• Buro Jansen & Janssen is een onderzoeksburo dat politie, justitie, inlichtingendiensten, de overheid in Nederland en Europa kritisch volgt. Een grond-rechten kollektief dat al 30 jaar publiceert over uitbreiding van repressieve wetgeving, publiek-private samenwerking, bevoegdheden, overheids-optreden en andere staatsaangelegenheden.
    Buro Jansen & Janssen Postbus 10591, 1001EN Amsterdam, 020-6123202, 06-34339533, signal +31684065516, info@burojansen.nl (pgp)
    Steun Buro Jansen & Janssen. Word donateur, NL43 ASNB 0856 9868 52 of NL56 INGB 0000 6039 04 ten name van Stichting Res Publica, Postbus 11556, 1001 GN Amsterdam.

  • Categorieën

  • Stuitend en onacceptabel

    Het is niet omdat het komkommertijd is dat het nieuws van de zoon van Femke Halsema ons bezighoudt. Want je kunt zeggen wat je wilt, maar het is nieuws. En er zijn tal van vragen die worden opgeroepen. We stellen er een paar:

    Waarom rept Halsema in haar brief nergens van haar man, meneer Oey? Voedt zij alleen haar zoon op? Ze geeft aan lange gesprekken gevoerd te hebben met zoonlief. Was haar man daar niet bij? De zoon van Halsema werd enige jaren geleden van een zogenaamde ‘zwarte school’ gehaald. Wat was daar precies de reden van? Op welke school zit hij nu en is dat beter? Dat het op deze school beter gaat, blijkt niet. Zijn er met scholieren van deze school vaker vergelijkbare incidenten? Kan het zijn dat gedrag van jongeren niet alleen wordt ingegeven door de school die zij bezoeken, maar ook door het voorbeeld van hun ouders? Mevrouw Halsema gaf in het verleden aan dat zij cocaïne had gebruikt. Is dat gebruik van cocaïne niet erger dan een ‘zwarte school’?

    HP/De Tijd berichtte op 11 juni 2019 hoe Halsema experimenteerde met cocaïne, maar toch de Verenigde Staten binnenmocht. De toegang van de VS wordt, naast een heel stel andere landen, geweigerd aan leden van motorclubs. Ben je lid van een MC dan kom je veel landen niet meer binnen. Een mevrouw die aangeeft cocaïne te hebben gebruikt en waarvan het zoontje met nepvuurwapens en messen rondloopt, komt de VS wel binnen. Sterker nog, haar VGB (Verklaring van Geen Bezwaar) wordt niet ingetrokken. Op 31 juli 2019 berichtte de NOS hier over: ‘Waar eerder Defensie haar personeel het lidmaatschap van ‘1%-clubs’ – zoals deze motorclubs ook wel worden genoemd- ontmoedigde, wordt er nu opgetreden. Ook militairen die bijvoorbeeld een kind of een partner bij een verboden motorclub hebben, kunnen uit hun functie gezet worden’. Daaronder staat zelfs nog dit: ‘Overheidsmedewerkers met een vertrouwensfunctie, zoals militairen, moeten een ‘verklaring van geen bezwaar’ hebben om hun werk te kunnen doen. Om zo’n VGB te krijgen, moet iemand een veiligheidsonderzoek door inlichtingendienst AIVD ondergaan.’

    Hoe zit dat dus met een burgemeester die drugs gebruikt en een gewapende zoon heeft? Of gelden die strenge vertrouwensregels alleen voor leden van motorclubs? Mevrouw Halsema gaf eerder al aan het boerkaverbod niet te zullen handhaven, maar het verbod op enkele motorclubs wel. Staat mevrouw Halsema boven de wet?

    Het zijn vragen die Bureau Jeugdzorg doorgaans ook stelt aan ouders waarvan zoonlief werd gesnapt met een verboden (nep)wapen. Er is ook nog een alarmpistool gevonden. En twee messen. Waren die wapens ook aanwezig in de ambtswoning van Halsema? Wist Halsema van die wapens af? Wie was eigenlijk die andere jongen? Heeft die andere jongen ook nog geen strafblad? Is er huiszoeking gedaan in de woning van Halsema, zoals bij vuurwapenzaken eigenlijk gebruikelijk is? Waarom niet? Zo ja, is daar nog iets anders gevonden? Was er ook een drugshond bij die huiszoeking? Zijn de vingerafdrukken van zoonlief vergeleken met de vingerafdrukken gevonden bij onopgeloste inbraken?

    Naast deze vragen die wel voor de hand liggen, kunnen we nog wat vragen stellen. De politie stelt nu een onderzoek in naar het lek dat aan John van den Heuvel heeft doorgegeven dat deze zaak speelt. Dat lek moet namelijk wel van de politie zelf komen. Bij een eerder geval werd een agent ontslagen, nadat hij de naam en afkomst had genoemd van een man die mensen aanreed bij het Centraal Station in 2017. ‘Politiechef Erik Akerboom vond het lek ‘stuitend en onacceptabel’, schrijft het Algemeen Dagblad daarover op 14 augustus 2019.

    Stuitend en onacceptabel noemde Erik Akerboom niet het lek bij de politie of de brandweer dat ervoor zorgde dat de ontslagbrief van brandweerman Pyro in de krant kwam. Brandweerman Pyro bleek namelijk al al 20 jaar lid van de Hells Angels te zijn. Wel werd brandweercommandant Leen Schaap ontslagen, maar dat bleek meer te komen door zijn algemene optreden en gebrek aan sympathie op de werkvloer. Dus waarom mocht de ontslagbrief van brandweerman én Hells Angel-zonder strafblad Pyro wél gepubliceerd worden en wordt het lek van de zoon van Halsema onderzocht? Pyro liep niet met nepvuurwapens en messen rond op een woonboot die niet van hem was, hij heeft zelfs helemaal geen strafblad.

    Het lijkt erop alsof er bij de politie in Amsterdam een tweestrijd aan de gang is. Eerder al speelde de kaartjesaffaire waarbij commissaris Ad Smit strafontslag kreeg. Ad Smit was zeer populair op de werkvloer. Verschillende andere kopstukken van de Amsterdamse politie werden meegesleept in deze zaak. Zij werden gestraft, maar kregen geen ontslag. Tot zover de integriteit van een korps dat eigenlijk het goede voorbeeld moet laten geven door zijn chefs. Wie had er baat bij die opruiming? Wie zijn de mensen die bepaalde zaken laten uitlekken naar de media?

    In dit geval gaat het over GroenLinks-burgemeester Femke Halsema. Zij lijdt schade door deze zaak. Wie heeft daar baat bij? Is het een lek van een gewone agent die het leuk vond het resultaat van zijn gesnuffel in De Telegraaf te lezen? Of tevreden was met een aai over zijn bol door John van den Heuvel? De meeste misdaadverslaggevers in Nederland kunnen alleen maar bestaan door de ‘goede contacten’ die zij hebben bij politie en justitie. Voor wat hoort wat. Zij schrijven positief over de politie en krijgen in rul daarvoor regelmatig scoops en nieuwtjes. Alle misdaadverslaggevers in Nederland doorspekken hun schrijfsels met ‘eigen meningen’ die de politie goed uitkomen. Zo zal John van den Heuvel geen kans onbenut laten te zeggen dat de Hells Angels verboden moeten worden. En hij is niet de enige.

    Elke journalist weet hoe moeilijk het is informatie van de overheid te krijgen. WOB-verzoeken die maanden duren zijn meestal het gevolg van het wroeten van een onderzoeksjournalist. Hoe komen dan die misdaadjournalisten aan hun informatie? Het lijkt erop alsof het een een-tweetje is tussen de journalist en politie of justitie. Het is dus min of meer geregisseerd. Is dat ook hier het geval? Is het nieuws over de zoon van Halsema geregisseerd? Kwam het iemand goed uit om dit voor Halsema schadelijke nieuws te publiceren?

    Op 13 augustus 2019 berichtte het Algemeen Dagblad onder de kop ‘Aangehouden ‘GHB-wethouder’ toont uitkomst drugstest: ‘geen verboden middelen’, hoe ex-GroenLinkswethouder Jorrit Nuyens geen drugs in zijn bloed had. Dit bewijst een onafhankelijk wetenschappelijk onderzoek. Elseviers Weekblad berichtte al op 21 juni 2019 hoe de politie van Amsterdam niet had moeten toestaan dat de aanhouding van de wethouder werd gefilmd. Zijn er bij de Amsterdamse politie mensen die het moeilijk hebben met GroenLinks-bestuurders?

    Halsema is nu op vakantie in Afrika? Nu is Afrika vrij groot. Dus waarom wordt niet gewoon gezegd waar zij is? In welk land? Wat doet zij daar precies?

    Het zijn allemaal vragen waarvan wij hopen dat er na de vakantie antwoorden op komen.

     

    Eerlijk duurt het langst

    De leiding geeft het voorbeeld

    Het afgelopen jaar werden verschillende comissarissen van politie gestraft wegens corruptie. De Eindhovense commissaris Peter van den Ende werd veroordeeld wegens omkoping en valsheid in geschrifte. In Amsterdam was er zelfs een domino-effect. Commissaris Ad Smit kreeg strafontslag. Op kosten van het korps gekochte kaartjes voor concerten en voetbalwedstrijden werden door hem als relatiegeschenk weggegeven aan collega’s, vrienden en familieleden. Na Ad Smit werden ook andere commissarissen uit het Amsterdamse gestraft voor hun aandeel in de kaartjes-affaire. Commissarissen Jan Pronker, Willem Woelders en zelfs Leen Schaap die zichzelf voordeed als braafste jongetje van de klas nadat hij was gedetacheerd bij de brandweer waar hij uiteindelijk dit jaar werd ontslagen na jarenlange problemen met vrijwel het gehele brandweerkorps, werden allen gestraft voor hun aandeel. (zie ook De Volkskrant 10 augustus 2018, Politie bestraft drie Amsterdamse leidinggevenden vanwege plichtsverzuim. En ‘Meer topmensen politie betrokken bij kaartjesrel’ in Algemeen Dagblad van 9-8-2018)

     

    In het spoor van de meester

    Tegelijkertijd valt met grote regelmaat te lezen in de media hoe agenten van lagere rang betrokken zijn bij corruptie. Doorgeven van informatie aan criminelen, onbevoegd informatie opzoeken op de politiecomputers, schietincidenten en fraude.

    Op 8 maart 2019 bericht Hart van Nederland dat er weer een zware week is geweest. ‘Nederlandse politie overspoeld met incidenten rond corruptie en lekken informatie.’ Volgens het artikel werden drie gevallen van doorgeven van informatie en corruptie bekend. Betrokken waren een aspirant-agent, een agent en zelfs een inspecteur tegen wie 2,5 jaar cel werd geëist. Bijna en passant meldt het artikel ook nog een andere zaak: ‘De Rijksrecherche onderzoekt bijvoorbeeld ook nog of er sprake is van mogelijke corruptie bij de aanbestedingsprocedure rond alcoholtesters voor de politie.’

    Het Algemeen Dagblad constateert op 15-7-2019 dat de rust nog niet is weergekeerd. ‘Het regent de laatste weken integriteitsproblemen bij de politie. Tientallen agenten zijn op non-actief gezet. Politiebonden maken zich grote zorgen en willen weerbaarheidstraining voor agenten. Want criminelen gaan ver voor het werven van een corrupte agent.’

    Onheilspellend besluit de krant: ‘Het ontslag van de agent staat niet op zichzelf. De afgelopen maanden en weken zijn tientallen agenten uit het hele land op non-actief gezet vanwege problemen rond de integriteit, en het schenden van het ambtsgeheim. Aard en omvang verschillen, maar de zorgen binnen de politie zijn groot. Zelf denkt de politie dat het nog maar het topje van de ijsberg is, zo blijkt uit het vertrouwelijke rapport ‘Wie praat die gaat’, in bezit van deze krant. Daarin staat dat de Utrechtse politie vermoed dat alleen al in de politieregio Midden-Nederland criminelen de beschikking hebben over 19 corrupte contacten binnen de overheid. Een ongelooflijk aantal, dat ook de politievakbonden doet huiveren. ,,Door dit soort affaires groeit het onderlinge wantrouwen onder agenten. En dat is echt een groot probleem, want agenten moeten elkaar blindelings kunnen vertrouwen,” stelt Jan Struijs, voorzitter van de politievakbond NPB.’

    De politiebonden en een ondernemingsraad

    ‘Agenten moeten elkaar blindelings kunnen vertrouwen, stelt Jan Struijs, voorzitter van de politievakbond NPB.’ Wij zouden daar aan toe willen voegen dat ook de burger blindelings moet kunnen vertrouwen op agenten van politie. En bovendien moet het woord van de politieagent boven alle twijfel verheven zijn, immers het woord van de beëdigde verbalisant is doorslaggevend bij rechtszaken tegen burgers. Liegende agenten zouden in theorie, en in praktijk, gemakkelijk een burger kunnen laten veroordelen.

    We hebben eens gekeken naar de politiebonden. Vertegenwoordigers van politiepersoneel, gezien de opmerkingen van NPB-voorzitter Jan Struijs zelfs bakens van integriteit in een woelige zee.

    Er zijn vier politiebonden. De Nederlandse Politie Bond(NPB) heeft 25.000 leden, de Algemene Christelijke Politiefederatie (altijd bij de oude afkorting ACP genoemd) heeft ook 25.000 leden, maar noemt zichzelf de grootste bond. De Algemene Nederlandse Politie Vereniging (ANPV) is een kleinere bond en tenslotte is er voor kaderleden de Vereniging van Middelbare en Hogere Politieambtenaren (VMHP).

    Kunnen agenten elkaar blindelings vertrouwen en begint dat al bij de politiebonden? Wij proberen een aantal zaken op een rijtje te zetten.

    Op 2 juli 2015 schreef Dupont het artikel ‘The man who would be king’. (http://justitieenveiligheid.nl/man-king/). In het artikel is te lezen hoe de grote charismatische voorman van de ACP, Gerrit van de Kamp, de macht greep in zijn vakbond ten koste van enkele collega’s en hoe hij zijn vriendin aan een baan hielp bij de reorganisatie van de politie. (Zie ook https://www.nrc.nl/nieuws/2015/02/07/voorman-politiebond-acp-hielp-vriendin-aan-baan-via-ministerie-a1418847)

    Duidelijk wordt hoe Gerrit van de Kamp wetten wil veranderen om motorclubs te verbieden. Na de dood van de Arubaan Mitch Henriquez twitterde de ACP zelfs dit: ‘We willen aangeven dat onze eerste zorg nu gaat naar de betrokken collega’s.’ Van enig mededogen bleek geen sprake. Verder twittert de ACP nog dit: ‘Helder signaal van politie Den Haag. Handen af van onze mensen.’ Waakzaam en dienstbaar?

    De ANPV is de oudste politiebond van Nederland. Op 18 juli 2019 bericht Het Parool over deze bond: ‘De politie heeft een voormalige politievakbondsvoorzitter en twee andere vakbondsleden ontslagen wegens ernstig plichtsverzuim. De drie vervulden bestuursfuncties bij politievakbond ANPV, maar waren nog in dienst bij de politie. De drie hebben regels en voorschriften van zowel de ANPV als de politie overtreden.’ Voorzitter Geert Priem bestond het zelfs om te liegen op zijn CV, die nooit werd gecontroleerd door de politie, dat hij psycholoog was en verstand had van trauma’s. Geert Priem stak grote sommen geld in eigen zak dat bestemd was voor politiecollega’s die leden aan PTSS. ‘Het geld was afkomstig van de vakbond en uit politiebudget dat was bestemd voor politiemensen met een posttraumatische stressstoornis (PTSS).’, aldus Het Parool.

    Dat er geld verdween bestemd voor politiemensen met PTSS is niet alleen een lage streek, maar ook een strop voor Frank Giltay. Giltay was niet actief in een politiebond, maar wel voorzitter van de Centrale Ondernemingsraad (COR) van de politie. Op 14 mei 2019 bericht Almere Deze Week (http://www.almeredezeweek.nl/widgets/2164-nieuws/nieuws/1497402-frank-giltay-ik-heb-ptss) hoe Frank Giltay PTSS zegt te hebben gekregen van alle problemen, nadat hij eerst werd verdacht en daarna veroordeeld wegens het verduisteren van tienduizenden euro’s politiegeld. Het zijn dus niet alleen voorvallen waarmee de agenten geconfronteerd worden die PTSS op kunnen leveren, maar ook rechtszaken door eigen onwettig handelen.

    Gaat alles er nu helemaal eerlijk aan toe?

    Na het vertrek van Frank Giltay bij de Centrale Ondernemingsraad van de politie, hoopt de politie dat de rust in elk geval in de Ondernemingsraden weer is teruggekeerd. Maar terugkeren van rust na een corruptieve affaire kan alleen wanneer er integer, eerlijk wordt gehandeld. Integer en eerlijk zijn niet hetzelfde als niet de waarheid spreken, niet het goede voorbeeld geven of zelf als politieagent regels overtreden die wel gelden voor burgers.

    Sandor Vanja Baauw is onderofficier bij de politie Midden-Nederland. Op zijn LinkedIn-pagina noemt hij zichzelf Sandor B. en staat zijn CV om onbekende reden deels in het Engels. ‘Sergeant at Traffic Enforcement’, zo lezen wij. Brigadier bij de Verkeerspolitie dus. En volgens zijn CV al bijna 10 jaar. Bovendien zegt hij instructeur te zijn geweest: ‘Instructeur div handhavingsmiddelen. Opleiden van collega’s mbt wetskennis van betreffende middelen en training on the job van het gebruik van de middelen.’zegt Sandor B., die om onbekende redenen wel zijn CV op LinkedIn zet, maar tegelijkertijd niet zijn volledige naam daarbij gebruikt.

    Sandor is naast zijn werk als verkeersagent ook lid van de Ondernemingsraad van de politie Midden Nederland. Hij was zelfs voorzitter. Ook was hij lid van de Centrale Ondernemingsraad (COR), dezelfde organisatie waarvan Frank Giltay voorzitter was. Daarnaast vermeld Sandor niet dat hij ook actief is bij de NPB, zoals deze bond zelf wel aangeeft. (https://www.politiebond.nl/over-de-npb/contactpersonen/)

    Sandor verbaliseert burgers, is lid van een politievakbond die collega’s vertegenwoordigd en is lid van de Ondernemingsraad. Hij moet dus wel van onbesproken gedrag zijn. Immers, is dit niet wat alle bonden wensen? Een nieuw begin na het debacle met Frank Giltay en de talloze corruptieschandalen waarover ook NPB-voorzitter Jan Struijs iets te zeggen had?

    Sandor als filmster

    Als onderofficier van de verkeerspolitie is het belangrijk dat het goede voorbeeld gegeven wordt. Op 17 juni 2017 neemt Cor Japin het volgende filmpje op: https://www.facebook.com/corjapin.nl/videos/1355467381188471/?hc_ref=ARSMW8MJ8sm8sOK4DSjYaxA3hMgc9r5kIVlLAh6TgTLepqzEr1wRp5OoCYVaR23j2Bw

    Op het filmpje is te zien hoe Sandor Baauw op een parkeerplaats waar betaald moet worden niet betaald. Wanneer hij de filmende Japin in het oog krijgt, volgt een vervelende woordenwisseling waarbij Baauw de filmer dwingt zich te legitimeren. Op de voiceover van het filmpje wordt gezegd hoe Baauw zich samen met ene agent Meijers schuldig maakt aan vele WOK-meldingen, waarvan velen onterecht zijn. (Een WOK-melding is een Wacht Op Keuring-melding waarbij een voertuig van de weg wordt gehaald totdat de Rijksdienst voor het Wegverkeer het voertuig heeft gekeurd. Dit kost meestal 4-6 weken en 500-600 euro die voor rekening van de voertuigbezitter zijn).Tengevolge hiervan zouden beide heren, Meijers en Baauw, onder verscherpt toezicht staan en er zou ook een onderzoek naar hen lopen.

    In dezelfde zomer van 2017 krijgt de 49-jarige Baauw het aan de stok met een automobilist die hij staande houdt voor een overtreding. De automoblist dient een klacht in over het voorval. Het zal bijna anderhalf jaar duren, na vele pogingen van de politie om de klacht binnenskamers af te doen zonder de klachtencommissie in te schakelen, voordat de klacht wordt behandeld door de onafhankelijke klachtencommissie van de politie.

    Wanneer de klacht uiteindelijk wordt behandeld door de Klachtencommissie Politie Midden-Nederland, worden alle klachten afgewezen. Wel doet de Klachtencommissie de volgende uitspraak over agent Baauw, die de klager een mededeling deed over de hoogte van de boete: ‘In dit verband wordt door de Commissie overwogen dat betrokkenen Baauw in de eerste fase van de klachtbehandeling heeft gesteld dat hij geen bedrag van de bekeuring heeft genoemd. Ter zitting van de Commissie heeft betrokkene echter verklaard dat hij wel heeft geroepen dat die bekeuring minimaal 350 euro zou bedragen. Hoewel de Commissie het kwalijk vindt als een politieambtenaar in de eerste en tweede fase van de klachtbehandeling verschillende verklaringen over hetzelfde onderwerp aflegt, is zij van mening dat klager niet in zijn belangen is geschaad.(bron: Rapport Klachtencommissie Politie Midden-Nederland, 17 december 2018)

    De verklaringen van brigadier Sandor Baauw zijn allen gedaan schriftelijk in zijn verweren tegen de klager. Volgens de commissie liegt Sandor Baauw dus in zijn verklaringen.

    Anderen de maat nemen en hoge boetes opleggen, middelpunt zijn samen met een agent Meijers in vele WOK-meldingen waarvan slachtoffers zelfs een Facebook-pagina Anti Wok meldingen hebben gemaakt, liegen in schriftelijke verklaringen, maar ook vertegenwoordiger van collega’s in de vakbond NPB en de Ondernemingsraad van de Politie Nederlands-Midden.

    Wat is integer? Wat is eerlijk? Kleine leugentjes zijn ook leugens. Kleine overtredinkjes zijn ook overtredingen. Vooral wanneer de dader zelf politieagent is. Blijkbaar is er nog veel te verbeteren op dit vlak bij onze Nationale Politie.

    Intussen blijkt dat bij de Nationale Politie veel mensen niet worden gescreend en wanneer mensen worden veroordeeld zij gewoon in dienst kunnen blijven als politieagent. De organisatie bestraft uiteindelijk in veel gevallen niet wanneer er wordt gelogen of de wet wordt overtreden.

    Hoe anders gaat het bij Defensie waar onderscheiden militairen worden gedwongen ontslag te nemen alleen omdat zij lid zijn van een motorclub!

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    De trouwe dienaar

    Op 4 mei 2019 hield Erik Akerboom, de korpschef van de Nationale Politie een praatje tijdens de Dodenherdenking in de Nieuwe Kerk op de Dam in Amsterdam. De koninklijke familie, tal van hoogwaardigheidsbekleders en de burgemeesteres Halsema waren erbij.

    ‘In de Nieuwe Kerk kon ik vandaag namens de politie een getuigenis uitspreken over de rol van politiemensen tijdens de bezetting: ‘niet veroordelen maar ook niet zwijgen’. “Tijdens de bezetting bood de politie niet de bescherming die ze had moeten bieden. Ik herdenk de collega’s die toen wel naar voren stapten. Samuel Esmeijer, een Rotterdamse agent in opleiding. Hij sneuvelde toen hij medeverzetslieden wilde bevrijden uit de gevangenis. Ik herdenk Jan van den Oever, inspecteur van politie in Amsterdam. De eerste en lange tijd enige, die weigerde Joden op te halen voor deportatie. Jan Wiarda was de eerste korpschef die sprak over het zwarte oorlogsverleden van de politie. Hij leerde ons niet te veroordelen. Maar ook om niet te zwijgen.”

