Stel een moordenaar komt te overlijden door een schietpartij en grote aantallen politiemensen komen op zijn begrafenis. Op de Facebookpagina van de moordenaar staan tal van steunbetuigingen van politiemensen die bevriend met de moordenaar waren. Allemaal zijn zij diepbedroefd en allemaal spreken zij op Facebook, dus in het openbaar, lieve woordjes over deze moordenaar die nu zelf dood is. Zou het land niet te klein zijn? Zouden wij de politieagenten die zulke uitlatingen doen niet ter verantwoording roepen? Zouden de media niet woedend reageren? Politici geprikkeld zijn en vragen stellen in de Tweede Kamer?

MOORD IN EVERDINGEN

Op 27 februari 2020 werd eerst Willeke S.-W. doodgeschoten in haar woning in Everdingen. We weten niet of buurtbewoners de politie belden of dat de schutter dit deed. Een speciale eenheid van de politie, DSI (Dienst Speciale Interventies, waarschijnlijk uit Zeist-Driebergen), arriveerde bij de woning en klopte bij buurtbewoners aan om goede (uitkijk)posities in te nemen in tuinen, zolders en op het dak van schuurtjes. Werd er door de eenheid een onderhandelaar of negotiator ingeschakeld? We weten het niet. In elk geval probeerde korte tijd later de politie de deur van de woning te openen met een breekijzer. Omdat dit niet lukte werd een stormram gebruikt. Volgens buurtbewoners werd er later verschillende malen geschoten (https://www.limburger.nl/cnt/dmf20200227_00149514/twee-doden-bij-familiedrama-politie-vermoedt-dat-agent-zijn-vrouw-om-het-leven-bracht-en-vervolgens-zelfmoord-pleegde).

Het Algemeen Dagblad meldde op 3 maart 2020: ‘Politie en Openbaar Ministerie (OM) gaan uit van een familiedrama. Hierbij zou de 43-jarige agent afgelopen donderdag de schutter zijn geweest in de woning van het stel aan de Prins Bernhardstraat. Hij zou eerst rond het middaguur zijn vrouw en daarna later op de middag zichzelf om het leven hebben gebracht.’ NOS meldde op 27 februari: ‘Toen dat niet lukte, zouden ze met een stormram naar binnen zijn gegaan. Buurtbewoners hoorden iemand roepen: “Hij heeft zich nog niet overgegeven.” Dat laatste is zeer zorgwekkend en opmerkelijk. Het zou kunnen betekenen dat Rene S., de man van Willeke S., is neergeschoten door de DSI. En dus geen zelfmoord pleegde.

De politie drong na de schoten de  woning binnen en vond de zwaargewonde echtgenoot van het slachtoffer die met spoed naar het ziekenhuis werd gebracht. Onderweg erheen overleed Rene S. aan zijn verwondingen. De politie en de meeste media spraken van een ‘schietincident’ en kwamen al snel tot de conclusie dat Rene S. eerst zijn vrouw en daarna zichzelf van het leven had beroofd. Waarschijnlijk met behulp van zijn dienstwapen.

Hoe verschrikkelijk triest het ook is dat een man zijn vrouw doodschiet, het is moord. Moord en geen ‘schietincident’. Was Rene S. zelf niet overleden dan had hem een jarenlange gevangenisstraf boven het hoofd gehangen. Maar geen enkele krant benadrukte dit. De politie zelf benadrukte dit ook niet. Collega Rene S. was een moordenaar. En moord is één van de zwaarste misdaden die je kunt plegen. Het moet eigenlijk toch consequenties hebben wanneer een politieman een moord pleegt? Je moet dit toch eigenlijk als politie-organisatie veroordelen? De pers zou toch ook eigenlijk de zaak nauw moeten volgen?

Omdat niemand deze zaak scheen te volgen, omdat niemand iets zei over deze moord, deden wij dit wel. We scanden de uitingen en verklaringen van collega’s van deze moordenaar en keken wat er werd gezegd. Ongestraft werd gezegd, zonder commentaar van de media en zonder commentaar vanuit de politie-organisatie.

Op de Facebookpagina van Rene S. kwam een lawine van reacties van merendeels collega’s en oud-collega’s. Bij verschillende politiecollega’s werd de profielfoto op Facebook vervangen voor een zwart vlak met een blauwe streep erdoor. Een teken van diepe rouw. De teneur van de reacties was dat Rene een fantastische man was geweest en enorm werd gemist. Intens verdriet en emotionele reacties waren begrijpelijk. Maar over Rene’s vrouw Willeke was bijna geen enkele reactie te vinden. En Willeke was de vrouw die Rene had vermoord. Het is een beetje alsof Willeke nooit bestond.

‘Vreselijk rust zacht René’, zei oud-collega Lenno K. ‘Voor alle betrokkene, ook mijn oud collega’s van het KLPD/ LE, heel veel sterkte met dit verlies’, zei oud-collega Roy M. Grote aantallen ‘sterkte’, ‘vreselijk dit’, ‘gecondoleerd’ en soortgelijke reacties van oud-collega’s van Rene S. Op de Facebookpagina van Irma T., een goede vriendin van Rene, staan ook vele trieste reacties van vrienden en collega’s. ‘Sieny een collega van ons heeft een einde aan zijn leven gemaakt, we zijn hier heel verdrietig om, Irma is helemaal kapot dus ze reageert even niet meer.’, zegt Mariette T., gevolgd door tientallen verdrietige reacties van vrienden en collega’s van Rene.

EN WILLEKE?

Nergens wordt ook maar de naam genoemd van het slachtoffer van de eerste moord, Willeke S. Willeke had geen Facebookpagina, dat heeft er misschien mee te maken. Maar je kunt haar naam toch noemen? Bij haar kapperszaak in Vianen, die al enige tijd gesloten was door problemen, lagen kaartjes en bloemen van verdrietige klanten en vrienden. Maar op Facebook? Het ging alleen maar over Rene.

Op Twitter lag het ietsje anders. Terwijl op Facebook vooral politieagenten en oud-politieagenten reacties plaatsten, waren er op Twitter ook wel andere reacties te zien. ‘Deze politieman vermoordde zijn vrouw en pleegde daarna zelfmoord’. ‘Wat erg voor zijn vrouw’. ‘Gaat lekker bij de politie’, en ‘En weer een politieagent die zijn vrouw vermoord.’ Deze reacties waren afkomstig van gewone burgers, mensen uit de wijk misschien, mensen uit de buurt. Mensen die geen politieagent waren, en dus ook een andere mening hadden

Vrijdag 6 maart 2020 werd Rene begraven. Over zijn vrouw Willeke weten we niets. Ook hier praten de collega’s en de oud-collega’s van Rene over op Facebook. Rene S. wordt door iedereen gemist. Het moet een zeer geliefde collega zijn geweest. Zoveel reacties van intens verdrietige mensen. Maar Willeke? Oud-Haags politieman Johan B. gaf ook een reactie: ‘S….je. Vandaag is je laatste dag. Vanmiddag afscheid nemen van een prachtig mensje. Bedankt voor je vriendschap, je hulp en je collegialiteit. Ik ga proberen wat te zeggen. Je familie vroeg me naar een passend muziekstuk voor ons. Ik koos “Human” voor ons; we zijn alleen maar menselijk. Met goeie en minder goeie dingen. Ik blijf bij wat ik je appte op die vreselijke dag om 13.07 uur toen je in je laatste uur zat: “Ik blijf van je houden” . Vaarwel maatje.’ Blijkbaar heeft Rene op het allerlaatste moment, vlak voor zijn eigen sterven, nog contact gehad met een oud-collega. Was Willeke toen al dood?

EEN TOPGOZER

Op de begrafenis van Rene was het druk. Veel politiecollega’s waren present, zoals een vriendin op Facebook opmerkte: ‘Rene, wat was het indrukwekkend vanmiddag. Wat waren er ontzettend veel mensen en wat waren er mooie toespraken. Hieruit blijkt hoe geliefd je was bij iedereen. Rust in vrede.’ Druk bezocht door vele collega’s en oud-collega’s van de politie. Er waren toespraken. Bloemen. Muziek. De mensen waren onder de indruk. Johan B. hield ook een mooie toespraak. ‘ Wat een mooie eervolle speech hield je gisteren, Bulletje.  Je hebt op een hele mooie manier verteld hoe S. was, een top gozer. Bedankt!’, zei Stanley D. op Facebook. D. is ‘social media beheerder’ bij de Landelijke Eenheid van de Nationale Politie.

‘Hé pik, Dankjewel…PRECIES, Dankjewel dat je er bent geweest. Dankjewel voor de mooie en grappige verhalen/ gesprekken. Dankjewel voor je mooie verschijning en prachtige persoonlijkheid. Ga je gekheid maar ook zeker jou persoonlijkheid missen. Rust zacht René Veel liefs Demelza Ps. Pap en mam van René,,, jullie bedankt voor deze mooie en krachtige man.’ zei oud-politievrouw Demelza B. over de man die zijn vrouw doodschoot.

Uiteindelijk zouden tientallen politiemensen en oud-politiemensen hun verdriet uitspreken over Rene op Facebook. Allemaal vonden ze Rene een topgozer, een vriend en een enorm verlies. Niemand had het over Willeke S. Willeke, kapster in haar eigen kapperszaak in Vianen en ook geliefd. Een lieve meid waarvoor klanten, collega’s en vrienden bloemen en kaarten voor de deur legden voor haar gesloten kapperszaak. Een kapperszaak die zij nog niet zo lang geleden had overgenomen.

Rene S. had op de dag dat hij zijn eigen vrouw doodschoot 681 Facebookvrienden. Op de dag van zijn begrafenis een week later waren er 6 daarvan weg. Waren dat misschien mensen die hem veroordeelden? Omdat Rene eigenlijk was wat niemand wilde zeggen? Een moordenaar? Het valt nergens te lezen. Niemand zei het. De vrienden van Rene, zijn oud-collega’s, hebben er niet voor gekozen om een fantastische vriend en collega te verliezen. Rene koos daar wel voor. Hoe triest ook. Hoe gedwongen door een situatie die hij niet meer aankon, was het alleen Rene die besloot de trekker over te halen. De trekker van een dienstwapen dat helemaal niet thuis had mogen zijn.

Helemaal onderaan de vele reacties voor Rene op Facebook staat een advertentie van de nieuwe kapperszaak waar Willeke werkte.

WE ARE THE CHAMPIONS

En zo komen we bij de grote vraag wat het verschil is tussen de ene moordenaar en de andere moordenaar. Wanneer je bij Defensie werkt en wordt uitgestuurd op een missie en een gebouw waar bommen gemaakt worden moet bombarderen ben je volgens mr. Dirk van der Bel juridisch gezien een moordenaar. Wanneer je politie-agent bent en je eigen vrouw doodschiet, heeft niemand het er over en wordt je ‘topgozer’ genoemd door politieagenten.

Dat politieagenten hun collega steunen is mooi en begrijpelijk, maar in dit geval pleegde hun collega een moord. Maar niemand, geen enkele collega, heeft het daarover. Gewone mensen zien dit wel. Wanneer je iemand doodschiet pleeg je een moord. Maar de collega’s hebben blijkbaar een andere perceptie. Dat is zeer zorgwekkend, want juist deze collega’s zijn vaak betrokken bij geweld, misdrijven en moord. Blijkbaar denken ze anders over een gepleegde misdaad wanneer de dader een collega is. Het zijn uitgerekend deze mensen die een proces-verbaal opmaken wanneer een misdrijf heeft plaats gevonden. Op basis van dit proces-verbaal kan iemand worden vervolgd en veroordeeld. Maar deze ambtsedige verbalisanten kijken blijkbaar minder nauw wanneer de verdachte tot hun eigen gelederen behoort.

Tot grote verbazing en verdriet van gewone mensen werden de politieagenten die Mitch Henriquez nekklemden totdat hij stierf nauwelijks bestraft. Ook de schutter van de politie die de 16-jarige Rishi doodschoot van achteren kreeg geen straf. De processen-verbaal werden, hoe kan het ook anders, opgemaakt door agenten van politie. Agenten van politie die het blijkbaar niet altijd een misdaad vinden wanneer iemand dood gaat door toedoen van een ander.

Bij het bekijken van de Facebookcontacten van Rene S. valt onmiddellijk op dat bijna alle Facebookvrienden zelf ook politieagenten of oud-politieagenten zijn. Af en toe komt er een buitenstaander om de hoek kijken, die dan bij nadere beschouwing bij de Marechaussee blijkt te werken. De kring waarin politiemensen verkeren is te vergelijken met het leven in oude legergarnizoenen vroeger. Iedereen kent iedereen en alle gespreksonderwerpen zijn gerelateerd aan de dienst. De bevordering van de één, de geslachtsziekte van de ander, recente oorlogsmissies of oefeningen. Een in zichzelf gekeerde samenleving alleen gericht op het eigen voortbestaan. Wij tegen de wereld. Kritiek op een agent is kritiek op alle agenten. Kritiek op politieoptreden is kritiek op de rechtsstaat.

De politie wil meer bevoegdheden, meer middelen, meer wapens, ze willen hulpverlener worden genoemd terwijl ze dat niet zijn, ze willen wetten veranderen, ze willen alleen beoordeeld worden in speciale rechtbanken voor politieagenten. Wij hebben gelijk, de burgers niet. Bij demonstraties voor meer salaris worden langzaamaanacties gehouden op de snelweg, het Binnenhof wordt omsingeld met dienstmaterieel. Wanneer de boeren komen en hetzelfde doen wordt er opgetreden.

En moord is alleen moord wanneer het gepleegd wordt door een burger. Anders ben je gewoon een ‘topgozer’.

https://www.bndestem.nl/binnenland/vrienden-van-overleden-vrouw-everdingen-zijn-geschokt-willeke-was-een-vrolijke-meid~a7365fd4/

https://www.ad.nl/utrecht/politie-onderzoekt-of-agent-43-zijn-dienstwapen-gebruikte-bij-familiedrama-in-everdingen~af635e46/

https://www.rtlnieuws.nl/nieuws/nederland/artikel/5037471/politieman-en-vrouw-om-het-leven-gekomen-everdingen

https://www.limburger.nl/cnt/dmf20200227_00149514/twee-doden-bij-familiedrama-politie-vermoedt-dat-agent-zijn-vrouw-om-het-leven-bracht-en-vervolgens-zelfmoord-pleegde

https://www.oozo.nl/hulpdiensten/vianen/everdingen/everdingen/politie/7791676/het-voorval-van-de-agent-van-de-landelijke-eenheid-die-zijn-vrouw-en-zichzelf-do

https://twitter.com/PolitieUtrecht/status/1233093678173958145″

https://twitter.com/PolitieUtrecht/status/1233022690807734273″

http://www.112-nu.nl/melding/8384849/everdingen/ambulance-met-spoed.html

http://www.112-nu.nl/melding/8385106/everdingen/prins-bernhardstraat/ambulance-met-spoed.html

http://www.112-nu.nl/melding/8385158/everdingen/ambulance-met-grote-spoed.html

http://www.112-nu.nl/melding/8385258/everdingen/politie.html

https://drimble.nl/112/everdingen/

De leiding geeft het voorbeeld

Het afgelopen jaar werden verschillende comissarissen van politie gestraft wegens corruptie. De Eindhovense commissaris Peter van den Ende werd veroordeeld wegens omkoping en valsheid in geschrifte. In Amsterdam was er zelfs een domino-effect. Commissaris Ad Smit kreeg strafontslag. Op kosten van het korps gekochte kaartjes voor concerten en voetbalwedstrijden werden door hem als relatiegeschenk weggegeven aan collega’s, vrienden en familieleden. Na Ad Smit werden ook andere commissarissen uit het Amsterdamse gestraft voor hun aandeel in de kaartjes-affaire. Commissarissen Jan Pronker, Willem Woelders en zelfs Leen Schaap die zichzelf voordeed als braafste jongetje van de klas nadat hij was gedetacheerd bij de brandweer waar hij uiteindelijk dit jaar werd ontslagen na jarenlange problemen met vrijwel het gehele brandweerkorps, werden allen gestraft voor hun aandeel. (zie ook De Volkskrant 10 augustus 2018, Politie bestraft drie Amsterdamse leidinggevenden vanwege plichtsverzuim. En ‘Meer topmensen politie betrokken bij kaartjesrel’ in Algemeen Dagblad van 9-8-2018)

In het spoor van de meester

Tegelijkertijd valt met grote regelmaat te lezen in de media hoe agenten van lagere rang betrokken zijn bij corruptie. Doorgeven van informatie aan criminelen, onbevoegd informatie opzoeken op de politiecomputers, schietincidenten en fraude.

Op 8 maart 2019 bericht Hart van Nederland dat er weer een zware week is geweest. ‘Nederlandse politie overspoeld met incidenten rond corruptie en lekken informatie.’ Volgens het artikel werden drie gevallen van doorgeven van informatie en corruptie bekend. Betrokken waren een aspirant-agent, een agent en zelfs een inspecteur tegen wie 2,5 jaar cel werd geëist. Bijna en passant meldt het artikel ook nog een andere zaak: ‘De Rijksrecherche onderzoekt bijvoorbeeld ook nog of er sprake is van mogelijke corruptie bij de aanbestedingsprocedure rond alcoholtesters voor de politie.’

Het Algemeen Dagblad constateert op 15-7-2019 dat de rust nog niet is weergekeerd. ‘Het regent de laatste weken integriteitsproblemen bij de politie. Tientallen agenten zijn op non-actief gezet. Politiebonden maken zich grote zorgen en willen weerbaarheidstraining voor agenten. Want criminelen gaan ver voor het werven van een corrupte agent.’

Onheilspellend besluit de krant: ‘Het ontslag van de agent staat niet op zichzelf. De afgelopen maanden en weken zijn tientallen agenten uit het hele land op non-actief gezet vanwege problemen rond de integriteit, en het schenden van het ambtsgeheim. Aard en omvang verschillen, maar de zorgen binnen de politie zijn groot. Zelf denkt de politie dat het nog maar het topje van de ijsberg is, zo blijkt uit het vertrouwelijke rapport ‘Wie praat die gaat’, in bezit van deze krant. Daarin staat dat de Utrechtse politie vermoed dat alleen al in de politieregio Midden-Nederland criminelen de beschikking hebben over 19 corrupte contacten binnen de overheid. Een ongelooflijk aantal, dat ook de politievakbonden doet huiveren. ,,Door dit soort affaires groeit het onderlinge wantrouwen onder agenten. En dat is echt een groot probleem, want agenten moeten elkaar blindelings kunnen vertrouwen,” stelt Jan Struijs, voorzitter van de politievakbond NPB.’

De politiebonden en een ondernemingsraad

‘Agenten moeten elkaar blindelings kunnen vertrouwen, stelt Jan Struijs, voorzitter van de politievakbond NPB.’ Wij zouden daar aan toe willen voegen dat ook de burger blindelings moet kunnen vertrouwen op agenten van politie. En bovendien moet het woord van de politieagent boven alle twijfel verheven zijn, immers het woord van de beëdigde verbalisant is doorslaggevend bij rechtszaken tegen burgers. Liegende agenten zouden in theorie, en in praktijk, gemakkelijk een burger kunnen laten veroordelen.

We hebben eens gekeken naar de politiebonden. Vertegenwoordigers van politiepersoneel, gezien de opmerkingen van NPB-voorzitter Jan Struijs zelfs bakens van integriteit in een woelige zee.

