs. Wie zijn de mensen bij deze instanties en is er op die mensen niets aan te merken? Het lijkt er niet op dat deze mensen een schone lei hebben.

Allereerst is er het Landelijk Strategisch Overleg OMG’s. De voorzitter van dit orgaan is de oud-burgemeester van Enschede, nu burgemeester van Groningen, Peter den Oudsten. Den Oudsten wordt genoemd als één van de beste bestuurders na Aboutaleb van Rotterdam. Je kunt in dit land gemakkelijk tot de besten behoren, wanneer de politie je een beetje behulpzaam is. Zo reed Den Oudsten in augustus 2008 door een rood verkeerslicht. De website binnenlandsbestuur.nl bericht hierover op 20 maart 2009: ‘Uit logboekgegevens van de verkeerspaal blijkt dat de burgemeester door rood licht reed. Den Oudsten heeft altijd beweerd dat hij groen licht zag, waarna een omhoogkomende paal de onderkant van zijn auto ramde. De politie stelde vast dat het rode licht niet brandde toen de burgemeester langs de paal reed en gaf hem geen proces-verbaal. Den Oudsten neemt nu de logboekgegevens voor kennisgeving aan, aldus zijn woordvoerder.’ Het gaat hier dus niet zozeer om het door het rode licht rijden, maar om het feit dat de politie de burgemeester op zijn woord geloofde. Krijgt de burgemeester nu wel een proces-verbaal nu de logboekgegevens het tegendeel bewijzen? Zonder aanziens des persoons geldt dus alleen voor gewone burgers en niet voor burgemeesters?

Verder hebben we de Taskforce Motorbendes Brabant-Zeeland. Portefeuillehouder is burgemeester Jacques Niederer, de burgemeester van Roosendaal. Roosendaal kwam onder zijn leiding al in het nieuws toen bekend werd dat de gemeente een twaalftal werklozen met behoud van uitkering bij de nieuwe vestiging van Burger King wilde laten werken. Benieuwd wat de plaatselijke vestiging van McDonalds daarvan vond. Maar toegegeven, bij Burger King is de koffie beter. Als burgemeester kwam Niederer, oud-politieman, in 2013 in opspraak over zijn declaratiegedrag. Hij werd toen beschuldigd van het onder druk zetten van enige raadsleden om een onderzoek naar zijn declaratiegedrag te stoppen. Niederer ontkende dit, maar bleef als burgemeester van Roosendaal gewoon in Weert wonen.

Een grote aanjager in de strijd tegen de motorclubs is de burgemeester van Kerkrade, Jos Som. Deze Som is al vele malen genoemd in minder frisse zaken (lees ook De brave burgervader en de motorbendes) en de gang van zaken rond het café van zijn dochter Suze op de Markt in Kerkrade lijkt ook minder fris. Zoals bekend kreeg Suze het aan de stok met haar buren, een afdeling van de Hells Angels, en werd het pand waarin die buren zaten toen door haar vader gesloten. Van Som wordt gezegd dat hij een flinke borrel lust. In de Roda-JC krant zei Som: ‘Ik maak zelf uit wat ik doe!’, toen hij tien jaar geleden werd teruggefloten door toenmalig minister Remkes.

Een andere Limburgse bestuurder is Onno Hoes, de burgemeester van Maastricht. Hoes kwam diverse malen zeer negatief in het nieuws met jonge schandknapen. De laatste keer dat dat gebeurde liet Hoes op zijn telefoon vertrouwelijke documenten zien aan de jonge schandknaap, die hij helemaal niet kende maar zojuist had ontmoet via Internet. Voor de Maastrichtse gemeenteraad was de maat vol, men voelde zich opnieuw in diskrediet gebracht, en Hoes kondigde aan te zullen vertrekken. Deze bestuurder die het zo overduidelijk ontbrak aan mensenkennis en discretie was al eerder vertrokken om onduidelijke redenen als voorzitter van het CIDI, een belangrijke joods/Israelische belangengroep. Op Wikipedia is te lezen dat Hoes zich, net als sommige politie-ambtenaren, weinig gelegen liet liggen aan de wet. Wikipedia: ‘Hij sprak zich in de media negatief uit over de wietpas en probeerde om, ondanks een gerechtelijke uitspraak, coffeeshops te verbieden om softdrugs te verkopen aan buitenlanders. Nadat coffeeshops doorgingen met de verkoop van softdrugs aan buitenlanders liet hij door de politie enkele panden binnenvallen.’ We zien hier dus een bestuurder die een gerechtelijke uitspraak naast zich neer legt om zijn eigen wil door te drijven en daarvoor zelfs aan zijn autoriteit toevertrouwde politie-agenten inzet. We denken hier aan burgemeester Jos Som, die riep: ‘Ik maak zelf uit wat ik doe!’ Zo gaat dat blijkbaar in Limburg. De politie verzette zich niet, toen zij door Hoes ingezet werd voor een zaak die de rechter juist had verboden.

Commissaris Piem Miltenburg, hoofd operatieën en verantwoordelijk voor de bestrijding van de ‘motorbendes’, is al uitgebreid besproken in eerdere columns. De binnen de politie-organisatie als hardliner bekendstaande Miltenburg doet telkens uitspraken alsof hij rechter is en geen politieman. Hij wil motorclubs verbieden, motorclubs zijn volgens hem crimineel, ze zijn een dekmantel voor de georganiseerde misdaad, ze zijn erop gericht misdaden te plegen. Al deze uitspraken komen in de pers terecht, zonder ooit aan een rechter te zijn getoetst. Sterker nog, toen het wel aan de rechter werd getoetst, oordeelde deze heel anders. (De zaak om de Hells Angels te laten verbieden, die mislukte). Miltenburg plaatst zich hiermee op de stoel van de rechter en zorgt opzettelijk voor grote maatschappelijke onrust, terwijl hij heel goed weet dat wat hij zegt niet door een rechter is bevestigd. Onder de leiding van Miltenburg is ook de nieuwe politietaktiek ‘name and shame’ in gebruik gekomen. Telkens wanneer een lid van een motorclub betrokken is bij iets strafbaars, wordt hij als zodanig genoemd door de media. In de praktijk komt het erop neer, dat ook vage kennissen en verre contacten van motorclubs genoemd worden als gerelateerd en relevant voor een motorclub

