Tropische diarree in het Telegraaf gebouw.

Op 8 april 2019 meldde Nu.nl het volgende nieuws: ‘Misdaadjournalist John van den Heuvel zegt dat de ernstige aan hem gerichte bedreiging afkomstig is van Ridouan Taghi, die wordt gezocht vanwege betrokkenheid bij meerdere liquidaties en pogingen daartoe.’

Daaronder staat de volgende alinea: ‘Destijds werd niet bekendgemaakt wie verantwoordelijk was voor de dreiging. Van den Heuvel maakte de naam pas maandag bekend in de uitzending van RTL Boulevard.’

Het was niet bekend wie John, onze Johnnie, bedreigde? Van den Heuvel maakte pas maandag bekend wie degene is die hem iets wil aandoen? Vroeger hadden we dat kunnen geloven, want toen had je geen internet en had je net de krant in de vuilnisbak gegooid. Het oude nieuws was dus niet meer te achterhalen. Er was toen geen internet, en ook nog geen afvalscheiding. Maar tegenwoordig is er wel internet en 1 klik op de magische knop ‘enter’ leert ons het volgende:

‘De dreiging op John van den Heuvel is ontstaan door een vergadering van een motorclub. Dat zegt de misdaadverslaggever woensdagavond in het programma RTL Boulevard. “In feite word ik 24 uur per dag, zeven dagen per week beveiligd.” (RTL Boulevard op 14 maart 2018)

“Het is te vergelijken met een tropische malaria” , zegt Johnnie daar nog onder. Volgens mij is het eerder te vergelijken met een tropische diarree. Als het al zo simpel is om te controleren wie er in het nabije verleden is beschuldigd van het bedreigen van onze Johnnie en wie er gisteren de schuld kreeg.

In Nederland lopen nu talloze zwaar getraumatiseerde burgemeesters rond. Er zijn officieren van justitie die wethouder werden voor de VVD na te zijn bedreigd. Journalisten kunnen hun werk niet meer doen door de vele ernstige bedreigingen. Alsof die journalisten eerst hun werk wel deden. En ondertussen heeft de AIVD wel talloze complotten kunnen doorzien van islamitische terroristen, van hackende Russen, maar is er nog geen enkele bedreiger aangehouden. Sterker nog, we weten niet eens wie het zijn.

Maar ja, we weten ook niet wie Mitch Henriquez heeft doodgeknepen. En dat waren politieagenten. Dat wordt namelijk angstvallig geheim gehouden. Dus verbazend is niets meer.

Mijn verontrustende stelling is dat de overheid en de media heel goed wisten dat de heer Taghi achter de bedreigingen zat en ook opdrachtgever was van de aanslag op het gebouw van De Telegraaf. Maar vorig jaar moesten er nog even gauw een paar motorclubjes worden verboden. De laatste zaak is nu zo’n beetje onder de hamer en de club die dan nog overblijft is bezig zichzelf op te heffen, al is het per ongeluk.

Ik weet niet waarom meneer Taghi zo boos is geworden op onze Johnnie, maar wanneer je meedoet aan de vieze spelletjes van de overheid begrijp ik wel een beetje wat hem drijft. Het is dus niet meer de vraag waarom meneer Taghi zulke dingen doet, maar waarom er niet veel meer mensen heel boos worden. Meneer Van Laarhoven bijvoorbeeld. Onschuldig in een cel in Thailand, zonder centjes en zelfs de Ombudsman spreekt er schande van. De officier van justitie die verantwoordelijk is bedreigde zelfs zichzelf nog. Tsja, als niemand anders het doet, doe ik het zelf zal hij gedacht hebben. Of meneer Otto die anderhalf jaar in een extra beveiligde cel zat omdat de politie zei dat hij een officier van justitie bedreigde.

Er is dus geen motorclub die onze Johnnie heeft bedreigd. Dat verbaast mij niets. Er zijn namelijk in Nederland helemaal geen motorclubs die dat soort dingen doen. Het gebeurt alleen in de krant. Op straat gebeurt bijna niets. Er is geen oorlog tussen motorclubs, er zijn geen motorclubs die structureel in oorlog zijn, er zijn geen criminele motorclubs en er worden geen journalisten, burgemeesters of officieren van justitie bedreigd door motorclubs. Wordt dan helemaal niets bedreigd? Jawel, de rechtsorde wordt ernstig bedreigd door liegende topambtenaren, officieren van justitie, mediaknechten en politieagentjes.

 

 

Marinus van der Lubbe en het nepnieuws

 

Dat het op het Ministerie van Veiligheid en Justitie een rommeltje is, had u al begrepen. Na de heisa met de bonnetjes van Teeven, het aftreden van ministers en staatssecretarissen was er al een vermoeden van onzorgvuldigheid. Inmiddels heeft de nieuwe minister de naam van zijn ministerie aangepast. Het heet nu Ministerie van Justitie en Veiligheid. Is daarmee alles nu weer goed? Of hebben wij te veel aandacht besteed aan de misstanden waarvan wij hoorden zonder te kijken naar dingen die nog veel erger waren?

Deze week werd bekend dat rapporten van het WODC, het Wetenschappelijk Onderzoeks- en Documentatie Centrum, regelmatig worden aangepast aan de politieke voorkeur van ambtenaren en bewindslieden. Op 6 december 2017 zegt Elseviers Weekblad hierover: ‘Topambtenaren op ministeries zouden zich herhaaldelijk bemoeien met onderzoeken van het instituut, dat als onafhankelijk dient te fungeren.’ ‘Het gaat van directe beïnvloeding van het ministerie op onderzoeksrapporten op vraagstelling en methoden, tot het redigeren van teksten en zelfs het achteraf herschrijven van conclusies.’ Weinig wetenschappelijk.

Wat zegt het WODC over zichzelf? ‘Het WODC wil een toonaangevend wetenschappelijk onderzoeks- en kenniscentrum zijn voor het veld van JenV. Dat realiseert het door het uitvoeren van eigen onderzoek, het verzamelen van statistische informatie over Justitie en Veiligheid en het uitbesteden van onderzoek aan externe partijen (universiteiten en onderzoeksinstituten).’, zegt de organisatie op de eigen website (https://www.wodc.nl/) Let vooral op het woordje ‘wil’. Het WODC wil het wel, maar ja.

‘Het uitbesteden van onderzoek aan universiteiten en onderzoeksinstituten.’ De meerderheid van de lezers zal nimmer eerder hebben gehoord van het WODC. Nog minder zal bekend zijn wat voor soort onderzoeken het WODC doet. The Post Online op 6 december 2017: ‘Uit deze klacht uit 2014 blijkt dat ambtenaren conclusies over onder meer de legalisering van wiet herschrijven en dat er kritiek wordt geuit op de onderzoeksopzet van bepaalde onderzoeken over coffeeshops.’ Het ministerie laat een wetenschappelijk onderzoek uitvoeren naar het legaliseren van wiet, maar heeft al een eigen mening. Door het onderzoek van het WODC te manipuleren, wordt feitelijk de mening van het ministerie witgewassen.

Wat voor soort andere onderzoeken voert het WODC nog meer uit? Op de eigen website zegt het WODC hierover: ‘National Risk Assessment; terrorismefinanciering, Voorlopige hechtenis van jeugdigen in uitvoering, Een onderzoek naar de juridische status van de Nationale Politie, Developing a social media response to radicalization, Criminele beïnvloeding van het openbaar bestuur’, zijn zomaar enkele titels van studies door het WODC. Er wordt dus door het Ministerie van Veiligheid en Justitie opdracht gegeven voor belangrijke onderzoeken in het kader van radicalisering van jongeren, misdaad en terrorisme. Onderzoeken waarvan de uitkomst de kern moet zijn van voorlichting aan de Tweede Kamer en het bepalen van beleid. En het blijkt dat sommige onderzoeken worden gemanipuleerd door de ambtenaren van het ministerie óf, en dat is nog krasser, door de minister zelf.

Dat betekent dus dat de Tweede Kamer verkeerd wordt voorgelicht en verkeerd beleid kan worden gevoerd. We hebben al gezien in de driedelige serie ‘Carrière in de Jeugdzorg'(door Dupont op deze website) hoe jongeren kunnen worden opgesloten in jeugdinstellingen om behandeld te worden tegen radicalisering en hoe er veel geld wordt verdiend aan die behandelingen en er bovendien een ware baantjesjacht plaatsvindt rondom die jeugdzorginstellingen.

Soms worden wetenschappers ook gebruikt door het Ministerie van Veiligheid en Justitie om misdaden wit te wassen. Zo overleed twee jaar geleden de Arubaanse toerist Mitch Henriquez aan de gevolgen van een aanhouding door de politie met een nekklem. Hoewel de officier van justitie aangaf dat hij zich niet kon voorstellen dat de agenten die meneer Henriquez aanhielden werkelijk geloofden dat het grapje van Henriquez over een wapen ernst was en zich dus ook niet bedreigd voelden, was de dood van Henriquez volgens hem niet te wijten aan de agenten. Algemeen Dagblad op 15 december 2017: ‘ Aanvankelijk werd gedacht dat Mitch Henriquez overleed na de nekklem door de agenten. Maar uit videobeelden van de arrestatie zou volgens deskundigen blijken dat die nekklem niet zo lang heeft geduurd, dat de Arubaan er aan kon overlijden. Stress en hartfalen zouden hem volgens het OM uiteindelijk fataal zijn geworden.’

Opnieuw haalt Justitie er wetenschappers bij. En wat zeggen die wetenschappers? Nee, hoor, Mitch Henriquez overleed gewoon door hartfalen en stress. Hetzelfde Algemeen Dagblad zegt in hetzelfde artikel: ‘Professor Armand Girbes van het VU Medisch Centrum, professor Jan Bakker van de New York University, professor Diederik Gommers van het Erasmus MC en cardioloog-intensivist Rémon Baak van het Haga-ziekenhuis plaatsen hun vraagtekens bij de conclusies van forensisch deskundigen in de zaak-Henriquez. De drie hoogleraren zeggen dat er informatie ontbreekt, waardoor de precieze doodsoorzaak lastig te bepalen is. Acute stress kan volgens hen echter nooit de doodsoorzaak zijn. ,,Ik ben specialist in intensive care-geneeskunde, en ik ken die aandoening niet”, aldus Armand Girbes van het VU Medisch Centrum. ,,Om het netjes te zeggen: het is niet een gedefinieerde ziekte of syndroom. In gewoon Nederlands: het bestaat niet. En je kunt niet aan iets overlijden dat niet bestaat.” Rémon Baak beaamt dat. Hij was degene die Henriquez behandelde nadat hij werd binnengebracht in het ziekenhuis.’

Voor de goede lezer: Eén van de artsen die Mitch Henriquez heeft behandeld in het ziekenhuis bestrijdt de ‘wetenschappelijke conclusies’ van de ‘experts’ die het Openbaar Ministerie inzet om de daders van de doodslag op Henriquez vrij te pleiten. Het mankeert er nog maar aan dat die arts straks als ware schuldige wordt veroordeeld.

Op 15 april 2017 werd door Politie.nl een ander wetenschappelijk onderzoek op internet gepubliceerd. ‘Criminele carrière leden motorbendes onderzocht’, is de kop die hierboven staat. Om de vermeende criminele inslag van leden van motorclubs te onderzoeken hebben onderzoekers, wetenschappers, van de Universiteit Leiden opdracht gekregen een onderzoek uit te voeren. De conclusies liegen er natuurlijk niet om: ‘Leden van Outlaw Motorcycle Gangs (OMG) zijn crimineler dan leden van gewone motorclubs. Dit blijkt uit een onderzoek van de Universiteit Leiden. Doorgaans geven leiders van OMG’s aan dat hun clubs niet verschillen van andere motorverenigingen. Maar nu toont de wetenschap het tegendeel aan.’

Maar hoe verliep dat ‘wetenschappelijk onderzoek’? ‘Hoogleraar criminologie Arjan Blokland van de universiteit en zijn onderzoekers en vergeleken in samenwerking met de politie, de criminele geschiedenis van 601 bij de politie bekende OMG-leden. Daar legden ze de historie van een vergelijkbare groep van 300 “gewone” motorrijders van dezelfde leeftijd naast.’, zegt de politie op zijn website Politie.nl.

Er is dus onderzoek gedaan naar 601 bij de politie bekende OMG-leden. Dat zijn dus 601 OMG-leden die bij de politie bekend zijn. En, zoals iedereen weet, wanneer je bekend bent bij de politie…ja, dan ben je bekend bij de politie. Bekenden van de politie zijn doorgaans niet bij de politie bekend omdat de politie over ze heeft gelezen in de krant. Doorgaans is er dan iets gebeurt, waardoor de betrokkene werd opgenomen in de bestanden van de politie. ‘De politie heeft sinds de start van de integrale aanpak 562 verdachten gehoord in opsporingsonderzoeken welke geleid hebben tot 308 strafzaken die alle OMG-gerelateerd waren. De gehoorde verdachten waren allen lid van een OMG of supportclub.’zegt de politie in de Integrale landelijke voortgangsrapportage Outlaw Motorcycle Gangs (OMG’s) juni 2015. Er waren 562 verdachten, bekenden nu dus van de politie, die sinds de start van de integrale aanpak zijn onderzocht door de politie. Dat zijn dus die 601 leden die zijn onderzocht, begrijpt u?

Er zijn bij de politie dus veel meer leden van OMG’s bekend dan die 601 die worden vergeleken met een ‘vergelijkbare groep van 300 gewone motorrijders’. Je neemt dus een groep verdachten en die leg je neer naast een groep mensen die niet verdacht zijn. Om het ‘wetenschappelijke’ karakter van dit onderzoek nog verder te benadrukken geven wij aan hoeveel leden van motorclubs de politie zelf inmiddels heeft geteld. In de Voortgangsrapportage Outlaw Motorcycle Gangs 2016 zegt de politie zelf: ‘Op 1 januari 2016 waren er een kleine 1700 leden in beeld. Begin 2017 blijkt dit aantal te zijn gestegen tot ruim 1900 leden.’

Er zijn dus geen 601 leden van OMG’s bekend bij de politie, maar er zijn er al meer dan 1900. Maar voor het wetenschappelijk onderzoek naar de criminele antecedenten van leden van OMG’s zijn maar 601 leden onderzocht en vergeleken met 300 ‘gewone motorrijders’. 601 leden die tevens verdachte waren. De 1300 andere bij de politie bekende leden van OMG’s zijn niet vergeleken met de ‘300 gewone motorrijders’. Zo kom je wel aan alarmerende uitkomsten. Wetenschappelijk?

Het Algemeen Dagblad van 15 december 2017 berichtte nog eens over hoe het Ministerie van Justitie en Veiligheid omgaat met leden van motorclubs. De Nationale Ombudsman onderzocht namelijk een klacht van Veterans MC en oordeelde dat de club niet crimineel is. ‘Het rapport dat vandaag verschijnt is een gevoelige tik op de vingers voor de minister van Justitie en Veiligheid.’ Jarenlang is tegen beter weten in de club in verband gebracht met criminaliteit. Leden van de club, soms actief dienende militairen, werden geschoffeerd door de Inspecteur der Krijgsmacht op een veteranendag in Hilvarenbeek (zie artikel Dupont ‘Met de machthebbers op het bordes van 1 november 2017), werden jarenlang geweerd onder bedreiging met politie-inzet van de Nationale Veteranendag in Den Haag, waarbij een andere ‘wetenschapper’, historicus Christ Klep ze eigen schuld verweet, ze werden lastig gevallen op hun werk door hun werkgever, de Koninklijke Marechaussee oordeelde na gedegen onderzoek al eerder dat de club niet crimineel was, maar de politie bestreed dit. En nu blijkt na onderzoek van de Nationale Ombudsman dat politie en justitie er bewust naast gezeten hebben.

In 2004 publiceerde auteur John Cornwell het boek ‘Hitlers wetenschappers: Wetenschap, oorlog en het duivelse pact’. Hét centraal thema in Cornwells boek is de vraag naar de morele verantwoordelijkheid van de Duitse wetenschappers voor het misdadige regime van hun land. Minutieus onderzoekt hij de beweegredenen van de geleerden die tijdens de jaren 1930 besloten in het land te blijven. De kritiek op zijn vorig boek indachtig hoedt hij zich voor een uitgesproken stellingname. Toch meent Cornwell dat de wetenschappers zich direct of indirect schuldig hebben gemaakt aan de wandaden van het nazi-regime.(http://www.go2war2.nl/artikel/1181/Hitlers-wetenschappers.htm)

Het kan dus maar zo dat in een verre toekomst onderzoek gaat uitwijzen hoe hard Nederlandse wetenschappers hebben geprotesteerd tegen het verkrachten van hun onderzoeksresultaten. Dan is het echter te laat.