Er zijn vier politiebonden. De Nederlandse Politie Bond(NPB) heeft 25.000 leden, de Algemene Christelijke Politiefederatie (altijd bij de oude afkorting ACP genoemd) heeft ook 25.000 leden, maar noemt zichzelf de grootste bond. De Algemene Nederlandse Politie Vereniging (ANPV) is een kleinere bond en tenslotte is er voor kaderleden de Vereniging van Middelbare en Hogere Politieambtenaren (VMHP).

Kunnen agenten elkaar blindelings vertrouwen en begint dat al bij de politiebonden? Wij proberen een aantal zaken op een rijtje te zetten.

Op 2 juli 2015 schreef Dupont het artikel ‘The man who would be king’. (http://justitieenveiligheid.nl/man-king/). In het artikel is te lezen hoe de grote charismatische voorman van de ACP, Gerrit van de Kamp, de macht greep in zijn vakbond ten koste van enkele collega’s en hoe hij zijn vriendin aan een baan hielp bij de reorganisatie van de politie. (Zie ook https://www.nrc.nl/nieuws/2015/02/07/voorman-politiebond-acp-hielp-vriendin-aan-baan-via-ministerie-a1418847)

Duidelijk wordt hoe Gerrit van de Kamp wetten wil veranderen om motorclubs te verbieden. Na de dood van de Arubaan Mitch Henriquez twitterde de ACP zelfs dit: ‘We willen aangeven dat onze eerste zorg nu gaat naar de betrokken collega’s.’ Van enig mededogen bleek geen sprake. Verder twittert de ACP nog dit: ‘Helder signaal van politie Den Haag. Handen af van onze mensen.’ Waakzaam en dienstbaar?

De ANPV is de oudste politiebond van Nederland. Op 18 juli 2019 bericht Het Parool over deze bond: ‘De politie heeft een voormalige politievakbondsvoorzitter en twee andere vakbondsleden ontslagen wegens ernstig plichtsverzuim. De drie vervulden bestuursfuncties bij politievakbond ANPV, maar waren nog in dienst bij de politie. De drie hebben regels en voorschriften van zowel de ANPV als de politie overtreden.’ Voorzitter Geert Priem bestond het zelfs om te liegen op zijn CV, die nooit werd gecontroleerd door de politie, dat hij psycholoog was en verstand had van trauma’s. Geert Priem stak grote sommen geld in eigen zak dat bestemd was voor politiecollega’s die leden aan PTSS. ‘Het geld was afkomstig van de vakbond en uit politiebudget dat was bestemd voor politiemensen met een posttraumatische stressstoornis (PTSS).’, aldus Het Parool.

Dat er geld verdween bestemd voor politiemensen met PTSS is niet alleen een lage streek, maar ook een strop voor Frank Giltay. Giltay was niet actief in een politiebond, maar wel voorzitter van de Centrale Ondernemingsraad (COR) van de politie. Op 14 mei 2019 bericht Almere Deze Week (http://www.almeredezeweek.nl/widgets/2164-nieuws/nieuws/1497402-frank-giltay-ik-heb-ptss) hoe Frank Giltay PTSS zegt te hebben gekregen van alle problemen, nadat hij eerst werd verdacht en daarna veroordeeld wegens het verduisteren van tienduizenden euro’s politiegeld. Het zijn dus niet alleen voorvallen waarmee de agenten geconfronteerd worden die PTSS op kunnen leveren, maar ook rechtszaken door eigen onwettig handelen.

Gaat alles er nu helemaal eerlijk aan toe?

Na het vertrek van Frank Giltay bij de Centrale Ondernemingsraad van de politie, hoopt de politie dat de rust in elk geval in de Ondernemingsraden weer is teruggekeerd. Maar terugkeren van rust na een corruptieve affaire kan alleen wanneer er integer, eerlijk wordt gehandeld. Integer en eerlijk zijn niet hetzelfde als niet de waarheid spreken, niet het goede voorbeeld geven of zelf als politieagent regels overtreden die wel gelden voor burgers.

Sandor Vanja Baauw is onderofficier bij de politie Midden-Nederland. Op zijn LinkedIn-pagina noemt hij zichzelf Sandor B. en staat zijn CV om onbekende reden deels in het Engels. ‘Sergeant at Traffic Enforcement’, zo lezen wij. Brigadier bij de Verkeerspolitie dus. En volgens zijn CV al bijna 10 jaar. Bovendien zegt hij instructeur te zijn geweest: ‘Instructeur div handhavingsmiddelen. Opleiden van collega’s mbt wetskennis van betreffende middelen en training on the job van het gebruik van de middelen.’zegt Sandor B., die om onbekende redenen wel zijn CV op LinkedIn zet, maar tegelijkertijd niet zijn volledige naam daarbij gebruikt.

Sandor is naast zijn werk als verkeersagent ook lid van de Ondernemingsraad van de politie Midden Nederland. Hij was zelfs voorzitter. Ook was hij lid van de Centrale Ondernemingsraad (COR), dezelfde organisatie waarvan Frank Giltay voorzitter was. Daarnaast vermeld Sandor niet dat hij ook actief is bij de NPB, zoals deze bond zelf wel aangeeft. (https://www.politiebond.nl/over-de-npb/contactpersonen/)

Sandor verbaliseert burgers, is lid van een politievakbond die collega’s vertegenwoordigd en is lid van de Ondernemingsraad. Hij moet dus wel van onbesproken gedrag zijn. Immers, is dit niet wat alle bonden wensen? Een nieuw begin na het debacle met Frank Giltay en de talloze corruptieschandalen waarover ook NPB-voorzitter Jan Struijs iets te zeggen had?

Sandor als filmster

Als onderofficier van de verkeerspolitie is het belangrijk dat het goede voorbeeld gegeven wordt. Op 17 juni 2017 neemt Cor Japin het volgende filmpje op: https://www.facebook.com/corjapin.nl/videos/1355467381188471/?hc_ref=ARSMW8MJ8sm8sOK4DSjYaxA3hMgc9r5kIVlLAh6TgTLepqzEr1wRp5OoCYVaR23j2Bw

Op het filmpje is te zien hoe Sandor Baauw op een parkeerplaats waar betaald moet worden niet betaald. Wanneer hij de filmende Japin in het oog krijgt, volgt een vervelende woordenwisseling waarbij Baauw de filmer dwingt zich te legitimeren. Op de voiceover van het filmpje wordt gezegd hoe Baauw zich samen met ene agent Meijers schuldig maakt aan vele WOK-meldingen, waarvan velen onterecht zijn. (Een WOK-melding is een Wacht Op Keuring-melding waarbij een voertuig van de weg wordt gehaald totdat de Rijksdienst voor het Wegverkeer het voertuig heeft gekeurd. Dit kost meestal 4-6 weken en 500-600 euro die voor rekening van de voertuigbezitter zijn).Tengevolge hiervan zouden beide heren, Meijers en Baauw, onder verscherpt toezicht staan en er zou ook een onderzoek naar hen lopen.

In dezelfde zomer van 2017 krijgt de 49-jarige Baauw het aan de stok met een automobilist die hij staande houdt voor een overtreding. De automoblist dient een klacht in over het voorval. Het zal bijna anderhalf jaar duren, na vele pogingen van de politie om de klacht binnenskamers af te doen zonder de klachtencommissie in te schakelen, voordat de klacht wordt behandeld door de onafhankelijke klachtencommissie van de politie.

Wanneer de klacht uiteindelijk wordt behandeld door de Klachtencommissie Politie Midden-Nederland, worden alle klachten afgewezen. Wel doet de Klachtencommissie de volgende uitspraak over agent Baauw, die de klager een mededeling deed over de hoogte van de boete: ‘In dit verband wordt door de Commissie overwogen dat betrokkenen Baauw in de eerste fase van de klachtbehandeling heeft gesteld dat hij geen bedrag van de bekeuring heeft genoemd. Ter zitting van de Commissie heeft betrokkene echter verklaard dat hij wel heeft geroepen dat die bekeuring minimaal 350 euro zou bedragen. Hoewel de Commissie het kwalijk vindt als een politieambtenaar in de eerste en tweede fase van de klachtbehandeling verschillende verklaringen over hetzelfde onderwerp aflegt, is zij van mening dat klager niet in zijn belangen is geschaad.(bron: Rapport Klachtencommissie Politie Midden-Nederland, 17 december 2018)

De verklaringen van brigadier Sandor Baauw zijn allen gedaan schriftelijk in zijn verweren tegen de klager. Volgens de commissie liegt Sandor Baauw dus in zijn verklaringen.

Anderen de maat nemen en hoge boetes opleggen, middelpunt zijn samen met een agent Meijers in vele WOK-meldingen waarvan slachtoffers zelfs een Facebook-pagina Anti Wok meldingen hebben gemaakt, liegen in schriftelijke verklaringen, maar ook vertegenwoordiger van collega’s in de vakbond NPB en de Ondernemingsraad van de Politie Nederlands-Midden.

Wat is integer? Wat is eerlijk? Kleine leugentjes zijn ook leugens. Kleine overtredinkjes zijn ook overtredingen. Vooral wanneer de dader zelf politieagent is. Blijkbaar is er nog veel te verbeteren op dit vlak bij onze Nationale Politie.

Intussen blijkt dat bij de Nationale Politie veel mensen niet worden gescreend en wanneer mensen worden veroordeeld zij gewoon in dienst kunnen blijven als politieagent. De organisatie bestraft uiteindelijk in veel gevallen niet wanneer er wordt gelogen of de wet wordt overtreden.

Hoe anders gaat het bij Defensie waar onderscheiden militairen worden gedwongen ontslag te nemen alleen omdat zij lid zijn van een motorclub!

Op vrijdag 12 juli 2019 werd in Den Haag een bijzondere expositie geopend. ‘Zwart Wit Grijs’ heet de expositie. ‘Binnen de Nederlandse politie is steeds meer ruimte en aandacht voor historisch besef.’, zegt een artikel op Traces of War (https://www.tracesofwar.nl/news/8293/Expositie-%E2%80%98Zwart-Wit-Grijs–in-Den-Haag-toont-dilemmas-politie-in-oorlogstijd.htm)

Dit historische besef bleek al tijdens de Dodenherdenking dit jaar, toen in de Nieuwe Kerk in Amsterdam korpschef Akerboom een korte toespraak hield. Hij zei daarbij het volgende: ‘In de Nieuwe Kerk kon ik vandaag namens de politie een getuigenis uitspreken over de rol van politiemensen tijdens de bezetting: ‘niet veroordelen maar ook niet zwijgen’. “Tijdens de bezetting bood de politie niet de bescherming die ze had moeten bieden. Ik herdenk de collega’s die toen wel naar voren stapten. Samuel Esmeijer, een Rotterdamse agent in opleiding. Hij sneuvelde toen hij medeverzetslieden wilde bevrijden uit de gevangenis. Ik herdenk Jan van den Oever, inspecteur van politie in Amsterdam. De eerste en lange tijd enige, die weigerde Joden op te halen voor deportatie. Jan Wiarda was de eerste korpschef die sprak over het zwarte oorlogsverleden van de politie. Hij leerde ons niet te veroordelen. Maar ook om niet te zwijgen.” Dupont berichtte al hierover op 13 mei 2019.

Blijkbaar ging de belachelijkheid van zijn beweringen toen volledig verloren. Akerboom kon maar 3 politiemensen bedenken en opnoemen die in de oorlog niet fout waren geweest. Zover dus het ‘historisch besef’ van de politie.

De expositie werd geopend door de Haagse politiecommandant Paul Musscher, die de gelegenheid te baat nam enkele mooie uitspraken te doen. ‘‘Bedenk dat hetgeen gisteren bedreigd werd, heden en morgen opnieuw in gevaar kan verkeren. Bescherm het en wees waakzaam’. En: ‘In het bezette land werden de organisaties van vrije burgers door den vijand ontbonden, de wetten ontkracht, de kerken bedreigd. De pers gemuilkorfd en de vrije beoefening van wetenschap en kunst verboden.’,aldus Traces of War opnieuw.

Wij moeten bij zijn wijze woorden onwillekeurig denken aan: Motorclubs die werden verboden, wetten die door toedoen en op aandringen van de politie werden veranderd, en aan het eenzijdig berichten in de media over zaken door de politie en het O.M. aangedragen en bij wetenschap natuurlijk aan het WODC dat eindconclusies moest aanpassen na druk van het Ministerie van Veiligheid en Justitie. Maar een kniesoor die daarop let. De toespraak van Musscher ging zonder kritiek voorbij, de expositie is namelijk alleen voor intern gebruik.

De vraag is wie is Paul Musscher en waar kennen we hem ook weer van? Paul Musscher kwam in 2014 uitgebreid in het nieuws toen hij wat verklaringen aflegde over zijn zienswijzen. Hij had dat beter niet kunnen doen, want de kritieken waren niet mild. ‘Berber komt van het woord barbaar en dat is inderdaad cultureel ingebakken dat ze wat wilder zijn, wat makkelijker op straat leven, en wat ruiger zijn. Je zou kunnen zeggen dat het genetisch meegekomen is.’De uitspraken komen van Indymedia op 27-11-2014 (https://www.indymedia.nl/node/25644)

Indymedia voegt er nog aan toe dat meneer Musscher bepaald niet van kritiek gediend was en op allerlei manieren probeerde van lastige criticasters af te komen. Zo werden zelfs informanten ingezet om anti-racismeactivisten te bestrijden die aanstoot hadden genomen aan zijn uitspraken. Indymedia: Naast racisme is van Musscher ook niet vies van intimidatietechnieken. Onlangs is gebleken dat de Regionale Inlichtingen Dienst (lokale AIVD tak en collega’s van de politie) onderzoek doet naar en informanten probeert te rekruteren binnen cirkels die demonstraties tegen racistisch politiegeweld in Den Haag hebben georganiseerd. Nadat dit naar buiten kwam heeft van Musscher ook nog eens zonder legitieme reden persoonlijk aangifte gedaan tegen één van deze organizers voor “belediging, laster en smaad”, en is er een strafrechtelijk onderzoek gestart dat wordt onderzocht door zijn eigen korps.

Na de gewelddadige dood van de Arubaanse Mitch Henriquez werd er op internet een petitie gestart voor het aftreden van politiechef Musscher. (https://secure.avaaz.org/nl/community_petitions/De_minister_van_Veiligheid_en_Justitie_mr_GA_van_der_Steur_Ontslag_politiechef_eenheid_Den_Haag_dhr_Paul_van_Musscher/) Tal van bekende Nederlanders ondertekenden de petitie. Ook andere racistische incidenten waarbij door de politie grof, en dodelijk, geweld werd gebruikt werden genoemd. Het mocht niet baten, meneer Musscher zit nog steeds op zijn post.

Wel kwam meneer Musscher in het nieuws door zijn krokodillentranen. Het Algemeen Dagblad berichtte op 8-7-2015: ‘De chef van de Haagse politie, Paul van Musscher, hield het woensdag niet meer droog bij de gemeenteraadsvergadering over de dood van Mitch Henriquez. Met tranen in zijn ogen onderbrak hij zijn uitleg.’ ‘Na een stilte zei de politiechef: ,,Ik begrijp de emoties die dit oproept. Ook bij mij, zoals u ziet. Ik begrijp ook dat mensen uiting willen geven aan hun emoties.’

Na de veroordeling van de politiemensen die verantwoordelijk waren voor de dood van Mitch Henriquez was korpschef Musscher aanmerkelijk milder met zijn emoties: ‘De uitspraak van het hof in de zaak van Mitch Henriquez heeft een grote impact op het Haagse korps. Dat heeft politiechef Paul van Musscher woensdag gezegd. Agent DH02 werd vrijgesproken, maar het hof veroordeelde DH01 tot een voorwaardelijke gevangenisstraf. ‘Die veroordeling is een hard gelag voor de betreffende collega.’, aldus Omroep West op 19 juni 2019.

Dus ja, een fraaie expositie over keuzes die je moet maken en lessen die je daaruit moet trekken. Het lijkt er niet op dat er veel van de oorlog is geleerd.

Op 4 mei 2019 hield Erik Akerboom, de korpschef van de Nationale Politie een praatje tijdens de Dodenherdenking in de Nieuwe Kerk op de Dam in Amsterdam. De koninklijke familie, tal van hoogwaardigheidsbekleders en de burgemeesteres Halsema waren erbij.

‘In de Nieuwe Kerk kon ik vandaag namens de politie een getuigenis uitspreken over de rol van politiemensen tijdens de bezetting: ‘niet veroordelen maar ook niet zwijgen’. “Tijdens de bezetting bood de politie niet de bescherming die ze had moeten bieden. Ik herdenk de collega’s die toen wel naar voren stapten. Samuel Esmeijer, een Rotterdamse agent in opleiding. Hij sneuvelde toen hij medeverzetslieden wilde bevrijden uit de gevangenis. Ik herdenk Jan van den Oever, inspecteur van politie in Amsterdam. De eerste en lange tijd enige, die weigerde Joden op te halen voor deportatie. Jan Wiarda was de eerste korpschef die sprak over het zwarte oorlogsverleden van de politie. Hij leerde ons niet te veroordelen. Maar ook om niet te zwijgen.”

U denkt vast dat na afloop van de getuigenis van Erik Akerboom een massa Damschreeuwers toesloeg. Maar nee. Niet de burgemeesteres, geen enkele hoogwaardigheidsbekleder, geen enkel lid van het koninklijk huis. Niemand zei iets, niemand reageerde. Ook daarna bleef het stil. Stil? Nee, niet helemaal. Linda Buitenweg, landelijk coördinator opsporingscommunicatie van de politie zette de getuigenis van Akerboom op haar Twitteraccount.( https://twitter.com/lindabuitenweg) Daarna pikte ook Akerboom het zelf weer op.(https://twitter.com/POL_Akerboom?ref_src=twsrc%5Egoogle%7Ctwcamp%5Eserp%7Ctwgr%5Eauthor)

Akerboom zelf was ook blijkbaar zo onder de indruk dat hij het vermeldde op zijn LinkedIn-account. Op dat bericht op LinkedIn oogstte Akerboom tientallen positieve reacties. Reacties van collega’s, oud-collega’s en mensen werkzaam in de beveiligingsbranche.

Persoonlijk heb ik ook wel een reactie op het getuigenis van meneer Akerboom. Hij noemt maar liefst 2 collega’s die tijdens de Tweede Wereldoorlog stierven voor de goede zaak. Twee collega’s. Eén daarvan is een Rotterdammer, de andere een Amsterdams inspecteur. Is dat alles? Echt? Meneer Akerboom doet net alsof de politie gelouterd is door de daden van deze 2 slachtoffers. Maar van de duizenden politiemensen die tijdens de Tweede Wereldoorlog ‘gewoon hun werk deden’ waren er 2 die hun leven offerden voor de goede zaak? Waar waren al die anderen, meneer Akerboom? Waar waren al die andere ‘de politie is je vriend’-agenten, meneer Akerboom? Waar waren ze? Wat deden ze?

