Boeman Bouman en zijn patriotten van de politiestaat

Een prachtig verhaal over een politieman en hoe het gaat met vrijheid wanneer je eventjes niet goed oplet.

De politieman is commissaris Bouman. Dat is er niet zomaar één. Commissaris Bouman is de grote baas van de Nederlandse politie. De allerhoogste chef. Vlak onder de minister van Justitie en Veiligheid. In een rechtsstaat is het zo geregeld dat de minister, als vertegenwoordiger des volks, de verantwoording heeft over het politieapparaat. Hij is dus de baas en hij is verantwoording schuldig aan het parlement. We zullen dus uitleggen wat een rechtsstaat eigenlijk is. Wikipedia zegt het volgende hierover:

‘Een rechtsstaat is een staat waarvan de macht gereguleerd en beperkt wordt door het recht. De rechtsstaatgedachte is ontwikkeld tegen de praktijk van absolute vorsten. De rechtsstaatgedachte wil willekeur voorkomen en rechtszekerheid en rechtsgelijkheid bevorderen. In een rechtsstaat worden burgers tegen de macht van de staat beschermd door wetten. Onafhankelijke rechters kunnen bij een conflict oordelen en worden geacht de wetten te volgen. Een rechter kan bij overtredingen sancties opleggen die wettelijk geregeld zijn. Als de rechters in een staat niet onafhankelijk zijn, mag die staat geen rechtsstaat genoemd worden.’

De minister is de baas en de politie niet. De politie heeft voor goed functioneren natuurlijk zijn eigen hierarchie en een eigen baas. Maar die baas staat onder de minister en ook onder de wet. Er zijn wetten die de basis zijn voor het functioneren van de staat. Wanneer het omgekeerd zou zijn is er sprake van een politiestaat. Wikipedia zegt over de politiestaat het volgende:

‘Onder een politiestaat verstaat men een staat waar de sociale, economische en politieke macht door de leiders gehandhaafd wordt met behulp van (geheime) politie. Deze politie heeft in dit soort staten meer bevoegdheden dan gebruikelijk is in een liberale democratie. Politiestaten in de strikte betekenis van het woord worden meestal gekenmerkt door totalitarisme en een sterke sociale controle.

Onder druk van een interne of externe bedreiging van de staatsveiligheid, al dan niet openlijk of bedekt gepromoot door media en overheden, bestaat het gevaar dat wetten doorgevoerd worden die burgerrechten inperken en stapsgewijs in de richting van een politiestaat leiden. Dikwijls wordt deze ‘bedreiging van de staatsveiligheid’ in scène gezet door degene die zich vervolgens als dictator ontpopt. Voorbeeld is nazi-Duitsland. Adolf Hitler kwam via verkiezingen op democratische wijze aan de macht. Vervolgens wist hij na de Rijksdagbrand, die hoogstwaarschijnlijk door de nazi’s zelf is voorbereid, grote bevoegdheden naar zich toe te trekken (uitroepen van de noodtoestand, etc) om ‘de orde te handhaven’. Met deze, in theorie tijdelijke, ‘ordehandhavingswetten’ schakelde hij in snel tempo alle politieke tegenstanders uit, werd de noodtoestand permanent, en werd het hele land aan zijn wil ondergeschikt gemaakt. Een recent voorbeeld van inperking van burgerrechten gebeurde na de aanslagen op 1 september 2011 in de VS. Ook hier werden sommige burgerrechten (in theorie tijdelijk) ingeperkt zoals het absolute recht op privacy. De regering Bush gaf aan dat dit in het kader was van de strijd tegen terrorisme en tegen drugs.’

Is Nederland nu het één of het ander? Is Nederland een rechtsstaat, zoals de mensen denken, of is Nederland een politiestaat?

Wij geven wat voorbeelden om de lezer aan het denken te zetten. In De Telegraaf van 4 maart 2015 zegt commissaris Bouman: ‘Er is een wetswijziging nodig om ervoor te zorgen dat agenten die noodgedwongen hun dienstwapen hebben moeten gebruiken, niet meer in hetzelfde juridische hokje terechtkomen als een burger of een crimineel.’ Dat zegt Bouman dus ruimschoots voor de dood van Mitch Henriques en de schietende agent uit Kerkrade.

Het blijft daar niet bij. Op 17 juli 2015 bericht 1limburg.nl het volgende: ‘De politieagent uit Kerkrade die vrijdag veroordeeld werd tot twee jaar cel krijgt massaal steun van zijn collega’s. Ze zijn het oneens met de uitspraak. Ook de nationale politie heeft geen goed woord over voor het vonnis. In een persbericht stelt de organisatie ‘verbijsterd’ te zijn door de veroordeling van de agent. “Ik ben vreselijk teleurgesteld in het vonnis van de rechtbank”, reageert korpschef Gerard Bouman van de nationale politie. Hij heeft contact gehad met Gery Veldhuis, de chef van de eenheid Limburg. “Ik heb hem aangegeven dat deze collega alle steun van onze organisatie kan verwachten die hij nodig heeft”, zegt Bouman. “Wat mij betreft staat vast dat we dit vonnis gaan aanvechten tot aan de allerhoogste instantie.” ‘

Korpschef Bouman, die ondergeschikte van de minister en daarmee dus onderworpen aan de rechtsstaat komt met twee zaken. Belangrijke zaken. Ten eerste wil hij de wet veranderen om schietende agenten niet zo snel te laten vervolgen. Ten tweede geeft hij aan de schietende en door de onafhankelijke rechter veroordeelde agent te steunen. De rechter veroordeelt de man dus en daarmee heeft die agent een strafblad. Hij is nu dus crimineel. Volgens de rechter. Maar niet volgens meneer Bouman. Wat ook al te denken geeft is de ‘massale steun’ van collega’s voor de veroordeelde agent. Die denken dus blijkbaar net over schieten als korpschef Bouman. Zeer opmerkelijk. En verontrustend.

Maar wij gaan verder. De directe chef van de politieagent uit Kerkrade heeft aangegeven de politieagent niet te schorsen. Afgewacht wordt het hoger beroep. Ook de korpsbeheerder van het politiekorps in Kerkrade onderneemt geen actie tegen de veroordeelde schutter. Wie is nu deze korpsbeheerder? De korpsbeheerder is burgemeester Jos Som. Zeg maar de grote man achter de strijd tegen ‘motorbendes’. De ‘papa’ ook van Suze Som die volgens hem ernstig is bedreigd door Hells Angels. De man ook die het vakantiehuiske van Piet van Pol bezocht in Frankrijk. Piet van Pol de van corruptie verdachte vastgoedontwikkelaar die banden heeft met VolkerWessels en de veroordeelde Roermondse ex-VVD’er Jos van Rey.

Wij gaan nu ietsje terug en komen terecht bij de Spaanse politieman luitenant-kolonel Antonio Molino Tejero die op 23 februari 1981 het Spaanse parlement binnendrong met zijn kornuiten, in de lucht schoot en riep: ‘Todos al suelo, y conho!’ Meneer Molino Tejero wist het beter dan de rechters en de parlementariërs.

Waarom doet dat ons denken aan politievakbondsleider Gerrit van de Kamp? De wet moet veranderd worden om motorbendes te kunnen verbieden, zo vond deze man, die er zijn hand niet voor omdraait zijn mannetjes het Binnenhof te laten omsingelen. Met politiematerieel en wapens. Dezelfde Gerrit van de Kamp die zijn vriendin opdrong aan de Nationale Politie voor een goedbetaalde baan en zijn steun voor de vorming van de Nationale Politie opzegde toen zijn vriendin werd ontslagen.

De hoogste politiebaas wil de wet veranderen en uit openlijk kritiek op een beslissing van een onafhankelijke rechter en de baas van de grootste politievakbond steunt hem door ook wetten te willen laten veranderen. ‘De politie is de baas op straat!’, hoorde je vroeger vaak roepen door agenten. Op straat of in de staat? Vanuit de politieorganisatie zelf horen wij nog geen tegengeluiden.

In het Wikipedia-artikel over de politiestaat staat ook het volgende: ‘Onder druk van een interne of externe bedreiging van de staatsveiligheid, al dan niet openlijk of bedekt gepromoot door media en overheden, bestaat het gevaar dat wetten doorgevoerd worden die burgerrechten inperken en stapsgewijs in de richting van een politiestaat leiden.’

Ook hier zien wij gelijkenissen met Nederland. Er wordt een vijandbeeld gecreeërd. Als externe bedreiging zou je kunnen zien de jihadstrijders in Irak en Syrië, die na terugkomst een interne bedreiging gaan vormen. Als interne bedreiging kun je ook de ‘motorbendes’ zien. Het is dan ook niet zozeer de rechtsstaat zelf die zich daarover zorgen maakt, maar het is de politie zelf die stemming maakt. Het is de politie die via de media en hun adviserende taak naar overheden toe bepaalt dat ‘motorbendes’ een groot gevaar zijn.

Om deze strategie van maatschappelijke onrust een gezicht te geven, worden leden van motorclubs met naam en club genoemd door de politie aan de media. Het zogenaamde ‘name and shame’- beleid. De politie heeft dus een aantal mensen bij de media die daarvoor openstaan om het maar zachtjes uit te drukken. Deze mensen die openstaan zijn vaak zelfbenoemde ‘misdaadspecialisten’, zoals Robert Bas van de NOS die riep dat je welhaast crimineel moet zijn om het lidmaatschap van een motorclub te kunnen betalen en dat een Harley Davidson 60.000 á 70.000 euro kost. Of een Gerlof Leistra van Elsevier die niet alleen politie-informatie naar buiten brengt maar ook de politie ondersteunt in de wens tot het veranderen van wetten. Zo schrijft Leistra over de schietende politieman uit Kerkrade in Elsevier: ‘De verontwaardiging is terecht groot. Het valt niet goed uit te leggen dat een agent die tijdens de uitoefening van zijn soms levensgevaarlijke beroep een ernstige inschattingsfout maakt, dezelfde behandeling krijgt als de eerste de beste crimineel. Meer begrip was op zijn plaats geweest.’

Heeft het effect, die artikelen in de pers? Volgens D66’er Gerard Schouw wel degelijk. Op 2 juli zegt hij: ‘Gerard Schouw van D66 heeft donderdag met een waarschuwing afscheid genomen van de Tweede Kamer. Hij was een kwart eeuw lang te vinden op het Binnenhof, onder meer als lid van de Eerste en later van de Tweede Kamer. ,,De overstap naar de Tweede Kamer was best wennen. In plaats van een stroom wetsvoorstellen dicteert de kop in de krant en het oog van de camera het ritme van de dag”, schreef hij in zijn afscheidsbrief. ,,Het is geen groot geheim dat de aandacht voor actuele politieke incidenten en de lange termijn onderwerpen zo af en toe wat uit balans raakt. Dat is een reëel risico voor de democratische werking van onze huidige parlementaire democratie. Daardoor gaan dingen mis. Meebewegen of juist tegenwicht bieden, dat is de vraag waar de Kamer wel wat vaker bij stil mag staan”, aldus Schouw.’

Het heeft dus wel degelijk effect. De kop in de krant dicteert het ritme van de dag in de Tweede Kamer. Volgens iemand die het kan weten na 25 jaar politiek. En de koppen uit die krant zijn afkomstig van de politie. Dezelfde politie die wetten wil veranderen en mensen en clubs aanwijst als vijand. En daar dus de media voor misbruikt. Met ‘name and shame’. Maar ook met ‘voortgangsrapportages’. Wij hebben al gezien in eerdere blogs van Dupont op ‘Justitie en Veiligheid’ dat de politie niet schroomt valse informatie in die rapportages te stoppen. De raketwerpers van de Bandidos MC bijvoorbeeld. Wij zeiden al dat die niet van de Bandidos waren. Commissaris Piem Miltenburg, net als Gerard Bouman een geduchte hardliner, zei al dat het niet helemaal zeker was. Maar een dag later stond het wel als vaststaand feit in de voortgangsrapportage van juni. De advocaat van de Bandidos kwam vorige week in het nieuws met hetzelfde verhaal. De wapens werden niet eens in de dagvaarding vermeld, maar wel werden de Bandidos nog even vastgehouden voor nader onderzoek. Zo komen die wapens nog eens goed van pas.

De advocaat van de Bandidos MC onthulde nog een andere taktiek. Zo stuurden Limburgse burgemeesters brieven naar horeca-gelegenheden om te waarschuwen dat de vergunningen zouden worden ingetrokken van horecazaken die Bandidos toelieten in hun zaak. Dat is heel opmerkelijk. Welk wetsartikel wordt daarbij gebruikt?

Al jaren gaan verhalen in de motorclubwereld dat de politie stiekeme acties uitvoert om motorclubs of leden daarvan te benadelen. Zo worden horeca-ondernemers niet alleen bedreigd om MC’s buiten de deur te houden, ze worden ook bezocht om informatie over bezoekers los te peuteren. Ze worden bang gemaakt met de vraag of ze worden afgeperst, of rekeningen wel netjes worden betaald. Werkgevers van motorclubleden worden benaderd en bang gemaakt. Zakenpartners van motorclubleden die een eigen zaak hebben worden door de politie ‘gewaarschuwd’. Buren van clubhuizen worden benaderd en om informatie gevraagd of om aangifte te doen van welke vorm van overlast dan ook. Gemeentelijke overheden worden ‘ingelicht’ door de politie, die een unieke informatiepositie heeft, en vervolgens worden evenementen niet toegestaan of verboden terwijl ze al in een vergevorderd stadium verkeren, clubhuizen worden gesloten door informatie van de politie. De politie is opzichtig aanwezig bij bruiloften, familiefeesten waar ook motorclubleden bij aanwezig zijn en probeert soms verhuurders van feestzalen bang te maken hun zaal niet te verhuren, omdat er ook een paar leden van een motorclub komen.

De vraag is hoe deze politie-acties zich verhouden tot de wet. De wet, basis van de rechtsstaat. Een wet die ondergeschikt is alleen in een politiestaat.

Vaak is te horen hoe bestuurders of politiemensen in de media verklaren dat motorclubs leden die zich misdragen of de wet overtreden uit de club moeten gooien. Motorclubs doen dat al lang. Maar uit bovenstaande blijkt dat het bij de politie andersom is. De politieman die de wet overtreedt met, potentieel, dodelijk geweld, wordt niet zomaar ontslagen. Neen, men gaat er alles aan doen hem binnenboord te houden en betaalt soms zelfs zijn boetes.

Zijn leden van motorclubs de laatste Robin Hoods? Zijn zij een soort vrijheidsstrijders? Nee, dat zijn zij niet. Maar meneren als commissaris Bouman of commissaris Miltenburg zijn het zeker ook niet. Wanneer wij onze vrijheid in stand willen houden, wanneer wij niet willen dat wij door onze eigen landgenoten worden bezet, wanneer wij niet willen dat ons land een politiestaat wordt, of blijft, dan zullen wij veel kritischer moeten zijn naar degenen toe die onze vrijheden afnemen. Elke dag een stukje. Elke dag een beetje. Elke dag iets. Want wanneer het te laat is, is het te laat.

Voortgaan met rapporteren

 

In de landelijke voortgangsrapportage Outlaw Motorcycle Gangs juni 2015, doet de politie bijna juichend verslag van de resultaten die zij inmiddels hebben geboekt in hun strijd tegen ‘criminele motorbendes’. Al vorig jaar deed de politie uit de doeken in de rapportage van juni 2014, wat het uiteindelijke doel was van die rapportages: het publiceren en bewust maken van het publiek en instanties omtrent de ware aard van de Outlaw Motorcycle Gangs. Nu kun je weliswaar onderzoeken wat je wilt, wat uiteindelijk telt in een rechtsstaat zijn de resultaten. In een rechtsstaat doet de rechter uitspraak en beslist daarmee of een verdachte schuldig is of onschuldig. Je kunt dus net zoveel zeer kostbare onderzoeken verrichten als je wilt, het is pas nadat de rechter een uitspraak heeft gedaan dat je kan spreken van resultaten. Een onderzoek is geen resultaat. Een hongerige leeuw ging eens op onderzoek in de jungle naar een lekker hapje. Dat deed hij elke dag meermaals. Een ondernemende leeuw. Het arme dier zou sterven van de honger, want zijn onderzoek leverde niets op. Een domme, incapabele, slecht doorvoede leeuw dus ook, die met zijn kletspraat ieder op het verkeerde been zette.

 

Onderstaand de tekst van de rapportage voor wat betreft de resultaten van de onderzoeken die werden geïnitieerd door de politie:

‘Inzoomend op de onderzoeken naar de zware en (internationaal) georganiseerde misdaad door (leden van) OMG’s levert een inventarisatie van zo’n 150 lopende en afgeronde opsporingsonderzoeken en strafzaken het volgende beeld op (peildatum: maart 2015).

• Veruit de meeste opsporingsonderzoeken (ongeveer 75%) hebben betrekking op Satudarah, Hells Angels, No Surrender, Bandidos en Trailer Trash.
• Ongeveer 30% van dit aantal opsporingsonderzoeken heeft betrekking op de productie en/of handel in verdovende middelen en witwassen.
• Iets meer dan 25% van de opsporingsonderzoeken heeft betrekking op openlijke geweldpleging en/of diefstal met geweld en/of bedreiging. In de daaruit volgende strafzaken werden gevangenisstraffen van 3 tot 4,5 jaar (9 strafzaken) en 1 tot 2,5 jaar (7 strafzaken). De rechtbank in Den Haag oordeelde in één geval dat het hesje van de betreffende OMG een intimiderend effect had. In één opsporingsonderzoek naar een ernstige mishandeling in een horecagelegenheid werden bij de rechter-commissaris 20 getuigen gehoord. Niemand kon of wilde een belastende verklaring afleggen, waarna het OM de strafzaak moest seponeren.
• Iets meer dan 10% van de opsporingsonderzoeken heeft betrekking op (poging tot) moord en doodslag. In de daaruit volgende strafzaken werden gevangenisstraffen opgelegd van 10 jaar (1 strafzaak) en 7 jaar (2 strafzaken). In één strafzaak veroordeelde de rechtbank de verdachte tot een gevangenisstraf van 8 jaar; in hoger beroep volgde vrijspraak.
• Ook iets meer dan 10% van de opsporingsonderzoeken heeft betrekking op de handel in en het bezit van vuurwapens, munitie en explosieven. Dit aantal is verontrustend, met name in het licht van de dreiging van een bendeoorlog. Bij enkele gevallen van wapenbezit / wapenhandel waren (oud) beroepsmilitairen betrokken.
• Verder heeft een klein aantal opsporingsonderzoeken betrekking op: brandstichting / aanslagen op gebouwen, waaronder woonhuizen, bedrijfspanden en/of clubhuizen; de uitvoering van rechtshulpverzoeken uit het buitenland (met name Duitsland), en; mensenhandel (prostitutie).’

 

Dit is alles waar de politie mee komt als resultaat van zijn onderzoeken. Een magere oogst. Maar ook wij deden onderzoek. Dat onderzoek staat hieronder.

In 2011 werd in 1715 gevallen een integriteitsonderzoek gedaan naar politiemensen. Het blijkt dat in 2011 in 650 gevallen sprake is geweest van een integriteitsschending door een medewerker van de politie. Daaronder vallen allerlei zaken, zoals geweld, fraude en misbruik van de eigen positie. De onderzoeken leidden tot 77 ontslagen, 73 voorwaardelijke ontslagen en 24 mensen besloten zelf weg te gaan.  De politie deed in totaal 1517 onderzoeken, waarbij 1715 personen waren betrokken. In 122 was sprake van een strafbaar feit, in 533 gevallen ging het om plichtsverzuim. Een gesprek of mondelinge waarschuwing was de disciplinaire maatregel die het vaakst voorkwam. Het valt op dat er twee keer zo veel onderzoeken zijn gedaan naar politiemensen die meer dan 10 in dienst waren dan in 2010. Het zijn dus niet alleen de jonkies die in de fout gaan. Het totaal onderzoeken was ook overigens stijgende t.o.v.2010. De categorie ‘geweld’ scoort het hoogst in de onderzoeken (731 keer). Daarna komt ‘misbruik van positie’ en ‘vermogen en bezit’ (bv. diefstal). Ook opvallend: 43% van de gevallen komt naar aanleiding van een klacht of melding vanuit de eigen organisatie. 41% naar aanleiding van meldingen/klachten van burgers.

Nogal een resultaat, zult u nu zeggen. Wij zullen het niet met u oneens zijn, al gebied de eerlijkheid ons te zeggen dat dit onderzoek gepubliceerd is in 2012 op de site van Crimelink.nl. Ook RTL deed onderzoek en publiceerde daarover in 2010. Graag gebruiken wij ook hun cijfers om u te laten zien dat de cijfers van 2011 niet op zichzelf staan of een uitzondering vormen. In de jaren 2008, 2009 en 2010 werden volgens RTL 219 agenten ontslagen en 101 agenten verlieten na wangedrag vrijwillig de politie. Voorwaardelijk ontslag kregen 179 agenten. Die maatregelen kwamen na maar liefst 4000 onderzoeken naar wangedrag.

Kwamen we in een vorig artikel al tot de conclusie (Die wet past ons allemaal!) dat Gerrit van de Kamp, de voorzitter van de politievakbond ACP een ietwat vrijzinnige mores erop nahoudt wanneer hij zijn vriendin een baan kan laten bezorgen (dat zijn vriendin werd ontslagen nadat bekend werd hoe zij aan haar baan kwam, zegt toch wel iets) en dat dat de ACP zelf zich bezig hield met tal van zeer maatschappelijk verontrustende acties, en er komen er nog meer want de politie dreigt met acties tijdens de Tour de France en Sail, naast het dreigen niet meer aanwezig te zijn bij voetbalwedstrijden en zo u weet zijn dat pas echte onrustveroorzakers. Nu weet u dus ook dat Gerrit en zijn trouwe volgelingen van de ACP niet alleen zijn. In 655 (en dus niet 650) gevallen was er sprake van een integriteitsschending, waarvan 122 gevallen een strafbaar feit behelsde en 533 gevallen plichtsverzuim. U zult begrijpen dat dit alleen gaat om de uitkomsten van onderzoeken. Er zullen zeker ook nog gevallen zijn waarnaar geen onderzoek is gedaan.

Kunnen we nu op zijn oud-Hollands zeggen, De pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet?