De integriteit van de mannen in astronautenpak.

Het woord van de politie is boven twijfel verheven. Om die reden heeft een rapportage of een proces-verbaal opgemaakt door een politieman dan ook een zwaarwegend effect. Mensen die zijn opgesloten in een gevangenis na te zijn veroordeeld door een rechter die zich baseerde op onderzoek en rapportages van de politie kunnen daarover mee praten.

De politie zelf heeft een aantal kernwaarden zelfs op het Internet gepubliceerd (https://www.kombijdepolitie.nl/over-ons/Paginas/kernwaarden-politie.aspx). ‘Ik zorg er voor dat mijn gedrag –tijdens de dienst, daarbuiten, maar bijvoorbeeld ook op sociale media- het imago van de politie niet schaadt.’, staat er bijvoorbeeld. Wij denken nu aan agent Jan-Willem die wij gisteren belichtten in het artikel ‘Stelletje amateurs’.

Over betrouwbaarheid zegt de politie het volgende: “Ik ben consistent en rechtvaardig in mijn optreden. Ik zet me in voor een hoogwaardig resultaat en doe dit op een deugdelijke wijze. Betrouwbaarheid betekent dat men op mij kan rekenen. Ik doe wat ik zeg en zeg wat ik doe. Ik kom mijn afspraken na. Als ik ze niet na kan komen, leg ik uit waarom. Ik ben respectvol naar iedereen.”

Het is zoals eerder opgemerkt van het grootste belang dat de politie inderdaad rechtvaardig, betrouwbaar en respectvol is. Maar is de politie dat ook? De vraag stellen is hem beantwoorden. Al in onze artikelen over Mitch Henriques schreven wij hoe een proces-verbaal werd vervalst, hoe een gewone burger werd overmeesterd, lees aangevallen, met veel te veel agressie en buitensporigheid. Hoe de man in plaats met respect te maken kreeg met bruten die hem lieten sterven na hem te hebben mishandeld. Ook schreven wij over de verhullende activiteiten die moesten voorkomen dat de daders werden vervolgd. Die daders staan overigens nog steeds niet voor een rechter.

Over integriteit zegt de politie: “Ik ben onafhankelijk in mijn optreden. Ik handel niet uit eigenbelang, maar voor de veiligheid van de burger, mijn collega en mijzelf.’ De gemiddelde motorrijder, en dan vooral degene die lid is van een motorclub oftewel MC, weet hoe de politie een voorkeursbehandeling lijkt te geven aan motorrijders die lid zijn van clubs. Elk incident wordt niet alleen breed uitgemeten in de pers door het ‘name and shame’-beleid van de politie, het lijkt er ook veel op dat de politie incidenten spaart om de clubs negatief neer te zetten in rapportages waarover wij ook eerder al vele malen berichtten op deze site. Onbetrouwbare rapportages die vol staan met onwaarheden en aannames.

De veiligheid van de burger wordt ook gewoon op het spel gezet. Niet alleen door agent Jan-Willem, zoals u gisteren las in onze blog, maar ook door data op te slaan in niet-aangemelde databanken over motorrijders die vervolgens worden gedeeld met de autoriteiten in het buitenland. Het gevolg daarvan is dat niet-veroordeelde en vaak zelfs niet-verdachte leden van motorclubs landen als Australië, Canada, Nieuw-Zeeland en de Verenigde Staten niet meer in komen. Belang of veiligheid van de burger?

Op 26 januari 2010 berichtte Nu.nl: ”Cijfers politie zijn onbetrouwbaar’. Verder in het artikel: ‘Statistieken van de politie, die de basis vormen voor veel politieke besluitvorming, zijn daardoor niet betrouwbaar.’ Laat daar eens over nagedacht worden. Politieke besluitvorming.

The Post Online berichtte ons op 7-12-2014: ‘Een meerderheid van Nederlandse strafrechtadvocaten twijfelt regelmatig aan de juistheid van door politieambtenaren opgestelde processen-verbaal. Driekwart van de advocaten vindt de betrouwbaarheid van processen-verbaal een groot probleem. 62 procent noemt fouten in processen-verbaal zelfs structureel. Dat blijkt uit een enquête van ThePostOnline gehouden onder honderd strafrechtadvocaten uit heel Nederland.’

Het gaat niet alleen om fouten, zegt TPO. Er is ook vaak sprake van opzet. ‘Bart Nooitgedagt, voorzitter van de Nederlandse Vereniging van Strafrechtadvocaten, is niet verbaasd over de uitkomst van de enquête. “Verklaringen van getuigen en verdachten worden zelden letterlijk weergegeven. Relevante delen ontbreken of worden ingevuld door verbalisanten. Zij selecteren vaak wat zij zelf relevant vinden, waardoor soms cruciale informatie ontbreekt. De fouten lopen uiteen van onbewuste, kleine weglatingen tot moedwillige vervalsingen, zeggen de ge-enquêteerde advocaten. Als oorzaken noemen zij scoringsdrift, tijdsdruk, tunnelvisie en een gebrek aan taal- en schrijfvaardigheid.’

NRC schreef op 25 januari 2016: Er zijn grote twijfels over de betrouwbaarheid van nieuwe mobiele flitsapparatuur van de politie. Dat zegt voorzitter van de politievakbond ACP Gerrit van de Kamp maandag in het Algemeen Dagblad. Hij pleit voor het opschorten van deze radarcontroles.’ In dit geval komt de kritiek nota bene zelf van de politie, die toch maar even deze apparatuur gebruikt om wat bonnetjes uit te schrijven.

Een gebrek aan taal- en schrijfvaardigheid, moedwillige vervalsingen, slecht werkende apparatuur die leiden tot veroordelingen door rechters die afgaan op de betrouwbaarheid van de politieman in zijn proces-verbaal. Politieke besluitvorming die tot stand komt door rapporten van de politie.

Na gisteren komt daar nog iets bij. Het Algemeen Dagblad op 7-9-2017: ‘De politie probeert zelfs van kritische agenten af te komen door ze een psychiatrisch stempel te geven. Dat blijkt uit een geheime opname in bezit van Een Vandaag. In de opname worden de voordelen besproken van het ontslaan van een agent op medische gronden waardoor de kosten op het UWV zijn af te schuiven.’

Ja, nu bent u sprakeloos. Net als wij. In de oude Sovjet-Unie werden dissidenten soms in psychiatrische inrichtingen geplaatst. Daarvan hebben wij jarenlang schande gesproken. Leve de vrijheid in het Westen, niet waar? En dan ook nog het UWV oplichten. Lijkt dit niet heel veel op oplichting, valsheid in geschrifte, beïnvloeding van een arts? Waar is het medisch beroepsgeheim?

Willen wij nu echt dat de politie meer bevoegdheden krijgt? Geloven wij nu echt dat de politie betrouwbaar is? Peter R. de Vries heeft jarenlang zijn uiterste best gedaan om onterecht veroordeelden vrij te krijgen. De Schiedammer Parkmoord, de Puttense Moordzaak. We kennen allemaal die zaken waarin door een rechter op basis van politiewerk mensen voor vele jaren de gevangenis in gingen en hun leven kapot werd gemaakt. De veiligheid van de burger?

Het afgelopen jaar berichtten wij u over corruptie, veel meer verdienen dan de Balkenende-norm door politietopmensen, geweld en bedrog. Wanneer u straks niets meer van ons hoort, komt dat omdat wij misschien wel in een psychiatrische inrichting zitten. En hoe het daar kan toegaan las u al in onze trilogie over ‘Carrière in de jeugdzorg.’ Het zal je maar gebeuren!

 

‘Racistische’ armband populair bij politie

‘Wij zijn drie vrienden die werkzaam zijn bij de politie Midden-Nederland. Tijdens een reis door Amerika in 2014, zijn wij op bezoek geweest bij Amerikaanse collega’s in Fairfax County, Virginia. Wij werden daar als familie ontvangen en zagen al snel dat diverse politieagenten met speciale armbanden liepen. Deze thin line bracelet bleek symbool te staan voor wat de politie dag en nacht doet en meemaakt. Het laat de trots voor het vak zien en ook het respect voor alle overleden collega’s.’ Lezen we op de website van Thinlinebracelets.nl.

Drie dienders raken geïnspireerd door hun collega’s en beginnen terug in Nederland in hun vrije tijd polsbandjes te knopen en te verkopen aan collega’s. De opbrengst gaat naar stichting ‘Make a wish’. Het zijn zogenaamde survival-bracelets (Je kan de knopen loshalen en dan hou je een stuk paracord over, waar je wat aan hebt als je in het oerwoud, de woestijn of op een vlot op zee zit) met een blauw koord. Dat is de dunne lijn tussen goed en kwaad, waar politiemensen interessant over doen. Voor brandweer en ambulance zijn er rode en gele koorden, maar daarbij is niet duidelijk wat het voorstelt. Twee kanten van het vuur? De grens tussen gezond en gewond? De knopende agenten zeggen er niet bij dat dit symbool is ontstaan uit de ‘Blue Lives Matter‘ beweging. Amerikaanse politiemensen die een antwoord zochten op de leus: ‘Black Lives Matter’, zonder aan zelfreflectie te hoeven doen. Dus zonder iets te doen aan racisme, etnisch profileren en verdere misstanden bij de politie, waar de bevolking terecht om vraagt.

(Bron: Thinlinebracelets.nl)

Tot 1 minuut 30: Allerlei dienstverleners zijn bereid gevonden zich onherkenbaar te laten filmen. Ook een diensthond en politievoertuig worden ingezet.

Op 1 minuut 30: Hulpverleners zijn één grote familie, horen we. Het is altijd de politie die er een punt van maakt hulpverlener te zijn, meestal na beschuldigingen van discriminatie of buitensporig geweld, of wanneer iemand heeft teruggeslagen. Ambulancepersoneel of brandweer doen gewoon hun werk en krijgen dit soort beschuldigingen meestal niet.

Op 2 minuut 2: Er is 27.496 opgehaald voor Make a wish. Dat zijn 3437 armbandjes van 8 euro.

Op 2 minuut 29: Alles op alles zetten om kinderen hun ziekte te laten vergeten. Zoals polsbandjes knopen. Of op kosten van de belastingbetaler de politieheli een groepsfoto laten maken. En dat met een symbool dat direct samenhangt met het doodschieten van kinderen.

Op 4 minuut 26: We face what you fear. Zelfverheerlijking en bangmakerij in één zin.

Op 4 minuut 35: Het beeld wordt zwart/wit. Respect.

In 2015  stoppen de vrienden met zelf knopen. Dan komt er een webshop met allerlei spulletjes. Bijvoorbeeld een mes van het merk Walther ‘Uiteraard uitvoerig getest door ons tijdens de diensten!’ Hoezo? Als de politie een fouilleer-actie houdt, mag iemand dan zo’n mes bij zich dragen? En wat hebben ze nog meer getest tijdens de diensten?  Hoeveel van de opbrengst gaat nu nog naar Make a Wish? Wie bepaalt het assortiment? Is er een verband met de Amerikaanse webshop? Wat is eigenlijk de rol van politiebonden ACP en EPU? En wat is precies de symboliek van deze patch?

Na het doodschieten van Rishi Chandrikasing en de dodelijke mishandeling van Mitch Henriquez volhardt de politie in het ontkennen van hun probleem. Niet de politie is fout, maar de slachtoffers. Ernstig zieke kinderen worden misbruikt om falen en onwil aan het oog te onttrekken. Schaamteloos.

 

 

Wyatt Earp mag Wilders bewaken

Het is 24 november 2012. We zijn op station Hollands Spoor in Den Haag. In het station loopt een jongen van 17 jaar. De NOS bericht op 12-12-2013 uit delen van het Rijksrecherche-onderzoek. ‘De agenten hebben even daarvoor te horen gekregen dat Rishi tijdens een ruzie iemand heeft bedreigd. Hij zou gezegd hebben dat hij een wapen op zak heeft, vertelt de persoon die hij bedreigde tegen de politie. Bovenaan de trappen verdelen de agenten zich. De man in burger, met de capuchon op, gaat naar de rechterkant, de geüniformeerde agent die uiteindelijk schiet, loopt in het midden en de derde agent, ook in uniform, loopt uiterst links, aan de kant van het spoor.

Rishi staat ter hoogte van de toiletten, met zijn gezicht naar het spoor, zijn rug naar de trappen waar de agenten zojuist naar boven zijn gekomen. Waarschijnlijk roepen de agenten iets in de trant van “Stop politie”. Rishi kijkt om, het kan zijn dat hij de man met capuchon en getrokken wapen het eerst ziet. Hij zet het in ieder geval op een lopen, weg van de agenten. Hij kijkt nog een keer over zijn rechterschouder. Er wordt vrijwel direct geschoten, door de agent in uniform die in het midden staat. Rishi wordt in zijn nek geraakt en valt voorover op de grond. De agenten vertragen hun pas, wordt vastgelegd met camera GV-061, die ter hoogte van de trap naar perron 4A hangt. De hele situatie – vanaf het naar boven lopen tot het schot – heeft nog geen halve minuut geduurd.’

De jongen van 17 jaar heet Rishi Chandrikasing. Hij overleed kort na de schietpartij. Hij had geen wapen bij zich.

Na enkele rechtszaken en veel publiciteit werd de schutter vrijgesproken. Geen straf. Het Haagse politiekorps laat de crimefightende sheriff gewoon doorwerken als diender. Het is allemaal geen probleem.

Op 15 juni 2017 bericht het Algemeen Dagblad hoe de schietende sheriff terecht is gekomen in een elite-eenheid van de politie, de zogenaamde Dienst Bewaken en Beveiligen (DBB). Het AD: ‘De Haagse politieman (31) die eergisteren in de cel belandde wegens het lekken van informatie over de beveiliging van Geert Wilders werd na een stageperiode van twee maanden de Dienst Bewaken en Beveiligen (DBB) uitgegooid na zorgwekkende signalen over hem.

De man was al onderwerp van onderzoek bij de Dienst Bewaken en Beveiligen. Het feit dat hij in 2012 de 17-jarige Rishi Chandrikasing had doodgeschoten op Hollands Spoor in Den Haag was ook een heikel punt. Wat als hij opnieuw in een schietsituatie zou belanden?”, verklaart een goed ingevoerde politiebron tegenover de Telegraaf. De man had in 2016 tot en met februari van dit jaar een opleiding gekregen bij de Dienst Bewaken en Beveiligen (DBB). In de maanden januari en februari deed hij een praktijkstage bij het beveiligingsteam van Wilders. De politieman heeft volgens het OM gevoelige politie-informatie verkocht aan derden. Dat betekent dus niet alleen een verdenking van schending van het ambtsgeheim, of lekken, maar ook van corruptie.’

Wat moet je hierop zeggen? Wij verwachten dat de politiemensen die verantwoordelijk zijn voor de dood van Mitch Henriquez na een nekklem binnenkort een leidinggevende functie krijgen bij de DBB. Wilders zal daar ongetwijfeld blij mee zijn. En nu we toch bezig zijn: Zou het niet een goed idee kunnen zijn om mensen die op dit moment vast zitten voor een misdrijf, vrij te laten en een baan aan te bieden bij de politie? Dan is de politie er tenminste heel snel bij, wanneer er een misdaad wordt gepleegd.

Amateur-nekklem toch niet bewezen

Op dinsdag 20 december 2016 aan het begin van de middag komt in winkelcentrum de Brusselse Poort in Maastricht in een worsteling met de politie een man om het leven.  22 maart 2017 verklaart het OM dat niemand strafbaar heeft gehandeld, en dat de persoon die de politie te hulp schoot om de man in bedwang te houden ten onrechte als verdachte is aangemerkt. Er zou geen nekklem door hem zijn toegepast. Overigens is de doodsoorzaak niet vastgesteld.

(bron: Hart van Nederland)

Op 29 seconden: Gery Veldhuis vat samen: wapenstok gebruikt, ‘gepepperd’, burgers willen de politie helpen.

Op 51 seconden: ‘Een van de omstanders is een agent in burger’ zegt de vertelstem.

Op 1 minuut: Omstanders zijn woedend.

Op 1 minuut 2: …Nekklem,..

Op 1 minuut 6: …knuppel,… blijven slaan,

Op 1 minuut 15: …in een houdgreep,…

Op 1 minuut 26: We zien een bloedvlek.