    U denkt vast dat na afloop van de getuigenis van Erik Akerboom een massa Damschreeuwers toesloeg. Maar nee. Niet de burgemeesteres, geen enkele hoogwaardigheidsbekleder, geen enkel lid van het koninklijk huis. Niemand zei iets, niemand reageerde. Ook daarna bleef het stil. Stil? Nee, niet helemaal. Linda Buitenweg, landelijk coördinator opsporingscommunicatie van de politie zette de getuigenis van Akerboom op haar Twitteraccount.( https://twitter.com/lindabuitenweg) Daarna pikte ook Akerboom het zelf weer op.(https://twitter.com/POL_Akerboom?ref_src=twsrc%5Egoogle%7Ctwcamp%5Eserp%7Ctwgr%5Eauthor)

    Akerboom zelf was ook blijkbaar zo onder de indruk dat hij het vermeldde op zijn LinkedIn-account. Op dat bericht op LinkedIn oogstte Akerboom tientallen positieve reacties. Reacties van collega’s, oud-collega’s en mensen werkzaam in de beveiligingsbranche.

    Persoonlijk heb ik ook wel een reactie op het getuigenis van meneer Akerboom. Hij noemt maar liefst 2 collega’s die tijdens de Tweede Wereldoorlog stierven voor de goede zaak. Twee collega’s. Eén daarvan is een Rotterdammer, de andere een Amsterdams inspecteur. Is dat alles? Echt? Meneer Akerboom doet net alsof de politie gelouterd is door de daden van deze 2 slachtoffers. Maar van de duizenden politiemensen die tijdens de Tweede Wereldoorlog ‘gewoon hun werk deden’ waren er 2 die hun leven offerden voor de goede zaak? Waar waren al die anderen, meneer Akerboom? Waar waren al die andere ‘de politie is je vriend’-agenten, meneer Akerboom? Waar waren ze? Wat deden ze?

    ‘De bezetter was sterk afhankelijk van de medewerking van de Nederlandse politie en verkreeg die medewerking ook in grote mate. Tijdens de oorlogsjaren werd de politie daarmee voor bijvoorbeeld Joden en verzetsmensen een groot gevaar.’, lees ik op de site van Historiek (https://historiek.net/de-nederlandse-politie-in-de-tweede-wereldoorlog/78481/) ‘Jonge politiechefs die tijdens de oorlog Joden deporteerden, kwamen later in leidinggevende posities terecht.’, meldt het Historisch Nieuwsblad. ‘Joden werden door de politie weggevoerd.’ ‘De politie kreeg bijvoorbeeld de opdracht Engelse piloten op te sporen en aan te brengen. Intern was daar veel discussie over, maar het kader werkte er toch aan mee.’(https://www.historischnieuwsblad.nl/nl/artikel/43119/van-liempt-schetst-geen-genuanceerd-beeld-van-de-politie-tijdens-de-oorlog.html)

    Even googelen levert meteen een schat aan informatie op over het gedrag van de Nederlandse politie tijdens de Duitse bezetting. Talloze verschillende bronnen geven informatie die onbetwistbaar is. Er is niets op af te dingen. De jodenvervolging en de collaboratie in Nederland waren naar verhouding het grootst. De weggehaalde joden uit Nederland behoorden procentueel tot het hoogste aantal van alle bezette landen in Europa. Dankzij de collaboratie van de hele overheid en de Nederlandse politie konden mensen worden geregistreerd, geïsoleerd in aparte buurten, gearresteerd en worden weggevoerd onder bewaking. De Duitsers zorgden voor de rest.

    Maar meneer Akerboom weet van al die duizenden moordenaarshulpjes 2 politieagenten te noemen die oke waren. Procentueel gezien vrijwel nihil. We kunnen dus concluderen dat de Nederlandse politie de Duitsers extreem behulpzaam is geweest bij het vermoorden van het grootste deel van de Nederlandse joden. Door het noemen van 2 agenten die wel ‘goed’ waren, doet Akerboom voorkomen alsof er toch nog iets goeds was bij de moordenaarshulpjes die voor de grootste massamoord in de geschiedenis verantwoordelijk waren. Geen soldaten die met gevaar voor eigen leven naar het oostfront gingen omdat ze geloofden in de Duitse propaganda. Ook heel fout, maar wel heel anders dan de behulpzame collaborateurs die veilig vanuit hun politiebureau’s de straat op gingen om weerloze burgers te laten deporteren. Er waren zelfs Nederlandse politieagenten die bonussen kregen voor het aanbrengen van Joden. Kopfgeld genoemd. Het opsporen van Joden werd daarmee een sport en een lucratieve bezigheid. Al hebben niet alle politiemensen daaraan meegedaan.

    Na de oorlog vonden wel zuiveringen plaats. Maar zoals boven al gesteld, kwamen na de oorlog jonge politiemensen op leidinggevende posities terecht. Dus hoe grondig is de politie in staat geweest zichzelf te zuiveren? We hebben het niet over de daders of verantwoordelijken voor een uit de hand gelopen feestje. Of een vechtpartijtje. We hebben het over medeplichtigheid aan de moord op 6 miljoen joden.

    Maar feitelijk wisten we dit allemaal al. Want zoals gezegd is een simpele druk op google voldoende om alle schrikbarende daden van de Nederlandse politie tijdens de Tweede Wereldoorlog naar voren te halen. Wat bedoelt korpschef van de Nationale Politie Akerboom dus te zeggen? Omdat er 2 agenten waren die hun leven offerden, is de totale score van deze moordenaarsbende iets gematigd? Zeggen die 2 dappere mannen die stierven in plaats van medeplichtig te zijn iets over al die vele duizenden anderen die meehielpen joden op te halen? Verzetsstrijders te arresteren? Piloten op te sporen?

    Maar Akerboom zegt ook nog iets anders. ‘Niet veroordelen, maar ook niet zwijgen’, zegt hij. Wat bedoelt hij daarmee? Niet veroordelen? Medeplichtig zijn aan de opsporing, registratie, isolatie, bewaking, op transport stelling en moord op 6 miljoen joden, waarvan vele tienduizenden landgenoten, en alle verzetsstrijders en geallieerde piloten daar nog eens bovenop? Niet veroordelen? En: ‘Tijdens de bezetting bood de politie niet de bescherming die ze had moeten bieden.’ De politie bood niet de bescherming die ze had moeten bieden? Dat is wel een heel eufemistisch gestelde opmerking over een politiekorps dat gewoon, zonder protest, meehielp bij de grootste moord uit de geschiedenis. Een moord op onschuldige burgers, een moord ook op landgenoten, een moord op geallieerde militairen die wel de moed hadden te vechten tegen de nazi’s, een moord op minderheden. Een moord op Joden en zigeuners, een moord op homoseksuelen, op andersdenkenden, op socialisten en communisten. Een moord op de mensen die hun salaris betaalden. Een moord op de mensen die ze hadden moeten beschermen.

    De daders hadden juist wel veroordeeld moeten worden. Allemaal. Zonder enige uitzondering. Juist omdat de meesten geen idealisten waren die hun leven zelf waagden. Het waren mensen die zonder scrupules, voor een handvol kopeken, tienduizenden landgenoten lieten vermoorden. Niet veroordelen? In de zin van dat je als burger niet mag oordelen? Dan zouden de reacties nog harder moeten zijn. Tienduizenden van onze medeburgers zijn vermoord en we mogen niet oordelen over de mededaders? Het schorremorrie dat dit liet gebeuren? Het onbeschrijflijke uitschot dat gewoon netjes betaald kreeg voor zijn werk gedurende de bezettingstijd? Waarvan velen in hun vrije tijd op jodenjacht gingen ‘om nog even lekker wat bij te verdienen’? Niet oordelen?

    Nee, wel oordelen en ook inderdaad niet zwijgen. Maar meneer Akerboom bedoelt natuurlijk dat die zin ‘niet oordelen, maar ook niet zwijgen’ doorgetrokken moet worden naar vandaag. De politie was de trouwe dienaar van de bezetter. ‘It is the law’, zouden ze gezegd kunnen hebben. ‘Befehl ist Befehl’. Maar wat leerde de politie van de oorlog? In hoeverre maken ze zichtbaar wat ze hebben geleerd? Vandaag zegt de politie: ‘We doen gewoon ons werk.’ Ze noemen zich nu vaak ‘first responders’, of ‘hulpverleners’. Maar zijn hun daden ook onvergelijkbaar met die allerzwartste peiode van politiehandelen?

    Nog vandaag wordt door de politie etnisch geprofileerd. (http://justitieenveiligheid.nl/wetenschappers-dienst-van-de-overheid-het-onderzoek-van-de-universiteit-van-leiden-naar-etnisch-profileren-den-haag-de-gehele-reconstructie/) Etnisch profileren kennen wij maar al te goed uit de bezettingstijd. Is dit de lijn die meneer Akerboom doortrekt naar vandaag?

    De politie is betrokken bij talloze mishandelingen en bij de dood van vele burgers. We noemen maar even heel summier de dood van Rishi (http://justitieenveiligheid.nl/wetenschappers-dienst-van-de-overheid-het-onderzoek-van-de-universiteit-van-leiden-naar-etnisch-profileren-den-haag-de-gehele-reconstructie/) en Mitch Henriquez (https://www.telegraaf.nl/nieuws/3422704/arrestatie-mitch-henriquez-was-niet-normaal?utm_source=google&utm_medium=organic) Maar er zijn nog vele anderen. Dat hier inderdaad geldt ‘niet veroordelen, maar ook niet zwijgen’ hebben vooral de nabestaanden en vrienden van deze 2 dode burgers heel goed begrepen. De daders of verantwoordelijken voor de dood van deze mensen werden pas na heel veel gedraai vervolgd en kregen daarbij te verwaarlozen straffen. De schutter die zomaar Rishi in zijn nek schoot kreeg een baan als beveiliger van Wilders waar hij opnieuw in opspraak kwam. ‘Niet veroordelen’? Bewust zorgt de politie ervoor dat daders en verantwoordelijken van misdaden niet worden vervolgd en in dienst gehouden? Mensen die blijkbaar labiel zijn en recidiveren?

    De politie is ook betrokken bij een enorm aantal ‘affaires’. Corruptie en het lekken van informatie tieren welig. (https://www.hartvannederland.nl/nieuws/2019/nederlandse-politie-overspoeld-met-incidenten-rond-corruptie-en-lekken-informatie/), (https://www.nrc.nl/nieuws/2019/01/27/nieuwe-aanwijzing-voor-corruptie-binnen-politie-rotterdam-a3651876), (https://www.ad.nl/binnenland/strafontslag-cor-baas-politie-wegens-lange-reeks-misstanden~a8f6d5c7/), (https://www.rtlnieuws.nl/nederland/artikel/240001/veel-misstanden-bij-inkoopmanagers-politie-blijkt-uit-geheim-rapport), (https://www.nrc.nl/nieuws/2019/03/05/oud-politiecommissaris-gedaagd-wegens-valsheid-in-geschrifte-en-witwassen-a3908037), (https://www.nu.nl/binnenland/4765437/amsterdamse-politiecommissaris-vervolgd-wegens-verduistering.html). Het gaat om omkoping, witwassen, corruptie, verduistering, lekken van informatie aan criminelen. Alle rangen doen er aan mee: aspirant-agenten, agenten, inspecteurs en commissarissen. De stoere mannen in astronautenpak die eerst trots met hun volledige naam in de krant stonden, worden nu alleen nog maar genoemd met hun initialen. Trotse dienders van een trots korps met een prachtige staat van dienst.

    De politie is ook niet heel tevreden over het eigen salaris en de pensioenmogelijkheden. Zij voeren daarvoor actie. Om meer loon af te dwingen hield de politie gevaarlijke langzaamaanacties op snelwegen. Toen dezelfde actie werd gekopieerd door Zwarte Piet-activisten volgden er aanhoudingen, rechtszaken en zeer pittige veroordelingen. De agenten kwamen er mee weg. Toen gewapende politieagenten het Haagse Binnenhof omsingelden voor meer loon, kwamen ook zij er mee weg. Dezelfde agenten sleepten een eenzaam Geel Hesje van de straat toen die zich enkele weken geleden daar vertoonde. De burger keek toe en dacht er het zijne van.

    De politie komt telkens in het nieuws om te smeken om nieuwe wetten te laten aannemen. Meer wetten, minder beroepsmogelijkheden, meer bevoegdheden voor de politie, etnisch profileren, organisaties verantwoordelijk stellen door ze te verbieden voor het gedrag van enkelen. Ondertussen komen politiechefs en agenten in de krant vanwege corruptie, te hoge salarissen die zij weigeren te laten aanpassen, lekken van informatie aan criminelen, mishandelingen soms met de dood tot gevolg, weigeren van opnemen van aangiftes (maar wel beweren dat er minder misdaad is omdat er minder aangiftes binnenkomen) en het uitvinden van het meest wazige onderzoeksterrein in de moderne misdaad ooit ‘ondermijning’. Ondermijning opent bijna elke deur en kan bijna elke burger in justitiële problemen brengen wanneer de politie de tijd daarvoor aangebroken vindt.

    En over Erik Akerboom gesproken. Hoe zit dat eigenlijk met zijn salaris? Is dat wel volgens de regels? ( https://www.rtlnieuws.nl/economie/artikel/100551/zo-omzeilde-het-kabinet-voor-korpschef-akerboom-het-salarisplafond) Hier uit blijkt dat Akerboom slim genoeg was om de wettelijke salarisregels voor ambtenaren te laten omzeilen. Maar hij komt daar gewoon mee weg. Veel van zijn collega’s streven hem zelfs nog voorbij. ( https://nos.nl/artikel/2165596-24-politiemensen-verdienen-meer-dan-minister-en-topman-akerboom.html ) Eigenlijk kan het niet. Eigenlijk mag het ook niet. Maar als politieman kom je er toch gewoon mee weg.

    Dus welke lijn wil meneer Akerboom nu doortrekken naar vandaag? Niet veroordelen? Nou, zwijgen doen we er niet over, maar wat heeft dat voor zin? Je mag het gewoon zeggen. Je mag gewoon benoemen dat er vele misstanden zijn bij de politie, maar er iets aan doen is een andere zaak? We laten het maar gewoon zo? Meneer Akerbooms salaris? Het salaris van zijn collega’s? De misstanden? De mishandelingen? De leugens? De doden? De nieuwe wetten? De nieuwe bevoegdheden? Het meten met 2 maten? Het handelen van een organisatie die altijd op zoek is naar ‘ondermijners’? Een paranoïde organisatie die voor zichzelf bijna onbeperkte bevoegdheden wenst? Wetten wil aanpassen zodat daders uit politiekring vrijuit gaan of in ieder geval niet meer onder het normale strafrecht vallen? Organisaties verbieden terwijl ze maar tegen een paar leden van zo’n organisatie bewijs van wetsovertreding kunnen vinden?

    Wij hadden al lang de link met de politie uit 1940-1945 verbroken. Maar juist Erik Akerboom rakelt dit opnieuw op. Akerboom vindt het noodzakelijk de meest afgrijselijke misdaden ooit waar zijn organisatie bij betrokken was door te trekken naar het heden. En een beetje schoon te wassen door te stellen dat er maar liefst 2 leden van die organisatie niet fout waren en stierven voor de goede zaak. Terwijl juist die mannen, die helden, tegenstanders waren van waar zijn organisatie voor stond. Hoe kun je zoiets beweren?

    Maar geen van de aanwezigen in de Nieuwe Kerk hield er een vieze smaak aan over. Niet de koning zelf, niet de premier of één van zijn ministers, niet de burgemeesteres van Amsterdam, niet één van de vele genodigde hoogwaardigheidsbekleders. Sterker nog, de volgende dag al twitterde de eigen organisatie van Akerboom tevreden de uitspraken van zijn hoogste baas het land in. Akerboom zelf ontving lovende woorden van mensen uit zijn organisatie voor zijn moed dit bespreekbaar te maken.

    De organisaties die hadden gecollaboreerd met de bezetter werden merendeels opgeheven na de oorlog. De leden werden vervolgd en verloren stemrecht, Nederlanderschap, of kregen gevangenisstraf. De politie bleef bestaan. Het kon niet anders. Wie anders wil dat soort werk doen? Er vond weliswaar een klein zuiveringetje plaats, maar dat gold hoofdzakelijk de politiemensen die lid waren geweest van de NSB. Dat was zichtbaar. De anderen mochten blijven. Tot in de jaren’80 waren agenten op leidinggevende posities binnen het korps die tijdens de oorlog Joden hadden laten deporteren. Dat is nog niet zo lang geleden. Er is dus niets gebeurd. De medeplichtigen aan moord mochten gewoon bij de politie blijven werken. Wat velen niet beseffen is dat de Nederlandse politie tijdens de oorlog deel uitmaakte van de SS. SS’er Rauter was niet alleen baas van de SS, maar was ook de leider van de Nederlandse politie. Na de oorlog werd de SS verboden en tot criminele organisatie verklaard.

    Dus wanneer ook wij die lijn van Akerboom eens doortrekken, zien wij een organisatie vandaag die zich identificeert met die organisatie van eergisteren. Een organisatie in 2019 die vindt dat het een band heeft met de misdadige moordenaars uit 1940-1945. Wat betekent dat dan? De politie-organisatie in 1940-1945 was zonder twijfel een criminele organisatie. En dan kunnen de leden van de organisatie van 2019 zich wel in geinige astronautenpakjes steken, maar wanneer ze zich verbonden voelen met het tuig van de richel uit 1940-1945 zijn ze niet veel beter. Vooral niet omdat ze vandaag weten wat men in de oorlog zelf niet altijd volledig overzag. En de uitspraken van meneer Akerboom geven niet veel fleur aan die feiten uit de oorlog. Integendeel. Het proberen slachtoffers te claimen die nota bene door zijn eigen organisatie zijn verraden, werden gezocht, opgepakt en geslachtofferd is zo enorm ver beneden peil, dat meneer Akerboom de politie-organisatie uit 1940-1945 daarmee groot plezier zou hebben gedaan. Het zodanig verdraaien van feiten is zo onbetamelijk voor een politieman dat daarmee de geloofwaardigheid van zijn hele organisatie op het oude peil terecht komt. Het peil uit 1940-1945. Want dat is de lijn die meneer Akerboom door wil trekken. Niet op een feestje. Nee, op onze, en dus ook mijn, Nationale Dodenherdenking!

    De positieve reacties van de kornuiten van meneer Akerboom geven veel voeding aan de gedachte dat we inderdaad met een zeer kwalijke organisatie te maken hebben. Blijkbaar is men er van overtuigd te werken voor dezelfde organisatie van 1940-1945. Een organisatie die zonder twijfel crimineel was en verboden had moeten worden en alle leden veroordeeld. De lijn doortrekken en positief beoordelen zonder kritiek geeft aan dat de organisatie van vandaag de organisatie van 1940-1945 is. Maar wel naar anderen wijzen! De gotspe!

     

     

     

    Draaideur Elite en klassenjustitie; minister van Justitie en Veiligheid Grapperhaus

    Over een Openbaar Ministerie dat selectief vervolgt, een minister die in het verleden duidelijk maakte waar zijn belangen liggen en een ministeriële naamsverandering die niets inhoudt.

    Het is bijna geruisloos gegaan, al kan dat natuurlijk niet, de naamsverandering van het ministerie van Veiligheid en Justitie in het ministerie van Justitie en Veiligheid. De nieuwe CDA minister Grapperhaus stelde dat de naamsverandering te maken had met het feit dat de overheid wil benadrukken dat Nederland een rechtstaat heeft. Let op het woordje heeft, er staat niet dat Nederland een rechtstaat is, al zal dat voor de overheid een beperkt onderscheid zijn. De naamsverandering kost naar alle waarschijnlijkheid miljoenen daar heeft de media het natuurlijk over. Boekhouden is nu eenmaal het favoriete onderwerp van de Nederlanders, alleen zou dit bij principiële zaken toch eigenlijk van ondergeschikt belang moeten zijn.

    Dit blog, justitie en veiligheid punt nl is begonnen vanuit het perspectief dat justitie voor veiligheid gaat. Buro Jansen & Janssen schreef bij de aanvang van het blog: “De omkering is bewust want ons gaat het eerst om gerechtigheid, justitie, want zonder rechtstaat is er geen veiligheid.” Simpel gezegd een pleidooi voor het onschuld adagium en tevens een pleidooi tegen klassenjustitie. Het ministerie lijkt die gedachte nu te volgen al blijkt dat echter schijn.

    Even een eenvoudige historie. In het verleden was er een ministerie van Justitie. Dit ministerie was verantwoordelijk voor het Openbaar Ministerie en de rechterlijke macht. Die verantwoordelijkheid was duidelijk gescheiden van het ministerie van Binnenlandse Zaken waar de politie onder viel. Naast de politie was en is dat ministerie nog verantwoordelijk voor de inlichtingendienst de AIVD, de gemeenten en provincies zowel hier als in het Caraïbisch gebied.

    Vijf jaar geleden in 2012 werden politie, Openbaar Ministerie en rechterlijke macht bij elkaar geveegd in het nieuw te vormen ministerie van Veiligheid en Justitie. Het law en order kabinet Rutte I van VVD en CDA, gesteund door de PVV wilde een duidelijk signaal afgeven. In dit land gaat het niet om gerechtigheid en waarheidsvinding maar om veiligheid. Wat dat dan precies inhield was onduidelijk want het ging in ieder geval niet over het oppakken van zaken, het oplossen van strafbare feiten en het serieus nemen van problemen van burgers. Exponenten van de law en order gedachte waren minister Opstelten, de man die in Rotterdam met harde hand regeerde, en zijn adjudant staatsecretaris Teeven, een nietsontziende crimefighter.

    Beiden struikelden over een deal met een crimineel waar allerlei onwaarheden over werden gemeld die uiteindelijk culmineerde in de val van het illustere duo. Opstelten is ondertussen VVD erelid en boeket bezorger van de regerende politieke partij en Teeven buschauffeur en volgens de media de enige gewone Nederland bij de VVD. Het nalatenschap van de twee is niet echt om naar huis te schrijven. De Nationale Politie is een zooitje en of het nu veiliger is in Nederland blijft onduidelijk. Cijfers en de politie lijken niet echt bij elkaar te passen al wordt er nog zo hard geroepen dat de criminaliteit daalt.

    De naamsverandering van het ministerie van Veiligheid en Justitie in het ministerie van Justitie en Veiligheid kan dan ook opgevat worden als een gebaar van de VVD om de periode Opstelten/Teeven maar snel te vergeten. Het ministerie wordt nu geleid door een CDA’er, Grapperhaus, met twee adjudanten van de VVD, Sander Dekker en Mark Harbers. Aan het beleid zal niet veel veranderen, CDA en VVD ontlopen elkaar niet veel als het om repressie gaat. Het tegengaan van klassenjustitie, etnische profileren en discriminatie, meer ruimte voor vrijheid van meningsuiting en het recht op manifestaties zullen niet op de prioriteitenlijst van het ministerie voorkomen.

    De voortekenen laten dit ook meteen zien. Het ministerie van Justitie en Veiligheid is oorverdovend stil als burgers hun stem willen laten horen tegen de openlijke vertoning van de racistische zwarte piet. Ook de vervolging van mensen die de snelweg blokkeerden om het protest tegen zwarte piet te voorkomen was ook niet meteen een optie voor het ministerie.

    Nu zijn het misschien de wittebroodsweken van de nieuw ministerie maar de onthulling van het NRC Handelsblad over een advies van de nieuwe minister aan autobedrijf Pon Holding om enkele arbeidsrechtelijke maatregelen te nemen tegen werknemers die werden verdacht van corruptie, roept allerlei vragen op. De werknemers werden verdacht van het fêteren van ambtenaren om opdrachten binnen te halen voor Pon.  Het advies van Grapperhaus is gebruikt door de advocaat Hendrik Jan Biemond (Allen & Overy) van de Pon Holding om aan te geven dat het bedrijf zelf orde op zaken kan stellen en dus niet vervolgd hoeft te worden.

    In het advies van Grapperhaus staat dat de werknemers “een formele berisping” krijgen die opgenomen moet worden in hun personeelsdossier. Ook stelt Grapperhaus dat werknemers een boete kunnen krijgen of een overplaatsing. Grapperhaus lijkt in zijn advies geen ontslag voor de werknemers voor te stellen en tevens niet te stellen dat Pon zelf verantwoordelijk is. Grapperhaus stelde het advies op als hoogleraar (Europees) arbeidsrecht aan de Universiteit van Maastricht, maar het zou evengoed kunnen dat hij het advies als partner en advocaat van Allen & Overy opstelde want de huidige minister had nogal verschillende petten op in het verleden. Ja, u leest het goed Allen & Overy leveren ook de advocaat voor Pon. Grapperhaus moet dus hebben geweten dat zijn advies in de juridische strijd met het OM gebruikt zou gaan worden.