‘De bezetter was sterk afhankelijk van de medewerking van de Nederlandse politie en verkreeg die medewerking ook in grote mate. Tijdens de oorlogsjaren werd de politie daarmee voor bijvoorbeeld Joden en verzetsmensen een groot gevaar.’, lees ik op de site van Historiek (https://historiek.net/de-nederlandse-politie-in-de-tweede-wereldoorlog/78481/) ‘Jonge politiechefs die tijdens de oorlog Joden deporteerden, kwamen later in leidinggevende posities terecht.’, meldt het Historisch Nieuwsblad. ‘Joden werden door de politie weggevoerd.’ ‘De politie kreeg bijvoorbeeld de opdracht Engelse piloten op te sporen en aan te brengen. Intern was daar veel discussie over, maar het kader werkte er toch aan mee.’(https://www.historischnieuwsblad.nl/nl/artikel/43119/van-liempt-schetst-geen-genuanceerd-beeld-van-de-politie-tijdens-de-oorlog.html)

Even googelen levert meteen een schat aan informatie op over het gedrag van de Nederlandse politie tijdens de Duitse bezetting. Talloze verschillende bronnen geven informatie die onbetwistbaar is. Er is niets op af te dingen. De jodenvervolging en de collaboratie in Nederland waren naar verhouding het grootst. De weggehaalde joden uit Nederland behoorden procentueel tot het hoogste aantal van alle bezette landen in Europa. Dankzij de collaboratie van de hele overheid en de Nederlandse politie konden mensen worden geregistreerd, geïsoleerd in aparte buurten, gearresteerd en worden weggevoerd onder bewaking. De Duitsers zorgden voor de rest.

Maar meneer Akerboom weet van al die duizenden moordenaarshulpjes 2 politieagenten te noemen die oke waren. Procentueel gezien vrijwel nihil. We kunnen dus concluderen dat de Nederlandse politie de Duitsers extreem behulpzaam is geweest bij het vermoorden van het grootste deel van de Nederlandse joden. Door het noemen van 2 agenten die wel ‘goed’ waren, doet Akerboom voorkomen alsof er toch nog iets goeds was bij de moordenaarshulpjes die voor de grootste massamoord in de geschiedenis verantwoordelijk waren. Geen soldaten die met gevaar voor eigen leven naar het oostfront gingen omdat ze geloofden in de Duitse propaganda. Ook heel fout, maar wel heel anders dan de behulpzame collaborateurs die veilig vanuit hun politiebureau’s de straat op gingen om weerloze burgers te laten deporteren. Er waren zelfs Nederlandse politieagenten die bonussen kregen voor het aanbrengen van Joden. Kopfgeld genoemd. Het opsporen van Joden werd daarmee een sport en een lucratieve bezigheid. Al hebben niet alle politiemensen daaraan meegedaan.

Na de oorlog vonden wel zuiveringen plaats. Maar zoals boven al gesteld, kwamen na de oorlog jonge politiemensen op leidinggevende posities terecht. Dus hoe grondig is de politie in staat geweest zichzelf te zuiveren? We hebben het niet over de daders of verantwoordelijken voor een uit de hand gelopen feestje. Of een vechtpartijtje. We hebben het over medeplichtigheid aan de moord op 6 miljoen joden.

Maar feitelijk wisten we dit allemaal al. Want zoals gezegd is een simpele druk op google voldoende om alle schrikbarende daden van de Nederlandse politie tijdens de Tweede Wereldoorlog naar voren te halen. Wat bedoelt korpschef van de Nationale Politie Akerboom dus te zeggen? Omdat er 2 agenten waren die hun leven offerden, is de totale score van deze moordenaarsbende iets gematigd? Zeggen die 2 dappere mannen die stierven in plaats van medeplichtig te zijn iets over al die vele duizenden anderen die meehielpen joden op te halen? Verzetsstrijders te arresteren? Piloten op te sporen?

Maar Akerboom zegt ook nog iets anders. ‘Niet veroordelen, maar ook niet zwijgen’, zegt hij. Wat bedoelt hij daarmee? Niet veroordelen? Medeplichtig zijn aan de opsporing, registratie, isolatie, bewaking, op transport stelling en moord op 6 miljoen joden, waarvan vele tienduizenden landgenoten, en alle verzetsstrijders en geallieerde piloten daar nog eens bovenop? Niet veroordelen? En: ‘Tijdens de bezetting bood de politie niet de bescherming die ze had moeten bieden.’ De politie bood niet de bescherming die ze had moeten bieden? Dat is wel een heel eufemistisch gestelde opmerking over een politiekorps dat gewoon, zonder protest, meehielp bij de grootste moord uit de geschiedenis. Een moord op onschuldige burgers, een moord ook op landgenoten, een moord op geallieerde militairen die wel de moed hadden te vechten tegen de nazi’s, een moord op minderheden. Een moord op Joden en zigeuners, een moord op homoseksuelen, op andersdenkenden, op socialisten en communisten. Een moord op de mensen die hun salaris betaalden. Een moord op de mensen die ze hadden moeten beschermen.

De daders hadden juist wel veroordeeld moeten worden. Allemaal. Zonder enige uitzondering. Juist omdat de meesten geen idealisten waren die hun leven zelf waagden. Het waren mensen die zonder scrupules, voor een handvol kopeken, tienduizenden landgenoten lieten vermoorden. Niet veroordelen? In de zin van dat je als burger niet mag oordelen? Dan zouden de reacties nog harder moeten zijn. Tienduizenden van onze medeburgers zijn vermoord en we mogen niet oordelen over de mededaders? Het schorremorrie dat dit liet gebeuren? Het onbeschrijflijke uitschot dat gewoon netjes betaald kreeg voor zijn werk gedurende de bezettingstijd? Waarvan velen in hun vrije tijd op jodenjacht gingen ‘om nog even lekker wat bij te verdienen’? Niet oordelen?

Nee, wel oordelen en ook inderdaad niet zwijgen. Maar meneer Akerboom bedoelt natuurlijk dat die zin ‘niet oordelen, maar ook niet zwijgen’ doorgetrokken moet worden naar vandaag. De politie was de trouwe dienaar van de bezetter. ‘It is the law’, zouden ze gezegd kunnen hebben. ‘Befehl ist Befehl’. Maar wat leerde de politie van de oorlog? In hoeverre maken ze zichtbaar wat ze hebben geleerd? Vandaag zegt de politie: ‘We doen gewoon ons werk.’ Ze noemen zich nu vaak ‘first responders’, of ‘hulpverleners’. Maar zijn hun daden ook onvergelijkbaar met die allerzwartste peiode van politiehandelen?

Nog vandaag wordt door de politie etnisch geprofileerd. (http://justitieenveiligheid.nl/wetenschappers-dienst-van-de-overheid-het-onderzoek-van-de-universiteit-van-leiden-naar-etnisch-profileren-den-haag-de-gehele-reconstructie/) Etnisch profileren kennen wij maar al te goed uit de bezettingstijd. Is dit de lijn die meneer Akerboom doortrekt naar vandaag?

De politie is betrokken bij talloze mishandelingen en bij de dood van vele burgers. We noemen maar even heel summier de dood van Rishi (http://justitieenveiligheid.nl/wetenschappers-dienst-van-de-overheid-het-onderzoek-van-de-universiteit-van-leiden-naar-etnisch-profileren-den-haag-de-gehele-reconstructie/) en Mitch Henriquez (https://www.telegraaf.nl/nieuws/3422704/arrestatie-mitch-henriquez-was-niet-normaal?utm_source=google&utm_medium=organic) Maar er zijn nog vele anderen. Dat hier inderdaad geldt ‘niet veroordelen, maar ook niet zwijgen’ hebben vooral de nabestaanden en vrienden van deze 2 dode burgers heel goed begrepen. De daders of verantwoordelijken voor de dood van deze mensen werden pas na heel veel gedraai vervolgd en kregen daarbij te verwaarlozen straffen. De schutter die zomaar Rishi in zijn nek schoot kreeg een baan als beveiliger van Wilders waar hij opnieuw in opspraak kwam. ‘Niet veroordelen’? Bewust zorgt de politie ervoor dat daders en verantwoordelijken van misdaden niet worden vervolgd en in dienst gehouden? Mensen die blijkbaar labiel zijn en recidiveren?

De politie is ook betrokken bij een enorm aantal ‘affaires’. Corruptie en het lekken van informatie tieren welig. (https://www.hartvannederland.nl/nieuws/2019/nederlandse-politie-overspoeld-met-incidenten-rond-corruptie-en-lekken-informatie/), (https://www.nrc.nl/nieuws/2019/01/27/nieuwe-aanwijzing-voor-corruptie-binnen-politie-rotterdam-a3651876), (https://www.ad.nl/binnenland/strafontslag-cor-baas-politie-wegens-lange-reeks-misstanden~a8f6d5c7/), (https://www.rtlnieuws.nl/nederland/artikel/240001/veel-misstanden-bij-inkoopmanagers-politie-blijkt-uit-geheim-rapport), (https://www.nrc.nl/nieuws/2019/03/05/oud-politiecommissaris-gedaagd-wegens-valsheid-in-geschrifte-en-witwassen-a3908037), (https://www.nu.nl/binnenland/4765437/amsterdamse-politiecommissaris-vervolgd-wegens-verduistering.html). Het gaat om omkoping, witwassen, corruptie, verduistering, lekken van informatie aan criminelen. Alle rangen doen er aan mee: aspirant-agenten, agenten, inspecteurs en commissarissen. De stoere mannen in astronautenpak die eerst trots met hun volledige naam in de krant stonden, worden nu alleen nog maar genoemd met hun initialen. Trotse dienders van een trots korps met een prachtige staat van dienst.

De politie is ook niet heel tevreden over het eigen salaris en de pensioenmogelijkheden. Zij voeren daarvoor actie. Om meer loon af te dwingen hield de politie gevaarlijke langzaamaanacties op snelwegen. Toen dezelfde actie werd gekopieerd door Zwarte Piet-activisten volgden er aanhoudingen, rechtszaken en zeer pittige veroordelingen. De agenten kwamen er mee weg. Toen gewapende politieagenten het Haagse Binnenhof omsingelden voor meer loon, kwamen ook zij er mee weg. Dezelfde agenten sleepten een eenzaam Geel Hesje van de straat toen die zich enkele weken geleden daar vertoonde. De burger keek toe en dacht er het zijne van.

De politie komt telkens in het nieuws om te smeken om nieuwe wetten te laten aannemen. Meer wetten, minder beroepsmogelijkheden, meer bevoegdheden voor de politie, etnisch profileren, organisaties verantwoordelijk stellen door ze te verbieden voor het gedrag van enkelen. Ondertussen komen politiechefs en agenten in de krant vanwege corruptie, te hoge salarissen die zij weigeren te laten aanpassen, lekken van informatie aan criminelen, mishandelingen soms met de dood tot gevolg, weigeren van opnemen van aangiftes (maar wel beweren dat er minder misdaad is omdat er minder aangiftes binnenkomen) en het uitvinden van het meest wazige onderzoeksterrein in de moderne misdaad ooit ‘ondermijning’. Ondermijning opent bijna elke deur en kan bijna elke burger in justitiële problemen brengen wanneer de politie de tijd daarvoor aangebroken vindt.

En over Erik Akerboom gesproken. Hoe zit dat eigenlijk met zijn salaris? Is dat wel volgens de regels? ( https://www.rtlnieuws.nl/economie/artikel/100551/zo-omzeilde-het-kabinet-voor-korpschef-akerboom-het-salarisplafond) Hier uit blijkt dat Akerboom slim genoeg was om de wettelijke salarisregels voor ambtenaren te laten omzeilen. Maar hij komt daar gewoon mee weg. Veel van zijn collega’s streven hem zelfs nog voorbij. ( https://nos.nl/artikel/2165596-24-politiemensen-verdienen-meer-dan-minister-en-topman-akerboom.html ) Eigenlijk kan het niet. Eigenlijk mag het ook niet. Maar als politieman kom je er toch gewoon mee weg.

Dus welke lijn wil meneer Akerboom nu doortrekken naar vandaag? Niet veroordelen? Nou, zwijgen doen we er niet over, maar wat heeft dat voor zin? Je mag het gewoon zeggen. Je mag gewoon benoemen dat er vele misstanden zijn bij de politie, maar er iets aan doen is een andere zaak? We laten het maar gewoon zo? Meneer Akerbooms salaris? Het salaris van zijn collega’s? De misstanden? De mishandelingen? De leugens? De doden? De nieuwe wetten? De nieuwe bevoegdheden? Het meten met 2 maten? Het handelen van een organisatie die altijd op zoek is naar ‘ondermijners’? Een paranoïde organisatie die voor zichzelf bijna onbeperkte bevoegdheden wenst? Wetten wil aanpassen zodat daders uit politiekring vrijuit gaan of in ieder geval niet meer onder het normale strafrecht vallen? Organisaties verbieden terwijl ze maar tegen een paar leden van zo’n organisatie bewijs van wetsovertreding kunnen vinden?

Wij hadden al lang de link met de politie uit 1940-1945 verbroken. Maar juist Erik Akerboom rakelt dit opnieuw op. Akerboom vindt het noodzakelijk de meest afgrijselijke misdaden ooit waar zijn organisatie bij betrokken was door te trekken naar het heden. En een beetje schoon te wassen door te stellen dat er maar liefst 2 leden van die organisatie niet fout waren en stierven voor de goede zaak. Terwijl juist die mannen, die helden, tegenstanders waren van waar zijn organisatie voor stond. Hoe kun je zoiets beweren?

Maar geen van de aanwezigen in de Nieuwe Kerk hield er een vieze smaak aan over. Niet de koning zelf, niet de premier of één van zijn ministers, niet de burgemeesteres van Amsterdam, niet één van de vele genodigde hoogwaardigheidsbekleders. Sterker nog, de volgende dag al twitterde de eigen organisatie van Akerboom tevreden de uitspraken van zijn hoogste baas het land in. Akerboom zelf ontving lovende woorden van mensen uit zijn organisatie voor zijn moed dit bespreekbaar te maken.

De organisaties die hadden gecollaboreerd met de bezetter werden merendeels opgeheven na de oorlog. De leden werden vervolgd en verloren stemrecht, Nederlanderschap, of kregen gevangenisstraf. De politie bleef bestaan. Het kon niet anders. Wie anders wil dat soort werk doen? Er vond weliswaar een klein zuiveringetje plaats, maar dat gold hoofdzakelijk de politiemensen die lid waren geweest van de NSB. Dat was zichtbaar. De anderen mochten blijven. Tot in de jaren’80 waren agenten op leidinggevende posities binnen het korps die tijdens de oorlog Joden hadden laten deporteren. Dat is nog niet zo lang geleden. Er is dus niets gebeurd. De medeplichtigen aan moord mochten gewoon bij de politie blijven werken. Wat velen niet beseffen is dat de Nederlandse politie tijdens de oorlog deel uitmaakte van de SS. SS’er Rauter was niet alleen baas van de SS, maar was ook de leider van de Nederlandse politie. Na de oorlog werd de SS verboden en tot criminele organisatie verklaard.

Dus wanneer ook wij die lijn van Akerboom eens doortrekken, zien wij een organisatie vandaag die zich identificeert met die organisatie van eergisteren. Een organisatie in 2019 die vindt dat het een band heeft met de misdadige moordenaars uit 1940-1945. Wat betekent dat dan? De politie-organisatie in 1940-1945 was zonder twijfel een criminele organisatie. En dan kunnen de leden van de organisatie van 2019 zich wel in geinige astronautenpakjes steken, maar wanneer ze zich verbonden voelen met het tuig van de richel uit 1940-1945 zijn ze niet veel beter. Vooral niet omdat ze vandaag weten wat men in de oorlog zelf niet altijd volledig overzag. En de uitspraken van meneer Akerboom geven niet veel fleur aan die feiten uit de oorlog. Integendeel. Het proberen slachtoffers te claimen die nota bene door zijn eigen organisatie zijn verraden, werden gezocht, opgepakt en geslachtofferd is zo enorm ver beneden peil, dat meneer Akerboom de politie-organisatie uit 1940-1945 daarmee groot plezier zou hebben gedaan. Het zodanig verdraaien van feiten is zo onbetamelijk voor een politieman dat daarmee de geloofwaardigheid van zijn hele organisatie op het oude peil terecht komt. Het peil uit 1940-1945. Want dat is de lijn die meneer Akerboom door wil trekken. Niet op een feestje. Nee, op onze, en dus ook mijn, Nationale Dodenherdenking!

De positieve reacties van de kornuiten van meneer Akerboom geven veel voeding aan de gedachte dat we inderdaad met een zeer kwalijke organisatie te maken hebben. Blijkbaar is men er van overtuigd te werken voor dezelfde organisatie van 1940-1945. Een organisatie die zonder twijfel crimineel was en verboden had moeten worden en alle leden veroordeeld. De lijn doortrekken en positief beoordelen zonder kritiek geeft aan dat de organisatie van vandaag de organisatie van 1940-1945 is. Maar wel naar anderen wijzen! De gotspe!

RTV Noord berichtte op 15 maart 2019 hoe de politie langzaamaanacties op snelwegen wil gaan houden. 

In 2015 berichtte de NOS al over soortgelijke acties van de politie:  De ANWB voorspeldde toen al files: ‘Achter de politiewagens ontstaan files. “Het is zeker merkbaar”, zegt Jolanda van der Velden van de ANWB. Rijkswaterstaat verwacht vooral problemen in de middag bij Rotterdam en tijdens de avondspits in Noord-Brabant.’, aldus de NOS in 2015. Het hooggeëerd publiek was niet zeer enthousiast over de politie-acties. Waarom voerde de politie eigenlijk actie? In 2015 ging het om een conflicht met de minister over hogere salarissen. Na nog een omsingeling van het Haagse Binnenhof door de agenten met dienstmaterieel, wapens en uniformen kregen de heren en dames die de democratische rechtsstaat verdedigen en beschermen met al hun middelen hun zin. Meer loon en een ook een bonus. De actie van komende maandag gaat niet om meer salaris.

Deze keer gaat het om een hoger pensioen. De Volkskrant schreef op 9 december 2018 hoe de zogenoemde ‘Blokkeerfriezen’ veroordeeld werden na het blokkeren van een snelweg: ‘Volgens de rechtbank was er vorig jaar sprake van een ‘nauwe en bewuste samenwerking’ tussen de blokkeerders. Het verweer dat een blokkade niet de bedoeling was, wordt door de rechtbank verworpen. ‘De aanmerkelijke kans dat zou worden stilgestaan, is bewust aanvaard.’ Daardoor ontstond een onveilige verkeerssituatie.’ Volgens de rechtbank was sprake van nauwe en bewuste samenwerking tussen de blokkeerders. Na de fikse veroordelingen van taakstraffen werden de veroordeelde Friezen gedwongen DNA af te staan voor registratie.

Volgens RTV Noord op 15 maart 2019 is de langzaamaanactie van de politie een landelijke actie: ‘Om 7.00 uur rijden ze in politieauto’s met een snelheid van 66 kilometer per uur over de A28 richting Hoogeveen. Daar worden ze afgelost door agenten van andere korpsen. De stoet met politiewagens eindigt uiteindelijk in Den Haag.’ Een ‘nauwe en bewuste samenwerking’ ?

Mogen de heren en dames van de politie binnenkort ook wangslijm afstaan? Of gaan we elke keer wanneer de politie iets niet zint meemaken dat snelwegen tot 60 kilometer-wegen worden omgevormd?

De Nederlandse politie en het Openbaar Ministerie geven prioriteit aan het bestrijden van hennepteelt. Dit is een sector waarin het makkelijk scoren is, want de gedoogde coffeeshops moeten bevoorraad worden en dan is het een koud kunstje om de achterdeur in de gaten te houden, mensen te volgen en de bron van de hennep te achterhalen. 

