Actievoerders tegen het verplicht dragen van een mondkapje in publieke ruimten werden eind vorig jaar in Nunspeet op de huid gezeten door agenten.

De media berichtten begin december 2020 dat er in Nunspeet verschillende ‘mondkapweigeraars’ zijn gearresteerd. Er wordt gesuggereerd dat ‘de groep in de winkels geen mondkapje wilde dragen.’ In beelden op sociale media is echter niet te zien dat de betrokkenen een winkel willen binnengaan. Wat wel duidelijk is, is een gewelddadige arrestatie van verschillende burgers. Nu kun je het met de demonstranten oneens zijn, maar deze reactie van de overheid is ongepast. Wat is er aan de hand?

Midden in de nacht werd een demonstrant tegen de lockdown door de politie van zijn bed gelicht, geblinddoekt en verhoord voor een fotoactie.

Op 19 december 2020 voerden enkele mensen een foto- en videoactie uit tegen de uitgevaardigde lockdown van de Nederlandse regering. Iets meer dan honderd actievoerders, gemaskerd en volledig in het wit gekleed, betraden het terrein van de ‘Pyramide van Austerlitz’ op de Utrechtse Heuvelrug voor een theatraal protest. Slechts een enkele actievoerder, zoals Albert Zantbergen uit Enschede, droeg geen masker. Albert protesteert al langere tijd tegen de maatregelen, vooral door te vloggen.

Wanneer we terugkijken op 2020 moeten we tot de slotsom komen dat het een vreemd jaar was. Coronamaatregelen zorgden voor veel ophef en ontevredenheid van burgers. Ook de voortdurende ontevredenheid van boeren over stikstofmaatregelen kwam vaak in het nieuws.

Er is echter iets paradoxaals aan de hand met het Sars-Cov-2 virus. In de media en de wetenschap wordt soms beweerd dat de overheid weer helemaal terug en het kapitalisme op zijn retour is. Maar de ontreddering van diezelfde overheid, of het nu gaat om het testen op Covid-19, het bron- en contact onderzoek, het uitblijven van de bescherming van de zwakkeren in de eerste fase van het virus, de ziekenhuizen die niet uitgerust zijn voor een grotere uitbraak en niet kunnen opschalen, het mondkapjes gezwabber, de gebrekkige zorg voor kinderen en de jeugd, de vergroting van de ongelijkheid en nog veel meer. Zoals nu zelfs het gebrek aan vertrouwen in de vaccins, het gebrek aan vaccins of de organisatie van de inentingen levert een ander beeld op.