Voorzitter van de politievakbond ACP Gerrit van de Kamp kwam in het nieuws toen hij riep dat de wet veranderd moest worden om motorclubs te kunnen verbieden. Al uitgebreid werd hier geschetst hoe Gerrit van de Kamp met zijn vakbond ACP actief was om de overheid onder druk te zetten om een loonsverhoging af te dwingen. Zo werd gedreigd voetbalwedstrijden niet meer te begeleiden (waarom roept Gerrit trouwens niet dat die ook verboden moeten worden?), er werd gedreigd met het niet deelnemen aan grote publieksevenementen als Sail en de Tour de France, er werd met harde acties gedreigd en het Binnenhof werd omsingeld door gewapende en geüniformeerde agenten. De politiebond ACP kwam ook in het nieuws toen zij een reactie gaven op het nieuws dat Arubaan Mitch Henriquez was omgekomen door toedoen van vijf politie-agenten: ‘We willen aangeven dat onze eerste zorg nu gaat naar de betrokken collega’s.’ Van enig mededogen bleek geen sprake. Verder twittert de ACP nog dit: ‘Helder signaal van politie Den Haag. Handen af van onze mensen.’ Dat vindt de ACP dus ietsje belangrijker dan de dood van een toerist. De ACP heeft ongeveer 25.000 leden, dat is bijna de helft van het totale politiepersoneel. Gerrit van de Kamp kwam ook in het nieuws in verband met het regelen van een baan voor zijn vriendin Marloes Smit. Op 7 februari 2015 schreef het NRC daarover: ‘Die dubbelrol leidde tot grote problemen. Zo meldde zich in juli 2013 een klokkenluider die stelde dat het ministerie van Veiligheid en Justitie de steun van de machtigste politievakbond kocht door Van de Kamp en zijn partner hun gang te laten gaan.’ Dat is nogal ernstig. Van de Kamp zette het ministerie onder druk om zijn vriendin een baan te geven, anders zou hij met zijn vakbond de nieuwe nationale Politie niet steunen. Dat zijn toch regelrechte mafiapraktijken. Wij vragen ons nu af hoeveel Gerrit van de Kamp verdient met zijn voorzitterschap en wat zijn declaratiegedrag is.

Het LIEC-RIEC staat voor Landelijk Informatie en Expertise Centrum-Regionaal Informatie en Expertise Centrum. Deze organisatie houdt zich bezig met de bestrijding van gezagsondermijnende activiteiten en de georganiseerde misdaad. Politiechef Patricia Zorko, verbonden aan het RIEC namens de Landelijke Eenheid kwam vorig jaar in het nieuws voor haar declaratiegedrag. Van alle politiechefs declareerde zij het meest: 13.350 euro. Een enorm verschil met sommige andere collega’s die zelfs helemaal niets declareerden. Geld blijft toch een voorname drijfveer voor de politiemannen- en vrouwen. En krijgen zij niet goedschiks wat zij willen, dan worden harde acties aangekondigd en zelfs uitgevoerd waarvan de burgers het slachtoffer worden.

 

Barneveld beneveld?

omroepn.nl kwam met een prachtig staaltje nieuws gisteren: ‘De gemeente Barneveld is op de vingers getikt door de rechter in een zaak rond de Hells Angels. De rechter is van mening dat Barneveld fouten heeft gemaakt bij de procedure die voorafging aan het besluit om beslag te leggen op het clubhuis van de motorclub. Oorzaak is het ontbreken van een rechtsgeldige aanmaning, waardoor de bevoegdheid tot invordering van de dwangsommen is verjaard en er dus door de gemeente niets meer te vorderen valt. Ook zou onvoldoende zijn aangetoond dat het clubhuis openbaar toegankelijk was voor publiek. Daarmee zijn de opgelegde boetes voor de aanwezigheid van alcohol onterecht, aldus de rechter. Het clubhuis is inmiddels overgenomen door buurman Bijkerk Recycling. De onteigening van het pand is volgens Barneveld overigens wel rechtsgeldig.’

De onafhankelijke rechter oordeelt dat de gemeente Barneveld fouten heeft gemaakt. Die fouten die gemaakt zijn, zijn tweeledig. Ten eerste heeft Barneveld procedurele fouten gemaakt bij de beslaglegging op het clubhuis van de lokale Hells Angels MC. Ten tweede is de vordering die ten grondslag lag aan de beslaglegging van dit pand niet rechtsgeldig, omdat de gemeente niet heeft kunnen aantonen dat de motorclub in overtreding was. Dus een onterechte boete en daarna een onterechte beslaglegging, zegt de rechter.

De gemeente Barneveld echter vindt dat de onteigening van het pand wel rechtsgeldig is. Daar zakt je broek toch van af. De gemeente heeft volgens de rechter niet het recht gehad om een zeer hoge boete op te leggen. Er is dus ook onterecht invordering geweest van die boete, die niet betaald kon worden. Daarnaast is het clubhuis inmiddels van eigenaar verwisseld. Dank zij de gemeente Barneveld. De rechter oordeelt anders, maar de gemeente vindt van niet. Is dit een rechtsstaat of niet?

De gemeente geeft een vereniging een boete voor iets dat die vereniging niet heeft gedaan. De vereniging kan niet betalen. Het pand van de vereniging wordt door de gemeente in beslag genomen en geveild. Daarna oordeelt de rechter dat het geven van een boete onterecht was en bovendien de beslaglegging ook. Wat moet er dan gebeuren? Elke vereniging die dit zou overkomen kan rekenen op een storm aan sympathie. Behalve wanneer je een motorclub bent. Geldt de rechtsstaat niet voor motorclubs?

Einde colourverbod Duitse motorclubs!

Vandaag, 9 juli 2015, is er eindelijk in Duitsland een belangrijke rechtszaak in het voordeel van de motorclubs uitgevallen. Het is een lang verhaal, dat zeer ingewikkeld in elkaar steekt, maar het komt er op neer dat tot vandaag alle Duitse motorclubs die één of meer chapters (afdelingen) hebben die waren verboden door de overheid, een colourverbod hadden. Dat wil zeggen dat al die clubs in zijn totaliteit een verbod hadden om waar dan ook in Duitsland rond te lopen, te rijden, of zelfs in de auto te zitten met hun colours. Ook tatouages met de naam van de club, T-shirts, stickers of welke andere tekst dan ook die openbaar zichtbaar was, was verboden.