 

 

 

Het gevecht in de OK Corral van een klein Limburgs dorp

Op 11 oktober 2013 berichtte Nrc.nl het volgende:

‘OM niet-ontvankelijk in fraudezaak na liegen en bedriegen

De rechtbank van Maastricht heeft het Openbaar Ministerie vanmiddag niet-ontvankelijk verklaard in een jarenlang lopend onderzoek naar omvangrijke vastgoed- en belastingfraude. De 62-jarige hoofdverdachte Joep Janssen en alle medeverdachten in het zogeheten Landlord-onderzoek gaan vrijuit omdat zij door liegen en bedriegen van het OM geen eerlijk strafproces hebben gehad.

In een ongekend vernietigend vonnis heeft de rechtbank het openbaar ministerie op alle punten ongelijk gegeven. Het gaat om een van de grootste strafrechtelijke onderzoeken die ooit in Limburg zijn gehouden.

Na een lange voorbereiding werd in de zomer van 2009 door tweehonderd opsporingsambtenaren beslag gelegd op 134 panden van vastgoedhandelaar uit Kerkrade Joep Janssen. Er werden hennepplantages aangetroffen en de politie nam schilderijen, vuurwapens, zeldzame munten en twintig klassieke auto’s in beslag.

‘Meerdere onrechtmatigheden in proces’

De rechtbank zegt “meerdere onrechtmatigheden” te hebben geconstateerd in het strafproces. De verdediging heeft bijvoorbeeld geen kennis kunnen nemen van relevante processtukken in deze procedure.

De politie heeft bijvoorbeeld in 2009 gesprekken gevoerd met een cruciale getuige – Pascal H. – maar de verslagen van dit onderhoud nooit ter beschikking willen stellen van de verdachten en hun advocaten.

Volgens de advocaten ging het om een kroongetuige. Het OM zegt de stukken nooit te hebben kunnen overleggen omdat Pascal H. via de rechter afdwong dat zijn gesprekken geheim moesten blijven.

De rechtbank zegt ook dat ze “in de loop van het strafproces meerdere keren door de officier van justitie onjuist dan wel onvolledig is voorgelicht. Pas na doorvragen en onderzoek door de verdediging en de rechtbank is informatie boven tafel gekomen, die de officier van justitie uit eigen beweging had moeten verschaffen.”

‘Officier van justitie had ongeoorloofd contact met getuige’

De rechtbank acht het ook ontoelaatbaar dat een officier van justitie tijdens de getuigenverhoren bij de rechter-commissaris “ongeoorloofd contact heeft gehad met een andere getuige, toen deze ter controle zijn verklaring doorlas.”

Het Openbaar Ministerie (OM) in Limburg gaat in hoger beroep tegen de vandaag door de rechtbank Limburg uitgesproken niet-ontvankelijkheid. “Het OM werpt de kritiek verre van zich en hecht eraan te melden dat het in de zaak-Landlord consequent en integer heeft gehandeld.”

Advocaat: bikkelharde uitspraak

De advocaat van de hoofdverdachte Joep Janssen, Jan-Hein Kuijpers, noemt het vonnis “een bikkelharde uitspraak.” Hij zegt dat duidelijk is geworden dat het OM “van alle kanten de zaak heeft beduveld. Om die reden heeft de rechtbank ook terecht besloten dat het beslag op een fors aantal panden van mijn cliënt moet worden opgeheven.”

U zult zich nu natuurlijk wel afvragen wat dit oudere artikel uit een kwaliteitskrant te maken heeft met motorclubs? Joep Janssen, die man die dus het slachtoffer werd van het ‘beduvelen door het OM’ en 134 panden kwijtraakte door onrechtmatige beslaglegging is de eigenaar van het pand op de Markt in Kerkrade waarin restaurant Navarro was gehuisvest. Weet u het nu weer? Navarro was een tapasrestaurant, net als buurvrouw Café Suus. Navarro was eigendom van Joep Janssen en Café Suus was eigendom van de dochter van de burgemeester van Kerkrade, Suze Som.

Zou het mogelijk zijn, zo vragen wij ons allerminst in stilte af, dat niet de Hells Angels meneer Som via zijn dochter probeerden te pakken, zoals Jos Som in de uitzending van EenVandaag beweerde, maar dat meneer Som probeert Joep Janssen te pakken te nemen via zijn dochter? En daar de Hells Angels bij sleept als verzwarende factor? Waarom heeft meneer Som ook alweer dat clubhuis gesloten?

Op 16 mei zegt hij hierover bij ‘YouTube Burgemeester Jos Som’, dat die Hells Angels niet in het bestemmingsplan passen. Ze komen daar met 30, 40 man, met 50, 60, 70! En dat is niet de bedoeling, volgens Som. Wij vragen ons af wat daaraan zo erg is. Maar, gaat Som verder, die Hells Angels bedreigen de boel ook en daarvan kan en mag in een democratie en speciaal in Kerkrade geen sprake zijn. Daarom gaat dat clubhuis dicht en na die drie maanden voorgoed. Zegt meneer Som. Op de vraag wat die Hells Angels nou eigenlijk doen aan bedreigingen antwoord Som heel stellig en heldhaftig dat ze met aantallen van wel 20 man of meer in de stad aanwezig zijn en dat is bedreigend.

Bedreigend omdat je met een groep vrienden in de stad aanwezig bent. Niet zomaar ergens in de stad, maar in een pand van een onterecht benadeelde en bestolen huiseigenaar die blijkbaar daarvoor toestemming gaf. Verzwarende factor is natuurlijk dat de dochter van meneer Som dat niet zo leuk vindt. Dat zijn dus alle bedreigingen. Niet meer en niet minder. Je loopt met een flink stel vrienden naar je stamkroeg of je clubhuis en dat kan echt niet de bedoeling zijn, want dat is enorm bedreigend. We begrijpen nu ook waarom meneer Som werd beveiligd door de politie. De aanwezigheid van veel buurtbewoners is enorm bedreigend. Helemaal in je mooie villawijk.

We zagen al in eerdere blogs dat Jos Som zelf ook een beetje een huisjesmelker is. Hij had een studentenflat in Maastricht en werd meermaals zonder resultaat op de vingers getikt vanwege de zeer brandgevaarlijke situatie voor de bewoners. Jos Som had ook goede contacten met vastgoedontwikkelaar Piet van Pol. Wij vragen ons nu af hoe het allemaal in elkaar zou kunnen zitten.

Scenario één: Jos Som heeft veel geld gekregen van projectontwikkelaars om van de nieuwe binnenstad van Kerkrade iets heel moois te maken. Ook zijn dochter Suze Som past in dat plaatje. Een prachtig restaurant op een toplokatie waarbij pappie zorgt voor alle vergunningen via de gemeente waar hij de baas speelt en de projectontwikkelaar of pandeigenaar zorgt voor een aantrekkelijke regeling die tegemoet komt aan de wensen van Suusje. Een mogelijk scenario, we zeggen niet dat dat zo is.

Scenario twee: Jos Som heeft een uitzonderlijk bang uitgevallen dochter die een restaurant is begonnen en nu plots vervelende Hells Angel-buren krijgt. Pappie komt te hulp en jaagt de enge bandieten de stad uit. Zijn stad.

Scenario drie: Jos Som heeft een deal met een projectontwikkelaar. Laten we hem Piet van Pol noemen. De deal wordt onder meer besproken in het vakantiehuiske van die meneer Pol in Frankrijk. Som kon daar niks aan doen, want hij liep toevallig in Frankrijk en voordat hij het wist zat hij in dat huiske. Van Pol heeft een conflict met een andere op geld beluste Limburger, die we bijvoorbeeld gerust Joep Janssen zouden kunnen noemen. Want zo heten er vast wel meer. Janssen wil wraak voor al die onrechtvaardigheden hem aangedaan door het Limburgse OM samen met overheidspartners als de Belastingdienst, FIOD, Inspectie SZW, het RIEC (Regionaal Informatie- en Expertisecentrum, die ook alweer zijn betrokken bij het bestrijden van ‘motorbendes’ en als Limburgs directeur heeft de voormalige officier van justitie Wim Smits, die in de Landlord-zaak door de rechter werd beschuldigd van liegen), en wordt eigenaar van Navarro. Jos Som is op de hand van Van Pol en besluit hem te helpen door het Navarro moeilijk te maken. Navarro gooit de handdoek in de ring en om het pand toch te verhuren en meteen Van Pol en Som een hak te zetten komen de Hells Angels erin.

Het eind van het liedje bij alle scenario’s is dat de roodhuiden de postkoets aanvallen en een indianenoorlog uitbreekt waarbij het reservaat wordt onteigend en de nieuwe eigenaars rijk werden en zorgden dat alleen hun versie werd gepubliceerd. Zij werden volkshelden en hun oude wandaden werden hen vergeven. En Doc ‘Som’ Holiday? Die nam nog een borrel in Suzy’s Saloon en piste ‘s avonds vanuit zijn woonkamerraam over Boothill.

 

Het goede voorbeeld (1)

Verschillende instanties zijn betrokken bij de bestrijding van motorclubs. Wie zijn de mensen bij deze instanties en is er op die mensen niets aan te merken? Het lijkt er niet op dat deze mensen een schone lei hebben.

Allereerst is er het Landelijk Strategisch Overleg OMG’s. De voorzitter van dit orgaan is de oud-burgemeester van Enschede, nu burgemeester van Groningen, Peter den Oudsten. Den Oudsten wordt genoemd als één van de beste bestuurders na Aboutaleb van Rotterdam. Je kunt in dit land gemakkelijk tot de besten behoren, wanneer de politie je een beetje behulpzaam is. Zo reed Den Oudsten in augustus 2008 door een rood verkeerslicht. De website binnenlandsbestuur.nl bericht hierover op 20 maart 2009: ‘Uit logboekgegevens van de verkeerspaal blijkt dat de burgemeester door rood licht reed. Den Oudsten heeft altijd beweerd dat hij groen licht zag, waarna een omhoogkomende paal de onderkant van zijn auto ramde. De politie stelde vast dat het rode licht niet brandde toen de burgemeester langs de paal reed en gaf hem geen proces-verbaal. Den Oudsten neemt nu de logboekgegevens voor kennisgeving aan, aldus zijn woordvoerder.’ Het gaat hier dus niet zozeer om het door het rode licht rijden, maar om het feit dat de politie de burgemeester op zijn woord geloofde. Krijgt de burgemeester nu wel een proces-verbaal nu de logboekgegevens het tegendeel bewijzen? Zonder aanziens des persoons geldt dus alleen voor gewone burgers en niet voor burgemeesters?

Verder hebben we de Taskforce Motorbendes Brabant-Zeeland. Portefeuillehouder is burgemeester Jacques Niederer, de burgemeester van Roosendaal. Roosendaal kwam onder zijn leiding al in het nieuws toen bekend werd dat de gemeente een twaalftal werklozen met behoud van uitkering bij de nieuwe vestiging van Burger King wilde laten werken. Benieuwd wat de plaatselijke vestiging van McDonalds daarvan vond. Maar toegegeven, bij Burger King is de koffie beter. Als burgemeester kwam Niederer, oud-politieman, in 2013 in opspraak over zijn declaratiegedrag. Hij werd toen beschuldigd van het onder druk zetten van enige raadsleden om een onderzoek naar zijn declaratiegedrag te stoppen. Niederer ontkende dit, maar bleef als burgemeester van Roosendaal gewoon in Weert wonen.

Een grote aanjager in de strijd tegen de motorclubs is de burgemeester van Kerkrade, Jos Som. Deze Som is al vele malen genoemd in minder frisse zaken (lees ook De brave burgervader en de motorbendes) en de gang van zaken rond het café van zijn dochter Suze op de Markt in Kerkrade lijkt ook minder fris. Zoals bekend kreeg Suze het aan de stok met haar buren, een afdeling van de Hells Angels, en werd het pand waarin die buren zaten toen door haar vader gesloten. Van Som wordt gezegd dat hij een flinke borrel lust. In de Roda-JC krant zei Som: ‘Ik maak zelf uit wat ik doe!’, toen hij tien jaar geleden werd teruggefloten door toenmalig minister Remkes.

Een andere Limburgse bestuurder is Onno Hoes, de burgemeester van Maastricht. Hoes kwam diverse malen zeer negatief in het nieuws met jonge schandknapen. De laatste keer dat dat gebeurde liet Hoes op zijn telefoon vertrouwelijke documenten zien aan de jonge schandknaap, die hij helemaal niet kende maar zojuist had ontmoet via Internet. Voor de Maastrichtse gemeenteraad was de maat vol, men voelde zich opnieuw in diskrediet gebracht, en Hoes kondigde aan te zullen vertrekken. Deze bestuurder die het zo overduidelijk ontbrak aan mensenkennis en discretie was al eerder vertrokken om onduidelijke redenen als voorzitter van het CIDI, een belangrijke joods/Israelische belangengroep. Op Wikipedia is te lezen dat Hoes zich, net als sommige politie-ambtenaren, weinig gelegen liet liggen aan de wet. Wikipedia: ‘Hij sprak zich in de media negatief uit over de wietpas en probeerde om, ondanks een gerechtelijke uitspraak, coffeeshops te verbieden om softdrugs te verkopen aan buitenlanders. Nadat coffeeshops doorgingen met de verkoop van softdrugs aan buitenlanders liet hij door de politie enkele panden binnenvallen.’ We zien hier dus een bestuurder die een gerechtelijke uitspraak naast zich neer legt om zijn eigen wil door te drijven en daarvoor zelfs aan zijn autoriteit toevertrouwde politie-agenten inzet. We denken hier aan burgemeester Jos Som, die riep: ‘Ik maak zelf uit wat ik doe!’ Zo gaat dat blijkbaar in Limburg. De politie verzette zich niet, toen zij door Hoes ingezet werd voor een zaak die de rechter juist had verboden.

Commissaris Piem Miltenburg, hoofd operatieën en verantwoordelijk voor de bestrijding van de ‘motorbendes’, is al uitgebreid besproken in eerdere columns. De binnen de politie-organisatie als hardliner bekendstaande Miltenburg doet telkens uitspraken alsof hij rechter is en geen politieman. Hij wil motorclubs verbieden, motorclubs zijn volgens hem crimineel, ze zijn een dekmantel voor de georganiseerde misdaad, ze zijn erop gericht misdaden te plegen. Al deze uitspraken komen in de pers terecht, zonder ooit aan een rechter te zijn getoetst. Sterker nog, toen het wel aan de rechter werd getoetst, oordeelde deze heel anders. (De zaak om de Hells Angels te laten verbieden, die mislukte). Miltenburg plaatst zich hiermee op de stoel van de rechter en zorgt opzettelijk voor grote maatschappelijke onrust, terwijl hij heel goed weet dat wat hij zegt niet door een rechter is bevestigd. Onder de leiding van Miltenburg is ook de nieuwe politietaktiek ‘name and shame’ in gebruik gekomen. Telkens wanneer een lid van een motorclub betrokken is bij iets strafbaars, wordt hij als zodanig genoemd door de media. In de praktijk komt het erop neer, dat ook vage kennissen en verre contacten van motorclubs genoemd worden als gerelateerd en relevant voor een motorclub

Voorzitter van de politievakbond ACP Gerrit van de Kamp kwam in het nieuws toen hij riep dat de wet veranderd moest worden om motorclubs te kunnen verbieden. Al uitgebreid werd hier geschetst hoe Gerrit van de Kamp met zijn vakbond ACP actief was om de overheid onder druk te zetten om een loonsverhoging af te dwingen. Zo werd gedreigd voetbalwedstrijden niet meer te begeleiden (waarom roept Gerrit trouwens niet dat die ook verboden moeten worden?), er werd gedreigd met het niet deelnemen aan grote publieksevenementen als Sail en de Tour de France, er werd met harde acties gedreigd en het Binnenhof werd omsingeld door gewapende en geüniformeerde agenten. De politiebond ACP kwam ook in het nieuws toen zij een reactie gaven op het nieuws dat Arubaan Mitch Henriquez was omgekomen door toedoen van vijf politie-agenten: ‘We willen aangeven dat onze eerste zorg nu gaat naar de betrokken collega’s.’ Van enig mededogen bleek geen sprake. Verder twittert de ACP nog dit: ‘Helder signaal van politie Den Haag. Handen af van onze mensen.’ Dat vindt de ACP dus ietsje belangrijker dan de dood van een toerist. De ACP heeft ongeveer 25.000 leden, dat is bijna de helft van het totale politiepersoneel. Gerrit van de Kamp kwam ook in het nieuws in verband met het regelen van een baan voor zijn vriendin Marloes Smit. Op 7 februari 2015 schreef het NRC daarover: ‘Die dubbelrol leidde tot grote problemen. Zo meldde zich in juli 2013 een klokkenluider die stelde dat het ministerie van Veiligheid en Justitie de steun van de machtigste politievakbond kocht door Van de Kamp en zijn partner hun gang te laten gaan.’ Dat is nogal ernstig. Van de Kamp zette het ministerie onder druk om zijn vriendin een baan te geven, anders zou hij met zijn vakbond de nieuwe nationale Politie niet steunen. Dat zijn toch regelrechte mafiapraktijken. Wij vragen ons nu af hoeveel Gerrit van de Kamp verdient met zijn voorzitterschap en wat zijn declaratiegedrag is.

Het LIEC-RIEC staat voor Landelijk Informatie en Expertise Centrum-Regionaal Informatie en Expertise Centrum. Deze organisatie houdt zich bezig met de bestrijding van gezagsondermijnende activiteiten en de georganiseerde misdaad. Politiechef Patricia Zorko, verbonden aan het RIEC namens de Landelijke Eenheid kwam vorig jaar in het nieuws voor haar declaratiegedrag. Van alle politiechefs declareerde zij het meest: 13.350 euro. Een enorm verschil met sommige andere collega’s die zelfs helemaal niets declareerden. Geld blijft toch een voorname drijfveer voor de politiemannen- en vrouwen. En krijgen zij niet goedschiks wat zij willen, dan worden harde acties aangekondigd en zelfs uitgevoerd waarvan de burgers het slachtoffer worden.

 

Barneveld beneveld?

omroepn.nl kwam met een prachtig staaltje nieuws gisteren: ‘De gemeente Barneveld is op de vingers getikt door de rechter in een zaak rond de Hells Angels. De rechter is van mening dat Barneveld fouten heeft gemaakt bij de procedure die voorafging aan het besluit om beslag te leggen op het clubhuis van de motorclub. Oorzaak is het ontbreken van een rechtsgeldige aanmaning, waardoor de bevoegdheid tot invordering van de dwangsommen is verjaard en er dus door de gemeente niets meer te vorderen valt. Ook zou onvoldoende zijn aangetoond dat het clubhuis openbaar toegankelijk was voor publiek. Daarmee zijn de opgelegde boetes voor de aanwezigheid van alcohol onterecht, aldus de rechter. Het clubhuis is inmiddels overgenomen door buurman Bijkerk Recycling. De onteigening van het pand is volgens Barneveld overigens wel rechtsgeldig.’

De onafhankelijke rechter oordeelt dat de gemeente Barneveld fouten heeft gemaakt. Die fouten die gemaakt zijn, zijn tweeledig. Ten eerste heeft Barneveld procedurele fouten gemaakt bij de beslaglegging op het clubhuis van de lokale Hells Angels MC. Ten tweede is de vordering die ten grondslag lag aan de beslaglegging van dit pand niet rechtsgeldig, omdat de gemeente niet heeft kunnen aantonen dat de motorclub in overtreding was. Dus een onterechte boete en daarna een onterechte beslaglegging, zegt de rechter.

De gemeente Barneveld echter vindt dat de onteigening van het pand wel rechtsgeldig is. Daar zakt je broek toch van af. De gemeente heeft volgens de rechter niet het recht gehad om een zeer hoge boete op te leggen. Er is dus ook onterecht invordering geweest van die boete, die niet betaald kon worden. Daarnaast is het clubhuis inmiddels van eigenaar verwisseld. Dank zij de gemeente Barneveld. De rechter oordeelt anders, maar de gemeente vindt van niet. Is dit een rechtsstaat of niet?

De gemeente geeft een vereniging een boete voor iets dat die vereniging niet heeft gedaan. De vereniging kan niet betalen. Het pand van de vereniging wordt door de gemeente in beslag genomen en geveild. Daarna oordeelt de rechter dat het geven van een boete onterecht was en bovendien de beslaglegging ook. Wat moet er dan gebeuren? Elke vereniging die dit zou overkomen kan rekenen op een storm aan sympathie. Behalve wanneer je een motorclub bent. Geldt de rechtsstaat niet voor motorclubs?

Einde colourverbod Duitse motorclubs!

Vandaag, 9 juli 2015, is er eindelijk in Duitsland een belangrijke rechtszaak in het voordeel van de motorclubs uitgevallen. Het is een lang verhaal, dat zeer ingewikkeld in elkaar steekt, maar het komt er op neer dat tot vandaag alle Duitse motorclubs die één of meer chapters (afdelingen) hebben die waren verboden door de overheid, een colourverbod hadden. Dat wil zeggen dat al die clubs in zijn totaliteit een verbod hadden om waar dan ook in Duitsland rond te lopen, te rijden, of zelfs in de auto te zitten met hun colours. Ook tatouages met de naam van de club, T-shirts, stickers of welke andere tekst dan ook die openbaar zichtbaar was, was verboden.

Vandaag is het Bundesgerechtshof daar op teruggekomen. Het verbod is dus van de baan en alle clubs mogen weer gewoon hun colours dragen. De rechtszaak was aangespannen door de Duitse tak van de Bandidos MC. Om de zaak te ondersteunen hadden voor deze gelegenheid Bandidos MC en Hells Angels MC dezelfde advocaat. De verhalen in de Nederlandse pers over een dreigende bendeoorlog tussen deze twee motorclubs lijkt daarmee ook weer vergezocht en overdreven.

Goed nieuws dus, want feitelijk geeft het Bundesgerechtshof hiermee ook aan dat de clubs geen verboden of criminele organisatie zijn. Jammer voor Jos Som uit Kerkrade, die iets anders vindt. Jammer ook voor Piem Miltenburg, die ook al die motorclubs het liefst vandaag nog verbood. Jammer ook voor Onno Hoes uit Maastricht, die het verschil niet weet tussen Satudarah en Bandidos.