Op 1 minuut 27: Korpschef Gery Veldhuis zegt dat er een nekklem is gebruikt, maar dat de vraag is: door wie.

Behalve door bewakingscamera’s is het incident ook door omstanders gefilmd. De politie heeft ter plekke een of meer van deze filmpjes gewist. Dat leidde nog tot kamervragen. In de beantwoording daarvan verwijst de minister naar een inmiddels voltooid rijksrecherche-onderzoek, dat niet openbaar is. Daarna werd iedereen die nog beelden had verzocht ze in te leveren ten behoeve van het onderzoek.

Een 28 jarige man meldt zich bij de politie en wordt gehoord als verdachte, maar niet vastgezet. Het zou niet de politieman in burger zijn. De politiemensen werken gewoon door. De weduwe van het slachtoffer doet aangifte van moord dan wel doodslag. Haar man zou in een psychose zijn geweest en de politie had dat moeten hebben gezien.

Nu heeft het OM gesproken: niemand is schuldig, er is geen nekklem toegepast, het rapport van de rijksrecherche is geheim en de beelden blijven dat ook. De doodsoorzaak is niet vastgesteld, en ook ontbreekt een sectierapport dat aangeeft welke verwondingen het slachtoffer allemaal had.

Dus blijven vragen onbeantwoord:

Hoe komt het dat politie en marechaussee samen patrouilleren?

Waarom moest het slachtoffer zich legitimeren?

Was hij net vrijgelaten en gedroeg hij zich verdacht, of stond hij ‘gesignaleerd‘?

Of wilde hij ‘door het dolle heen’ de supermarkt niet verlaten?

Merkten de dienders niet dat slachtoffer in de war, dan wel in een psychose was?

Wat heeft de 28-jarige omstander gedaan, dat hij zichzelf heeft gemeld?

Een nekklem aangelegd misschien?

Als de doodsoorzaak niet bekend is, hoe kan de schuld van de 28-jarige omstander dan worden uitgesloten?

Hoeveel mensen waren in totaal betrokken bij het overmeesteren van het slachtoffer?

Wat voor beeldmateriaal bestaat er van dit incident?

Welke verwondingen had het slachtoffer?

Hebben de getuigen alles verkeerd gezien?

 

 

 

Elk nadeel hep zijn voordeel

De feiten logen er niet om. Een politieagent van de Haagse politie werd aangereden en verkeerde in zwaargewonde toestand. Dat waren de feiten. O ja, het was op Oudejaarsavond. Maar wat er daarna gebeurde, had met feiten weinig van doen.

‘Relschoppers gooiden met zwaar vuurwerk en stenen naar de hulpverleners die probeerden de zwaargewonde agent te reanimeren. Met veel moeite kon de politie de gewonde evacueren.’ Dat was de berichtgeving van de politie de dag na het incident.

Onmiddellijk kwamen de treiterbloggers van de overheid op gang. Zo twitterde de minister van Justitie en Veiligheid dat het ‘onacceptabel’ is dat er geweld wordt gebruikt tegen hulpverleners tijdens nieuwjaarsnacht. Het kwam de minister op woedende reacties te staan. Eerst al van een teamleider van de Haagse politie die de minister opriep om te zwijgen, die zijn tweet al snel weer verwijderde. Politievakbondsmeneer Gerrit van de Kamp sprong ook onmiddellijk op de publiciteitskar: ‘Politiemensen zitten niet meer te wachten op medeleven of mooie woorden na weer een zware jaarwisseling, zei voorzitter Gerrit van de Kamp van de politievakbond ACP. “Er is eigenlijk al zoveel over gezegd en we hebben al zoveel geprobeerd en gedaan, maar het is weer misgegaan. Met mooie woorden kom je er niet meer. De politiek moet nu echt actie ondernemen en ons de middelen bieden waar we iets mee kunnen.’

Tientallen gewone burgers kwamen ook in het geweer en schreven beledigingen en verwensingen op de social media. En daar gaat de politie nu naar kijken. Onderzocht gaat worden wie achter die beledigingen zit. Ze gaan zelfs onderzoeken of het strafbaar is. Dat is erg goed van de politie. Ze roepen telkens dat ze geen tijd hebben, maar nu gaan ze mensen opsporen en daarna pas kijken of die mensen strafbaar zijn. Proactief rechercheren is dat.

En vandaag berichtte de politie dat de eerdere berichtgeving niet klopte. De agenten die de zwaargewonde collega wilden helpen werden helemaal niet met stenen en zwaar vuurwerk bestookt. Ook werd de gewonde agent niet ter plaatse gereanimeerd. Net als Mitch Henriquez, die werd ook niet ter plaatse gereanimeerd. Mensen die toen verwensingen uitten op de social media werden ook toen door de politie opgespoord.

Wat er dus na aftrek van onkosten netto is overgebleven is een politieagent die zwaargewond is geraakt bij een ongeval. De minister van Justitie en Veiligheid heeft dus zonder op de hoogte te zijn van de feiten zijn mond al opengedaan om te scoren over het hoofd van deze gewonde. Ja, want de verkiezingen komen er aan. De politie zelf luistert niet naar de hoogste baas en roept zelfs dat hij zijn grote mond moet houden. ‘Er is een tijd om te zwijgen!’, zo twitterde de Haagse teamchef die dit later verwijderde. Een ondergeschikte agent roept tegen zijn allerhoogste baas dat hij moet zwijgen. Terwijl die allerhoogste baas reageert op nieuws dat niet heeft plaatsgevonden. En even later komt ook ons aller politievakbondsmeneer Gerrit van de Kamp uit zijn hoekje. Volgens hem moeten er meer middelen komen en meer bevoegdheden. Dat riep Van de Kamp ook al toen Mitch Henriquez overleed. ‘Handen af van de politie!’, riep hij toen.

Dus eigenlijk hopen wij met het hele land dat er geen enkel ongeval meer plaatsvind waarbij een politieagent is betrokken. Want zo’n betreurenswaardig ongeval wordt onmiddellijk gekannibaliseerd door collega’s, opgezwollen vakbondsmannetjes en in het duister tastende ministers, die gaan proberen de wet te veranderen en maatregelen af te dwingen bij de Tweede Kamer.

En ja, de eerste oogst voor de politie is alweer binnen. Er zullen tientallen reaguurders van social media worden geplukt voor hun opmerkingen die écht niet door de beugel kunnen. Dus wanneer u aangifte wilt doen of anderszins de politie nodig heeft deze dagen: Wacht u daar nog even mee. Het halve korps zit op Facebook!

Een klemmend verzoek

 

Veel is de afgelopen periode geschreven over het gebruik door de politie van de nekklem. Aanleiding was de dood vorig jaar van Arubaan Mitch Henriquez. Duidelijk is dat de politie zich niet alleen tijdens het toepassen van de nekklem te buiten ging aan buitensporig geweld, maar ook de reden voor de aanhouding van Mitch ter discussie staat en de afwikkeling van de zaak veel vragen oproept. Zo werd er geen medische hulp ingeroepen door de aanwezige politieagenten, er werd een vals proces-verbaal opgemaakt en de korpschef van de Nationale Politie, Gerard Bouman, verzekerde al voor de uitkomst van een officieel onderzoek dat hij er alles aan zou doen de daders binnen de politie te houden. Ook ACP-voorzitter Gerrit van de Kamp riep al meteen: ‘Handen af van de politie!’

Wat niet werd belicht door de media is dat de nekklem niet alleen bij de politie als controlemiddel ter discussie staat. In de jeugdzorg, de psychiatrie, het gevangeniswezen en de beveiliging wordt de nekklem ook veelvuldig gebruikt. Dat loopt niet altijd goed af.

Omroep Brabant meldde op 28 november 2013 dat een beveiliger uit Tilburg alsnog vervolgd gaat worden voor het gebruik van een nekklem. Het lijdend voorwerp van de toegepaste nekklem was een 21-jarige jongeman die twee blikjes bier had gestolen. Hij overleed na het toepassen van de nekklem.

Ook in gevangenissen wordt de nekklem veelvuldig toegepast. En ook daar resulteert de nekklem soms in een permanente immobilisatie, zoals blijkt uit een reportage van 10 september 2015 (Roep om verbod nekklem steeds sterker-YouTube).

Op 10 juli 2015 overlijdt ook in Alphen een gevangene aan de nekklem (Alphens.nl 10 juli 2015).

Een Vandaag zend op 9 juli 2015 een reportage uit over een ander slachtoffer van de politie: Wensley.

Uit https://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBNNE:2014:5531 blijkt dat de nekklem ook wordt toegepast op…..kinderen. Dit blijkt ook uit een verslag van de Kinderombudsman: https://www.dekinderombudsman.nl/206/ouders-of-professionals/dossiers/politie-en-justitie/klachten-over-politie-en-justitie/

De nekklem is dus buitengewoon effectief. Het immobiliseert, soms permanent. Het blijkt dat in verschillende gevallen de slachtoffers van politienekklemmen zwart zijn of gekleurd. De politie ontkent ondanks rapporten van Amnesty International en andere wetenschappelijke rapporten dat er etnisch wordt geprofileerd. Feit is wel dat de nekklem een breed gebruikt immobilisatiemiddel is dat regelmatig zorgt voor het overlijden van arrestanten.

 

Nekklem witgewassen

Zaterdag 29 oktober had NRC Handelsblad een portret van de Haagse recherche waarin alle kritische vragen ontbraken. Dezelfde dag mocht RTL nieuws als eerste meekijken met de training voor de ‘nieuwe’ nekklem.

(bron: RTL Nieuws)

Op 6 seconden: Er wordt anders getraind door de politie, horen we. Maar werd er ooit getraind op de nekklem? Hoewel de nekklem in 20% van de worstelingen door de politie wordt toegepast, bleek na de dood van Mitch Henriquez dat deze geen deel uitmaakte van het curriculum.

Op 14 seconden: ‘Er wordt nadrukkelijker stilgestaan bij de risico’s’. Of wordt er nu voor het eerst stilgestaan bij die risico’s en hebben dienders altijd maar wat gedaan? Dat zowel de ombudsman als de politieacademie het gebruik van de nekklem hebben afgeraden wordt hier weggemoffeld.

Op 1:35 De arrestant ‘iets hoger pakken’. Leuk bedacht, maar hoe voorkom je dat de tegenstribbelende tegenstander niet meteen toch in een verwurg-nekklem komt?

Op 3:02 Agenten voelen de nekklem zelf, dat kan geen kwaad.

Op 3:18 ‘Kijk naar de staat van de verdachte, ademt hij nog?’ Dit lijkt me vrij belangrijk, ook als er niet duidelijk is wie de leiding heeft.

Op 3:42 Hier komt het glibberige deel van het verhaal. Het verschil tussen de nieuwe nekklem en de oude wurg-nekklem, die bijvoorbeeld bij judo wordt gebruikt om de tegenstander zich te laten overgeven. Kan een politieagent die aan het vechten is nog van een wurg-klem terug naar een kaak-klem?

Op 4:05 Bloed- of luchtverwurging kan leiden tot ernstig letsel of overlijden. Wat ook bleek na de dood van Henriquez: de nekklem werd vaak toegepast en enkele slachtoffers overleefden het niet.

Op 4:08 Peije de Meij zegt dat trainen op verwurgen een veel hogere getraindheid vereist, en daar is geen tijd voor.

Op 4:24 Gebruik van een verwurg-klem is toch toegestaan, hoewel er dus niet op is getraind. Dat is toch nog precies de situatie als toen de nekklem officieel niet bestond?

Op 4:36 Kom er maar in Gerrit van de Kamp van de vakbond, die op politieke wijze zijn vriendin aan een baan hielp en partij koos voor de agenten die Mitch Henriquez ombrachten. Op het eerste gezicht lijkt hij kritisch, maar hij speelt het spel dat de bonden altijd al spelen: de eindconclusie is dat de politie meer geld en meer bevoegdheden moet krijgen.

Op 4:46 De korpsleiding wil de training niet aanpassen, maar er wel over praten. De uitslag van het gesprek staat dus al vast, maar misschien kunnen we er een leuke middag van maken? Een beetje praten in het Amstelhotel of zo?

Na de schandelijke doodslag op Mitch Henriquez is niet besloten te stoppen met de nekklem. Dat de politieacademie en de ombudsman negatief oordeelden over dit gevaarlijke geweldmiddel wordt genegeerd. Dat de politie jarenlang al improviserend mensen heeft verwurgd, soms met dodelijke afloop, dat alles weegt niet op tegen het gevoelde gezichtsverlies bij de politie omdat een fout moet worden toegegeven. De oplossing is de nekklem alsnog te legaliseren waarbij het risico van letsel of sterven van de verdachte op de koop toe wordt genomen.

Is deze opening van RTL-nieuws onderdeel van de publiciteitscampagne om de Haagse politie ‘na Mitch’ weer een wat beter imago te geven? Wordt de agenten die worden vervolgd wegens de dood van Mitch ook het gebruik van een ongeoorloofd geweldmiddel verweten? Of is deze exercitie bedoeld om onder ‘mishandeling met de dood tot gevolg’ uit te komen?

De man die zichzelf gijzelde

Heeft de oud-chef van de Nationale Politie de geldverspilling van de Centrale Ondernemingsraad van de Nationale Politie door de vingers gezien in ruil voor steun voor de reorganisatie bij de politie waarvan we allemaal weten dat die zeer moeizaam verloopt?

Uit het overzicht van de uitgaven blijkt dat de COR het breed liet hangen. Het jaarbudget van 1,6 miljoen euro werd met 236.000 euro overschreden. De feiten zullen worden onderzocht en de conclusies zullen bekend worden gemaakt. Maar of het voor commotie zal zorgen? Of er maatregelen zullen worden getroffen?

Dupont zette voor u enige feiten alvast op een rijtje.

In het artikel ‘The man who would be king’ toont Dupont aan hoe de grote baas van de politievakbond ACP, Gerrit van de Kamp, binnen die organisatie de macht grijpt en een baan afdwingt voor zijn vriendin in ruil voor zijn steun aan de reorganisatie van de politie. Het heeft geen negatieve consequenties voor Gerrit. Verder reageerde in hetzelfde artikel Gerrit ook op de dood van Mitch Henriques: ‘Handen af van onze mensen!’

In het artikel ‘Boeman Bouman en zijn patriotten van de politiestaat’ toont Dupont aan hoe Gerard Bouman de wet wil veranderen om politieagenten niet meer zo eenvoudig te laten vervolgen wanneer zij hun wapen trekken. Bouman lijkt boven de wet te willen staan. Bovendien blijkt dat Bouman bij verschillende schietincidenten door politieagenten, nadat de rechter een uitspraak heeft gedaan en de agent veroordeelde, toch aan de kant te blijven staan van de schietgrage agent.

Onlangs werd bekend dat Gerard Bouman meteen na de dood van Mitch Henriques naar de verantwoordelijke vijf agenten is gegaan en ze heeft verzekerd dat hij er alles aan zou doen om ze in dienst van de politie te houden.

Vorige week beschuldigde Gerard Bouman de Caribisch Nederlandse politie van niet integer handelen. Volgens Trouw op 5 november 2016: ‘Het gaat om het privé-gebruik van dienstvoertuigen, het onrechtmatig schrijven en laten uitbetalen van overwerk en om privé-activiteiten in werktijd.’ Iets dat nogal lijkt op de beschuldigingen tegen de COR van de politie, waarvan Bouman geweten zou moeten hebben.

Enkele jaren geleden rapporteerde Amnesty International dat de Nederlandse politie etnisch profileert. Het NRC zegt op 28 oktober 2013: ‘De Nationale Politie herkent zich niet in de bevindingen van Amnesty. De politie vindt de kritiek volgens korpschef Gerard Bouman ongegrond en onjuist.’ Een organisatie die boven elke verdenking verheven is. Maar meneer Bouman weet het beter. Dat die mening over etnisch profileren niet verbetert is bleek uit het Dupont-artikel van 3 oktober 2016 ‘Zoals de waard is, vetrouwt hij zijn gasten (2)’. Twee wetenschappers presenteerden een onderzoek dat etnisch profileren aan de kaak stelt, maar de politie zelf vindt van niet. Zonder enige wetenschappelijke onderbouwing. Het is gewoon niet zo, vindt de politie.

Of de acties van Bouman worden ingegeven door een soort etnisch profileren, weten wij niet. Zijn steun aan de daders van de doodslag op Mitch Henriques, zijn ontkennen van de duidelijk bewijsbare etnische profilering en zijn beschuldigingen naar de politiekorpsen van de Antillen. Het lijkt of de politie zichzelf gijzelt en lijdt aan een Stockholm-syndroom. Wij zijn goed en jullie niet.