Verder geven mensen via Meld Misdaad Anoniem hun buren aan als die een paar plantjes hebben staan. Laaghangend fruit wordt dit genoemd in politiekringen. De kans op succes is groot, in tegenstelling tot bijvoorbeeld het opsporen van daders die handgranaten plaatsen of coffeeshops beschieten. In die categorie is tot nu nog bijna nooit iemand veroordeeld. Hennepteelt wordt ingedeeld bij ondermijnende criminaliteit en wordt integraal aangepakt. Dat wil zeggen dat zo veel mogelijk partijen worden betrokken bij de bestrijding en dat wordt geprobeerd de ondermijners zo veel mogelijk in hun portemonnee te treffen, naast de strafrechtelijke afhandeling. Dit wordt gecoördineerd door de ‘Regionale Informatie en Expertisecentra’ oftewel RIEC’s. Hierbij gaat het over ‘verstoren’ van ‘criminele netwerken’ en niet in de eerste plaats over strafrechtelijke vervolging.

(foto: Politie Helmond)

Dit stuk gaat over het sluiten van woningen. Wanneer de politie in een woning hennep aantreft, kan de burgemeester de woning sluiten voor een bepaalde periode. De bewoners mogen er dan niet meer in en moeten zelf maar een oplossing zoeken. Dit is een bestuursrechtelijke maatregel die wordt opgelegd naast de strafrechtelijke vervolging. Officieel is het geen straf, maar een ‘herstelsanctie’. Zoals VVD-kamerlid Arno Rutte het verwoordde: ‘De illegale situatie wordt gestopt en de norm wordt hersteld’. Het bij-effect is dat gezinnen dakloos worden. In geval van huurwoningen wordt vaak het huurcontract ontbonden en komen de bewoners op een zwarte lijst waardoor ze geen andere woning kunnen huren. Ook huiseigenaren die te goeder trouw zijn lijden schade van sluiting als hun huurders worden gepakt. Het valt op dat hardvochtig wordt gesloten – een MS-patiënt met planten voor eigen gebruik die zijn huis kwijtraakt bijvoorbeeld – terwijl het nut van de sluiting niet voor de hand ligt. Als de wiet weg is, is de norm al hersteld en niet drie maanden later.

De woningsluitingen die we heden ten dage zien zijn gebaseerd op artikel 13b van de opiumwet. Wat vreemd is, omdat die wet is bedoeld voor coffeeshops die zich niet aan de gedoogcriteria houden. Om dealwoningen te kunnen aanpakken is er namelijk al een bevoegdheid in artikel 174a Gemeentewet die het mogelijk maakt om drugswoningen fysiek te sluiten. Om drugsoverlast vanuit voor publiek toegankelijke lokalen, zoals coffeeshops, te kunnen aanpakken, heeft de gemeente een algemene sluitingsverordening op grond van artikel 149 Gemeentewet. De gemeente moet dan wel bewijzen dat er een zodanige verstoring van de openbare orde en aantasting van het woon- en leefklimaat heeft plaatsgevonden dat die sluiting rechtvaardigt. Voor toepassing van artikel 174a Gemeentewet moet de burgemeester aantonen dat sprake is van een gevaar voor de veiligheid en de gezondheid als gevolg van gedragingen in de woning. Om op te treden tegen hennepkwekerijen is artikel 17 van de woningwet ingevoerd.

Maar burgemeesters wilden, ook als er geen gevaar en geen overlast is, bij overtreding van de opiumwet al tot sluiting kunnen overgaan. Artikel 13b opiumwet gaf burgemeesters de bevoegdheid om op te treden tegen illegale verkooppunten: lokalen en panden anders dan woningen waarin hard- en/of softdrugs werden verkocht, afgeleverd, verstrekt dan wel daartoe aanwezig waren. In 2007 werd deze sluitingsbevoegdheid uitgebreid tot woningen en was de burgemeester bevoegd op te treden tegen alle illegale verkooppunten. Maar het bleef niet bij verkooppunten.

Michelle Bruijn bestudeerde voor haar promotieonderzoek aan de Rijksuniversiteit Groningen 217 gevallen van toepassing van artikel 13b opiumwet die waren aangevochten voor de rechter en gepubliceerd op rechtspraak.nl. Het gaat om sluitingen van woningen, coffeeshops en andere ruimtes van 2008 tot en met 2015. Van deze sluitingen was 30% volgens de rechter onrechtmatig. Als het ging over woonhuizen was dat zelfs 40%. Volgens Bruijn wordt artikel 13b oneigenlijk gebruikt omdat het alleen is bedoeld voor coffeeshops en plaatsen waar wordt gehandeld, terwijl voor andere situaties andere wetsartikelen gelden. ‘Burgemeesters gebruiken het uit gemakzucht’ zegt Bruijn. In de rechtspraak is het werkingsgebied van artikel 13b steeds verder opgerekt en rechters accepteren onder verwijzing naar eerdere uitspraken ook hennepteelt of bezit van meer dan 5 gram cannabis als grond voor woningsluiting.

De juridische vragen die voortkomen uit de formulering van artikel 13b laten zien hoe de rechtspraak het toepassingsgebied heeft vergroot. Zo is er de begunstigingstermijn. Dat betekent in het bestuursrecht dat een belanghebbende de kans moet krijgen zelf maatregelen te nemen om de bestuursdwang te voorkomen. De Afdeling bestuursrecht van de Raad van State maakte er van dat de betrokkene zelf de zaak kan dichttimmeren om kosten te besparen. En vandaag de dag kan de burgemeester de begunstigingstermijn omzeilen door te stellen dat de sluiting spoedeisend is.

Dan heeft artikel 13b het over ‘verkocht’. Drugs moeten in een ruimte zijn verkocht voordat die kan worden gesloten. Daarvoor hoeven de drugs niet in die ruimte aanwezig te zijn. Zelfs elke ruimte waar iemand zich bevindt die telefonisch drugs verkoopt, kan met artikel 13b in de hand worden gesloten, zolang het verband tussen de handel en de ruimte wordt aangetoond.

De zinsnede ‘daartoe aanwezig’. Aanvankelijk was de aanwezigheid van drugs niet voldoende voor sluiting van een lokaal of woning. Er moest de bedoeling van drugshandel zijn. Bij de verruiming van de sluitingsbevoegdheid in 2007 werd dit ook veranderd. Nu geldt de aanwezigheid van meer dat 0,5 gram harddrugs, 5 gram cannabis of 5 hennepplanten als bewijs dat er drugshandel is. En er kan worden gesloten.

Vondst van een hennepkwekerij kon eerst niet leiden tot sluiting krachtens 13b, omdat artikel 17 woningwet daar voor was bedoeld. Daarna gold meer dan vijf oogstrijpe planten als handelsvoorraad. Daarna ging het over een handelshoeveelheid hennepplanten ongeacht groeifase. En op het moment geldt ook een kwekerij zonder planten, met alleen potten en plantenresten als ‘handelsvoorraad’.

Dan is er de kwestie van de waarschuwing. In de parlementaire behandeling van artikel 13b werd gesteld dat sluiting het uiterste middel zou zijn, als andere, minder ingrijpende middelen niet kunnen worden aangewend om het gewenste doel te bereiken. Het gewenste doel is dan het herstel van de legale situatie. Slechts in een ‘ernstig geval’ zou van dit uitgangspunt mogen worden afgeweken. Wat moet worden verstaan onder een ‘ernstig geval’ werd niet besproken in de parlementaire behandeling. In de rechtspraak geldt nu 30 gram cannabis als ‘ernstig geval’ waardoor sluiting zonder waarschuwing mogelijk is.

Als een burgemeester een woning sluit, moeten bijzondere omstandigheden zoals aanwezigheid van kinderen of verwachte grote psychische gevolgen bij betrokkenen worden meegewogen, anders kan de sluiting door de rechter onrechtmatig worden verklaard. Wanneer de burgemeester kan laten zien de afweging te hebben gemaakt, kan hij de woning sluiten zonder dat hij hoeft te vrezen dat de rechter daar tegen in gaat.

Zo te zien wordt het de burgemeesters steeds makkelijker gemaakt om woningen te sluiten op basis van artikel 13b opiumwet. Als het gaat om 5 gram cannabis of 5 planten is duidelijk dat die 5 planten meer wegen dan 5 gram. Er zijn al mensen uit hun huis gezet die hun 5 gedoogde planten hadden geoogst en opeens toch een ‘handelsvoorraad’ hadden.

Michelle Bruijn is niet optimistisch. De onrechtmatige sluitingen waren vooral onrechtmatig omdat de burgemeester niet goed had geformuleerd. ‘Iets wat makkelijk te herstellen is, en het is een kwestie van tijd voordat alle gemeenten met juridisch sluitende standaardmotiveringen werken. Hoeveel schade iemand heeft van wie het huis wordt gesloten is niet bekend. Daar is nooit onderzoek naar gedaan. En ook de sociale consequenties zijn onduidelijk.’

En dan is er ook nog een wetsvoorstel om de sluitingsmogelijkheden nog verder te verruimen. Alleen al aanwezigheid van bloempotten waarin cannabis zou kunnen worden gekweekt is dan al genoeg om een woning te kunnen sluiten. Bij de behandeling van dit wetsvoorstel in de Tweede Kamer werd het onderzoek van Bruijn door verschillende fracties aangehaald en werden vragen gesteld aan de minister. De sluitingen gelden dan wel als herstelsanctie en niet als straf, iemand uit huis zetten is ongeveer het ergste wat je iemand kan aandoen, beseffen ook sommige kamerleden. Weet de minister wel hoe vaak woningen worden gesloten? Nee, dat wist hij niet.

Intussen zijn de antwoorden op de kamervragen binnen. Het goede nieuws is dat er zal worden geëvalueerd, zodat we eindelijk weten hoeveel woningen en lokalen er echt worden gesloten en wat de omstandigheden en financiële schade zijn. Helaas is die evaluatie driejaarlijks, dus dat duurt nog even. Als een huis of lokaal onterecht is gesloten denkt de minister dat de schade wordt vergoed, al legt hij niet uit hoe. Verder houdt de minister vast aan de opvatting dat sluiting van een woning geen straf is. Maar als je je verdiept in de aanpak van ‘ondermijning’ zoals justitie die heeft ontwikkeld zie je dat straffen buiten het strafrecht om daar een belangrijke rol in speelt. Het is de vraag hoe lang de minister kan volhouden dat het hierbij alleen maar om een herstelsanctie gaat.

In 1948 hebben de Verenigde Naties in San Francisco de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens opgesteld. Daarin staan de grondrechten opgesomd die ieder mens heeft. Er staat dat iedereen recht heeft op adequate huisvesting: staten moeten de bevolking beschermen tegen gedwongen uitzetting. Verder stelt het verdrag dat niemand mag worden bestraft zonder voorafgaande berechting. Nederland is mede-ondertekenaar van dit verdrag, maar het is niet direct toepasbaar in de rechtszaal. Pas als de Nederlandse rechtsmiddelen zijn uitgeput, kan men bij het Europese Hof voor de Rechten van de Mens terecht om de zaak te toetsen aan de mensenrechten.

Waarom krijgen mensen van wie het huis wordt gesloten geen vervangende woonruimte zolang hun schuld niet vaststaat?

Het wordt tijd dat dit exces uit de huidige war on drugs de aandacht krijgt dat het verdient. En dat er een einde aan komt.

De speekseltest drugs in het verkeer is ruim een jaar geleden ingevoerd. Het Openbaar Ministerie wijdde hier een persbericht aan, dat breed werd overgenomen door de media. Met de test en de onderliggende wet is van alles mis, en een groot mankement is dat een aantal stoffen bij elkaar is geveegd onder de noemer drugs, die wat betreft uitwerking heel verschillend zijn. Maar onder de leus ‘Drugs in het verkeer, dat moet je niet willen’ zijn er nu mensen strafbaar die wel of niet onder invloed zijn en misschien wel of misschien niet goed een voertuig kunnen besturen.

(bron: NOS)

Op 7 seconden: ‘…Dat ligt heel anders als het gaat om drugs’ zegt Rob Trip. Dat blijkt nergens uit. Er zouden in een jaar 1250 personen onder invloed van ‘drugs’ in het verkeer zijn aangetroffen. Dat zijn dan drugs, zonder alcohol. In 2016 werden in Nederland 26.296 mensen onder invloed van alcohol gesnapt. Dat is meer dan twintig keer zoveel.Het OM heeft daar geen actuelere cijfers over. Waarom eigenlijk niet? Deze cijfers van 2016 kwamen pas na een beroep op de Wet Openbaarheid Bestuur te voorschijn. Opvallend is dat maar 100 van die 1250 drugs met alcohol had gecombineerd. De kop had ook kunnen zijn: drugsgebruikers willen niet dood.

Op 9 seconden: ‘Sinds een jaar is er daarom een speekseltest die laat zien of iemand onder invloed van ‘drugs’ is.’ Nee, die speekseltest is er niet omdat drugsgebruikers nonchalant en roekeloos verkeersgedrag vertonen, maar omdat het College van Procureurs Generaal drugs in het verkeer ‘onwenselijk’ vindt en de toenmalige Raad van Korpschefs had gelezen dat in Australië in een bepaald gebied verkeersslachtoffers sporen van psychotrope drugs in het bloed hadden. En verder speelde het verlangen bij sommigen om drugsgebruikers het leven zuur te maken. En er is de industrie die de testen verkoopt.

Op 1 minuut 2: B. had THC en cocaïne in zijn bloed. Gezien de lage grenswaarden voor gecombineerd drugsgebruik zegt dit niets over de rijvaardigheid van B.

Op 1 minuut 58: De rechter maakt bezwaar tegen de strafeis van het OM die geen rekening houdt met het effect van de gebruikte ‘drugs’.

Op 2 minuut 6: Officier van Justitie Achilles Damen geeft het toe: Er is geen wetenschappelijk bewijs dat een samenhang tussen hoeveelheid gebruikte stof en verkeersveiligheid aantoont.

Waar bij alcohol na jaren procederen de ‘prijs van de promieltjes’ is vastgesteld en de straf gelijk oploopt met de dronkenschap, zien we hier dat iedereen die positief test ‘onder invloed is’. En straf krijgt als iemand die meermalen of stomdronken tegen de lamp is gelopen.

Wat in het Journaal-item niet werd verteld is dat twee van de veroordeelden werden ontslagen en door het verlies van hun rijbewijs ander werk moesten gaan doen. En dan is er waarschijnlijk ook nog een melding bij het CBR gedaan, waardoor ze nog langer het rijbewijs kwijtraken en duizenden euro voor onderzoek en verplichte cursus. Zonder dat bekend is of de verkeersveiligheid ooit in gevaar is geweest.

De enige drug die echt gevaarlijk in het verkeer is, is alcohol. Maar alcoholcontroles zijn er steeds minder, want de politie is bezig met terrorisme en de screening van migranten. Het gebruik van drugs is in Nederland niet verboden. Via de speekseltest wordt geprobeerd om toch straffen uit te delen aan mensen omdat ze ‘drugs’ hebben gebruikt. Het is te hopen dat rechters de onredelijkheid van deze praktijk gaan inzien en werkelijk recht gaan spreken.

De test met het stroomstootwapen Taser X-2 bij de Nederlandse politie is achter de rug. De politie acht de Taser “van toegevoegde waarde”, en alle dienders zouden met zo’n ding moeten worden uitgerust. Dat staat in de eindevaluatie van de Politieacademie. Nu moet de korpsleiding nog met een advies en een kostenraming komen. Dat zal nog voor het einde van het jaar zijn, laat Willem Woelders weten, voorzitter van de stuurgroep Stroomstootwapen.

In februari 2018 heeft Amnesty International na de tussenevaluatie op een rijtje gezet wat er allemaal niet deugt aan de Taser en aan deze pilot.

• De deelnemende politiemensen hebben twee dagen instructie gehad over gebruik van de Taser X-2. Dat is te kort, vindt ook de politie zelf.
• In deze instructie zijn waarschuwingen van de fabrikant, dat gebruik tegen verwarde mensen, mensen onder invloed van drugs of mensen die zich ‘bizar’ gedragen vaker kan leiden tot de dood van deze burgers, helemaal weggelaten.
• Het was vooraf niet duidelijk welk probleem zou worden opgelost met invoering van de Taser. De mogelijkheid dat een gevaarlijk iemand op afstand buiten gevecht zou kunnen worden gesteld zou leiden tot minder vuurwapengebruik en minder verwondingen bij politiepersoneel. Maar de pilot bevat geen meting van politieverwondingen. De minister had het ook gehad over ‘om te gaan met personen die bestand zijn tegen pijn en bij wie het gebruik van pepperspray of een wapenstok niet effectief is.’ Maar dan kom je al snel uit bij de mensen onder invloed van alcohol, drugs of stoornis, waarvan de fabrikant waarschuwt dat die extra gevaar lopen.
• De pilot moest uitwijzen hoe de Taser X-2 zich verhield tot dienstwapen, knuppel en pepperspray. Maar in Zwolle liep tegelijkertijd een pilot met de uitschuifbare wapenstok, waardoor deze pilots elkaars resultaten beïnvloedden.
• De pilot was gericht op het met pijltjes op afstand ongevaarlijk maken van een dreigende persoon. Maar helemaal gratis krijgt de politie er de mogelijkheid bij om de Taser X-2 tegen iemand aan te houden en een elektrische schok te geven. De ‘stun-mode’. Dat geeft een ‘pijnprikkel’ heet het eufemistisch, ik dacht zelf meer aan marteling of standrechtelijke lijfstraf. Deze mogelijkheid is in korte tijd heel populair geworden onder de dienders.

Hoewel de pilotperiode voorbij is, worden de Tasers niet ingenomen. De onvoldoende opgeleide politiemensen die er een hadden, hebben hem nog steeds in gebruik. Over Amnesty International zegt Woelders dat er gesprekken lopen, maar hij heeft nooit gereageerd op de kritiek. Zoals in dit filmpje van februari 2018.

(bron: NOS)

(bron: RTL nieuws)

Op 0:00 seconden: RTL nieuws heeft de evaluatie al in handen maar wist noch Willem Woelders noch Otto Adang (die de eindevaluatie schreef) voor de camera krijgen om zich te verantwoorden.

Op 0:54 seconden: Wat Amnesty International al verwachtte kwam uit: de meerderheid van de gevallen betreft mensen onder invloed van drank, drugs of een stoornis die zich verzetten.

Verder blijkt uit de eindevaluatie dat in de loop van de pilot het gebruik van de Taser X-2 is veranderd. In de maand februari 2017 werd in 83,3% van de 10 gevallen alleen gedreigd en in 16,7% getaserd (dat was 2x). In augustus werd in nog maar 57,6% van de 19 gevallen alleen gedreigd, in 30,3% getaserd en in 12,1% in stun-mode schokken uitgedeeld. In januari 2018 werd in 47,8% van de 11 gevallen alleen gedreigd, 13,0% getaserd en maar liefst 39,1% de stun-modus toegepast. De pilot ging dus over het op veilige afstand buiten gevecht stellen, maar binnen de pilot blijkt dat de dienders het wapen na het dreigen steeds vaker inzetten en dan vooral om van dichtbij hun slachtoffers te kwellen. Eindstand in de eindevaluatie getaserd 66, elektrische schokken op het lichaam 75. Dus na het NOS filmpje is er nog 1 keer getaserd en 21 keer (!!) de stun-mode gebruikt.