    Pon Holding ontspringt de dans. Het Openbaar Ministerie legt het bedrijf nog wel een piepkleine boete op van 12 miljoen euro, 0,2% van de totale jaaromzet van het bedrijf, maar voor de rest ontspringt het bedrijf de dans van strafvervolging voor corruptie en omkoping. Dit zal mede dankzij de advocaat van Allen & Overy en de hoogleraar van de universiteit van Maastricht zijn geweest. Argument voor het sluiten van een deal door het Openbaar Ministerie zal vast zijn geweest, dat het een complexe zaak is en veel te lang zal gaan duren, maar waarom een stel lagere ambtenaren en een werknemer van Pon wel tot op het bot worden vervolgd blijft duister. Erg rechtstatelijk is het niet.

    En daar zit het probleem met de naamsverandering. De nieuwe CDA minister kan dan best zeggen dat Nederland een rechtstaat heeft, maar voor wie blijft onduidelijk. De hoogleraar, partner en advocaat van het kantoor dat een bedrijf vertegenwoordigt in een corruptie zaak weet een bedrijf te helpen in een zaak van corruptie en omkoping. Het bedrijf komt weg met een minuscule boete, zal deze dus niet voelen. Tegelijkertijd krijgen werknemers taakstraffen en worden uiteindelijk ontslagen en worden lage ambtenaren vervolgd. Ministers en hoge functionarissen bij de overheid blijven net als het bedrijf Pon Holding buiten schot.

    De naamsverandering van het ministerie van Justitie en Veiligheid is iets langer dan een maand oud, maar het woord justitie dat er in de tijd van Opstelten en Teeven aan bungelde kan nu al in de prullenmand worden gegooid. De nieuwe minister maakt meteen duidelijk wat voor rechtstaat hij voorstaat.

     

    Topadviseurs hielpen Pon ontsnappen aan de rechter, NRC 1 december 2017

    Grapperhaus: ‘Naamswijziging Veiligheid en Justitie benadrukt rechtsstaat’, Nu.nl 23 oktober 2017

    Een wolf in schaapskleren.

    Gisteren schreven wij over hoe de tweede keus-burgemeester van Den Bosch, Jack Mikkers, een feest van Satudarah verbood. Wij maakten duidelijk hoe Jack Mikkers eerder werd genoemd als zeer goede vriend van een zakenman en hoe het Eindhovens Dagblad daar al vraagtekens bij zette. Voorts werd zonneklaar dat Jack Mikkers een financieel belang had bij het geven van cursussen tegen zogenaamde ondermijning bij een, volgens ons, twijfelachtig bedrijf. In dit zelfde bedrijf waren ook andere ambtenaren en zelfs ook politie-ambtenaren actief tegen een financiële tegenprestatie. Duidelijk werd hoe ondermijning een onderonsje is van een aantal ambtenaren en politiemensen met een dubbel petje en dat één van de slachtoffers van het samenspel de motorclubs zijn die valselijk worden beschuldigd van ondermijning zonder dat een rechter daaraan te pas komt.

    Vandaag geven wij de lezer graag een inkijk in een andere case-study. Een kleintje maar, want het gaat om een kleine zaak in een kleine gemeente met maar weinig betrokkenen. Het gaat ook om een aantal principes. Vrijheid van vergadering, onschuldig totdat het tegendeel bewezen is en de strafbaarheid van laster en smaad.

    Omroep Brabant berichtte op donderdag 12 september 2017 dat een aangekondigd feest van de Hells Angels afdeling Brabant niet mag doorgaan van de burgemeester van Goirle. Omroep Brabant zegt hoe de politie een aankondiging van dit zogenaamde ‘supportfeest’ had gevonden op internet. Wij hebben eens even gezocht op internet, maar helemaal niets gevonden. Wij vermoeden dat er wordt gedoeld op een aankondiging of bekendmaking op de sociale media zoals Facebook. Vreemd eigenlijk dat de politie Facebook in de gaten houdt om te kijken of er iemand is die een feest geeft.

    Nog vreemder dat zo’n feest wordt verboden door een burgemeester. ‘De organisator had geen vergunning voor het evenement aangevraagd en wilde ook geen openheid van zaken geven over de plannen en over het aantal mensen dat hij verwachtte. “Dus is hem gelast het feest af te blazen. Als het feest toch nog zou doorgaan, zullen we passende maatregelen nemen”, aldus de burgemeester.’, bericht Omroep Brabant verder nog. Ook dat is vreemd. Misschien wist de organisator ook niet precies hoeveel mensen er zouden komen. Ook over de lokatie wordt niets gezegd. In een woonhuis bijvoorbeeld, mag je gewoon een feest geven. Wel met een beperkt aantal gasten. In een horecazaak gelden weer andere regels. Maar wanneer iemand een zaal huurt, waarvan de eigenaar alle vergunningen bezit, gekregen van de gemeente, wanneer kan dan dat feest worden verboden? Omdat het gaat om een niet-verboden motorclub? Omroep Brabant zegt weer even verder: ‘De organisator heeft inmiddels gezegd dat hij het feest niet door laat gaan. “Wet- en regelgeving gelden voor iedereen, ook voor motorclubs als de Hells Angels, die veelvuldig in verband gebracht worden met criminele activiteiten”, benadrukt Van Stappershoef.’ Welke wet-en regelgeving? Je mag gewoon een feest organiseren. Waarom moet de politie of de gemeente eerst komen kijken? Hoe zit dat straks met uw verjaardagsfeest? Brabanders zijn feestvierders, dus is elk feest, elke bijeenkomst mogelijk doelwit van een verbod?

    Wij lezen ook dat die Hells Angels veelvuldig in verband worden gebracht met criminele activiteiten volgens de burgemeester Mark van Stappershoef. Welke Hells Angels? De Hells Angels zijn een internationale club met vele honderden afdelingen overal ter wereld. In verband gebracht? Of schuldig? Door wie worden zij in verband gebracht met criminele activiteiten? En zijn zij schuldig? De Hells Angels zijn in Nederland nooit verboden en afdelingen van de club zijn zelfs door een rechter nadrukkelijk niet schuldig bevonden aan criminele activiteiten en verboden. Nog afgelopen zaterdag was er een zeer grote begrafenis in IJmuiden waarbij volgens de diverse media zo’n 1500 Hells Angels aanwezig waren. De kranten citeren toeschouwers die met ontzag spreken over het waargenomen respect van de motorrijders. Op sociale media zijn de reacties zeer positief. Er is geen enkel negatief nieuwsfeit over deze begrafenis te melden. Terwijl toch vele honderden Hells Angels aanwezig waren.

    Er is ons ook geen enkel feit bekend van een feest, of een evenement, van motorclubs waarbij incidenten plaats vonden. De enige incidenten die wel vaak plaats vinden, zijn de verontwaardiging van de politie en de bestuurders over clubs die niet verboden zijn en als club geen strafbare feiten plegen. In het geval van het feest in Goirle, kan het alleen gaan om de afdeling van de Hells Angels in Goirle. We zijn dus eens gaan zoeken naar incidenten in verband met deze afdeling.

    Op het hele internet konden wij over deze afdeling van de Hells Angels alleen maar een artikel vinden in het Brabants Dagblad van 29 oktober 2014. ‘Politie en de gemeente Goirle houden een woonhuis aan de Poppelseweg extra in de gaten. Daar zou een nieuwe afdeling van Hells Angels worden opgericht.’ Dit is het enige artikel met het enige nieuws dat er is. In drie jaar tijd hebben die Hells Angels dus voor geen enkel probleem gezorgd, ondanks het feit dat de politie aankondigde drie jaar geleden dit woonhuis extra in de gaten te gaan houden. Dus ‘veelvuldig in verband gebracht met criminele activiteiten’? De burgemeester spreekt hier niet de waarheid. De afdeling in Goirle zit in een woonhuis en is nooit in verband gebracht ergens mee. Bovendien mag je in een woonhuis een feestje organiseren. Als er maar niet te veel mensen komen.

    Dupont schreef in zijn blog talloze keren over voortgangrapportages van de politie en hoe cijfers niet kloppen. Hoe de politie bij burgemeesters aanklopt om ze duidelijk te maken dat motorclubs het leven zuur moet worden gemaakt. Hoe feesten moeten worden verboden. De politie betrekt in zijn kruistocht zelfs de media, die ‘feiten’ krijgen aangereikt van de politie en dit zonder eigen onderzoek publiceren. De burger meent dat het inmiddels wel zeer ernstig moet zijn. In het regeerakkoord wordt zelfs gesproken van een mogelijk verbod van motorclubs. Wie is dus de onbevangen, eerlijke, absoluut onbevooroordeelde burgemeester van Goirle?

    De man heet Mark van Stappershoef en is geboren in Goirle en lid van het CDA. Hij was een jaar of tien geleden prins carnaval. Prins Mark den Erste. Wie is deze man die luistert naar wat de politie hem influistert? Dupont ontdekte op zijn LinkedIn-pagina dat Mark van Stappershoef oud-politieofficier is die in het verleden de burgemeester van Tilburg adviseerde over openbare orde en veiligheid. Logisch natuurlijk dat hij de verhaaltjes van de politie gelooft. Of verzint hij ze zelf? Wij hebben aangetoond dat de aantijgingen van de politie over motorclubs veelal onwaar zijn en zelfs te classificeren zijn als laster en smaad. Dat is bij wet verboden. Stappershoef spreekt hier ook aantoonbaar niet de waarheid. De Hells Angels in Goirle overtreden geen enkele wet en hebben nooit voor incidenten gezorgd. Hoe graag de kranten het ook zouden schrijven, er is niets te melden. Dus verzint de burgemeester het maar zelf?

    Op de website http://www.leoverhoef.nl/scorelijst.html lezen wij dat er in de gemeente Goirle de laatste jaren een paar miljoen euro zijn verdwenen. Zomaar, hup weg. Een paar miljoen. Diefstal? Verduistering? Verkeerde boekhouder? Corruptie? Wij weten niet waar dat geld is. Weet meneer Stappershoef het ook niet? Dan moet hij dat maar gauw gaan onderzoeken. Anders doen wij het. Een paar miljoen euro aan gemeenschapsgeld is verdwenen. Als dat geen ondermijning is. Hier wordt de gemeente Goirle dus genoemd in verband met een concreet geval van vermist geld. In tegenstelling tot de Hells Angels in Goirle. Die worden helemaal nergens genoemd. Ook niet na gedegen onderzoek door Stappershoef en zijn agentjes.

    Het recyclen van elders afgedankte bestuurders.

     

    Op 27 april 2016 schreef Dupont een artikel met de naam ‘Ondermijning als goudmijn’. In het stuk werd ingegaan op het fenomeen dat tegenwoordig ondermijning wordt genoemd. Duidelijk werd gemaakt wat deze overheid ondermijning noemt en hoe vaag dit begrip eigenlijk is. Er wordt ook ontdekt dat ondermijning, hoewel totaal afwezig in enig wetboek van strafrecht, of misschien wel juist daardoor, een soort juridische dooddoener is geworden voor leken. De bestuurder die enige beslissing moet nemen en een vooringenomenheid heeft kan die vooringenomenheid camoufleren door ‘ondermijning’ te roepen. Als de halfdove en kreupele hond die bij elk blikken gerammel meent dat zijn voederbak vol zit met iets lekkers.

    Uit het artikel bleek ook overduidelijk hoe de politie en bestuurders samen de term ondermijning hebben bedacht om problemen die geen problemen zijn te bestrijden. Vooringenomenheid die echte problemen camoufleert kan op zijn beurt worden gemaskeert door ondermijning te roepen. Bovendien werd meer dan duidelijk dat het fenomeen ondermijning zorgt voor vette winsten voor de gebruikers ervan. Zo worden cursussen gegeven waarbij ambtenaren les geven aan andere ambtenaren op particulier initiatief waarbij de lesgevende ambtenaren en de organiserende burgers veel geld verdienen. Een mooi initiatief dus. Zijn er ook verliezers?

    Ja, er zijn zeker verliezers. Het échte wetboek van strafrecht is slachtoffer, want het wordt niet gebruikt waarvoor het moet worden gebruikt. De burger is ook slachtoffer, want er wordt helemaal geen recht gesproken. Er worden cursussen gegeven over niets waarbij bestuurders en politiepersonen veel geld verdienen en het rechtssysteem beïnvloeden. Bovendien worden de ‘daders’ van de ‘vreselijke ondermijning’ natuurlijk ook slachtoffer. Motorclubs bijvoorbeeld. Clubhuizen gaan dicht, evenementen gaan niet door, er worden torenhoge boetes uitgedeeld aan leden van clubs en er worden rapportages opgesteld die gaan over niets. De kreupele hond kwispelt.

    Zijn er ook winnaars? Jazeker, er zijn ook winnaars. Dupont stelde al dat er veel geld wordt verdiend. Door wie dan? Veelverdieners bij de politie, politiepersonen die een commercieel belang hebben door een particulier bedrijf dat zij runnen naast hun bezigheden als politiepersoon. Er zijn zelfs politiepersonen die meer verdienen dan de Balkenende-norm. Opmerkelijk, mede gezien de aangetoonde misstanden bij de Nationale Politie en de corruptieonderzoeken bij dat korps. Er zijn bovendien ook bedrijven die veel geld verdienen aan cursussen over ondermijning. Eén van die bedrijven is Studiecentrum voor Bedrijf en Overheid (SBO).

    Dupont schreef hierover: ‘De docenten van SBO zijn in een aantal gevallen zelf ook ambtenaren die voor SBO cursussen geven. We zien bij de diverse docenten van SBO burgemeesters, hoogleraren, docenten van een politieacademie, leden van het Openbaar Ministerie, leden van de Nationale Politie of leidinggevenden van het LIEC/RIEC. Eén van die burgemeesters is de Veldhovense Jack Mikkers. Over hem schreef het Eindhovens Dagblad op 16 augustus 2014: ‘Vriendschap burgemeester Veldhoven met lokale ondernemer wekt wantrouwen’. In het artikel wordt de VVD’er Mikkers beschuldigd van vriendjespolitiek. Interessant, want vriendjespolitiek is nou juist echte ondermijning. Het samenkomen van de bovenwereld met de onderwereld. Maar goed, Mikkers is daarmee nog niet schuldig. Voor sommigen blijkbaar wel verdacht.’

    Ja, en nu moeten wij meteen denken aan de nieuwe burgemeester van Den Bosch. Den Bosch had voor die belangrijke post een kandidaat op het oog die uiteindelijk niet wilde. Tweede keus werd dus een andere meneer. Een meneer die Jack Mikkers heet. Nee, en het is geen familie van de Jack Mikkers die geld verdient aan SBO-cursussen over ondermijning waarbij uiteraard motorclubs, die door geen rechter zijn verboden, worden dwarsgezeten en zwartgemaakt. Het is ook geen familie van de Jack Mikkers die werd genoemd in het Eindhovens Dagblad als vriend van een lokale ondernemer. Nee, het is dezelfde. En hij is ook lid van de VVD. Dat dan weer wel.

    Diezelfde Jack Mikkers dus, de tweede keus van Den Bosch, gaat zijn eigen SBO-cursussen in praktijk brengen waarbij tevens zijn tweede keus-burgemeesterschap op de voorgrond moet komen. Jack is crimefighter, Jack for president! Jack op nummero uno! En daarvoor had onze Jack afgelopen weekend meteen al de gelegenheid. Er was namelijk een feest aangekondigd van motorclub Satudarah. Jack was er als de kippen bij om dit te verbieden. Ingefluisterd door zijn fijne collega’s van de politie, die net als hij cursussen geven en ontvangen van de SBO over ondermijning, wist hij dat Satudarah en ondermijning bijna synoniem zijn. Even gratis googelen had hem duidelijk gemaakt dat Satudarah niet verboden is. Niets aan de hand dus. Maar ja, de voederbak rammelde. Geen feest dus.

    De kreupele en dove hond ligt tevreden voor de kachel te slapen, terwijl de echte boeven het huis van zijn baas leeghalen.

     

     

    De integriteit van de mannen in astronautenpak.

    Het woord van de politie is boven twijfel verheven. Om die reden heeft een rapportage of een proces-verbaal opgemaakt door een politieman dan ook een zwaarwegend effect. Mensen die zijn opgesloten in een gevangenis na te zijn veroordeeld door een rechter die zich baseerde op onderzoek en rapportages van de politie kunnen daarover mee praten.

    De politie zelf heeft een aantal kernwaarden zelfs op het Internet gepubliceerd (https://www.kombijdepolitie.nl/over-ons/Paginas/kernwaarden-politie.aspx). ‘Ik zorg er voor dat mijn gedrag –tijdens de dienst, daarbuiten, maar bijvoorbeeld ook op sociale media- het imago van de politie niet schaadt.’, staat er bijvoorbeeld. Wij denken nu aan agent Jan-Willem die wij gisteren belichtten in het artikel ‘Stelletje amateurs’.

    Over betrouwbaarheid zegt de politie het volgende: “Ik ben consistent en rechtvaardig in mijn optreden. Ik zet me in voor een hoogwaardig resultaat en doe dit op een deugdelijke wijze. Betrouwbaarheid betekent dat men op mij kan rekenen. Ik doe wat ik zeg en zeg wat ik doe. Ik kom mijn afspraken na. Als ik ze niet na kan komen, leg ik uit waarom. Ik ben respectvol naar iedereen.”

    Het is zoals eerder opgemerkt van het grootste belang dat de politie inderdaad rechtvaardig, betrouwbaar en respectvol is. Maar is de politie dat ook? De vraag stellen is hem beantwoorden. Al in onze artikelen over Mitch Henriques schreven wij hoe een proces-verbaal werd vervalst, hoe een gewone burger werd overmeesterd, lees aangevallen, met veel te veel agressie en buitensporigheid. Hoe de man in plaats met respect te maken kreeg met bruten die hem lieten sterven na hem te hebben mishandeld. Ook schreven wij over de verhullende activiteiten die moesten voorkomen dat de daders werden vervolgd. Die daders staan overigens nog steeds niet voor een rechter.

    Over integriteit zegt de politie: “Ik ben onafhankelijk in mijn optreden. Ik handel niet uit eigenbelang, maar voor de veiligheid van de burger, mijn collega en mijzelf.’ De gemiddelde motorrijder, en dan vooral degene die lid is van een motorclub oftewel MC, weet hoe de politie een voorkeursbehandeling lijkt te geven aan motorrijders die lid zijn van clubs. Elk incident wordt niet alleen breed uitgemeten in de pers door het ‘name and shame’-beleid van de politie, het lijkt er ook veel op dat de politie incidenten spaart om de clubs negatief neer te zetten in rapportages waarover wij ook eerder al vele malen berichtten op deze site. Onbetrouwbare rapportages die vol staan met onwaarheden en aannames.

    De veiligheid van de burger wordt ook gewoon op het spel gezet. Niet alleen door agent Jan-Willem, zoals u gisteren las in onze blog, maar ook door data op te slaan in niet-aangemelde databanken over motorrijders die vervolgens worden gedeeld met de autoriteiten in het buitenland. Het gevolg daarvan is dat niet-veroordeelde en vaak zelfs niet-verdachte leden van motorclubs landen als Australië, Canada, Nieuw-Zeeland en de Verenigde Staten niet meer in komen. Belang of veiligheid van de burger?

    Op 26 januari 2010 berichtte Nu.nl: ”Cijfers politie zijn onbetrouwbaar’. Verder in het artikel: ‘Statistieken van de politie, die de basis vormen voor veel politieke besluitvorming, zijn daardoor niet betrouwbaar.’ Laat daar eens over nagedacht worden. Politieke besluitvorming.

    The Post Online berichtte ons op 7-12-2014: ‘Een meerderheid van Nederlandse strafrechtadvocaten twijfelt regelmatig aan de juistheid van door politieambtenaren opgestelde processen-verbaal. Driekwart van de advocaten vindt de betrouwbaarheid van processen-verbaal een groot probleem. 62 procent noemt fouten in processen-verbaal zelfs structureel. Dat blijkt uit een enquête van ThePostOnline gehouden onder honderd strafrechtadvocaten uit heel Nederland.’

    Het gaat niet alleen om fouten, zegt TPO. Er is ook vaak sprake van opzet. ‘Bart Nooitgedagt, voorzitter van de Nederlandse Vereniging van Strafrechtadvocaten, is niet verbaasd over de uitkomst van de enquête. “Verklaringen van getuigen en verdachten worden zelden letterlijk weergegeven. Relevante delen ontbreken of worden ingevuld door verbalisanten. Zij selecteren vaak wat zij zelf relevant vinden, waardoor soms cruciale informatie ontbreekt. De fouten lopen uiteen van onbewuste, kleine weglatingen tot moedwillige vervalsingen, zeggen de ge-enquêteerde advocaten. Als oorzaken noemen zij scoringsdrift, tijdsdruk, tunnelvisie en een gebrek aan taal- en schrijfvaardigheid.’

    NRC schreef op 25 januari 2016: Er zijn grote twijfels over de betrouwbaarheid van nieuwe mobiele flitsapparatuur van de politie. Dat zegt voorzitter van de politievakbond ACP Gerrit van de Kamp maandag in het Algemeen Dagblad. Hij pleit voor het opschorten van deze radarcontroles.’ In dit geval komt de kritiek nota bene zelf van de politie, die toch maar even deze apparatuur gebruikt om wat bonnetjes uit te schrijven.

    Een gebrek aan taal- en schrijfvaardigheid, moedwillige vervalsingen, slecht werkende apparatuur die leiden tot veroordelingen door rechters die afgaan op de betrouwbaarheid van de politieman in zijn proces-verbaal. Politieke besluitvorming die tot stand komt door rapporten van de politie.

    Na gisteren komt daar nog iets bij. Het Algemeen Dagblad op 7-9-2017: ‘De politie probeert zelfs van kritische agenten af te komen door ze een psychiatrisch stempel te geven. Dat blijkt uit een geheime opname in bezit van Een Vandaag. In de opname worden de voordelen besproken van het ontslaan van een agent op medische gronden waardoor de kosten op het UWV zijn af te schuiven.’

    Ja, nu bent u sprakeloos. Net als wij. In de oude Sovjet-Unie werden dissidenten soms in psychiatrische inrichtingen geplaatst. Daarvan hebben wij jarenlang schande gesproken. Leve de vrijheid in het Westen, niet waar? En dan ook nog het UWV oplichten. Lijkt dit niet heel veel op oplichting, valsheid in geschrifte, beïnvloeding van een arts? Waar is het medisch beroepsgeheim?

    Willen wij nu echt dat de politie meer bevoegdheden krijgt? Geloven wij nu echt dat de politie betrouwbaar is? Peter R. de Vries heeft jarenlang zijn uiterste best gedaan om onterecht veroordeelden vrij te krijgen. De Schiedammer Parkmoord, de Puttense Moordzaak. We kennen allemaal die zaken waarin door een rechter op basis van politiewerk mensen voor vele jaren de gevangenis in gingen en hun leven kapot werd gemaakt. De veiligheid van de burger?

    Het afgelopen jaar berichtten wij u over corruptie, veel meer verdienen dan de Balkenende-norm door politietopmensen, geweld en bedrog. Wanneer u straks niets meer van ons hoort, komt dat omdat wij misschien wel in een psychiatrische inrichting zitten. En hoe het daar kan toegaan las u al in onze trilogie over ‘Carrière in de jeugdzorg.’ Het zal je maar gebeuren!

     

    Een week vechten voor veiligheid door de hoeders van de democratie.

    Begin deze week berichtten wij van een hondenmeneer die werd aangehouden voor het bezitten van een stoute hond. De man zou volgens de media, blijkens politiegegevens, lid zijn van No Surrender MC. Blijkbaar was er iets aan de hand met de OMG-databank van de politie. De hondenmeneer kreeg geen excuus toen bleek dat er geen link tussen hem en de motorclub was. De politie meldde dat zijn naam bekend was gemaakt in verband met het ‘name and shame’-beleid dat zij voeren tegen leden van motorclubs.