In elk geval bleek dat de voorzitter van de Centrale Ondernemingsraad van de Nationale Politie met twee handlangers vorig jaar 17.500 euro opmaakten aan een reis naar Curaçao. Op kosten van de COR natuurlijk. Ja, dan doet oud-korpschef Bouman het beter. Die zit op dezelfde Antillen in de zon en verdient daarmee 185.000 euro per jaar.

 

 

 

Politie gaat iedereen altijd in de gaten houden

Het imago van de Haagse politie is heel slecht. Na de dood van Mitch Henriquez en de pijnlijke onthulling van hoe binnen de politie is omgegaan met de dienders die eerst iemand levensgevaarlijk verwondden, aanwezige medische hulp niet inschakelden, het slachtoffer in hulpeloze toestand achterlieten en er vervolgens een vals proces verbaal van opstellen, is er heel wat PR nodig om dat weer goed te krijgen.

Op 29 oktober 2016, de zelfde dag dat RTL Nieuws opende op de politie-nekklem nieuwe stijl, plaatste NRC Handelsblad een artikel van 3 pagina’s (2780 woorden) getiteld: Mee met de recherche, ‘Portret van de districtsrecherche Den Haag West.’

‘Het vakmanschap van rechercheurs schiet tekort en de opsporing van strafbare feiten is onvoldoende, oordeelde minister van justitie Ard van der Steur eerder dit jaar. Hoe denken rechercheurs zelf over hun vak? En wat doen ze eigenlijk?’

Prikkelende vragen. Marcel Haenen heeft voor dit artikel een maand meegelopen met de districtsrecherche Den Haag West om alle details te weten te komen. Zou je denken. U herinnert zich waarschijnlijk nog dit artikel, waarin wordt uitgelegd hoe de verhouding politie-journalistiek  in 2016 ligt. Kort samengevat: De journalist vermeldt precies wat de politie wil zeggen, en anders geen medewerking. Dat is voor een rechtbank- of misdaadjournalist onwenselijk. Marcel Haenen schrijft al lang over/voor de politie en het wachten is tot hij eens en boekje opendoet over de mediamanipulaties van politiezijde. In elk geval had NRC er kennelijk een maand Marcel Haenen-budget voor over om dit artikel te laten schrijven. Of en hoeveel budget van politiezijde aan dit portret is besteed weten we niet.

Omdat we er van uit kunnen gaan dat de tekst direct voortkomt uit de politie-voorlichtingsdoctrine, krijgt de lezer een aardig inzicht in wat de politie op dit moment opportuun vindt om naar buiten te brengen.

‘Opsporing van strafbare feiten is onvoldoende’ lezen we meteen bovenaan, dat is mede de aanleiding voor het stuk. Maar veel wijzer worden we op dit punt niet. Strafbare feiten komen nauwelijks aan bod. Het begint met een actie van een arrestatieteam. Vier mensen worden aangehouden, onder meer in een rommelig huis waar tabak wordt gerookt uit een pot die op tafel staat en de was droogt op de overloop. Maar van welk delict de arrestanten worden verdacht staat nergens. Wel lezen we dat via de telefoontap de gezondheid van een van de arrestanten in de gaten wordt gehouden. Een hint naar de zaak Mitch Henriquez: er wordt gesuggereerd dat de Haagse politie rekening houdt met de gezondheid van arrestanten. In het stuk gaat het niet over strafbare feiten, maar over de aanpak van ‘criminelen’. Een niet in de wet omschreven, maar door de politie kennelijk toch goed herkenbare groep mensen, die met alle mogelijke middelen wordt dwarsgezeten. De schending van burger- en mensenrechten die dit met zich mee brengt wordt in het stuk niet benoemd. Conclusie: opsporing van strafbare feiten heeft geen extra aandacht, de politie blijft doen wat ze zelf het leukst vindt.

Haenen is aanwezig bij de briefing waar wordt gewezen op de nieuwe instructie: ‘Hoe om te gaan met hinderlijke vloggers?’ Dat is interessant, politie en vrije pers, vrije meningsuiting, wat zou er in die instructie staan? Wanneer is een vlogger volgens de instructie hinderlijk? Hoe zouden de politiemensen daar over denken? Haenen schrijft het niet op, of in elk geval komt het niet langs de politiecensor.

‘Veel politiemensen klagen over de werkdruk. Er is royaal meer misdaad dan het opsporingsapparaat aan kan. De politiek bedenkt bovendien steeds weer nieuwe prioriteiten, mopperen agenten. En er verdwíjnt nooit een taak. Rechercheren is daarom vooral selecteren. Welke zaken pak je op en welke middelen zet je in?’

Krijgen we nu inzicht in de prioriterings-systematiek die, ingevoerd in de jaren ’80 toen er nog veel strafbare gedragingen waren, sindsdien het oplossen van werkelijk gepleegde criminaliteit goeddeels onmogelijk maakt? Nee, niets daar over. Royaal meer misdaad? Hoezo? Misdaad neemt al jaren af, hoe kan de politie dan zoveel laten liggen?

Drie jongens overvallen een taxichauffeur, blijven in de buurt wachten, bellen een maaltijdbezorger en beroven ook deze als de politie net weg is. Recherche Den Haag West is er vier weken mee bezig en brengt het ‘netwerk’ van de drie in kaart. Netwerk? Zijn dat hun Facebook-, Snapchat-, Instagramvrienden? Zijn het de mensen die met hun smartphone in de buurt van de drie zijn geweest? Het wordt niet uitgelegd. Of waarom op deze ‘middelen’ zijn ingezet. Haenen vermeldt wel de afkomst van de jongens.

‘Het ‘afpaktarget’ van 875.000 euro is dit jaar in het district al gehaald maar er is behoefte aan extra informatie die kan leiden tot het in beslag nemen van nog meer crimineel geld en bezit zoals auto’s, sieraden en horloges.’

Kijk eens aan! Politiedistricten hebben ‘afpaktargets’. Dat is een heikel punt. Zonder tussenkomst van een rechter wordt van alles in beslag genomen, wat leidt tot grote schade bij de slachtoffers. De ombudsman wijdde er in augustus 2016 een vernietigend rapport aan. Wat vindt de recherche daarvan? Zijn ze na het ombudsman-rapport anders gaan werken? Het enige bezwaar van de politie dat wordt opgetekend is dat er misschien meer vergaderd zal moeten worden. Dat na de afschaffing van het boetequotum er weer een nieuw quotum is ingesteld dat uitnodigt tot misbruik is geen aanleiding er verder woorden aan vuil te maken. Misschien omdat het gaat over mensen die in een arme wijk opvallen met dure spullen. Hoe pak je crimineel vermogen aan in een rijke wijk? Daar heb je meer geld, auto’s, sieraden en horloges. Of zijn criminelen alleen mensen die tabak roken uit een pot op tafel, of met een bepaalde afkomst?

‘Toin (52) is met behulp van Israëlische apparatuur vooral bezig met het ‘uitlezen’ van computers en telefoons die in onderzoeken in beslag zijn genomen.’

Israelische apparatuur weer. Van Verint? Er wordt een kantoor gebouwd waar zes digitale rechercheurs zullen komen werken. Wat gaan die doen? Toin:

‘Gechargeerd zeg ik wel eens: over honderd jaar onderzoek je geen strafbare feiten meer, maar bekijk je waarom iemand zich aan de controle van het internet heeft onttrokken. Want je telefoon, je auto tot zelfs je koffieautomaat weet precies wat je doet. Straks wil de politie vooral weten waarom iemand zich niet laat monitoren.’

Gechargeerd = nu volgt een proefballonnetje. Omdat de criminaliteit maar blijft afnemen laat de politie de strafbare feiten helemaal vallen, een ontwikkeling die al is ingezet. En om toch iets te doen te hebben gaan ze iedereen altijd monitoren zodat ze bepaalde groepen mensen het leven zuur kunnen blijven maken.

Laten we hopen dat we over minder dan honderd jaar verlost zijn van deze disfunctionele organisatie die ten koste van veel geld de rechtsstaat om zeep helpt. Wat gaat het de politie aan waar ik ben of wat ik doe? Zijn ze bang dat ik een lastige vlog ga maken? Wie zit hier de taakomschrijving van de politie te veranderen? Kunnen we deze Orwelliaanse plannen ook democratisch wegstemmen?

De aanleiding voor deze advertorial, de zaak Henriquez, wordt niet genoemd. Dat was kennelijk te moeilijk.

Zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten (2)

De afgelopen week zijn er verschillende interessante krantenberichten geweest. Het vreemde is dat kranten het vaak met elkaar eens zijn. Ook de zogenaamde verzetskranten komen nauwelijks met opzienbarende feiten, ze praten vooral elkaar na of kopiëren die krant die nou net géén verzetskrant was. Zo zie je telkens dat Rusland bijna automatisch de schuld krijgt van een vliegramp, waar wel heel vreemd onderzoek naar verricht is. Of er al voordat het vliegtuig opsteeg besloten was dat de Russen het hadden gedaan.

Maar dit terzijde. Vorige week besloot het Algemeen Dagblad (29-9-2016) de week met nieuws over motorclubs. ‘Ontslag Satudarah-ambtenaar was onterecht’, kopt de krant. De betrokken ambtenaar werkt al vele jaren als sociotherapeut in de Oostvaarderskliniek in Almere en was ook al 14 jaar lid van Satudarah. De combinatie van lidmaatschap van deze niet bij wet verboden motorclub en zijn functie heeft nooit enig probleem opgeleverd. Toch werd hij ontslagen door minister Ard van der Steur.

De Centrale Raad van Beroep oordeelde dat dit ontslag onterecht was. ‘Binnen die afweging mag het recht op respect voor het privéleven van de ambtenaar en zijn recht op vreedzame vereniging en vergadering niet uit het oog worden verloren.’, volgens de Raad. De minister moet nu een nieuwe beslissing nemen.

Dit besluit van de Raad kan ook effect hebben op enige andere ontslagen. Zo werd vorig jaar een cipier in Lelystad ontslagen wegens lidmaatschap van motorclub Black Sheep. Ook deze cipier was al jaren werkzaam bij de gevangenis en was ook al vele jaren lid van deze motorclub zonder dat dit ooit tot problemen leidde. In Vught werd nog dit jaar een Molukse cipier ontslagen bij de EBI, omdat hij bevriend was met leden van Satudarah. Wie de Molukse gemeenschap kent, weet dat het onmogelijk is om elkaar niet te kennen. Maar voor meneer Van der Steur was het voldoende om de man te ontslaan. In Groningen werd kort geleden een ambtenaar ontslagen die werkte met hooligans. Ook hij was lid van Satudarah.

Blijkbaar is er af te dingen op het beoordelingsvermogen van justitieambtenaren. Mensen die jarenlang goed hun werk doen worden ontslagen, terwijl degenen die verantwoordelijk zijn voor dat ontslag zelf werken op een ministerie waar veel mis lijkt te zijn.

De nieuwe week opent met meer vertroebeld beoordelingsvermogen. Vandaag komt Trouw (3-10-2016) met de kop ‘Agenten vinden het terecht dat ze etnisch profileren.’ Sterker nog: ‘Politieagenten vinden etnisch profileren een onmisbaar onderdeel van hun werk.’, volgens Trouw. Trouw gaat verder, ‘Het zijn bevindingen die gevoelig liggen: de politietop en minister Van der Steur ontkennen dat er bij het handelen van agenten op straat structureel sprake is van etnisch profileren – het disproportioneel selecteren en staande houden van mensen van allochtone komaf zonder goede rechtvaardiging.’

Volgens die minister die mensen ontslaat op ondeugdelijke gronden is het niet waar. Volgens wetenschappelijke onderzoekers is het wel waar. ‘Dat blijkt uit de studie ‘Boeven vangen’ van het Programma Politie en Wetenschap, die vandaag verschijnt. De studie werd uitgevoerd door Wouter Landman van adviesbureau Twynstra Gudde en Lianne Kleijer-Kool van de Hogeschool Utrecht.’, volgens de voormalige verzetskrant.

Trouw: ‘Agenten mogen op basis van eigen inschattingen op straat ingrijpen. Dit is hun ‘discretionaire ruimte’. Verkeersovertredingen vormen het gros van de gevallen waar agenten op eigen initiatief achteraan gaan. Agenten proberen ook los van wetsovertredingen of duidelijk verdachte gedragingen in te schatten of mensen een risico vormen. Een grijs gebied waarin stereotypen hulp bieden. Agenten worden in hun proactieve houding geprikkeld, schrijven de auteurs, door een maatschappelijk klimaat waarin controle en risicopreventie steeds belangrijker zijn.’

Een gevaarlijke tendens. De doorgaans laagopgeleide agenten die de straat voor hun rekening nemen worden door hun eigen werkgever overspoelt met alarmerende berichten en rapporten over allochtonen en motorbendes. En zij krijgen vervolgens de macht om ‘op eigen inschattingen in te grijpen.’ Levensgevaarlijk. De lichtgetinte Arubaan Mitch Henriquez kan daarover meepraten. In figuurlijke zin dan, want door een foute inschatting in de ‘discretionaire ruimte’ kan hij het helemaal niet meer navertellen.

De agenten en hun vertegenwoordigers die meer loon eisen, meer bevoegdheden en meer wapens of andere gadgets kunnen dus maar beter eerst eens worden bijgeschoold op hun maatschappelijk correcte beoordelingsvermogen.

Je suis Mitch!

Nu.nl schreef op 6 november 2015 hoe de Arubaan Mitch Henriquez volgens een onderzoek van de Rijksrecherche door handelen van de politie om het leven kwam. Nu.nl : ‘Daarin staat dat het geweld waarmee de hals van de 42-jarige Henriquez werd samengedrukt met een nekklem goed kan verklaren dat hij zuurstoftekort opliep en uiteindelijk overleed. In het rapport staat ook dat Henriquez door agenten hard op zijn neus is geslagen. Ook dit kan tot ademhalingsmoeilijkheden en zijn dood hebben geleid. Henriquez overleed na zijn arrestatie bij een muziekfestival in het Zuiderpark in Den Haag. Hij liep tijdens de hardhandige arrestatie onder meer een gebroken strottenhoofd op. De Rijksrecherche heeft het dossier deze week overgedragen aan het Openbaar Ministerie (OM).’

De advocaat van Henriquez, Roethof, verklaarde in hetzelfde artikel hoe zijn cliënt eruitzag na de arrestatie: ‘Als je het leest: je schrikt ervan”, aldus Roethof. Ook blijkt volgens de jurist onder meer dat Henriquez overal bloeduitstortingen had. “Bloeduitstorting bij de slaap. Bloeduitstorting bij de neus. Zelfs bij het geslachtsdeel van meneer een bloeduitstorting. Overal”, somde hij op.’

Dat was in november vorig jaar. Een nogal zwaarwegend rapport van de Rijksrecherche die doorgaans goed en serieus werk aflevert. De minister van Veiligheid en Justitie, Ard van der Steur, wilde over de zaak geen uitspraken doen: ‘Minister Ard van der Steur van Veiligheid en Justitie wil vooralsnog niet reageren op het onderzoek. “Het ligt nu bij het OM en het past mij niet om er in dit stadium mededelingen over te doen.” Van der Steur denkt nog na over het gebruik van de nekklem door de politie. “Ik wacht daarover nog een onderzoek af van de Inspectie Veiligheid en Justitie”, zei hij vrijdag na de ministerraad.’

De minister die geen uitspraken wil doen? Dat is ook voor het eerst! Over motorclubs heeft Ard nogal vaak iets te melden. En over die Turks-Nederlandse relschoppertjes in Zaandam werd er vanuit de politiek ook nogal wat geoordeeld. ‘Tuig!’, riep meneer Rutte. Een week eerder had Rutte al ‘Pleur op!’ geroepen over Turkse demonstranten in Rotterdam. Maar over een dood door schuld kon natuurlijk niets worden medegedeeld. Maar goed, laten wij afwachten wat onafhankelijk onderzoek uitwijst.

We zijn nu meer dan een jaar na de gebeurtenissen die hebben geleid tot de dood van Henriquez. Nu hebben twee wetenschappelijke onderzoekers een rapport opgesteld. De Volkskrant bericht over de zaak op 17 september 2016: ‘Bij de arrestatie hebben de agenten zich niet gehouden aan de vaste procedure die ze hebben aangeleerd voor aanhoudingen. Ze zijn er te snel mee begonnen, er was geen taakverdeling tussen de agenten, er was geen leiding, pepperspray werd verkeerd gebruikt en medische hulp kwam te laat, zo staat in het rapport. Het hardhandige geweldgebruik tegen Henriquez was ‘disproportioneel, onmatig en ondeskundig’, schrijft een van de twee onderzoekers.’