Dan het ‘geringe letsel’. De eindevaluatie zegt er dit over: ‘Het door de verdachte opgelopen letsel ten gevolge van het treffen door de pijltjes bleef in vrijwel alle gevallen beperkt tot (een of twee) kleine penetratiewondjes. Alleen in de casus waarbij per ongeluk het stroomstootwapen werd afgevuurd in plaats van een stroomstoot via de stun mode, moest de wond in de hals na verwijdering van het pijltje in het ziekenhuis gehecht worden. Een keer hield de verdachte naast het penetratiewondje een pijnlijk oor over, nadat een pijltje uit het kraakbeen van zijn oor gehaald moest worden. Verder werden de volgende letsels ten gevolge van een val gerapporteerd (ieder een keer): een bebloede neus en knokkels, een schaafplek op de rug, geschaafde handen, minimaal schaafletsel, een bult op het voorhoofd, schaafwondjes in het gezicht, een scheur in de huid van het voorhoofd met een hersenschudding, een zwaar gekneusde elleboog. Daarnaast werden bij twee inzetten lichte brandwondjes gerapporteerd ten gevolge van het gebruik van de stun mode.’

(bron: Hart van Nederland)

Op 0:42 seconden: Schouder uit de kom. Die stond al niet in de evaluatie.

Op 0:44 seconden: Elleboog gebroken met blijvende schade. In de evaluatie staat alleen zwaar gekneusde elleboog. Ofwel alle letsel is in de evaluatie afgezwakt of er is een hoop weggelaten.

Op 1:11 seconden: Advocaat Corver merkt terecht op dat de rijksrecherche Taser X-2 incidenten zou moeten onderzoeken, net als bij gebruik van het dienstvuurwapen.

De ruim 320 gecertificeerde agenten blijven actief met hun Tasers X-2. Weerspannige mensen lopen het risico om het leven te komen door een stroomstoot te dicht bij het hart of de hals wanneer ze door het lint gaan. En in Zwolle lopen ze bovendien het risico op een schedelbasisfractuur als gevolg van de nieuwe uitschuifbare wapenstok. Ook wel bekend als ploertendoder.

Hoe is de Taser X-2 ‘in beeld gekomen’ voor de basispolitiezorg? Waarom moest de Nederlandse politie er mee gaan oefenen? Hoe gaat de politie gewoonlijk om met wapenleveranciers? Hoe kan het dat de deelnemers aan de pilot ontoereikend zijn opgeleid over gebruik van een potentieel dodelijk wapen? Wie was hiervoor verantwoordelijk? Wist de leverancier dit? Wat heeft het gekost? Hoeveel gaat het de belastingbetaler nog kosten? Waarom spreekt niemand van de politie of de politiek zich uit tegen de Stun-mode? Hoe kan een pilot die binnen het jaar al ontspoort in de richting van Stun-mode, toch nog geslaagd worden genoemd? Als de Taser X-2 wordt aangeschaft, zitten we dan ook vast aan de bodycams van hetzelfde bedrijf? Kan de politie ook nog een ander stroomstootwapen kiezen, bijvoorbeeld zonder Stun-mode van een concurrent? Wordt het Europees aanbesteedt? Is de martel-trend van de Nederlandse politie nog te keren?

Alles went. Dat de politie misdaden niet oplost is een gegeven, dus moeten de burgers en de overheid accepteren en improviseren. Dinsdag 8 mei 2018 werd om 4:00 in Delft een zonnestudio en een coffeeshop beschoten.

(bron: Hart van Nederland/Regio15.nl) In de gevels van de panden waren diverse kogelinslagen te zien. Er lagen 25 kogelhulzen op straat. Burgemeester Marja van Bijsterveld liet de twee ondernemingen dezelfde dag nog sluiten “om de veiligheid in de straat te waarborgen”. Je zou denken dat de veiligheid het best wordt gediend als de dader(s) en gebruikt vuurwapen worden opgespoord en de toedracht en het motief wordt uitgezocht. Maar dat is nog niet gebeurd, dus volgt eerst een maatregel die de slachtoffers verdere schade toebrengt: tijdelijke sluiting. Of de straat daar veiliger door is geworden weten we niet. Regio15.nl legt een verband met de beschieting van Club One in Rijswijk op 20 maart (30 hulzen, voorlopig gesloten).

In de nacht van donderdag 15 op vrijdag 16 maart werd in Oss coffeeshop de Jungle beschoten.

(bron: Omroep Brabant) De burgemeester sluit de coffeeshop. De exploitanten vragen aan de rechter om schorsing van dit besluit omdat de politie tevoren was gewaarschuwd, maar die waarschuwing niet serieus had genomen. Dit verzoek wordt afgewezen omdat nu uit politie-informatie blijkt dat de dreiging er nog is. Coffeeshop de Jungle is de enige coffeeshop in de wijde omgeving, maar voorlopig dicht. Net als in Delft is er geen verdachte aangehouden.

Op 23 januari 2018 neemt Koninklijke Horeca Nederland het op voor de bedreigde ondernemers:

(bron Hart van Nederland) Club Abe was al eens beschoten en kreeg een handgranaat aan de deurknop. En werd door de burgemeester gesloten. Je zou denken dat de politie alles op alles zet om de daders te pakken te krijgen, zodat het slachtoffer, de belaagde ondernemer, veilig verder kan. Maar de dader wordt niet gevonden. Wel wordt de club gedwongen te stoppen met VIP-tafels, want volgens de politie trekken die het verkeerde publiek. Bezwaar hiertegen is zonder succes, waarbij de onopgeloste beschieting en handgranaat ongetwijfeld niet in het voordeel van club Abe hebben gewerkt.

Op 7 september 2016 wordt in Amsterdam coffeeshop DNA, die net weer open was na een sluiting naar aanleiding van een eerdere beschieting, met een automatisch wapen beschoten.

(bron: AT5) Op zich een beschieting als alle andere, met als belangrijkste verschil dat in deze zaak voor het eerst ooit, en ook voor het laatst, een verdachte wordt aangehouden.

(bron: AT5) Wat de arrestant precies verklaart is onbekend, maar de volgende dag past de burgemeester de regels voor sluiting-van-coffeeshops-na-beschieting aan. Overigens werd de verdachte na twee weken vrijgelaten.

Politie en OM zien coffeeshops als ‘facilitators’ van ondermijnende criminaliteit. Doordat de ‘achterdeur’ van de coffeeshop illegaal is, wordt daar dag in, dag uit, geld ‘zwartgewassen’.

Coffeeshops moeten voortdurend overleggen met de gemeente en de politie om te kunnen blijven bestaan. Het aantal shops neemt al jarenlang af, waardoor de omzet stijgt. Wat weer de interesse opwekt van rovers en afpersers.

In het mediabeleid van OM en politie: ‘Hennep=Ondermijning’, komt het wel goed uit dat cannabis in verband wordt gebracht met vuurwapengeweld, maar mogelijk heeft de politie werkelijk geen idee waar ze moeten zoeken. De focus lijkt te liggen op het uitgaansgedrag van bepaalde mensen die de politie interessant vindt, maar die niets te maken hebben met deze aanslagen, en die ook niet worden aangehouden ter zake van een strafbaar feit. Laten we vooral niet vergeten dat rondvliegende kogels en handgranaten dodelijk zijn en slachtoffers kunnen maken. En dat al deze zaken moeten worden opgelost.

Nog een paar onopgeloste aanslagen uit het verleden: In 2010 kreeg Helmond op aandringen van burgemeester Jacobs een tweede coffeeshop. Eerst reed er een auto naar binnen, later worden twee handgranaten naar binnen gegooid.

(bron: Omroep Brabant) De daders worden nooit gevonden, maar deze aanslag is mede-aanleiding voor de oprichting van de Taskforce B5, tegenwoordig Taskforce BZ, die zich zonder zich iets aan te trekken van rechtsstatelijke beginselen als burgerrechten en grondrechten heeft gestort op de ‘Ondermijnende Criminaliteit’ in Brabant en Zeeland. Overigens is nu nog steeds niet bekend wat er precies speelde rond Carpe Diem en de publicitair breed uitgemeten beveiliging van burgemeester Fons Jacobs.

Op 2 april 2007 schieten onbekenden met een raketwerper op de rechtbank ‘de bunker’ in Amsterdam Osdorp. Willem Holleeder zou daar voor het hekje staan.

(bron: NHnieuws) De rechtbank beschoten met een raketwerper! Als dat geen ondermijning is. Maar ondermijning was nog niet in de mode in 2007 en deze gebeurtenis wordt een beetje weggemoffeld. Nooit is iemand gearresteerd in verband met deze aanslag, maar toch neemt de dreiging zodanig af dat de ijzeren muur weer kan worden verwijderd. Als je niet weet wie het heeft gedaan, hoe kan je dan weten of de dreiging is afgenomen?

De demonstraties waren groots aangekondigd, dus kon ik het niet laten opnieuw mijn fiets in de achterbak van de auto te laden en erheen te gaan. Om te kijken alleen. Omdat op internet berichten circuleerden over roadblocks en massale politie-inzet, zette ik de auto ver weg op een parkeerplaats. Het was niet nodig geweest.

Op geen enkele toegangsweg heb ik politie gezien. Geen spotters en geen roadblocks. Ook geen M.E. op parkeerplaatsen in busjes en zelfs geen hondenwagens. Bij de ingang van het Beheerkantoor van Staatsbosbeheer stonden een stuk of zes motoragenten en even verderop twee agenten te paard. Achter het, voor de gelegenheid, versterkte hek een commandowagen met een stuk of twaalf agenten in M.E.-pak. Bij de ingang van de weide waar de demonstratie plaatsvond stonden nog drie motoragenten en bij de demonstratie zelf liepen enkele agenten ontspannen tussen de aanwezigen.

 
 
Oudere mensen, enkele motorrijders, vrouwen met schoolkinderen, hondenuitlaters, opvallend veel mensen met duurdere middenklassers, een paar Belgen, een Duitser  en een Fransman. Bijna alle auto’s hadden een poster achter de ruitenwissers die protesteerde tegen het dierenleed. Tussen twee geparkeerde trailers was een kleine steiger gebouwd die fungeerde als bühne. Vandaar werden de aanwezigen toegesproken.

Een mevrouw met een Duits accent vertelde dat het echt niet meer kon, daarna een mevrouw met een deftige stem die ook vond dat het echt niet meer kon. Toen één van de organisatoren, Bas Metzemaekers uit Amstelveen. Bas had op zijn Facebookpagina opgeroepen te verschijnen vandaag na het nuttigen van een paar hamburgers. Op dezelfde pagina stond een foto van Bas met een jachtgeweer en bijpassende hond. Er werd luid gescandeerd toen Bas ten tonele verscheen. ‘Bassie, Bassie, Bassie!’, klonk het.

Bas deelde mee dat hij op zijn blote knieën bij de gemeente zou gaan smeken om stopzetting van het Oostvaardersplassenproject met grote grazers. Het was ook de laatste keer dat hij iets wilde organiseren. Hij deed de suggestie dat het wel eens anders kon gaan wanneer er nu niet geluisterd werd. In het publiek keken enkele in het zwart geklede mannen en vrouwen met dreadlocks naar het podium. Bas vertelde hoe in de nacht veel activiteit plaatsvond in de Oostvaardersplassen door activisten die illegaal de dieren bijvoerden. Er waren volgens hem ook veel boswachters actief in de nacht en het leek bekeuringen te regenen.

Vervolgens brak Bas een lans voor de boswachters, ‘die gewoon hun werk deden en zeven maanden per jaar kadavers moesten ruimen’. Uit het publiek klonk goedkeurend gemompel. Bas riep nog dat er iets anders gebeurde in de OVP. Een duister iets. Een beerput die nu langzaam openging. Er zouden vreselijke dingen bekend gaan worden. Het publiek juichte.

Een agent in uniform met een oortje in liep door het publiek en knoopte praatjes aan met hondenbezitters. Een paar kleine meisjes liepen snel weg toen hij tegen hun hondje begon te praten. Een vrouwelijke agent in burger liep onopvallend tussen de mensen door en ging aan het eind van de toespraakjes uitgebreid staan appen. De laatste toespraak was ook niet mis. Het publiek werd door een vrouwenstem opgedragen de ogen te sluiten en de armen langs het lichaam te laten hangen. Om stevig te staan moest iedereen zich inbeelden dat vanaf zijn benen wortels naar het binnenste der aarde gingen groeien. In het middelpunt der aarde aangekomen moest het publiek met een staart die uit hun rug de benen achterna ging hun naam en de datum opschrijven. Hopelijk keerde iedereen weer veilig terug.

Vanaf twee uur begon de rit naar het gemeentehuis in Lelystad, waar handtekeningen zouden worden aangeboden. Applaus volgde en een minuut stilte, waarna bloemen werden gelegd. Daarna liep langzaam iedereen naar zijn auto terug.

Terwijl ik langzaam terugfietste naar mijn auto, dacht ik na. Ik ben geen activist. Nee, maar ik snap wel hoe dingen werken. Met tweehonderd man, waaronder dagjesmensen, huisvrouwen met kinderen, oudere mensen met hun knuffelhond en wat mensen met dure auto’s die met een bosje witte bloemen aankomen ga je de wereld niet veranderen. Wanneer je iets wilt veranderen moet je macht kunnen uitoefenen. Macht door aantallen, macht door methoden. De politie wist dit, want er was maar weinig politie aanwezig. Ze hadden dus geprofileerd en een inschatting gemaakt van wat ze te wachten stond. En dat was weinig. Te weinig. Ik denk dat Bas McMetzemaekers gelijk heeft dat wanneer Staatsbosbeheer nu nog niet luistert iets anders moet gaan gebeuren. Andere actievoerders het gaan overnemen. De mensen die er nu staan kunnen niets veranderen. Ze hebben geen vuist en ze hebben geen steun. Zelfs de bekende Nederlanders waren vandaag afwezig. Waarom?

Bas Metzemaekers had enkele dagen geleden een toespraak gehouden over de OVP. Hoe het gebied was ontstaan als broedgebied voor vogels die op de rode lijst stonden. Hij noemde er een paar: de zilverreiger, de roerdomp. En waar zijn ze nu?, vroeg hij. Ik noem er ook een paar: de ooievaar, de aalscholver, de lepelaar. Ja, en waar zijn ze nu? Wie is daarvoor verantwoordelijk? En is dat strafbaar? Maar vandaag had niemand het daar nog over. Net als over de besmettelijke ziekten die zomaar kunnen gaan uitbreken. Q-koorts, runder-TBC, MKZ, BSE. Het ruimen van hele veestapels zou daarvan het onvermijdelijke gevolg zijn. Maar nee, vandaag had niemand het erover.

Enkele dagen geleden, op 26 maart 2018, kwam de Facebookpagina van Robert Hageman met de volgende noodkreet: ‘Dit gaat te ver! Een vriend van ons rijdt bij No Surrender MC. Hij solliciteert als senior manager bij een bedrijf. Heeft de beste papieren, de beste kennis en ze willen hem graag hebben. Hij krijgt een telefoontje van zijn nieuwe werkgever vanochtend. Waar hij op 3 April zou beginnen.

“Wij hebben een tip gekregen van de politie en ze zijn langs geweest vanwege jou. Ze wilden ons informeren over je lidmaatschap van No Surrender MC en je positie binnen die club. Maar wel met de kanttekening dat het niet onrechtmatig is, maar gewoon zodat wij weten wat voor vlees we in de kuip halen. Wij staan nu op de radar en dat willen we niet, dus we zien er vanaf!”

In de blog ‘Broodroof’ van 2 december 2016 door Dupont, werd al geschreven hoe een eigenaar van een broodjeszaak/benzinestation in de problemen kwam omdat er leden van No Surrender kwamen tanken en een broodje eten. http://justitieenveiligheid.nl/broodroof/

Sinds wij enkele jaren terug begonnen met het schrijven van blogs over motorclubs, hoorden wij veel van dit soort berichten. Wij weten dat de politie weet heeft van sollicitaties door leden van motorclubs en dat werkgevers van leden van motorclubs worden bezocht door de politie. Om hier iets aan te gaan doen, is er informatie nodig, bewijzen, verklaringen door de bezochte werkgevers. We gaan hier nog op terug komen.

Wat zeker is, is dat er een onderscheid is tussen de politie en het Openbaar Ministerie enerzijds en de rechters anderzijds. In ons artikel ‘Een eerlijke rechtsgang’ van 26 maart 2018 schreven wij al hoe het Openbaar Ministerie regelmatig wordt teruggefloten door de rechter. Het heeft dus zin om aangifte te doen, een procedure in gang te zetten en in ieder geval bewijsmateriaal te verzamelen. En het kan heel goed zijn dat te zijner tijd een rechter uitspraak doet over de onrechtmatigheid van de handelwijze van de politie.

Het is verdomde stil rond het onderzoek naar de gewelddadige dood van de 41-jarige Raymon van der Tien uit Purmerend.

Raymon werd in de vroege ochtend van 1 september 2017 om het leven gebracht door politieagenten uit de regio Purmerend/Zaanstreek-Waterland. Getuigen die op het moment van het incident al wakker waren of gewekt werden door het geluid van de vele schoten, telden om en nabij de tien schoten. Sommige getuigen telden er zelfs meer.

Omdat vrienden van Raymon verklaarden dat hij in verwarde toestand hun woning had verlaten en daarbij alleen een stofzuigerstang had meegenomen, en in het aardedonker om het leven werd gebracht door de betrokken agenten, lijkt het ons zeer onwaarschijnlijk dat er ook maar een enkel schot van Raymon zelf afkomstig was.

Het OM Noord-Holland, de politie Purmerend/Noord-Holland/Zaanstreek-Waterland, de gemeente Purmerend en de “onafhankelijke” Rijksrecherche [die gewoon onderdeel is van het OM en onder hetzelfde ministerie opereert als de politie die zij ‘onderzoeken’…] blijven doodstil. Zij zwijgen in alle toonaarden; bijna een HALF jaar later weet de samenleving nog helemaal NIETS anders behalve dat wat vrienden en geliefden van Raymon verklaard hebben.

We weten wel dat de gemeente Purmerend een gedenkplek voor Raymon niet langer toestaat en daarbij het excuus van “té confronterend voor de inwoners” hanteert. Het werkelijke probleem voor de gemeente en de politie is dat iemand die Raymon op zijn eigen manier wilde herdenken een balkje met de cijfers “1 3 1 2” bij de gedenkplek heeft geplaatst. Die cijfers staan voor de term ‘ALL COPS ARE BASTARDS’, oftewel in het Nederlands: ‘ALLE POLITIEAGENTEN ZIJN HUFTERS’ (vrije vertaling).

De gemeente Purmerend blijkt overigens niet eens de eigenaar van de grond te zijn. Die is eigendom van het “Hoogheemraadschap Noordhollands Noorderkwartier” en in overleg met dit Hoogheemraadschap is de gedenkplek destijds ook ingericht door familieleden en vrienden van Raymon.

De Gemeente Purmerend toont zich een laffe hond die met de staart tussen de benen afdruipt in plaats van op te komen voor een inwoner van hun gemeente die op brute wijze om het leven is gebracht. De lokale driehoek van politie, burgemeester en OM in de gemeente Purmerend put ontegenzeggelijk egoïsme en harteloosheid uit iedere traan van de nabestaanden van Raymon. “Pervers” en “sadisme” zijn woorden die voorbij flitsen bij dat besef.

“Dat rechtvaardigheid voor Raymon en zijn nabestaanden mag en zal geschieden, en dat de lafaards onder ons zich ooit in precies dezelfde situatie mogen bevinden als allen die om de dood en het gemis van Raymon huilen en bruut genegeerd worden.” Dat is een wens die vele inwoners van de regio koesteren zo merkten wij op, maar ter nagedachtenis aan het leven en de dood van Raymon (nog) niet uit willen spreken.

