• Buro Jansen & Janssen is een onderzoeksburo dat politie, justitie, inlichtingendiensten, de overheid in Nederland en Europa kritisch volgt. Een grond-rechten kollektief dat al 30 jaar publiceert over uitbreiding van repressieve wetgeving, publiek-private samenwerking, bevoegdheden, overheids-optreden en andere staatsaangelegenheden.
    Buro Jansen & Janssen Postbus 10591, 1001EN Amsterdam, 020-6123202, 06-34339533, signal +31684065516, info@burojansen.nl (pgp)
    Steun Buro Jansen & Janssen. Word donateur, NL43 ASNB 0856 9868 52 of NL56 INGB 0000 6039 04 ten name van Stichting Res Publica, Postbus 11556, 1001 GN Amsterdam.

  • Categorieën

  • Overheids- en mediahysterie sloopt het demonstratierecht

    Op 4 juli 2020 willen mensen in Utrecht demonstreren tegen de coronamaatregelen. De twee weken die voorafgaan aan die zomerse zaterdag laten een ontluisterend beeld zien. Het Utrechtse gezag ziet de demonstrerende burgers vooral als vijand. Niet geverifieerde berichten op sociale media over de mogelijke komst van imaginaire hooligans naar de stad bepalen het beleid. De media nemen deze ongefundeerde berichten van de politie zonder onderzoek over.

    Wob-documenten tonen een overheid op oorlogssterkte: Via ANPR, sensing, kentekenlijsten, verkenningseenheden, stedelijk en politioneel cameratoezicht, namenlijsten, gelaatsherkenning, het Catch systeem, smoelenboeken, doelgroep monitoring, sociale media monitoring, informanten/infiltranten, demonstratieverbod, veiligheidsrisicogebied, preventief fouilleren, noodbevel is Utrecht veranderd in een warzone, een onneembare vesting. Hoewel de demonstratie is verboden, wagen een paar burgers zich in de stad en worden opgejaagd door de politie.

    Hoe bang kan een overheid zijn voor haar burgers?

    lees meer
    De burger is staatsgevaarlijk … Corona is vooral een crisis van de solidariteit

    Slachtoffers van het beleid zijn uiteindelijk altijd de steeds groter wordende rafelranden van de samenleving, de onderklasse. Uiteindelijk worden zij extra gepakt tijdens de coronabestrijding door een samenloop van allerlei factoren in hun leven.

    Dat het toeslagenschandaal en daarmee de rechtstaat geen rol speelde bij de recente Tweede Kamerverkiezingen is totaal niet vreemd. Nederland kent geen grondwettelijk en rechtsstatelijk ideologische traditie, en dat gebrek is niet alleen te vinden bij demissionair premier Rutte. Dat begint namelijk al bij de controlerende macht, namelijk de rechters. Het toeslagen schandaal, maar talrijke andere affaires, tonen dat nog eens aan. In eerste instantie krijgt de staat altijd gelijk.

    Die ervaring gaat niet alleen op voor grote gerechtelijke dwalingen. Zelfs op kleine schaal bij geringe vergrijpen ten aanzien van identificatieplicht, gebiedsverboden, preventief fouilleren etc. staat de burger achter, alleen, de rechterlijke macht volgt eigenlijk altijd politie, justitie, de overheid. Als burger moet je aantonen dat je niet schuldig bent, de overheid kan achteroverleunen.

    Ontideologisering van de rechtsstaat

    Deze ontideologisering van de rechtstaat en grondwettelijke rechten verdiept zich steeds meer. De rechterlijke macht is daaraan medeverantwoordelijk. Na het Mulderfeit (Wet administratiefrechtelijke handhaving verkeersvoorschriften) heeft het openbaar ministerie, de instantie die primair is gericht op vervolging en allerminst op waarheidsvinding, een grotere rol gekregen op rechterlijk niveau met de OM-beschikkingen.

    Het bestuurlijk afhandelen van overtredingen heeft sinds de coronapandemie nieuwe dimensies gekregen, zoals mondkapjes boetes, afstandsstraf, beperkte samenkomst overtredingen, avondklokbekeuringen. Daardoor is het is niet onlogisch dat mensen denken dat er meer speelt bij de coronabestrijding dan louter het redden van mensenlevens.