Blijft over dat Bandidos MC en Hells Angels MC veel geld hebben moeten uitgeven aan juridische kosten, daardoor gedwongen door een kortzichtige Duitse overheid. Met het colourverbod ging een lange weg van negatieve media-aandacht gepaard geïnspireerd door de overheid en de politie. Geen laster of smaad was te erg of de motorclubs waren er wel schuldig aan. Dat heeft veel woede en verdriet opgeleverd en velen raakten onherstelbaar beschadigd of verloren hun baan.

Waarvan akte!

 

Burgemeester Jos Som in het nauw!

Gisteravond was een uitzending van EenVandaag te zien met in de hoofdrol de Kerkraadse burgemeester Jos Som. Hoofdrol, geen glansrol. Want het lijkt er sterk op dat de man niet meer helemaal weet waar hij het over heeft. Ten eerste valt het op dat de man praat alsof hij net uit het café komt. Misschien een borreltje voor de zenuwen gedronken bij zijn dochter, de eigenaresse van Café Suus? Erger nog zijn de onwaarheden die hij de ether in slingert.

Zo verklaart Jos Som op EenVandaag: “Ik werd een dag van tevoren door de hoofdofficier gebeld, met de opmerking: ‘Ik raad je ten zeerste aan om voor het donker te vertrekken’. Dat heb ik gedaan.” Som wilde in eerste instantie niet zwichten voor de, zoals hij het noemt, ‘motorjasjes’. Maar de hoofdofficier hield voet bij stuk en Som besloot met zijn vrouw onder te duiken.

Op 19 mei echter verklaarde meneer Som op 1Limburg.nl: ‘De aard van de bedreigingen en vanuit welke hoek ze komen, weet ik niet’. Er is hier dus helemaal geen sprake van ‘motorjasjes’. Bovendien blijkt uit de gang van zaken dat meneer Som in ieder geval niet rechtstreeks is bedreigd, maar dat de informatie kwam van het Openbaar Ministerie. En er is gebleken dat het Openbaar Ministerie in eerdere gevallen tegen burgemeesters loog over bedreigingen. Zo verklaart de burgemeester van Helmond in ed.nl op 27 juni 2015 dat hij vijf jaar geleden door Justitie verkeerd is voorgelicht over de bedreigingen aan zijn adres.

Daarna vertelt meneer Som dat zijn dochter werd bedreigd door de Hells Angels. “Er komt een groot aantal mensen binnen, kleine vernielingen, zij doet aangifte. En vervolgens gaat de hele trein lopen”, zo vervolgt Som. “Ja, ik ben ook burgemeester, maar ik ben ook papa. En papa houdt in dat je ook zorg hebt voor je kinderen. En daar is mijn dochter heel nadrukkelijk ook bij betrokken”.

In De Telegraaf van 7 juni 2014 staat het ietsje anders: ‘Afgelopen zondag weigerde de uitbaatster van café Suus, dochter van burgemeester Jos Som, 15 Hells Angels de toegang tot haar zaak. Vier vrouwelijke Hells Angels deden daarop aangifte van discriminatie.’ De vraag is nu of die dochter van de burgemeester is bedreigd, of dat zij alleen een groepje mensen heeft geweigerd. Dat is helemaal niet hetzelfde. Bovendien zijn er helemaal geen vrouwelijke Hells Angels. Dus gaat het waarschijnlijk helemaal niet om Hells Angels, maar hoogstens om supporters van de club. Zijn er aanhoudingen verricht? Wat is de schade? Wat is er precies gebeurd?

(Uit nieuwe informatie die ons bereikt via de Facebookblog van Joseph Raaijmakers ging het om een groep supporters van de Hells Angels. Dat zijn geen leden, maar het is een soort fanclub. Dezen dragen een vestje met ‘Support 81’ op hun rug. Dezen zijn geweigerd bij Café Suus en één van die supporters heeft toen met een viltstift op de muur van het toilet ‘Support 81’ geschreven. Toen de Hells Angels dit hoorden hebben zij meteen hun excuses aangeboden en Suze Som een bloemetje overhandigd. De Hells Angels zelf zijn daar dus niet geweest en er zijn zeker geen vernielingen aangericht en ook zijn er geen bedreigingen geweest aan het adres van Suze Som.)

De goede vader Som gaat verder met te vertellen dat zijn dochter door de motorbendes (wij nemen aan dat hij de Hells Angels bedoelt) is gebruikt als intimidatie-element. Er is echter heel veel voor te zeggen dat dat niet zo is. De Hells Angels hadden eindelijk een pand waar zij ongestoord konden samenkomen. Waarom zouden zij dan ruzie gaan maken bij de buren? De hele zaak begon te rollen vanaf dat moment. ‘Vervolgens gaat de trein rollen’, zegt meneer Som daarover. Toen begon het dus. Waarom zouden die Hells Angels hun eigen glazen ingooien?

Nee, het lijkt er meer op dat meneer Som juist die Hells Angels gebruikt om zijn dochter en zijn eigen beleid uit de wind te houden. Namelijk voordat die Hells Angels naast Suze Som en haar Café Suus kwamen zitten, zat er een tapasrestaurant in het pand. ‘Navarro’, heette dat. En laat nou ook die dochter van meneer Som zich profileren met haar Café Suus als tapasrestaurant? Concurrentie? In ieder geval ging Navarro dicht. Wat weet meneer Som daarvan? Door zijn dochter te gebruiken als slachtoffer kon meneer Som het pand opnieuw sluiten toen de Hells Angels erin zaten. Wel toevallig. Al eerder schreven wij dat meneer Som heel wat heeft moeten knokken om dat nieuwe stadscentrum te laten bouwen. Hij werd zelfs gesignaleerd bij een van corruptie verdachte ondernemer in zijn vakantiehuis in Frankrijk. Die motorclub kwam dus roet in het eten strooien.

Meneer Som heeft het ook over veel wapens die zijn aangetroffen bij een grote politieactie tegen de Bandidos MC. ‘Raketwerpers’, noemt Som zelfs. De dag na die invallen zei de leider van de bestrijding van de motorclubs, hardliner commissaris Piem Miltenburg, dat het wellicht maanden onderzoek zou vergen om vast te stellen wie de eigenaar van al die wapens was. Het was namelijk mogelijk bijvangst. Maar nu kan meneer Som vertellen dat het wapens van de Bandidos waren. Vermoedelijk is de advocaat van de Bandidos hier blij mee.

Meneer Som wil ook drie motorclubs verbieden. Hij noemt dan Hells Angels, Bandidos en Satudarah. Die clubs houden zich bezig met tal van misdadige en ondermijnende activiteiten, volgens Som. ‘En wanneer je dat niet wilt dan trek je je jasje maar uit.’ Kan Som bewijzen wat hij daar roept? Want er is nog geen rechter in het land die dat wel kon. Opmerkelijk is dat Som ook Satudarah wil verbieden. Die zitten daar helemaal niet en spelen ook helemaal geen rol in Kerkrade. Wel opmerkelijk dat twee weken geleden ook vertrekkend burgemeester van Maastricht Onno Hoes Satudarah noemde in zijn laatste televisie-optreden voor zijn vertrek. Volgens Hoes kwam Satudarah met wel 70 man naar Kerkrade om aan de Hells Angels te laten zien dat zij niet bang waren. Hoes was in de war met de Bandidos die met ongeveer 20 man naar Kerkrade kwamen. Maar hij wil dus ook Satudarah om die reden verbieden? De man is in de war.

Om nog even in Maastricht te blijven, daar was ook iets aan de hand met meneer Som. Of toch niet? Op Wikipedia lezen we over de activiteiten van meneer Som in Maastricht het volgende: ‘In november 2005 werd bekend dat Som eigenaar is van een studentenhuis in Maastricht, dat brandgevaarlijk was. Tot twee keer toe had hij geen gehoor gegeven aan de oproep van de gemeente om de gevaarlijke situatie op te lossen. Nadat de studenten een advocaat in de arm hadden genomen, werd het huis alsnog verbouwd’. Som luistert dus zelfs niet naar de gemeente Maastricht wanneer het gaat om geld verdienen. Laat die studenten maar lekker in een onveilig huis wonen.

Nu we toch op Wikipedia zitten, lezen we even verder en komen nog veel meer dingen tegen. ‘In 2004 werd bekend dat de gemeente Kerkrade een lening van 15 miljoen euro aan voetbalclub Roda JC had verstrekt, terwijl burgemeester Som in een adviescommissie van de club zat. “Dat is mogelijk belangenverstrengeling,” oordeelde minister Remkes van Binnenlandse Zaken. “Ik maak zelf uit wat ik doe,” reageerde Som in de Roda JC-krant.

In maart 2005 raakte Som in opspraak, omdat hij Ayaan Hirsi Ali verboden zou hebben om in Kerkrade een boomplantdag bij te wonen. De burgemeester ontkende deze lezing; hij zou wel de organisatie hebben kunnen overtuigen dat haar komst “op dit moment onverstandig is”. Minister Donner van Justitie stelde daarop dat Som er vanuit had mogen gaan dat de veiligheid van Hirsi Ali was gewaarborgd.

In juni 2005 berichtten Limburgse kranten over hem dat hij bevoordeeld zou zijn bij de aankoop van zijn huis, zowel in Kerkrade als in zijn vorige gemeente Gulpen/Wittem. Later kwamen ook onrechtmatigheden bij het bouwen van een tuinhuisje naar boven. In oktober pleitte een extern onderzoek hem vrij, hoewel geconstateerd werd dat er procedurele fouten waren gemaakt.

In januari 2013 kwam Jos Som onder vuur te liggen door een eerder bezoek aan de vakantiewoning van Piet van Pol. Piet van Pol is een vastgoedhandelaar die zelf in opspraak is geraakt door vermoedelijk steekpenningen te hebben geleverd aan onder meer de afgetreden wethouder Jos van Rey in Roermond. Som, verantwoordelijk als portefeuillehouder voor de realisatie van een nieuw centrum in Kerkrade, heeft op eigen initiatief de omstreden Piet van Pol betrokken als adviseur bij de realisatie van het centrum. Tegelijkertijd heeft Piet van Pol een aanzienlijk deel van de bestaande panden van het centrum in eigendom. Eind 2012 stemde de raad in om de panden duurder aan te kopen dan oorspronkelijk getaxeerd: het centrumproject duurde nu jaren en er zat anno 2012 nog steeds geen schop in de grond. Som en Van Pol beweerde in een gemeenschappeijke raadscommissievergadering dat de gemeente nu de kans had om het in eigen beheer uit te voeren. De raad stemde uiteindelijk, op één eenmansfractie na, in met het voorstel. Na de inval in de woningen, de vakantiewoning en het bedrijf van Van Pol in januari 2013 bleek dat Jos Som in 2002 een bezoek had gebracht aan de vakantiewoning van Van Pol. Ook bezocht Som in 2012 op uitnodiging van Van Pol in Roermond een carnavalszitting.’

Nogal een waslijst. Niet alleen heeft meneer Som blijkbaar maling aan de gemeente Maastricht, zelfs de minister van Binnenlandse Zaken lapt hij aan zijn laars. Bovendien heeft meneer Som vreemde en ongewenste contacten met veroordeelde of verdachte zakenlieden en bestuurders. Ook ging er bij een aantal eigen procedures wel eens een wenkbrauw omhoog. Om het maar even heel diplomatiek uit te drukken.

Wij blijven nu zitten met de nodige vragen. Is Piet van Pol de eigenaar van het pand van Café Suus? Wie heeft de vergunningen afgegeven voor de exploitatie van Café Suus? Waarom is Café Navarro weggegaan? Hoe is de financiering van Café Suus tot stand gekomen? Hypotheek of eigen geld, lening of voorschot van pappie? Wat was het conflict tussen Suze Som en de eigenaar van Navarro? Hoeveel verdiende meneer Som met de herbouw van het nieuwe stadscentrum? En wat wij ons ook afvragen is hoe EenVandaag zo eenvoudig, zonder eigen onderzoek en zonder weerwoord, met meneer Som als slachtoffer aan de haal gaat. Het is komkommertijd, hebben jullie geen tijd voor eigen onderzoek?

 

 

Laat honderd bloemen bloeien!

Op Wikipedia staat het volgende: ‘Laat Honderd Bloemen Bloeien was de slogan van een kortstondige liberalisatiecampagne in de Volksrepubliek China van 1956 tot 1957, waarin de autoriteiten kritiek aanmoedigden met, naar eigen zeggen, als doel om misstanden in het bestuur te kunnen opsporen en aanpakken.

De campagne was het initiatief van premier Zhou Enlai, maar een belangrijk deel van de partijleiding, waaronder Mao Zedong, was geschokt over de felheid van de kritiek die toen los kwam. De Communistische Partij van China ging toen snel over tot vervolging van de personen – intellectuelen, boeren en arbeiders – die deze kritiek hadden durven uiten. Het aantal slachtoffers liep in de honderdduizenden, zo niet miljoenen.

Deze vervolging was zo fel, dat velen de overtuiging zijn toegedaan dat de hele “Honderd Bloemen Campagne” alleen maar een valstrik is geweest om critici uit de tent te lokken en vervolgens in de kraag te grijpen. Mao had deze tactiek namelijk al eens eerder gebruikt, tijdens zijn periode in Yan’an. Hij noemde dit ‘Lok de slangen uit hun holen’.

 

Laat honderd bloemen bloeien. Het refereert dus eigenlijk naar iets moois. In de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw bloeiden ook honderd bloemen. Honderd bloemen? Nee, misschien wel duizend! Overal in de grote steden werden panden ontnomen aan speculanten, aan sloop, aan leegstand. De politie hakte er met de botte bijl op los, namens de machthebbers van het fatsoenlijke Nederland en er ontstond een tegenbeweging. Een tegenbeweging met politieke denkbeelden. Maar ook met zeer talrijke initiatieven. De ‘Honderd Bloemen’.

In kraakpanden werden kunstateliers gevormd, waar jonge kunstenaars experimenteerden. Er werd muziek gemaakt. De kraakbeweging bracht schrijvers voort. Dichters. Er werd geëxperimenteerd met een geldloze maatschappij. Er kwamen kleine drukkerijtjes. Journalisten van vandaag schreven hun eerste stukken in een kraakpand. Met kaarslicht en achter een dichtgespijkerd raam. Onderzoekscollectieven sprongen tevoorschijn. Om de overheid te onderzoeken, of speculanten, of nazi’s, of de politie en inlichtingendiensten. Woongemeenschappen ontstonden. Dit waren de ‘Honderd Bloemen’ die bloeiden.

Vandaag beginnen opnieuw honderd bloemknoppen aan een onzekere toekomst. Er zit onkruid tussen, maar wie bepaalt wat onkruid is? Geef water aan alles en zie zelf wat uiteindelijk de moeite waard is! De reden in de jaren tachtig en negentig dat zoveel initiatieven opbloeiden, was dat er gewoon veel ideeën waren. Vaak jonge mensen, optimisme, levenskracht. En natuurlijk een gemeenschappelijke tegenstander. Een overheid die moeite had met luisteren. Een overheid die graag waterkanonnen inzette. Niet om de honderden bloemen water te geven, maar om ze weg te spoelen.

De dood van de Antilliaan Mitch Henriquez zorgt vandaag voor honderd bloemen. Andere bloemen dan indertijd in de kraakbeweging. Vandaag is de tijd van de sociale media. Op Facebook zijn pagina’s aangemaakt met namen als ‘Justice For Mitch Henriquez’, ‘Rechtvaardigheid voor Mitch Henriquez’, ‘A candle for Mitch Henriquez, for Unity’, ‘Gerechtigheid voor Mitch Henriquez’, ‘Justice for #MitchHenriquez’. Op deze pagina’s staan reacties van boze mensen, woedende mensen, verdrietige mensen, verontruste mensen, goedbedoelende mensen. Mensen die weten hoe je je gedachten onder woorden brengt. Maar ook mensen die grote tegenstellingen aan het licht brengen. Immers, hoe kan een analfabeet toch op Facebook terechtkomen?

Naast die uitingen van medeleven op Facebook, zijn er ook fysieke bloemen gaan bloeien. Er worden gedichten gemaakt, een rapper heeft een lied geschreven, er wordt een stille tocht georganiseerd, er waren hevige rellen in de Haagse Schilderswijk, er wordt vergaderd, er is een speciale gemeenteraadsvergadering. Het betekent dat duizenden mensen bezig zijn met de dood van een landgenoot. En het houdt niet op. Er komen mensen bij, er komen Facebookpagina’s bij, er komen initiatieven bij. En er komt weerstand bij.

Er zijn twee voorname redenen dat er weerstand bij komt. Weerstand tegen al die initiatieven. Dat komt omdat steeds vaker oude zaken terug worden gehaald. Oude zaken waarbij een burger stierf door toedoen van politieagenten. Oude zaken? Cold cases? Volgens de politie zijn het zaken die al geclasseerd zijn. Een rechter heeft de politieagenten vrij gesproken en dus ‘is het heel vervelend voor de destijds betrokken politieagenten om opnieuw te worden herinnerd aan die oude zaken’. Vervelend hè, wanneer iemand dood is. Iemand die je zoon was, of je dochter. Iemand die je man was, of je vriend. Vervelend hè, om daaraan te worden herinnerd. Ook wanneer je vrij bent gesproken. Wat een nare mensen hè, die nabestaanden. Misschien is het een idee om voortaan ook nabestaanden op te pakken. Je weet maar nooit.

Namen die nu worden genoemd zijn Mike Stok, Rishi Chandrikasing, Ihsan Gurz, Michael Koomen. En er wordt al bijgezegd dat er nog veel meer zijn. Vervelend hè, dat die ouders en die vrienden, die familie en kinderen, daar nog steeds mee zitten. Vervelend hè, voor die politieagenten die zijn vrijgesproken. Vervelend dat dat nu allemaal weer naar boven wordt gebracht. Op die Facebookpagina’s worden profielen van mensen door Facebook geblokkeerd volgens sommigen, en de politie laat weten mensen te gaan vervolgen.

Een tweede zaak is dat nu op de sociale media politieagenten worden bedreigd. Een Haagse wijkagent die zegt te lijken op één van de verdachten in de doodslagzaak van Mitch Henriquez, kwam deze week nog boos in het nieuws. ‘Ik wordt bedreigd!’, riep hij. ‘En ik heb helemaal niets gedaan!’ Het is een zaak van spontane ‘name and shame’. ‘Name and shame’, een beleid van de politie zelf om leden van motorclubs te noemen wanneer zij in beeld komen bij een misdrijf. Of het ‘etnisch profileren’, een ander beleid van de politie. De huilende wijkagent is slachtoffer van ‘name and shame’, van ‘beroepstechnisch profileren’. Ook hier heeft de politie aangekondigd te gaan onderzoeken of mensen kunnen worden vervolgd.

De Facebookpagina ‘Justice for Mitch Henriquez’ schreef gisteren dit over die weerstand van de politie: ‘Nadat wij gisteren oude koeien uit de sloot hadden gehaald is de politie nu gekwetst door onze actie. Het feit dat wij [33.000 mensen] ons gekwetst voelen over de ‘moord van Mitch’ met iedere morgen nieuwe zorgen erbij doet hun helemaal niets. Geen een van die agenten hebben tot nu toe publiekelijk ‘excuses aangeboden’. Eerst gingen ze opzettelijk leugens verspreiden over de doodsoorzaak van Mitch samen met hun tovaritsj [het OM]. Wanneer dringt het tot jullie door dat leugens hebben korte benen. “En wat voor een impact dit soort berichtgeving op agenten en hun omgeving heeft.”Voelden jullie ook gekwetst toen Rishi werd vermoord? Voelden jullie ook gekwetst toen Ishan lag dood te gaan in de cel? Voelden jullie ook gekwetst toen Mitch dood-gewurgd werd?

Totaal geen medeleven met de duizenden mensen die dag en nacht niet kunnen slapen, die traumas hebben overgehouden van die nekklem, die overdag bang en onzeker voelen wanneer ze een politie agent zien. De politie is niet voor iedereen. Dat is een mythe. Als jullie echt voor iedereen waren, dan hadden jullie op z’n minst een korte speech gehouden om de harten van de burgers gerust te stellen. Dat hebben jullie ook niet gedaan. Wij hebben niets nieuws geplaats. Wij hebben enkel het leed van een burger gedeeld. En als dat een ‘misdaad’ is, dan moeten we allemaal ophouden met leven want het leven bestaat eenmaal uit verhalen en getuigenissen die onderling worden gedeeld. Wees niet bang, wij gaan geen ‘kruistocht’ of ‘jihad’ tegen jullie voeren. Wij weten dat jullie dit lezen. Wij weten dat jullie het erg vinden. Voel de pijn die wij jarenlang hebben gevoeld. Niets kan tippen aan de intimidatie en chantage afkomstig van jullie kant jegens de burgers. Het wordt ook tijd dat jullie de burgers als mensen behandelen en niet als een kudde vee in stallen waarop jullie los kunnen gaan timmeren.’

De boodschap is duidelijk. Tienduizenden mensen zijn boos, verdrietig of verontwaardigd. Nog vele bloemen zullen bloeien. En nog vele waterkanonnen zullen worden ingezet. Al die bloemen bloeien niet zomaar! Fijne zomer!

 

 

 

 

 

Een beetje flauw, maar het is Dupont!

Mooie praatjes!

Grote bedrijven hebben meestal specialisten in dienst die slecht nieuws over dat bedrijf kunnen omzetten in minder schadelijk nieuws. Dat is op zich niet zo heel raar, want bedrijven hebben natuurlijk een commercieel doel en moeten verkopen. De politie doet het beter, want zij proberen heel erg slecht nieuws om te zetten in winst. Dat is op zich natuurlijk wel raar, want de politie is helemaal geen commerciële organisatie. Of zijn er toch commerciële bedoelingen die een rol spelen?

‘We voeren al vijftien weken actie voor een nieuwe CAO, maar de minister wil niet naar ons luisteren!’ Een veelgehoorde kreet deze dagen afkomstig van actievoerende politiemensen. En ja, de politie kan je niet verwijten dat ze niet alles uit de kast hebben gehaald om hun doel te bereiken. Zo hebben ze enige tijd geen bonnen uitgeschreven. De burgers blij? Nou, die burgers snappen nu veel beter dat het vooral de persoon van de verbaliserende agent is en zijn gemoedstoestand die zorgt voor die vervelende bon. Politiebureau’s dicht en geen aangiftes meer opnemen. Nou, die burger kon toch al nergens terecht, want ongeveer een derde van de aangiftes wordt niet opgenomen en daarvan verdwijnt ook weer een derde in de prullenbak. Kun je dus niet veel mensen mee onder druk zetten.