    In de nacht van donderdag op vrijdag schrokken buurtbewoners op de Westerdraay in Purmerend wakker van schoten. Crimesite berichtte op 1 september hoe een getuige de schietpartij ervoer: ‘De bewoner van een woonboot op zo’n tien meter van het incident hoorde een man roepen: ‘Sta, of ik ga schieten, blijf liggen.’’ Na de schotenwisseling bleef een 41-jarige man dood achter. De schutter bleek een politieagent. De Rijksrecherche heeft de zaak in onderzoek.

    Op 2 september berichtte De Volkskrant dat voormalig politiekopstuk Giltay wordt ontslagen. ‘Frank Giltay, de omstreden ex-voorzitter van de Centrale Ondernemingsraad (COR) van de politie, moet onvoorwaardelijk met ontslag wegens ‘zeer ernstig plichtsverzuim’.’

     

    De Volkskrant gaat verder: ‘Uit de twintig pagina’s tellende brief zou blijken dat Giltay zich als COR-voorzitter niet alleen heeft bezondigd aan exorbitante uitgaven op kosten van de politie zoals buitensporige feesten, maatpakken en de inhuur van persoonlijk adviseurs met wie hij bevriend was, maar ook dat hij moedwillig fraudeerde. Zo zou hij 198 flessen prosecco bij zijn echtgenote hebben laten bezorgen, waarvoor de politie heeft betaald. Rekeningen voor uitgaven liet hij achteraf veranderen waarna ze werden gedeclareerd. Een groot deel van het jaarlijkse budget van 1,6 miljoen euro ging op aan uitgaven waarvoor het geld niet was bedoeld.

    Niet bekend is nog of de voormalige korpschef Gerard Bouman, die onlangs is overleden, Giltay bewust zijn gang liet gaan om diens steun te verwerven bij de omvangrijke politiereorganisatie, van 26 korpsen naar één nationaal korps. Het onderzoek daarnaar, van de commissie onder leiding van voormalig secretaris-generaal Maarten Ruys, is afgerond. De publicatie van het rapport is echter uitgesteld vanwege Boumans overlijden. Dinsdag 12 september wordt het alsnog gepubliceerd.’

    Binnenlandsbestuur.nl berichtte ook op 2 september dat de Belastingdienst vele tientallen miljoenen foto’s van kentekens onterecht bewaarde. ‘Er was sprake van ICT-problemen en provisorische systemen. Het beheer was niet ondergebracht bij de juiste afdelingen. Veel werk moest handmatig worden gedaan. Het ontbrak aan deskundigheid en vaste werkwijzen. Het beheer van bewaartermijnen werd daardoor niet structureel, maar alleen ad hoc gedaan. Dat was ook het geval bij de vele miljoenen foto’s die de fiscus verkreeg uit ANPR-camera’s van de politie. Niet-relevante gegevens werden hier wel binnen twee weken gewist, maar mogelijk bruikbare kentekenfoto’s (52 miljoen van de 130 miljoen per jaar) bleven enkele jaren bewaard.’ De politie maakt als verzamelaars vele tientallen miljoenen foto’s voor een onduidelijke databank van de Belastingdienst en een hele reeks van regels wordt overtreden.

    In dezelfde week lezen wij in alle media eerst hoe voormalig No Surrender MC-leider Klaas Otto ‘per ongeluk’ tientallen afgeluisterde gesprekken van medegevangenen cadeau krijgt. Bijna daags daarna wordt Otto verdacht van het opdracht geven aan een huurmoordenaar van een een hit op een Officier van Justitie. De hitman wordt met veel tamtam door een arrestatieteam aangehouden op de highway. Twee dagen later staat hij alweer op straat bij gebrek aan bewijs. Bij een zo enorm ernstig feit. Opnieuw informatie van de politie? Weer een Officier van Justitie die wordt bedreigd? Zoals de officier die zichzelf bedreigde? Of de burgemeesters en wethouders die moesten onderduiken na politie-informatie?

    Stel dat in plaats van politie de naam van een willekeurig ander bedrijf zou worden genoemd. Dan zouden er toch zo langzamerhand maatregelen worden geëist?

    Gelukkig is deze week om!

     

     

     

    Politiedebat negeert maatschappelijke ontwikkelingen en werkelijkheid

    December 2016 verklaren betrokkenen in de Rotterdamse douanezaak dat de FIOD en de Amerikaanse DEA containers met cocaine hebben doorgelaten naar de Nederlandse markt. Met medeweten van de politie en OM.

    1 januari 2017 raakt een politieman gewond. Er ontstond een groot politietumult over ‘geweld tegen hulpverleners’ zoals ze dat noemen, maar geheel onterecht. Media, politiebond, minister, ze zaten er allemaal naast. De politieman was niet aangevallen.

    13 januari 2017 lekt een rapport van het Openbaar Ministerie uit dat de criminaliteit 4,5 keer zo groot is als werd aangenomen. Als dat waar is, wordt niet 20%, maar minder dan 4,5% van de criminaliteit ‘opgelost’, waarvan dan weer een gedeelte leidt tot vervolging, waarvan weer een deel komt tot veroordeling door een rechter.

    22 februari wordt bekend gemaakt dat een medewerker van DBB, die onder meer Geert Wilders beveiligt, informatie zou hebben gelekt naar een criminele groep. Twee politiechefs van de dienst Landelijke Eenheid ruimen het veld onder wie Michel ‘roofvogel‘ Baeten. Dan zegt het OM dat van lekken naar een criminele organisatie geen sprake is geweest, maar korpschef Erik Akerboom gaat daar weer tegenin. Ook blijkt dat in 2015 al twee DBB-ers zijn gearresteerd wegens financiële malversaties. Dat was stilgehouden voor Wilders. De grootste oppositiepartij legt drie weken voor de verkiezingen zijn verkiezingscampagne stil.

    28 februari lezen we dat er vier grote onderzoeken lopen naar corruptie bij de politie.

    26 mei laat Zembla zien hoe de politie heeft gefaald in de zaak Cyprian Broekhuis en hoe vervolgens door valse processen verbaal en vervalsen van bewijsmateriaal de schuld van de doodschietende agenten is verdonkeremaand.

    13 juni komt de zaak Dotterbloem voor de rechter. Door omkoping lukte het twee auto-importeurs om niet alleen de politie maar ook de krijgsmacht en ook nog het koningshuis (door een prinses in te zetten) jarenlang te ondermijnen. Als het bekend wordt, blijkt er al een schikking te zijn getroffen met de dealers. Bovendien blijkt 12 juni dat een van de daders (Pon) opnieuw de aanbesteding heeft gewonnen en de politie van auto’s blijft voorzien.

    Het zijn stuk voor stuk kwesties die fundamentele vragen oproepen over de effectiviteit en geloofwaardigheid van politie en Openbaar Ministerie. Elke andere organisatie zou bij zo slecht functioneren worden opgeheven of onder toezicht worden geplaatst. Door onbekende oorzaak gebeurt dit niet. Maar er wordt wel gepraat. Regelmatig organiseert de politieacademie ‘politiedebatten’. Laten we kijken waar het 13 juni over ging:

    (bron: Youtube)

    Voor het filmpje start: ‘ontwrichtende criminaliteit’ is nieuw. Misschien een teken dat ‘ondermijning’ als begrip een beetje sleets begint te raken. Op de ‘ondermijnings’-pagina van politie.nl is het nieuwsoverzicht sinds februari 2015 niet meer bijgewerkt.

    Op 17 seconden: Bob Hoogenboom legt uit dat maatschappelijke vraagstukken hier worden ‘geagendeerd’.

    Op 37 seconden: Jan Tromp is journalist. Hij vindt het interessant en fascinerend dat iets zich onder de radar afspeelt. Al gebeurt er volgens de vraagstelster ‘opvallend weinig’. Wat er gebeurt of zich afspeelt krijgen we niet te horen.

    Op 45 seconden: Albert van Wijk van het openbaar ministerie lijdt onder een ‘IT-museum’. Hij wil ons doen geloven dat het door bezuinigingen komt dat de automatisering bij politie en justitie niet goed werkt, terwijl in werkelijkheid de leveranciers ze jarenlang een poot hebben uitgedraaid. Daarna wordt het cryptisch: Hij lijdt onder investeringen en hij voorspelt ons dat er ‘nog veel tegels opgetild moeten worden en iedere keer zullen we weer schrikken’. Schrikken van wat? Hard bewijs dat voormalig korpschef Nationale Politie Gerard Bouman de centrale ondernemingsraad heeft omgekocht? Meer malversaties rond aankoop van materiaal? Meer corrupte politiemensen als er meer wordt geïnvesteerd?

    Op 1 minuut 14: Journalist Hülya Cigdem herkent een gebrek aan effectiviteit. Ze hoorde mensen zeggen dat als je wordt gepakt met een zolder vol wiet je wegkomt met een paar uur schoffelen. En weg is ze weer. Mogelijk heeft ze veel meer gezegd, misschien ook dat die mensen het mis hadden en dat je vooral buitengerechtelijk zwaar moet bloeden.

    Op 1 minuut 22: Karel Schuurman, hoofd LIEC, ook eens met zijn gezicht in beeld. Hij zegt dat de verschuiving van bestrijding van ‘georganiseerde misdaad’ van de strafrechtketen naar ‘decentrale partners’ als gemeenten met hun bestuursrechtelijke aanpak vlot verloopt. En worden de ondermijningsbeelden beter? Geen antwoord. ‘Er komen steeds meer puzzelstukjes bij elkaar te liggen’ Maar passen ze? Hier zie je de kracht van het begrip ‘ondermijning’: Hoe meer je schrijft, hoe minder je weet, hoe meer gemeenschapsgeld je over de balk kunt smijten.

    Op 1 minuut 50: Jorien Scherpenisse van de Nederlandse School voor Openbaar Bestuur mocht voor het ministerie van BZK ‘onderzoek doen‘ naar ondermijning. ‘Iedereen moet DNA inleveren’ is hier figuurlijk gebruikt, maar geeft een beetje aan dat in de beleving van deze mensen de burger geen enkele privacy heeft wanneer een ambtenaar iets wil. Verder schijnen de partijen met bestrijding van ondermijning verschillende doelen na te streven.

    Op 2 minuut 4: Christien Bronda van ‘initiatief 1 overheid’ vertelt hoe je zonder de privacy te schenden heel snel bij een groepje mensen komt dat je wilt rechercheren. Dus eerst mensen tot doel bestempelen en er vervolgens de criminele handeling bij zoeken. Zou dat misschien zijn waarom misschien wel 95% van de criminaliteit niet wordt opgelost? Of denkt ze dat het groepje mensen dat ze wil rechercheren daar ook verantwoordelijk voor is? En wat voor groepje mensen zou ze bedoelen? Motorclubleden? Henneptelers? Woonwagenbewoners? Mannen met een migratieachtergrond? Mensen met een uitkering? Zou het niet beter zijn de politie zelf eens door te lichten?

    Op 2 minuut 33: Marc Schuilenburg, filosoof van de VU, signaleert overmatig gebruik van het woord ‘aanpakken’.

    Op 2 minuut 57: Wilco Berenschot, wijkagent uit Rotterdam, ziet dat mensen elkaar in de gaten houden op een hele mooie manier.

    Op 3 minuut 30: Ruud Bakker van de gemeente Rotterdam beschrijft de west kruiskade van 15 jaar geleden. Door 15 jaar harde aanpak en aankoop van panden zou het nu beter toeven zijn daar.

    Op 4 minuut 2: Frans Heeren van de politie Oost-Brabant heeft veel woonwagenkampen in zijn omgeving. Als ambtenaren daar naar toe willen komt de politie mee. Dat zou dan getuigen van moed.

    Op 4 minuut 22: Ruud Bik, plaatsvervangend korpschef Nationale Politie volgens LinkedIn (volgens andere bronnen sinds 1 november 2016 niet meer) en executive director van IDEC (bevestiging daarvan niet op internet te vinden). Er moet meer capaciteit aan ondermijning worden besteed. En applaus, einde filmpje.

    Waar waren de ‘maatschappelijke vraagstukken’ die zouden worden geagendeerd? Waarom worden wel embedded journalisten en een filosoof uitgenodigd maar geen advocaten of rechters? Waar was het debat als elke tegenspraak ontbreekt? Hoe kan het dat deze mensen ons hun wil opleggen hoewel niemand op ze heeft gestemd? Wie is het die hier ontwricht?

    John van den H. en Peter van V. en de gemene motorclub

    Kent u Derk Bolt en Eugenio Follender van het televisieprogramma Spoorloos? Nou, afgelopen week waren ze zelf even spoorloos. En denkt u nu niet dat wij vinden dat daar iets om te lachen is. Het geeft alleen aan dat het maken van een televisieprogramma niets zegt over je eigen menselijkheid. Gelukkig zijn beide heren weer veilig thuis.

    Dat het niet voor alle programmamakers even goed afloopt, bewijst wel het voortdurende nieuws uit Spanje. Dat nieuws uit Spanje begon al in 2015. Toen berichtte Omroep Brabant op 19 oktober: ‘De Eindhovense privédetective Peter van V. is opgepakt in de zaak van een mogelijk corrupte agent uit Eindhoven. De privédetective werkte als onderzoeker mee aan de RTL-programma’s Ontvoerd en Op de Vlucht, die Van den Heuvel presenteert.

    Van V. wordt volgens de krant verdacht van vuurwapenbezit en het uitlokken van het lekken van politiegegevens. “Wat er precies speelt is mij niet bekend”, zegt Eindhovenaar John van den Heuvel op de site van De Telegraaf. “Wel weet ik zeker dat de verdenkingen geen enkel verband houden met zijn werkzaamheden voor mijn programma.” Waarbij Omroep Brabant er zelf nog aan toevoegd: ‘Bij de onderzoeken voor Ontvoerd en Op de vlucht wordt nooit gebruik gemaakt van illegaal verkregen onderzoeksinformatie.” Peter van V. heeft een eigen onderzoeksbureau in Eindhoven.’

    Vandaag, 29 juni 2017, schrijft Mick van Wely in De Telegraaf een lang artikel over onder meer Peter van V. Zoals we eerder konden lezen bij Dupont (in de artikelen De mol die eigenlijk een rat was en De linkerhand van de duivel) is Peter van V. (In De mol die eigenlijk een rat was staat zijn volledige naam nog geschreven als bekende Nederlander) niet alleen oud-politieman uit Eindhoven, maar ook oud-collega van oud-Eindhovenaar en oud-politieman John van den Heuvel.

    Het artikel van Mick van Wely heet ‘Satudarah perste fraude-verdachten af’. De aandacht van de lezer, ja u, gaat dus onmiddellijk naar deze motorclub. De zaak gaat over enkele in Spanje wonende Nederlanders die verdachten zijn in een fraudezaak van 350 miljoen euro. Deze verdachten worden of werden afgeperst, naar eigen zeggen door leden van Satudarah, en hebben nu daarvan aangifte gedaan.

    De Telegraaf: ‘Op 9 juni werd mijn zakenrelatie Dennis M. in Spanje bij zijn huis benaderd door twee mannen. Een van hen liet een vuurwapen onder zijn trui zien en hem werd gezegd dat weglopen geen zin had. Hem werd toen een filmpje getoond van zijn kinderen die aan het spelen waren in een speeltuin en op de achtergrond stonden twee mannen. De mannen hadden zichtbare tattoos van Satudarah, zo staat in de aangifte.’, aldus de aangifte van één van de verdachten die nu zelf zegt te worden afgeperst.

    De Telegraaf gaat even later verder: ‘De mannen zouden hebben gedreigd M., zijn kinderen en zijn vrouw in een kofferbak te gooien als hij geen 700.000 euro zou betalen om ’gedupeerden schadeloos te stellen’. Volgens de aangever L. trad de Eindhovenaar Peter van V. naar eigen zeggen op als spokesman of vertegenwoordiger van Satudarah.’ Peter van V., de man die eerder meewerkte aan de televisieprogramma’s van John van den H.

    En dat vinden wij nu zo bijzonder. John van den H. zal wanneer hij even kan luidkeels verkondigen hoe gevaarlijk motorclubs zijn. ‘Tuig van de richel’ noemde hij nog onlangs leden van een motorclub. No Surrender-voorman Henk Kuipers had het ook al talloze malen met John van den H. aan de stok. John lijkt er alles aan te doen om motorclubs het leven zuur te maken. Alsof alle banden die mensen kunnen hebben met een motorclub afgesneden moeten worden. Een totaal isolement voor iedereen die iets te maken heeft met een motorclub. Maar John vergeet te vertellen dat hij nogal zaken heeft gedaan met Peter van V., de oud-politieman die in Ibiza rijke Nederlanders ‘beveiligde’. Beveiligde tussen aanhalingstekens, want de man heeft nogal een reputatie blijkbaar. En nu juist Peter van V., de oud-collega van John van den H. en medewerker aan zijn programma’s was volgens Telegraaf-journalist Van Wely de ‘spokesman’ van Satudarah.

    En dat goede en nuttige nieuws vertelt Mick van Wely ons helemaal niet. Het hele artikel gaat over een gemene motorclub en de rol van een zekere Peter van V. Maar nergens staat dat Peter van V. en John van den H. samen verschillende televisieprogramma’s maakten. Dus ja, het kan verkeren. Ontvoerd? Op de vlucht? Mooi gekozen namen voor een tv-programma.

    Updeet: Op 29 juni 2017 bericht Crimesite het volgende: ‘Frank Laan heeft op 26 juni aangifte gedaan bij de politie in Amsterdam van de zaak. Hij noemt in die aangifte ook oud-politieman en oud-medewerker van televisieprogramma “Ontvoerd” Peter van V.. Deze zou de Satudarah-mannen hebben aangestuurd. In de aangifte staan ook namen van personen die Van V. weer opdracht zouden hebben gegeven. Er is volgens Moens en Laan 700.000 euro geëist door de Satudarah-mannen.’ Er staat hier dus letterlijk dat de oud-politieman, oud-collega van John van den H. en oud-medewerker aan televisieprogramma’s van John van den H. de leden van Satudarah heeft aangestuurd. Waarvan akte!

     

    De ene hand wast de andere

    Op 16 februari 2017 schreef Crimesite.nl over de inzet van een burgerinfiltrant genaamd J. door de Duitse politie in een rechtszaak tegen Satudarah MC: ‘J. heeft ook verklaringen afgelegd in onderzoeken die betrekking hebben op Nederlandse verdachten. In de zaak van de twee Scorpion-machinepistolen is “Olla” M. door de rechtbank in Almelo veroordeeld. Mogelijk lopen er nog meer Nederlandse onderzoeken en strafzaken waarin de informatie van J. is gebruikt.’

    Het is de vraag of deze infiltrant had mogen worden gebruikt. Het is ook de vraag of deze informatie van de infiltrant in Nederland mag worden gebruikt. Wij toonden al eerder aan dat er informatie van de Duitse politie in Nederland terechtkomt bij onderzoeken naar motorclubs.

    In één van zijn artikelen schreef Dupont hoe de politie van de Duitse deelstaat Noordrijnland-Westfalen een bijzondere undercoveractie had opgezet tegen de Hells Angels van Bonn. Het artikel ‘Politiemotorbendes, provocatie en ongeoorloofde opsporingsmethoden.’ Vertelt hoe de politie van die deelstaat een motorclub opzette bestaande uit politieagenten, genaamd Schnelles Helles, waarbij het van begin af de bedoeling was de Hells Angels in Bonn te provoceren. Dupont: ‘In de aanklachten staat niets over een operatie van undercover-agenten, maar Schnelles Helles MC wordt wel meer dan vijftig keer genoemd. Waarnemers geven aan dat de Duitse politie zich op een smal pad heeft begeven. Undercover mag, maar uitlokking eigenlijk niet.’

    Even verder zegt Dupont: ‘Dupont schreef daar op 25 maart 2016 het volgende over in het artikel ‘Leugens maken de weg vrij voor een politiestaat’: Op 21 maart 2016 publiceerde het Team Justitie en Binnenlandse Zaken van het Secretariaat-Generaal van de Benelux Unie het voortgangsrapport genaamd ‘Tackling Crime Together’. Het rapport kwam tot stand door samenwerking van politie en justitie in de Benelux en de Duitse deelstaat Nord Rheinland-Westphalen (NRW). De rapportage doet een aantal aanbevelingen om de geconstateerde misdadigheid van de Outlaw Motorcycle Gangs te bestrijden.’

    Het betekent dat de politie in Noordrijnland-Westfalen een operatie uitvoert die legal gezien twijfelachtig is, terwijl zij met de Nederlandse politie informative uitwisselt over motorclubs. Het lijkt er dus op dat er informatie kan worden witgewassen via de Duitsers.

    Kort geleden werd bekend dat de politie in deelstaat Beieren ook een undercover-operatie opzette. Ditmaal tegen Bandidos MC. Crimesite bericht hier over op 15 februari 2017: ‘Volgens de Süddeutsche Zeitung gaat het Openbaar Ministerie in Neurenberg verschillende hoge ambtenaren van het Landeskriminalamt (LKA) strafrechtelijk vervolgen omdat ze een criminele burgerinfiltrant in het Bandidos-milieu hebben ingezet en daarover meineed pleegden. De infiltrant was op de hoogte ook betrokken bij misdrijven die leden van de Bandidos pleegden. De zes ambtenaren, waaronder leidinggevenden, zouden de infiltrant actief uit de wind hebben gezet zodat hij niet zou worden worden vervolgd.’

    Wij vragen ons af of er informatie uit deze zaak is doorgegeven aan de Nederlandse politie. Want ook hier lopen er grote rechtszaken tegen de Bandidos MC. En ook hier blijkt weer dat de politie gebruik maakt van mensen die om een onderzoek tegen een motorclub rond te maken geweld gebruiken en wapens verhandelen. Wij vroegen ons al af waar al die motormisdaad toch vandaan kwam. Van de politie zelf dus.

    De man die zichzelf gijzelde

    Heeft de oud-chef van de Nationale Politie de geldverspilling van de Centrale Ondernemingsraad van de Nationale Politie door de vingers gezien in ruil voor steun voor de reorganisatie bij de politie waarvan we allemaal weten dat die zeer moeizaam verloopt?

    Uit het overzicht van de uitgaven blijkt dat de COR het breed liet hangen. Het jaarbudget van 1,6 miljoen euro werd met 236.000 euro overschreden. De feiten zullen worden onderzocht en de conclusies zullen bekend worden gemaakt. Maar of het voor commotie zal zorgen? Of er maatregelen zullen worden getroffen?

    Dupont zette voor u enige feiten alvast op een rijtje.

    In het artikel ‘The man who would be king’ toont Dupont aan hoe de grote baas van de politievakbond ACP, Gerrit van de Kamp, binnen die organisatie de macht grijpt en een baan afdwingt voor zijn vriendin in ruil voor zijn steun aan de reorganisatie van de politie. Het heeft geen negatieve consequenties voor Gerrit. Verder reageerde in hetzelfde artikel Gerrit ook op de dood van Mitch Henriques: ‘Handen af van onze mensen!’

    In het artikel ‘Boeman Bouman en zijn patriotten van de politiestaat’ toont Dupont aan hoe Gerard Bouman de wet wil veranderen om politieagenten niet meer zo eenvoudig te laten vervolgen wanneer zij hun wapen trekken. Bouman lijkt boven de wet te willen staan. Bovendien blijkt dat Bouman bij verschillende schietincidenten door politieagenten, nadat de rechter een uitspraak heeft gedaan en de agent veroordeelde, toch aan de kant te blijven staan van de schietgrage agent.

    Onlangs werd bekend dat Gerard Bouman meteen na de dood van Mitch Henriques naar de verantwoordelijke vijf agenten is gegaan en ze heeft verzekerd dat hij er alles aan zou doen om ze in dienst van de politie te houden.

    Vorige week beschuldigde Gerard Bouman de Caribisch Nederlandse politie van niet integer handelen. Volgens Trouw op 5 november 2016: ‘Het gaat om het privé-gebruik van dienstvoertuigen, het onrechtmatig schrijven en laten uitbetalen van overwerk en om privé-activiteiten in werktijd.’ Iets dat nogal lijkt op de beschuldigingen tegen de COR van de politie, waarvan Bouman geweten zou moeten hebben.