Vandaag is het Bundesgerechtshof daar op teruggekomen. Het verbod is dus van de baan en alle clubs mogen weer gewoon hun colours dragen. De rechtszaak was aangespannen door de Duitse tak van de Bandidos MC. Om de zaak te ondersteunen hadden voor deze gelegenheid Bandidos MC en Hells Angels MC dezelfde advocaat. De verhalen in de Nederlandse pers over een dreigende bendeoorlog tussen deze twee motorclubs lijkt daarmee ook weer vergezocht en overdreven.

Goed nieuws dus, want feitelijk geeft het Bundesgerechtshof hiermee ook aan dat de clubs geen verboden of criminele organisatie zijn. Jammer voor Jos Som uit Kerkrade, die iets anders vindt. Jammer ook voor Piem Miltenburg, die ook al die motorclubs het liefst vandaag nog verbood. Jammer ook voor Onno Hoes uit Maastricht, die het verschil niet weet tussen Satudarah en Bandidos.

Blijft over dat Bandidos MC en Hells Angels MC veel geld hebben moeten uitgeven aan juridische kosten, daardoor gedwongen door een kortzichtige Duitse overheid. Met het colourverbod ging een lange weg van negatieve media-aandacht gepaard geïnspireerd door de overheid en de politie. Geen laster of smaad was te erg of de motorclubs waren er wel schuldig aan. Dat heeft veel woede en verdriet opgeleverd en velen raakten onherstelbaar beschadigd of verloren hun baan.

Waarvan akte!

 

Burgemeester Jos Som in het nauw!

Gisteravond was een uitzending van EenVandaag te zien met in de hoofdrol de Kerkraadse burgemeester Jos Som. Hoofdrol, geen glansrol. Want het lijkt er sterk op dat de man niet meer helemaal weet waar hij het over heeft. Ten eerste valt het op dat de man praat alsof hij net uit het café komt. Misschien een borreltje voor de zenuwen gedronken bij zijn dochter, de eigenaresse van Café Suus? Erger nog zijn de onwaarheden die hij de ether in slingert.

Zo verklaart Jos Som op EenVandaag: “Ik werd een dag van tevoren door de hoofdofficier gebeld, met de opmerking: ‘Ik raad je ten zeerste aan om voor het donker te vertrekken’. Dat heb ik gedaan.” Som wilde in eerste instantie niet zwichten voor de, zoals hij het noemt, ‘motorjasjes’. Maar de hoofdofficier hield voet bij stuk en Som besloot met zijn vrouw onder te duiken.

Op 19 mei echter verklaarde meneer Som op 1Limburg.nl: ‘De aard van de bedreigingen en vanuit welke hoek ze komen, weet ik niet’. Er is hier dus helemaal geen sprake van ‘motorjasjes’. Bovendien blijkt uit de gang van zaken dat meneer Som in ieder geval niet rechtstreeks is bedreigd, maar dat de informatie kwam van het Openbaar Ministerie. En er is gebleken dat het Openbaar Ministerie in eerdere gevallen tegen burgemeesters loog over bedreigingen. Zo verklaart de burgemeester van Helmond in ed.nl op 27 juni 2015 dat hij vijf jaar geleden door Justitie verkeerd is voorgelicht over de bedreigingen aan zijn adres.

Daarna vertelt meneer Som dat zijn dochter werd bedreigd door de Hells Angels. “Er komt een groot aantal mensen binnen, kleine vernielingen, zij doet aangifte. En vervolgens gaat de hele trein lopen”, zo vervolgt Som. “Ja, ik ben ook burgemeester, maar ik ben ook papa. En papa houdt in dat je ook zorg hebt voor je kinderen. En daar is mijn dochter heel nadrukkelijk ook bij betrokken”.

In De Telegraaf van 7 juni 2014 staat het ietsje anders: ‘Afgelopen zondag weigerde de uitbaatster van café Suus, dochter van burgemeester Jos Som, 15 Hells Angels de toegang tot haar zaak. Vier vrouwelijke Hells Angels deden daarop aangifte van discriminatie.’ De vraag is nu of die dochter van de burgemeester is bedreigd, of dat zij alleen een groepje mensen heeft geweigerd. Dat is helemaal niet hetzelfde. Bovendien zijn er helemaal geen vrouwelijke Hells Angels. Dus gaat het waarschijnlijk helemaal niet om Hells Angels, maar hoogstens om supporters van de club. Zijn er aanhoudingen verricht? Wat is de schade? Wat is er precies gebeurd?

(Uit nieuwe informatie die ons bereikt via de Facebookblog van Joseph Raaijmakers ging het om een groep supporters van de Hells Angels. Dat zijn geen leden, maar het is een soort fanclub. Dezen dragen een vestje met ‘Support 81’ op hun rug. Dezen zijn geweigerd bij Café Suus en één van die supporters heeft toen met een viltstift op de muur van het toilet ‘Support 81’ geschreven. Toen de Hells Angels dit hoorden hebben zij meteen hun excuses aangeboden en Suze Som een bloemetje overhandigd. De Hells Angels zelf zijn daar dus niet geweest en er zijn zeker geen vernielingen aangericht en ook zijn er geen bedreigingen geweest aan het adres van Suze Som.)

De goede vader Som gaat verder met te vertellen dat zijn dochter door de motorbendes (wij nemen aan dat hij de Hells Angels bedoelt) is gebruikt als intimidatie-element. Er is echter heel veel voor te zeggen dat dat niet zo is. De Hells Angels hadden eindelijk een pand waar zij ongestoord konden samenkomen. Waarom zouden zij dan ruzie gaan maken bij de buren? De hele zaak begon te rollen vanaf dat moment. ‘Vervolgens gaat de trein rollen’, zegt meneer Som daarover. Toen begon het dus. Waarom zouden die Hells Angels hun eigen glazen ingooien?