Wij wensen dan ook iedereen die Raymon mist heel veel sterkte en rechtvaardigheid toe. Hij wordt niet vergeten.

artikel is verschenen op Blauwe Logica

Op de Facebookpagina van The Force kwamen wij de volgende post tegen. Naar aanleding van een artikel in de krant over iemand die lid was van een niet genoemde motorclub, belde een medewerker van Freak Runner op naar de politie en voerde het volgende verhelderende telefoongesprek:

‘Waarom worden de MC clubs vermeld in een artikel als het een lid is die gearresteerd wordt?

FRN – Terwijl een persoon een gewelddadige overval pleegde in 2011 bij een oud echtpaar, dat dus 16 jaar geleden is gebeurd, wordt er nu bij Omroep Brabant een artikel over dit onderwerp geschreven.

De 42-jarige Arnold de G. uit Den Bosch is door de rechtbank in Den Bosch veroordeeld voor deze gewelddadige overval. Natuurlijk als dit echt bewezen is moet deze man zwaar gestraft worden. Maar wat ik vreemd vindt is dat Omroep Brabant besloten heeft om ook in het artikel te vermelden en ik citeer: “De man is lid van een ‘outlaw’ motorclub en werd in mei vorig jaar opgepakt.” Ook dit kom ik dagelijks tegen op de website van Politie.nl.

Ten eerste, waarom moet outlaw motorclub erin vermeld worden? Ten tweede, het zijn MC clubs en geen ‘outlaw’ motorclubs en ten derde, wat heeft de club met deze situatie te maken als een individueel persoon een misdaad pleegt buiten de club om?

Daarnaast blijft Omroep Brabant heel geheimzinnig, want over welke club hebben we het of is dit gewoon gelul en zit G. hellemaal niet bij een MC club.

Dus dacht ik bij mezelf laat ik eens Omroep Brabant bellen voor een reactie. Tien minuten later. Zoals altijd is de persoon die het geschreven heeft niet aanwezig. Dus even een reactie gevraagd aan een woordvoerder van de politie.’

https://www.facebook.com/freakrunnermotorfun/videos/1934978456588187/

De politiemedewerker heeft duidelijk een training ondergaan om om te kunnen gaan met lastige vragenstellers. Dat betekent niet dat de politiemedewerker te goeder trouw is of zinnige informatie geeft. Wel refereert hij telkens aan de website Politie.nl. Op deze site zou te vinden zijn waarom de politie telkens de achtergrond van een arrestant of verdachte noemt wanneer deze lid is van een motorclub. Op Politie.nl is echter helemaal niets te vinden over achtergronden van deze handelwijze wanneer je zoals aanbevolen ‘motorclub’ intoetst.

De vraag blijft dus waarom de politie bij een aanhouding niet aan de media doorgeeft of iemand lid is van een sportvereniging, een politieke partij of iets te maken heeft met een andere organisatie. Is de politie strafbaar?

Op de Facebookpagina https://www.facebook.com/JusticeForMotorcycleClubs/ hebben wij een groot aantal artikelen gespot die ingaan op achtergronden.

Op 26 januari 2018 om tien over zeven ‘s avonds  drongen twee gemaskerde personen een buurthuis in Amsterdam binnen waar het heel druk was met kinderen en volwassenen. Er was een kookles en kickboks-les voor kinderen bezig. De twee roepen iets, ze zoeken iemand, en schieten tien keer op de aanwezigen. Een 20-jarige stagiair wordt in haar been geschoten, de 17-jarige Mohammed Bouchikhi, die als stagiair de kookles begeleidt, wordt drie keer in de borst getroffen en sterft ter plaatse. Een derde slachtoffer wordt in de nek geraakt. Deze is een ‘bekende van de politie’ en raakte in november 2017 ook al gewond bij een schietpartij in de buurt waarbij de 19-jarige Ayman om het leven kwam. Er wordt gezegd dat hij nu het doelwit zou zijn geweest.

Op lokale zender AT5 mag hoofdcommissaris Aalbersberg regelmatig vertellen wat hij op zijn hart heeft.

(bron AT5)

Op 20 seconden: Aalbersberg ziet een patroon in het soort daders. Weet hij dan wie de daders zijn?

Op 40 seconden: ‘Jonge jongens uit delen van Amsterdam’; bedoelt hij de delen Wittenburg waar het gebeurde en Venserpolder waar de vluchtauto werd teruggevonden? Hij hoort 3000 tot 5000 euro voor een huurmoord. Met deze uitspraak haalde hij het landelijke nieuws. Nogal logisch, want alle ogen zijn gericht op de politie om te weten of de daders al zijn gepakt. In welk onderzoek hoorde hij deze bedragen? Is er al eens iemand geliquideerd voor 3000 euro?

Op 1 minuut 23: ‘Je komt hier niet mee weg in Amsterdam’. Hier suggereert hij dat hij het Openbaar Ministerie extra heeft moeten motiveren om nu echt te gaan vervolgen. Maar dat kan natuurlijk pas nadat de daders zijn aangehouden.

Op 1 minuut 26: ‘..uiteindelijk willen we dat dit soort patronen (…) voorkomen worden.’ Patronen als tien kogels afvuren op een groep kinderen en hun ouders? Ik had zoiets nog niet eerder gezien of er een patroon in herkend. Wat weet Aalbersberg over deze zaak wat hij niet vertelt maar wel suggereert? Een bendeoorlog over drugshandel? De schietpartij van november zou zijn gegaan over een gestolen scooter.

Op 1 minuut 47: Het is moeilijk te zien hoeveel van het soort gasten dat kansarm is en voor drie tot vijfduizend euro een liquidatie wil plegen in Amsterdam rondlopen. ‘We zien vaak jongens die we nog niet kennen uit een top 600 groep’. Dus de schutters van 26 januari zitten niet in het top 600 bestand. En ook nog zijn er binnen de top 600 groep kansarme jongeren die voor 3000 tot 5000 euro een liquidatie zouden plegen. En ook verneemt hij vaak over zulke potentieel zeer gevaarlijke jongeren die niet in de top 600 zitten of hebben gezeten. Je moet voorzichtig zijn met wat je zegt, maar wat Aalbersberg zegt is niet mis.

Op 2 minuut 4: ‘Jongeren (…) die heel snel nog aan het begin van de drugscene opgebouwd zijn’ in plaats van dat ze volgens het top 600 boekje eerst wat High Impact Crime (HIC) hebben gepleegd. O nee, toch High Impact Crime: de ene dag een inbraak, de volgende dag een liquidatie en nu dit. Dit? Wat dit? Aalbersberg goochelt met beelden die elkaar tegenspreken. De schutters zijn nog op vrije voeten.

(bron AT5)

Op 0 seconden: Het is de drugscene. Nee, het is nog de vraag. Inderdaad is er geen aanwijzing dat dat hier het geval is. Waarom dan die suggestie? De burgemeester noemde het, maar dat komt doordat de politie het hem heeft gezegd.

Op 40 seconden: Het is de cocaïnehandel. Politie heeft daar niet zo veel tijd voor gehad. ‘Algemene verkeerscontroles’, patseraanpak en etnisch profileren noemt hij niet, maar CTER onderzoek en liquidaties zouden alle tijd opslokken. En zo kon de cocaïnehandel floreren en liquideren. Behalve dat dat in onderhavig geval dus niet aan de hand zou zijn. Maar nu iedereen luistert vertelt hij het toch maar en zien we het patroon weer: Als de politie faalt, volgt de vraag om meer geld.

Op 2 minuut 17: Door de liquidaties komen we niet toe aan de top van de drugshandel.

Op 2 minuut 20: Interviewer zoekt het verband met de aanslag in het buurthuis, Aalbersberg slalomt ja en nee, weg van deze gebeurtenis, terug naar het budget.

Op 2 minuut 40: Door het breken van de codes heeft politie ‘heel veel zicht’, maar niet genoeg tijd voor ‘nationale, internationale groepen’. Het is nauwelijks te volgen.

En het werkt. Terwijl de buurt nog in shock is, ouders en familie rouwen om hun doodgeschoten zoon en de politie geen stap verder lijkt te zijn gekomen om de daders te arresteren, gaat de lobby om geld schaamteloos verder en maakt de minister vast 100 miljoen vrij.

Degenen die hebben opgelet op school, zullen zich nog herinneren de Processen van Neurenberg. Processen tegen nazi’s die synoniem werden met hoe de beschaafde wereld omging met de oorlogsmisdaden van kopstukken uit het Derde Rijk.

Vandaag is er opnieuw een groot proces in het Duitse Neurenberg. En ook deze keer is niet alleen de uitkomst van belang, maar ook de intentie. Deze keer is het de Duitse staat tegen belangrijke vertegenwoordigers van die staat. De staat is aangeklaagd door de staat, zou je kunnen zeggen. In Nederland wordt hier natuurlijk geen enkele aandacht aan besteed door de media. Tot vandaag!

Wat is er aan de hand in Neurenberg? Het is ingewikkeld om te beginnen bij het begin. Het begin is ergens toen de ministeries van justitie in enkele Europese landen besloten dat motorclubs fout waren en moesten worden vervolgd. Met alle middelen. Daarmee begon het en vooral die ‘met alle middelen’ zorgde voor dit nieuwe Neurenberger Proces.

Er was eens een hoge politiechef met de naam Kriminaldirektor Mario H. De Kriminaldirektor was de leider van een groep politieambtenaren die zich bezig hield met het runnen van V-mannen en had als bijnaam ‘Supermario’. Het verschijnsel V-mann kennen wij nog uit de Tweede Wereldoorlog. Een V-mann is een informant of infiltrant die zijn informatie doorgeeft aan zijn runners bij de politie.

Er zijn in Duitsland, net als in Nederland, zeer strenge regels die nageleefd moeten worden bij het inzetten van informanten/infiltranten. Supermario weet dit als geen ander en dat is de reden dat hij nu één van de aangeklaagden is in het nieuwe Neurenberger Proces. Maar Supermario is niet alleen in de beklaagdenbank. In totaal staan zes Beierse leden van het Landeskriminalamt (LKA) terecht wegens diefstal in vereniging, obstructie van de rechtsgang, bedrog en valsheid in geschrifte. Deels gaat het hier om hoge ambtenaren.

De Duitse krant CompactOnline zette een onderzoeksjournalist in, Lukas Obermayr, om de gevreesde waarheid boven tafel te halen. In de krant verschenen op 6 januari én 31 januari verhelderende stukken (https://www.compact-online.de/beamte-banditen-und-bandidos/ ) en (JusticeForMotorcycleClubs op Facebook). De essentie van het verhaal wordt duidelijk door de avonturen van een andere Mario, Mario W. Deze Mario is een bekende van de politie. Ook de dochter van deze Mario W. is een bekende van de politie door haar drugssmokkelpraktijken.

Mario W. nu, werd door de politie in de deelstaat Beieren ingezet als informant/infiltrant bij de Bandidos MC. Daartoe hing Mario W. maar liefst zes jaar rond bij deze club en bracht hij het tot prospect. Dat betekent een flinke stap binnen de gelederen van de club. Om een beetje goed uit de verf te komen, kreeg Mario W. van zijn opdrachtgevers bij de politie de beschikking over een fraaie Mercedes, een tankkaart en een Harley-Davidson. Ook kreeg hij betaald voor zijn belangrijke diensten. Mario W. die als bijnaam ‘Honecker’ kreeg, verdiende met zijn V-mann werk 15 euro per uur wanneer hij onderweg was als chauffeur voor de Bandido-president. Wanneer het ging om gemeenschappelijke clubactiviteiten verdiende hij zelfs 30 euro per uur. Ook ontving Honecker 4600 euro voor een opdrachtje naar Roemenië van 170 uur. Deze laatste opdracht hield van meet af het risico in van een vechtpartij met de Hells Angels.

Dat blijkbaar het LKA de plaatselijke Bandidos nogal belangrijk vond, blijkt ook wel uit het feit dat inmiddels de Bandidos zelf ervan overtuigd zijn dat ook hun voormalige president V-mann was voor de politie. Opmerkelijk is dat de ex-president inmiddels in een getuigenbeschermingsprogramma zit en zijn verhoor voor dit proces achter gesloten deuren en in het geheim moest plaatsvinden.

Maar wat is nu het probleem? Mario W., onze Honecker, is in elk geval twee maal ingezet bij ernstige wetsovertredingen in het buitenland. Zoals eerder gezegd in Roemenië, maar ook in Denemarken. Wat was namelijk het geval? Honecker gaf bij zijn opdrachtgevers aan dat zijn Bandido-vrienden van plan waren een grote roof op te zetten van baggermachines in Denemarken. ‘Ik meld het maar even’, zou hij gezegd kunnen hebben in 2011. Uiteindelijk zie je in gedachten al zwaar getatoeërde leden van de Bandidos de grens overrijden met opleggers met gestolen baggermachines. Maar, tot de grote verbazing wellicht van Honecker zelf, werd er van dit voornemen van een wetsovertreding door de politie niets gedaan. Net als bij de inzet van Honecker in Roemenië. En dat is een misdaad op zich.

Maar de opdrachtgevers van de politie gingen nog een stapje verder. Honecker moest meedoen met de roof en zorgen dat de gestolen spullen in Duitsland terechtkwamen. En dat is dus precies wat er gebeurde. Voor zijn risicovolle medewerking ontving Honecker 1100 euro salaris van zijn politievrienden.

Inmiddels is de zaak ontploft en staan de opdrachtgevers in de beklaagdenbank. Zij leiden aan geheugenverlies of willen niets zeggen. Er zijn processen-verbaal vervalst en Honecker werd gedekt door leugens van zijn opdrachtgevers. Honecker werd zelfs aangehouden op Duits grondgebied door andere politiemensen, maar door tussenkomst van zijn opdrachtgevers al snel weer vrijgelaten. Intussen is de bijnaam van zijn chef ‘Supermario’ verworden tot een sarcastische bijnaam.

De lering uit dit Neurenberger Proces is groot. Er zijn in Duitsland politie-eenheden die grotendeels uit het zicht actief zijn die het hebben gemunt op motorclubs. Zij overtreden daarbij op schandelijke wijze de wet. Er wordt gelogen, misdaden worden in plaats van verhinderd zelfs aangemoedigd en er worden processen-verbaal vervalst. Dit is absoluut onwettig. Ook over de grenzen van Duitsland zijn deze politie-eenheden actief. Soms zijn er andere motorclubs betrokken bij mogelijke misdaden. Zoals de Roemeense Hells Angels, waartegen bijna werd gevochten hoewel het niet doorging.

De vragen die wij nu graag ter overweging stellen aan de lezer en vooral aan de vooringenomen Nederlandse media:

– Zijn de Bandido-informanten/infiltranten ook actief geweest in Nederland?

– Zijn er Bandidos in Nederland of uit Duitsland die voor de politie hebben gewerkt en hebben deelgenomen aan misdaden in Nederland?

– Waren sommige misdaden waarvoor de Nederlandse Bandidos terecht gestaan hebben al bij voorbaat bekend bij de politie?

– Is er samenspel geweest tussen politie in Duitsland en Nederland over de Nederlandse Bandido-zaak?

– Waren of zijn Nederlandse Bandidos bekend bij de politie in Duitsland?

– Is het uit te sluiten dat ook de Nederlandse politie onduidelijke figuren inzet om strafzaken tegen motorclubs mogelijk te maken?

– Is er illegaal verkregen informatie over de Duitse Bandidos van informant Honecker terecht gekomen in het dossier van de rechtszaak tegen de Nederlandse Bandidos?

– In hoeverre werken politieteams uit Nederland en Duitsland samen bij de vervolging van motorclubs?

Het zijn veel vragen die nooit worden gesteld door Nederlandse media. Toch berichtten wij al eerder over Nederlands-Duitse politiesamenwerking, over informanten in Duitsland in een rechtszaak tegen Satudarah-leden, of over Rafi van de Mongols die nu spoorloos verdwenen lijkt.

De Duitse krant heeft in elk geval gelijk: In Neurenberg staat de Duitse staat terecht. Nu de Nederlandse nog!

11 januari 2018 maakte het Openbaar Ministerie bekend dat de politie in 2017 bij 23 schietincidenten 20 burgers heeft verwond en dat er 4 dodelijke slachtoffers zijn geweest. Op 15 januari wordt het bericht gerectificeerd: Er zijn niet 4 maar 3 dodelijke slachtoffers. Dit wordt niet toegelicht. Is er iemand uit de dood opgestaan? Heeft de Rijksrecherche, die schietincidenten van de politie onderzoekt wanneer er doden of gewonden vallen, haar oordeel over een van de sterfgevallen herzien? We weten het niet.

In de media wordt gemeld dat er minder schietincidenten zijn dan het jaar ervoor. Schietincidenten met letsel dan, want hoe vaak er door de politie is geschoten krijgen we niet te horen. Het is nog een heel werk om er achter te komen waar en hoe de dodelijke 3 of 4 slachtoffers aan hun eind kwamen. Ook gaat dit alleen nog over schietincidenten; Er zijn ook andere overlijdensgevallen geweest.

Op 16 januari overlijdt de 30-jarige Bertus de Man uit Nijkerk na te zijn aangehouden in Amersfoort. Hij was weggereden bij een verkeerscontrole en achtervolgd. Vervolgens is hij klemgereden. Op beelden is te zien hoe zeker zes politievoertuigen bij zijn arrestatie betrokken zijn. Hij verzette zich tegen arrestatie, heet het. We kunnen zien dat ongeveer acht agenten hem vasthouden als hij uit zijn auto in een politiebusje wordt gebracht. Na aankomst in een cellencomplex in Houten wordt de man onwel. Hij overlijdt in een ziekenhuis. Aan cocaïnevergiftiging concludeert de Rijksrecherche. Zijn familie denkt dat geweld door de politie tot zijn dood heeft geleid. Er zou een ambulance onderweg zijn geweest naar de plaats van arrestatie, wat er op wijst dat er toen al medisch iets niet goed zou zijn geweest. De agenten die waren betrokken bij de aanhouding zijn hun boekje niet te buiten gegaan, concludeert de Rijksrecherche na onderzoek.

Op 17 januari wordt, ook in Amersfoort, een 68-jarige dakloze man aangehouden wegens openbare dronkenschap. Op het bureau verzet hij zich tegen insluiting. Als hij zijn cel uit wil lopen krijgt hij ‘een duw terug zijn cel in‘, komt ten val en verwondt daarbij zijn hoofd. Op 25 januari overlijdt hij aan deze verwonding. De duwende agent wordt niet vervolgd. De strafzaak is geseponeerd wegens ‘rechtmatige geweldsaanwending politieambtenaar’.

Op 22 januari wordt, als bewaarders de lunch komen brengen, in een politiecel in Amsterdam een man van ‘Zuid-Europese afkomst’ dood aangetroffen. Hij is twee dagen eerder aangehouden op verdenking van fraude. Het nieuwsbericht vermeldt zelfdoding als doodsoorzaak, maar details over de omstandigheden ontbreken. De Rijksrecherche zou volgens het bericht het overlijden onderzoeken, maar er zijn geen aanwijzingen dat dat is gebeurd.

In de nacht van 30 op 31 mei gaat in de Boumankliniek aan de Prins Constantijnweg in Rotterdam, een kliniek voor mensen met verslavings- of (ernstige) psychiatrische problemen, een 40-jarige Rotterdammer door het lint. Het personeel weet de man onder controle te brengen, en hoewel hij rustig is besluit de gearriveerde politie de man toch ook te boeien. Kort hierop wordt de man onwel, na reanimatie wordt de man naar het ziekenhuis gebracht waar hij overlijdt.