    Repressie is namelijk gemakkelijk op te leggen aan de bevolking als de gegoede burgerij geen vragen stelt en zich keer op keer achter het overheidsbeleid schaart. Zij hebben natuurlijk vrijwel niet te lijden onder de maatregelen, want zij kunnen in hun riante onderkomens thuiswerken, voorzieningen voor hun kinderen verzorgen, zijn digitaal thuis en steunen de Ahold- en Jumbo-ketens met hun online bestellingen en, indien nodig, kunnen zij zich een tweede huis veroorloven om toch een vakantiegevoel te behouden.

    Uiteindelijk is het probleem dat de overheid zeker als het over de verantwoording ten aanzien van repressie gaat, maar ook bij controle en toezicht in het algemeen, constant faalt. Er wordt verwacht dat de burger zelf naar de rechter stapt om zijn gelijk te halen, wat de gegoede burgerij in onze consumenten samenleving prima lukt. De sociaal economisch zwakkeren delven het onderspit.

    Catch 22

    Er ontstaat daardoor een Catch 22, een situatie die onoplosbaar is. De corona pandemie maakt duidelijk dat daar niets aan veranderd is, repressie kabbelt rustig verder en krijgt meer handvatten voor de tuchtiging van het volk. Er zijn meer regels, meer mogelijke overtredingen, meer straffen, meer afstand. Mensen die al ver van de rechtstaat afstaan zullen verder verwijderd raken. Het overheidsbeleid is vooral gericht de BV Nederland voort te laten groeien.

    Slachtoffers van het beleid zijn uiteindelijk altijd de steeds groter wordende rafelranden van de samenleving, de onderklasse. Zij zijn misschien boos bij bestraffing, maar zullen de weg naar de rechter niet vinden of vooral om allerlei redenen niet kunnen vinden. Uiteindelijk worden zij extra gepakt tijdens de coronabestrijding door een samenloop van allerlei factoren in hun leven.

    Het gaat hierbij om aspecten die voor de pandemie al langer speelden zoals het ontbreken van een beschermende rechtstaat en afnemende juridische bijstand, lage beloning voor werk, slechte arbeidsomstandigheden, slechte woon- en leefomstandigheden, een gebrekkig toekomstperspectief en het ontbreken van maatschappelijke steun vanuit de betere middenklasse. Door de coronabestrijding zijn die aspecten in een snelkookpan terechtgekomen en zorgen voor een versnelde spiraal naar beneden.

    Te beginnen bij de werkomstandigheden. De luxe van een ruime woning met genoeg plek voor thuisonderwijs aan kinderen en thuiswerkende ouders is niet aan iedereen gegeven, laat staan de vraag of je thuis mag blijven van je werkgever. Veel mensen uit de lagere lagen van de samenleving hebben in het geheel geen keuze om thuis te werken. En de werkomstandigheden die voor corona al de wensen overlieten zijn er tijdens de pandemie niet op vooruitgegaan.

    Luxeproducten

    Afstand houden, beschermende kleding, mondkapjes, desinfecterende zeep, bij ziekteverschijnselen thuisblijven, het klinkt allemaal als heel simpel, maar voor veel mensen zijn het luxeproducten. Als zelfs in verpleegtehuizen de voorzieningen voor werknemers al de wensen overlieten, hoe zal het dan op een willekeurige productievloer/werkplek zijn. Het antwoord laat zich raden.

    Zelfs als je voor je arbeidsomstandigheden op wilt komen, buiten je werktijd wel te verstaan, wordt je geconfronteerd met een pad vol hindernissen en met weinig steun. De overheid zal slechts in actie komen bij grove misstanden die de media halen, de arbeidsinspectie en de GGD zijn vooral met zichzelf bezig. Vakbonden zijn zwak en laten het afweten, die instantie heeft zich sinds het eind van de vorige eeuw omgevormd tot de ANWB voor de gegoede werkenden en gepensioneerden.