Nee, het lijkt er meer op dat meneer Som juist die Hells Angels gebruikt om zijn dochter en zijn eigen beleid uit de wind te houden. Namelijk voordat die Hells Angels naast Suze Som en haar Café Suus kwamen zitten, zat er een tapasrestaurant in het pand. ‘Navarro’, heette dat. En laat nou ook die dochter van meneer Som zich profileren met haar Café Suus als tapasrestaurant? Concurrentie? In ieder geval ging Navarro dicht. Wat weet meneer Som daarvan? Door zijn dochter te gebruiken als slachtoffer kon meneer Som het pand opnieuw sluiten toen de Hells Angels erin zaten. Wel toevallig. Al eerder schreven wij dat meneer Som heel wat heeft moeten knokken om dat nieuwe stadscentrum te laten bouwen. Hij werd zelfs gesignaleerd bij een van corruptie verdachte ondernemer in zijn vakantiehuis in Frankrijk. Die motorclub kwam dus roet in het eten strooien.

Meneer Som heeft het ook over veel wapens die zijn aangetroffen bij een grote politieactie tegen de Bandidos MC. ‘Raketwerpers’, noemt Som zelfs. De dag na die invallen zei de leider van de bestrijding van de motorclubs, hardliner commissaris Piem Miltenburg, dat het wellicht maanden onderzoek zou vergen om vast te stellen wie de eigenaar van al die wapens was. Het was namelijk mogelijk bijvangst. Maar nu kan meneer Som vertellen dat het wapens van de Bandidos waren. Vermoedelijk is de advocaat van de Bandidos hier blij mee.

Meneer Som wil ook drie motorclubs verbieden. Hij noemt dan Hells Angels, Bandidos en Satudarah. Die clubs houden zich bezig met tal van misdadige en ondermijnende activiteiten, volgens Som. ‘En wanneer je dat niet wilt dan trek je je jasje maar uit.’ Kan Som bewijzen wat hij daar roept? Want er is nog geen rechter in het land die dat wel kon. Opmerkelijk is dat Som ook Satudarah wil verbieden. Die zitten daar helemaal niet en spelen ook helemaal geen rol in Kerkrade. Wel opmerkelijk dat twee weken geleden ook vertrekkend burgemeester van Maastricht Onno Hoes Satudarah noemde in zijn laatste televisie-optreden voor zijn vertrek. Volgens Hoes kwam Satudarah met wel 70 man naar Kerkrade om aan de Hells Angels te laten zien dat zij niet bang waren. Hoes was in de war met de Bandidos die met ongeveer 20 man naar Kerkrade kwamen. Maar hij wil dus ook Satudarah om die reden verbieden? De man is in de war.

Om nog even in Maastricht te blijven, daar was ook iets aan de hand met meneer Som. Of toch niet? Op Wikipedia lezen we over de activiteiten van meneer Som in Maastricht het volgende: ‘In november 2005 werd bekend dat Som eigenaar is van een studentenhuis in Maastricht, dat brandgevaarlijk was. Tot twee keer toe had hij geen gehoor gegeven aan de oproep van de gemeente om de gevaarlijke situatie op te lossen. Nadat de studenten een advocaat in de arm hadden genomen, werd het huis alsnog verbouwd’. Som luistert dus zelfs niet naar de gemeente Maastricht wanneer het gaat om geld verdienen. Laat die studenten maar lekker in een onveilig huis wonen.

Nu we toch op Wikipedia zitten, lezen we even verder en komen nog veel meer dingen tegen. ‘In 2004 werd bekend dat de gemeente Kerkrade een lening van 15 miljoen euro aan voetbalclub Roda JC had verstrekt, terwijl burgemeester Som in een adviescommissie van de club zat. “Dat is mogelijk belangenverstrengeling,” oordeelde minister Remkes van Binnenlandse Zaken. “Ik maak zelf uit wat ik doe,” reageerde Som in de Roda JC-krant.

In maart 2005 raakte Som in opspraak, omdat hij Ayaan Hirsi Ali verboden zou hebben om in Kerkrade een boomplantdag bij te wonen. De burgemeester ontkende deze lezing; hij zou wel de organisatie hebben kunnen overtuigen dat haar komst “op dit moment onverstandig is”. Minister Donner van Justitie stelde daarop dat Som er vanuit had mogen gaan dat de veiligheid van Hirsi Ali was gewaarborgd.

In juni 2005 berichtten Limburgse kranten over hem dat hij bevoordeeld zou zijn bij de aankoop van zijn huis, zowel in Kerkrade als in zijn vorige gemeente Gulpen/Wittem. Later kwamen ook onrechtmatigheden bij het bouwen van een tuinhuisje naar boven. In oktober pleitte een extern onderzoek hem vrij, hoewel geconstateerd werd dat er procedurele fouten waren gemaakt.

In januari 2013 kwam Jos Som onder vuur te liggen door een eerder bezoek aan de vakantiewoning van Piet van Pol. Piet van Pol is een vastgoedhandelaar die zelf in opspraak is geraakt door vermoedelijk steekpenningen te hebben geleverd aan onder meer de afgetreden wethouder Jos van Rey in Roermond. Som, verantwoordelijk als portefeuillehouder voor de realisatie van een nieuw centrum in Kerkrade, heeft op eigen initiatief de omstreden Piet van Pol betrokken als adviseur bij de realisatie van het centrum. Tegelijkertijd heeft Piet van Pol een aanzienlijk deel van de bestaande panden van het centrum in eigendom. Eind 2012 stemde de raad in om de panden duurder aan te kopen dan oorspronkelijk getaxeerd: het centrumproject duurde nu jaren en er zat anno 2012 nog steeds geen schop in de grond. Som en Van Pol beweerde in een gemeenschappeijke raadscommissievergadering dat de gemeente nu de kans had om het in eigen beheer uit te voeren. De raad stemde uiteindelijk, op één eenmansfractie na, in met het voorstel. Na de inval in de woningen, de vakantiewoning en het bedrijf van Van Pol in januari 2013 bleek dat Jos Som in 2002 een bezoek had gebracht aan de vakantiewoning van Van Pol. Ook bezocht Som in 2012 op uitnodiging van Van Pol in Roermond een carnavalszitting.’