    Enkele jaren geleden rapporteerde Amnesty International dat de Nederlandse politie etnisch profileert. Het NRC zegt op 28 oktober 2013: ‘De Nationale Politie herkent zich niet in de bevindingen van Amnesty. De politie vindt de kritiek volgens korpschef Gerard Bouman ongegrond en onjuist.’ Een organisatie die boven elke verdenking verheven is. Maar meneer Bouman weet het beter. Dat die mening over etnisch profileren niet verbetert is bleek uit het Dupont-artikel van 3 oktober 2016 ‘Zoals de waard is, vetrouwt hij zijn gasten (2)’. Twee wetenschappers presenteerden een onderzoek dat etnisch profileren aan de kaak stelt, maar de politie zelf vindt van niet. Zonder enige wetenschappelijke onderbouwing. Het is gewoon niet zo, vindt de politie.

    Of de acties van Bouman worden ingegeven door een soort etnisch profileren, weten wij niet. Zijn steun aan de daders van de doodslag op Mitch Henriques, zijn ontkennen van de duidelijk bewijsbare etnische profilering en zijn beschuldigingen naar de politiekorpsen van de Antillen. Het lijkt of de politie zichzelf gijzelt en lijdt aan een Stockholm-syndroom. Wij zijn goed en jullie niet.

    In elk geval bleek dat de voorzitter van de Centrale Ondernemingsraad van de Nationale Politie met twee handlangers vorig jaar 17.500 euro opmaakten aan een reis naar Curaçao. Op kosten van de COR natuurlijk. Ja, dan doet oud-korpschef Bouman het beter. Die zit op dezelfde Antillen in de zon en verdient daarmee 185.000 euro per jaar.

     

     

     

    De NAPO in VOWA’s.

    Vandaag werd bekend dat de importeur van Volkswagen, het bedrijf Pon, een corruptiezaak kan afkopen voor 12 miljoen euro. Volgens NOS.nl vindt het OM de schikking ‘een passende afdoening van de strafzaak’.

    Volgens NOS.nl: ‘Van de acht oud-werknemers, die door de Volkswagen- en Audi-importeur zijn ontslagen, hebben zeven met justitie een schikking getroffen. Een van hen is nog in gesprek met het OM.’

    En ook: ‘Behalve Pon waren ook Peugeot, Renault en enkele leasemaatschappijen betrokken bij omkoping. Het OM besloot in 2015 twee politiemensen en vier ambtenaren van Defensie te vervolgen voor corruptie.’

    Kijk, en dat is vreemd. Alleen Pon schikt voor 12 miljoen. Hun voordeel was 6 miljoen en ze moeten dat voordeel terugbetalen verdubbeld met een boete. Niemand wordt dus feitelijk vervolgd voor het omkopen van politie- en defensiemedewerkers. Over Peugeot en Renault wordt helemaal niets gezegd. Wij vroegen ons dus af hoe het zat.

    Op 30 januari 2014 schrijft Follow the Money(https://www.ftm.nl/artikelen/doormodderen-omstreden-politievoertuigen-aanbesteding) over deze zaak een veel uitgebreider artikel. ‘Met de aanbesteding is een bedrag van 500 miljoen euro gemoeid.’, zegt FTM. En er zijn destijds zelfs kamervragen over gesteld. ‘ Uiteindelijk blijkt Pon ook de enige importeur die inschrijft op de aanbesteding, waardoor de leverancier vanaf 2011 alle 25 politieregio’s van Nederland mag gaan voorzien van voertuigen, inclusief alle ombouwwerkzaamheden zoals het installeren van zwaailichten, communicatie-en navigatieapparatuur en de bestickering. De aanbesteding, opgezet door de in 2006 opgerichte centrale politie-inkooporganisatie vtsPN (voorziening tot samenwerking Politie Nederland), is uniek qua pakket van eisen. Niet eerder vereiste de vtsPN dat een partij zowel de voertuigleveranties als de ombouwwerkzaamheden moest verzorgen. En niet eerder werden alle politievoertuig leveranties in handen gegeven van één partij – in de jaren daarvoor mochten de regionale korpsen nog zelf aanbesteden waardoor verschillende korpsen in verschillende automerken rondreden.’, gaat FTM verder. Het nu te betalen bedrag van 12 miljoen euro lijkt bij zo’n reusachtig contract een kleinigheid.

    Volgens FTM werd er een commissie ingesteld die onderzoek deed naar de zaak. ‘De commissie-Schouten maakt echter ook melding van mogelijke integriteitsissues bij wagenpark-medewerkers bij de inkooporganisatie van de politie. Pijnlijk, aangezien de aanbesteding van de dienstwapens in 2011 ook al riekte naar corruptie. De melding van Schouten blijft niet zonder gevolgen. In mei 2013 informeert Opstelten per brief de Tweede Kamer. Hij laat weten dat de Rijksrecherche onderzoek doet en dat er een wagenparkmedewerker van de politie als verdachte is aangemerkt en op non-actief is gesteld. De commissie stuit op nog een misstand, ook bij Defensie zou een wagenparkbeheerder over de schreef zijn gegaan.’

    FTM weer: ‘De Telegraaf schrijft eind 2011 dat defensie-ambtenaar Jacques H. giften heeft geaccepteerd van auto-importeurs. Zo zou hij dure auto’s hebben gekocht met hoge kortingen, de factuur niet hoeven te betalen, om vervolgens maanden later de auto weer in te ruilen voor dezelfde prijs als bij aanschaf. Met gesloten beurs kon hij dan gratis rijden. Follow The Money en het vakblad Automotive achterhaalden eind vorig jaar dat het justitiële onderzoek naar deze verdachte ertoe heeft geleid dat er in mei 2013 een inval plaatsvond bij Athlon Car Lease, de Rabobank-dochter die in 2004 een aanbesteding won voor het wagenparkbeheer van het Ministerie van Defensie, het departement met het grootste wagenpark.’ Nu blijkt dus dat ook andere bedrijven betrokken zijn bij deze grote corruptiezaak. Komen zij nog voor de rechter of betalen zij ook een schikking?

    NOS.nl vandaag: ‘In ruil daarvoor konden de ambtenaren een Audi A5 goedkoper leasen en een Audi A6 duizenden euro’s goedkoper kopen. Ze kregen korting op onderhoud en winterbanden, en maakten buitenlandse reisjes naar onder meer Griekenland en Rusland, en een cruise in de Middellandse Zee.’

    Dat zou dus gelden voor de twee wagenparkbeheerders. Onze vraag is nu of dat de enigen zijn van Defensie en Politie die in deze corruptiezaak actief waren. Ook vragen wij ons af wat hun straf is. Kunnen zij ook hun straf afkopen?

    Het lijkt er veel op dat corruptie bij de politie zoveel mogelijk wordt weggehouden van de rechter. De politie is dan ook zeker geen criminele organisatie, want nimmer hiervoor veroordeeld. Net als motorclubs dus. Nooit veroordeeld voor een rechter. Het enige verschil is dat motorclubs ook nooit een schikking hoefden te betalen.

     

     

     

     

     

     

    Corruptie in Limburg? Nee, hoor!

    Weet u nog hoe dit jaar vele ronkende motoren geheel ongehinderd hun weg zochten in het kleine Limburgse dorpje Heerlen? Hoewel er landelijk hard wordt opgetreden tegen motorclubs, en in Limburg nog harder, is de bestrijding van het motorclubfenomeen in Heerlen wellicht in de best denkbare handjes.

    In Heerlen namelijk is burgemeester ‘Riding Ralf’ Krewinkel persoonlijk garant tegen de opmars van ongewenste motorelementen. Een motorclub wil zich vestigen in Heerlen? Sheriff Ralf spoedt zich op zijn driewieler ter plaatse en onderneemt actie. Niet sterk in het onthouden van dingen wist hij later de gemeenteraad niet te melden om welke motorclub het ging, maar één ding was zeker, sheriff Ralf had de heren een ultimatum gesteld. Wegwezen hier, dit is mijn stad! En ze waren gegaan, de onbekende heren van de onbekende motorclub op hun onzichtbare en geluidloze motoren.

    Hoe anders ging het toen de dappere mannen van Blue Knights MC het plaatsje aandeden voor hun jaarlijkse congres. Villa Eikhold staat tot jullie beschikking, riep Ralf die zich voor de gelegenheid in een strak lederen pakje had gestoken. Royaal besprenkelt met zijn favoriete parfum, Brut, had Riding Ralf persoonlijk aan de dorpsgrenzen gestaan om zijn stoere helden te verwelkomen. Het enige geluid was van zijn piepende driewieler geweest. Wat een dag, wat een buitenkans voor Ralf, wat een stoere mannen!

    Ralf en de Blue Knights waren bij elkander in goede handen geweest. De stoere rijders van de Blue Knights MC als vertegenwoordigers van de wet en de ‘law and order’-burgemeester van het gezagsgetrouwe Limburgse plaatske. Blue Knights was een échte politiemotorbende en ja, Ralf hield daar wel van. Nog persoonlijk had hij overal in het dorp in de nachtelijke uurkes ‘Welkom politie, welkom vrienden, welkom Blue Knights’ gekalkt op muren ende schuttingen. Jaja, Ralf was een man van zijn woord. Kortom, een man van woorden.

    Want na het vertrek van de Blue Knights was de tovenaarsleerling van Jos Som wakker geworden. Wat is er toch?, riep hij met gesmoorde stem, onderwijl in de pijpen van zijn leren broekske schietend. Het was zijn trouwe deputy geweest. Relf, had het bijna Amerikaans geklonken, Relf, we have a situation here! Er was een corrupte agent aangehouden. Verdakke zech!, grimasde Ralf met zachte ‘g’, had dien agent nie wa discreter kunnen wezen?

    Maar zoals de plaatselijke krant, 1Limburg, zou vermelden vandaag, waren er maar liefst twee hele stoute agenten opgepakt. Zij hadden hun politieuniformpjes en een portofoon verkocht aan bandieten uit de streek. ‘Met een portofoon is het voor criminelen mogelijk om mee te luisteren met politieagenten, recherche en de meldkamer. De uniformen zijn mogelijk gebruikt om misdrijven te plegen.’, meldde 1Limburg nog. Eén van de booswichten was zelfs afkomstig uit Heerlen. De andere uit Sittard, u weet wel waar leden van motorclubs niet meer in de horeca mogen vertoeven, omdat ze zo crimineel zijn.

    En toch gaat volgend jaar dat congres van de Blue Knights gewoon door, piepte Ralf verbeten. Want Ralf had zijn droom om ooit prospect te worden nog niet opgegeven.

     

     

     

    CrimiNee!

    CrimiNee! staat er bovenaan de CV op zijn LinkedIn-pagina. Peter van den E., niet te verwarren met de grote televisiebaas, is commissaris van politie in Eindhoven. Tenminste, dat is hij nu nog, want wij vrezen voor zijn baan.

    Nou klinkt dat ‘commissaris’ nog heel Nederlands, maar Peter doet erg veel moeite de wereld te laten weten dat hij ook Engels spreekt. Op LinkedIn zijn al zijn functies en kunsten in kaart gebracht. In het Engels, wel enigszins raadselachtig want gokt hij op de Engelstalige markt? En waarom dan? Maar goed, dit is de koop waar:

    Program Manager Operational Field Labs Dutch Institute for Technology, Safety & Security april 2009 – mei 2013 (4 jaar 2 maanden)

    Development of Safety and Security Programs, namely; Safe Industrial Parcs, Safe Inner Cities, Safe Restplaces (Secure Lane). Special Projects; Queens Day 2010 and 2011. Most recent; Development of Netcentric Network for the Public and Private Security Partners.

    Programma Manager

    Dutch Institute for Technology, Safety & Security

    2009 – 2013 (4 jaar)

    Peter van den E. is dus werkzaam als politieman en dan vooral in het elektronische segment van die tak van sport. Dat is interessant, want er wordt de laatste jaren erg veel gefronst wanneer het gaat om die elektronische oorlogvoering tegen criminaliteit. De burger is erg bang dat zijn vrijheden worden ingeperkt. Elektronisch toezicht is er namelijk overal. Camera’s door het ganse land, scanners voor kentekens en gezichtsherkenning langs snelwegen en in sommige binnensteden, afluisterpraktijken en internetinkijkoperaties. Die ambtenaar die vroeger de envelop van je post losweekte is al lang vervangen door een it-expert. Dat de burger zich dus zorgen maakt, spreekt voor zich. De overheid komt zo langzamerhand bijna alles van je te weten en je kunt daar niets tegen doen. Bovendien vraagt de politie telkens om meer bevoegdheden, dus het eind van de controlestaat is nog niet in zicht.

    De overheid pareert onze zorgen door te roepen dat je toch niets te verbergen hebt. ‘Je hebt toch niets te verbergen?’ ‘Je bent toch geen crimineel?’ En tegelijkertijd worden de ordetroepen van de staat aangeprezen als je beste vrienden, waarvan je geen gevaar te duchten hebt. ‘De politie is je vriend!’ Om de burger er maar van te overtuigen dat de politie aan jouw kant staat, volkomen eerlijk is en je je altijd volledig kunt verlaten op de ‘dienders’.

    De NOS bericht vandaag het volgende: ‘De Nederlandse Politiebond pleit voor een breed onderzoek naar corruptie binnen de politie. Voorzitter Jan Struijs vraagt zich af of er bij de politietop sprake is van naïviteit. Er zou onvoldoende besef zijn dat de politie kwetsbaarder is geworden voor corruptiepraktijken.

    Struijs pleit vanochtend in De Telegraaf voor “een serieus onderzoek” in een reactie op de jongste corruptiezaak bij de politie. In een toelichting tegen de NOS zegt hij dat minister Van der Steur opdracht moet geven tot een diepgaand onderzoek naar de voedingsbodem van de corruptie binnen het politieapparaat.

    Struijs benadrukt dat de tijden zijn veranderd: “Dit zijn niet meer de jaren 90. Corruptie is niet meer de politieman of -vrouw die in de sportschool wordt benaderd.” De NPB-voorzitter wijst op kwetsbare ict-systemen, waarvan codes duur worden verhandeld en binnen no-time in verschillende criminele netwerken belanden.’

    Uitgerekend die aardige politiemeneer die zich heeft gespecialiseerd in electronica lijkt dus niet zomaar een vriend. Blijkbaar hebben we dus wel iets te verbergen. En de situatie stopt niet bij die politiemeneer, de voorzitter van de politiebond wil een groot onderzoek naar corruptie bij de politie omdat er nog veel meer wordt vermoed. ‘Je hebt toch niets te verbergen?’

    Omroep Brabant is er ook al opgedoken en zegt het zo: ‘De politiecommissaris was bij de Nationale Politie verantwoordelijk voor de inzet en aanschaf van camera’s, microfoons en andere technische hulpmiddelen. Van den E. is volgens de krant nog op vrije voeten, maar hij zou in oktober worden aangehouden. Hij wordt ervan verdacht zelf te hebben geprofiteerd van zaken die de politie met bedrijven deed. Ook wordt hij verdacht van belangenverstrengeling door zaken te doen met vrienden. De Eindhovenaar was van 2003 tot 2013 directeur van CrimiNee! Het Regionale Platform Criminaliteitsbeheersing van de regio Brabant-Oost. Een stichting waarin overheid en bedrijfsleven samenwerken.’

    Het ziet ernaar uit dat de Engelstalige politiecommissaris uit Eindhoven binnenkort zijn LinkedIn-pagina meer dan nodig heeft.

    Carrière in de jeugdzorg (1)

    Op 18 april 2016 schreef Dupont het al in het artikel ‘Branche-organisaties’. Uitvoerig legde Dupont uit hoe Gemma Warmerdam niet alleen de nieuwe secretaris van de afdeling Gemotoriseerde Tweewielers van de RAI was, maar ook actief voor de ANWB – als innovatie consulent – en ook in de politiek (D66) en als beleidsmedewerker en adviseur voor het ministerie van LNV (Landbouw, Natuurbeheer en Visserij).

    Eén van de eerste dingen die dit lobbymens deed was het debiteren van enige weinig terughoudende uitspraken. ‘Het onderscheid moet duidelijk worden tussen 99 procent van de motorrijders die gewoon gezellig samen rondrijdt en de 1 procent die elkaar en de rest van de samenleving het leven zuur maakt.’, aldus Gemma, die onverdroten vervolgde: ‘Dit terwijl twee jaar geleden werd afgesproken om die term in die context niet meer in de mond te nemen. Het langdurig negatief publiceren over motorclubs leidt uiteindelijk tot een daling van de omzet van motorverkopers.’ Gemma vond dat clubs als de Hells Angels geen motorclub genoemd meer moesten worden. Waarmee duidelijk werd dat Gemma Warmerdam, die volgens het artikel ook nog motorlessen volgde feitelijk een lobbyiste is, die haar tentakels tevens uitstrekt naar de politiek. De partij D66 wel te verstaan.

    Omgekeerd zou je kunnen redeneren dat D66 als politieke partij niet alleen, via Gemma Warmerdam, meedoet aan het stigmatiseren en criminaliseren van motorclubs, maar ook betrokken is bij het verkopen van die stigmatisering aan de motorverkopers. Ook weer via La Warmerdam. Dat van dit discriminatoire beleid ook veteranen de dupe zijn, hoeven wij niet meer uit te leggen. Veteranen die medailles hebben verdiend, maar die van sommige burgemeesters niet krijgen omdat zij lid zijn van een totaal niet verboden motorclub. Vergelijk dit eens met andere weigerambtenaren, die op staande voet ontslagen kunnen worden wanneer zij weigeren mensen van gelijke sekse in de echt te verbinden.

    Gemma Warmerdam is dus een politica van D66, die zeer actief meedoet aan het ongenuanceerd discrimineren en stigmatiseren van andere mensen. Zeg maar een soort vrouwelijke D66-Trump. (Sorry, Donald) Dupont heeft hier de hele regenachtige zomer op gebroed en kwam gisteravond tot de ontdekking dat bij D66 niet alleen Gemma Warmerdam rondloopt met een discutabele staat van dienst.

    Sinds eind vorig jaar is een zekere Frank Candel voorzitter van de landelijke thema-afdeling Zorg en Welzijn van D66. Op de website van de partij staat één van zijn bijzondere uitspraken: ‘Als voorzitter van de Thema Afdeling Zorg & Welzijn zie ik het tot onze belangrijkste opgaaf kennis en kunde bij elkaar te brengen en daar een paar heldere hoofdlijnen uit te halen die richtinggevend zullen zijn voor de inzet van D66.’ Een beetje een abstracte uitspraak waarmee je eigenlijk elke kant op kunt. We zullen dus onze eigen kant maar eens op gaan.

    ‘Kennis en kunde’, zegt Candel hier, alsof hij net op het punt staat een geweldig kado uit te reiken. In het verleden duikende van Candel komen wij al snel bij de diepere oorzaak van zoveel ‘kennis en kunde’. Frank Candel was namelijk voorzitter van de raad van bestuur van Intermetzo. Voor de lezers die dat niet snappen: Intermetzo heette vroeger LSG-Rentray en is ontstaan uit het samenvoegen van een groot aantal kleinere zorgaanbieders, waar jongeren vooral werden opgevangen en soms behandeld.

    Door al die samenvoegingen beschikte Intermetzo bijvoorbeeld over de Rekkense Inrichtingen, welbekend, en een heuse jeugdgevangenis in Lelystad. Onder anderen, want bijna over het ganse land vinden we afdelingen en dependances van deze jeugdzorgreus. Dat onder anderen geld ook zeker voor Candel himself, want deze hardwerkende D66’er was ook bestuurslid van talloze andere organisaties. Zoals bijvoorbeeld van Jeugdzorg Nederland. En dat was wel een beetje opmerkelijk. Want Jeugdzorg Nederland kon besluiten dat een jongere naar een instelling moest om daar te worden behandeld, terwijl Intermetzo juist jongeren behandelde. En bij beide organisaties bekleedde Candel, tegelijkertijd, een bestuursfunctie. Belangenverstrengeling?

    Vanaf januari 2016 werkt Candel als adviseur voor het adviesburo Andersson Elffers Felix (AEF). AEF geeft de overheid en overheden adviezen. Bijvoorbeeld wanneer een wethouder de fout is ingegaan kan een gemeente AEF inhuren om de zaak te beoordelen en een advies te geven. AEF is dus een betaald en hopelijk onpartijdig adviseur van de overheid. Zij zullen objectief zijn in hun beoordeling en advies. Daar hoop je als overheid tenminste op. Maar we weten nu dus dat in ieder geval Frank Candel niet onpartijdig is, hij werkt namelijk voor een politieke partij.

    Maar wij gaan verder. Intermetzo lijkt als zorgreus een degelijk bedrijf. Ze kopen links en rechts andere, soms grote zorgbedrijven op, en zullen dan ook wel ‘kredietwaardig’ zijn. Ja, anders kan je al die bedrijven toch niet kopen? Hoewel uit voorgaande jaarverslagen al bleek dat er tekorten waren bij Intermetzo, werd in het voorjaar van 2016 heel duidelijk dat Intermetzo op omvallen stond. Toen was Candel al weg, maar in 2015 was hij er nog wel. Wist Candel niet dat er financiële problemen waren? Blik op Nieuws op 28 april 2016 hierover: ‘Uit jaarverslagen over 2012 en 2013, blijkt dat de instelling al verlies draaide.’ Dat moet de voorzitter van de raad van bestuur toch hebben geweten? Er was dit jaar enige spekulatie dat het tekort niet te wijten was aan mismanagement, maar dat het nieuwe zorgsysteem te verwijten was. Maar in 2012 en 2013 was dit nieuwe zorgsysteem nog helemaal niet van kracht.

    Zorg en Welzijn bericht hierover op 28 april 2016: ‘Volgens koepelorganisatie Jeugdzorg Nederland is er sinds het overhevelen van zorgtaken van de rijksoverheid naar gemeenten begin vorig jaar, een enorme administratieve rompslomp ontstaan.’ Een andere organisatie, Jeugdzorg Nederland, neemt het hier dus op voor Intermetzo. Het is allemaal de schuld van het nieuwe zorgsysteem. Vergeten wordt dat het nieuwe zorgsysteem in 2012 en 2013 nog helemaal niet in gebruik was. Wie zegt dan zoiets? Wie was ook alweer bestuurslid van Jeugdzorg Nederland? Juist, Frank Candel, die ook voorzitter was van de raad van bestuur van Intermetzo. En nu een D66-petje op heeft. Die vele petten zagen we ook al bij Gemma Warmerdam, ook al van D66.

    Maar wij willen Frank Candel niet onnodig aan zijn haren voor het voetlicht slepen. Want er is meer aan de zorghand. We noemden al het jaarverslag van 2012. Daar waren blijkbaar al tekorten. Skipr finance berichtte hierover op 7 mei 2012 het volgende: ‘LSG-Rentray betaalt tonnen voor ontslagen!’ Het kwam zo dat er twee heren zaten in de raad van bestuur van LSG-Rentray. Naast enkele andere personen natuurlijk. Maar deze twee heren waren Frank Candel als voorzitter en dus eindverantwoordelijke, en Henny Lodewijks. Henny Lodewijks was al jaren in dienst bij Rentray en verliet het bedrijf nu. Een royale schadeloosstelling was het gevolg. Een mooi afscheidsfeest was een ander gevolg. Staatssecretaris Teeven en Tjibbe Joustra waren ook uitgenodigd op het feest en hielden zelfs een toespraak. Zulke goede vrienden en contacten hebben die mensen van Rentray.

    De volgende dag spoedde een goed uitgeslapen Lodewijks zich naar zijn werk. Zijn werk? Ja, bij LSG-Rentray. Hij was namelijk onmisbaar en was nu als ZZP’er opnieuw in dienst getreden bij dit mooie bedrijf dat zoveel goeds doet. En in zo’n slechte financiële situatie verkeerde. Inmiddels zit Henny Lodewijks in de raad van commissarissen van Woonbedrijf Ieder1. Op 11 juni 2015 schreef De Stentor over dit bedrijf: ‘Miljoenenverlies voor woningcorporatie Ieder1.’ Besturen zit de heren in het bloed, zult u zeggen. Sinds januari 2015 werkt Lodewijks ook nog voor De Parabool. De Stentor berichtte over De Parabool op 28 april 2016: ‘Jan Besten verdiende afgelopen jaar als directeur van zorginstelling De Parabool meer dan de maximumbeloning, die voor bestuurders van zorginstellingen geldt.’ Lodewijks is bij De Parabool voorzitter van de raad van toezicht. Toezien? Hij stond erbij en hij keek er naar?