In de avond van 3 augustus rijdt Joop Kleijn uit Berkel-Enschot op een motorscooter zonder kenteken door Tilburg. Politiemensen die dat zien willen hem aanspreken en geven een stopteken. De man gaat er vandoor. De politie zet de achtervolging in. In Heukelom ziet de man de weg versperd door een politievoertuig. Hij keert om en rijdt met hoge snelheid weg. In een onoverzichtelijke flauwe bocht botst hij frontaal op een politiewagen, die als versterking is opgeroepen. Hij wordt het maisveld in geslingerd. Hij raakt hierbij zo ernstig gewond dat hij ter plekke overlijdt. De Rijksrecherche oordeelt dat betrokken politiemensen niet verwijtbaar hebben gehandeld.

Op 1 september om 4:30 schiet de politie in Purmerend Raymon van der Tien dood. Hij verkeert in een psychose. Hij heeft een stofzuigerslang bij zich en schreeuwt tegen de politie. Drie politieagenten lossen veel schoten, eerst vijf schoten, dan nog een aantal. Er wordt iets geroepen als: ’sta, of ik ga schieten, blijf liggen’. Een getuige heeft het over een dozijn schoten die zouden zijn gelost. Hoe vaak Raymon is geraakt is onbekend. In de eerste berichten wordt gesuggereerd dat er over en weer zou zijn geschoten, maar dat was niet het geval. Van der Tien is het eerste dodelijke slachtoffer van een politiekogel in 2017 voor zover we weten.

Op 11 oktober schiet de Amsterdamse politie in Roosteren de 30 jarige fransman Jaouad A. uit Brest dood, als hij na een wilde auto-achtervolging te voet vlucht. Onbekend is hoe vaak hij is geraakt en waar. In de rug? Of liep hij op de politie af? Eerder tijdens de achtervolging wordt een tas met onderdelen van een automatisch wapen uit de auto gegooid, maar verder is hij of de andere inzittende niet bewapend. Hij zou betrokken zijn bij een poging iemand uit de gevangenis van Roermond te bevrijden.

(bron: Telegraaf)

In de vroege ochtend van 16 december schiet de politie in IJmuiden een 49 jarige verwarde man neer. De man had zichzelf al ernstig verwond met een mes en had gevaarlijke vloeistoffen gedronken. Zijn familie lukte het niet hem te kalmeren en daarom werd de politie gebeld. Toen die arriveerde bedreigde de man hen met zijn mes. Er zijn drie schoten gehoord. De man overleed later die dag in het ziekenhuis, de doodsoorzaak is nog niet bekend.

Deze sterfgevallen hadden niet gehoeven. In geen van deze gevallen liep de politie echt gevaar. Als de politie professioneler was geweest hadden deze mensen nog geleefd. Verder ontbreken er mogelijk mensen van deze lijst omdat het Openbaar Ministerie alleen zeer summier aangeeft wat waar is gebeurd. De vierde dode door een politiekogel kon ik bijvoorbeeld niet vinden. Voor de conclusie dat de politie minder schiet, wat je zou kunnen denken omdat er minder schietincidenten met doden of gewonden waren in 2017 dan in 2016, is geen grond omdat we niet weten bij hoeveel incidenten er hoeveel kogels zijn afgevuurd.

Maar wat er tussen 11 en 15 januari 2018 bij het Openbaar Ministerie is gebeurd, dat er een persoon minder door de politie zou zijn doodgeschoten in 2017, blijft nog een raadsel.

In oktober 2017 verschenen er nieuwsberichten in de media dat de Nationale Politie bezig was met het ontwikkelen van drie nieuwe apps. De apps die toentertijd genoemd werden waren de ‘Samen Zoeken’-app, de ‘Autémon’-app (burgers speuren mee naar gestolen voertuigen gebaseerd op de populaire Pokemon-app) en de ‘Inbraak-app’.

RTL Nieuws publiceerde gisteren een artikel waarin beschreven wordt hoe het prototype van de Samen Zoeken-app eruitziet. Zij kregen het prototype als eerste onder ogen.

In de Volkskrant verscheen in oktober 2017 een uitgebreid artikel over het ontwikkelen van de drie nieuwe apps. Het artikel meldt dat de gebruikers van de Samen Zoeken-app met “nuttige tips of het terugvinden van een vermiste” punten kunnen verdienen waarmee ze kans maken op prijzen. Of daar in de huidige versie nog steeds sprake van is is ons op dit moment niet bekend.

Op de website van Frank Smilda (Sectorhoofd Dienst Regionale Informatie Organisatie bij de Nationale Politie) en Arnout de Vries (onderzoeker op het gebied van social media en maatschappelijke veiligheid bij TNO), genaamd SocialMediaDNA, staat ook een interessant artikel uit 2017 over de app. De app wordt daarin als volgt omschreven:

“Bij de tools hoort ook de app die binnenkort wordt gelanceerd. Met deze app kan je bij een vermissing niet alleen je netwerk inschakelen, maar ook de politie. Met een enkele klik worden de sociale media bereikt. De app helpt verder het zoekgebied te verkleinen en geeft tips en tricks bij het zoeken naar vermiste personen. Zo zorgt het ervoor dat al in een vroeg stadium structuur en richting aan een zoekactie wordt gegeven. De app heet trouwens ‘Samen Zoeken’.”

Dit soort nieuwe apps worden ontwikkeld door de nieuwe ‘Q-teams’ van de politie. Een jonge, nieuwe beweging binnen de politie die veel vrijheid van de korpsleiding krijgt om nieuwe technologische innovaties binnen de opsporing te ontwikkelen.

Het laten ontwikkelen van de apps kost de politie gemiddeld 50.000 euro per stuk.

Privacyhoogleraar Gerrit-Jan Zwenne (Universiteit Leiden) is niet tegen burgeropsporing, maar vindt de beloning in de vorm van punten en cadeaus riskant. ‘Door er een spelletje van te maken nodig je mensen uit politieagentje te spelen’, zegt hij. ‘Dan loop je het risico dat ze te ver gaan. De apps moeten daarom heel duidelijk zijn over de randvoorwaarden, over waar de opsporing eindigt. Dat iemand niet voor eigen rechter gaat spelen als hij dankzij de Autémon niet alleen de gestolen auto aantreft, maar ook de chauffeur.’

Het risico van eigen richting door ‘gamification’ (de gelijkenissen met spelvormen) ziet ook privacyexpert Bart van der Sloot (Universiteit Tilburg). ‘Het doet ook geen recht aan de ernst van het opsporingswerk’, zegt hij. ‘Het machtsmonopolie ligt bij de politie en die draagt dit nu deels over aan de burger in spelvorm. Ik vind dit onethisch.’

Bas Filippini, voorzitter van Privacy First, snapt de goede bedoelingen, maar noemt het ‘spionnetje spelen’ vooral een ‘gevaarlijke ontwikkeling, die heel hype- en sensatiegevoelig is’.

Er kleeft echter een andere donkere keerzijde aan het invoeren van dit soort apps door de politie. Er wordt in de beschrijvingen van de app al over gesproken: sturing en zoekadviezen. Dat klinkt op het eerste gezicht natuurlijk heel mooi. Groepen mensen of individuen die door de politie gestuurd worden in hun zoektocht en met behulp van GPS precies bij kunnen houden waar al gezocht is en waar nog niet. Klinkt bijna te mooi om waar te zijn. Deels is het dat ook.

De keerzijde is namelijk dat de politie nu de macht krijgt om niet alleen individuen maar ook grote groepen mensen via het ‘zoekadvies’ in de app te vertellen waar zij wél moeten zoeken, maar daarmee indirect ook de grote groepen deelnemers weg kunnen leiden van gebieden waar politie en justitie niet wíllen dat de mensen zoeken.

Een tweede punt is dat wanneer u de app’s van de Nationale Politie installeert u natuurlijk eerst allerlei toestemmingen aan de app moet verlenen voordat u er gebruik van kunt maken. Toestemming voor het  gebruik van de camera, de microfoon, uw locatie, voor toegang tot uw oproepen, contacten, smsjes en noem maar op. U kent dit proces vast wel van andere app’s op uw gsm.

Recentelijk zijn er in de media artikelen verschenen over app’s die misbruik maken van deze toestemming(en) en meeluisteren/kijken met wat u allemaal uitspookt gedurende uw dag en nacht en daar weer andere producten en aanbiedingen van derden op afstemmen.

Al deze toestemmingen zullen door de gebruikers verleent worden aan een overheidsorganisatie die eerdaags ook nog eens gretig gebruik zal maken van de zogeheten ‘Hackwet’ (Wet Computercriminaliteit III) en, in samenwerking met de AIVD, van de ‘Sleepwet’ (Wiv: Wet op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten). De Nationale Politie heeft al lange tijd een zéér slechte reputatie op de gebieden van integriteit en het naleven van de wetgeving rondom vertrouwelijke gegevens. Dat alles maakt de zorgen omtrent de privacy van de individuele burger, en die van de samenleving in zijn totaliteit, van een geheel andere orde.

Een kantelpunt ten tijde van de technologische informatierevolutie die wij als mens doormaken wordt spoedig bereikt, als dit punt al niet bereikt is. Een kantelpunt niet alleen met betrekking tot de surveillance van burgers door de overheid, maar dientengevolge ook met betrekking tot de controle óver de burger.

Wij zijn niet van de complottheorieën en de ‘aluhoedjes’ en het is een bewezen feit dat politie, justitie en overheden zich soms meer gebaat voelen bij het niet bekend worden van bepaalde feiten van een incident bij het grote publiek; om welke reden dan ook. Dat kan een geheel legitieme en objectieve reden zijn, maar ook meer dubieuze redenen in het eigenbelang van politie en justitie kunnen bedacht worden.

Dit soort gesloten apps geven politie en justitie nu op een voor hen veel efficiëntere manier, en veel grootschaliger, de macht om zoektochten juist weg te leiden van bepaalde gebieden door zeer specifiek en per direct zoekadviezen te verspreiden voor andere gebieden.

De app’s worden aan de burger aangereikt als perfect hulpmiddel, maar zijn tegelijkertijd een listige manier van politie en justitie om zichzelf nog meer de controle toe te eigenen over een situatie waarin door burgers meegezocht wordt, om welke legitieme of niet-legitieme reden dan ook. Daarnaast bieden dit soort apps allerlei nieuwe manieren om massasurveillance mogelijk te maken naast de verruimde bevoegdheden in nieuwe wetgeving.

artikel is verschenen op Blauwe Logica

De politiestaat der Nederlanden heeft weer van zich laten horen. Afgelopen maandag 8 januari 2018, rond drie uur in de middag, werd de provincie Groningen door een aardbeving met een kracht van 3.4 op de schaal van Richter getroffen. Het epicentrum lag bij het plaatsje Zeerijp. In het dorp bevinden zich o.a. de basisschool Wilgenstee en voetbalvereniging ‘De Fivel’.  Het aantal schademeldingen na de beving is op het moment van schrijven opgelopen tot boven de 1300.

De zwaarste beving in ruim vijf jaar tijd en de schade die ermee gepaard ging lieten weer zien hoe machteloos en wanhopig de Groningers zich voelen na het jarenlange getouwtrek en Haagse theater over de aardgaswinning in de provincie door de NAM. Na de beving, toen bekend werd dat minister Wiebes van Economische Zaken en Klimaat een bezoek zou brengen aan Zeerijp, werden er een aantal Facebook-evenementen (en hier) aangemaakt die demonstraties aankondigden.

De Groningse Agnes Voorintholt toonde door middel van een paar muisklikken haar virtuele interesse voor de Facebook-evenementen, maar die paar muisklikken alarmeerde de Big Brother-machinerie die op volle kracht draait in Nederland. Dinsdagavond 9 januari, rond half acht, ging de deurbel en stonden er twee geüniformeerde politieagenten voor de deur van de woning van Agnes.

De agenten vertelden haar dat een ‘speciaal team’ van de politie had opgemerkt dat Agnes interesse had getoond in de Facebook-evenementen. De agenten stelden haar vragen. Of ze naar de demonstratie ging. Of ze wist hoeveel mensen er zouden komen.

Agnes over het voorval: “(…) Het kan niet zo zijn de politie in je huis staat wanneer je een event liket. Dit is echt ‘Big brother is watching you’. Je schrikt ook. Ik dacht even dat er iemand dood was.”

De politie geeft toe het huis van Agnes te hebben bezocht en stelt dat het beter was geweest om het bezoek niet in politie-uniform maar in burger af te leggen.  Op hun website schrijven zij:

“Agenten kozen er voor om in een persoonlijk gesprek te vragen naar de aard, het aantal deelnemers en de locatie van een mogelijke demonstratie. Deze informatie was nodig om een goede inschatting te kunnen maken van het aantal demonstraties en de betrokken partijen bij deze demonstraties. Het is voor de politie belangrijk om in goed contact met burgers te zijn, zodat we weten wat er speelt. Uiteraard komen we niet aan het grondrecht om te demonstreren. Achteraf gezien was het beter geweest om de twee bezoeken niet in politie-uniform af te leggen, maar in gewone ‘ burger’  kleding.”

Dit is een door de politie lang beproefde intimidatie-tactiek onder het mom van ‘verbinden met de burger’ (hier, hier, hier, hier, hier).

Niet iedereen weet dat je op grond van artikel 12 van de Grondwet in deze gevallen het recht hebt de politie zonder nadere uitleg weg te sturen. 

Er bestaat een interessant en goed artikel op de website van Vrij Nederland over het monitoren van de social media door de politie. Het artikel dateert uit 2014 en de technologische ontwikkelingen bij de politie en overheid zijn sinds die tijd met grote sprongen vooruit gegaan. Een angstaanjagende gedachte wanneer men leest wat men destijds allemaal al in kaart kon brengen over de burger.

Saillant detail is dat men in het oude artikel al spreekt over een zogeheten digitaal ‘sleepnet’ waarmee men grote hoeveelheden (vertrouwelijke) informatie kan verzamelen. Met veel omzichtigheid wordt deze term in het artikel gebezigd.

We zijn nu drie jaar verder en de ‘Sleepwet‘ wordt dit jaar ingevoerd, evenals de ‘Hackwet‘ waarmee de politie veel ruimere bevoegdheden krijgt om allerlei elektronische apparatuur op afstand binnen te dringen. En de politie staat meteen aan je deur wanneer je een Facebook-evenement liket dat niet helemaal in hun straatje of dat van de lokale driehoek (politie, OM en burgemeester) past.

De politiestaat Nederland. Filmpje uit 2012 over zogeheten RTIC’s van de politie. Real Time Intelligence Centre’s:

artikel is verschenen op Blauwe Logica

Niemand vertrouwt niemand meer in de wijk. Hondenbezitters worden benaderd door de politie om iedere vierkante meter tijdens hun wandeltochtje af te speuren naar verdacht gedrag.

Monteurs van woningbouwcorporaties worden getraind om tijdens reparaties in de woning allerlei andere zaken waar te nemen zonder enige echte expertise.

Postbodes worden ingezet door verzekeraars en de politie om tijdens het bezorgen van de post verdachte zaakjes te melden.

“Boef in de wijk”-spelletjes onder leiding van de Nationale Politie in samenwerking met beheerders van buurt-whatsapp-groepen vinden op steeds grotere schaal plaats. Buurtbewoners die niets met het ‘spel’ van doen hebben melden op Facebook last te hebben van overenthousiaste buren die de buurtbewoner verdenken van het stelen van zijn eigen auto en zijn sleutels uit het contact trekken…

Als de buurman een grotere auto heeft en minder uren werkt zal die vast en zeker aangeschaft zijn met behulp van crimineel vermogen en wordt u verzocht dit direct te melden bij de politie.

Als de buurman mogelijk een uitkering heeft én een grotere auto dient u onmiddellijk contact op te nemen met de gemeente of fiscus, of natuurlijk de politie.

Ligt er op een dak geen sneeuw in de winter na een sneeuwbui dan betreft het geen bewoonde zolderkamer maar waarschijnlijk een hennepplantage en wordt u verzocht dit zo snel mogelijk aan de politie te melden.

Ziet u iemand in de wijk lopen die u voorheen nog niet heeft gezien, neem dan zo snel mogelijk contact op met de politie. Hetzelfde geldt voor een auto die niet in de wijk ‘thuishoort’. Meld dit aan de politie.

Loopt er een jongere in Rotterdam met ‘merkkleding’ (in combinatie met zekere andere etnische kenmerken) dan gaat de politie de jongere en/of zijn/haar familie en vrienden vragen stellen en misschien zelfs wel vorderen om een kassabon te tonen als bewijs van aanschaf.

Is iemand wel heel erg kritisch op beleid dan betreft het mogelijk een verward en paranoïde persoon en komt hij/zij mogelijk op een alternatieve top 600 lijst van politie, justitie en gemeente vanwege mogelijk gevaar voor de samenleving. Ook dient er ruimere wetgeving te komen die het mogelijk maakt verwarde personen preventief op te sluiten. Liefst worden deze personen ook nog gechipped, maar dat wordt (nog) niet openlijk gezegd.

De DNA-databank(en) komen er ook nog aan en de bestaande worden uitgebreid.

Real-time gezichtsherkenning middels bewakingscamera’s en de bodycams van agenten wordt ingevoerd en gekoppeld aan allerlei databanken.

De camera’s met kentekenplaat-herkenning (ANPR) worden uitgebreid van alleen de snelwegen naar vele andere wegen door heel Nederland. De vastgelegde kentekens kunnen door middel van de sleepwet (Wiv) natuurlijk langer bewaard worden door de AIVD en mogelijk de MIVD. Zo ontwijkt de politie (en de fiscus) de bewaartermijnen van de vastgelegde informatie.

De Hackwet (Wet Computercriminaliteit III) treedt in werking en het hacken van computers, mobieltjes, smart-tv’s, IP-camera’s en noem maar op komt binnen handbereik van de Nationale Politie. Deze wet zorgt er ook voor dat nieuwe zwakheden in software die u dagelijks gebruikt (zogeheten zero-days) enige tijd geheim gehouden kunnen worden voor de leveranciers van de software zodat de Nationale Politie (en natuurlijk de AIVD en MIVD) gebruik kunnen maken van deze zwakheden voordat er updates uitgebracht worden die de zwakheden herstellen.

Nee, Nederland is nog geen politiestaat. Absoluut niet. Echt niet. Geloof ons nou. We menen het. Serieus…blablabla

foto: mogelijk ‘Hunter’ en Cayenne in betere tijden (bron: Nationale Politie)

Verrassend nieuws van het roofvogelfront: De Nationale Politie stopt met de inzet van roofvogels tegen ongewenste drones. Zoals hier eerder beschreven heeft de politie een onbekend aantal kuikens van de Amerikaanse zeearend gekocht. Het innovatieve anti-dronebedrijf Guard from Above zou deze opleiden, om net als steenarend Cayenne en nog een andere vogel, die mogelijk ‘Hunter’ heet, drones uit de lucht te halen. Dat er in dit project ook maar één Amerikaanse zeearend een drone heeft onderschept is niet erg waarschijnlijk. Er is in elk geval geen bewijs van. Er zouden ook honderd politiemensen worden opgeleid tot roofvogelgeleider, deze training was al begonnen.