Nogal een waslijst. Niet alleen heeft meneer Som blijkbaar maling aan de gemeente Maastricht, zelfs de minister van Binnenlandse Zaken lapt hij aan zijn laars. Bovendien heeft meneer Som vreemde en ongewenste contacten met veroordeelde of verdachte zakenlieden en bestuurders. Ook ging er bij een aantal eigen procedures wel eens een wenkbrauw omhoog. Om het maar even heel diplomatiek uit te drukken.

Wij blijven nu zitten met de nodige vragen. Is Piet van Pol de eigenaar van het pand van Café Suus? Wie heeft de vergunningen afgegeven voor de exploitatie van Café Suus? Waarom is Café Navarro weggegaan? Hoe is de financiering van Café Suus tot stand gekomen? Hypotheek of eigen geld, lening of voorschot van pappie? Wat was het conflict tussen Suze Som en de eigenaar van Navarro? Hoeveel verdiende meneer Som met de herbouw van het nieuwe stadscentrum? En wat wij ons ook afvragen is hoe EenVandaag zo eenvoudig, zonder eigen onderzoek en zonder weerwoord, met meneer Som als slachtoffer aan de haal gaat. Het is komkommertijd, hebben jullie geen tijd voor eigen onderzoek?

 

 

Laat honderd bloemen bloeien!

Op Wikipedia staat het volgende: ‘Laat Honderd Bloemen Bloeien was de slogan van een kortstondige liberalisatiecampagne in de Volksrepubliek China van 1956 tot 1957, waarin de autoriteiten kritiek aanmoedigden met, naar eigen zeggen, als doel om misstanden in het bestuur te kunnen opsporen en aanpakken.

De campagne was het initiatief van premier Zhou Enlai, maar een belangrijk deel van de partijleiding, waaronder Mao Zedong, was geschokt over de felheid van de kritiek die toen los kwam. De Communistische Partij van China ging toen snel over tot vervolging van de personen – intellectuelen, boeren en arbeiders – die deze kritiek hadden durven uiten. Het aantal slachtoffers liep in de honderdduizenden, zo niet miljoenen.

Deze vervolging was zo fel, dat velen de overtuiging zijn toegedaan dat de hele “Honderd Bloemen Campagne” alleen maar een valstrik is geweest om critici uit de tent te lokken en vervolgens in de kraag te grijpen. Mao had deze tactiek namelijk al eens eerder gebruikt, tijdens zijn periode in Yan’an. Hij noemde dit ‘Lok de slangen uit hun holen’.

 

Laat honderd bloemen bloeien. Het refereert dus eigenlijk naar iets moois. In de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw bloeiden ook honderd bloemen. Honderd bloemen? Nee, misschien wel duizend! Overal in de grote steden werden panden ontnomen aan speculanten, aan sloop, aan leegstand. De politie hakte er met de botte bijl op los, namens de machthebbers van het fatsoenlijke Nederland en er ontstond een tegenbeweging. Een tegenbeweging met politieke denkbeelden. Maar ook met zeer talrijke initiatieven. De ‘Honderd Bloemen’.

In kraakpanden werden kunstateliers gevormd, waar jonge kunstenaars experimenteerden. Er werd muziek gemaakt. De kraakbeweging bracht schrijvers voort. Dichters. Er werd geëxperimenteerd met een geldloze maatschappij. Er kwamen kleine drukkerijtjes. Journalisten van vandaag schreven hun eerste stukken in een kraakpand. Met kaarslicht en achter een dichtgespijkerd raam. Onderzoekscollectieven sprongen tevoorschijn. Om de overheid te onderzoeken, of speculanten, of nazi’s, of de politie en inlichtingendiensten. Woongemeenschappen ontstonden. Dit waren de ‘Honderd Bloemen’ die bloeiden.

Vandaag beginnen opnieuw honderd bloemknoppen aan een onzekere toekomst. Er zit onkruid tussen, maar wie bepaalt wat onkruid is? Geef water aan alles en zie zelf wat uiteindelijk de moeite waard is! De reden in de jaren tachtig en negentig dat zoveel initiatieven opbloeiden, was dat er gewoon veel ideeën waren. Vaak jonge mensen, optimisme, levenskracht. En natuurlijk een gemeenschappelijke tegenstander. Een overheid die moeite had met luisteren. Een overheid die graag waterkanonnen inzette. Niet om de honderden bloemen water te geven, maar om ze weg te spoelen.

De dood van de Antilliaan Mitch Henriquez zorgt vandaag voor honderd bloemen. Andere bloemen dan indertijd in de kraakbeweging. Vandaag is de tijd van de sociale media. Op Facebook zijn pagina’s aangemaakt met namen als ‘Justice For Mitch Henriquez’, ‘Rechtvaardigheid voor Mitch Henriquez’, ‘A candle for Mitch Henriquez, for Unity’, ‘Gerechtigheid voor Mitch Henriquez’, ‘Justice for #MitchHenriquez’. Op deze pagina’s staan reacties van boze mensen, woedende mensen, verdrietige mensen, verontruste mensen, goedbedoelende mensen. Mensen die weten hoe je je gedachten onder woorden brengt. Maar ook mensen die grote tegenstellingen aan het licht brengen. Immers, hoe kan een analfabeet toch op Facebook terechtkomen?

Naast die uitingen van medeleven op Facebook, zijn er ook fysieke bloemen gaan bloeien. Er worden gedichten gemaakt, een rapper heeft een lied geschreven, er wordt een stille tocht georganiseerd, er waren hevige rellen in de Haagse Schilderswijk, er wordt vergaderd, er is een speciale gemeenteraadsvergadering. Het betekent dat duizenden mensen bezig zijn met de dood van een landgenoot. En het houdt niet op. Er komen mensen bij, er komen Facebookpagina’s bij, er komen initiatieven bij. En er komt weerstand bij.

Er zijn twee voorname redenen dat er weerstand bij komt. Weerstand tegen al die initiatieven. Dat komt omdat steeds vaker oude zaken terug worden gehaald. Oude zaken waarbij een burger stierf door toedoen van politieagenten. Oude zaken? Cold cases? Volgens de politie zijn het zaken die al geclasseerd zijn. Een rechter heeft de politieagenten vrij gesproken en dus ‘is het heel vervelend voor de destijds betrokken politieagenten om opnieuw te worden herinnerd aan die oude zaken’. Vervelend hè, wanneer iemand dood is. Iemand die je zoon was, of je dochter. Iemand die je man was, of je vriend. Vervelend hè, om daaraan te worden herinnerd. Ook wanneer je vrij bent gesproken. Wat een nare mensen hè, die nabestaanden. Misschien is het een idee om voortaan ook nabestaanden op te pakken. Je weet maar nooit.