Gaat Ard van der Steur nu wel iets over de zaak zeggen? Wij in ieder geval wel. Want, wat blijkt? Over een aantal zaken wordt in dit deskundigenrapport niet gerept. Namelijk over het proces-verbaal dat de politie heeft opgesteld naar aanleiding van de arrestatie. Op 30 juni 2015 berichtte NRC.nl: ‘De lezing van de politie is dat Henriquez riep dat hij een wapen had en zich hevig verzette tegen de arrestatie waarop meerdere agenten hem in bedwang moesten houden. Het OM liet later weten dat Henriquez geen wapen op zak had.”In eerste instantie meldde het OM dat Henriquez onderweg naar het politiebureau onwel was geworden, dit bericht werd later teruggenomen omdat videobeelden dit tegenspreken. Zo toont een video van een omstander dat een vijftal agenten op het lichaam van de 42-jarige Arubaan liggen en het lijkt dat ze zijn nek vastklemmen. De politie houdt iedereen op afstand die hem probeert te helpen.’

Volgens NRC is de verklaring van de politie ook in strijd met de verklaringen van getuigen. ‘Getuigen vertellen een ander verhaal. Henriquez zou wat luidruchtige grapjes hebben gemaakt met zijn vrienden, waarop hij werd gewaarschuwd door de politie en doorliep.’

De mensen dus die verantwoordelijk zijn volgens deskundigen, hebben aantoonbaar gelogen in een proces-verbaal over de reden van die aanhouding én over het verdere verloop van die aanhouding. Zo liegen de agenten in een officieel bewijsstuk eerst dat Henriquez pas onwel werd in de politiewagen. Op filmpjes is te zien dat ze hem omhoog houden voordat hij in de wagen wordt gekieperd en dat er opmerkingen worden gemaakt dat het niet goed met hem gaat. Levensreddende hulp wordt Mitch bewust onthouden door de politieagenten die hem zodanig zwaar mishandelden.

Naast het onthutsende rapport van de twee wetenschappers, dat volgt op een onthutsend rapport een jaar geleden van de Rijksrecherche, blijven we dus nog met twee zaken zitten. De reden voor arrestatie en de leugens in het proces-verbaal. Gezien het feit dat de politie al liegt in het proces-verbaal is het niet zonder meer aanneembaar dat ze omtrent de arrestatie wel de waarheid spreken. Er zijn ook alleen maar de betrokken agenten, de daders, die zeggen dat Henriquez riep dat hij een wapen had. Heeft Henriquez dat dus wel geroepen? Getuigen zeggen dat hij alleen wat grapjes maakte. Er is ook helemaal geen wapen aangetroffen.

Wat ook niet blijkt uit de rapporten van Rijksrecherche en deskundigen is het feit dat Mitch Henriquez Arubaan was en lichtgekleurd, terwijl de daders allen blank waren. Al eerder schreven wij hier over etnisch profileren. Mitch zag er netjes uit die dag, hij was luidruchtig, hij had een getinte huidskleur, hij wilde niet zomaar aan de kant gaan. Is dat genoeg voor een etnische profilering? Een crimineel heeft dure kleding. Een getinte man kan crimineel zijn. Oppassen dus!

Of zou je ook kunnen zeggen dat Mitch gewoon op vakantie was, iets had gedronken, met zijn vrienden op een feest was en dus netjes gekleed. Vrolijk was en dus luidruchtig. Lichtgetint was omdat hij Arubaan was en gewoon op vakantie. En niet zomaar aan de kant wilde gaan voor een stelletje bruten. En natuurlijk terugvocht toen hij door vijf lafaards onterecht werd aangepakt? Wie zou niet vechten wanneer zijn keel werd dichtgeknepen? Wie zou niet vechten wanneer hij klappen kreeg van vijf bruten op zijn neus en op zijn keel? Wie zou niet terugvechten wanneer hij op zijn geslachtsdeel werd geslagen door politieagenten? Wie zou niet vechten voor zijn leven bij een zo zware mishandeling?

Op sociale media wordt door veel mensen gezegd dat Mitch Henriquez het allemaal aan zichzelf te danken heeft. ‘Had hij maar niet moeten dreigen.’ Maar uit onderzoek blijkt dat alleen degenen die hem doodsloegen dat zeggen over de reden tot aanhouding. En die daders logen al eerder aantoonbaar. ‘Had hij zich maar niet moeten verzetten.’ Aantoonbaar is dat Henriquez in doodsnood verkeerde na talloze klappen op slaap, keel, neus en geslachtsdeel en het verkeerde gebruik van pepperspray en het verkeerd gebruiken van een nekklem. Dat de man zich dus in uiterste paniek en doodsnood verzette is logisch.

De politie die er is om de burger te beschermen tegen onrecht is verantwoordelijk voor de dood van een burger. De politie heeft gelogen in een officieel ambtelijk stuk. De politie heeft een burger zonder aanleiding gearresteerd en heeft daarbij zeer grof en ongepast geweld gebruikt. De politie heeft welbewust absoluut noodzakelijke levensreddende medische hulp onthouden aan een in levensgevaar verkerende burger. Politieoptreden dat wij herkennen uit de periode 40-45. Het mankeert er nog maar aan dat Henriquez begraven werd in een afgelegen bos.

Na de Tweede Wereldoorlog werden veel politieagenten ter verantwoording geroepen en veroordeeld. Waar wordt nu nog op gewacht? Het is al meer dan een jaar geleden. Morgen wordt door het Openbaar Ministerie een besluit genomen en horen de daders of ze worden vervolgd. Prettig weekend!

 

Updeet: Vandaag heeft het OM in zijn grote wijsheid besloten dat twee van de vijf agenten worden vervolgd. Drie dus niet. De twee die zullen worden vervolgd zijn de nekklemmer en degene die heeft gestompt op de keel en het gezicht van Mitch. De politieagenten die hebben toegekeken toen Mitch zwaar werd mishandeld worden niet vervolgd. De politieagenten die het valse proces-verbaal hebben opgemaakt, worden ook niet vervolgd. De agenten die Mitch hebben vastgehouden zodat hij zich niet kon losrukken toen hij werd geslagen in gezicht, keel en geslachtsdelen worden niet vervolgd. De agenten die het niet nodig vonden een ambulance te waarschuwen voor Mitch toen ze zagen dat het heel erg slecht ging, worden niet vervolgd. Na één jaar onderzoek is dit het resultaat waar het OM mee komt.

Jaren geleden liep ik eens in Amsterdam te stappen toen de politie aan iedereen een ansichtkaart uitdeelde waar zoiets op stond als: ‘Zie je dat iemand in elkaar wordt geslagen? Maak zoveel mogelijk herrie!’ Maar laat ik het anders zeggen: IK BEN MITCH!!!!!

Zieligheid als argument

Omroep Brabant bericht zaterdag 6 februari 2016 dat officier van justitie Lucas van Delft zijn eigen bedreiging verzon. Onder een andere naam belde Van Delft op (naar Meld Misdaad Anoniem?) om aan te geven dat hij met de dood werd bedreigd. De politie kwam meteen na deze bedreigingsmelding met een zeer uitvoerig pakket aan beveiliging voor de officier. Wij zullen dit verschijnsel noemen ‘het Varma-effect’.

Lucas van Delft was eerder belast met de zaak tegen Johan van Laarhoven, de grondlegger van coffeeshopketen The Grass Company. Van Laarhoven verdiende in Nederland zijn geld met coffeeshops, die hier zijn gedoogd en dus legaal zijn. Van Laarhoven was dus in Nederland juridisch niets te maken. In Thailand werd echter Van Laarhoven veroordeeld voor het witwassen van crimineel geld, toen hij zijn 20 miljoen euro winst overbracht naar dit land. Zijn vrouw kreeg daarbij 12 jaar cel. Omroep Brabant berichtte daarover na het vonnis: “Dit is vreselijk nieuws”, zegt Tim Vis van advocatenkantoor Spong. “Van Laarhoven werd door het dubieuze en rancuneuze handelen van het Nederlandse Openbaar Ministerie overgeleverd aan een rechter die niet voldoende in staat is gebleken het Nederlandse gedoogbeleid te beoordelen.”

Dus de man die zijn eigen bedreigingen verzon was ook medeverantwoordelijk voor de veroordeling in Thailand van een landgenoot die in Nederland de wet niet overtrad. Blijkbaar was Van Delft goed op de hoogte van de wetgeving in andere landen. In hoeveel andere gevallen werden landgenoten in het buitenland veroordeeld voor iets wat in Nederland helemaal niet verboden is?

Wat wij ons nu afvragen is dit: gebeurt het vaker dat politie of justitie zélf bellen naar Meld Misdaad Anoniem? Op deze manier kun je volkomen legaal bij mensen invallen doen, of ze aanhouden voor onderzoek, of een groot onderzoek starten. De talloze meldingen via de meldlijn over ‘buren met een wietplantage’ komen hiermee ook in een heel ander kunstlicht te staan.

Maar wij gaan verder, want het zal toch niet dat? Op 9 juli 2015 berichtte Dupont in zijn rubriek ‘Burgemeester Jos Som in het nauw’ hoe het erg twijfelachtig is dat de burgemeester van Kerkrade werkelijk is bedreigd. Hij zegt daarover zelf tweemaal iets geheel anders en het is ook te betwijfelen dat de Hells Angels daarachter zitten. Bovendien werd zogenaamd zijn dochter ook nog bedreigd. Dupont geeft aan dat ook dat waarschijnlijk heel anders zit. Het leverde de burgemeester wel veel publiciteit op en hij wist de motorrijders neer te zetten als een stel nietsontziende boeven.

In hetzelfde artikel over Jos Som geeft de burgemeester van Helmond aan dat hij verkeerd is voorgelicht door justitie over eerdere bedreigingen aan zijn adres. Heel vreemd dus allemaal. Burgemeesters moeten onderduiken nadat zij door justitie zijn getipt over zeer ernstige bedreigingen. Daarna blijkt dat die burgemeesters of erop los liegen of zelfs aangeven dat ze zich bedonderd voelen. Overigens zijn beide burgemeesters tevens onderwerp van speculaties over corruptie. In één geval (maar wie weet hoeveel andere gevallen er nog zijn?) blijkt zelfs dat een officier van justitie zelf stiekem opbelde naar een meldlijn om valselijk aan te geven dat hij werd bedreigd.

Nu weer terug naar de eerbare Lucas van Delft. Deze officier van Justitie was ook belast met onderzoeken naar leden van motorclub Satudarah. Deze motorclub wordt in verband gebracht, u raadt het al, met ernstige misdrijven als bedreigingen. Net als de Hells Angels trouwens. En in beide gevallen is nu grote twijfel ontstaan. Wij berichtten ook al diverse malen hoe de ‘voortgangsrapportages’ over motorclubs door de politie vol stonden met valse informatie. De politie is dus nogal makkelijk met het zetten van ‘informatie’ in rapportages en justitie verzint zelf bedreigingen, terwijl meldingen op Meld Misdaad Anoniem ook door politie of justitie gedaan kunnen worden. Ja, zo krijg je iemand wel achter slot ende grendel.

Dat de politie niet te vertrouwen is, bleek al eerder, zoals met de leugens in het proces-verbaal over de dood van Mitch Henriques vorig jaar. Nu blijken ook officieren van justitie en burgemeesters niet altijd op hun mooie ogen te vertrouwen. En hoe zit het dan met de onafhankelijke rechters, zo zult u natuurlijk graag willen weten. Uitgerekend over zo’n rechter berichtte Dupont in oktober 2015 in het artikel ‘De raadsheer die om de hoek van het clubhuis woonde’. Mr. Marquart Scholtz, de rechter in een zaak tegen motorclub Veterans MC, bleek om de hoek te wonen van het clubhuis van de club in Haren. Natuurlijk was zijn uitspraak niet in het voordeel van de club.

Je hoeft in dit land de wet helemaal niet te overtreden om in de gevangenis te belanden.

 

 

 

Leuke zaken: Operatie Trivium

Op de zondag dat op facebook bekend werd dat Mitch Henriquez was overleden als gevolg van een onprofessionele poging tot arrestatie, waarvoor ook de noodzaak ontbrak, bracht Hart van Nederland een uniek kijkje achter de schermen bij de politie. De verslaggever mocht mee met Operatie Trivium. Operatie Trivium? U had daar misschien nog niet van gehoord, maar ook het filmpje van Hart van Nederland roept vooral vragen op. Laten we even kijken.

(bron: Hart van Nederland)

Ik vroeg me af,

Op 5 seconden: Wat is er verdacht aan de auto in de verte? De buitenlandse nummerplaat (die we niet te zien krijgen) misschien?

Op 15 seconden: De politie wil staande houden. In verband met welk strafbaar feit?

Op 18 seconden: Probeerde de auto die ter controle aan de kant werd gezet zich met hoge snelheid aan controle te onttrekken?

Op 28 seconden: Wat is de rol van de helikopter? Hoeveel helikopters zijn ingezet?

Op 30 seconden: Wat is precies een ‘strenge controle’? Waar staat dit in de wet?

Op 33 seconden: Waren er aanwijzingen dat bandietenbendes op 26 juni zouden toeslaan? Of alleen dat ze zouden rondreizen? Is dat verboden? Of werd deze operatie uitgevoerd zonder dat er specifieke aanwijzingen waren omdat dat makkelijker te plannen is?

Op 38 seconden: Heeft Maikel Dop het hier over een bepaalde bandietenbende die al is opgerold of een bandietenbende die nog op vrije voeten is?

Op 46 seconden: Mag de politie de kofferbak doorzoeken?

Op 51 seconden: Hoezo is babyvoeding een heel erg ‘hot item’? Waarom moet de politie daar op letten?

Op 54 seconden: Wordt hier met ‘doelgroep’ bedoeld dat Roemenen worden staande gehouden omdat ze Roemenen zijn? Is het in Nederland strafbaar om Roemeen te zijn?

Op 59 seconden: Met welk doel verzamelt de politie de volledige NAW gegevens van Roemenen? Om te matchen met bekende bandietenhoofdkwartieren?

Op 1 minuut: Terwijl de voiceover zegt dat criminele bendes vooral uit Roemenië komen, laat de animatie zien dat ze uit Rusland, Wit Rusland, Oekraine, Moldavie, Griekenland (lijkt het) en Ierland komen. Maar niet uit Roemenië. Was deze animatie misschien bedoeld voor een ander onheilspellend item?

Op 1 minuut 15 seconden: Gelukkig is politiewerk niet altijd bikkelhard. Maikel Dop noemt ‘leuke zaken’ babyvoeding en viagra. Iemand is ‘gepakt’ met die spullen. Zijn die verboden dan?

Op 1 minuut 30 seconden: De verzamelde gegevens zullen geanalyseerd worden in samenwerking met andere Europese politiekorpsen. Hoe is dat wettelijk geregeld? Welke gegevens? Alle nummerplaten die zijn langsgekomen? De NAW gegevens van Roemenen? De video opnamen van  de helikopter? Wordt de analyse gepubliceerd?

Waar de politie het hardst faalt – voor oplossen van inbraken en diefstallen moet hard en geconcentreerd gewerkt worden – komen ze nu met ‘leuke zaken’ die ze vooral zelf leuker vinden om te doen. Buitenlandse reisjes maken in de baas zijn tijd op kosten van de belastingbetaler om de collega’s van TISPOL te bezoeken bijvoorbeeld.

En als je dan met wat nummerplaatherkenning Roemenen of anderszins ‘hits’ van de weg haalt, vind je altijd wel iets. Zo werkt lukraak controleren: altijd succes en het help tegen alles, zelfs tegen een liquidatiegolf.

Projectmanager Maikel Dop omschrijft de criminele bendes die het doel en de aanleiding zijn voor Operatie Trivium: Ze houden zich bezig met inbreken, zakkenrollen en kijken waar ze bij winkeldiefstallen het meeste weg kunnen halen. Een lid van een mobiele bandietenbende blijkt dus geen beroeps te zijn, maar een gelegenheidscrimineel. Is dat alles? Gaat het dus niet over terrorisme, moord, geweld, afpersing of zelfs bedreiging? Zou dat komen omdat Operatie Trivium is bedacht door verkeerspolitie?