    Vermoeid thuiskomen na lange dagen is eigenlijk ook geen optie. De minder gefortuneerden waaronder ook veel uitkeringsgerechtigden wonen in vochtige schimmelige slecht geventileerde huurwoningen met vaak meerdere generaties samen. Grote gezinnen waar kinderopvang en ouderschap door elkaar lopen, ouderen en kwetsbaren opeen zitten en door lage beloning voor het geleverde werk gezonde voeding de wensen overlaat. Gevolg is een vicieuze cirkel waarbij ze ook nog eens gepakt worden voor het ontvluchten van ongezonde situaties.

    Discriminatoire component

    Het vermijden van deze situaties betekent een grotere kans op repressie met allerlei kosten van dien en bij een uitgeklede sociale advocatuur en hogere bijdragen is het ook al geen optie om terug te vechten. Het straatleven is aan banden gelegd, groepsvorming verdacht. Daarom zit aan de coronabestrijding ook nog een discriminatoire component. Voor veel mensen met een migratieachtergrond en dan vooral jongeren maakt het buitenleven onderdeel uit van hun bestaan.

    Voor die jongeren uit de onderlagen van de samenleving is ook nog eens een deel van hun toekomst ontnomen. De coronabestrijding raakt deze mensen het hardst door gebrek aan ruimte thuis, concentratieverlies, digitale apartheid, slechte schoolprestaties, achteruitgang, afhaken en opnieuw die repressie. Dat ontnomen perspectief voor die bevolkingsgroepen is misschien nog het ergste, maar geeft wel aan dat gebrekkige solidariteit van de gegoede burgerij vooral minderbedeelden schaadt. Met wie is men eigenlijk solidair in de coronacrisis, dat is de centrale vraag.

    In het verlengde van andere gedachten van Buro Jansen & Janssen

    De burger is staatsgevaarlijk (2020)

    ‘Je weet maar nooit’; Na privacy en de onschuld, is nu ook de veiligheid dood (2017) 

    Het terroriseren van politiek protest (2015)

    Politieke politie in Nederland, Grens tussen inlichtingen en opsporing is beslecht (2010)

    Niet de privacy maar … de onschuld is dood (2008)

    De onschuld voorbij, terreurbestrijding dolgedraaid (2007)

    Het Blauwe Waas, nodale controle in Amsterdam (2007)

    Gebiedsverbod coronabetogers ingetrokken

    Bantu op ravage-webzine.nl

    Het Openbaar Ministerie trekt ruim 300 gegeven gebiedsverboden voor het Museumplein in Amsterdam in. Dit nadat de rechtbank acht bezwaren gerond heeft verklaard.

    Op 28 maart zijn door de politie ongeveer 300 personen aangehouden op het Museumplein in Amsterdam. Zij zouden het bevel van de politie hebben genegeerd om het plein te verlaten. De groep was aanwezig op het Museumplein, waar zonder toestemming werd gedemonstreerd tegen de avondklok en andere coronamaatregelen.

    De officier van justitie heeft hen later op die dag een gedragsaanwijzing gegeven, een gebiedsverbod, wat betekent dat de betrokkenen zich gedurende ongeveer 10 weken in het weekend niet mochten bevinden op en rond het Museumplein. Door een groot aantal demonstranten is beroep ingesteld tegen het gebiedsverbod.

    De rechtbank van Amsterdam heeft vorige week vrijdag in een schriftelijke themazitting een beslissing genomen in acht van deze beroepschriften. De rechtbank oordeelt dat ‘de inzet van een gedragsaanwijzing legitiem is gezien de ongeregeldheden bij eerdere soortgelijke demonstraties, het verloop van deze demonstratie en de ernstige verstoring van de openbare orde’.

    De officier van justitie heeft echter niet – voorafgaand aan het afgeven van de gedragsaanwijzingen – beoordeeld waarom juist deze personen zich in de komende tijd ‘opnieuw schuldig zouden maken aan ernstige openbare ordeverstoring’. Van deze grote vrees voor herhaling is verder ook niet gebleken. Dit betekent dat de rechtbank deze acht ingestelde beroepen tegen de gedragsaanwijzing van de officier van justitie gegrond heeft verklaard.