Namen die nu worden genoemd zijn Mike Stok, Rishi Chandrikasing, Ihsan Gurz, Michael Koomen. En er wordt al bijgezegd dat er nog veel meer zijn. Vervelend hè, dat die ouders en die vrienden, die familie en kinderen, daar nog steeds mee zitten. Vervelend hè, voor die politieagenten die zijn vrijgesproken. Vervelend dat dat nu allemaal weer naar boven wordt gebracht. Op die Facebookpagina’s worden profielen van mensen door Facebook geblokkeerd volgens sommigen, en de politie laat weten mensen te gaan vervolgen.

Een tweede zaak is dat nu op de sociale media politieagenten worden bedreigd. Een Haagse wijkagent die zegt te lijken op één van de verdachten in de doodslagzaak van Mitch Henriquez, kwam deze week nog boos in het nieuws. ‘Ik wordt bedreigd!’, riep hij. ‘En ik heb helemaal niets gedaan!’ Het is een zaak van spontane ‘name and shame’. ‘Name and shame’, een beleid van de politie zelf om leden van motorclubs te noemen wanneer zij in beeld komen bij een misdrijf. Of het ‘etnisch profileren’, een ander beleid van de politie. De huilende wijkagent is slachtoffer van ‘name and shame’, van ‘beroepstechnisch profileren’. Ook hier heeft de politie aangekondigd te gaan onderzoeken of mensen kunnen worden vervolgd.

De Facebookpagina ‘Justice for Mitch Henriquez’ schreef gisteren dit over die weerstand van de politie: ‘Nadat wij gisteren oude koeien uit de sloot hadden gehaald is de politie nu gekwetst door onze actie. Het feit dat wij [33.000 mensen] ons gekwetst voelen over de ‘moord van Mitch’ met iedere morgen nieuwe zorgen erbij doet hun helemaal niets. Geen een van die agenten hebben tot nu toe publiekelijk ‘excuses aangeboden’. Eerst gingen ze opzettelijk leugens verspreiden over de doodsoorzaak van Mitch samen met hun tovaritsj [het OM]. Wanneer dringt het tot jullie door dat leugens hebben korte benen. “En wat voor een impact dit soort berichtgeving op agenten en hun omgeving heeft.”Voelden jullie ook gekwetst toen Rishi werd vermoord? Voelden jullie ook gekwetst toen Ishan lag dood te gaan in de cel? Voelden jullie ook gekwetst toen Mitch dood-gewurgd werd?

Totaal geen medeleven met de duizenden mensen die dag en nacht niet kunnen slapen, die traumas hebben overgehouden van die nekklem, die overdag bang en onzeker voelen wanneer ze een politie agent zien. De politie is niet voor iedereen. Dat is een mythe. Als jullie echt voor iedereen waren, dan hadden jullie op z’n minst een korte speech gehouden om de harten van de burgers gerust te stellen. Dat hebben jullie ook niet gedaan. Wij hebben niets nieuws geplaats. Wij hebben enkel het leed van een burger gedeeld. En als dat een ‘misdaad’ is, dan moeten we allemaal ophouden met leven want het leven bestaat eenmaal uit verhalen en getuigenissen die onderling worden gedeeld. Wees niet bang, wij gaan geen ‘kruistocht’ of ‘jihad’ tegen jullie voeren. Wij weten dat jullie dit lezen. Wij weten dat jullie het erg vinden. Voel de pijn die wij jarenlang hebben gevoeld. Niets kan tippen aan de intimidatie en chantage afkomstig van jullie kant jegens de burgers. Het wordt ook tijd dat jullie de burgers als mensen behandelen en niet als een kudde vee in stallen waarop jullie los kunnen gaan timmeren.’

De boodschap is duidelijk. Tienduizenden mensen zijn boos, verdrietig of verontwaardigd. Nog vele bloemen zullen bloeien. En nog vele waterkanonnen zullen worden ingezet. Al die bloemen bloeien niet zomaar! Fijne zomer!

 

 

 

 

 

Een beetje flauw, maar het is Dupont!

Mooie praatjes!

Grote bedrijven hebben meestal specialisten in dienst die slecht nieuws over dat bedrijf kunnen omzetten in minder schadelijk nieuws. Dat is op zich niet zo heel raar, want bedrijven hebben natuurlijk een commercieel doel en moeten verkopen. De politie doet het beter, want zij proberen heel erg slecht nieuws om te zetten in winst. Dat is op zich natuurlijk wel raar, want de politie is helemaal geen commerciële organisatie. Of zijn er toch commerciële bedoelingen die een rol spelen?

‘We voeren al vijftien weken actie voor een nieuwe CAO, maar de minister wil niet naar ons luisteren!’ Een veelgehoorde kreet deze dagen afkomstig van actievoerende politiemensen. En ja, de politie kan je niet verwijten dat ze niet alles uit de kast hebben gehaald om hun doel te bereiken. Zo hebben ze enige tijd geen bonnen uitgeschreven. De burgers blij? Nou, die burgers snappen nu veel beter dat het vooral de persoon van de verbaliserende agent is en zijn gemoedstoestand die zorgt voor die vervelende bon. Politiebureau’s dicht en geen aangiftes meer opnemen. Nou, die burger kon toch al nergens terecht, want ongeveer een derde van de aangiftes wordt niet opgenomen en daarvan verdwijnt ook weer een derde in de prullenbak. Kun je dus niet veel mensen mee onder druk zetten.

Dus ging men het anders doen. Eerst ging men met dienstmaterieel het Binnenhof omsingelen. Maar ook dat hielp niet. Verdorie, zeg! Dreigementen volgden om voetbalwedstrijden, de Tour de France en Sail te hinderen. Maar een kort geding dreigde en dat zou ook toekomstige acties kunnen hinderen. Wat nu te doen?