Dus ging men het anders doen. Eerst ging men met dienstmaterieel het Binnenhof omsingelen. Maar ook dat hielp niet. Verdorie, zeg! Dreigementen volgden om voetbalwedstrijden, de Tour de France en Sail te hinderen. Maar een kort geding dreigde en dat zou ook toekomstige acties kunnen hinderen. Wat nu te doen?

Een vervelend incidentje bood grote uitkomst. Een Antilliaanse vakantieganger in Den Haag wees in het zicht van enige politiemensen op zijn geslachtsdeel en zou trots gezegd hebben:’Ik heb een wapen hier!’ Of woorden van gelijke strekking, om in proces-verbaaltaal te blijven. Dat was natuurlijk tegen het zere been van die agenten, die echt alleen maar hun werk wilden doen, al was het maar met hun ietwat bescheiden waterpistooltjes. Het motto:’Ik ben de baas op straat!’, dat op de politieschool uitputtend werd onderwezen aan jonge landgenoten die in hun kindertijd het onderspit dielven op het schoolplein, was daarbij de grote leidraad.

Goed, en het vervolg kent iedereen. De vakantieganger werd in een nekklem genomen, een getuige beweerde nog dat hij zag dat er klappen werden uitgedeeld met een knuppel op het hoofd en de benen van de man, de man raakte bewusteloos en de agenten? Die stelden officieus vast dat ‘er niet veel leven meer in zat’. Ze hielden hem heel professioneel eens omhoog en keken naar zijn neerhangende hoofd. Tsja! Medische hulp werd om onbekende redenen onthouden en de vakantieganger ging de overvalwagen in. Later werd nog even een proces-verbaal vervalst, maar goed wat doe je tegen zoveel mensen met een telefoon die ook dienst doet als camera?

Dodelijk, dacht ik zelf. Onherstelbaar. En zo leek het ook even. Tot dit weekend bleek hoe de politie als een feniks verrees uit zijn eigen as. De acties rond de Tour de France werden afgelast en heel bescheiden gehouden. ‘Uit respect voor Mitch!’, klonk het een beetje broos. En toen kwamen er ook wat artikeltjes in bladen en kranten, soms door anonieme politiemensen, soms ook door de bonden. Want wat is nu het geval? De werkelijke schuld van de dood van Mitch is de minister! Echt waar. Die minister is er verantwoordelijk voor dat die schatten van politiemensen niet genoeg training krijgen en teveel hooi op hun vork krijgen.

En weet u wat? Ik ben het er mee eens. De agenten die dit soort dingen roepen. De agenten die proberen deze zaak van een dode vakantieganger die een grapje maakte om te draaien in hun eigen voordeel. De agenten die proberen goed te praten dat hun collega’s geen hulp boden aan een persoon in doodsnood. De agenten die goed proberen te praten dat collega’s logen in een proces-verbaal. Die mensen hebben hulp nodig. Psychiatrische hulp.

En weet u wat er ook moet veranderen? Die afgezaagde kreet: ‘We voeren al vijftien weken actie voor een nieuwe CAO, maar de minister wil niet naar ons luisteren!’ Ik hoop volgende maand iets geheel anders te horen. Zoiets als dit: ‘We voeren al twintig weken actie voor een nieuwe CAO, maar…..’ Hoewel, een beetje kinderachtig is dat wel. Immers, de politie is je vriend.

 

De pot verwijt de ketel

Vandaag 3 juli 2015, bericht de NOS het volgende:

‘De particuliere beveiligingsbranche neemt maatregelen om infiltratie van criminelen te voorkomen. Dat zegt Laetitia Griffith, voorzitter van de branchevereniging voor beveiligingsbedrijven, in het Financieele Dagblad. Daarmee reageert de branche op waarschuwingen van de politie dat omstreden motorclubs pogingen doen om beveiligingsbedrijven in handen te krijgen. De branchevereniging heeft maatregelen genomen die het moeilijker moeten maken voor leden van deze motorclubs om actief te worden in de beveiliging. Zo toetst het ministerie van Veiligheid en Justitie sinds kort bij het verlenen van een beveiligingsvergunning of de aanvrager betrokken is bij criminele activiteiten. Dat dit tot nu toe niet gebeurde, is “een kwestie van voortschrijdend inzicht,” aldus Griffith. Volgens het voormalige Kamerlid moeten bedrijven en overheidsinstanties er beter op letten met welk beveiligingsbedrijf ze in zee gaan. Ze maken nog te vaak gebruik van bedrijven zonder keurmerk.’

Dat de NOS zo gemakkelijk oordeelt zonder dat er echt journalistiek onderzoek is gedaan, wisten we al. Niets nieuws onder de zon. Dit artikel echter is afkomstig van een interview in het Financieele Dagblad met Laetitia Griffith. Wij vragen ons nu de volgende dingen af: Is het werkelijk zo dat motorclubs proberen te infiltreren bij beveiligingsbedrijven? Welke motorclubs zijn het dan? Opnieuw blijkt dat het gaat om waarschuwingen van de politie, die een kruistocht voert tegen motorclubs. Motorclubs die de politie het liefst zou laten verbieden. Verder vragen wij ons af wat het artikel feitelijk te maken heeft met motorclubs. ‘Het ministerie van Veiligheid en Justitie toetst sinds kort bij het verlenen van een beveiligingsvergunning of de aanvrager betrokken is bij criminele activiteiten.’, zegt Griffith. Wat heeft dat te maken met het lidmaatschap van een motorclub die niet is verboden en niet door een onafhankelijke rechter is verklaard tot criminele organisatie?

Volgens Griffith werd er tot nu toe niet getoetst, maar dat is onzin. Er is altijd sprake geweest van het toetsen door het ministerie van betrokkenheid bij criminele activiteiten. Het oprichten van een beveiligingsbedrijf gaat niet zomaar. Bovendien is de politie al jaren heel fel op het niet afgeven van beveiligingspassen aan mensen die lid zijn van een motorclub. Geheel op eigen gezag overigens, want van tussenkomst van een rechter is geen sprake. Dit is alles te lezen in de voortgangsrapportages die de politie regelmatig uitbrengt over de zelfbedachte motorclubproblematiek.

Het hele artikel lijkt dus gewoon een zoveelste non-story gericht op het levendig houden van de aandacht met betrekking tot motorclubs. Wij gaan er dus nog graag even op door. Bijvoorbeeld: Kan de politie of de branche aantonen dat leden van motorclubs werkzaam in de beveiligingsbranche zich schuldig maken/maakten aan strafbare feiten? Hou verhouden de cijfers zich tot andere beveiligers? Wij zijn ervan overtuigd overigens dat er helemaal geen cijfers zijn. Is het dan een garantie dat getoetst beveiligingspersoneel zich correct gedraagt? Wij vragen ons nu af hoe de toetsing is verlopen van de vijf agenten die geschorst zijn (en niet in beperkingen gezet in een gevangenis om te voorkomen dat zij elkaar beïnvloeden, zoals bij andere verdachten zou zijn gebeurd) voor de doodslag op Mitch Henriquez in Den Haag.

Wie is eigenlijk Laetitia Griffith? Mevrouw Griffith is VVD-politica en woont in een mooi huis in de gemeente Driemond. In die gemeente was tot voor een aantal jaren geleden de ‘Hogfarm’ gevestigd, een boerderij die fungeerde als sleutelplaats van de Amsterdamse Hells Angels. Is het daar misgelopen mevrouw Griffith? Al die heen en weer rijdende motorrijders? Hoe staat het eigenlijk met criminele activiteiten binnen de VVD? Eigenlijk hoeven we ons dat helemaal niet af te vragen.

Zo kopte NRC op 10 maart 2015 met het volgende nieuws:

OM verdenkt meer VVD’ers van corruptie

Het Openbaar Ministerie in Oost-Nederland verdenkt een voormalige burgemeester en een oud-wethouder van de VVD van corruptie. Het gaat om Piet Ploeg, oud-wethouder in Stichtse Vecht, en Rob Bats, oud-burgemeester in Haren. Ze worden ervan verdacht te hebben geprobeerd de burgemeestersbenoeming in de gemeente Stichtse Vecht in het voordeel van VVD’er Bats te beïnvloeden.

Fractievoorzitter De Kruif speelde vertrouwelijke informatie door

Door het afluisteren van telefoongesprekken van de fractievoorzitter Kathalijne de Kruif van de VVD in Stichtse Vecht – die vorige maand werd aangehouden op verdenking van hennephandel en het witwassen van drugsgeld – heeft de politie en passant gedetailleerd zicht gekregen op hoe de liberale partij probeerde een eigen kandidaat benoemd te krijgen als burgemeester. De Kruif speelde als lid van de vertrouwenscommissie informatie door over de sollicitatieprocedure aan oud-wethouder Piet Ploeg. Hij kreeg onder meer te horen welke vragen en welke casus aan de sollicitanten zouden worden voorgelegd. Die informatie diende ervoor om te zorgen dat Rob Bats – oud-burgemeester in Haren en tot voor kort waarnemend burgemeester in Terschelling – in Stichtse Vecht (Breukelen, Loenen en Maarssen) benoemd werd.

Piet Ploeg was directeur bedrijfsvoering OM Utrecht

Bij oud-wethouder Ploeg is huiszoeking gedaan. Hij wordt volgens opsporingsbronnen verdacht van het medeplegen van schending van de geheimhoudingsplicht. Het onderzoek is van Utrecht overgedragen aan het OM in Oost-Nederland omdat Ploeg tot voor kort een hoge functie bij het OM in Utrecht bekleedde. Hij was er directeur bedrijfsvoering. Ploeg is nu voorzitter van de Stichting Vliegramp MH17.

Rtlnieuws.nl kwam op 19 februari 2015 met de volgende grote kop:

Corruptie, dubbele petten, omkoping: VVD’ers en hun affaires

Prominente VVD’ers figureren geregeld in geruchten over integriteit, dubieuze dubbelfuncties, omkoping en corruptie. Wie gingen het gisteren teruggetreden Kamerlid Mark Verheijen voor?

De Amsterdamse wethouder Harry Groen bracht reisjes naar de Antillen en Mallorca in rekening. Dat kostte hem in 2000 de kop.

Frits Huffnagel, eveneens wethouder in Amsterdam, verzuimde zijn maandelijkse onkostenvergoeding op te geven bij de Belastingdienst. Hij trad in 2005 af. Zes jaar later kwam hij in opspraak toen bleek dat hij als wethouder van Den Haag shows in Las Vegas had bijgewoond op kosten van de gemeente.

Sjoerd Swane, Provinciale Staten-lid in Utrecht, moest in 2007 het veld ruimen en werd vier jaar later veroordeeld wegens onder meer corruptie en valsheid in geschrifte.

De burgemeester van Den Helder, Stefan Hulman, trad in 2009 terug nadat was gebleken dat hij vanwege dubbele woonlasten een extra vergoeding ontving van 3200 euro per maand. Daarover was hij niet open geweest.

De Noord-Hollandse gedeputeerde Ton Hooijmaijers heeft een paar van de geruchtmakendste zaken op zijn naam. Zo werd hij beschuldigd van overmatig declareren, maar stond hij ook aan de basis van een paar kostbare provinciale uitglijders, waaronder het stallen van miljoenen bij een IJslandse bank die op omvallen stond.

Voor het verzwijgen van inkomsten uit wachtgeld moest in 2010 in Maasdriel wethouder Ko Hooijmans aftreden.

De Amsterdamse ex-wethouder Geert Dales declareerde als bestuursvoorzitter van hogeschool InHolland 54.000 euro per jaar. Hij trad af in 2010.

In 2011 werd de positie van Wilma Verver als burgemeester van Schiedam onhoudbaar vanwege onder meer machtsmisbruik.

De baas van het Centraal Orgaan opvang asielzoekers, Nurten Albayrak, verdiende veel meer dan was toegestaan: 273.000 euro. Ze trad in 2011 af.

Jos van Rey, oud-wethouder van Roermond, wordt vervolgd vanwege ‘actieve en passieve ambtelijke omkoping, verkiezingsfraude en het witwassen van 175.000 euro’.

Provinciale Staten-lid Köksal Gör (Noord-Holland) struikelde in 2013 over het beheer van mosliminternaten. Het zijn studentenwoningen, zei Gör, maar het klonk niet overtuigend.

2015: VVD’fractieleider Kathalijne de Kruif van de gemeente Stichtse Vecht wordt verdacht van lekken van informatie over de burgemeestersbenoeming in Maarssen. Bovendien wordt zij verdacht van witwassen en het op grote schaal kweken van hennep.

 

 

Het zijn me nogal een enorm aantal zaken van corruptie en machtsmisbruik. Heeft u daar kennis van mevrouw Griffith? Is er eigenlijk een toetsing om lid te worden van de VVD? Worden veroordeelde leden van de VVD uit de partij gezet? Wat zijn de toetsingseisen om mandataris of functionaris te worden bij de VVD? En in het algemeen? Eerder werd bekend dat een Tweedekamer-lid een strafblad mag hebben. Mag dat ook als wethouder of burgemeester? Hoe zit dat met meneer Ploeg? Een hoge functie bij het OM, wethouder, corruptie-onderzoek en dan snel voorzitter van de commissie die de ramp van de MH17 onderzoekt? Wordt er gestreefd naar waarheidsvinding bij de ramp met de MH17? Dat lijkt namelijk niet de sterkste kant van meneer Ploeg. Wat ik nu wel wil weten is of er ook procedures lopen tegen de VVD om die partij te laten verbieden als criminele organisatie. Of is het alleen maar zo in Nederland dat een slechtbetaalde beveiliger, die elke dag opnieuw voor weinig geld problemen van anderen moet oplossen, harder wordt aangepakt dan een goedbetaalde wethouder of burgemeester die steelt, omkoopt, bedriegt, liegt of zijn macht misbruikt? Nou, mevrouw Griffith?

The man who would be king

Het is 21 mei 2015. Langs de kant van de straten staan links en rechts ME-busjes. Geuniformeerde politie-agenten, het wapen aan de heup, lopen door de verder verlaten straten. Sommigen hebben over hun politie-uniform een oranje vestje aangetrokken. Geen mens kan er meer langs. Automobilisten keren hun voertuig. Het Binnenhof is hermetisch afgesloten en volledig omsingeld.

De onderkoning van de politie had het nog gezegd:”De minister van Financiën heeft woensdag gezegd dat het een goed jaar is geweest voor de staatskas. Het is tijd dat er geld teruggaat naar de burgers en de mensen die het werk doen in dit land, onder wie de politie.” Maar ja, de minister en luisteren. Dus was men tot actie overgegaan. En er zouden nog meer acties komen, was al aangekondigd. Er zouden130 bijeenkomsten gehouden worden op politiebureaus. Tijdens die besprekingen zullen die bureaus dicht zijn.

Politici en luisteren. Twee totaal verschillende dingen. Dus hadden de politiebonden aangekondigd om acties te voeren die ook in het buitenland voor ophef zouden zorgen. Sail Amsterdam? Politieacties. De start van de Tour de France? Politiecontroles om de Tour te vertragen, net zolang totdat op alle journaals in het buitenland te zien zou zijn hoe slecht de politie in Nederland werd betaald. En er werd ook gesproken over het weigeren van aangiftes, geen boetes meer uit delen en het niet aanwezig zijn bij voetbalwedstrijden.

De onderkoning van de politie genoot van zijn macht. Er moest betaald worden, vond hij. Gerrit was begonnen als gewoon agent en was zijn politie-carrière geëindigd als hoofdagent bij het Korps Gooi- en Vechtstreek. Ja, en je kunt wel zeggen:’Wij zijn de baas op straat!’, in werkelijkheid luisterde er natuurlijk niemand naar zo’n hoofdagentje. Die rotjeugd op straat niet, zijn vrouw niet en de meerderen ook niet. Dat was nu wel veranderd. Gerrit van de Kamp was voorzitter van de grootste en machtigste politievakbond van het hele land.

De Algemene Christelijke Politiebond, afgekort ACP, was een vakbond met meer dan 25.000 leden. Van de net iets meer dan 63.000 politiemensen, meer personeel nog dan in de krijgsmacht, was dat een substantieel deel. Het was een leger binnen de politie. En Gerrit was de baas. Natuurlijk was Gerrit niet zomaar de baas geworden. Het is net als met alles. Je moet er wel iets voor doen.

Zo waren er wel tegengeluiden geweest. Op de website van de ACP staat een ingezonden brief van een bondslid dat zijn vraagtekens zet bij de gekozen acties: ‘En als laatste vraag, en dit is het punt wat mij als oprecht en steevast overtuigd politiemens daadwerkelijk het meeste voor de borst stoot, waarom zijn onze hardere acties nu ineens gericht tegen de inwoners van ons prachtige land terwijl we aan hen hebben beloofd waakzaam en DIENSTBAAR te zijn? Zouden onze acties zich niet moeten richten op die mensen die daadwerkelijk invloed hebben op onze CAO? Overheid en bestuur?’

Gerrit kon dit soort plooien gemakkelijk weer gladstrijken. Ja, uiteraard. Want kon je dat niet, dan was je ook niet de baas. Op 7 februari 2015 schreef onderzoeksjournalist Merijn Rengers een artikel voor NRC over Gerrit en ‘zijn’ bond. ‘Ook het bestuur van de ACP zelf vertoont barsten. Vanaf 1 januari van dit jaar is Van de Kamp, samen met een interimmer, de enige bestuurder van de christelijke politiebond, zo blijkt uit gegevens van de Kamer van Koophandel. Zijn twee medebestuurders zijn eind vorig jaar uitgeschreven als bestuurder. De een, Wiep van der Pal, zegt dat hij dat „in goed overleg” heeft gedaan. Hij blijft in dienst van de ACP tot hij een andere baan heeft gevonden. De ander, Erik Langeweg, is niet langer in dienst vanwege „een verschil van visie op het vakbondswerk”, zegt een woordvoerster van de bond. „Gerrit heeft de interne machtstrijd gewonnen”, zeggen diverse vakbondsbronnen. „Hij heeft heel veel bereikt, voor zichzelf en voor de bond, maar hij heeft zich vereenzelvigd met de macht. Hij is vorig jaar nadrukkelijk aangesproken op zijn gedrag, maar hij blijft zitten.”

Gerrit van de Kamp is niet alleen voorzitter van de Nederlandse ACP. Hij is ook president van de European Police Union. In de eigen woorden van Gerrit: ‘De EPU is een zelfstandige vereniging van samenwerkende politievakbonden in Europa. Op dit moment heeft de EPU 12 (aspirant)leden. Gezamenlijk hebben zij een achterban van ongeveer 350.000 leden. Het bestuur wordt gevormd door bestuursleden van de aangesloten politievakbonden. Doel van de EPU is het vakbondswerk van politiebonden binnen Europa te bevorderen, de Sociale en veiligheidsdialoog in Brussel te voeren. De EPU is aangesloten bij de koepelorganisatie Eurofedop/CESI’.Naast de 25.000 Nederlandse politie-agenten die hij de straat op kan krijgen, heeft Gerrit dus ook nog eens veel invloed bij maar liefst 350.000 collega’s uit heel Europa!

Nou was er wel iets aan te merken op het gedrag van Gerrit. Maar een kniesoor die daar op let. Zo had Gerrit een manier gevonden om twee vliegen in één klap te slaan. Een baan voor zijn vriendin Marloes Smit en doorslaggevende invloed bij de vorming van de nieuwe Nationale Politie. Om dit te bereiken had hij zijn vriendin kunnen koppelen aan de Cultuurmonitor Nationale Politie. Deze Cultuurmonitor was ‘een innovatief onderzoek naar de manier waarop agenten hun werk uitvoeren en beleven. Dat zou een instrument moeten worden om de vorming van de nieuwe Nationale Politie te kunnen bijsturen.’, aldus Rengers in het NRC. De voorwaarde om akkoord te gaan met die Cultuurmonitor, die op zijn beurt cruciaal was voor de vorming van de Nationale Politie, was die baan voor Marloes.

Nadat toch werd besloten om Marloes Smit te ontslaan, werd de steun van de ACP voor de Cultuurmonitor meteen ingetrokken. Volgens Merijn Rengers ligt die monitor nu ergens in een laatje van het ministerie. Het wordt, ondanks dat het onderzoek meer dan 80.000 euro heeft gekost, niet gepubliceerd. Dat zou ook geen zin hebben, want de voorman van de machtigste politiebond is boos en heeft zijn steun ingetrokken. Volgens ingewijden is de invloed van Marloes Smit nog immer voelbaar binnen de ACP. Veel brieven van Gerrit van de Kamp dragen de toon en schrijfwijze van haar.

Een sterke voorman, een onderkoning zou je bijna zeggen, van een machtige bond die het opneemt voor zijn leden. Onwillekeurig moet je denken aan Sylvester Stallone in de film F.I.S.T. Hard maar rechtvaardig en alles voor de leden. Is dat nu bij de ACP van Gerrit van de Kamp ook zo? Op de website www.acp-claim.nl staan wat andere geluiden. ‘Deze website is gewijd aan het grove onrecht wat het bestuur van de politievakbond ACP haar, vooral oudere en gepensioneerde, leden heeft aangedaan. Veel van deze leden hebben vaak tientallen jaren premie voor een uitkering bij overlijden (ZNB) aan de bond moeten betalen maar in 2010 heeft het bestuur simpelweg besloten dat al deze aanspraken van de ene op andere dag niet meer geldig zouden zijn en heeft daarbij ook verzuimd dit op een fatsoenlijke manier aan de betreffende leden te communiceren met als gevolg dat in voorkomende gevallen mensen die naast het moeten verwerken van het leed van het overlijden van een dierbare ook nog eens onverwacht geconfronteerd werden met de koude weigering van de bond om tot uitbetaling van het verzekerde bedrag over te gaan.’, aldus de website.

