• Buro Jansen & Janssen is een onderzoeksburo dat politie, justitie, inlichtingendiensten, de overheid in Nederland en Europa kritisch volgt. Een grond-rechten kollektief dat al 30 jaar publiceert over uitbreiding van repressieve wetgeving, publiek-private samenwerking, bevoegdheden, overheids-optreden en andere staatsaangelegenheden.
    Buro Jansen & Janssen Postbus 10591, 1001EN Amsterdam, 020-6123202, 06-34339533, signal +31684065516, info@burojansen.nl (pgp)
    Steun Buro Jansen & Janssen. Word donateur, NL43 ASNB 0856 9868 52 of NL56 INGB 0000 6039 04 ten name van Stichting Res Publica, Postbus 11556, 1001 GN Amsterdam.

  • Categorieën

  • Een directeur met ballen!

    Deze week diende een rechtszaak tegen de politie aangespannen door Veterans MC. De Veterans MC beschuldigen de politie van laster en een eerdere aangifte leidde niet tot vervolging. De motorclub ondervindt schade van het eenzijdige negatieve beeld dat wordt geschapen door de politie. Leden en vrienden van de club worden langzamerhand door velen gezien als criminelen.

    De invloed die dat heeft is veelzijdig. De leden van de club ondervinden in vriendenkring opgetrokken wenkbrauwen. Werkgevers, waaronder Defensie, oefenen druk uit op de leden van de club om te kiezen. Óf je baan, óf je club! Leden die beveiligingswerk doen ondervinden grote hinder met hun beveiligingspas, die immers door hetzelfde instituut wordt verstrekt dat ook de lasterlijke aantijgingen doet, namelijk de politie. Horeca-ondernemers worden door gemeenten en politie onder druk gezet om geen leden van motorclubs met clubkleding te accepteren. Zo worden eerlijke mensen gecriminaliseerd en gemarginaliseerd.

    Het is juist voor veel veteranen zeer belangrijk om in de burgermaatschappij mee te kunnen doen. Om je weer ergens thuis te voelen. Om af te kunnen kicken van Defensie. Om je weer welkom in Nederland te voelen na missies in het buitenland. Om geaccepteerd te worden, ondanks je korte lontje. Om erbij te horen, ondanks soms een in jezelf gekeerde afwezigheid. Het lidmaatschap van een motorclub is voor sommigen daarvoor dé manier.

    Precies die wens om weer bij de maatschappij te horen, om weer mee te doen. Mee te doen met werk, met wonen, een relatie, gewoon je eigen plek. Precies die wens komt in de verdrukking wanneer je telkens maar weer wordt gemarginaliseerd. Beschuldigd. Gelijkgesteld met het ergste geboefte. En dat gebeurt met opzet. De daders zijn gewoon landgenoten. De binnenlandse vijand blijkt daarbij ongrijpbaar, onaantastbaar, onverslaanbaar, meedogenloos. Daarom zijn een rechtszaak en procedures noodzakelijk.

    Van overheidswege is er geen enkele steun. De media laten die mannen, die veteraan zijn en motorrijden, in de steek. Defensie laat zijn mannen in de steek. Al enige jaren worden de Veterans MC geweerd bij het Veteranendefilé op de jaarlijkse Veteranendag. Het gaat veel mannen niet in de kouwe kleren zitten. Nog dit jaar verklaarde ‘militair historicus’ Christ Klep tijdens zijn live-commentaar voor staatsomroep NOS over de Veterans MC: ‘Ze schurken tegen de beruchte clubs aan, ze gaan een biertje drinken met ze, ze lijken wel erg veel op ze’, en tenslotte ‘Ze roepen het over zichzelf af’. Waarmee Klep opnieuw illustreerde hoe weinig hij feitelijk, naast het bestuderen van de doelgroep, echt op heeft met de veteranen. Al eerder deed hij uiterst negatieve uitlatingen in de pers over kolonel Karremans en Dutchbatt tijdens het Srebrenica-drama.

    Wanneer dus iedereen tegen je lijkt te zijn. Wanneer het hoekje waarin je zit steeds kleiner wordt. Wanneer mensen stoppen. Wanneer de Amerikanen zouden zeggen: ‘When the going gets tough, only the tough get going!’ Ja, op dat moment wordt je soms opgemerkt. Opgemerkt door een wapenbroeder. Een geloofsgenoot. Een bondgenoot daarmee ook.

    Vandaag viel bij veel veteranen weer de ‘Checkpoint’ in de bus. Het blad voor de Nederlandse veteranen. Op bladzijde 34 een schrijven van de directeur van het Veteraneninstituut, én veteraan, Frank Marcus. Op de bijgeplaatste kleurenfoto zit hij in uniform achterop een motor tijdens het Veteranendefilé. Frank Marcus beschrijft hoe hij de hele tweedaagse veteranenmotorrit meemaakte dit jaar. En hoe geweldig hij het vond. Hoe hij genoot van de gesprekken van de motorrijders. Van de sfeer. En dan zegt hij: ‘Waar ik me echter in toenemende mate aan ben gaan ergeren, is het uiten van allerlei beschuldigingen aan het adres van (motor)clubs, zonder dat daar concrete aanklachten op volgen en/of individuele leden van zo’n club gerechtelijk worden vervolgd.’ Frank Marcus legt uit dat al die motorrijders veteranen zijn. Mensen die iets hebben gedaan voor dit land. Die op missies zijn geweest.

    Wat een verschil met Christ Klep en zijn slappe verweer in diezelfde ‘Checkpoint’ enige weken geleden. Wat een verschil met al die napraters bij de media. Wat een verschil met al die goedgelovige bestuurders. Wat een verschil met de hard-liner-mentaliteit bij de politie. Wat een mooie man!

    Wij gaan de rechtszaak van de Veterans MC volgen. Wij gaan de andere clubs volgen met hun perikelen met deze overheid. Wij stellen graag onrecht aan de kaak. Wij wijzen graag, na terdege onderzoek, naar de schuldigen van machtsmisbruik en onderdrukking. Maar wij laten het ook weten wanneer iemand de moed heeft gehad boven zichzelf uit te stijgen.