    Candel vindt het dus eigenlijk geen enkel probleem zijn collega Lodewijks royaal af te kopen. Ondanks kamervragen die destijds over de zaak werden gesteld, draaide Candel deze zaak niet terug. En de onschuldige Lodewijks, die zijn ontslag goed verwerkte, raakte daarna nog bij andere soortgelijke zaken betrokken. Zaken waarbij je je afvraagt of het wel netjes is gegaan.

    Er staat bovendien een artikel op een Facebookpagina (https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=281377668709850&id=241616186019332) over een Facebook-oproep van Candel een klusjesman te steunen, die werd verwijderd nadat er op een andere Facebookpagina over werd geschreven en waarbij werd gesuggereerd dat het wellicht ging om een zwart werkende klusjesman. Candel verwijderde gehaast de oproep op zijn pagina en inmiddels is onduidelijk of het wel of niet ging om zwart werk. Voor een D66’er en voorman van zoveel maatschappelijke organisaties zou dat wel ongepast zijn.

    Inmiddels staat Intermetzo op het punt overgenomen te worden door Plurijn, weer een andere gigant in de zorgsector. Die wel geld hebben blijkbaar. Nu nog wel. Zorgorganisaties worden te pas en te onpas overgenomen en weer afgestoten. Personeel wordt te pas en te onpas wegens reorganisaties heen en weer geslingerd tussen de ene en de andere lokatie en tussen werken en ontslag. Op de Facebookpagina van Internetzo staat onder een groot kleurig logo een advertentie voor leuke banen in de zorg. Intermetzo neemt weer mensen aan! De reacties onder de advertentie liegen er niet om. Veel ontslagen mensen vragen zich af of de ontslagenen nu weer worden aangenomen.

    Pfoe! Wat een ingewikkelde structuren om uit te leggen aan de onwetende lezer die straks misschien wel op D66 zal stemmen omdat hij zo hoopt op een verantwoorde zorg en een fatsoenlijk beleid. We gaan dus nu weer terug naar het begin van ons verhaal. Gemma Warmerdam die voor motorverkopers lobbiet en motorclubs stigmatiseert en tevens D66-actieveling is. Blijkbaar vindt D66 het geen enkel probleem om mensen die de vrijheid van anderen willen inperken zonder geldige juridische redenen, alleen om daarmee de motorverkopers een financieel voordeel te doen, kaderlid te maken. En blijkbaar vindt D66 het ook geen probleem om een meneer die het heeft over ‘kennis en kunde’ in de jeugdzorg aan te stellen als voorzitter van de D66 landelijke Zorg en Welzijn thema. Ook niet wanneer blijkt dat die meneer zijn ‘kennis en kunde’ heeft uit het bedrijf dat nu in grote problemen verkeert en waarvan de problemen zijn ontstaan tijdens zijn voorzitterschap.

    Dat die meneer ook werkt voor een onpartijdig adviesburo dat overheden adviseert, terwijl hij niet onpartijdig is en zelfs medeverantwoordelijk is voor de ontstane situatie bij Intermetzo, is een ander verhaal. De man die het heeft over ‘kennis en kunde’, was voorzitter van de raad van bestuur van een zorggigant die op omvallen staat en waar personeel naar eigen zeggen slecht werd behandeld, en kan nu adviezen geven aan overheden met als specialisatie de zorg. Ja, of is Frank Candel gewoon weggepromoveerd?

    We weten nu in elk geval iets meer van de capaciteiten van D66 waar het gaat over motorclubs en jeugdzorg.

    Lekke agenten

    Vandaag bericht de NOS ons dat er twee ‘lekkende’ agenten zijn opgepakt in Heerlen. De twee, een man en een vrouw, hebben vertrouwelijke informatie gelekt in verband met een onderzoek naar een liquidatie vorig jaar.

    Nou moeten wij even nadenken, want wij willen liever geen overhaaste conclusies trekken. Heerlen? Ligt dat in Limburg? Een korte blik op de kaart leert ons dat dat inderdaad het geval is. Lekkende agenten dus in Limburg. Limburg, de provincie waar de coffeeshops gesloten moesten worden van de burgemeesters om overlast te voorkomen. Limburg, de provincie waar het onkruid welig tiert en waar burgemeesters enorm ageren tegen motorclubs, maar waar de geruchten over corruptie onuitroeibaar blijken.

    En Heerlen? Is de burgemeester van Heerlen niet ‘Riding’ Ralf Krewinkel? De held van het verzet tegen motorclubs? Nog een paar maanden geleden kwam Ralf in het nieuws omdat een niet nader genoemde motorclub zich wilde vestigen in het dorpje. Nou, en dat kon niet hoor, vond onze Ralf. Hij wilde alleen tegen niemand vertellen om welke motorclub het ging. De gemeenteraad wist het niet, de clubs zelf ook niet, maar Ralf wel. Ralf had namelijk ‘informatie’ gekregen. Waarschijnlijk van de politie. Daar is Ralf namelijk korpschef van. Ook van die lekkende agenten trouwens. Daar is Ralf ook korpschef van.

    De strijd van de eenzame held ging zelfs zover dat hij een maandje geleden weigerde een medaille uit te reiken aan een veteraan. Deze veteraan had namelijk net als onze Ralf iets gedaan voor dit land. Nee, het was geen corrupte diender, hij had ook niet gelekt. Nee, en hij was ook nooit genoemd in een zaak van burgemeesters die afspraken maakten met projectontwikkelaars. En nee, hij had ook nooit op het terras gezeten van Café Suus, u weet wel, dat café met de raadselachtige vergunningen van de dochter van Jos Som dat zich naast het onterecht gesloten clubhuis van de Hells Angels bevind. Nee, maar de veteraan had wel een medaille verdiend voor zijn inzet als militair en ja, hij was lid van een motorclub.

    Wacht even, nu zit ik alweer op een terras in Kerkrade, de gemeente waar ‘Riding’ Ralf wethouder was. Maar ja, nu ik daar toch ben. Begin 2015 werd daar een rechercheur uit zijn ambt gezet. Wegens corruptie. Zegt dagblad De Limburger op 22 juli van dit jaar. Kerkrade? Dat leuke dorpje waar de burgemeester de korpschef is en zo vreselijk werd bedreigd na ‘informatie te hebben gekregen’? Toch geen informatie van de politie, hopen wij? Want met die politieagenten in Limburg weet je het maar nooit.

    In Limburg schijnt het zelfs zo enorm erg te zijn, dat hele binnensteden verboden worden voor leden van motorclubs nadat de politie informatie over die motorclubs heeft verspreid. Geen lekker Limburgs biertje op een terrasje in Sittard dus. Ook niet in Geleen. Ook geen alcoholvrij biertje omdat er nog een stukje gereden moet worden. Nee, jongens, Limburg is alleen gastvrij wanneer je lid bent van een andere club. De Blue Knights MC bijvoorbeeld. Die zijn wel welkom. Op terrasjes. Maar ze kunnen zelfs een hele Villa Eikhold afhuren. Villa Eikhold? Ja, dat partyhuis in Heerlen. Maar ja, dat zijn natuurlijk ook agenten daar bij de Blue Knights MC. En u weet het, de politie is je vriend!

    Begrijpt u het nog?

     

    Rechtdoor

    Al ruim een jaar bericht Dupont hier over misstanden. Misstanden waarvan motorrijders het slachtoffer worden, maar ook veteranen of mensen die gewoon iets anders zijn. De site Justitie en Veiligheid laat ook talloze andere misstanden zien. In veel gevallen is het Ministerie van Veiligheid en Justitie, of de politie, de verantwoordelijke. Kijk eens naar het etnisch profileren bijvoorbeeld. Volgens de politie zelf is het absoluut niet zo. Onderzoekers en individuele politiemensen zeggen van wel. Ondertussen is onze overheid razend wanneer zij worden beticht van het etnisch profileren.

    Al meer dan een jaar roept Dupont dat de politie liegt, rapportages overdrijft of uit zijn duim zuigt. Horeca onder druk zet om ‘afspraken’ mee te maken. Al een jaar roept Dupont dat mensen hun baan verliezen, alleen omdat zij lid zijn van een motorclub. Clubhuizen van motorclubs worden gesloten zonder reden. Gemeentes geven toe dat een sluiting onterecht was, maar de clubhuizen gaan niet meer open. Gemeentes worden als verlengstuk gebruikt door een politiekorps dat liegt, vraagt om meer bevoegdheden en intussen zijn eigen werknemers de zakken laat vullen met declaraties en vriendjespolitiek. Of ze als particuliere trendsetters laat werken.

    Al meer dan een jaar roept Dupont hoe Nederland steeds meer een politiestaat wordt. Een politiestaat die corrupte burgemeesters en stadsbesturen ontziet. Een politiestaat die discrimineert en onderzoeken naar door de politie mishandelde of gedode burgers dwarsboomt.

    En er is niets verandert. Nog vorige maand meende een Limburgse burgemeester dat een veteraan zijn medaille niet verdient omdat hij lid is van Satudarah. Nog deze week werden er opnieuw clubhuizen gesloten. Nog vandaag worden er bikers geweerd van terrassen en horecazaken.

    Het moest er dus een keer van komen dat mensen het niet meer pikken. Uit goede bron hebben wij vernomen dat Henk Kuipers uit Emmen, de leider van de plaatselijke afdeling van No Surrender, een politieke partij is begonnen. ‘Rechtdoor’, is de naam van die partij die landelijk gaat opereren. Alleen Henk Kuipers heeft al 5000 Facebookvrienden, dus hoeveel stemmen zijn dat?

    Navraag leert dat tenminste één oud-politieman (Facebookpagina Geen Stigma vandaag) lid is van de nieuwe partij. Deze oud-politieman heeft gewerkt als rechercheur bij de politie Utrecht, daarna als sectiehoofd officier van justitie bij de Centrale Verwerking Openbaar Ministerie en laatstelijk als adviseur bedrijfsvoering integrale veiligheid en integriteit bij het functioneel parket. Wel iemand dus die beschikt over een inside-kijk.

    Moet dit systeem nog verbeterd worden of moet het weg? We zullen gaan zien wat de nieuwe politieke partij Rechtdoor gaat doen en vooral wat deze overheid gaat doen nu een aantal bikers de handschoen heeft opgenomen. Wij zijn benieuwd welke informatie nu op straat komt te liggen over manipulaties en leugens bij de mannen in astronautenpak. Wij zijn benieuwd wat de Tweede Kamer gaat doen met het nieuws dat de nieuwkomers gaan genereren. Waarschijnlijk gewoon doorslapen.

     

    Gelijke monniken, gelijke flappen

    Deze week komt oud-wethouder en oud-kamerlid Jos van Rey veelvuldig in het nieuws. De beste man, invloedrijk kaderlid van de VVD, staat momenteel terecht voor fraude en corruptie.

    In het heel kort komt het hier op neer. Jos van Rey heeft geheel toevallig een zeer goede vriend. Deze goede vriend heet Piet van Pol en is projectontwikkelaar. De NOS op 4 april 2016: ‘Jos van Rey en Piet van Pol zijn al tientallen jaren vrienden en zijn vaak, samen met hun echtgenotes, op vakantie geweest in Van Pols tweede huis in Saint Tropez. Van Pol heeft Van Rey ook meegenomen naar voetbalwedstrijden in het buitenland en naar vastgoedbeurzen in München en Cannes.’ En even verder: ‘Het Openbaar Ministerie ziet dat anders: Van Rey heeft in ruil voor deze gestes zijn vriend een voorkeurspositie bezorgd bij grote bouwprojecten in Roermond. Zo zou hij jarenlang documenten van vergaderingen hebben doorgespeeld aan Van Pol. Vaststaat dat deze in de stad een aantal grote projecten heeft kunnen realiseren in de periode dat Jos van Rey wethouder was. In andere gevallen zou Roermond onder druk van Van Rey bepaalde gebouwen van Van Pol hebben opgekocht, nota bene tegen de adviezen van ambtenaren in.’

    Piet van Pol kennen wij toch ergens van? Had Piet ook niet een groot project in het Limburgse dorpje Kerkrade?

    Nu.nl bericht op 2 februari 2013: ‘Burgemeester Jos Som van Kerkrade heeft 10 jaar geleden een bezoek gebracht aan de vakantievilla van de Roermondse projectontwikkelaar Piet van Pol. Bij toeval, aldus Som zaterdag, want hij kende naar eigen zeggen Van Pol niet. Som reageert op een publicatie zaterdag in NRC Handelsblad.’

    Kort daarna kenden de twee elkaar wel. Nu.nl: ‘Som haalde Van Pol binnen als adviseur voor een centrumplan voor Kerkrade waar miljoenen mee waren gemoeid, schrijft de NRC zaterdag. Het plan voorziet onder meer in een bibliotheek, winkels, woningen en een seniorensociëteit. Dinsdag doorzocht de rijksrecherche de privéwoning en kantoren van Van Pol. Het gemeentebestuur van Kerkrade, waar Som als burgemeester deel van uitmaakt, liet toen weten zich te beraden op de betrokkenheid van Van Pol bij het centrumplan. De gemeenteraad twijfelt volgens de krant ook nog wat hier mee te doen. Er waren al vragen gerezen toen Van Pol als onderhandelaar namens de gemeente twee keer de getaxeerde waarde betaalde voor panden van een collega in het centrum. Dat kwam neer op twaalf miljoen euro. Op vragen van de krant zou Som hebben geschreven dat hij Van Pol niet alleen zakelijk, maar ook privé zag. Zo was hij ‘ongeveer tien jaar geleden’ in de villa in het Zuid-Franse Saint-Tropez te gast en vierden ze samen carnaval in Roermond. Verder zagen ze elkaar op netwerkbijeenkomsten en bij voetbalwedstrijden van Roda JC.’

    Wanneer u enige overeenkomsten ziet tussen de zaak van Jos van Rey en Jos Som dan is het alleen maar de voornaam. Toch? Want hoe kan nu een burgemeester die de lokale afdeling van de Hells Angels vals beschuldigd van bedreiging en hun clubhuis in het net, door Piet van Pol, gebouwde nieuwe dorpscentrum sluit, corrupt zijn of tenminste gebruik hebben gemaakt van een aantal door Piet van Pol geboden kansen? En dat er een link zou kunnen zijn tussen de miljoenen van Piet van Pol, het nieuwe prestige centrum van Kerkrade aan de Markt, de eigengereide burgemeester en het Café Suus van zijn dochter Suze, waarvan die nare Hells Angels de buren waren, ach, dat geleuft ge toch zelf nie, hé?

    O, en wanneer het allemaal waar is, is dit dan ondermijning of niet? Of gaat de politie toch liever op zolder kijken bij dat oude vrouwtje, of die voetballende ettertjes op het pleintje in kaart brengen? Want als het aan een aantal particuliere politiebedrijfjes ligt, is dat namelijk erg lonend. Jaja!

     

     

     

    Dupont is bijna jarig

    Het was in de vroege namiddag toen Dupont zijn voordeur achter zich dichtdrukte en in de regen ging hardlopen. Hij had zojuist een telefoongesprek gevoerd en zou voortaan als blogger met de naam ‘Dupont’ bijdragen gaan leveren op de nieuwe website ‘justitieenveiligheid.nl’. Zijn specialisatie: motorclubs. Het was net mei 2015 en het zou nog een kleine maand duren voordat Dupont zijn eerste bijdrage op de site zette. ‘De brave burgervader en de motorbendes’ heette het artikel.

    We zijn nu een jaar verder en Dupont leverde inmiddels meer dan 70 bijdragen. Soms humoristisch, soms kort door de bocht, altijd verontwaardigd en strijdbaar. Dupont gelooft in wat hij doet. Alleen tegen de overheid, alleen tegen wat hij ziet als onrecht, maar niet alleen tegen de wereld. Want de wereld, dat zijn jullie!

    Na een jaar Dupont een tussenbalans. Wat hebben we geleerd van 70 blogartikelen van één van de kwaadste mensen van Nederland? Wat zijn de lijnen die zichtbaar werden? Is er een patroon? Kunnen we conclusies trekken?

    1. Uit een aantal artikelen van Dupont wordt duidelijk dat incidenten met motorclubs veelal verzonnen zijn. Uit ‘Burgemeester Jos Som in het nauw!’ van 9 juli blijkt dat de bedreigingen die zogenaamd zouden zijn gedaan door de lokale Hells Angels niet op waarheid berusten. Er is wel veel publiciteit over geweest. In het artikel ‘Liegt de politie?’ wordt duidelijk gemaakt hoe de politie in zijn officiële rapportages over motorclubs aantoonbaar liegt en subjectieve kwalificaties gebruikt die niet worden gestaaft door rechterlijke uitspraken. In ‘Herhaal de leugen totdat de mensen denken dat het de waarheid is’ zet Dupont uiteen hoe politie, media en burgemeesters liegen over motorclubs. Ook uit ‘Leugens maken de weg vrij voor een politiestaat’ wordt duidelijk hoe in politierapportages wordt gelogen en de waarheid wordt verdraaid. De lezer van ‘De creatieve officier van justitie’ op 22 februari leert hoe een officier van justitie die is belast met de bestrijding van de zware misdaad valse telefonische meldingen doet via Meld Misdaad Anoniem en daarmee motorclub Satudarah in diskrediet brengt. Tevens blijkt op 9 maart uit ‘Meld Misdaad niet Anoniem’dat er ook wordt gelogen over de anonimiteit van het meldnummer: Meld Misdaad Anoniem is niet anoniem.
    2. Dupont toont aan dat een aantal bestrijders van motorclubs een belang hebben bij die bestrijding. Zo blijkt op 11 juni dat burgemeester Jos Som via zijn dochter een belang heeft bij het sluiten van het clubhuis van de Hells Angels. Dit clubhuis zit naast de zaak van zijn eigen dochter en bovendien zit de motorclub pontificaal in het zojuist opgeleverde nieuwe stadscentrum dat is gebouwd door mensen die ook worden genoemd in verband met omkoping. Dupont vraagt zich bovendien af of Jos Som ook financieel beter is geworden van dit prestigeproject (artikel van 15 juli ‘Het gevecht in de OK corral van een klein Limburgs dorp). Op 27 april 2016 (‘Ondermijning als goudmijn’)blijkt dat er veel geld wordt verdiend met de bestrijding van onder anderen motorclubs. Particuliere organisaties zetten de trend en geven cursussen van ambtenaren door ambtenaren. Bovendien blijkt dat politiefunctionarissen bijbanen hebben die een financieel belang hebben bij het opzetten van die nieuwe trends.
    3. Uit tal van artikelen blijkt dat de politie gebruik maakt van twijfelachtige opsporingsmethoden. Op 16 (‘Opvallend rijgedrag’)en 27 maart 2016 (Een rechtstreekse aanval op onze vrijheid’) blijkt dat de politie verkeerswetgeving lijkt te misbruiken om op te sporen. Bovendien heeft de politie een niet-aangemelde databank waarin leden van motorclubs zijn opgenomen.Die databank blijkt ook uit het artikel van 24 juni 2015 (‘Rekenen voor dummies’). Op 3 (‘Particuliere samenwerking tussen Nederlandse politie en mensenrechtenschendende landen om motorclubs te bestrijden’) en 4 april (‘Politiemotorbendes, provocaties en ongeoorloofde opsporingsmethoden’) wordt duidelijk dat de Nederlandse politie samenwerkt met korpsen uit landen waar mensenrechten worden geschonden of waar wordt gewerkt met ook daar ongeoorloofde opsporingsmethoden. Informatie uit juist die landen wordt vervolgens door de Nederlandse politie tegen eigen onderdanen ingezet. Verder heeft de politie het ‘name&shame’ geïntroduceerd, waarbij mensen die worden verdacht, maar nog zeker niet zijn veroordeeld, al worden genoemd als leden van motorclubs. Dit stelt motorclubs en leden daarvan in een slecht daglicht, terwijl die mensen niet schuldig zijn bevonden.
    4. De artikelen van 18 en 28 april laten zien dat er afspraken zijn gemaakt tussen media, politie en justitie en belangenorganisaties over berichtgeving over motorclubs. (‘Branche-organisaties’ en ‘Je suis Charlie’).Dit heeft blijkbaar een commercieel doel. Uit het artikel op 14 juni 2015 (‘Bandidos MC of bandieten B&W?’) blijkt dat de media een deal hebben met de politie toen er een inval kwam door een arrestatieteam bij een aantal leden van de Bandidos MC. Uit ‘Je suis Charlie’ van 28 april 2016 blijkt bovendien hoe journalisten uit de ruif van politie en politiek eten.
    5. Er is sprake van een zeer eenzijdig beleid waar het de bestrijding van motorclubs betreft. Uit artikelen op 10 (‘Voetbalsupporters en motorclubs’), 25 (‘Motorclubhuizen en drankketen’) en 27 april 2016 (‘Ondermijning als goudmijn’)blijkt dat vele malen meer last en schade wordt ondervonden door bijvoorbeeld hooligans of drankketen. Maar daar wordt gestuit op onwil van plaatselijke besturen of de onmogelijkheid het probleem adequaat op te lossen. Op 20 maart 2016 (‘De politiedatabank van Outlaw VVD’ers’)bleek dat de VVD een fors aantal wetsovertreders en integriteitsschandalen kent. Toch komen veel van de grootste ‘diehards’ en ‘crimefighters’ uit deze partij.
    6. Er worden door de politie ernstige fouten gemaakt, zoals te lezen in ‘Foutje….bedankt!’ van 21 april. Een lid van de Bandidos MC wordt verwisseld met een andere persoon en vervolgens wordt het lid van de Bandidos onterecht opgepakt. Een politiewoordvoerdster is vervolgens uiterst lakoniek over die vergissing. Volgens haar kan dat wel vaker voorkomen. Ondertussen is er wel weer een lid van een motorclub het slachtoffer geworden van dat foutje.
    7. De politie doet alsof zij de macht willen grijpen. De wet moet verandert worden en er moeten meer bevoegdheden komen. Dit blijkt uit de artikelen van 22 juli 2015 (‘Boeman Bouman en zijn patriotten van de politiestaat’) en 23 januari (‘Is er niets illegaals? Dan passen wij de wet wel even aan en kunnen wij toch optreden!’). Hoge politiechefs doen telkens uitspraken over wetsveranderingen die niet aan hen zijn, maar aan het parlement. Zij willen bovendien iets strafbaars maken dat het op dit moment helemaal niet is.
    8. Gemeenten die optreden tegen motorclubs hebben in een aantal gevallen onverklaarbare, maar wel aantoonbare, tekorten in hun gemeentekas. Zij weigeren hierover opheldering te geven. Dit blijkt uit de artikelen van 13 (‘Wikijansia: Barneveld’)en 27 augustus (‘Belastinggeld Langedijk ‘expendable’ ‘), 25 september (‘De tientallen verdwenen miljoenen van Kaag en Braasem en het motorclubje’)en 8 oktober (‘De goochelaar en de verdwenen miljoenen en de tattooconventie’). Het gaat over vele miljoenen gemeenschapsgeld die weg zijn. Dit is aangetoond door onderzoek van een voormalig accountant.
    9. Sommige burgemeesters halen alle feiten over motorclubs door elkaar in verklaringen die zij afgeven aan de pers. Dit wordt onder anderen duidelijk in het artikel van 27 juni (‘De burgemeester en absoluut betrouwbare feiten en cijfers’)waar niet alleen de ene motorclub voor de andere wordt aangezien door burgemeester Onno Hoes, maar waar ook aantallen motorclubleden niet kloppen.
    10. De voortdurende propaganda door politie en media heeft in het buitenland geleid tot grote schietpartijen door de politie waarbij verschillende motorclubleden omkwamen. Dit is uitvoerig aangetoond in het artikel van 30 juni 2015 (‘Ontmenselijking maakt van vreedzame mannen moordenaars’). In Nederland is er nu al aantoonbare schade bij mensen die niet zijn veroordeeld door een rechter, zoals bijvoorbeeld blijkt in het artikel ‘Cordon sanitaire’ van 21 april. Mensen raken hun baan kwijt, worden door bedrijven of horecazaken geweigerd en komen soms in een sociaal isolement.
    11. Magistraten die moeten oordelen over zaken waar motorclubs bij betrokken zijn, zijn soms partijdig. Zo blijkt uit het artikel ‘De raadsheer die om de hoek van het clubhuis woonde’ dat één van de rechters die moest oordelen in een zaak die was aangespannen door Veterans MC om de hoek van het clubhuis van deze club woonde in Haren. De man stond bovendien bekend als een fatsoensrakker die te pas en te onpas stappen onderneemt voor een harder beleid en stelde suggestieve vragen over de colors van de motorclub die hij in verband bracht met de Duitse bezetter in de Tweede Wereldoorlog.
    12. Er zijn diverse motorbendes die alleen uit politiemensen bestaan en die niets in de weg wordt gelegd. In het buitenland hebben deze politiemotorbendes al gezorgd voor schietpartijen waarbij doden vielen. Het bestaan van deze politiemotorbendes wordt uit de doeken gedaan op 20 maart (‘Motorbendes met alleen maar politieagenten’), op 21 maart (‘Politieagenten als outlawbiker’) en op 4 april (‘Politiemotorbendes, provocatie en ongeoorloofde opsporingsmethoden’). Politiemotorbendes als Lex Legio MC, LEMC Marshalls, IPA-MC en Blue Knights MC wordt niets in de weg gelegd. De leden komen niet terecht in de speciale OMG-databank van de politie, er worden geen vergunningen voor clubhuizen of evenementen geweigerd. Op tenminste één foto waar wij de hand op wisten te leggen heeft een lid van Blue Knights MC onder zijn clubcolors een setje handboeien.
    13. De grote man van de politievakbond ACP is zelf verwikkeld in een affaire van vriendjespolitiek. In het artikel ‘Die wet past ons allemaal!’ van 13 juni 2015 wordt duidelijk hoe Gerrit van de Kamp, de grote man van politievakbond ACP en hét gezicht van politie Nederland, niet alleen telkens roept om meer bevoegdheden en wetsveranderingen, maar ook is verwikkeld in een zaak van vergaande vriendjespolitiek. Van de Kamp is een groot voorstander van het verbieden van motorclubs, maar speelt zijn eigen vriendin een baantje toe binnen de Nationale Politie.
    14. De politie intimideert het parlement en zet gemeenten onder druk tot het nemen van maatregelen tegen motorclubs. Op 2 juli in ‘The man who would be king’ wordt beschreven hoe actievoerende politiemensen met dienstwapens en dienstmaterieel in diensttijd het Haagse Binnenhof bezetten. Meer loon wilden en dat ook kregen. Gemeenten waar motorclubs zijn gevestigd worden ‘op de hoogte gebracht’ van de grote gevaren die aan die clubs kleven. De ambtenaren van de gemeenten weten dit zelf niet en vertrouwen dus maar op de politie die dit initieert (‘Voortgaan met rapporteren’ 19 juli 2015 en ‘Blablablabla’ op 26 juli).
    15. De politie zet brancheorganisaties en belangenorganisaties onder druk om maatregelen tegen motorclubleden te nemen. Op 3 juli 2015 al blijkt dit uit ‘De pot verwijt de ketel’ en op 4 augustus ‘Nederland wordt wakker!’ De beveiligingsbranche wordt door de politie gewaarschuwd en vervolgens komt de voorzitster van die branche, die bijklust als VVD’er, in actie. Op 24 augustus ‘De blaffende honden van het nieuwe beleid’ waarin het MKB zich grote zorgen zegt te maken over infiltraties van motorclubs. En op 18 april 2016 ‘Branche-organisaties’.
    16. Leden van motorclubs worden uitgesloten van de maatschappij. Het artikel ‘Cordon sanitaire’ van 21 april 2016 geeft een onthutsend beeld van hoe burgers die niet zijn veroordeeld door een rechter uit de maatschappij worden verwijderd. De politie speelt hierin een grote rol als trendsetter en aangever.
    17. Particuliere organisaties die niet tot de overheid behoren proberen de trend te zetten die moet leiden tot de uitbanning en vervolging van motorclubs. Op 3 april 2016 ‘Particuliere samenwerking tussen Nederlandse politie en mensenrechtenschendende landen om motorclubs te bestrijden’, waarin duidelijk wordt gemaakt hoe een particuliere internationale organisatie van politiemensen niet alleen trends bedenkt, maar ook oplossingen aandraagt door middel van trainingen waardoor deze materie ook gaat leven in de landen van herkomst van de deelnemende politiefunctionarissen. Dit blijkt ook uit ‘Riding Ralf tegen motorbendes’ van 21 maart.
    18. De instanties die pleiten voor een verbod van motorclubs gaan bewust voorbij aan het feit dat een verbod geen invloed heeft op misdaadcijfers. Uit cijfers, dus feiten, uit Australië en Duitsland blijkt dat een verbod geen invloed heeft op misdaadcijfers. Dit is te lezen in de artikelen ‘Holle vaten’ van 29 juli 2015, ‘Verbal diarrhea’ van 27 september en ‘’Zware maatregelen zonder effect’ van 7 april 2016.