Tsja, dat zijn toch wel iets andere geluiden. Is de ACP er echt voor haar leden? En alleen maar voor haar leden? Of gaat het om macht? Persoonlijke macht. Persoonlijke macht voor een gewezen hoofdagent die volgens NRC ‘briesend uit een overleg met toenmalig minister Ivo Opstelten kon weglopen’. Of voor zijn vriendinnetje, geen lid van de ACP en ook geen politievrouw, een goedbetaalde baan kon regelen die haar ook nog eens verder op de maatschappelijke ladder zou brengen? Is de macht van Gerrit hem naar zijn hoofd gestegen? Nog onlangs gaf hij aan dat de wet moest worden veranderd om motorbendes te kunnen verbieden. Houdt Gerrit zich nu ook bezig met misdaadbestrijding? Is hij jurist? Is hij politicus met een mandaat? Of is hij de Zuidamerikaanse kolonel die het parlement bezet met zijn ontevreden soldaten? Op 21 mei was hij er dichtbij.

Na de dood van Mitch Henriquez keek Nederland geschokt naar de televisie. Geuniformeerde politie-agenten bogen zich over een schijnbaar levenloze man. ‘Veel leven zit er niet meer in!’, klonk de stem van een betrokken politie-agent. Enige collega’s trokken de man overeind en hielden hem omhoog. Zijn hoofd hing naar beneden. Even later sleepten ze hem in een overvalwagen. Na de leugen dat de man overleed op weg naar het bureau, werd na gedegen onderzoek duidelijk dat de man hoogstwaarschijnlijk door toedoen van de zeer gewelddadige agenten was overleden. De ACP nam het op voor de agenten. Die waren uiteindelijk de machtsbasis voor de onderkoning van de politie. Zonder agenten op straat geen invloed en geen macht. ‘We willen aangeven dat onze eerste zorg nu gaat naar de betrokken collega’s.’ Van enig mededogen bleek geen sprake. Verder twittert de ACP nog dit: ‘Helder signaal van politie Den Haag. Handen af van onze mensen.’ Dat vindt de ACP dus ietsje belangrijker dan de dood van een toerist.

De voormalige hoofdagent heeft binnen de ACP de macht gegrepen. Collegabestuurders zijn weg en Gerrit zit er nu alleen. Hij zet de minister onder druk om zijn vriendin aan een baan en status te helpen. ‘Geen baan voor mijn vriendin, dan ook geen steun voor de Nationale Politie!’, zou hij gezegd kunnen hebben. Als een moderne dictator wil hij de wet veranderen om motorclubs te verbieden. Motorclubs verbieden omdat niet bewezen kan worden dat ze afpersen, harde publieksonvriendelijke acties voeren, de minister onder druk zetten, baantjes regelen voor vriendinnen en de eigen leden tekort doen. Harde publieksonvriendelijke acties worden ondanks kritiek uit eigen gelederen toch doorgezet. De minister wordt gechanteerd met grote acties tijdens publiekrijke evenementen die ons land internationaal kunnen schaden. De eigen leden richten een eigen website op om hun vertrapte recht te kunnen halen. En het ontbreekt de ACP aan elke empathie voor een toerist die door toedoen van de politie is gestorven. De drang van een gefrustreerde kleine dienaar om de baas te worden van een machtig apparaat leidt nu al tot manifestaties van hoogmoedswaanzin. Voer voor psychologen?

 

 

 

Herhaal de leugen totdat de mensen denken dat het de waarheid is

1 juli 2015, De Telegraaf bericht het Nederlandse volk het volgende:

‘Belgen verbieden feesten van motorbendes

BRUSSEL –

Burgemeesters van Belgische grensgemeentes met Nederland hebben feesten van twee motorbendes verboden. De Summerparty van de Outlaws en de Independence Party van de Hells Angels mogen niet doorgaan. Zij waren voor begin deze maand gepland in Lanaken en Maasmechelen, tegen de grens met Limburg.

De politie van de twee gemeenten maakte het verbod woensdag bekend. De burgemeesters besloten tot de maatregel na de recente incidenten met leden van criminele motorbendes in Nederland en Duitsland. De bendes zijn betrokken bij zware misdaden. Zij verdienen geld met onder meer grensoverschrijdende drugshandel, afpersing en prostitutie.’

Het enige dat waar zal zijn is dat die feesten van motorclubs verboden zijn. Wie zegt dat de Hells Angels en de Outlaws betrokken zijn bij zware misdaden? Wie zegt dat zij geld verdienen met onder meer grensoverschrijnende drugshandel, afpersing en prostitutie? Het is niet omdat sommige kranten dit soort dingen telkens opnieuw roepen dat het ook waar is. Is er enig bewijs dat de beweringen van De Telegraaf waar zijn? Wanneer dat zo is willen wij graag documenten zien. En wanneer wij die documenten zien is dat ook bewijs voor het feit dat wij te maken hebben met criminele organisaties. Maar het bewijs is er niet. Dus? Dus zijn die Outlaws en Hells Angels geen criminele organisaties. Dus is het laster.

Ontmenselijking maakt van vreedzame mannen moordenaars

Sinds enige jaren worden motorclubs door de overheid anders genoemd. Men zou toch zeggen dat de namen die de clubs zelf hebben gekozen veelzeggend genoeg zijn. Zo is de naam ‘Hells Angels’ synoniem met motorclubs in het algemeen, Harley-Davidson-Rijders, bikers of zelfs Onepercenters. Namen als ‘Demons’, ‘Outlaws’, ‘Veterans’ of zelfs ‘Mongols’, nazaten van de Mongoolse hordes die de oude wereld overspoelden, zijn allemaal vanzelfsprekend genoeg. Dat de overheid zelf een andere naam voor al dat motorvolk bedacht heeft is daarom bijzonder. ‘Outlaw Motorcycle Gangs’, oftewel afgekort ‘OMG’s’, worden de motorclubs genoemd door de Nederlandse overheid. Afgekeken van de Amerikanen, die dezelfde term gebruiken.

In de geschiedenis zijn tal van voorbeelden te vinden van het geven van een andere naam aan bevolkingsgroepen. Het had bijna altijd een negatieve bedoeling en het ging veelal samen met de voorbereidingen voor oorlog. Er was altijd een regeringsbeleid gericht op het bestrijden van deze groepen. Een militaire aanval zat in de lucht, nieuwe wetgeving zat er aan te komen. In gevallen waar het de overheid juist goed uitkwam om die mensen niet zwart af te schilderen werd vaak wetgeving juist gebruikt om de bijnamen, scheldwoorden feitelijk, wettelijk te verbieden. Want, zo stelde men, het was discriminatie.

Het geven van bijnamen was dus een vorm van ontmenselijking, die voorafging aan maatregelen door de overheid. Wat is nu ontmenselijking en wat is het nut? Zapruder.nl geeft een definitie van dit fenomeen: ‘Ontmenselijking begint vaak door de ander slecht af te schilderen door stereotypen te gebruiken en elke vorm van nuance achterwege te laten. De aanstichters creëren, met behulp van propaganda, een psychologische constructie in de psyche van mensen zodat zij die anderen transformeren in vijanden. Met behulp van woorden en beelden wordt een vijandbeeld gecreëerd waarbij angst en woede voor een vreselijke gevoed worden die het gemunt heeft op de persoonlijke veiligheid en identiteit. De stereotypen die gebruikt worden als ‘terrorist’, ‘ongelovige’, ‘barbaar’, ‘beest’ dienen om een stereotype beeld te creeëren waarbij iedere zweem van menselijkheid vermeden dient te worden. Ook abstractie helpt om de tegenstander verder te ontmenselijken; men praat niet eens meer over vreselijke (menselijke) eigenschappen maar over concepten als communist of het Warschau Pact of islam. Het gaat er dus om iedere eigenschap weg te strippen waarbij men zich zou kunnen identificeren met de vijand. Alleen een concept van puur kwaad kan men gerechtvaardigd vernietigen.’

Het geven van bijnamen aan bevolkingsgroepen, in dit geval dus motorvolk, heeft dus een diepere betekenis. In de bakermat van de motorcycleclubs, de Verenigde Staten van Amerika, probeert de overheid al vele decennia deze clubs af te schilderen als crimineel. Politie-agenten worden in de stemming gebracht door road-blocks te bemannen en bikervolk aan te houden, nadat talloze rapportages de noodzaak daarvan hebben aangetoond. Er zijn ondanks al die aandacht van de overheid en de politie nog steeds geen clubs door de wet verboden. Wel is de verhouding tussen clubs en politie door wantrouwen vertroebeld.

Het decennialang afschilderen van motorrijders als outlaws, gangs, criminelen, gewelddadig, heeft op de politieagenten het effect gehad van ontmenselijking. Veel agenten zien de motorrijders niet meer als gewone mensen. Door de liberale wetgeving in verband met wapenbezit, zijn ook nog eens veel mensen in het bezit van een vuurwapen. Een extra reden om maar voorzichtig te zijn. Te grote voorzichtigheid, samengaand met jarenlange propaganda en ontmenselijking kan leiden tot excessen. Dat hebben we gezien in het Texaanse Waco. Deze plaats werd al wereldberoemd na de bestorming van de Kerk van de Zevende Dag Adventisten door de politie in 1993. Bij die bestorming van andersdenkenden, die vuurwapens hadden, vielen 76 doden. Oorlog tegen je eigen burgers.

Mei 2015, Waco opnieuw, 22 jaar later. Tweehonderd leden van twee motorclubs komen samen in een wegrestaurant om problemen te bespreken. Allen zijn leden van de Bandidos MC en de Cossacks MC. Beide clubs hebben een geduchte reputatie. Volgens de overheid zijn het ‘Outlaw Motorcycle Gangs’, criminelen, zijn ze gewelddadig en hebben ze wapens. Bij het naar buiten komen van de clubleden opent de zenuwachtige politie plotseling, zonder aanleiding, het vuur. Er wordt niet teruggeschoten door de bikers, waarvan sommigen wel degelijk een wapen hebben. Niet zo raar in Texas, waar je gewoon met je holster over straat mag.

Eén van de politiecommandanten vertelt meteen aan de snel aanwezige pers dat het een schietpartij onder de bikers zelf is geweest. ‘Ze begonnen plotseling op elkaar te schieten!’ Een golf van woede verspreidt zich over de wereld. ‘Weer die levensgevaarlijke bikers!’ ‘Weer die OMG’s!’ ‘Wanneer komen we nu eens met een verbod!’ Wanneer de rook optrekt liggen negen dode mensen op straat en zijn achttien mensen gewond geraakt. Allen bikers. Volgens iedereen is het hun eigen schuld. Daarna ebt de woede weg met het nieuws. Enkele dagen na de schietpartij werden veertien politieagenten gearresteerd en in onderzoek geplaatst. Er was maar kort onderzoek nodig om te concluderen dat niet één biker, geen éen motorrijder, zijn wapen had gebruikt. Negen mensen waren dood, allemaal alleen maar door de politie.

Afgelopen zaterdag was er weer de jaarlijkse Veteranendag in Den Haag. Dit is de dag van en voor de veteranen. Alle veteranen zijn hier welkom. Behalve veteranen met colors van een motorclub, want dat wil de burgemeester van Den Haag niet. ‘Militair historicus’ Christ Klep, nota bene lid van de redactieraad van het veteranenblad ‘Checkpoint’ dat vorig jaar al uitgebreid berichtte over de perikelen met de Veterans MC, was ingehuurd door de NOS om de dag live te verslaan voor de televisie. Tijdens het veteranendéfilé waaraan ook de Veteranenmotorrijders deelnamen, kwam Klep met enige mooie uitspraken. Deze wetenschapper, eens als ’embedded’ historicus in dienst van Defensie, had wel een mening over die motorrijders. ‘Ze schurken tegen de beruchte clubs aan, ze gaan een biertje drinken met ze, ze lijken wel erg veel op ze’, en tenslotte ‘ze roepen het over zichzelf af’.

Klep had helemaal niet in de gaten dat de veteranenmotorrijders die hij voorbij zag komen in groen gevechtspak allerminst leden waren van Veterans MC. Een motorrijder, een rel over motorrijders, een overheid die roept dat motorclubs crimineel zijn. ‘Ze hebben het over zichzelf afgeroepen!’

Eén van de doden in het Texaanse Waco was Jesus Delgado Rodriguez, veteraan van de mariniers en onderscheiden met de medaille Purple Heart na een verwonding tijdens een missie. De man was 65 jaar. Hij was lid van een motorclub, maar had geen strafblad, stond juist bij iedereen zeer goed bekend. Maar ja, hij had het over zichzelf afgeroepen.

 

Veteranendag, veteranen, Veterans MC, criminelen en een militair historicus die de feiten niet kent

Gisteren was het weer 27 juni. En dan is het Nationale Veteranendag. Op die dag worden de vele duizenden Nederlandse veteranen geëerd die in Nederlandse dienst uitzendingen of missies volbrachten. Jarenlang was er in Nederland helemaal geen veteranenbeleid. Veteranen werden aan hun lot overgelaten. Dat resulteerde in een steeds groter wordend gevoel voor onvrede onder veteranen en hun partners, maar ook in talloze schadeclaims ingediend door mensen die fysieke of psychische schade opliepen door hun militaire missies. Enige jaren geleden besloot men dus in Den Haag, als residentie, een grote veteranenbijeenkomst te houden. Compleet met défilé. De Nationale Veteranendag was hiermee een feit.

Elk jaar kwamen tienduizenden veteranen naar Den Haag, namen deel aan het défilé, bezochten de diverse stands en kiosken, ontmoetten na soms vele jaren opnieuw elkaar en leefden maandenlang naar deze dag toe. Tijdens het défilé dat werd afgenomen door het staatshoofd, de laatste jaren is dat onze koning, marcheerden actief dienende veteranen, oud-militairen en groepen veteranenmotorrijders mee. Eén van de groepen motorrijders was de motorclub Veterans MC. Het deelnemen door de Veterans MC was voor velen een spectaculair gebeuren. De ronkende Harleys van deze bikers die soms nog in actieve dienst, maar altijd veteraan waren, de trotse houding van deze mannen, het leverde applaus op. Applaus en rillingen over je rug.

De Veterans MC is een motorclub die, de naam zegt het, bestaat uit veteranen. Alleen maar veteranen. Om lid te kunnen worden van deze motorclub, moet je minimaal aan één uitzending hebben deelgenomen. Sommige leden van de club hebben aan vele missies deelgenomen. Libanon, Irak, Bosnië, Cambodja, Afghanistan, Mali, om er maar enkele te noemen. In dienst van de Lucht Mobiele Brigade, het Korps Mariniers, het Korps Commando Troepen of infanterieregimenten bestaande uit dienstplichtigen. Om maar een paar van de eenheden te noemen. Vele leden van de club zijn oud-militair, maar er zijn ook actief dienende militairen lid van de club. De club is internationaal verbonden met gelijkgezinde motorclubs in het buitenland als Patriots MC of Military Veterans MC. Al deze clubs hebben met elkaar gemeen dat de leden veteraan zijn. Veterans MC heeft in Nederland vier afdelingen en minder dan honderd leden.

Sinds enige jaren heeft de overheid specifiek beleid ontwikkeld tegen motorclubs. Zij brengt motorclubs in kaart, doet allerlei onderzoeken, probeert de media zodanig te beïnvloeden dat er een storm aan berichten ontstaat die een ‘grote maatschappelijke onrust’ moet teweegbrengen, en zij komt met een strategie die motorclubs moeten bestrijden. Bij het in kaart brengen van de motorclubs in Nederland heeft de overheid besloten dat een aantal motorclubs speciale aandacht verdient. Deze clubs houden zich volgens de overheid niet aan de wet en hebben, naar Amerikaans voorbeeld, de bijnaam ‘Outlaw Motorcycle Gang’, oftewel ‘OMG’ gekregen. Bij de ‘OMG’s’ in Nederland worden gerekend Hells Angels, Satudarah, Black Sheep, Demons, Red Devils, Gringo’s, Rogues, Trailer Trash (Travellers), No Surrender en de Veterans.

In de aanloop naar de Nationale Veteranendag 2013, was een veteranenmotorrit georganiseerd. Deze rit, waaraan uitsluitend veteranen deel zouden nemen, zou zich uitstrekken over twee dagen. Eén overnachting was gepland in het Wallaardt Sacré Kamp in Huis ter Heide vlakbij Utrecht, dit is een kazerne. De volgende gebeurtenissen zijn gereconstrueerd naar aanleiding van een WOB-verzoek en zijn dus feitelijk de eigen woorden van de minister van VenJ, toentertijd meneer Opstelten. Een naam die zijn betekenis eer aan doet. De gebeurtenissen:

“1. Aanleiding

Sinds 21 juni 2011 wordt door de MPZ kamer het fenomeenonderzoek BARM uitgevoerd. Dit betreft een onderzoek naar de aard en omvang van geregistreerde defensiemedewerkers bij of gelieerd aan 1%-Motorclubs. De 3 chapters van de Veterans MC en het chapter van de Demons MC worden in beeld gebracht. Dit gezien het militaire component dat aanwezig is bij deze 4 chapters. Daarnaast alle personen, die werkzaam zijn voor het Ministerie van Defensie, lid zijn van een 1% MC of gelieerd zijn aan een 1% MC, in beeld brengen en monitoren. Inmiddels zijn we met het onderwerp in een andere fase terecht gekomen, namelijk de integrale aanpak op de lange termijn. De integrale bestrijding van ondermijning en schijnbare onaantastbaarheid.

2. Situatie

Op zaterdag 29 juni 2013 vindt de Nederlandse Veteranendag plaats in Den Haag. Voorafgaand aan deze Veteranendag willen een groot aantal veteranen/motorrijders overnachten op het Wallaardt Sacre Kamp in Huis ter Heide, te weten een defensiecomplex. De volgende dag zullen zij zich verplaatsen naar de Nederlandse Veteranendag te Den Haag. Een precies aantal deelnemers in hier nog niet bekend, maar uit informatie van de brigade Utrecht kan het gaan om een groep van tussen de 200 a 300 mensen. Het is bekend dat onder deze veteranen/motorrijders een groot aantal leden aanwezig zullen zijn van de 1% Motorclub de Veterans MC. Mogelijk zullen er hierbij ook leden van andere 1% Motorclubs aanwezig zijn (bijvoorbeeld: Demons, Hells Angels en Satudarah). Naar aanleiding van de brief van de Minister van Justitie en Veiligheid, de dato 25 januari 2012, aangaande de geïntegreerde aanpak van de zogenaamde Outlaw Bikers, is er een plan van aanpak gemaakt, aangaande de bestrijding van 1% Motorclubs. In dit plan van aanpak staat onder andere dat 1% MC’s zo ook betrokken zijn bij de organisatie van motordagen. De inzet is dat de overheid evenementen van 1% MC’s of waar 1% MC’s bij betrokken zijn,niet faciliteert, om ze op die manier ook geen podium te geven.Verder is de focus op leden van 1% motorclubs in overheidsdienst een van de speerpunten van dit plan van aanpak. Aansluitend hierop is namens DOPS MPD een nota gemaakt met betrekking tot de stand van zaken landelijke aanpak 1% MC. Onder punt 16 van deze nota staat vermeld dat strafrechtelijk handhaven vooralsnog niet van toepassing is tenzij activiteiten op militaire terreinen. Een overleg tussen het organiserend comite en de kazernecommandant van het Wallaardt Sacre Kamp vindt nog plaats. Vanuit de MPZ kamer hebben wij relevante informatie verstrekt aan het BIK van de brigade Utrecht, teneinde de kazernecommandant te kunnen adviseren in deze.

3 Inwinopdracht

In het geval de kazernecommandant toestemming geeft dat deze groep op het Wallaardt Sacre Kamp mag overnachten, wordt er verzocht een handhavingactie te houden bij het Wallaardt Sacre Kamp op 28 juni 2013. Mogelijk worden er door de kazernecommandant regels gesteld met betrekking tot de toegang van het kamp door de veteranen/motorrijders. Het verzoek hierbij is om: AIle kentekens te verzamelen van de voertuigen van de Onepercenters. De herkenbare 1% MC leden te identificeren en vast te stellen wat hun relatie is ten aanzien van het gebruikte voertuig. Hierhij kan gebruik gemaakt worden van het 1%-Motorclubs zakboekje. Aangeven wat de bezoekers voor colours/rockers/patches dragen aan de hand van het 1%-Motorclubs zakboekje. Het inwinnen van de informatie kan aan de hand van een verkeerscontrole, mogelijk in samenwerking in met de Nationale Politie, Eenheid Flevoland-Utrecht, danwel met de Landelijke Eenheid. De MPZ Kamer heeft contactpersonen bij Landelijke Eenheid. Daarnaast beschikt de MPZ Kamer over een draaiboek van een verkeerscontrole gericht op een inwinopdracht bij een 1%-Motorclub. De MPZ Kamer houdt zich op de hoogte met betrekking tot het aanstaande overleg met de kazernecommandant.”

Het resultaat van deze handhavingsactie was dat veteranen zich niet alleen moesten legitimeren. Zij moesten tevens een formulier invullen waarop stond aangegeven van welke motorclub zij lid waren en welke functie zij daarin vervulden. De verontwaardiging was enorm onder veteranen en medestanders. De ‘handhavingsactie’ werd gezien als een klap in het gezicht van veteranen die het vaak al jaren zeer moeilijk hadden met werk, relaties en financieel. Hun veteranenstatus mocht niet baten, zij werden allen aangehouden voor onderzoek om in kaart te brengen wat niet waar was. Deze mannen waren veteraan en gingen defileren voor de koning in Den Haag en werden nu gelijkgesteld met criminelen. Alsof criminelen geen veteranen zouden kunnen zijn en alsof deze mensen iets op hun geweten hadden. Het formulier werd opgestuurd naar veteranentijdschrift ‘Checkpoint’ en daarin afgedrukt.

Het moest en zou veranderen, was de algemene opinie. En dat gebeurde dan ook. In 2014 gaf de gemeente Den Haag te kennen geen toestemming te geven aan Veterans MC om mee te doen aan het défilé op Veteranendag. Veterans MC spande een rechtszaak aan, maar in deze zaak is nog steeds geen definitief oordeel geveld. Opnieuw was de verontwaardiging onder veteranen en medestanders groot. De burgemeester van Den Haag baseerde zijn beslissing op het nieuwe beleid van de overheid om motorclubs te bestrijden. Er kon dus niet meegewerkt worden aan deelname van de Veterans MC aan het défilé. Boven hebben wij al uitgelegd wat voor club de Veterans MC is en wat voor leden zij hebben. Veteranen werd verboden deel te nemen aan Veteranendag in de kleding van hun keuze. Zo was de keuze van Jozias van Aartsen, burgemeester van Den Haag. Zouden er clubleden met hun colors opduiken dan zou de politie worden ingezet. Uit protest weigerde de Stichting Veteranenmotorrijders ook aan het défilé mee te doen. Symbolisch reed één motorrijder mee in het veteranendéfilé. Een symbolische daad die velen tranen in de ogen bracht. Een défilé van één motorrijder voor de koning, die overigens zwijgt over de hele zaak. De zaak werd belicht in het veteranenblad ‘Checkpoint’.