    Het Openbaar Ministerie trekt nu ruim 300 afgegeven gebiedsverboden voor het Museumplein in Amsterdam in. In totaal kregen 305 mensen een gebiedsverbod opgelegd, waardoor ze in de periode van 3 april tot en met 6 juni niet meer op het Museumplein mochten komen. Deden ze dat wel, dan konden ze opnieuw worden aangehouden.

    Tegenstanders van de coronamaatregelen demonstreerden zondagmiddag op de Nieuwmarkt. Het ging op het hoogtepunt om een paar honderd demonstranten. De demonstratie begon op de Nieuwmarkt. Daarna liepen de deelnemers naar de Dam. Nadat ze daar enige tijd stonden, gingen ze terug naar de Nieuwmarkt. Er klonk muziek en er werd gedanst. Een deel van de demonstranten had, net als tijdens eerdere demonstraties, gele paraplu’s bij zich.

    Gebiedsverbod voor betogers Museumplein

    Bantu op ravage-webzine.nl

    Ruim 300 tegenstanders van de coronamaatregelen mogen zich de komende negen weken niet begeven op het Amsterdamse Museumplein en de directie omgeving. Ze werden zondag aangehouden.

    Op het Museumplein in Amsterdam heeft de politie afgelopen zondag weer het waterkanon ingezet om demonstranten van het plein te verdrijven. De Amsterdamse driehoek van burgemeester, politie en justitie had een noodbevel afgekondigd voor het Museumplein en omliggend gebied. Iedereen moest het plein verlaten, maar een groep van duizend mensen negeerde de waarschuwingen en bevelen van de politie.

    Uiteindelijk vond er een massa-arrestatie plaats waarna de 334 aangehouden personen met stadsbussen naar de politiebureau in Zuid-Oost werden vervoerd. Alle opgepakte betogers zijn gisteren ook weer vrijgelaten, tegen hen is proces-verbaal opgemaakt. Maar liefst 305 mensen kregen een gebiedsverbod opgelegd. Dat betekent dat ze vanaf komend weekend negen weken lang niet op het Museumplein en in de omliggende straten mogen komen.

    Het opleggen van een gebiedsverbod is in verband met de gepleegde feiten een omstreden middel. Immers, de coronabetogers hadden slechts het bevel genegeerd om zich van het Museumplein te verwijderen en waren op de grond gaan zitten. Gewoonlijk wordt het gebiedsverbod opgelegd aan een persoon die ‘ernstige hinder heeft veroorzaakt of strafbare feiten heeft begaan.’ Overtreding van het verbod kan leiden tot een boete, een taakstraf of een vrijheidsstraf.

    De 334 arrestanten behoorden tot een groep van ruim duizend manifestanten die wekelijks bijeen komen uit protest tegen de anderhalve meter maatregel, de avondklok, groepsverbod, etc. Tevens waren de veteranen met baretten weer van de partij die een saluut brachten aan de ME’ers. De politie moest sinds 17 januari elf keer optreden op het plein in de hoofdstad. Wellicht is het een overweging om komend weekeinde zich op een andere locatie te manifesteren.

    Inzet waterkanonnen tegen coronabetogers

    Bantu op ravage-webzine.nl

    De Amsterdamse politie heeft zaterdag en zondag wederom grof geschut ingezet om manifestanten tegen de opgelegde coronamaatregelen te verjagen van het Museumplein.

    lees meer
    Excessief geweld tegen coronabetogers

    Bantu op ravage-webzine.nl

    Er zijn 120 klachten ingediend over het geweld dat afgelopen zondag door de Haagse politie op het Malieveld is gebruikt. Ook in Amsterdam stuurde de ME op escalatie aan.

    lees meer
    Duitsland wilde corona-angst aanwakkeren

    Bantu op ravage-webzine.nl

    Het Duitse ministerie van Binnenlandse Zaken heeft in maart 2020 een intern document opgesteld waarin de bedreigingen van corona op dramatische wijze worden gepresenteerd. Het moest harde politieke actie legitimeren.

    lees meer
    Politie provoceerde bewust vreedzaam protest in Wageningen op 4 juli 2020

    In Wageningen kwamen begin juli vorig jaar demonstranten bijeen op het 5 Mei Plein. Sommige mensen droegen spandoeken bij zich tegen de coronamaatregelen. Na een tijdje zocht de politie de confrontatie, zij lokt met politiehonden bewust een reactie van de demonstranten uit. De Wageningse PvdA burgemeester Rumund is teleurgesteld dat hij door de demonstratie een Rotary buffet misloopt.