Een vervelend incidentje bood grote uitkomst. Een Antilliaanse vakantieganger in Den Haag wees in het zicht van enige politiemensen op zijn geslachtsdeel en zou trots gezegd hebben:’Ik heb een wapen hier!’ Of woorden van gelijke strekking, om in proces-verbaaltaal te blijven. Dat was natuurlijk tegen het zere been van die agenten, die echt alleen maar hun werk wilden doen, al was het maar met hun ietwat bescheiden waterpistooltjes. Het motto:’Ik ben de baas op straat!’, dat op de politieschool uitputtend werd onderwezen aan jonge landgenoten die in hun kindertijd het onderspit dielven op het schoolplein, was daarbij de grote leidraad.

Goed, en het vervolg kent iedereen. De vakantieganger werd in een nekklem genomen, een getuige beweerde nog dat hij zag dat er klappen werden uitgedeeld met een knuppel op het hoofd en de benen van de man, de man raakte bewusteloos en de agenten? Die stelden officieus vast dat ‘er niet veel leven meer in zat’. Ze hielden hem heel professioneel eens omhoog en keken naar zijn neerhangende hoofd. Tsja! Medische hulp werd om onbekende redenen onthouden en de vakantieganger ging de overvalwagen in. Later werd nog even een proces-verbaal vervalst, maar goed wat doe je tegen zoveel mensen met een telefoon die ook dienst doet als camera?

Dodelijk, dacht ik zelf. Onherstelbaar. En zo leek het ook even. Tot dit weekend bleek hoe de politie als een feniks verrees uit zijn eigen as. De acties rond de Tour de France werden afgelast en heel bescheiden gehouden. ‘Uit respect voor Mitch!’, klonk het een beetje broos. En toen kwamen er ook wat artikeltjes in bladen en kranten, soms door anonieme politiemensen, soms ook door de bonden. Want wat is nu het geval? De werkelijke schuld van de dood van Mitch is de minister! Echt waar. Die minister is er verantwoordelijk voor dat die schatten van politiemensen niet genoeg training krijgen en teveel hooi op hun vork krijgen.

En weet u wat? Ik ben het er mee eens. De agenten die dit soort dingen roepen. De agenten die proberen deze zaak van een dode vakantieganger die een grapje maakte om te draaien in hun eigen voordeel. De agenten die proberen goed te praten dat hun collega’s geen hulp boden aan een persoon in doodsnood. De agenten die goed proberen te praten dat collega’s logen in een proces-verbaal. Die mensen hebben hulp nodig. Psychiatrische hulp.

En weet u wat er ook moet veranderen? Die afgezaagde kreet: ‘We voeren al vijftien weken actie voor een nieuwe CAO, maar de minister wil niet naar ons luisteren!’ Ik hoop volgende maand iets geheel anders te horen. Zoiets als dit: ‘We voeren al twintig weken actie voor een nieuwe CAO, maar…..’ Hoewel, een beetje kinderachtig is dat wel. Immers, de politie is je vriend.

 

Herhaal de leugen totdat de mensen denken dat het de waarheid is

1 juli 2015, De Telegraaf bericht het Nederlandse volk het volgende:

‘Belgen verbieden feesten van motorbendes

BRUSSEL –

Burgemeesters van Belgische grensgemeentes met Nederland hebben feesten van twee motorbendes verboden. De Summerparty van de Outlaws en de Independence Party van de Hells Angels mogen niet doorgaan. Zij waren voor begin deze maand gepland in Lanaken en Maasmechelen, tegen de grens met Limburg.

De politie van de twee gemeenten maakte het verbod woensdag bekend. De burgemeesters besloten tot de maatregel na de recente incidenten met leden van criminele motorbendes in Nederland en Duitsland. De bendes zijn betrokken bij zware misdaden. Zij verdienen geld met onder meer grensoverschrijdende drugshandel, afpersing en prostitutie.’

Het enige dat waar zal zijn is dat die feesten van motorclubs verboden zijn. Wie zegt dat de Hells Angels en de Outlaws betrokken zijn bij zware misdaden? Wie zegt dat zij geld verdienen met onder meer grensoverschrijnende drugshandel, afpersing en prostitutie? Het is niet omdat sommige kranten dit soort dingen telkens opnieuw roepen dat het ook waar is. Is er enig bewijs dat de beweringen van De Telegraaf waar zijn? Wanneer dat zo is willen wij graag documenten zien. En wanneer wij die documenten zien is dat ook bewijs voor het feit dat wij te maken hebben met criminele organisaties. Maar het bewijs is er niet. Dus? Dus zijn die Outlaws en Hells Angels geen criminele organisaties. Dus is het laster.

Ontmenselijking maakt van vreedzame mannen moordenaars

Sinds enige jaren worden motorclubs door de overheid anders genoemd. Men zou toch zeggen dat de namen die de clubs zelf hebben gekozen veelzeggend genoeg zijn. Zo is de naam ‘Hells Angels’ synoniem met motorclubs in het algemeen, Harley-Davidson-Rijders, bikers of zelfs Onepercenters. Namen als ‘Demons’, ‘Outlaws’, ‘Veterans’ of zelfs ‘Mongols’, nazaten van de Mongoolse hordes die de oude wereld overspoelden, zijn allemaal vanzelfsprekend genoeg. Dat de overheid zelf een andere naam voor al dat motorvolk bedacht heeft is daarom bijzonder. ‘Outlaw Motorcycle Gangs’, oftewel afgekort ‘OMG’s’, worden de motorclubs genoemd door de Nederlandse overheid. Afgekeken van de Amerikanen, die dezelfde term gebruiken.

In de geschiedenis zijn tal van voorbeelden te vinden van het geven van een andere naam aan bevolkingsgroepen. Het had bijna altijd een negatieve bedoeling en het ging veelal samen met de voorbereidingen voor oorlog. Er was altijd een regeringsbeleid gericht op het bestrijden van deze groepen. Een militaire aanval zat in de lucht, nieuwe wetgeving zat er aan te komen. In gevallen waar het de overheid juist goed uitkwam om die mensen niet zwart af te schilderen werd vaak wetgeving juist gebruikt om de bijnamen, scheldwoorden feitelijk, wettelijk te verbieden. Want, zo stelde men, het was discriminatie.