Nu naar Veteranendag 2015. Die zielige vertoning met die ene motorrijder moeten we zien te voorkomen, hebben de organisatoren besloten. Bedacht werd dus dat alle deelnemers aan het défilé verplicht in militair tenue moesten. Zonder colors of andere burgerkleding. En zo gebeurde het dat het défilé van veteranen een indrukwekkende, ronkende stoet zag van veteranen op motoren. Allen gekleed in het legergroen. Geen enkel lid van Veterans MC was aanwezig. Althans niet tijdens het défilé. Want velen hadden toch besloten naar hún dag te gaan. Hún dag, want zij waren veteraan. En zij lieten zich die dag niet zomaar ontnemen. Maar anderen besloten niet te komen op hún dag, want Veterans MC was niet welkom. Evenals veteranen die met colors van andere clubs rondlopen. Ben je Hells Angel, Satudarah, Black Sheep of Demon? Dan ben je in de ogen van deze overheid crimineel en niet welkom in je colors. De overheid bepaalt dus op jóuw dag, wat je voor kleding aan moet trekken. Ónze veteranendag? Laat me niet lachen!

Om de veteranendag te verslaan had de NOS de ‘militair-historicus’ Christ Klep aangetrokken. Meneer Klep zit in de redactie van het veteranenblad ‘Checkpoint’, dat eerder publiceerde over de narigheid in verband met clubcolors en Veterans MC. Klep was ook als historicus in dienst van Defensie, mooi uitgangspunt voor onpartijdige verslaggeving, en gaf in een reportage van de KRO enige jaren terug aan niet veel begrip te hebben voor overste Karremans. Meneer Klep nu maakte een aantal rake opmerkingen over de Veterans MC tijdens de uitzending die hij presenteerde. Ik laat hierover aan het woord Joseph Raaijmakers, lid van Veterans MC op zijn Facebookblog.

Allereerst reageert Raaijmakers verbolgen over de opmerking van Klep dat de beslissing om in uniform mee te rijden een polder-model is. Raaijmakers: ‘Men heeft inderdaad besloten om in uniform te defileren. Dat dit echter tot stand is gekomen middels een polder-model zoals hier gesuggereerd wordt, is absoluut niet waar. Dit is opgelegd om inderdaad de discussie uit de weg te gaan, zoals men tot op heden altijd de inhoudelijke discussie uit de weg gaat. Vergeet niet: de discussie over Veteranendag 2014 ligt nog steeds voor aan de Raad van State. En nee, we hebben de rechtszaken NIET verloren. De gemeente Den Haag claimt niet ontvankelijkheid omdat we geen rechtstreeks belang zouden hebben. De bestuursrechter oordeelde eveneens niet ontvankelijk. Er is dus nog altijd geen inhoudelijk vonnis over dit onderwerp. Wel is het zeker dat er geen sprake is van een polder-model of overleg op enigerlei wijze. Hij (Christ Klep dus) vervolgt met ‘IK DENK’en dan gaan we volledig de mist in. Christ Klep: ‘Ik denk dat de gemeente Den Haag dit niet leuk vind’. Raaijmakers:’Je kunt absoluut niet verder van de realiteit zitten. De gemeente Den Haag heeft dit zo bepaald en is hier dus dolgelukkig mee!’

‘Maar het is natuurlijk nog steeds zo dat dit wel de club is die de gemeente liever niet tijdens dit defile zou zien.’, aldus Klep.’WEER FOUT! Niemand van de motorrijders in het Defile is lid van de Veterans MC. Wel op andere plekken in het defile, op plekken in de Ridderzaal, op het Binnenhof, met hun eigen eenheid e.d. Ook kan ik je met zekerheid vertellen: onze jongens waren heel erg dicht bij diverse zeer prominente personen. De HOOGSTE hoogwaardigheidsbekleders van ons land, wel te verstaan. Maar ze gaven, niemand een onveilig gevoel. Hij heeft overigens wel een klein puntje:’Ik kan vanuit hier niet zien wie van de motorrijders tot die specifieke club behoren.’Tja, dat wil de gemeente toch? Heb ik ook al meermaals opgemerkt: Als de colors uitgaan is dan het probleem opgelost? Of heb je dan gewoon een probleem gecreëerd dat je het overzicht kwijt bent?’

‘Dan de klassieker: ‘Maar het probleem is er natuurlijk nog steeds.’ WELK PROBLEEM? BENOEM DAN EENS EEN KEER WELK PROBLEEM! Alle klassieke argumenten voorgeschoteld door de welbekende politie-rapporten, passeren de revue: ‘Ze schurken tegen de beruchte clubs aan, ze gaan een biertje drinken met ze, ze lijken wel erg veel op ze’, en tenslotte ‘ze roepen het over zichzelf af.’ Ik dacht oprecht dat deze man een wetenschapper was. Men noemt hem tenslotte Militair Historicus. Maar hier ventileert hij, ongeremd door enige kennis en achtergrondinformatie, precies wat het OMG-beleid voorschrijft. Hij is een aanwinst voor de staatsomroep genaamd NOS. Toch zou ik graag zien dat een wetenschapper vooraf zich even informeert in het vervolg. Hij kan me bellen en ik zal hem voorzien van juiste informatie. Dan kan hij, t.a.v. dit onderwerp, ook de Nederlandse bevolking voor de TV, van correcte info voorzien, zoals een goed wetenschapper betaamt.’, aldus een boze Joseph Raaijmakers van Veterans MC.

De overheid ziet ze als criminelen, de burgemeester van Den Haag geeft alleen toestemming aan verbolgen politiemensen die met wapens en dienstmaterieel het Binnenhof omsingelen om meer loon af te dwingen, de NOS doet gewillig mee aan de strategie van de politie om ‘grote maatschappelijke onrust’ te scheppen en Christ Klep? Die weet van toeten noch blazen.

 

De burgemeester en absoluut betrouwbare feiten en cijfers

Vrijdag 26 juni. De dag voordat Onno Hoes afscheid nam van Maastricht, waar hij burgemeester was. NPO zendt een reportage uit, waarin Hoes wordt gevolgd en geïnterviewd. Volgens Hoes is Maastricht veel veiliger geworden sinds hij daar burgemeester was. Het Algemeen Dagblad kwam enige weken geleden met zijn misdaadmeter en jawel, daarin staat Maastricht op de tweede plaats. Direct achter Amsterdam. Maar desgevraagd was Onno het natuurlijk niet eens met de cijfers van het AD.

Volgens een horeca-uitbaatster uit Maastricht die naar haar mening werd gevraagd was er veel misdaad ondergronds gegaan en verergerd sinds de coffeeshops niet meer aan buitenlanders mochten verkopen en er velen waren gesloten. Onno Hoes echter bleef vasthouden aan de succesvolle aanpak van zijn strategie. Op Wikipedia is te lezen dat Hoes zich weinig gelegen liet liggen aan de wet. Wikipedia: ‘Hij sprak zich in de media negatief uit over de wietpas en probeerde om, ondanks een gerechtelijke uitspraak, coffeeshops te verbieden om softdrugs te verkopen aan buitenlanders. Nadat coffeeshops doorgingen met de verkoop van softdrugs aan buitenlanders liet hij door de politie enkele panden binnenvallen.’ We zien hier dus een bestuurder die een gerechtelijke uitspraak naast zich neer legt om zijn eigen wil door te drijven en daarvoor zelfs aan zijn autoriteit toevertrouwde politie-agenten inzet.

Even later gaf Onno Hoes aan ook wel eens televisie te kijken. Hij had namelijk de eerder deze week uitgezonden reportage Satudarah One Blood gezien. Veel ondermijnende criminaliteit werd zichtbaar, volgens Hoes. Zo waren zo’n 70 leden van Satudarah naar Kerkrade getogen om pal op de Markt, de Hells Angels uit te dagen. En hier had regioburgemeester Hoes natuurlijk wel werk van gemaakt. Op Pinkstermaandag moest minister van Justitie en Veiligheid Ard van der Steur afreizen naar het verre Limburg voor noodoverleg over de vreselijke bikeroorlog. Alleen haalde Hoes wel enkele feitjes door elkaar en overdreef hij schromelijk de cijfers. Het was namelijk helemaal niet motorclub Satudarah die naar Kerkrade was getogen, maar Bandidos MC, aangevuld met wat ongeregeld van supportclub Chicanos. En die aantallen van 70 man? Nou ja, het waren er maar een stuk of 20.

Wie moeten we nu geloven? Onno Hoes? Die man die weg gaat als burgemeester van Maastricht na diverse schandalen met jonge, via internet bereikte, schandknapen? De man die eerder voorzitter was van het CIDI, maar ook daar vertrok? Of het Algemeen Dagblad dat na onderzoek bekendmaakte hoe veilig Maastricht werkelijk was? Moeten wij Hoes geloven die na zijn zoveelste buitenechtelijke ontmoeting in de aanval ging tegen PowNews? Of moeten wij PowNews geloven? Moeten wij meneer Hoes geloven die de politie inzette tegen coffeeshops? Of toch liever die rechter die een uitspraak deed over die Maastrichtse coffeeshops? Het is moeilijk, want Onno Hoes komt zo betrouwbaar over dat je hem zonder biechten de absolutie zou geven. En wel met een ‘zachte g’.

Rekenen voor dummies

Vorig jaar kwam de politie met een rapport waarmee men wilde aantonen hoe slecht de leden van motorclubs waren. Het rapport staat bol van de overschrijvingen uit buitenlandse kranten en boeken en haalt te pas en te onpas gebeurtenissen in een ver verleden uit het buitenland naar voren. Wat kwalijker is, er wordt uitgegaan van aantallen bikers in Nederland die niet kloppen. Ook vorige maand werd er weer gerefereerd aan dat rapport en de cijfers die daarin staan. Aan het woord was Piem Miltenburg, verantwoordelijk voor de bestrijding van ‘motorbendes’ en een, door sommige agenten gevreesde, hardliner binnen de Nederlandse politie.

Piem Miltenburg zei vorige maand dat er ongeveer 1800 leden van motorclubs zijn. Hij doet net of hij eerlijk is en zegt dat de cijfers van 80% criminaliteit van die groep van vorig jaar is en dus niet meteen overhevelbaar naar 2015, maar zegt hij, de cijfers zullen wel niet ver van elkaar liggen. Piem laat weg dat de cijfers van vorig jaar waren gebaseerd op een aantal van 601 bikers. De politie had en heeft niet de juiste aantallen leden van motorclubs om de simpele reden dat die clubs geen ledenlijsten hebben en de politie dus ook niet.

De motorrijders die zich nu afvragen waarom zij telkens worden aangehouden, weten dus nu dat dat alleen maar gebeurt om vast te stellen wie zij zijn. De politie wil vaststellen wie er lid zijn van MC’s, welke functie zij daar hebben, welk motorvoertuig daar bij hoort en wie de vrienden zijn van het slachtoffer. Dat betekent dus dat ook wanneer leden van een MC zich verplaatsen in een auto zij kunnen worden aangehouden. De politie zal dan vragen aan de andere inzittenden om zich te legitimeren. Op die manier kan in kaart worden gebracht wie er lid zijn van welke MC.

Er kleven natuurlijk haken en ogen aan die registratiemethode. Ten eerste is het zo dat voorschriften uit de Wegen- en Verkeerswet worden misbruikt niet om de verkeersveiligheid te garanderen, maar om mensen te registreren voor de databank van de politie. Het is ook maar de vraag of passagiers de plicht hebben zich te legitimeren wanneer er wordt gezegd door de controlerende agent dat het gaat om een algemene verkeerscontrole. Verder is het natuurlijk ook zo dat vooralsnog nog niet één MC verboden is. Waarom dus registreren? Ten derde komen de gegevens van al die bikers terecht in een databank van de politie die niet is aangemeld. Bovendien worden degenen die in die databank zitten niet schriftelijk op de hoogte gesteld dat zij in die databank zitten en kunnen zij dus ook niet meewerken aan het corrigeren van de gegevens in die databank. De gegevens uit die databank worden ook zonder toestemming of medeweten en zonder gecorrigeerd te zijn doorgegeven aan de Gemeentelijke Basisadministratie en de Belastingdienst.

Wat is nu het gevaar van dit handelen door de politie? Ten eerste is het niet legaal wat de politie doet. Degene waarvan gegevens worden opgenomen in een databank moeten daarvan op de hoogte worden gesteld en moeten de kans hebben die gegevens te corrigeren. Stel dat iemand bijvoorbeeld bevriend is met een MC en in een auto zit met leden van die MC die worden aangehouden en geregistreerd. Hoe wordt dan de vriend van de club geregistreerd? Ten tweede, wat gebeurt er met de gegevens van een hangaround of prospect die het niet hebben gered en geen lid zijn geworden? En wat gebeurt er met de gegevens van een lid die uit de club stapt? Komen die gegevens alsnog terecht bij andere instanties die dan denken met een zware jongen te maken te hebben? Worden die gegevens gedeeld met Interpol, Europol en Amerikaanse diensten zodat de betrokkene de VS niet meer in komt?

Ter vergelijking, wat zouden de leden van een hockeyclub zeggen wanneer bekend werd dat zij werden geregistreerd? Ik ken niet de misdaadcijfers van die leden, maar wie wel? Of stel dat de leden van zoetwatersportverenigingen worden gecontroleerd zodra zij een boot op de aanhanger hebben. Ik ken ook hier de cijfers niet, maar hoe komen zij aan het geld? Zou dit gebeuren dan zou er een storm van verontwaardiging opsteken. Pas op het moment dat je onderzoek hebt gedaan kun je zeggen wat de cijfers zijn en hoe erg het is. Maar waarom ga je onderzoek doen voordat je weet wat er speelt? Je hebt de cijfers dan toch nog niet?

Een andere vraag die nimmer door enige onderzoeksjournalist is gesteld is wat voor soort misdaden die leden van MC’s wel niet hebben gepleegd. 80% criminaliteit gold vorig jaar voor 601 bikers en zal dus wellicht dit jaar beduidend minder zijn, maar de vraag is toch wat voor soort misdrijven gepleegd zijn. Motorrijders rijden vaak te hard in het algemeen en wanneer iemand meer dan dertig kilometer per uur te hard rijd is dat geen overtreding, maar een misdrijf. Op die manier kun je dus al heel wat misdrijven registreren. Veel leden van MC’s hebben jarenlang aan de deur gestaan als horeca-portier. Juist in die beroepsgroep zijn vechtpartijen en aangiftes door onruststokers en dronkelappen aan de orde van de dag. Ook hier is de oogst dus gemakkelijk. Wat ook niet wordt gepreciseerd is wanneer het misdrijf heeft plaatsgevonden. De gemiddelde leeftijd van MC-leden is vrij hoog en ook hier is de kans dus groter dat iemand eens een keer iets heeft uitgehaald. Dat kan in een ver verleden zijn gebeurd en ook dat wordt niet gepreciseerd.

De vraag die je kunt stellen is hoe de misdaadcijfers van leden van MC’s zich verhouden tot misdaadcijfers bij andere groepen in de samenleving. Hoe verhoudt het zich bijvoorbeeld tot leden van de Tweede Kamer? Vorige week werd bekend dat Kamerleden een strafblad mogen hebben. En hoe is de verhouding met burgemeesters? Veel burgemeesters worden genoemd in verband met omkoping, valse declaraties en machtsmisbruik. Hoe is de verhouding met politiemensen of leden van de marechaussee? Ik ben zeer benieuwd.

Door voorrang te geven aan onderzoeken naar MC’s en hun leden is er nog een ander fenomeen. Stel je zou die MC’s helemaal niet onderzoeken. Dan zouden de misdaadcijfers lager uitvallen, want er wordt helemaal geen onderzoek gedaan. Nu je extra onderzoek gaat doen, worden die cijfers vanzelf weer hoger. Stel je gaat voorrang geven aan het onderzoeken van corruptie en omkoping en betrokkenheid van burgemeesters, statenleden en andere bestuurders bij stadsontwikkelingsprojecten. Nu zijn daar nauwelijks cijfers van. Maar wanneer je voorrang gaat geven aan onderzoeken zullen die cijfers snel stijgen. Wat zou er bijvoorbeeld uitkomen wanneer je Piem Miltenburg dagelijks zou gaan volgen en onderzoeken. Heeft die man zelf een strafblad? Of zijn onmiddellijke naasten? Gaat hij om met mensen met een veroordeling? Is hij nooit genoemd in verband met een kwalijke zaak? Hij is in ieder geval wel een bekende van de politie.

Om de zaak nog meer uit te vergroten wordt nu aangekondigd dat steeds meer onderzoeken worden gedaan door de politie naar criminele motorbendes. Dat moeten ze doen, maar dat is geen garantie dat zo’n onderzoek ook iets oplevert. Het is alleen een onderzoek. De media geven ook aan dat steeds meer clubhuizen worden gesloten. Maar ook daar wordt niet bij vertelt wat daarvan de reden is. De reden is deels omdat gemeenten bang zijn door alle berichtgeving en alleen om die reden een clubhuis willen sluiten. Feit is dat de ‘maatschappelijke onrust’ die nu heerst veroorzaakt wordt door politie en Openbaar Ministerie en hun volgers bij de media. Zij gaan nu die ‘maatschappelijke onrust’ aanwenden om nog meer maatregelen te treffen.

En nu het resultaat van al dat doemdenken. Stel de politie zou al dat onderzoek niet doen omdat ze hun handen vol hadden aan criminaliteit van voetbalhooligans, drugscriminelen of witteboordenmannetjes. De cijfers zouden dan zeker minder groot zijn en doordat het geen speerpunt zou zijn van de politie zou ook de pers niet worden doodgegooid met opgeblazen informatie over bikers. Dat gebeurt nu wel en de bevolking wordt op deze manier angstig gemaakt. Angstig voor niets, want die misdaadcijfers zijn opgeblazen en niet realistisch. Niet realistisch want de politie heeft die cijfers helemaal niet, want ze hebben nog niet alle bikers in kaart gebracht.

De laatste vraag van belang is een simpele. Waar zijn de onafhankelijke krantenredacties? Waar zijn de onderzoeksjournalisten? Waar is het echte nieuws?

 

 

De strategie van de grote maatschappelijke onrust

 

‘De politie wil een grote schoonmaak houden in de wereld van de motorclubs die volgens de politie een dekmantel zijn voor de georganiseerde misdaad.’Dat zegt politietopman Piem Miltenburg, verantwoordelijk voor de landelijke bestrijding van motorbendes, in ‘EenVandaag’ op 28 mei 2015. Miltenburg zegt tegen EenVandaag dat de politie dit soort onderzoeken en acties zal blijven doen. Ook op grote schaal zoals in Brabant, Limburg, België en Duitsland. “Het grote plan erachter is dat dit soort motorclubs niet onaantastbaar in Nederland kunnen opereren. Deze gangs denken dat ze boven de wet staan. Dat is dus niet zo.”

Het zijn nogal beschuldigingen van Miltenburg. Deze hoofdcommissaris, die binnen de Nederlandse politie bekendstaat als een notoire hardliner, is de chef van de politie-eenheid die tot taak heeft de motorclubs te bestrijden. Nogal een verantwoordelijkheid en daarom is het van zeer groot belang daarvoor ook een verantwoordelijk politieman, of -vrouw, te hebben. Miltenburg spreekt dus hier als leider van een onderzoeksteam, en niet als woordvoerder van de rechterlijke macht. Wat Miltenburg hier allemaal zegt zijn dus geen rechterlijke uitspraken, maar alleen wat hij, of de politie, vindt. Het zijn dus beschuldigingen. Beschuldigingen die niet zijn getoetst aan een onafhankelijke rechter.

Wat zijn nou precies de beschuldigingen die Miltenburg uit? Zoals bovenstaand zegt hij dat ‘motorclubs een dekmantel zijn voor de georganiseerde misdaad’. Dat is een enorme aantijging. Terughoudendheid zou passen. Maar nu is de beer los en zal Miltenburg toch met bewijs over de brug moeten komen. Anders is dat laster. Welke motorclubs bedoelt Miltenburg? Bedoelt hij Black Sheep? Die zijn een zaak gestart wegens laster. Bedoelt hij de Veterans MC? Ook zij zijn bezig met zaken of procedures wegens laster. Bedoelt hij alle clubs? Of alleen één of twee clubs. Om alle clubs over één kam te scheren leidt tot discriminatie en laster. Mag Miltenburg dit zeggen en wat is er aan te doen?

Waarom Miltenburg deze uitspraken doet, blijkt wel uit zijn interview met EenVandaag. Want, Miltenburg reageert op de grootschalige operatie van de politie enige weken geleden tegen de Bandidos MC. De actie, maandenlang in het diepste geheim voorbereid, is een opmaat naar een verbod van de outlaw motorbendes, zegt Miltenburg. ‘De strategie is om te kijken naar individuele leden, maar ook naar de groep en een civiel verbod. Ik denk dat er veel materiaal is om dat onderzoek te starten. Wanneer motorclubs zich op deze manier manifesteren, helpt het zeker als we ze kunnen verbieden.’

Miltenburg beschuldigd dus een aantal motorclubs van misdaad, omdat hij wil dat die clubs verboden worden. Hij noemt ze ook steevast ‘outlaws’ en ‘gangs’. Dat lijkt toch een beetje op eigen rechter spelen. Je zou toch zeggen dat de politie er moet zijn om criminelen op te pakken en de rechter vervolgens te laten oordelen. Miltenburg, als politiechef denkt daar anders over. Om zijn zaak nog verder te bepleiten uit hij even verder nog meer beschuldigingen. Hij wijst erop dat de motorbendes waartegen politie en justitie zich richten, een centrale spil vormen in de georganiseerde criminaliteit. Opvallend veel kopstukken uit de onderwereld zijn lid of hebben banden met een MC. Ook hier weer spreekt hij zonder dat een rechter zijn aantijgingen heeft beoordeeld. Is dit laster of niet?