Op Politie.nl zegt Marjolein Smit-Arnold Bik, diensthoofd van de Dienst Landelijke Operationele Samenwerking (DLOS) van de Landelijke Eenheid: ‘Een jaar na de start met onze eigen vogels hebben wij de balans opgemaakt. Hoe gaat het, wat levert het op, wat kost het? Het zelf trainen, houden en inzetten van de roofvogels blijkt in de praktijk complexer en lastiger uitvoerbaar dan eerder uit het project bleek. Ook bleek het kostbaarder. Daarbij is de operationele vraag voor ondersteuning minder groot dan verwacht, met als achterliggende reden dat de roofvogel ook een veiligheidsrisico zou kunnen zijn, doordat hij misschien niet doet waarvoor hij getraind is. In gecontroleerde trainingssituaties presteerden de roofvogels goed, maar wat als het ‘echt’ is? Uiteindelijk hebben we moeten concluderen dat we geen sluitende business case hebben.’

Wat precies de kosten zijn geweest is nog niet openbaar. Ook de beelden van het TNO-onderzoek naar mogelijke verwondingen aan de klauwen door drone-rotors laten op zich wachten. De jonge Amerikaanse zeearenden (aantal onbekend) zouden het goed maken op een onbekende locatie.

Op 26 september 2017 maakte het Openbaar Ministerie bekend dat het de motorclub Satudarah wil verbieden. Dat is op zich geen nieuws, want verbieden van Outlaw Motorcycle Gangs (OMG’s), waartoe het OM Satudarah rekent, is iets waar het OM het al heel lang over heeft. Maar op die dinsdag zijn ook drie bestuursleden van Satudarah aangehouden en zijn er invallen en huiszoekingen geweest in 22 woningen, bedrijfspanden en garageboxen in Enschede, Tilburg, Zaandam, Maastricht, Oss, Rotterdam, Zoetermeer, Kamerik, Zevenhuizen, Amstelveen en Weert. In totaal werkten tweehonderd medewerkers van de politie mee aan de actie, net als negen rechters-commissarissen en zestien officieren van justitie. De invallen lijken te zijn bedoeld om bewijs te verzamelen van afpersing, geweld, wapenbezit en drugshandel. Want vanwege die zaken moet Satudarah worden verboden. En inderdaad werd er wat gevonden: 750 gram MDMA en een shotgun. En dingen die niet verboden zijn, zoals cash geld, horloges, computers, documenten, telefoons, motoren en auto’s.  Die zijn in beslag genomen. Het OM had deze keer de media niet uitgenodigd, maar plaatste zelf een filmpje op Youtube.

(bron Youtube)

Op 0 seconden: Twee mannen kijken in de achterbak van een auto. Een man met blauwe handschoenen aan stapt voorin.

Op 7 seconden: Wapens, drugs of sporen van geweld of afpersing worden gezocht. We zien nu van de zijkant een politieman die bladert in papieren. Waar zijn we hier? Is dat zijn eigen auto of van een Satudarah-verdachte?

Op 18 seconden: We zien een motorclub-jasje. Kapikane National, dat ziet er belangrijk uit. Waarom laat de politie dit zien?

Op 27 seconden: Nu de achterkant. Een blauwe hand wijst op het woord ‘world’. Er worden foto’s gemaakt.

Op 40 seconden: Een stukje geluid. Waarom zit er eigenlijk geen geluid bij het filmpje? Hadden we anders bekende stemmen kunnen horen? Was het een haastklus? Hoe laat zijn deze opnames gemaakt? 26 september ging de zon op om 7:34. Om 12:50 is de politie.nl pagina met deze jas en de link naar het filmpje voor het laatst ge-update.

Op 41 seconden: De jas gaat in een envelop! Waarom eigenlijk? Verwachten ze sporen van drugs, wapens of geweld tussen de vezels aan te treffen? De auto is waarschijnlijk in beslag genomen. Om de afluisterapparatuur te verwijderen? Voor sporenonderzoek? Of meer als buitengerechtelijke straf? Is er vervangend vervoer geregeld? Waar blijft de shotgun? En de MDMA? Niet op dit adres, lijkt het.

Op 47 seconden: Een jonge hond moet onder in een linnenkast zoeken, maar vindt niets. Helemaal links zien we nog de knokkels van mogelijk de bewoner, of een rechercheur.

Op 54 seconden: Midden in beeld een grote envelop van het Nederlands Forensisch Instituut (NFI). De datum is te lezen, de rest kan ik niet ontcijferen. Zit hier die motorjas van net in? Een politieman van de dienst landelijke recherche op de knieën  voor een koffer. Achter de koffer de voeten van – ik gok – de bewoonster en nog iemands voeten. De politieman begint in de koffer te rommelen. Dit is zijn eigen koffer, hij pakt een formulier waar ‘politie’ op staat. Filmpje afgelopen.

Dit is het enige beeld van 22 invallen en doorzoekingen. Plus nog twee foto’s van het wegslepen van een auto en een openstaande garagebox in Tilburg. En de verboden spullen, waarom is daar geen beeld van? Bedoelt het OM te zeggen dat ze op misschien wel 21 locaties niets strafbaars heeft gevonden maar wel van alles in beslag heeft genomen? In welke plaats zijn die MDMA en de shotgun eigenlijk aangetroffen? En is er samenhang met Satudarah? Of gaat het om een bekende van een neef van iemand van Satudarah en lagen de spullen allang op het politiebureau, maar is de zaak hier bij gevoegd, omdat er dan zeker iets zou worden gevonden op de dag dat het OM zegt Satudarah te willen verbieden en drie bestuursleden vastzet? En ‘in alle beperkingen’, wat door sommigen wordt gezien als psychologische marteling, maar officieel is bedoeld om onderzoek te helpen.

Als je na een jaar onderzoek bij 21 van de 22 invallen niets vindt wat niet mag, wat moeten die beperkingen dan nog helpen om het bewijs rond te krijgen? Het feit dat het politiebericht niet specifiek meldt dat de shotgun en de MDMA bij een lid van Satudarah is aangetroffen is een sterke aanwijzing dat dat niet het geval is. In de huidige politievoorlichting wordt namelijk altijd gemeld wanneer een motorclublid iets doet wat niet mag, hoe klein ook. Allerlei zaken, zoals auto’s, zijn in beslag genomen omdat ze worden gezien als instrumenten om misdrijven mee te plegen. Misdrijven die nog niet ter kennis van de politie lijken te zijn en waarvan het bewijs nog moet worden geleverd. Intussen zijn twee motoren en zes auto’s in beslag genomen, die heus niet allemaal zijn gebruikt om die shotgun en 750 gram MDMA te vervoeren, maar het in het wilde weg in beslag nemen van dure spullen past precies in de treiteraanpak waarbij een in ongenade gevallen burger jarenlang het leven zuur kan worden gemaakt door de overheid, zonder dat die burger zich kan verweren. De kans is groot dat er uiteindelijk geen veroordeling komt bij Satudarah wegens de shotgun en de MDMA.

Want het zou niet de eerste keer zijn dat de politie jokt en trucs uithaalt wanneer op heel veel locaties wordt binnengevallen.

Na de confrontatie 7 april 2016 tussen de Hells Angels en de mysterieuze Mongols in het Van der Valk-hotel in Rotterdam werden bij doorzoekingen op 19 locaties wapens, munitie, drugs en vals geld gevonden. Hadden we het niet gedacht: dit zijn veelzijdige zware criminelen!

(foto politie.nl)

Op de enige foto die naar buiten werd gebracht zien we geen vals geld of drugs (hennep en mogelijke harddrugs had de politie gezegd). Terwijl alom op radio en tv zogenaamde deskundigen beweren dat de ‘bendeoorlog’ tussen de Hell Angels en de Mongols nu in Nederland is losgebarsten, zien we twee vuurwapens, waarvan je met de ene zeker niet kan schieten, een geluiddemper die niet past en patronen die allemaal verschillend zijn. Hartstikke verboden natuurlijk, maar voor een internationale zwaar-criminele organisatie niet wat je verwacht.

In juli 2016 staan twee mannen terecht voor dit wapenbezit. Ze waren in de buurt van het Van de Valk-hotel aangehouden, en werden niet vervolgd voor de vechtpartij, daar was geen bewijs voor. Het geladen revolver was volgens de eigenaar een erfstuk. Het incomplete pistool was van de ander. De burgemeester had diens winkel voor 18 maanden gesloten omdat de politie er drugs (wat voor drugs?) had aangetroffen, maar daarvoor werd hij niet vervolgd. Wel wordt er nog vervolging aangekondigd van drie Hells Angels die weliswaar in of bij het Van de Valk-hotel zijn gearresteerd, maar die in een andere zaak in beeld zijn. Voor de vechtpartij bij Van der Valk, waarbij een zwaargewonde viel, voor het valse geld en voor de ‘drugs’ is  tot dusverre niemand voor de rechter geweest. Waarom niet?

De heilige graal voor de motorclub-bestrijders is de raketwerper. In wat wordt genoemd de ‘Great Nordic Biker War’, een drieënhalf  jaar durend conflict tussen motorclubs in Scandinavië waarbij in totaal 12 doden vielen, is vier keer een anti-tankwapen afgevuurd. En ook zijn minstens vijf bomaanslagen gepleegd en is er veel geschoten. De daders zijn berecht. In 1997 werd de vrede getekend. Een van de strijdende clubs heette Bandidos.

Toen in 2014 voor het eerst in Nederland Bandidos verschenen werd aan verschillende kanten gesuggereerd dat na 17 jaar vrede deze Scandinavische oorlog opnieuw zou oplaaien. Niet dat er niets gebeurde, maar de oorlog kwam er niet. Op 27 mei worden op 30 plekken invallen gedaan om te bewijzen dat de Bandidos een criminele organisatie is en warempel worden er maar liefst vijf raketwerpers gevonden. Er wordt een persconferentie georganiseerd die live wordt uitgezonden op regiozender L1. Een fragment:

(bron: L1)

Op 0 seconden: De spullen die Gery Veldhuis, chef van de Politie Limburg hier noemt zijn in het proces tegen de Bandidos buiten beschouwing gelaten. Op de persconferentie klinkt het spannend en urgent, en dat was precies de bedoeling. Maar verband met de Bandidos is er niet.

Op 37 seconden: Burgers hoeven niet bang te zijn.

Op 1 minuut 54: Onno Hoes vindt het ontluisterend. Hij weet al langer van het onderzoek. Hij zou moeten weten dat de raketwerpers uit een ander onderzoek komen.

Op 2 minuut 33: Hoes suggereert dat er nog veel meer belastends is gevonden, maar dat is niet gebleken.

Op 3 minuut: Iemand vraagt waar de raketwerpers zijn gevonden. Veldhuis wil het niet zeggen, dan zou een doorvragende journalist de list kunnen doorzien, maar het was al bekend, dus hij moet het toegeven.

De politie krijgt regelmatig tips over aanwezigheid van drugs of wapens. Het is een koud kunstje om de opbrengst van een massale inval-actie tot een ‘succes’ te maken door er wat zekere ‘hits’ tussen te mengen. Het lijkt er sterk op dat dat in deze gevallen is gebeurd. Het strafrecht is bedoeld om mensen te beschermen tegen moordenaars, rovers en afpersers. Helaas willen politie en justitie het moeilijke en ondankbare strafrechtelijke traject niet volgen en zoeken ze het in theater en pesten van mensen die in hun ogen ‘boeven’ zijn. En dan maar hopen dat de rechter wil straffen op grond van beeldvorming. Daar heeft niemand wat aan.

Lees over het gevecht bij het Van der Valk-hotel in Rotterdam ook:

mossad-mc

beeldvorming boven transparantie

De Nederlandse politie doet aan social media surveillance en werkt hierbij in ieder geval samen met de social media monitoring bedrijven Coosto, OBI4wan en HowAboutYou. Dit blijkt uit documenten die door Buro Jansen & Janssen via een beroep op de Wet Openbaarheid Bestuur Wob) zijn verkregen. Ook de Nationaal Coördinator Terrorisme en Veiligheid (NCTV) huurt de diensten van Coosto in voor surveillance-doeleinden.

Grootschalige surveillance op internet door inlichtingendiensten kreeg bekendheid door de onthullingen van Edward Snowden in 2013 over het ‘sleepnet’ van de Amerikaanse inlichtingendienst National Security Agency (NSA). De NSA verzamelt zoveel mogelijk informatie van social media. Het opsporen van mogelijke terroristen vormt de legitimatie voor deze praktijken. De effectiviteit van het ‘sleepnet’ is nooit bewezen. Social media surveillance vindt echter niet alleen plaats door inlichtingendiensten, maar ook door de politie.

lees meer

Het woord van de politie is boven twijfel verheven. Om die reden heeft een rapportage of een proces-verbaal opgemaakt door een politieman dan ook een zwaarwegend effect. Mensen die zijn opgesloten in een gevangenis na te zijn veroordeeld door een rechter die zich baseerde op onderzoek en rapportages van de politie kunnen daarover mee praten.

De politie zelf heeft een aantal kernwaarden zelfs op het Internet gepubliceerd (https://www.kombijdepolitie.nl/over-ons/Paginas/kernwaarden-politie.aspx). ‘Ik zorg er voor dat mijn gedrag –tijdens de dienst, daarbuiten, maar bijvoorbeeld ook op sociale media- het imago van de politie niet schaadt.’, staat er bijvoorbeeld. Wij denken nu aan agent Jan-Willem die wij gisteren belichtten in het artikel ‘Stelletje amateurs’.

Over betrouwbaarheid zegt de politie het volgende: “Ik ben consistent en rechtvaardig in mijn optreden. Ik zet me in voor een hoogwaardig resultaat en doe dit op een deugdelijke wijze. Betrouwbaarheid betekent dat men op mij kan rekenen. Ik doe wat ik zeg en zeg wat ik doe. Ik kom mijn afspraken na. Als ik ze niet na kan komen, leg ik uit waarom. Ik ben respectvol naar iedereen.”

Het is zoals eerder opgemerkt van het grootste belang dat de politie inderdaad rechtvaardig, betrouwbaar en respectvol is. Maar is de politie dat ook? De vraag stellen is hem beantwoorden. Al in onze artikelen over Mitch Henriques schreven wij hoe een proces-verbaal werd vervalst, hoe een gewone burger werd overmeesterd, lees aangevallen, met veel te veel agressie en buitensporigheid. Hoe de man in plaats met respect te maken kreeg met bruten die hem lieten sterven na hem te hebben mishandeld. Ook schreven wij over de verhullende activiteiten die moesten voorkomen dat de daders werden vervolgd. Die daders staan overigens nog steeds niet voor een rechter.

Over integriteit zegt de politie: “Ik ben onafhankelijk in mijn optreden. Ik handel niet uit eigenbelang, maar voor de veiligheid van de burger, mijn collega en mijzelf.’ De gemiddelde motorrijder, en dan vooral degene die lid is van een motorclub oftewel MC, weet hoe de politie een voorkeursbehandeling lijkt te geven aan motorrijders die lid zijn van clubs. Elk incident wordt niet alleen breed uitgemeten in de pers door het ‘name and shame’-beleid van de politie, het lijkt er ook veel op dat de politie incidenten spaart om de clubs negatief neer te zetten in rapportages waarover wij ook eerder al vele malen berichtten op deze site. Onbetrouwbare rapportages die vol staan met onwaarheden en aannames.

De veiligheid van de burger wordt ook gewoon op het spel gezet. Niet alleen door agent Jan-Willem, zoals u gisteren las in onze blog, maar ook door data op te slaan in niet-aangemelde databanken over motorrijders die vervolgens worden gedeeld met de autoriteiten in het buitenland. Het gevolg daarvan is dat niet-veroordeelde en vaak zelfs niet-verdachte leden van motorclubs landen als Australië, Canada, Nieuw-Zeeland en de Verenigde Staten niet meer in komen. Belang of veiligheid van de burger?

Op 26 januari 2010 berichtte Nu.nl: ”Cijfers politie zijn onbetrouwbaar’. Verder in het artikel: ‘Statistieken van de politie, die de basis vormen voor veel politieke besluitvorming, zijn daardoor niet betrouwbaar.’ Laat daar eens over nagedacht worden. Politieke besluitvorming.

The Post Online berichtte ons op 7-12-2014: ‘Een meerderheid van Nederlandse strafrechtadvocaten twijfelt regelmatig aan de juistheid van door politieambtenaren opgestelde processen-verbaal. Driekwart van de advocaten vindt de betrouwbaarheid van processen-verbaal een groot probleem. 62 procent noemt fouten in processen-verbaal zelfs structureel. Dat blijkt uit een enquête van ThePostOnline gehouden onder honderd strafrechtadvocaten uit heel Nederland.’

Het gaat niet alleen om fouten, zegt TPO. Er is ook vaak sprake van opzet. ‘Bart Nooitgedagt, voorzitter van de Nederlandse Vereniging van Strafrechtadvocaten, is niet verbaasd over de uitkomst van de enquête. “Verklaringen van getuigen en verdachten worden zelden letterlijk weergegeven. Relevante delen ontbreken of worden ingevuld door verbalisanten. Zij selecteren vaak wat zij zelf relevant vinden, waardoor soms cruciale informatie ontbreekt. De fouten lopen uiteen van onbewuste, kleine weglatingen tot moedwillige vervalsingen, zeggen de ge-enquêteerde advocaten. Als oorzaken noemen zij scoringsdrift, tijdsdruk, tunnelvisie en een gebrek aan taal- en schrijfvaardigheid.’

NRC schreef op 25 januari 2016: Er zijn grote twijfels over de betrouwbaarheid van nieuwe mobiele flitsapparatuur van de politie. Dat zegt voorzitter van de politievakbond ACP Gerrit van de Kamp maandag in het Algemeen Dagblad. Hij pleit voor het opschorten van deze radarcontroles.’ In dit geval komt de kritiek nota bene zelf van de politie, die toch maar even deze apparatuur gebruikt om wat bonnetjes uit te schrijven.

Een gebrek aan taal- en schrijfvaardigheid, moedwillige vervalsingen, slecht werkende apparatuur die leiden tot veroordelingen door rechters die afgaan op de betrouwbaarheid van de politieman in zijn proces-verbaal. Politieke besluitvorming die tot stand komt door rapporten van de politie.

Na gisteren komt daar nog iets bij. Het Algemeen Dagblad op 7-9-2017: ‘De politie probeert zelfs van kritische agenten af te komen door ze een psychiatrisch stempel te geven. Dat blijkt uit een geheime opname in bezit van Een Vandaag. In de opname worden de voordelen besproken van het ontslaan van een agent op medische gronden waardoor de kosten op het UWV zijn af te schuiven.’

Ja, nu bent u sprakeloos. Net als wij. In de oude Sovjet-Unie werden dissidenten soms in psychiatrische inrichtingen geplaatst. Daarvan hebben wij jarenlang schande gesproken. Leve de vrijheid in het Westen, niet waar? En dan ook nog het UWV oplichten. Lijkt dit niet heel veel op oplichting, valsheid in geschrifte, beïnvloeding van een arts? Waar is het medisch beroepsgeheim?

Willen wij nu echt dat de politie meer bevoegdheden krijgt? Geloven wij nu echt dat de politie betrouwbaar is? Peter R. de Vries heeft jarenlang zijn uiterste best gedaan om onterecht veroordeelden vrij te krijgen. De Schiedammer Parkmoord, de Puttense Moordzaak. We kennen allemaal die zaken waarin door een rechter op basis van politiewerk mensen voor vele jaren de gevangenis in gingen en hun leven kapot werd gemaakt. De veiligheid van de burger?

Het afgelopen jaar berichtten wij u over corruptie, veel meer verdienen dan de Balkenende-norm door politietopmensen, geweld en bedrog. Wanneer u straks niets meer van ons hoort, komt dat omdat wij misschien wel in een psychiatrische inrichting zitten. En hoe het daar kan toegaan las u al in onze trilogie over ‘Carrière in de jeugdzorg.’ Het zal je maar gebeuren!