 

Boeman Bouman en zijn patriotten van de politiestaat

Een prachtig verhaal over een politieman en hoe het gaat met vrijheid wanneer je eventjes niet goed oplet.

De politieman is commissaris Bouman. Dat is er niet zomaar één. Commissaris Bouman is de grote baas van de Nederlandse politie. De allerhoogste chef. Vlak onder de minister van Justitie en Veiligheid. In een rechtsstaat is het zo geregeld dat de minister, als vertegenwoordiger des volks, de verantwoording heeft over het politieapparaat. Hij is dus de baas en hij is verantwoording schuldig aan het parlement. We zullen dus uitleggen wat een rechtsstaat eigenlijk is. Wikipedia zegt het volgende hierover:

‘Een rechtsstaat is een staat waarvan de macht gereguleerd en beperkt wordt door het recht. De rechtsstaatgedachte is ontwikkeld tegen de praktijk van absolute vorsten. De rechtsstaatgedachte wil willekeur voorkomen en rechtszekerheid en rechtsgelijkheid bevorderen. In een rechtsstaat worden burgers tegen de macht van de staat beschermd door wetten. Onafhankelijke rechters kunnen bij een conflict oordelen en worden geacht de wetten te volgen. Een rechter kan bij overtredingen sancties opleggen die wettelijk geregeld zijn. Als de rechters in een staat niet onafhankelijk zijn, mag die staat geen rechtsstaat genoemd worden.’

De minister is de baas en de politie niet. De politie heeft voor goed functioneren natuurlijk zijn eigen hierarchie en een eigen baas. Maar die baas staat onder de minister en ook onder de wet. Er zijn wetten die de basis zijn voor het functioneren van de staat. Wanneer het omgekeerd zou zijn is er sprake van een politiestaat. Wikipedia zegt over de politiestaat het volgende:

‘Onder een politiestaat verstaat men een staat waar de sociale, economische en politieke macht door de leiders gehandhaafd wordt met behulp van (geheime) politie. Deze politie heeft in dit soort staten meer bevoegdheden dan gebruikelijk is in een liberale democratie. Politiestaten in de strikte betekenis van het woord worden meestal gekenmerkt door totalitarisme en een sterke sociale controle.

Onder druk van een interne of externe bedreiging van de staatsveiligheid, al dan niet openlijk of bedekt gepromoot door media en overheden, bestaat het gevaar dat wetten doorgevoerd worden die burgerrechten inperken en stapsgewijs in de richting van een politiestaat leiden. Dikwijls wordt deze ‘bedreiging van de staatsveiligheid’ in scène gezet door degene die zich vervolgens als dictator ontpopt. Voorbeeld is nazi-Duitsland. Adolf Hitler kwam via verkiezingen op democratische wijze aan de macht. Vervolgens wist hij na de Rijksdagbrand, die hoogstwaarschijnlijk door de nazi’s zelf is voorbereid, grote bevoegdheden naar zich toe te trekken (uitroepen van de noodtoestand, etc) om ‘de orde te handhaven’. Met deze, in theorie tijdelijke, ‘ordehandhavingswetten’ schakelde hij in snel tempo alle politieke tegenstanders uit, werd de noodtoestand permanent, en werd het hele land aan zijn wil ondergeschikt gemaakt. Een recent voorbeeld van inperking van burgerrechten gebeurde na de aanslagen op 1 september 2011 in de VS. Ook hier werden sommige burgerrechten (in theorie tijdelijk) ingeperkt zoals het absolute recht op privacy. De regering Bush gaf aan dat dit in het kader was van de strijd tegen terrorisme en tegen drugs.’

Is Nederland nu het één of het ander? Is Nederland een rechtsstaat, zoals de mensen denken, of is Nederland een politiestaat?

Wij geven wat voorbeelden om de lezer aan het denken te zetten. In De Telegraaf van 4 maart 2015 zegt commissaris Bouman: ‘Er is een wetswijziging nodig om ervoor te zorgen dat agenten die noodgedwongen hun dienstwapen hebben moeten gebruiken, niet meer in hetzelfde juridische hokje terechtkomen als een burger of een crimineel.’ Dat zegt Bouman dus ruimschoots voor de dood van Mitch Henriques en de schietende agent uit Kerkrade.

Het blijft daar niet bij. Op 17 juli 2015 bericht 1limburg.nl het volgende: ‘De politieagent uit Kerkrade die vrijdag veroordeeld werd tot twee jaar cel krijgt massaal steun van zijn collega’s. Ze zijn het oneens met de uitspraak. Ook de nationale politie heeft geen goed woord over voor het vonnis. In een persbericht stelt de organisatie ‘verbijsterd’ te zijn door de veroordeling van de agent. “Ik ben vreselijk teleurgesteld in het vonnis van de rechtbank”, reageert korpschef Gerard Bouman van de nationale politie. Hij heeft contact gehad met Gery Veldhuis, de chef van de eenheid Limburg. “Ik heb hem aangegeven dat deze collega alle steun van onze organisatie kan verwachten die hij nodig heeft”, zegt Bouman. “Wat mij betreft staat vast dat we dit vonnis gaan aanvechten tot aan de allerhoogste instantie.” ‘

Korpschef Bouman, die ondergeschikte van de minister en daarmee dus onderworpen aan de rechtsstaat komt met twee zaken. Belangrijke zaken. Ten eerste wil hij de wet veranderen om schietende agenten niet zo snel te laten vervolgen. Ten tweede geeft hij aan de schietende en door de onafhankelijke rechter veroordeelde agent te steunen. De rechter veroordeelt de man dus en daarmee heeft die agent een strafblad. Hij is nu dus crimineel. Volgens de rechter. Maar niet volgens meneer Bouman. Wat ook al te denken geeft is de ‘massale steun’ van collega’s voor de veroordeelde agent. Die denken dus blijkbaar net over schieten als korpschef Bouman. Zeer opmerkelijk. En verontrustend.

Maar wij gaan verder. De directe chef van de politieagent uit Kerkrade heeft aangegeven de politieagent niet te schorsen. Afgewacht wordt het hoger beroep. Ook de korpsbeheerder van het politiekorps in Kerkrade onderneemt geen actie tegen de veroordeelde schutter. Wie is nu deze korpsbeheerder? De korpsbeheerder is burgemeester Jos Som. Zeg maar de grote man achter de strijd tegen ‘motorbendes’. De ‘papa’ ook van Suze Som die volgens hem ernstig is bedreigd door Hells Angels. De man ook die het vakantiehuiske van Piet van Pol bezocht in Frankrijk. Piet van Pol de van corruptie verdachte vastgoedontwikkelaar die banden heeft met VolkerWessels en de veroordeelde Roermondse ex-VVD’er Jos van Rey.

Wij gaan nu ietsje terug en komen terecht bij de Spaanse politieman luitenant-kolonel Antonio Molino Tejero die op 23 februari 1981 het Spaanse parlement binnendrong met zijn kornuiten, in de lucht schoot en riep: ‘Todos al suelo, y conho!’ Meneer Molino Tejero wist het beter dan de rechters en de parlementariërs.

Waarom doet dat ons denken aan politievakbondsleider Gerrit van de Kamp? De wet moet veranderd worden om motorbendes te kunnen verbieden, zo vond deze man, die er zijn hand niet voor omdraait zijn mannetjes het Binnenhof te laten omsingelen. Met politiematerieel en wapens. Dezelfde Gerrit van de Kamp die zijn vriendin opdrong aan de Nationale Politie voor een goedbetaalde baan en zijn steun voor de vorming van de Nationale Politie opzegde toen zijn vriendin werd ontslagen.

De hoogste politiebaas wil de wet veranderen en uit openlijk kritiek op een beslissing van een onafhankelijke rechter en de baas van de grootste politievakbond steunt hem door ook wetten te willen laten veranderen. ‘De politie is de baas op straat!’, hoorde je vroeger vaak roepen door agenten. Op straat of in de staat? Vanuit de politieorganisatie zelf horen wij nog geen tegengeluiden.

In het Wikipedia-artikel over de politiestaat staat ook het volgende: ‘Onder druk van een interne of externe bedreiging van de staatsveiligheid, al dan niet openlijk of bedekt gepromoot door media en overheden, bestaat het gevaar dat wetten doorgevoerd worden die burgerrechten inperken en stapsgewijs in de richting van een politiestaat leiden.’

Ook hier zien wij gelijkenissen met Nederland. Er wordt een vijandbeeld gecreeërd. Als externe bedreiging zou je kunnen zien de jihadstrijders in Irak en Syrië, die na terugkomst een interne bedreiging gaan vormen. Als interne bedreiging kun je ook de ‘motorbendes’ zien. Het is dan ook niet zozeer de rechtsstaat zelf die zich daarover zorgen maakt, maar het is de politie zelf die stemming maakt. Het is de politie die via de media en hun adviserende taak naar overheden toe bepaalt dat ‘motorbendes’ een groot gevaar zijn.

Om deze strategie van maatschappelijke onrust een gezicht te geven, worden leden van motorclubs met naam en club genoemd door de politie aan de media. Het zogenaamde ‘name and shame’- beleid. De politie heeft dus een aantal mensen bij de media die daarvoor openstaan om het maar zachtjes uit te drukken. Deze mensen die openstaan zijn vaak zelfbenoemde ‘misdaadspecialisten’, zoals Robert Bas van de NOS die riep dat je welhaast crimineel moet zijn om het lidmaatschap van een motorclub te kunnen betalen en dat een Harley Davidson 60.000 á 70.000 euro kost. Of een Gerlof Leistra van Elsevier die niet alleen politie-informatie naar buiten brengt maar ook de politie ondersteunt in de wens tot het veranderen van wetten. Zo schrijft Leistra over de schietende politieman uit Kerkrade in Elsevier: ‘De verontwaardiging is terecht groot. Het valt niet goed uit te leggen dat een agent die tijdens de uitoefening van zijn soms levensgevaarlijke beroep een ernstige inschattingsfout maakt, dezelfde behandeling krijgt als de eerste de beste crimineel. Meer begrip was op zijn plaats geweest.’

Heeft het effect, die artikelen in de pers? Volgens D66’er Gerard Schouw wel degelijk. Op 2 juli zegt hij: ‘Gerard Schouw van D66 heeft donderdag met een waarschuwing afscheid genomen van de Tweede Kamer. Hij was een kwart eeuw lang te vinden op het Binnenhof, onder meer als lid van de Eerste en later van de Tweede Kamer. ,,De overstap naar de Tweede Kamer was best wennen. In plaats van een stroom wetsvoorstellen dicteert de kop in de krant en het oog van de camera het ritme van de dag”, schreef hij in zijn afscheidsbrief. ,,Het is geen groot geheim dat de aandacht voor actuele politieke incidenten en de lange termijn onderwerpen zo af en toe wat uit balans raakt. Dat is een reëel risico voor de democratische werking van onze huidige parlementaire democratie. Daardoor gaan dingen mis. Meebewegen of juist tegenwicht bieden, dat is de vraag waar de Kamer wel wat vaker bij stil mag staan”, aldus Schouw.’

Het heeft dus wel degelijk effect. De kop in de krant dicteert het ritme van de dag in de Tweede Kamer. Volgens iemand die het kan weten na 25 jaar politiek. En de koppen uit die krant zijn afkomstig van de politie. Dezelfde politie die wetten wil veranderen en mensen en clubs aanwijst als vijand. En daar dus de media voor misbruikt. Met ‘name and shame’. Maar ook met ‘voortgangsrapportages’. Wij hebben al gezien in eerdere blogs van Dupont op ‘Justitie en Veiligheid’ dat de politie niet schroomt valse informatie in die rapportages te stoppen. De raketwerpers van de Bandidos MC bijvoorbeeld. Wij zeiden al dat die niet van de Bandidos waren. Commissaris Piem Miltenburg, net als Gerard Bouman een geduchte hardliner, zei al dat het niet helemaal zeker was. Maar een dag later stond het wel als vaststaand feit in de voortgangsrapportage van juni. De advocaat van de Bandidos kwam vorige week in het nieuws met hetzelfde verhaal. De wapens werden niet eens in de dagvaarding vermeld, maar wel werden de Bandidos nog even vastgehouden voor nader onderzoek. Zo komen die wapens nog eens goed van pas.

De advocaat van de Bandidos MC onthulde nog een andere taktiek. Zo stuurden Limburgse burgemeesters brieven naar horeca-gelegenheden om te waarschuwen dat de vergunningen zouden worden ingetrokken van horecazaken die Bandidos toelieten in hun zaak. Dat is heel opmerkelijk. Welk wetsartikel wordt daarbij gebruikt?

Al jaren gaan verhalen in de motorclubwereld dat de politie stiekeme acties uitvoert om motorclubs of leden daarvan te benadelen. Zo worden horeca-ondernemers niet alleen bedreigd om MC’s buiten de deur te houden, ze worden ook bezocht om informatie over bezoekers los te peuteren. Ze worden bang gemaakt met de vraag of ze worden afgeperst, of rekeningen wel netjes worden betaald. Werkgevers van motorclubleden worden benaderd en bang gemaakt. Zakenpartners van motorclubleden die een eigen zaak hebben worden door de politie ‘gewaarschuwd’. Buren van clubhuizen worden benaderd en om informatie gevraagd of om aangifte te doen van welke vorm van overlast dan ook. Gemeentelijke overheden worden ‘ingelicht’ door de politie, die een unieke informatiepositie heeft, en vervolgens worden evenementen niet toegestaan of verboden terwijl ze al in een vergevorderd stadium verkeren, clubhuizen worden gesloten door informatie van de politie. De politie is opzichtig aanwezig bij bruiloften, familiefeesten waar ook motorclubleden bij aanwezig zijn en probeert soms verhuurders van feestzalen bang te maken hun zaal niet te verhuren, omdat er ook een paar leden van een motorclub komen.

De vraag is hoe deze politie-acties zich verhouden tot de wet. De wet, basis van de rechtsstaat. Een wet die ondergeschikt is alleen in een politiestaat.

Vaak is te horen hoe bestuurders of politiemensen in de media verklaren dat motorclubs leden die zich misdragen of de wet overtreden uit de club moeten gooien. Motorclubs doen dat al lang. Maar uit bovenstaande blijkt dat het bij de politie andersom is. De politieman die de wet overtreedt met, potentieel, dodelijk geweld, wordt niet zomaar ontslagen. Neen, men gaat er alles aan doen hem binnenboord te houden en betaalt soms zelfs zijn boetes.

Zijn leden van motorclubs de laatste Robin Hoods? Zijn zij een soort vrijheidsstrijders? Nee, dat zijn zij niet. Maar meneren als commissaris Bouman of commissaris Miltenburg zijn het zeker ook niet. Wanneer wij onze vrijheid in stand willen houden, wanneer wij niet willen dat wij door onze eigen landgenoten worden bezet, wanneer wij niet willen dat ons land een politiestaat wordt, of blijft, dan zullen wij veel kritischer moeten zijn naar degenen toe die onze vrijheden afnemen. Elke dag een stukje. Elke dag een beetje. Elke dag iets. Want wanneer het te laat is, is het te laat.

Het goede voorbeeld (1)

Verschillende instanties zijn betrokken bij de bestrijding van motorclubs. Wie zijn de mensen bij deze instanties en is er op die mensen niets aan te merken? Het lijkt er niet op dat deze mensen een schone lei hebben.

Allereerst is er het Landelijk Strategisch Overleg OMG’s. De voorzitter van dit orgaan is de oud-burgemeester van Enschede, nu burgemeester van Groningen, Peter den Oudsten. Den Oudsten wordt genoemd als één van de beste bestuurders na Aboutaleb van Rotterdam. Je kunt in dit land gemakkelijk tot de besten behoren, wanneer de politie je een beetje behulpzaam is. Zo reed Den Oudsten in augustus 2008 door een rood verkeerslicht. De website binnenlandsbestuur.nl bericht hierover op 20 maart 2009: ‘Uit logboekgegevens van de verkeerspaal blijkt dat de burgemeester door rood licht reed. Den Oudsten heeft altijd beweerd dat hij groen licht zag, waarna een omhoogkomende paal de onderkant van zijn auto ramde. De politie stelde vast dat het rode licht niet brandde toen de burgemeester langs de paal reed en gaf hem geen proces-verbaal. Den Oudsten neemt nu de logboekgegevens voor kennisgeving aan, aldus zijn woordvoerder.’ Het gaat hier dus niet zozeer om het door het rode licht rijden, maar om het feit dat de politie de burgemeester op zijn woord geloofde. Krijgt de burgemeester nu wel een proces-verbaal nu de logboekgegevens het tegendeel bewijzen? Zonder aanziens des persoons geldt dus alleen voor gewone burgers en niet voor burgemeesters?