Vorig jaar sprak Miltenburg met het Algemeen Dagblad (9/9/2014) en zei niet de illusie te hebben ‘binnenkort van criminele motorbendes af te zijn’. ‘Iedereen in Nederland kan er op de een of andere manier mee worden geconfronteerd. Criminele motorclubs zien we echt o-ver-al in Nederland.’ Miltenburg blijft dus steeds op hetzelfde hameren in de pers. Motorclubs zijn crimineel en moeten verboden worden. Miltenburg zegt dit natuurlijk allemaal niet zomaar. Hij heeft daar een bedoeling mee. Hij hoopt daar grote maatschappelijke onrust mee te creëeren. Waarom, vraagt de lezer zich af? Al jaren probeert het Openbaar Ministerie tevergeefs motorclubs te verbieden door ze als criminele organisatie te bestempelen. In 2009 haalde de Hoge Raad een streep door dat plan. Het hoogste rechtscollege van ons land oordeelde toen dat het een fundamenteel burgerrecht is een vereniging op te richten, en dat dat recht pas vervalt als er sprake is van ernstige maatschappijontwrichtende activiteiten. En zo ingrijpend was het gedrag van de Hells Angels niet. En daar komt dus de aap uit de mouw. Miltenburg beschuldigd al jaren de motorclubs van crimineel gedrag en creëert daarmee grote maatschappelijke onrust. De pers is hem zeer behulpzaam door vooral zelf niets te onderzoeken en alles maar van de politie of van elkaar over te schrijven. Het resultaat is maatschappelijke onrust die nodig is volgens de rechter om een organisatie of club te kunnen verbieden door de rechter.

De strategie die de politie hanteert is daarmee simpel weer te geven. Een groep mensen wordt onderzocht door de politie. Door te sjoemelen met cijfers en halve waarheden wordt het beeld geschapen van een grote groep gevaarlijke criminelen. Dit ‘probleem’ wil de politie oplossen. Vervolgens volgt een enorme lawine van persberichten, interviews en artikelen die moeten aantonen hoe erg het is. Daarbij wordt laster niet geschuwd. Het resultaat is een bewustwording van bestuurders en politici die allemaal denken dat het afgelopen moet zijn. Een rechter wordt alvast op het verkeerde been gezet door de grote maatschappelijke onrust die de politie heeft geschapen. Of er straks kan worden aangetoond of niet dat die motorclubs crimineel zijn is niet meer van belang. Een rechter kan namelijk die clubs ook verbieden door de grote maatschappelijke onrust die er heerst. Alle clubs. De vraag is wat daartegen nu nog kan worden gedaan.

Voor degenen die dit lezen en hun schouders ophalen het volgende. Wie is hierna aan de beurt? De politie, en niet de rechter, heeft iets tegen jou of een bepaalde groep en gaat je zwart maken. Uiteindelijk is er door de onrust in het land genoeg reden voor een rechter om je aan te pakken. Het zal je maar gebeuren. Dus wie is de volgende groep? De jihadisten? Of ook iets meer gematigde moslims? Of Molukkers die voorstander zijn van de RMS? Of woonwagenbewoners? Of illegale asielzoekers? Of klimaatactivisten? Greenpeace? Pas maar op, want wanneer de politie niet kan bewijzen dat je crimineel bent volgen ze gewoon de strategie van de maatschappelijke onrust. En wat een schande dat de media daaraan meewerken.

 

Welkom bikers!

Op het YouTube-filmpje (Hells Angels Igoumenitsa) is te zien hoe 500 Hells Angels staan te wachten op de veerboot naar Ancona. Wanneer de veerboot aanlegt starten tegelijkertijd 500 motoren die minutenlang bulderen. Wat is er gebeurd?

Igoumenitsa is een stadje in het noorden van Griekenland. Aan de Adriatische kust en tegenover het grote eiland Corfu. Dit jaar, 2015, werd daar de jaarlijkse Euro- en Worldrun gehouden van de Hells Angels. Naar schatting 2500 Hells Angels uit alle landen van de wereld kwamen naar het kleine plaatsje. Volgens Griekse kranten waren alle hotels vol. De middenstand deed goede zaken. Dat kon ook niet anders. De duizenden bikers beschouwden de jaarlijkse run als een vakantie en velen hadden ook nog eens hun vrouw of vriendin meegenomen. Sommigen kwamen per vliegtuig, maar velen kwamen op de motor. De veerboten naar Igoumenitsa hadden al dagen voor de eigenlijke run volgezeten. Massieve bodybuilders met gedeeltelijk getatoueerde gezichten, langharige hippies met paardenstaarten, bebrilde vijftigers en zestigers, maar ook onopvallende mannen die samen één grote passie deelden. De toeristen op de grote veerboten hadden hun ogen niet kunnen geloven. Sommigen spraken voorzichtig zo’n biker aan. Estland, Italy, England, Switzerland, Sweden, Norway, Finland, Belgium, Ontario, Alberta, Indiana stond op de rug van de bikers. Maar ook Holland.

In de zeer wijde omtrek van Igoumenitsa was geen hotelkamer meer te krijgen. In alle dorpjes, zoals Plataria, zaten de terrassen vol. Harley’s stonden overal in winkelstraten, de wegen naar de run zagen op en neer rijdende motorrijders. Dat ging vier dagen door. Dag en nacht. De restaurantjes aan de hoofstraat in Igoumenitsa zaten vier dagen lang vol met gezellig pratende en genietende mannen die thuis allemaal gingen vertellen over gastvrije Grieken, goedkope restaurants van zeer goede kwaliteit, prachtige stranden, verbluffende uitzichten en een politie die de zaak scherp in de gaten hield maar zich afzijdig hield en niet provoceerde. Dagenlang feesten zonder noemenswaardige incidenten. Overal langs de kust stonden borden met het opschrift ‘Support 81’. De Hells Angels waren overal welkom en reden zonder helm, verbaasd door de schoonheid en gastvrijheid van een nieuw EU-land.

De dagen na de run keerde de massa bulderend naar huis terug. Zij lieten een spoor na van pompstations die goede zaken deden, wegrestaurants waar groepen Harley’s voor de deur stonden, hotels in Italië, Zwitserland, België, Frankrijk en Duitsland waar Hells Angels verbleven voor de nacht. Allemaal zonder incidenten.

Nu terug naar onze correspondent in Kerkrade. U weet het nog wel, dat kleine stadje in Zuid-Limburg waar vroeger iedereen onder de grond zat in de kolenmijnen. In dit stadje huisde tot voor kort een handvol Hells Angels. Holland stond er op hun rug. Tijdelijk zaten zij in een pand op de Markt. Een Markt die net was verbouwd met gemeenschapsgeld. Op de talloze terrasjes op de Markt waren geen Hells Angels te zien. Bij Café Suus, dat tot voor kort naast het nu gesloten clubhuis van die Angels zat, was geen motorrijder te zien. Enige maanden eerder was daar al een groepje vrienden van de lokale Hells Angels de zaak uitgestuurd. Zulke mensen waren hier niet welkom. Het geld van de Angels en hun vrienden was ongewenst. De klandizie van mensen op een Harley was niet welkom. Mensen die er anders uitzagen dan de doorsnee Limburger waren ongewenst. Is dat discriminatie? Mag je zomaar mensen je zaak uitsturen omdat ze motorkleding aan hebben of wanneer aan hun kleding is te zien dat ze vrienden zijn van een motorclub? Mag dat nog voordat er een gemeentelijke verordening over bestaat? Moet ook de dochter van de burgemeester zich aan die regels houden? Is de achtergrond van het sluiten van dat clubhuis, dat zich bevond pal naast het trendy café van de dochter van de burgemeester, eigenlijk alleen maar omdat de dochter van die burgemeester liever andere buren had? En dat pappie dat wel even kon regelen? Feit is dat een enorm feest dat dagen duurt en duizenden bikers naar het stadje kon halen in Kerkrade wel nooit zal worden gehouden. Het vele geld dat met zo’n spektakel kon worden verdiend, moest op een andere manier binnengehaald worden. Het lijkt erop dat meneer Jos Som, de doortastende burgemeester van Kerkrade, dat wel goed heeft begrepen. Zijn prachtige huis op een heuvel net buiten de stad is er wel het bewijs van.

NOS, de politiepapegaai.

Vannacht ging de auto van de burgemeester van Haarlem in vlammen op. Nou, dat is heel vervelend voor die beste man. De man zelf verklaard dat hij het vervelend vindt, maar dat hij niet denkt aan een actie gericht tegen hem persoonlijk. De politie onderzoekt de zaak, want er is wel sprake van brandstichting.  Er is voorlopig dus geen dader gevonden. Aldus de teneur van de verslagen omtrent deze zaak. De NOS gaat dit echter niet ver genoeg. Op zijn teletekstpagina geeft deze staatsomroep, die getuige eerdere berichtgeving door ‘misdaadspecialist’ Robert Bas weinig nauwkeurig kijkt aan, dat niet wordt uitgesloten dat de brand is gesticht door de Hells Angels. En waarom dan wel, vraag je je dan af? Nou, omdat de leider van de afdeling van die club uit Haarlem vorige maand heeft vastgezeten voor een wapenvondst en drugs. Dat die man al zo snel na zijn arrestatie weer vrij rondloopt, voorspelt weinig strafbaars. Maar helaas weet de NOS het beter. In dienst van een overheid die de oorlog heeft verklaard aan de ‘motorbendes’ schrijft de NOS graag de kletspraat en verdachtmakingen over van de politie. Om roomser te zijn dan de paus gaat men zelfs nog graag een stapje verder. Binnenkort kunnen we nog veel meer ‘nieuws’ verwachten. ‘Omaatje ten val gekomen op straat’, niet uitgesloten kan worden dat het gaat om een actie van de Hells Angels. ‘Corruptieschandaal op het stadhuis’, niet uitgesloten kan worden dat deze actie is uitgevoerd door de Black Sheep. ‘Politie schiet inbreker dood’, niet uitgesloten kan worden dat het gaat om een actie van de Bandidos. ‘NOS schiet enorme bok!’, niet uitgesloten is dat de verantwoording van de nieuwe ‘misdaadverslaggever’.

 

Liegt de politie?

 

Deze maand, juni 2015, verscheen een belangwekkend document waar nog veel over gesproken zal worden. Het heet ‘Integrale landelijke voortgangsrapportage Outlaw Motorcycle Gangs (OMG’s) juni 2015’. Het document staat op het internet en is dus toegankelijk voor een ieder. Ik ga er van uit dat dat ook de bedoeling is. Het is dus ook de bedoeling van de verspreiders dat de lezer aanneemt dat wat er in dit rapport van de politie staat waar is. De waarheid ligt op straat zogezegd.

Een rechtskundige zou zich eens moeten buigen over het hele document om te beoordelen of er iets kan ondernomen tegen de inhoud en de verspreiders ervan. Ik zal mij inhouden en mij dan ook beperken tot enige te veel in het oog lopende uitspraken.

Gaan we eerst naar de titel. Outlaw Motorcycle Gang, staat daar. Een ‘gang’is een criminele organisatie. Nogal een beschuldiging. Vooralsnog vindt de rechter het niet. De politie wel. ‘Outlaw’ is een andere term die zeer negatief moet overkomen. Ook hier een erge beschuldiging. Ook een ‘outlaw’ is een crimineel. De term ‘OMG’ komt uit de Verenigde Staten en moet dienen om de leden van deze motorclubs te ontmenselijken. Er kan dan gemakkelijker op worden gejaagd. Of op worden geschoten, zoals vorige maand in Waco, toen 9 leden van twee motorclubs werden vermoord door de politie. Inmiddels zijn 14 agenten onder onderzoek geplaatst voor deze schietpartij. De agenten dachten door alle propaganda dat zij te maken hadden met levensgevaarlijke schietgrage terroristen. Veelbelovend  dat die term nu ook naar Nederland is overgewaaid.

Daarna gaan we naar de inleiding. Daar staat het volgende:

‘Vijf raketwerpers gevonden bij actie tegen motorbendes (27 mei 2015) Recente ontwikkelingen in Limburg laten onverminderd een relatie zien tussen OMG’s en criminaliteit, ondermijning en bedreiging van de openbare orde. Criminaliteit en ondermijning Tijdens een grootschalig onderzoek van politie en OM treffen de partners onder andere aan: · raketwerpers; · automatische wapens; · handvuurwapens en munitie; · gestolen voertuigen; · vals geld; · een laboratorium en grondstoffen voor de productie van synthetische drugs.’   Dit nu is zeer opmerkelijk. Deze inleiding is bedoelt om aan te geven hoe noodzakelijk actie van de politie is. Maar Piem Miltenburg, hoofd operatieën en verantwoordelijk voor de bestrijding van de ‘motorbendes’, verklaarde daags na de invallen bij de Bandidos MC dat er wellicht nog maanden onderzoek nodig waren om vast te stellen aan wie al die wapens toebehoorden. Piem Miltenburg kan het weten, want deze man die binnen de politie bekendstaat als een notoire hardliner is de grote chef van de eenheid die zich bezighoudt met de bestrijding van MC’s. Het was en is dus helemaal niet zeker dat die wapens eigendom waren of op een andere manier iets te maken hadden met de gearresteerde leden van de Bandidos MC. Het kan net zo goed bijvangst zijn. Dat deze vondsten nu worden toegeschreven aan ‘motorbendes’ is dus lasterlijk. Maar we gaan door.       Op bladzijde 4 van het document staat het volgende: ‘OMG’s zijn clubs met een hiërarchisch opgebouwde organisatie waarvan de leden (en andere daarmee verbonden personen) hun club gebruiken als een kanaal én afscherming voor criminele en ondermijnende activiteiten met financieel of ander materieel voordeel als oogmerk, waarbij (a) de leden geen van buitenaf opgelegde grenzen accepteren (‘outlaw’), (b) motorrijden, broederschap en groepssymbolen kenmerkend zijn voor de groepscultuur cq. het gewenste imago, (c) (dreiging met) geweld en verstoring van de openbare orde onderdeel van de clubcultuur is en ingezet wordt om hun (interne en externe) doelen te bereiken. De landelijke aanpak richt zich nadrukkelijk niet op de vele bonafide motorclubs die Nederland rijk is.’   Wat het rapport hier beweert is dat deze OMG’s criminele organisaties zijn, want immers worden die clubs gebruikt om misdaden te plegen en bovendien zijn zij hiërarchisch en ook dat is een wettelijk kenmerk van een criminele organisatie. Dit is echter helemaal geen rechterlijke uitspraak, maar enkel en alleen een uitspraak van de politie die hiermee op de stoel van de rechter kruipt. En wanneer het niet bewezen is, en dat is het niet, dan is ook dit laster.   Op pagina 6 lees ik het volgende: ’Inzoomend op de onderzoeken naar de zware en (internationaal) georganiseerde misdaad door (leden van) OMG’s levert een inventarisatie van zo’n 150 lopende en afgeronde opsporingsonderzoeken en strafzaken op.’ Daarna een opsomming van onderzoeken. Maar ja, je kunt onderzoeken wat je wilt, wanneer de rechter zich uitspreekt is de verdachte pas veroordeeld. Of niet. En in de meeste gevallen is er geen rechterlijke uitspraak, geen veroordeling of zelfs vrijspraak en dus ook geen crimineel. De politie doet het hier opnieuw voorkomen alsof er enorm veel mis is door vele onderzoeken te initiëren en door te geven aan de media. Het resultaat zal ze wel niet bevallen. Bedenk wel, de politie is geen rechter!   Ik lees opnieuw verder en kom op bladzijde 11. Hier het volgende: ‘Momenteel zijn nog 66 leden van OMG’s in het bezit van een beveiligingspas. Gevolg van het nieuwe beleid is dat naar al deze 66 onderzoek wordt gedaan. Dienst Justis heeft reeds van één beveiligingsbedrijf de vergunning ingetrokken en aan verschillende andere bedrijven boetes opgelegd. Op basis van de oude circulaire heeft de politie de afgelopen periode 22 beveiligingspassen ingetrokken of zijn betrokkenen niet meer werkzaam als beveiliger wegens ontslag. Voorts controleert de politie actief bij evenementen en aan de deur van horecagelegenheden op een juiste naleving van de Wpbr.’   Hier wil ik even iets verduidelijken. Sinds een jaar of twintig zijn mensen die willen werken voor een beveiligingsbedrijf of rechtstreeks voor een horeca-instelling als portier verplicht een beveiligingspas te bezitten. De enige instantie die een dergelijke pas afgeeft is de politie. De eisen die worden gesteld zijn: 1. In het bezit zijn van een beveiligingsdiploma, 2. Geen strafblad hebben recenter dan 5 jaar en 3. Een beoordeling over de betrouwbaarheid van de kandidaat door de politie (de zogenaamde hardheidsclausule). De eerste twee eisen zijn vrij duidelijk, maar bij de derde wringt het al jaren. Het is namelijk mogelijk dat zelfs wanneer voldaan wordt aan de eerste twee eisen de politie toch geen pas afgeeft. Dit voor de duidelijkheid.   In dit document geeft de politie dus aan dat leden van MC’s geen beveiligingspas mogen hebben. Er is vooralsnog geen enkele MC verboden, wel zwart gemaakt, maar dat is niet hetzelfde. Bovenop die hardheidsclausule die dus al bestond, geeft de politie nu dus ook geen passen meer af aan leden van een MC. Ook wanneer dat MC-lid wel degelijk zou voldoen aan de andere drie eisen. En dit dus ter anderenmale terwijl nog geen enkele MC is verboden. Dit wordt bovendien niet bepaald door een rechter, maar door de politie.   Al lezende kom ik dus in dit document heel snel al drie voorbeelden tegen van oneigenlijke acties van de politie. De politie weet nog helemaal niet of de gevonden wapens wel toebehoren aan MC-leden, maar voor haar eigen doeleinden zeggen ze van wel. OMG’s worden neergezet als criminele organisaties, terwijl ze dat niet zijn. En ten derde worden burgers die aan alle eisen voldoen van hun baan berooft door de politie en niet door de rechter, omdat die politie een oorlog begonnen is tegen motorclubs. Motorclubs en geen motorbendes!   Hebben de journalisten nu weer wat te schrijven? Blijf in de buurt, want er komt nog meer!

 

Bandidos MC of bandieten B&W?

Twee weken geleden was het dan eindelijk zover. Bijna twintig leden van de Bandidos MC werden ‘s ochtends vroeg gearresteerd en meegenomen naar het bureau. De Limburgse leider van de Bandidos Harrie Ramakers, bijgenaamd Harrie-Harrie, was één van hen. Met een kap voor zijn ogen en alleen gekleed in zijn onderbroek wordt hij afgevoerd door een vrouwelijke agente terwijl een gemaskerde man staat te kijken. Opmerkelijk zo’n foto, want hoe kon de pers op de hoogte zijn van zo’n geheime operatie? Het betekent vast dat er een dealtje is gemaakt door de politie en de redactie van die Limburgse krant. Dat is al afkeurenswaardig genoeg. Wat echter nog onwelriekender is, is dat de hele foto in scene is gezet om Harrie-Harrie eens goed voor schut te zetten. De politie als rechter. Hoe heeft dit tot stand kunnen komen? Wie is die fotograaf en door wie is hij ingeseind? Wat heeft de redactie van zijn krant moeten beloven als tegenprestatie? Is die redactie dan nog onafhankelijk? Doet die krant wel eens vaker iets terug? Voor een burgemeester bijvoorbeeld die niet helemaal clean is? Of een projectontwikkelaar?

Maar goed. Exit Harrie-Harrie, zijn zoon Jeremy, Marco Hegger en nog een aantal leden van Bandidos MC. Tijdens de huiszoekingen werden ook nog terloops enige drugslaboratoria gevonden, een wapenvoorraad waaronder maar liefst vijf raketwerpers, gestolen auto’s en drugs. Hoewel normaal een dergelijke vangst wordt vertoond aan de gezamenlijke pers en wordt vereeuwigd door de fotograaf van het plaatselijke sufferdje, inclusief een breed lachende politiechef, gebeurde dat nu niet. De grote man van het politie-onderzoek, Piem Miltenburg, verklaarde na afloop van de vondsten dat er mogelijk nog maandenlang speuren nodig was om te achterhalen van wie die wapens precies waren. Dat betekent dus dat het niet zeker is dat die wapens, drugs en gestolen auto’s van de Bandidos MC waren. Het is zelfs mogelijk dat de politie dat nu ook al denkt. De pers echter papegaait de politie na en natuurlijk elkaar en dus is het nog geen enkele luie Limburgse journalist opgevallen. Op Facebook vertelde een bevriende vechtsporter van de Bandidos dat die wapens inderdaad niet van de Bandidos waren, maar waren aangetroffen op het kamp van Geleen. Het woonwagenkamp welteverstaan.

Stel nu eens dat. De politie heeft vermoedens dat enige kampers betrokken zijn bij stoute dingen. Huiszoekingen doen kan niet, want daar is niet echt aanleiding toe. Bovendien zou dat de zaak maar stukmaken. Een dilemma. Tot er plotseling een Bandido verschijnt op zijn luidruchtige motorfiets. En laat die Bandidos nou net betrokken zijn geweest bij breed in de pers uitgemeten vechtpartijen en andere activiteiten. Nu is er misschien wel een reden om eens invallen te doen. Er wordt net gedaan of de Bandidos zo groot zijn en machtig dat al die gevonden spullen van hen zijn en iedereen wint. Piem Miltenburg wint, want hij is nu een geduchte crimefighter, Jos Som wint want hij kan nu aantonen dat de aanwezigheid van die gemene motorrijders heel gevaarlijk is, Onno Hoes wint ook want hij wordt nu van bestuurder die van niemand meer een hand krijgt en paniekvoetbalt plotseling iemand die toch weer wat krediet krijgt. Fantastisch toch? Maar zijn er ook verliezers? Ja, ik vind van wel.