    Op 4 juli 2020 probeert een groep mensen in Wageningen zijn stem te laten horen tegen de coronamaatregelen. Nu zijn er veel mensen die zeggen dat mensen niet moeten zeuren, maar de vraag is of met het onderdrukken van de vrijheid van meningsuiting en het recht op manifestaties de rechtstaat niet verder wordt ondermijnd, ook in coronatijd.

    lees meer
    De korte lontjes van de overheid … De burger is staatsgevaarlijk

    De coronaboete is de nieuwe tak van sport van de overheid om de burger op zijn plek te zetten. Wat volgt is slechts een bloemlezing van repressie rond het opleggen van coronaboetes.

    Het Mulderfeit, voluit de Wet administratiefrechtelijke handhaving verkeersvoorschriften, is vernoemd naar een hoge ambtenaar, Albert Mulder. De behandeling van een verkeersboete verhuist van het strafrecht naar het bestuursrecht. Het komt erop neer dat een onafhankelijke toetsing niet langer mogelijk is. U bent goed of u bent fout. Het hele jaar rijdt u netjes, de dag voor kerst net iets te hard de bebouwde kom in en ja helaas, u bent erbij, schuldig.

    lees meer
    Mondkapweigeraars voelen zich geïntimideerd

    Actievoerders tegen het verplicht dragen van een mondkapje in publieke ruimten werden eind vorig jaar in Nunspeet op de huid gezeten door agenten.

    De media berichtten begin december 2020 dat er in Nunspeet verschillende ‘mondkapweigeraars’ zijn gearresteerd. Er wordt gesuggereerd dat ‘de groep in de winkels geen mondkapje wilde dragen.’ In beelden op sociale media is echter niet te zien dat de betrokkenen een winkel willen binnengaan. Wat wel duidelijk is, is een gewelddadige arrestatie van verschillende burgers. Nu kun je het met de demonstranten oneens zijn, maar deze reactie van de overheid is ongepast. Wat is er aan de hand?

    lees meer
    Actievoerder tegen lockdown geïntimideerd

    Midden in de nacht werd een demonstrant tegen de lockdown door de politie van zijn bed gelicht, geblinddoekt en verhoord voor een fotoactie.

    Op 19 december 2020 voerden enkele mensen een foto- en videoactie uit tegen de uitgevaardigde lockdown van de Nederlandse regering. Iets meer dan honderd actievoerders, gemaskerd en volledig in het wit gekleed, betraden het terrein van de ‘Pyramide van Austerlitz’ op de Utrechtse Heuvelrug voor een theatraal protest. Slechts een enkele actievoerder, zoals Albert Zantbergen uit Enschede, droeg geen masker. Albert protesteert al langere tijd tegen de maatregelen, vooral door te vloggen.

    lees meer
    De burger is staatsgevaarlijk

    Wanneer we terugkijken op 2020 moeten we tot de slotsom komen dat het een vreemd jaar was. Coronamaatregelen zorgden voor veel ophef en ontevredenheid van burgers. Ook de voortdurende ontevredenheid van boeren over stikstofmaatregelen kwam vaak in het nieuws.

    Er is echter iets paradoxaals aan de hand met het Sars-Cov-2 virus. In de media en de wetenschap wordt soms beweerd dat de overheid weer helemaal terug en het kapitalisme op zijn retour is. Maar de ontreddering van diezelfde overheid, of het nu gaat om het testen op Covid-19, het bron- en contact onderzoek, het uitblijven van de bescherming van de zwakkeren in de eerste fase van het virus, de ziekenhuizen die niet uitgerust zijn voor een grotere uitbraak en niet kunnen opschalen, het mondkapjes gezwabber, de gebrekkige zorg voor kinderen en de jeugd, de vergroting van de ongelijkheid en nog veel meer. Zoals nu zelfs het gebrek aan vertrouwen in de vaccins, het gebrek aan vaccins of de organisatie van de inentingen levert een ander beeld op.

    lees meer