Verder hebben we de Taskforce Motorbendes Brabant-Zeeland. Portefeuillehouder is burgemeester Jacques Niederer, de burgemeester van Roosendaal. Roosendaal kwam onder zijn leiding al in het nieuws toen bekend werd dat de gemeente een twaalftal werklozen met behoud van uitkering bij de nieuwe vestiging van Burger King wilde laten werken. Benieuwd wat de plaatselijke vestiging van McDonalds daarvan vond. Maar toegegeven, bij Burger King is de koffie beter. Als burgemeester kwam Niederer, oud-politieman, in 2013 in opspraak over zijn declaratiegedrag. Hij werd toen beschuldigd van het onder druk zetten van enige raadsleden om een onderzoek naar zijn declaratiegedrag te stoppen. Niederer ontkende dit, maar bleef als burgemeester van Roosendaal gewoon in Weert wonen.

Een grote aanjager in de strijd tegen de motorclubs is de burgemeester van Kerkrade, Jos Som. Deze Som is al vele malen genoemd in minder frisse zaken (lees ook De brave burgervader en de motorbendes) en de gang van zaken rond het café van zijn dochter Suze op de Markt in Kerkrade lijkt ook minder fris. Zoals bekend kreeg Suze het aan de stok met haar buren, een afdeling van de Hells Angels, en werd het pand waarin die buren zaten toen door haar vader gesloten. Van Som wordt gezegd dat hij een flinke borrel lust. In de Roda-JC krant zei Som: ‘Ik maak zelf uit wat ik doe!’, toen hij tien jaar geleden werd teruggefloten door toenmalig minister Remkes.

Een andere Limburgse bestuurder is Onno Hoes, de burgemeester van Maastricht. Hoes kwam diverse malen zeer negatief in het nieuws met jonge schandknapen. De laatste keer dat dat gebeurde liet Hoes op zijn telefoon vertrouwelijke documenten zien aan de jonge schandknaap, die hij helemaal niet kende maar zojuist had ontmoet via Internet. Voor de Maastrichtse gemeenteraad was de maat vol, men voelde zich opnieuw in diskrediet gebracht, en Hoes kondigde aan te zullen vertrekken. Deze bestuurder die het zo overduidelijk ontbrak aan mensenkennis en discretie was al eerder vertrokken om onduidelijke redenen als voorzitter van het CIDI, een belangrijke joods/Israelische belangengroep. Op Wikipedia is te lezen dat Hoes zich, net als sommige politie-ambtenaren, weinig gelegen liet liggen aan de wet. Wikipedia: ‘Hij sprak zich in de media negatief uit over de wietpas en probeerde om, ondanks een gerechtelijke uitspraak, coffeeshops te verbieden om softdrugs te verkopen aan buitenlanders. Nadat coffeeshops doorgingen met de verkoop van softdrugs aan buitenlanders liet hij door de politie enkele panden binnenvallen.’ We zien hier dus een bestuurder die een gerechtelijke uitspraak naast zich neer legt om zijn eigen wil door te drijven en daarvoor zelfs aan zijn autoriteit toevertrouwde politie-agenten inzet. We denken hier aan burgemeester Jos Som, die riep: ‘Ik maak zelf uit wat ik doe!’ Zo gaat dat blijkbaar in Limburg. De politie verzette zich niet, toen zij door Hoes ingezet werd voor een zaak die de rechter juist had verboden.

Commissaris Piem Miltenburg, hoofd operatieën en verantwoordelijk voor de bestrijding van de ‘motorbendes’, is al uitgebreid besproken in eerdere columns. De binnen de politie-organisatie als hardliner bekendstaande Miltenburg doet telkens uitspraken alsof hij rechter is en geen politieman. Hij wil motorclubs verbieden, motorclubs zijn volgens hem crimineel, ze zijn een dekmantel voor de georganiseerde misdaad, ze zijn erop gericht misdaden te plegen. Al deze uitspraken komen in de pers terecht, zonder ooit aan een rechter te zijn getoetst. Sterker nog, toen het wel aan de rechter werd getoetst, oordeelde deze heel anders. (De zaak om de Hells Angels te laten verbieden, die mislukte). Miltenburg plaatst zich hiermee op de stoel van de rechter en zorgt opzettelijk voor grote maatschappelijke onrust, terwijl hij heel goed weet dat wat hij zegt niet door een rechter is bevestigd. Onder de leiding van Miltenburg is ook de nieuwe politietaktiek ‘name and shame’ in gebruik gekomen. Telkens wanneer een lid van een motorclub betrokken is bij iets strafbaars, wordt hij als zodanig genoemd door de media. In de praktijk komt het erop neer, dat ook vage kennissen en verre contacten van motorclubs genoemd worden als gerelateerd en relevant voor een motorclub

Voorzitter van de politievakbond ACP Gerrit van de Kamp kwam in het nieuws toen hij riep dat de wet veranderd moest worden om motorclubs te kunnen verbieden. Al uitgebreid werd hier geschetst hoe Gerrit van de Kamp met zijn vakbond ACP actief was om de overheid onder druk te zetten om een loonsverhoging af te dwingen. Zo werd gedreigd voetbalwedstrijden niet meer te begeleiden (waarom roept Gerrit trouwens niet dat die ook verboden moeten worden?), er werd gedreigd met het niet deelnemen aan grote publieksevenementen als Sail en de Tour de France, er werd met harde acties gedreigd en het Binnenhof werd omsingeld door gewapende en geüniformeerde agenten. De politiebond ACP kwam ook in het nieuws toen zij een reactie gaven op het nieuws dat Arubaan Mitch Henriquez was omgekomen door toedoen van vijf politie-agenten: ‘We willen aangeven dat onze eerste zorg nu gaat naar de betrokken collega’s.’ Van enig mededogen bleek geen sprake. Verder twittert de ACP nog dit: ‘Helder signaal van politie Den Haag. Handen af van onze mensen.’ Dat vindt de ACP dus ietsje belangrijker dan de dood van een toerist. De ACP heeft ongeveer 25.000 leden, dat is bijna de helft van het totale politiepersoneel. Gerrit van de Kamp kwam ook in het nieuws in verband met het regelen van een baan voor zijn vriendin Marloes Smit. Op 7 februari 2015 schreef het NRC daarover: ‘Die dubbelrol leidde tot grote problemen. Zo meldde zich in juli 2013 een klokkenluider die stelde dat het ministerie van Veiligheid en Justitie de steun van de machtigste politievakbond kocht door Van de Kamp en zijn partner hun gang te laten gaan.’ Dat is nogal ernstig. Van de Kamp zette het ministerie onder druk om zijn vriendin een baan te geven, anders zou hij met zijn vakbond de nieuwe nationale Politie niet steunen. Dat zijn toch regelrechte mafiapraktijken. Wij vragen ons nu af hoeveel Gerrit van de Kamp verdient met zijn voorzitterschap en wat zijn declaratiegedrag is.

Het LIEC-RIEC staat voor Landelijk Informatie en Expertise Centrum-Regionaal Informatie en Expertise Centrum. Deze organisatie houdt zich bezig met de bestrijding van gezagsondermijnende activiteiten en de georganiseerde misdaad. Politiechef Patricia Zorko, verbonden aan het RIEC namens de Landelijke Eenheid kwam vorig jaar in het nieuws voor haar declaratiegedrag. Van alle politiechefs declareerde zij het meest: 13.350 euro. Een enorm verschil met sommige andere collega’s die zelfs helemaal niets declareerden. Geld blijft toch een voorname drijfveer voor de politiemannen- en vrouwen. En krijgen zij niet goedschiks wat zij willen, dan worden harde acties aangekondigd en zelfs uitgevoerd waarvan de burgers het slachtoffer worden.

 

Laat honderd bloemen bloeien!

Op Wikipedia staat het volgende: ‘Laat Honderd Bloemen Bloeien was de slogan van een kortstondige liberalisatiecampagne in de Volksrepubliek China van 1956 tot 1957, waarin de autoriteiten kritiek aanmoedigden met, naar eigen zeggen, als doel om misstanden in het bestuur te kunnen opsporen en aanpakken.

De campagne was het initiatief van premier Zhou Enlai, maar een belangrijk deel van de partijleiding, waaronder Mao Zedong, was geschokt over de felheid van de kritiek die toen los kwam. De Communistische Partij van China ging toen snel over tot vervolging van de personen – intellectuelen, boeren en arbeiders – die deze kritiek hadden durven uiten. Het aantal slachtoffers liep in de honderdduizenden, zo niet miljoenen.

Deze vervolging was zo fel, dat velen de overtuiging zijn toegedaan dat de hele “Honderd Bloemen Campagne” alleen maar een valstrik is geweest om critici uit de tent te lokken en vervolgens in de kraag te grijpen. Mao had deze tactiek namelijk al eens eerder gebruikt, tijdens zijn periode in Yan’an. Hij noemde dit ‘Lok de slangen uit hun holen’.

 

Laat honderd bloemen bloeien. Het refereert dus eigenlijk naar iets moois. In de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw bloeiden ook honderd bloemen. Honderd bloemen? Nee, misschien wel duizend! Overal in de grote steden werden panden ontnomen aan speculanten, aan sloop, aan leegstand. De politie hakte er met de botte bijl op los, namens de machthebbers van het fatsoenlijke Nederland en er ontstond een tegenbeweging. Een tegenbeweging met politieke denkbeelden. Maar ook met zeer talrijke initiatieven. De ‘Honderd Bloemen’.

In kraakpanden werden kunstateliers gevormd, waar jonge kunstenaars experimenteerden. Er werd muziek gemaakt. De kraakbeweging bracht schrijvers voort. Dichters. Er werd geëxperimenteerd met een geldloze maatschappij. Er kwamen kleine drukkerijtjes. Journalisten van vandaag schreven hun eerste stukken in een kraakpand. Met kaarslicht en achter een dichtgespijkerd raam. Onderzoekscollectieven sprongen tevoorschijn. Om de overheid te onderzoeken, of speculanten, of nazi’s, of de politie en inlichtingendiensten. Woongemeenschappen ontstonden. Dit waren de ‘Honderd Bloemen’ die bloeiden.

Vandaag beginnen opnieuw honderd bloemknoppen aan een onzekere toekomst. Er zit onkruid tussen, maar wie bepaalt wat onkruid is? Geef water aan alles en zie zelf wat uiteindelijk de moeite waard is! De reden in de jaren tachtig en negentig dat zoveel initiatieven opbloeiden, was dat er gewoon veel ideeën waren. Vaak jonge mensen, optimisme, levenskracht. En natuurlijk een gemeenschappelijke tegenstander. Een overheid die moeite had met luisteren. Een overheid die graag waterkanonnen inzette. Niet om de honderden bloemen water te geven, maar om ze weg te spoelen.

De dood van de Antilliaan Mitch Henriquez zorgt vandaag voor honderd bloemen. Andere bloemen dan indertijd in de kraakbeweging. Vandaag is de tijd van de sociale media. Op Facebook zijn pagina’s aangemaakt met namen als ‘Justice For Mitch Henriquez’, ‘Rechtvaardigheid voor Mitch Henriquez’, ‘A candle for Mitch Henriquez, for Unity’, ‘Gerechtigheid voor Mitch Henriquez’, ‘Justice for #MitchHenriquez’. Op deze pagina’s staan reacties van boze mensen, woedende mensen, verdrietige mensen, verontruste mensen, goedbedoelende mensen. Mensen die weten hoe je je gedachten onder woorden brengt. Maar ook mensen die grote tegenstellingen aan het licht brengen. Immers, hoe kan een analfabeet toch op Facebook terechtkomen?

Naast die uitingen van medeleven op Facebook, zijn er ook fysieke bloemen gaan bloeien. Er worden gedichten gemaakt, een rapper heeft een lied geschreven, er wordt een stille tocht georganiseerd, er waren hevige rellen in de Haagse Schilderswijk, er wordt vergaderd, er is een speciale gemeenteraadsvergadering. Het betekent dat duizenden mensen bezig zijn met de dood van een landgenoot. En het houdt niet op. Er komen mensen bij, er komen Facebookpagina’s bij, er komen initiatieven bij. En er komt weerstand bij.

Er zijn twee voorname redenen dat er weerstand bij komt. Weerstand tegen al die initiatieven. Dat komt omdat steeds vaker oude zaken terug worden gehaald. Oude zaken waarbij een burger stierf door toedoen van politieagenten. Oude zaken? Cold cases? Volgens de politie zijn het zaken die al geclasseerd zijn. Een rechter heeft de politieagenten vrij gesproken en dus ‘is het heel vervelend voor de destijds betrokken politieagenten om opnieuw te worden herinnerd aan die oude zaken’. Vervelend hè, wanneer iemand dood is. Iemand die je zoon was, of je dochter. Iemand die je man was, of je vriend. Vervelend hè, om daaraan te worden herinnerd. Ook wanneer je vrij bent gesproken. Wat een nare mensen hè, die nabestaanden. Misschien is het een idee om voortaan ook nabestaanden op te pakken. Je weet maar nooit.

Namen die nu worden genoemd zijn Mike Stok, Rishi Chandrikasing, Ihsan Gurz, Michael Koomen. En er wordt al bijgezegd dat er nog veel meer zijn. Vervelend hè, dat die ouders en die vrienden, die familie en kinderen, daar nog steeds mee zitten. Vervelend hè, voor die politieagenten die zijn vrijgesproken. Vervelend dat dat nu allemaal weer naar boven wordt gebracht. Op die Facebookpagina’s worden profielen van mensen door Facebook geblokkeerd volgens sommigen, en de politie laat weten mensen te gaan vervolgen.

Een tweede zaak is dat nu op de sociale media politieagenten worden bedreigd. Een Haagse wijkagent die zegt te lijken op één van de verdachten in de doodslagzaak van Mitch Henriquez, kwam deze week nog boos in het nieuws. ‘Ik wordt bedreigd!’, riep hij. ‘En ik heb helemaal niets gedaan!’ Het is een zaak van spontane ‘name and shame’. ‘Name and shame’, een beleid van de politie zelf om leden van motorclubs te noemen wanneer zij in beeld komen bij een misdrijf. Of het ‘etnisch profileren’, een ander beleid van de politie. De huilende wijkagent is slachtoffer van ‘name and shame’, van ‘beroepstechnisch profileren’. Ook hier heeft de politie aangekondigd te gaan onderzoeken of mensen kunnen worden vervolgd.

De Facebookpagina ‘Justice for Mitch Henriquez’ schreef gisteren dit over die weerstand van de politie: ‘Nadat wij gisteren oude koeien uit de sloot hadden gehaald is de politie nu gekwetst door onze actie. Het feit dat wij [33.000 mensen] ons gekwetst voelen over de ‘moord van Mitch’ met iedere morgen nieuwe zorgen erbij doet hun helemaal niets. Geen een van die agenten hebben tot nu toe publiekelijk ‘excuses aangeboden’. Eerst gingen ze opzettelijk leugens verspreiden over de doodsoorzaak van Mitch samen met hun tovaritsj [het OM]. Wanneer dringt het tot jullie door dat leugens hebben korte benen. “En wat voor een impact dit soort berichtgeving op agenten en hun omgeving heeft.”Voelden jullie ook gekwetst toen Rishi werd vermoord? Voelden jullie ook gekwetst toen Ishan lag dood te gaan in de cel? Voelden jullie ook gekwetst toen Mitch dood-gewurgd werd?

Totaal geen medeleven met de duizenden mensen die dag en nacht niet kunnen slapen, die traumas hebben overgehouden van die nekklem, die overdag bang en onzeker voelen wanneer ze een politie agent zien. De politie is niet voor iedereen. Dat is een mythe. Als jullie echt voor iedereen waren, dan hadden jullie op z’n minst een korte speech gehouden om de harten van de burgers gerust te stellen. Dat hebben jullie ook niet gedaan. Wij hebben niets nieuws geplaats. Wij hebben enkel het leed van een burger gedeeld. En als dat een ‘misdaad’ is, dan moeten we allemaal ophouden met leven want het leven bestaat eenmaal uit verhalen en getuigenissen die onderling worden gedeeld. Wees niet bang, wij gaan geen ‘kruistocht’ of ‘jihad’ tegen jullie voeren. Wij weten dat jullie dit lezen. Wij weten dat jullie het erg vinden. Voel de pijn die wij jarenlang hebben gevoeld. Niets kan tippen aan de intimidatie en chantage afkomstig van jullie kant jegens de burgers. Het wordt ook tijd dat jullie de burgers als mensen behandelen en niet als een kudde vee in stallen waarop jullie los kunnen gaan timmeren.’