     

    Wat we zien is een onthutsend beeld. Politiefunctionarissen zetten vanuit particuliere internationale organisaties trends in misdaadbestrijding en geven vervolgens particulier georganiseerde trainingen om politiemensen internationaal daarmee te bevruchten. Daarna wordt internationaal door middel van een informeel netwerk samengewerkt tussen Nederlandse politiemensen en politiemensen uit landen waar soms ongeoorloofde, in Nederland soms verboden, opsporingsmethoden worden gehanteerd. Door middel van overdreven en soms niet op waarheid berustende rapportages, druk vanuit een politievakbond waar ook zaken mis zijn, worden overheden ‘bewerkt’. Belangenorganisaties worden ingezet om een zo breed mogelijk front te maken en via partijdige of luie journalisten wordt in de media van leer getrokken met als doel publieksbewustwording en beïnvloeding van de overheid. Leden van politieke partijen waarop veel strafbare feiten zijn aan te merken sluiten zich aan bij deze kruistocht, daarin gesteund door schreeuwende, maar onkundige opiniemakers die zich voordoen als misdaadverslaggever. Particuliere bedrijven gerund door (oud)-politiefunctionarissen verdienen aan het vervolgingsbeleid dat op deze manier wordt uitgezet. Tegelijkertijd zien we bij diezelfde politie dat chefs erg veel geld verdienen, terwijl de ondergeschikten stakingsacties houden voor meer salaris. De vorming van de Nationale Politie kost honderden miljoenen meer dan ingeschat, maar moet als prestigeproject koste wat kost toch doorgaan. Om de schuld van de politie zelf weg te houden, wordt geklaagd over onvoldoende wettelijke bevoegdheden en wetsveranderingen. Iemand moet de schuld krijgen en de motorclubs worden zondebok. De moderne heks zit niet meer op een bezemsteel, maar op een motor.

     

    Bevrijdingsdag 5 mei 2016. Er kan geen enkele link zijn tussen de heldhaftige bevrijders van toen en de bezetters van nu!

     

     

     

    Ondermijning als goudmijn

    Wie op LinkedIn het woord ‘ondermijning’ als zoekwoord intoetst krijgt een grote reeks resultaten. Vrijwel alle resultaten hebben betrekking op leden van de politie of justitie. Maar liefst 186 resultaten kijken met hun stoere blik via kleine fotootjes de bezoeker van de website aan. LinkedIn lijkt daarmee een datingsite, maar niets is minder waar.

    De mannen en vrouwen die op LinkedIn van hun kwaliteiten kond doen, doen dat niet om anderen te ontmoeten of om een toekomstige werkgever op zichzelf te attenderen maar geheel zonder enig ander oogmerk dan graag laten weten dat ze bij de aanpak van ‘ondermijning’ betrokken zijn. Ze laten eigenlijk de wereld weten dat zij bijzondere mensen zijn. Mensen gespecialiseerd in ‘ondermijning’.

    Manager, omgevingsmanager, teamleider ondermijning, recherchekundige, projectsecretaris, senior adviseur, strategisch analist, pilot fenomeenmethode, operationeel specialist of operationeel expert zijn de klinkende functies waarmee de politieagenten van vandaag zichzelf omschrijven. Steevast gevolgd door het woord ‘ondermijning’. Was je vroeger gewoon veldwachter of agent, tegenwoordig verbergt de agent zich samen met de wetsovertreders achter onduidelijke woorden. Wat precies hun bezigheden zijn is daarmee vaag geworden.

    Wie verder zoekt op LinkedIn ziet dat in een aantal gevallen dat woord ‘ondermijning’ wordt gevolgd door het woord ‘Outlaw Motorcycle Gangs’. Blijkbaar brengt de politie die twee termen graag met elkaar in verband. Over die OMG’s leest u hier al vaak genoeg. Reden dus om eens te kijken naar ‘ondermijning’.

    Dupont raakte al eerder gefascineerd door het woord ‘ondermijning’. In het artikel ‘De politiedatabank van Outlaw VVD’ers’ van 20 maart 2016 schreef hij: ‘Op de site politie.nl lezen wij het volgende: ‘Ondermijnende criminaliteit, wat is dat nou eigenlijk? De exacte definitie is moeilijk in een zin samen te vatten, maar grofweg betekent het de vermenging van de onderwereld en de bovenwereld. Het is een maatschappelijk probleem. Praktijkvoorbeelden zijn er te over: De buurman die wiet verbouwt op zijn zolder waardoor brand kan ontstaan, mensenhandelaren die hun slachtoffers dwingen tot prostitutie, maar ook overlastgevende hangjongeren op een pleintje die ervoor zorgen dat omwonenden geen aangifte durven te doen. Ondermijnende criminaliteit raakt ons allemaal.’

    Ja, die mensenhandelaren snappen wij wel. Maar overlastgevende jongeren? Wat doen die dan? Voetballen? Naar meisjes fluiten? En dan die buurman. Moeten daar ‘omgevingsmanagers ondermijning’, ‘strategisch analisten ondermijning’ of zelfs ‘operationeel experts ondermijning’ achteraan? Of zou toch die oude veldwachter hier wonderen doen?

    Op 6 maart 2016 schreef nu.nl het volgende over ‘ondermijning’: ‘Het ‘courageteam’ richt nu meer en meer op de ondermijnende criminaliteit. Hierbij gaat het om zaken als mensenhandel, de productie en handel van drugs, vrijplaatsen van criminaliteit en criminele motorbendes.’ We zien dat plotseling de criminele motorbendes er weer worden bijgehaald. Welke bendes? Geen enkele club is nog verboden.

    Omdat dat woord ‘ondermijning’ blijkbaar zorgt voor vraagtekens, zijn er speciale cursussen. Lessen om erachter te komen hoe erg ‘ondermijning wel niet is. Op de website www.sbo.nl is te zien hoe de geïnteresseerde kandidaat zich kan inschrijven voor een achtdaagse ‘Cursus bestuurlijke aanpak ondermijning.’ Het Studiecentrum voor Bedrijf en Overheid omschrijft zichzelf als volgt: ‘Studiecentrum voor Bedrijf en Overheid (SBO) organiseert onder de vlag van Euroforum, al ruim 40 jaar events, opleidingen en trainingen. In samenwerking met vooraanstaande partners, sprekers en docenten zijn we leading in het spotten van nieuwe trends, die we vertalen naar inhoudelijke opleidingen en innovatieve events.’

    SBO is dus een particuliere organisatie die cursussen geeft. De genoemde cursus ondermijning heeft als doel onder meer: Samenwerken met het LIEC/RIEC door gemeenten, handvatten voor bestuurlijke instrumenten in uw gemeente aangeven en hoe u criminele netwerken kunt ontmoedigen zich in uw gemeente te vestigen. Strategie en tactiek met betrekking tot het beheersen en bestrijden van criminaliteit gaat dus niet van een centrale overheid uit, maar van een particulier opleidingsbedrijf. En dat particuliere bedrijf probeert ambtenaren die daar een cursus volgen bang genoeg te maken voor ‘ondermijnende criminaliteit’ zodat ze bepaalde door SBO geregisseerde maatregelen kunnen gaan nemen.

    De docenten van SBO zijn in een aantal gevallen zelf ook ambtenaren die voor SBO cursussen geven. We zien bij de diverse docenten van SBO burgemeesters, hoogleraren, docenten van een politieacademie, leden van het Openbaar Ministerie, leden van de Nationale Politie of leidinggevenden van het LIEC/RIEC. Eén van die burgemeesters is de Veldhovense Jack Mikkers. Over hem schreef het Eindhovens Dagblad op 16 augustus 2014: ‘Vriendschap burgemeester Veldhoven met lokale ondernemer wekt wantrouwen’. In het artikel wordt de VVD’er Mikkers beschuldigd van vriendjespolitiek. Interessant, want vriendjespolitiek is nou juist echte ondermijning. Het samenkomen van de bovenwereld met de onderwereld. Maar goed, Mikkers is daarmee nog niet schuldig. Voor sommigen blijkbaar wel verdacht.

    Een andere docent is Jeroen Kemna. Kemna heeft zijn eigen adviesbureau nadat hij jarenlang was gespecialiseerd in ‘woonwagenzaken’, onder meer bij het bedrijf Be Flex. Op LinkedIn (alweer?) het volgende daarover: ‘Be Flex is een (uitvoerings-)organisatie en adviesbureau voor overheidsorganen en bedrijfsleven voor maatschappelijke en economische vraagstukken, projectmanagement en risicoanalyses, speciaal op het gebied van bijzondere doelgroepen, zoals woonwagencentra, krachtwijken, woonboten en andere bijzondere doelgroepen.’

    Ja, bijzondere doelgroepen. Van die bijzondere doelgroepen is het maar een kleine stap naar de ‘paralelle samenleving’, zoals zo gevreesd door de politie en vervolgens naar ‘ondermijning’. Heb je verstand van bijzondere doelgroepen, dan heb je dus blijkbaar ook verstand van ‘ondermijning’. Jeroen Kemna is ook actief als politicus bij de partij Leefbaar Nederland. We zien dus niet alleen ‘bijzondere doelgroepen’, maar ook particuliere bedrijven die actieve ambtenaren in dienst hebben om andere ambtenaren cursussen te geven of advies te geven.

    Dupont vroeg zich af of een dergelijke cursus niets voor hem was. Op de site van SBO stond wat de achtdaagse cursus kostte: 3999,00 euro exclusief btw. Nogal een investering. Dupont besloot dus eens te kijken naar een redelijk alternatief. En dat was er. Op 16 maart 2016 werd in de Utrechtse Jaarbeurs de ‘Dag van de Ondermijning’ gehouden. Buitengewoon interessant. Sprekers op deze bijzondere dag waren ambtenaren, medewerkers van het Openbaar Ministerie, politiemensen en oud-politiemensen en mensen die zowel politiefunctionaris waren als ook particulier belanghebbende.

    Wij geven enkele voorbeelden van sprekers: Bernard Welten, de oud-hoofdcommissaris van de Amsterdamse politie. Rtlnieuws.nl schreef op 30 juli 2013 over hem: ‘Bernard Welten grootste verdiener politie. Welten verdiende in 2012 219.584 euro per jaar, maar komt inclusief pensioenafdracht en levensloop uit op totaal 284.052. Hij was tot eind 2011 hoofdcommissaris in Amsterdam. Momenteel is hij buitengewoon adviseur van de Nationale Politie en lid van de Onderzoeksraad Voor Veiligheid. Zijn salaris is ruim boven de norm van minister Opstelten, 187.340 euro. Opstelten heeft Welten gevraagd om een deel van zijn salaris in te leveren, maar die heeft dat geweigerd.’

    Een andere spreker is Wendy van der Krift, die over zichzelf zegt: ‘Mede-eigenaar van VeelzijdigVeilig. Een bedrijf dat gemeenten ontzorgt bij de aanpak van sociaal kwetsbare buurten, waarin ondermijning op de loer ligt. Naast deze functie is zij momenteel werkzaam als teamchef bij de Nationale politie, waar zij voorheen als omgevingsmanager Ondermijning werkte.’

    Maar ook Kas Donkers die spreekt over ‘criminele motorbendes’. Hij wordt zo geïntroduceerd: ‘De laatste jaren worden leden van Outlaw Motorcycle Gangs steeds vaker in verband gebracht met zware georganiseerde criminaliteit.’ Er zijn helemaal geen criminele motorbendes, want er is nog steeds geen rechterlijke uitspraak. Verder is het de eigen organisatie van meneer Donkers die dat criminele verband legt.

    Weer een andere spreker is Pieter Tops die onvrijwillig vertrok bij de politieacademie (Brabants Dagblad, 9 april 2013).

    Het tarief om deel te mogen nemen aan zo’n ondermijnend dagje is maar liefst 395 euro. Nogal een bedrag.

    We komen tot enkele gevaarlijke conclusies:

    1. ‘Ondermijning’ is een nieuw gevaar waar enkele particuliere bedrijven wel raad op weten.
    2. ‘Ondermijning’, ‘bijzondere doelgroepen’ en ‘criminele motorbendes’ worden meestal in één adem genoemd en maken ook meestal samen deel uit van het ‘probleem’ en de ‘oplossing’.
    3. Bij particuliere bedrijven geven ambtenaren cursussen en workshops aan andere ambtenaren zonder dat de echte overheid daar tussen zit.
    4. Er worden nieuwe dreigingen, maar ook doelgroepen en oplossingen geïntroduceerd door particuliere bedrijven die zeer veel geld verdienen met die cursussen.
    5. Een aantal docenten is niet van onbesproken gedrag, terecht of niet.
    6. Enige politiefunctionarissen die aan cursussen meewerken hebben een commercieel belang door middel van een particulier bedrijf waarvan zij eigenaar zijn.
    7. Enkele docenten of sprekers staan bekend als veelverdieners.
    8. Er wordt erg veel geld verdiend door particulieren met cursussen aan ambtenaren door ambtenaren.

    Het lijkt er dus veel op dat misdaad loont! Of niet?

    Riding Ralf tegen motorbendes

    De vers benoemde burgemeester van de Limburgse gemeente Heerlen heeft zichzelf al meteen flink op de kaart gezet bleek onlangs. De Telegraaf berichtte daar op 10 maart 2016 het volgende zeer verontrustende nieuws over: ‘De gemeente Heerlen heeft ternauwernood de vestiging van een van de beruchte motorbendes in de Limburgse stad weten te voorkomen. Burgemeester Ralf Krewinkel stak hier de afgelopen tijd een stokje voor, blijkt uit onderzoek van De Telegraaf. Of het om outlawclub Hells Angels, Satudarah of Bandidos gaat, wordt geheim gehouden. De gemeenteraad werd over de verboden komst van de motorbende niet ingelicht, zeggen raadsleden.’

    De gemeenteraad werd niet ingelicht. Wel een beetje vreemd. Is er een addertje onder het gras?

    ‘Ik had signalen gekregen dat leden van een motorclub ergens bij elkaar kwamen om zich te gaan vestigen, daarom heb ik na onderzoek meteen een zogeheten stop-gesprek met de beheerder van dat pand gevoerd”, bevestigt Krewinkel, sinds eind augustus vorig jaar burgervader in Heerlen. ,,Verdere details ga ik niet geven over deze kwestie. Wij monitoren op dit moment voortdurend of er nog steeds dergelijke berichten vanuit de stad komen die betrekking hebben op de motorclubs. Die wil ik in Heerlen namelijk niet hebben.’

    De burgemeester heeft dus ‘signalen’ gekregen. En meteen die signalen omgezet in actie.

    ‘Krewinkel benadrukt dat hij ,,vanuit Den Haag te weinig handvaten krijgt” om te kunnen optreden in dit soort kwesties. Het bezoek van minister Ard van der Steur in mei vorig jaar aan het diepe zuiden van ons land om deze problematiek te bespreken is volgens hem niet afdoende geweest. ,,Ik en ook mijn collega’s hier in Zuid-Limburg moeten meer wettelijke maatregelen hebben om de motorbendes keihard te kunnen aanpakken.’

    Ronduit geweldig zo’n doortastende burgervader te hebben. Maar waarom verzwijgt hij tegen de democratische gemeenteraad welke club er is tegengehouden? Is het wel waar wat de burgervader roept? Wie is eigenlijk de burgemeester van dit Limburgse dorp?

    Ralf Karel Hubert Krewinkel werd in 1974 geboren in een ander Limburgs dorpje, Kerkrade. In deze gemeente was hij jarenlang gemeenteraadslid en zelfs vijf jaar wethouder. Wethouder in Kerkrade? Dat is toch die gemeente waar burgemeester Jos Som zijn sceptertje zwaait? Die man waarvan wij ons afvragen hoeveel geld hij heeft verdient met de ontwikkeling van zijn prestigieuze stadscentrum? Een prestigeproject waar namen bij genoemd worden als Piet van Pol en Joep Jansen? De burgemeester die ook al bij tal van andere een beetje kromme zaken werd genoemd? Dupont schreef er regelmatig over. Daarvan moet Ralf Karel Hubert Krewinkel toch meer geweten hebben? Of was Jos Som destijds net zo zwijgzaam naar zijn wethouders als Krewinkel nu naar zijn gemeenteraad?

    Feit is dat de oude mentor van Krewinkel zijn sporen heeft verdient in de hevige strijd tegen de ‘motorbendes’. Hij werd naar eigen zeggen bedreigd door ‘motorjasjes’ na de sluiting van een horecapand dat in gebruik was als clubhuis van de Hells Angels. Ook hier wist Dupont een en ander danig te relativeren. De vraag is dus of er in Heerlen werkelijk iets aan de hand was. Of is.

    Want wat wil het geval? In Heerlen wordt al enige jaren achtereen een feest gevierd van een motorbende. Dat feest vindt plaats in Huis Eikhold. En er heeft nog nooit een haan naar gekraaid. Ook Ralf Karel Hubert Krewinkel niet. Zelfs hij niet. En dat is zeer opmerkelijk daar deze motorbende een danige reputatie heeft opgebouwd. Soms staan de leden langs de kant van de weg en houden mensen aan. ‘Betalen jij!’ Nog onlangs werd door de leden van de bende het Haagse Binnenhof omsingeld. De motorclubleden wilden namelijk meer loon van hun baas. En weet je wat? Het werkte. Ze kregen 5% meer loon en duizend euro. Dat gaat je niet snel lukken wanneer je alleen op je baas af stapt voor een hoger loontje.

    De motorbende in kwestie is MC Blue Knights. Ja, en lacht u er maar om, maar alle leden van deze motorbende zijn politiemeneren. Dat moet, anders mag je geen lid worden. Om zich van de sterveling te onderscheiden gaan deze heren gekleed in een motorjasje (Ojee, meneer Som!). Regels en onderscheidingstekenen van deze motorbende zijn rechtstreeks afkomstig (of gepikt) van motorclubs als Hells Angels. Die waren hét grote voorbeeld blijkbaar. Kreten als ‘broederschap’, ‘treasurer’, ‘president’,’secretary’, ‘vice-president’, zijn hiervan enige bewijzen. Naast natuurlijk een logo op de rug. De onwetende zou maar zo denken dat de heren ‘onepercenters’ zijn. Op een foto is te zien hoe één van de leden onder zijn motorjasje een setje handboeien aan zijn riem draagt. En dat is niet zo mooi.

    De Telegraaf gaat verder: ‘Naast Heerlen en Oirsbeek kwamen in Zuid-Limburg eerder Sittard-Geleen, Echt-Susteren en Kerkrade in het nieuws vanwege ontwikkelingen rondom motorbendes. In laatstgenoemde stad ontstond een hoop onrust toen de Hells Angels zich wilden vestigen in een voormalig horecapand, eigendom van de van vastgoedfraude verdachte huisjesmelker Joep J., aan de Markt. Burgemeester Jos Som besloot uiteindelijk om dit pand dicht te gooien.’

    Ja, Kerkrade noemden wij al. En over Sittard willen wij ook wel iets zeggen. Daar zit namelijk één van de hoofdkwartieren van de Blue Knights MC. In de Gulicksestraat wanneer u het niet gelooft. Al sinds 1998 en geen haan die er naar kraait. Hoe zit dat met die vergunningen?

    Maar moeten wij dit de kersverse burgemeester van een Limburgs dorpje kwalijk nemen? Per slot is hij een minderheid in zijn eigen college. In een gemeenteraad waar de SP maar liefst 11 zetels heeft en de PvdA maar 2, kan een PvdA-burgemeester maar beter voorzichtig zijn. Af en toe iets roepen tegen motorbendes kan hem daarbij helpen.