Het geven van bijnamen was dus een vorm van ontmenselijking, die voorafging aan maatregelen door de overheid. Wat is nu ontmenselijking en wat is het nut? Zapruder.nl geeft een definitie van dit fenomeen: ‘Ontmenselijking begint vaak door de ander slecht af te schilderen door stereotypen te gebruiken en elke vorm van nuance achterwege te laten. De aanstichters creëren, met behulp van propaganda, een psychologische constructie in de psyche van mensen zodat zij die anderen transformeren in vijanden. Met behulp van woorden en beelden wordt een vijandbeeld gecreëerd waarbij angst en woede voor een vreselijke gevoed worden die het gemunt heeft op de persoonlijke veiligheid en identiteit. De stereotypen die gebruikt worden als ‘terrorist’, ‘ongelovige’, ‘barbaar’, ‘beest’ dienen om een stereotype beeld te creeëren waarbij iedere zweem van menselijkheid vermeden dient te worden. Ook abstractie helpt om de tegenstander verder te ontmenselijken; men praat niet eens meer over vreselijke (menselijke) eigenschappen maar over concepten als communist of het Warschau Pact of islam. Het gaat er dus om iedere eigenschap weg te strippen waarbij men zich zou kunnen identificeren met de vijand. Alleen een concept van puur kwaad kan men gerechtvaardigd vernietigen.’

Het geven van bijnamen aan bevolkingsgroepen, in dit geval dus motorvolk, heeft dus een diepere betekenis. In de bakermat van de motorcycleclubs, de Verenigde Staten van Amerika, probeert de overheid al vele decennia deze clubs af te schilderen als crimineel. Politie-agenten worden in de stemming gebracht door road-blocks te bemannen en bikervolk aan te houden, nadat talloze rapportages de noodzaak daarvan hebben aangetoond. Er zijn ondanks al die aandacht van de overheid en de politie nog steeds geen clubs door de wet verboden. Wel is de verhouding tussen clubs en politie door wantrouwen vertroebeld.

Het decennialang afschilderen van motorrijders als outlaws, gangs, criminelen, gewelddadig, heeft op de politieagenten het effect gehad van ontmenselijking. Veel agenten zien de motorrijders niet meer als gewone mensen. Door de liberale wetgeving in verband met wapenbezit, zijn ook nog eens veel mensen in het bezit van een vuurwapen. Een extra reden om maar voorzichtig te zijn. Te grote voorzichtigheid, samengaand met jarenlange propaganda en ontmenselijking kan leiden tot excessen. Dat hebben we gezien in het Texaanse Waco. Deze plaats werd al wereldberoemd na de bestorming van de Kerk van de Zevende Dag Adventisten door de politie in 1993. Bij die bestorming van andersdenkenden, die vuurwapens hadden, vielen 76 doden. Oorlog tegen je eigen burgers.

Mei 2015, Waco opnieuw, 22 jaar later. Tweehonderd leden van twee motorclubs komen samen in een wegrestaurant om problemen te bespreken. Allen zijn leden van de Bandidos MC en de Cossacks MC. Beide clubs hebben een geduchte reputatie. Volgens de overheid zijn het ‘Outlaw Motorcycle Gangs’, criminelen, zijn ze gewelddadig en hebben ze wapens. Bij het naar buiten komen van de clubleden opent de zenuwachtige politie plotseling, zonder aanleiding, het vuur. Er wordt niet teruggeschoten door de bikers, waarvan sommigen wel degelijk een wapen hebben. Niet zo raar in Texas, waar je gewoon met je holster over straat mag.

Eén van de politiecommandanten vertelt meteen aan de snel aanwezige pers dat het een schietpartij onder de bikers zelf is geweest. ‘Ze begonnen plotseling op elkaar te schieten!’ Een golf van woede verspreidt zich over de wereld. ‘Weer die levensgevaarlijke bikers!’ ‘Weer die OMG’s!’ ‘Wanneer komen we nu eens met een verbod!’ Wanneer de rook optrekt liggen negen dode mensen op straat en zijn achttien mensen gewond geraakt. Allen bikers. Volgens iedereen is het hun eigen schuld. Daarna ebt de woede weg met het nieuws. Enkele dagen na de schietpartij werden veertien politieagenten gearresteerd en in onderzoek geplaatst. Er was maar kort onderzoek nodig om te concluderen dat niet één biker, geen éen motorrijder, zijn wapen had gebruikt. Negen mensen waren dood, allemaal alleen maar door de politie.

Afgelopen zaterdag was er weer de jaarlijkse Veteranendag in Den Haag. Dit is de dag van en voor de veteranen. Alle veteranen zijn hier welkom. Behalve veteranen met colors van een motorclub, want dat wil de burgemeester van Den Haag niet. ‘Militair historicus’ Christ Klep, nota bene lid van de redactieraad van het veteranenblad ‘Checkpoint’ dat vorig jaar al uitgebreid berichtte over de perikelen met de Veterans MC, was ingehuurd door de NOS om de dag live te verslaan voor de televisie. Tijdens het veteranendéfilé waaraan ook de Veteranenmotorrijders deelnamen, kwam Klep met enige mooie uitspraken. Deze wetenschapper, eens als ’embedded’ historicus in dienst van Defensie, had wel een mening over die motorrijders. ‘Ze schurken tegen de beruchte clubs aan, ze gaan een biertje drinken met ze, ze lijken wel erg veel op ze’, en tenslotte ‘ze roepen het over zichzelf af’.

Klep had helemaal niet in de gaten dat de veteranenmotorrijders die hij voorbij zag komen in groen gevechtspak allerminst leden waren van Veterans MC. Een motorrijder, een rel over motorrijders, een overheid die roept dat motorclubs crimineel zijn. ‘Ze hebben het over zichzelf afgeroepen!’

Eén van de doden in het Texaanse Waco was Jesus Delgado Rodriguez, veteraan van de mariniers en onderscheiden met de medaille Purple Heart na een verwonding tijdens een missie. De man was 65 jaar. Hij was lid van een motorclub, maar had geen strafblad, stond juist bij iedereen zeer goed bekend. Maar ja, hij had het over zichzelf afgeroepen.