De boodschap is duidelijk. Tienduizenden mensen zijn boos, verdrietig of verontwaardigd. Nog vele bloemen zullen bloeien. En nog vele waterkanonnen zullen worden ingezet. Al die bloemen bloeien niet zomaar! Fijne zomer!

 

 

 

 

 

Een beetje flauw, maar het is Dupont!

Mooie praatjes!

Grote bedrijven hebben meestal specialisten in dienst die slecht nieuws over dat bedrijf kunnen omzetten in minder schadelijk nieuws. Dat is op zich niet zo heel raar, want bedrijven hebben natuurlijk een commercieel doel en moeten verkopen. De politie doet het beter, want zij proberen heel erg slecht nieuws om te zetten in winst. Dat is op zich natuurlijk wel raar, want de politie is helemaal geen commerciële organisatie. Of zijn er toch commerciële bedoelingen die een rol spelen?

‘We voeren al vijftien weken actie voor een nieuwe CAO, maar de minister wil niet naar ons luisteren!’ Een veelgehoorde kreet deze dagen afkomstig van actievoerende politiemensen. En ja, de politie kan je niet verwijten dat ze niet alles uit de kast hebben gehaald om hun doel te bereiken. Zo hebben ze enige tijd geen bonnen uitgeschreven. De burgers blij? Nou, die burgers snappen nu veel beter dat het vooral de persoon van de verbaliserende agent is en zijn gemoedstoestand die zorgt voor die vervelende bon. Politiebureau’s dicht en geen aangiftes meer opnemen. Nou, die burger kon toch al nergens terecht, want ongeveer een derde van de aangiftes wordt niet opgenomen en daarvan verdwijnt ook weer een derde in de prullenbak. Kun je dus niet veel mensen mee onder druk zetten.

Dus ging men het anders doen. Eerst ging men met dienstmaterieel het Binnenhof omsingelen. Maar ook dat hielp niet. Verdorie, zeg! Dreigementen volgden om voetbalwedstrijden, de Tour de France en Sail te hinderen. Maar een kort geding dreigde en dat zou ook toekomstige acties kunnen hinderen. Wat nu te doen?

Een vervelend incidentje bood grote uitkomst. Een Antilliaanse vakantieganger in Den Haag wees in het zicht van enige politiemensen op zijn geslachtsdeel en zou trots gezegd hebben:’Ik heb een wapen hier!’ Of woorden van gelijke strekking, om in proces-verbaaltaal te blijven. Dat was natuurlijk tegen het zere been van die agenten, die echt alleen maar hun werk wilden doen, al was het maar met hun ietwat bescheiden waterpistooltjes. Het motto:’Ik ben de baas op straat!’, dat op de politieschool uitputtend werd onderwezen aan jonge landgenoten die in hun kindertijd het onderspit dielven op het schoolplein, was daarbij de grote leidraad.

Goed, en het vervolg kent iedereen. De vakantieganger werd in een nekklem genomen, een getuige beweerde nog dat hij zag dat er klappen werden uitgedeeld met een knuppel op het hoofd en de benen van de man, de man raakte bewusteloos en de agenten? Die stelden officieus vast dat ‘er niet veel leven meer in zat’. Ze hielden hem heel professioneel eens omhoog en keken naar zijn neerhangende hoofd. Tsja! Medische hulp werd om onbekende redenen onthouden en de vakantieganger ging de overvalwagen in. Later werd nog even een proces-verbaal vervalst, maar goed wat doe je tegen zoveel mensen met een telefoon die ook dienst doet als camera?

Dodelijk, dacht ik zelf. Onherstelbaar. En zo leek het ook even. Tot dit weekend bleek hoe de politie als een feniks verrees uit zijn eigen as. De acties rond de Tour de France werden afgelast en heel bescheiden gehouden. ‘Uit respect voor Mitch!’, klonk het een beetje broos. En toen kwamen er ook wat artikeltjes in bladen en kranten, soms door anonieme politiemensen, soms ook door de bonden. Want wat is nu het geval? De werkelijke schuld van de dood van Mitch is de minister! Echt waar. Die minister is er verantwoordelijk voor dat die schatten van politiemensen niet genoeg training krijgen en teveel hooi op hun vork krijgen.

En weet u wat? Ik ben het er mee eens. De agenten die dit soort dingen roepen. De agenten die proberen deze zaak van een dode vakantieganger die een grapje maakte om te draaien in hun eigen voordeel. De agenten die proberen goed te praten dat hun collega’s geen hulp boden aan een persoon in doodsnood. De agenten die goed proberen te praten dat collega’s logen in een proces-verbaal. Die mensen hebben hulp nodig. Psychiatrische hulp.

En weet u wat er ook moet veranderen? Die afgezaagde kreet: ‘We voeren al vijftien weken actie voor een nieuwe CAO, maar de minister wil niet naar ons luisteren!’ Ik hoop volgende maand iets geheel anders te horen. Zoiets als dit: ‘We voeren al twintig weken actie voor een nieuwe CAO, maar…..’ Hoewel, een beetje kinderachtig is dat wel. Immers, de politie is je vriend.

 

The man who would be king

Het is 21 mei 2015. Langs de kant van de straten staan links en rechts ME-busjes. Geuniformeerde politie-agenten, het wapen aan de heup, lopen door de verder verlaten straten. Sommigen hebben over hun politie-uniform een oranje vestje aangetrokken. Geen mens kan er meer langs. Automobilisten keren hun voertuig. Het Binnenhof is hermetisch afgesloten en volledig omsingeld.

De onderkoning van de politie had het nog gezegd:”De minister van Financiën heeft woensdag gezegd dat het een goed jaar is geweest voor de staatskas. Het is tijd dat er geld teruggaat naar de burgers en de mensen die het werk doen in dit land, onder wie de politie.” Maar ja, de minister en luisteren. Dus was men tot actie overgegaan. En er zouden nog meer acties komen, was al aangekondigd. Er zouden130 bijeenkomsten gehouden worden op politiebureaus. Tijdens die besprekingen zullen die bureaus dicht zijn.

Politici en luisteren. Twee totaal verschillende dingen. Dus hadden de politiebonden aangekondigd om acties te voeren die ook in het buitenland voor ophef zouden zorgen. Sail Amsterdam? Politieacties. De start van de Tour de France? Politiecontroles om de Tour te vertragen, net zolang totdat op alle journaals in het buitenland te zien zou zijn hoe slecht de politie in Nederland werd betaald. En er werd ook gesproken over het weigeren van aangiftes, geen boetes meer uit delen en het niet aanwezig zijn bij voetbalwedstrijden.

De onderkoning van de politie genoot van zijn macht. Er moest betaald worden, vond hij. Gerrit was begonnen als gewoon agent en was zijn politie-carrière geëindigd als hoofdagent bij het Korps Gooi- en Vechtstreek. Ja, en je kunt wel zeggen:’Wij zijn de baas op straat!’, in werkelijkheid luisterde er natuurlijk niemand naar zo’n hoofdagentje. Die rotjeugd op straat niet, zijn vrouw niet en de meerderen ook niet. Dat was nu wel veranderd. Gerrit van de Kamp was voorzitter van de grootste en machtigste politievakbond van het hele land.

De Algemene Christelijke Politiebond, afgekort ACP, was een vakbond met meer dan 25.000 leden. Van de net iets meer dan 63.000 politiemensen, meer personeel nog dan in de krijgsmacht, was dat een substantieel deel. Het was een leger binnen de politie. En Gerrit was de baas. Natuurlijk was Gerrit niet zomaar de baas geworden. Het is net als met alles. Je moet er wel iets voor doen.

Zo waren er wel tegengeluiden geweest. Op de website van de ACP staat een ingezonden brief van een bondslid dat zijn vraagtekens zet bij de gekozen acties: ‘En als laatste vraag, en dit is het punt wat mij als oprecht en steevast overtuigd politiemens daadwerkelijk het meeste voor de borst stoot, waarom zijn onze hardere acties nu ineens gericht tegen de inwoners van ons prachtige land terwijl we aan hen hebben beloofd waakzaam en DIENSTBAAR te zijn? Zouden onze acties zich niet moeten richten op die mensen die daadwerkelijk invloed hebben op onze CAO? Overheid en bestuur?’

Gerrit kon dit soort plooien gemakkelijk weer gladstrijken. Ja, uiteraard. Want kon je dat niet, dan was je ook niet de baas. Op 7 februari 2015 schreef onderzoeksjournalist Merijn Rengers een artikel voor NRC over Gerrit en ‘zijn’ bond. ‘Ook het bestuur van de ACP zelf vertoont barsten. Vanaf 1 januari van dit jaar is Van de Kamp, samen met een interimmer, de enige bestuurder van de christelijke politiebond, zo blijkt uit gegevens van de Kamer van Koophandel. Zijn twee medebestuurders zijn eind vorig jaar uitgeschreven als bestuurder. De een, Wiep van der Pal, zegt dat hij dat „in goed overleg” heeft gedaan. Hij blijft in dienst van de ACP tot hij een andere baan heeft gevonden. De ander, Erik Langeweg, is niet langer in dienst vanwege „een verschil van visie op het vakbondswerk”, zegt een woordvoerster van de bond. „Gerrit heeft de interne machtstrijd gewonnen”, zeggen diverse vakbondsbronnen. „Hij heeft heel veel bereikt, voor zichzelf en voor de bond, maar hij heeft zich vereenzelvigd met de macht. Hij is vorig jaar nadrukkelijk aangesproken op zijn gedrag, maar hij blijft zitten.”

Gerrit van de Kamp is niet alleen voorzitter van de Nederlandse ACP. Hij is ook president van de European Police Union. In de eigen woorden van Gerrit: ‘De EPU is een zelfstandige vereniging van samenwerkende politievakbonden in Europa. Op dit moment heeft de EPU 12 (aspirant)leden. Gezamenlijk hebben zij een achterban van ongeveer 350.000 leden. Het bestuur wordt gevormd door bestuursleden van de aangesloten politievakbonden. Doel van de EPU is het vakbondswerk van politiebonden binnen Europa te bevorderen, de Sociale en veiligheidsdialoog in Brussel te voeren. De EPU is aangesloten bij de koepelorganisatie Eurofedop/CESI’.Naast de 25.000 Nederlandse politie-agenten die hij de straat op kan krijgen, heeft Gerrit dus ook nog eens veel invloed bij maar liefst 350.000 collega’s uit heel Europa!

Nou was er wel iets aan te merken op het gedrag van Gerrit. Maar een kniesoor die daar op let. Zo had Gerrit een manier gevonden om twee vliegen in één klap te slaan. Een baan voor zijn vriendin Marloes Smit en doorslaggevende invloed bij de vorming van de nieuwe Nationale Politie. Om dit te bereiken had hij zijn vriendin kunnen koppelen aan de Cultuurmonitor Nationale Politie. Deze Cultuurmonitor was ‘een innovatief onderzoek naar de manier waarop agenten hun werk uitvoeren en beleven. Dat zou een instrument moeten worden om de vorming van de nieuwe Nationale Politie te kunnen bijsturen.’, aldus Rengers in het NRC. De voorwaarde om akkoord te gaan met die Cultuurmonitor, die op zijn beurt cruciaal was voor de vorming van de Nationale Politie, was die baan voor Marloes.

Nadat toch werd besloten om Marloes Smit te ontslaan, werd de steun van de ACP voor de Cultuurmonitor meteen ingetrokken. Volgens Merijn Rengers ligt die monitor nu ergens in een laatje van het ministerie. Het wordt, ondanks dat het onderzoek meer dan 80.000 euro heeft gekost, niet gepubliceerd. Dat zou ook geen zin hebben, want de voorman van de machtigste politiebond is boos en heeft zijn steun ingetrokken. Volgens ingewijden is de invloed van Marloes Smit nog immer voelbaar binnen de ACP. Veel brieven van Gerrit van de Kamp dragen de toon en schrijfwijze van haar.

Een sterke voorman, een onderkoning zou je bijna zeggen, van een machtige bond die het opneemt voor zijn leden. Onwillekeurig moet je denken aan Sylvester Stallone in de film F.I.S.T. Hard maar rechtvaardig en alles voor de leden. Is dat nu bij de ACP van Gerrit van de Kamp ook zo? Op de website www.acp-claim.nl staan wat andere geluiden. ‘Deze website is gewijd aan het grove onrecht wat het bestuur van de politievakbond ACP haar, vooral oudere en gepensioneerde, leden heeft aangedaan. Veel van deze leden hebben vaak tientallen jaren premie voor een uitkering bij overlijden (ZNB) aan de bond moeten betalen maar in 2010 heeft het bestuur simpelweg besloten dat al deze aanspraken van de ene op andere dag niet meer geldig zouden zijn en heeft daarbij ook verzuimd dit op een fatsoenlijke manier aan de betreffende leden te communiceren met als gevolg dat in voorkomende gevallen mensen die naast het moeten verwerken van het leed van het overlijden van een dierbare ook nog eens onverwacht geconfronteerd werden met de koude weigering van de bond om tot uitbetaling van het verzekerde bedrag over te gaan.’, aldus de website.

Tsja, dat zijn toch wel iets andere geluiden. Is de ACP er echt voor haar leden? En alleen maar voor haar leden? Of gaat het om macht? Persoonlijke macht. Persoonlijke macht voor een gewezen hoofdagent die volgens NRC ‘briesend uit een overleg met toenmalig minister Ivo Opstelten kon weglopen’. Of voor zijn vriendinnetje, geen lid van de ACP en ook geen politievrouw, een goedbetaalde baan kon regelen die haar ook nog eens verder op de maatschappelijke ladder zou brengen? Is de macht van Gerrit hem naar zijn hoofd gestegen? Nog onlangs gaf hij aan dat de wet moest worden veranderd om motorbendes te kunnen verbieden. Houdt Gerrit zich nu ook bezig met misdaadbestrijding? Is hij jurist? Is hij politicus met een mandaat? Of is hij de Zuidamerikaanse kolonel die het parlement bezet met zijn ontevreden soldaten? Op 21 mei was hij er dichtbij.

Na de dood van Mitch Henriquez keek Nederland geschokt naar de televisie. Geuniformeerde politie-agenten bogen zich over een schijnbaar levenloze man. ‘Veel leven zit er niet meer in!’, klonk de stem van een betrokken politie-agent. Enige collega’s trokken de man overeind en hielden hem omhoog. Zijn hoofd hing naar beneden. Even later sleepten ze hem in een overvalwagen. Na de leugen dat de man overleed op weg naar het bureau, werd na gedegen onderzoek duidelijk dat de man hoogstwaarschijnlijk door toedoen van de zeer gewelddadige agenten was overleden. De ACP nam het op voor de agenten. Die waren uiteindelijk de machtsbasis voor de onderkoning van de politie. Zonder agenten op straat geen invloed en geen macht. ‘We willen aangeven dat onze eerste zorg nu gaat naar de betrokken collega’s.’ Van enig mededogen bleek geen sprake. Verder twittert de ACP nog dit: ‘Helder signaal van politie Den Haag. Handen af van onze mensen.’ Dat vindt de ACP dus ietsje belangrijker dan de dood van een toerist.

De voormalige hoofdagent heeft binnen de ACP de macht gegrepen. Collegabestuurders zijn weg en Gerrit zit er nu alleen. Hij zet de minister onder druk om zijn vriendin aan een baan en status te helpen. ‘Geen baan voor mijn vriendin, dan ook geen steun voor de Nationale Politie!’, zou hij gezegd kunnen hebben. Als een moderne dictator wil hij de wet veranderen om motorclubs te verbieden. Motorclubs verbieden omdat niet bewezen kan worden dat ze afpersen, harde publieksonvriendelijke acties voeren, de minister onder druk zetten, baantjes regelen voor vriendinnen en de eigen leden tekort doen. Harde publieksonvriendelijke acties worden ondanks kritiek uit eigen gelederen toch doorgezet. De minister wordt gechanteerd met grote acties tijdens publiekrijke evenementen die ons land internationaal kunnen schaden. De eigen leden richten een eigen website op om hun vertrapte recht te kunnen halen. En het ontbreekt de ACP aan elke empathie voor een toerist die door toedoen van de politie is gestorven. De drang van een gefrustreerde kleine dienaar om de baas te worden van een machtig apparaat leidt nu al tot manifestaties van hoogmoedswaanzin. Voer voor psychologen?