     

    De politiedatabank van Outlaw VVD’ers

    Op 25 januari 2016 schreef Nu.nl: ‘VVD partij met meeste integriteitsschandalen’. Wij citeren het artikel niet, maar geven het voor het gemak helemaal weer:

    ‘Regeringspartij VVD voert ook dit jaar de lijst aan van integriteitsschandalen onder politici en bestuurders.

    Met veertien affaires staan de liberalen, net als in voorgaande jaren, bovenaan de jaarlijkse Politieke Integriteitsindex van weekblad Vrij Nederland. In 2014 waren er binnen de VVD elf schandalen.

    In 2015 gingen in totaal 64 bestuurders en politici de fout in. In 2014 waren dat er 47.

    Strafblad

    Het aantal VVD’ers met een strafblad is daarmee dit jaar opgelopen tot zestien. Daarnaast lopen er nog strafzaken tegen zes liberalen: Rolf Zincken (mishandeling), wethouder Carel van Gelder (hennepkweek), oud-wethouder Piet Ploeg (corruptie), Kathalijne de Kruif (deelname criminele organisatie), oud-senator Jos van Rey (corruptie) en oud-wethouder Tilman Schreurs (corruptie).

    De VVD riep vorig jaar een interne integriteitscommissie in het leven na de ophef rond het declaratiegedrag van Kamerlid Mark Verheijen. Hij erkende fouten te hebben gemaakt en stapte op. Onlangs werd hij nog vrijgesproken door het Openbaar Ministerie.

    De interne commissie kon echter niet verhinderen dat Kamerlid René Leegte (betaalde bijbaan) de fout inging en oud-Senator Loek Hermans (wanbeleid Meavita) de Eerste Kamer moest verlaten. En Europarlementariër Hans van Baalen zegde onlangs halsoverkop twee omstreden bijbanen in de autoindustrie op.

    Grootste partij

    VVD-leider en minister-president Mark Rutte zei vorig jaar in een reactie op alle schandalen dat de VVD voorop moet lopen als het gaat om integriteitsbeleid bij politieke partijen. Volgens de premier is het logisch dat de VVD als grootste partij onder een vergrootglas ligt.

    Vrij Nederland, die de lijst in samenwerking met de Vrije Universiteit samenstelde, stelt dat het niet vreemd is dat de VVD als grootste partij ook de meeste schandalen telt. Toen het CDA de grootste partij was, hadden de christendemocraten de meeste schandalen, schrijft het weekblad.

    Het CDA telt dit jaar overigens zeven affaires. De PvdA telt er zes en D66 had te maken met acht schandalen.’

    Denk eraan dat dit niet zomaar een journalistiek werkje is geweest. Het artikel is tot stand gekomen in samenwerking met de Vrije Universiteit. Wetenschappelijk dus. Wat evenzo bedenkelijk is, is het feit dat ook de andere grotere partijen graag meedoen met deze schandalen. Zij bleven enkel wat achter doordat de VVD veel groter is.

    Wij kunnen ons dus wel vinden in het waarheidsgehalte, althans wij bestrijden het niet. Wij hebben wel een opmerking: ‘Schandalen?’ Welke schandalen? Het gaat hier om misdaad. Mishandeling, corruptie, deelname criminele organisatie, hennepkweek. Het gaat dus niet over politieke integriteit, of om schandalen. Het gaat om misdaad.

    Op de site politie.nl lezen wij het volgende: ‘Ondermijnende criminaliteit, wat is dat nou eigenlijk? De exacte definitie is moeilijk in een zin samen te vatten, maar grofweg betekent het de vermenging van de onderwereld en de bovenwereld. Het is een maatschappelijk probleem. Praktijkvoorbeelden zijn er te over: De buurman die wiet verbouwt op zijn zolder waardoor brand kan ontstaan, mensenhandelaren die hun slachtoffers dwingen tot prostitutie, maar ook overlastgevende hangjongeren op een pleintje die ervoor zorgen dat omwonenden geen aangifte durven te doen. Ondermijnende criminaliteit raakt ons allemaal.’

    Het is dus niet alleen een schandaal wanneer een politicus of een mandataris een misdaad pleegt. Het is ook ondermijning volgens de eigen definitie van de politie. Een maatschappelijk probleem. Maar waarom dan als voorbeeld geven een buurman met wiet op zijn zolder, een mensenhandelaar of overlastgevende hangjongeren? Is dat ondermijning? Is dat het vermengen van de onderwereld met de bovenwereld? Die vermenging, en dus de echte ondermijning, is pas aan de orde wanneer de gegeven voorbeelden contact maken met de bovenwereld. En wat is nu die bovenwereld? Dat zijn de gezagsdragers, de vertegenwoordigers van de gevestigde orde, de grotere jongens. En dat zijn de mensen die we moeten hebben. Anders gaan we de ondermijning te lijf door een omaatje met een bijbaantje, een bijklussende bijstandsmoeder, een bejaarde met een paar plantjes op te sporen en aan te geven.

    Er is op 18 maart van dit jaar zelfs een Dag van de Ondermijning gehouden. Een dag waar vooraanstaande politiemensen, politici, bestuurders en burgemeesters kennis konden maken met dit nieuwe fenomeen. En nu wetenschappelijk is vastgesteld dat die ondermijning in een aantal gevallen afkomstig is van politieke bestuurders, waarom wordt er dan opgeroepen door de politie om te kijken naar je buurman of een stelletje hangjongeren?

    Al eerder schreef Dupont in zijn blogs over een creatieve officier van justitie, Lucas van Delft, die zelf anoniem meldingen deed. Wij vroegen ons toen al af in hoeveel andere gevallen justitie en politie achter dergelijke meldingen zaten of zitten. Dupont meldde ook dat er nogal wat aan de hand was met zogenaamde bedreigingen van burgemeesters door motorclubs. Genoemd werden opnieuw mensen als Lucas van Delft, burgemeesters Jos Som en Fons Jacobs. Dupont meldde ook diverse malen hoe burgemeesters werden genoemd in corruptiezaken. Nou, dat is ondermijning. Echte ondermijning. Die buurman met zijn zolderkamertje is meer een noodsprong van een hulpeloze en kansarme.

    Dupont schreef ook hoe de politie erg creatief omgaat met verkeerscontroles. Ze zien een persoon rijden die zij checken in hun databank en houden hem vervolgens aan voor ‘opvallend rijgedrag’. Daarna worden openstaande boetes gevonden, een zakje wiet (afkomstig van die buurman zijn zolderkamertje?), een wapen en na huiszoeking zelfs enkele messen. Dit terwijl een rechter een uitspraak heeft gedaan over deze handelwijze. Het mag niet. Maar het gebeurt toch! Wat we dus zien is dat onder het mom van ‘ondermijning’ de politie bijna alles kan maken. Er is helemaal geen controle meer.

    Wat wij ons nu afvragen. Er is vastgesteld dat de politie leden van motorclubs registreert, invoert in een databank en regelmatig aanhoudt in hun strijd tegen ‘ondermijning’. Een databank die, wij vermelden het nog maar even voor de zoveelste keer, illegaal is. Is er nu ook een aparte databank voor politici? Een databank voor Outlaw Politicians? Als tegenhanger van de Outlaw Motorcycle Gangs (OMG)? Worden op onzalige tijden leden van de VVD aangehouden die in die databank zitten, wegens ‘opvallend rijgedrag’? Of houdt de politie liever de bestuurders van dit land buiten schot? Nou, dat zou pas echt ondermijning zijn.

     

    De creatieve officier van justitie

     

    Op 6 februari 2016 meldden wij hoe Officier van Justitie Lucas van Delft zijn eigen bedreigingen verzon en daarmee een uitgebreid pakket aan beveiligingsmaatregelen loskreeg van de politie. Wij meldden ook dat deze zelfde Officier van Justitie verantwoordelijk was voor een zaak tegen Johan van Laarhoven. Deze zaak was echter in Nederland niet rond te krijgen. Wij zeiden hierover het volgende: ‘Lucas van Delft was eerder belast met de zaak tegen Johan van Laarhoven, de grondlegger van coffeeshopketen The Grass Company. Van Laarhoven verdiende in Nederland zijn geld met coffeeshops, die hier zijn gedoogd en dus legaal zijn. Van Laarhoven was dus in Nederland juridisch niets te maken. In Thailand werd echter Van Laarhoven veroordeeld voor het witwassen van crimineel geld, toen hij zijn 20 miljoen euro winst overbracht naar dit land. Zijn vrouw kreeg daarbij 12 jaar cel. Omroep Brabant berichtte daarover na het vonnis: “Dit is vreselijk nieuws”, zegt Tim Vis van advocatenkantoor Spong. “Van Laarhoven werd door het dubieuze en rancuneuze handelen van het Nederlandse Openbaar Ministerie overgeleverd aan een rechter die niet voldoende in staat is gebleken het Nederlandse gedoogbeleid te beoordelen.”

    Dus de man die zijn eigen bedreigingen verzon was ook medeverantwoordelijk voor de veroordeling in Thailand van een landgenoot die in Nederland de wet niet overtrad. Blijkbaar was Van Delft goed op de hoogte van de wetgeving in andere landen. In hoeveel andere gevallen werden landgenoten in het buitenland veroordeeld voor iets wat in Nederland helemaal niet verboden is?’

    Johan van Laarhoven schreef vanuit zijn cel in Thailand de volgende brief. Het is een kreet om hulp van een man en een vrouw die vastzitten voor een misdrijf dat zij niet pleegden, maar toch veroordeeld werden dankzij de niet-aflatende pogingen tot veroordeling van een Nederlands officier van justitie met behulp van enige politie-agenten. De brief verscheen op de volgende link: http://justiceforjohan.nl/brieven-van-johan/mijn-naam-is-johan-van-laarhoven/

    Mijn naam is Johan van Laarhoven, in deze brief wil ik een overzicht geven van de verschrikkingen die mijn vrouw, mij en onze kinderen overkwamen omdat de Nederlandse Justitie -onder leiding van Officier van Justitie Lucas van Delft- het nodig vond ons in Thailand aan te geven als zijnde zware drugscriminelen. Mijn vrouw en ik zijn hierdoor op 10 november 2015 tot 18 en 103 jaar gevangenisstraf veroordeeld voor het witwassen van ons geld. Geld wat ik verdiende met de verkoop van cannabis in coffeeshops onder het Nederlandse gedoogbeleid. Hoe dit mogelijk is? Lees en huiver.

    Na ruim 30 jaar trouwe dienst besloten mijn vrouw en ik om het wat rustiger aan te doen en in Thailand te gaan wonen. Begin 2009 zijn we daadwerkelijk verhuisd. Omdat in diezelfde periode de Europese banken niet meer betrouwbaar leken besloten wij ons geld te beleggen in Thais onroerend goed. Al snel bleek dat het niet praktisch was om de coffeeshops vanuit Thailand aan te sturen. Toen heb ik besloten om, door middel van een management buy-out, de coffeeshops  te verkopen. Op 25 oktober 2011 is de deal bezegeld en spraken we af dat de betaling hiervoor in termijnen voldaan kon worden.

    Kort na deze verkoop vond justitie het nodig om een onderzoek te starten naar de bevoorrading van de shops, de zogeheten achterdeur. Er werden de meest waanzinnige beschuldigingen verzonnen.  Ik noem het waanzinnig omdat er nooit enig bewijs voor geleverd is. Het spel werd via de media, gemeenten en zelfs banken en leveranciers gespeeld. Banken trokken hypotheken terug en leveranciers kregen de raad om maar geen zaken meer te doen met de betreffende coffeeshops. Niets  ging justitie te ver om hun uiteindelijke doel te bereiken; de vernietiging van een belasting betalend bedrijf met zo’n honderd medewerkers.  En ik ? Ik werd afgeschilderd als de Pablo Escobar van de lage landen.

    Langzaam werd duidelijk dat de inspanningen niet het beoogde resultaat opleverden. Tijd voor een strategieswitch van Justitie. Ze gingen zich niet meer op de coffeeshops richten, maar op mij.  Er werden verzoeken aan Thailand verstuurd om mijn vrouw en mij te vervolgens voor zogenaamde drugszaken in Nederland.  Het lijkt erop dat Officieer Lucas van Delft goed begreep waar te knijpen in een land met zulke zware drugswetten en een vers geïnstalleerd militair regime. Het woord drugs zou wonderen verrichten. Op 14 juli 2014 stuurt een Nederlandse liaison officier in opdracht van Lucas van Delft een brief vol valse beschuldigingen naar de Thaise procureur-generaal. Met het verzoek om een onderzoek op te starten.  Vervolgens komen twee Nederlandse agenten naar Thailand om samen met de liaison op 21 juli 2014 een verklaring af te leggen vol verdachtmakingen waarvoor geen enkel bewijs overlegd kan worden. De Thai lijken die bewijzen niet eens nodig te hebben. Lucas van Delft had beloofde de Thaise overheid dat ze mijn geld na een veroordeling mogen houden. Ze hadden er dus alle belang bij de Nederlanders te geloven.

    Twee dagen later werd dan ook met veel machtsvertoon een inval in ons huis gedaan. Mijn vrouw en ik werden onder grote media-aandacht gearresteerd. Na onze arrestatie werden wij afgevoerd naar het beruchte Klong Prem gevangeniscomplex in Bangkok waar we nu al 1.5 jaar onder erbarmelijke omstandigheden vastzitten. Onze twee kinderen van toen 5 en 12 jaar, werden aan hun lot overgelaten.

    Op 25 september en 6 oktober stuurt de Thaise officier van justitie een brief naar Lucas van Delft. Hij vraagt daarin met spoed het bewijs in samenhang met de verklaringen van de agenten. Zonder dit bewijs zegt hij geen zaak te hebben. We hebben het hier over 9 dagen voor de zaak gesloten zou worden! Het lijkt bijna niet nodig om het te zeggen, maar ik doe het toch. Dat bewijs is nooit opgestuurd. Toch werden we aangeklaagd.

    In mei 2015 begint eindelijk de rechtszaak, die duurt tot eind september en bestaat uit maar 10 zittingsdagen. Acht dagen voor de Officier van Justitie, twee voor de verdediging. Veel van onze getuigen konden hierdoor niet gehoord worden. Het eerste teken dat er iets mis was.

    Het werd een rumoerige rechtszaak met steeds wisselende rechters en zonder stenograaf. De rechter sprak zelf in een dictafoon in wat hij in de verklaring wilde hebben. Geen goede manier om die altijd compleet te hebben toch? Na de verklaring luisterde een typiste naar de dictafoon, nam alles over op papier en liet het door een getuige ondertekenen.

    De Thaise Officier van Justitie kwam als eerste aan de beurt. Al zijn Thaise getuigen verklaarden hetzelfde. Deze mensen, wij dus, overtraden in Thailand geen enkele wet. Wat wij in Nederland dan misdaan zouden hebben wisten ze eigenlijk ook niet. Het enige wat ze wel deden was verwijzen naar de eerdere -bewijsloze- verklaringen van de drie Nederlandse agenten.

    Die agenten kwamen in juli getuigen. Voor de gelegenheid kwamen zij speciaal met vrienden businessclass overgevlogen en kregen een mooie kamer in een Hilton hotel. Hun verklaringen kwamen vreemd genoeg niet overeen met de verklaringen die ze een jaar eerder afgelegd hadden. Daarnaast bleek de kennis der Engelse taal selectief uit hun geheugen gewist. De aanwezigheid van  de pers en advocaat Sidney Smeets, een kantoorgenoot van Gerard Spong, maakte de heren duidelijk nerveus. Ze konden zich niet meer zo goed herinneren wat ze een jaar eerder gezegd hadden. Uiteindelijk konden zij niet anders dan schoorvoetend toegeven dat er in Nederland alleen maar een onderzoek liep wat al vier jaar duurde maar waar nog steeds niet voldoende bewijs voor was om naar de rechter te gaan. Vervolgens is er door van Delft een brief opgesteld aan de Thaise Officier van Justitie. Daarin schrijft hij over zijn verwachting de zaak in het eerste kwartaal voor de rechter te brengen. Het doel hiervan? De Thai weer vertrouwen geven in de Nederlandse zaak. De brief werd dan ook prompt aan de rechter overhandigd.

    Pas in september was eindelijk de verdediging aan de beurt om ons onschuld aan te tonen. Als eerste mocht ik zelf getuigen. Waarbij ik duidelijk heb uitgelegd dat in Nederland de verkoop van cannabis –in een vergunning houdende coffeeshop- gedoogd is. Dat deze verkooppunten net als elk ander bedrijf belasting afdragen. Het bewijs dat ik dat ook deed had ik netjes aan de rechtbank overhandigd.

    Hierna was het de beurt aan Tukta, zij verklaarde over onze relatie en waarom het onroerend goed op haar naam staat. Wat overduidelijk is, een buitenlander mag in Thailand namelijk geen onroerend goed bezitten.

    Als laatste kwamen Gerard Spong, Sidney Smeets en oud-rechter Frits Lauwaars  aan de beurt. Zij waren naar Thailand gekomen om de rechters uitleg te geven over het Nederlandse gedoogbeleid en hun te overtuigen van ons onschuld. Helaas leek het erop dat de rechters totaal geen belangstelling hadden voor hun verhaal. Ze keken verveeld, stelden geen enkele vraag en waren druk met berichtjes te versturen met hun telefoon.

    Wij vonden het gedrag van de rechters erg vreemd maar dachten dat dit kwam omdat zij allang begrepen hadden dat wij onschuldig waren. Een grote vergissing bleek zes weken later. Op tien november, de zwartste dag uit ons leven, verklaarde de rechtbank ons schuldig en veroordeelde mij tot 103 jaar celstraf en mijn vrouw tot 18 jaar.

    Hun motivatie? De Thaise anti-witwas wet zegt sinds 2013 dat mensen ook voor basisdelicten buiten Thailand gepleegd, veroordeeld kunnen worden. Dat ik in Nederland nooit veroordeeld ben maakte voor hen niet uit. Volgens de Thai kan de verkoop van cannabis in Nederland dan wel legaal zijn. In Thailand is het illegaal, een overtreding van artikel  5 van de anti-drugs wet die zegt dat bezit of verkoop van cannabis zonder vergunning illegaal is.  Daarom zijn wij door de rechtbank toch veroordeeld.

    Pure onzin natuurlijk, ik had in Nederland namelijk wel een vergunning en in Thailand heb ik nooit cannabis verkocht of in bezit gehad.  Wat ik Nederland gedaan heb is niet voor een Thaise rechter om daarover te oordelen. Dit maakt die veroordeling een belediging van de Nederlandse rechtsstaat en een grove schending van onze soevereiniteit. Verder gebruikt de rechtbank een wet uit 2013 hoewel ik mijn bedrijf al in 2011 verkocht heb. Volgens Thais en internationaal recht is het verboden om een wet met terugwerkende kracht te gebruiken. Ik ben gewoon voor de bus gegooid, met dank aan Lucas van Delft.’

    Wij hebben maar twee vragen:

    1. Wat gaat de Nederlandse overheid doen om dit recht te zetten?
    2. Hoeveel andere Nederlanders zijn er met deze constructie in het buitenland veroordeeld?
    Zieligheid als argument

    Omroep Brabant bericht zaterdag 6 februari 2016 dat officier van justitie Lucas van Delft zijn eigen bedreiging verzon. Onder een andere naam belde Van Delft op (naar Meld Misdaad Anoniem?) om aan te geven dat hij met de dood werd bedreigd. De politie kwam meteen na deze bedreigingsmelding met een zeer uitvoerig pakket aan beveiliging voor de officier. Wij zullen dit verschijnsel noemen ‘het Varma-effect’.

    Lucas van Delft was eerder belast met de zaak tegen Johan van Laarhoven, de grondlegger van coffeeshopketen The Grass Company. Van Laarhoven verdiende in Nederland zijn geld met coffeeshops, die hier zijn gedoogd en dus legaal zijn. Van Laarhoven was dus in Nederland juridisch niets te maken. In Thailand werd echter Van Laarhoven veroordeeld voor het witwassen van crimineel geld, toen hij zijn 20 miljoen euro winst overbracht naar dit land. Zijn vrouw kreeg daarbij 12 jaar cel. Omroep Brabant berichtte daarover na het vonnis: “Dit is vreselijk nieuws”, zegt Tim Vis van advocatenkantoor Spong. “Van Laarhoven werd door het dubieuze en rancuneuze handelen van het Nederlandse Openbaar Ministerie overgeleverd aan een rechter die niet voldoende in staat is gebleken het Nederlandse gedoogbeleid te beoordelen.”

    Dus de man die zijn eigen bedreigingen verzon was ook medeverantwoordelijk voor de veroordeling in Thailand van een landgenoot die in Nederland de wet niet overtrad. Blijkbaar was Van Delft goed op de hoogte van de wetgeving in andere landen. In hoeveel andere gevallen werden landgenoten in het buitenland veroordeeld voor iets wat in Nederland helemaal niet verboden is?

    Wat wij ons nu afvragen is dit: gebeurt het vaker dat politie of justitie zélf bellen naar Meld Misdaad Anoniem? Op deze manier kun je volkomen legaal bij mensen invallen doen, of ze aanhouden voor onderzoek, of een groot onderzoek starten. De talloze meldingen via de meldlijn over ‘buren met een wietplantage’ komen hiermee ook in een heel ander kunstlicht te staan.

    Maar wij gaan verder, want het zal toch niet dat? Op 9 juli 2015 berichtte Dupont in zijn rubriek ‘Burgemeester Jos Som in het nauw’ hoe het erg twijfelachtig is dat de burgemeester van Kerkrade werkelijk is bedreigd. Hij zegt daarover zelf tweemaal iets geheel anders en het is ook te betwijfelen dat de Hells Angels daarachter zitten. Bovendien werd zogenaamd zijn dochter ook nog bedreigd. Dupont geeft aan dat ook dat waarschijnlijk heel anders zit. Het leverde de burgemeester wel veel publiciteit op en hij wist de motorrijders neer te zetten als een stel nietsontziende boeven.

    In hetzelfde artikel over Jos Som geeft de burgemeester van Helmond aan dat hij verkeerd is voorgelicht door justitie over eerdere bedreigingen aan zijn adres. Heel vreemd dus allemaal. Burgemeesters moeten onderduiken nadat zij door justitie zijn getipt over zeer ernstige bedreigingen. Daarna blijkt dat die burgemeesters of erop los liegen of zelfs aangeven dat ze zich bedonderd voelen. Overigens zijn beide burgemeesters tevens onderwerp van speculaties over corruptie. In één geval (maar wie weet hoeveel andere gevallen er nog zijn?) blijkt zelfs dat een officier van justitie zelf stiekem opbelde naar een meldlijn om valselijk aan te geven dat hij werd bedreigd.

    Nu weer terug naar de eerbare Lucas van Delft. Deze officier van Justitie was ook belast met onderzoeken naar leden van motorclub Satudarah. Deze motorclub wordt in verband gebracht, u raadt het al, met ernstige misdrijven als bedreigingen. Net als de Hells Angels trouwens. En in beide gevallen is nu grote twijfel ontstaan. Wij berichtten ook al diverse malen hoe de ‘voortgangsrapportages’ over motorclubs door de politie vol stonden met valse informatie. De politie is dus nogal makkelijk met het zetten van ‘informatie’ in rapportages en justitie verzint zelf bedreigingen, terwijl meldingen op Meld Misdaad Anoniem ook door politie of justitie gedaan kunnen worden. Ja, zo krijg je iemand wel achter slot ende grendel.

    Dat de politie niet te vertrouwen is, bleek al eerder, zoals met de leugens in het proces-verbaal over de dood van Mitch Henriques vorig jaar. Nu blijken ook officieren van justitie en burgemeesters niet altijd op hun mooie ogen te vertrouwen. En hoe zit het dan met de onafhankelijke rechters, zo zult u natuurlijk graag willen weten. Uitgerekend over zo’n rechter berichtte Dupont in oktober 2015 in het artikel ‘De raadsheer die om de hoek van het clubhuis woonde’. Mr. Marquart Scholtz, de rechter in een zaak tegen motorclub Veterans MC, bleek om de hoek te wonen van het clubhuis van de club in Haren. Natuurlijk was zijn uitspraak niet in het voordeel van de club.

    Je hoeft in dit land de wet helemaal niet te overtreden om in de gevangenis te belanden.

     

     

     

    << oudere artikelen