Verliezers zijn de kranten, de onderzoeksjournalisten in Limburg die zaten slapen en hun redacties. Vuil spel of nalatigheid? In ieder geval werden door hen niet de juiste vragen gesteld die konden leiden tot een juiste voorlichting van het volk. Want daar koop je tenslotte de krant voor, niet waar? Verliezers zijn ook die krantenlezers en Journaalkijkers. Er wordt veel paniek gezaaid, de mensen worden voor niets bang gemaakt, het OM wordt op het verkeerde been gezet en daarmee worden rechten geschonden, verdachten worden al zonder veroordeling schuldig verklaard. En de Bandidos MC? Zij werden slachtoffer, opgeofferd voor de zaak van een stel bestuurders die vooral dachten aan zichzelf.

 

Die wet past ons allemaal!

De grote breedgeschouderde man met het dikke hoofd zag er uit alsof hij het niet lang zou volhouden om achter een inbrekertje aan te hollen. Hij schudde mismoedig het hoofd toen hij verklaarde dat de Nederlandse wet veranderd moest worden om motorbendes te kunnen verbieden. De man was ACP-politievakbondsvoorzitter Gerrit van de Kamp. Motorbendes? Er zijn toch nog helemaal geen motorclubs verboden in Nederland, of schuldig bevonden aan strafbare feiten? Waarom dan niet de term ‘motorclub’ gebruiken? Maar goed we gaan verder met ons mooie verhaal.

Gerrit had het erg druk gehad met zijn politievakbond. De politieagenten in Nederland wilden meer salaris hebben en de minister vond dat onverantwoord. ‘Wij zijn toch de baas op straat?’, dacht de vakbondsvoorzitter, die na jarenlang in het blauwe pak te hebben gelopen om het volk te dienen, van tegenspraak niet was gediend. Er werden dus tal van acties aangekondigd. Hoewel de rechter een aantal acties verbood, reden de mannen van Gerrit toch met hun dienstwagens, gekleed in hun door de staat verstrekte macho-overalletjes compleet met modieus petje naar het Haagse Binnenhof. Met dienstpistolen aan hun heup bungelend werd het Binnenhof omsingeld. Dat Binnenhof is eigenlijk het symbool van de Nederlandse democratie, maar omdat de politieagenten zelf vinden dat zij de baas zijn op straat werd daar om geschamperd. ‘Democratie? Eerst eens even meer loon!’ Naar goed Zuidamerikaans gebruik werd de hele boel afgezet en geblokkeerd. Maar goed dat een aantal Nederlandse agenten onlangs nog een opfriscursus had gevolgd in Suriname. ‘Wat Bouterse kan, kunnen wij ook!’, zullen de heren en vrouwtjes gedacht hebben. Hoewel de minister helemaal niet onder de indruk bleek, wat een wereldvreemde man toch, dachten de agenten, werden er ook hardere acties aangekondigd. Het tijdelijk sluiten bijvoorbeeld van politiebureau’s, zodat de mensen geen aangifte meer konden doen. Enige jaren geleden bracht de VARA een tv-programma waarop binnen een week meer dan 1000 mensen reageerden waarvan de politie had geweigerd de aangifte op te nemen, dus of die harde acties veel effect hebben?

Maar goed, toen gingen de agenten dus voor zichzelf denken, hoewel men daar al op de politie-academie voor had gewaarschuwd. ‘Niet doen!’, had men daar onderwezen. ‘Houd je alleen bezig met haalbare doelen!’ En zo kon het dus geschieden dat Gerrit van de Kamp bedacht dat wanneer hij heel intelligent zou overkomen de minister heel erg misschien wel een duit extra in zijn loonzakje wilde storten. Gerrit bedacht dus een list. En zo gebeurde het dus dat Gerrit op een lichtbewolkte dag verklaarde dat hij een wetboek had gelezen waarin niet stond dat motorbendes verboden konden worden.

‘In Duitsland is het bijna onmogelijk om motorgangs te hebben!’, zei Gerrit ook nog. Hij had het zo druk gehad met het omsingelen van het Binnenhof en het lezen van het wetboek, dat hij niet wist dat Duitsland juist het land bij uitstek was voor motorclubs. Het land wemelt letterlijk van de clubs. Roadbreakers, Stahlpakt of Rednecks, in Nederland totaal onbekende clubs, rijden rond met vele honderden leden. Maar ja, kennis kan in de weg zitten, zal Gerrit hebben gedacht en je kunt altijd nog zeggen dat je wel degelijk onderscheid maakt tussen gangs en clubs wanneer dat zo uitkomt.

Het werd dus tijd eens te kijken wie Gerrit precies is. Op leugens.nl was de volgende informatie te vinden over Gerrit van de Kamp: ‘De voorzitter van de grootste politievakbond ACP heeft zijn vriendin Marloes Smit aan een baan geholpen bij een onderzoek naar de Nationale Politie, onder verantwoording van het ministerie van Veiligheid en Justitie.

Bij zijn eerste grote verhaal voor NRC Handelsblad na vertrek bij de Volkskrant legt Merijn Rengers koelbloedig bloot hoe het ministerie dat waakt over ons gedrag zelf laakbaar gedrag tot in de hoogste regionen tentoonspreidt.

Het departement kocht de steun van de bond door de vriendin te laten werken aan Cultuurmonitor Nationale Politie. Pleitbezorger van dit grootschalige onderzoek naar politiecultuur was Gerrit van de Kamp zelf. Zijn vriendinnetje ging onderzoeken en er een proefschrift over schrijven.’

Onheilspellend nieuws! De politiemeneer in het nette pak, waar hij bijna uitpuilt, heeft een vriendin. Hoewel de rest van het bericht ook wel wat beven overlaat. Meer loon eisen, het Binnenhof omsingelen, harde acties aankondigen, en dat allemaal voor een paar rotcenten, en dan ook nog eens flink aan vriendjespolitiek doen.

Maar, zoals vaker, er is nog meer aan de politiehand. Zo zijn er namelijk niet alleen motorclubs van gewone mensen, maar er zijn zelfs motorclubs speciaal voor politieagentjes. De club heet Lex Legio MC en is internationaal. Een reactie op Crimesite Camilleri zei het volgende over deze club: ‘Lidmaatschap is voorbehouden aan mannen die de wet dienen of gediend hebben, arrestatie bevoegdheid hebben of ooit hebben gehad. Lex Legio MC is een democratische club, elk chapter is autonoom. Lex Legio MC word bestuurd door de leden en voor de leden. Niemand zal alleen heersen over Lex Legio MC. Hoewel elk chapter autonoom is ligt er een basis van regels die de fundering vormen van Lex Legio MC. Deze MC protocollen zorgen ervoor dat leden van Lex Legio MC zich gedragen zoals verwacht mag worden van een wetsdienaar. Wij hebben door de leden gekozen officieren die zich bezighouden met de dagelijkse gang van zaken. Hoewel wij vriendschappen met andere clubs waarderen bestaan wij voornamelijk voor onszelf. Door loyaliteit, eer en respect vinden wij de kracht en broederschap die wij soms missen in de hedendaagse overheidsorganen. Wij hanteren onze eigen normen en waarden, wij volgen ons eigen pad. Lex Legio MC is gevormd als een traditionele motorclub.’

Dat is mooi, hè? ‘Wij hanteren onze eigen normen en waarden, wij volgen ons eigen pad.’ Ja, die politieagenten zijn nou eenmaal de baas op straat. Ze doen dus wat ze willen. Ze bezetten of omsingelen gewoon het Binnenhof om meer loon af te dwingen. En nu hebben ze ook nog eens een traditionele motorclub. Het idee van de organisatie en de inrichting van traditionele motorclubs is afgekeken van de Hells Angels, die vanuit Californië het model over de wereld verspreidden van broederschap en gedragscodes. Oprichter Sonny Barger werd ooit geconfronteerd door een politiechef tijdens een recruteringscampagne die was opgezet om jonge Amerikanen uit achterbuurten te werven voor de politie. ‘My gang is the largest!’, zei de politiechef tegen Barger. ‘We are not a gang, we are a club!’, antwoordde Barger. En zo is het maar net.

Wanneer je uitgeluld bent, dan wel door stomheid geslagen of met de mond vol tanden staat, of met het schaamrood op je kaken, of door je eigen tunnelvisie rechtdoor rijdt in een bocht, kun je altijd nog de mensen op wie je jaloers bent verbieden. Gewoon even de wet aanpassen. ‘Die wet past ons allemaal!’

Wat overblijft zijn vragen. Hoe zit dat bijvoorbeeld met de positie van Gerrit van de Kamp bij de ACP? Uiteindelijk heeft hij wel erg gebruik gemaakt van zijn functie. Of hoe zit dat met die acties van de politie en de politievakbond? Zijn dat legale acties? Het omsingelen van het Binnenhof lijkt meer op muiterij! Hoe zit dat verder met die Lex Legio MC? Hebben die een clubhuis in Leeuwarden? Hoe zitten ze met hun vergunningen? Brandveiligheid? Horecavergunning? Bestemmingsplan? Worden die agenten, die op de foto staan met opgestoken middelvingers, net als echte bikers, ook telkens gecontroleerd wanneer zij over de openbare weg rijden? Komen ook zij terecht in een niet-aangemelde databank? Worden zij vervolgens ook niet op de hoogte gesteld, schriftelijk!, van het feit dat zij zijn opgenomen in die databank? Worden hun gegevens ook opgeslagen in de Gemeentelijke Basisadministratie? Wordt ook alles even doorgespeeld naar de wijkagent? En niet te vergeten de belastingdienst? Zoals bij de echte bikers? We weten het niet, maar zullen het te weten komen. Lex Legio? Nulli Cedo!

 

 

 

 

 

 

Journalisten of overheidswoordvoerders?

In onze goed georganiseerde maatschappij heb je misdadigers en dus ook misdaadspecialisten. De eerste groep pleegt misdaden en de tweede groep heeft er alleen verstand van. De eerste groep werkt voor zichzelf, de tweede groep is verbonden aan een krant of een omroeporganisatie. Beide groepen zijn bekenden van de politie.

Hoewel het beter zou zijn voor het waarheidsgehalte van de artikelen die zij schrijven om de rollen eens om te draaien, gebeurt dat niet. De echte misdadigers zouden het publiek veel kunnen vertellen over misdaad en de misdaadspecialisten zouden eigenlijk eens flink gestraft moeten worden voor hun grote domheid en vooringenomenheid.

Een ‘misdaadverslaggever’ die de kroon spant, is de misdaadspecialist van Elsevier. Deze Gerlof Leistra is in kringen van motorclubs nog nooit gezien, maar toch geniet hij daar grote bekendheid door de artikelen die hij in elkaar knutselt en de verhalen die hij vertelt. Zo was Gerlof vorig jaar op 17 september nog te horen bij RTV Drente. Er was namelijk enige ophef ontstaan over een nieuwe chapter van de Hells Angels die zich in de stad Emmen had gevestigd. Dat het Drentse journaille nu pas wakker werd snapt niemand, want die chapter was toen al meer dan een jaar oud. Gerlof Leistra wist meteen hoe het zat. Hij keek op de landkaart van Nederland en verklaarde het volgende: ‘Motorclubs Hells Angels, Satudarah, No Surrender en de Outsiders zijn volgens Leistra geen criminele organisaties, maar hebben we relatief veel criminelen als lid. De clubs vinden Emmen een interessante plek, omdat het dichtbij Duitsland ligt en dat een belangrijke afzetmarkt is voor wiet. Leistra: ‘Ik denk dat de Hells Angels willen laten zien dat zij daar ook een vinger in de pap hebben.’

De grote specialist vond ook dat de gemeente Emmen moest kijken of de motorclubs een gevaar zijn voor de openbare orde. In dat geval zouden zij geen clubhuis mogen openen. Gerlof viel hier een beetje door de mand, want wat is hij nu? Journalist of politicus?

De grote verdienste van Gerlof is natuurlijk dat hij gezien heeft dat Emmen vlakbij Duitsland ligt. Dan ligt misdaad natuurlijk wel op de loer.

Enige weken geleden was Gerlof opnieuw op de radio te horen. Hij vertelde aan de geschrokken interviewer hoe hij ooit het clubhuis van de Hells Angels bezocht in Amsterdam. Volgens Gerlof heeft hij daar zelfs nog gesproken met Sam Klepper. Het moet allemaal wel heel lang geleden zijn, want Sam Klepper werd al geliquideerd vijftien jaar geleden. Gelukkig had Gerlof een erg goed geheugen. Hij vertelde dat hij had gepraat met Sam en enkele anderen over liquidaties in Amsterdam en het verdelen van de drugsmarkt. Ook had hij een Hells Angel gezien met een nek zo breed als een stier. Wij gaan er gemakshalve maar van uit dat de heren Gerlof niet konden weerstaan en hem alles hebben opgebiecht.

Elsevier een misdaadspecialist? Dan wij ook, zal staatsomroep en publieksvoorlichtingsorganisatie NOS hebben gemeend. Aangewezen werd oud-ANP’er en journalist van het Algemeen Dagblad Robbert Bas. Of de NOS gewoon het publiek voor de gek wil houden of er kwadere bedoelingen mee heeft, weet ik niet, maar het lijkt wel of je naar Bananasplit zit te kijken wanneer je voor de buis kruipt voor het nieuws. Zo kwam Robbert met enige verschrikkelijke onthullingen. ‘Je moet haast wel crimineel zijn om lid te zijn van een motorclub, want het contributiegeld bedraagt tienduizenden euro’s per jaar.’ Veterans MC-lid Joseph Raaijmakers verklaarde onmiddellijk dat hij nog nooit een club had meegemaakt waar het lidmaatschap hoger was dan ongeveer 50 euro per maand. Robbert ging echter gewoon door en kwam met een nieuwe onthulling:’Een Harley Davidson motor kost ongeveer tussen de 60.000 en 70.000 euro!’ Daar moet een onderzoek aan voorafgegaan zijn! Waar heeft Robbert die informatie vandaan? Op Marktplaats staan massa’s Harleys vanaf 5-6 duizend euro. In ieder geval werd er na Robberts onthullingen feest gevierd op Facebook, waar tal van motorrijders verklaarden dat hun motor getaxeerd was door de NOS en nu 60.000 euro waard was.

Het lijkt er veel op dat meneren als Robbert Bas en Gerlof Leistra vooral veel lezen over de misdaad en af en toe eens een rechtszaakje bezoeken. Verder luisteren ze heel goed naar de voorlichters van de politie. Met onderzoek heeft dat niet te maken. In de ogen kijken van een echte crimineel is heel iets anders en blijkbaar hebben de heren daar moeite mee. Dat hoeft ook niet wanneer het gaat om motorclubs, want dat zijn geen criminele organisaties maar clubs van motorrijdende anarchisten.

Gerlof en Robbert zou je nog weg kunnen zetten als een komisch duo, al zijn hun bedoelingen kwaadaardiger. Helaas is het echter zo dat de kwaliteit van de journalistiek in heel Nederland te wensen overlaat. De dingen die worden gemeld over motorclubs zijn de grootse onzin en kunnen alleen maar ten doel hebben een probleem te creeëren dat er niet is, om het vervolgens door de staat te laten oplossen.

Zo komen in de berichtgevingen telkens bepaalde sleutelwoorden en –uitspraken naar voren. Motorbendes in plaats van motorclubs, handel in drugs, wapens en mensensmokkel, de dichtbijheid van een grens, bekende criminelen die banden zouden hebben met een bepaalde motorclub, witwassen, afpersing. Ook zijn leden van motorclubs volgens de media telkens ‘verdachten’, of ‘bekenden van politie’. Gezien de aard van het nieuws dat de grote misdaadspecialisten brengen, kan ook van hen rustig gezegd worden dat het allemaal erg verdacht is en dat zij bekenden van de politie zijn.

De brave burgervader en de motorbendes

 

De gebeurtenissen volgen elkaar in razendsnel tempo op. Hells Angels vestigen zich in een klein Limburgs plaatsje, de lieftallige dochter van de borrelminnende burgemeester wordt bedreigd door aanhangers van die motorclub, de Bandidos openen een afdeling in de buurt van het dorp, er wordt geschoten, handgranaten wisselen zonder pin van eigenaar, er worden wapenvondsten gedaan en tenslotte mensen gearresteerd. Gelukkig heeft het dorp, Kerkrade geheten, een burgemeester die van wanten weet. De minister van Justitie en Veiligheid wordt op Pinksterdag ontboden en de rust keert uiteindelijk weer. In de nasleep wordt het clubhuis van de Hells Angels dichtgetimmerd, er worden invallen gedaan bij de Bandidos en enige huizen worden voor drie maanden verzegeld na het aantreffen van drugs of wapens. Eind goed, al goed? Of is er meer aan de hand?

De brave burgervader van Kerkrade wordt uitgebreid genoemd op Wikipedia: ‘In 2004 werd bekend dat de gemeente Kerkrade een lening van 15 miljoen euro aan voetbalclub Roda JC had verstrekt, terwijl burgemeester Som in een adviescommissie van de club zat. “Dat is mogelijk belangenverstrengeling,” oordeelde minister Remkes van Binnenlandse Zaken. “Ik maak zelf uit wat ik doe,” reageerde Som in de Roda JC-krant.

In juni 2005 berichtten Limburgse kranten over hem dat hij bevoordeeld zou zijn bij de aankoop van zijn huis, zowel in Kerkrade als in zijn vorige gemeente Gulpen/Wittem. Later kwamen ook onrechtmatigheden bij het bouwen van een tuinhuisje naar boven. In oktober pleitte een extern onderzoek hem vrij, hoewel geconstateerd werd dat er procedurele fouten waren gemaakt.

In november 2005 werd bekend dat Som eigenaar is van een studentenhuis in Maastricht, dat brandgevaarlijk was. Tot twee keer toe had hij geen gehoor gegeven aan de oproep van de gemeente om de gevaarlijke situatie op te lossen. Nadat de studenten een advocaat in de arm hadden genomen, werd het huis alsnog verbouwd.

In januari 2013 kwam Jos Som onder vuur te liggen door een eerder bezoek aan de vakantiewoning van Piet van Pol. Piet van Pol is een vastgoedhandelaar die zelf in opspraak is geraakt door vermoedelijk steekpenningen te hebben geleverd aan onder meer de afgetreden wethouder Jos van Rey in Roermond. Som, verantwoordelijk als portefeuillehouder voor de realisatie van een nieuw centrum in Kerkrade, heeft op eigen initiatief de omstreden Piet van Pol betrokken als adviseur bij de realisatie van het centrum. Tegelijkertijd heeft Piet van Pol een aanzienlijk deel van de bestaande panden van het centrum in eigendom. Eind 2012 stemde de raad in om de panden duurder aan te kopen dan oorspronkelijk getaxeerd: het centrumproject duurde nu jaren en er zat anno 2012 nog steeds geen schop in de grond. Som en Van Pol beweerde in een gemeenschappelijke raadscommissievergadering dat de gemeente nu de kans had om het in eigen beheer uit te voeren. De raad stemde uiteindelijk, op één eenmansfractie na, in met het voorstel. Na de inval in de woningen, de vakantiewoning en het bedrijf van Van Pol in januari 2013 bleek dat Jos Som in 2002 een bezoek had gebracht aan de vakantiewoning van Van Pol. Ook bezocht Som in 2012 op uitnodiging van Van Pol in Roermond een carnavalszitting.’

Het forum Pim-Fortuyn.nl voegt daar nog aan toe: ‘De burgemeester van Kerkrade, Jos Som, heeft als wethouder misbruik gemaakt van zijn positie. Samen met de toenmalige wethouder P. Franssen van de gemeente Gulpen besloot het duo een gepland voetpad achter hun huis van een bestemmingsplan te gummen. Dit zodat de vrouw des huizes tenminste topless kon zonnen. Dit ontdekte De Limburger: “Hun beslissing had onder meer tot gevolg dat er een nieuwe ontsluitingsweg moest worden aangelegd waardoor er minder bouwgrond kon worden uitgegeven. Verder was de wijziging in strijd met het bestemmingsplan.’

Ja, en dat is dus diezelfde burgemeester Som die zo enorm doortastend optrad toen de veiligheid van zijn stadscentrum in het geding was. Of niet?

Wij vragen ons namelijk het één en ander af. Dat stadscentrum van Kerkrade bijvoorbeeld. Hoe is dat precies tot stand gekomen? Wie heeft eraan verdiend en zijn dat bekenden van degenen die de beslissing namen om het stadscentrum te bouwen? Heeft meneer Som geld verdiend aan dat project? En hoeveel? Zijn er mensen voorgetrokken door de burgemeester om dat centrum te bouwen? Hoe is de toewijzing gegaan aan horeca-ondernemers? Hoe kan de jonge dochter van Jos Som de financiering rondkrijgen van haar Café Suus dat op de Markt zit naast die Hells Angels? Hoe kreeg de kleine Suus haar vergunningen rond? Werd ze echt niet voorgetrokken? Hoe komt het dat die Hells Angels in de eerste plaats terecht kwamen op die mooie plek? In het nu gesloten clubhuis van de Hells Angels zat eerst Navarro, een tapas-restaurant. De buurman/vrouw van Navarro is dus Café Suus dat zich ook presenteert als tapas-restaurant. Waarom is Navarro weggegaan? Heeft ook dat iets te maken met Café Suus? En wat is de rol die papa Som daarin speelde? Waarom werden er door haar aanhangers van de Hells Angels geweigerd in haar café? De kranten zeiden dat ze daarna werd bedreigd, maar is dat ook zo en is dat de motorclub zelf aan te rekenen of alleen die aanhangers? Na het sluiten van dat clubhuis omdat de Bandidos MC een vervelend bezoekje brachten, werd de burgemeester bedreigd door onbekenden. De Limburgse media wisten daar al snel van te maken dat dat de Hells Angels wel moesten zijn, terwijl elk bewijs ontbrak. De bewaking van het huis van de burgervader werd plotseling naar beneden geschroefd toen die invallen en arrestaties bij de Bandidos MC plaatsvonden. Hoe kan dat? Want volgens de media waren het toch de Hells Angels die dreigden?

Uit alles blijkt dat meneer Som niet bij iedereen van onbesproken gedrag is. In zijn vorige gemeente stelde de partij GroenLinks daar zelfs nog vragen over. Waarom zou dan nu plotseling alles wat die meneer Som beweert waar moeten zijn? Onderzoek is nodig welke rol hij zelf precies speelt. Want het lijkt er een heel klein beetje op dat het wel eens waar zou kunnen zijn dat die motorclubs eigenlijk als geroepen kwamen om de rol van zondebok te spelen, zodat meneer Som met zijn kameraden rustig door kan gaan met zijn eigen zaakjes.