Enkele helse weken

Het zou natuurlijk niet mooi zijn om complottheorieën los te laten op deze overheid. Niet voor de overheid, maar voor onszelf. We zijn dus alles netjes op een rijtje gaan zetten. En dan vallen er toch een paar dingen op.

Deze week werd No Surrender MC verboden door de rechter in Assen. De week daarvoor werd in Utrecht al Hells Angels MC verboden door een andere rechter. Vorig jaar verbood de rechter Bandidos MC, Satudarah MC en Catervarius. Deze laatste is een motorclub waar bijna niemand ooit van gehoord had. De rechter wel.

Nou valt op dat deze 5 motorclubs intern, organisatorisch dus, totaal verschillend gestructureerd zijn. Ook de ten laste leggingen van de clubs verschillen. Bandidos en No Surrender bestaan nog maar enkele jaren in Nederland. Satudarah al vele jaren en de Hells Angels lijken de bikersubcultuur in Nederland uitgevonden te hebben. Ondanks de enorme verschillen in huishouding bij deze 5 motorclubs werden ze allemaal door een rechter verboden. Alsof de klok erop gelijk was gezet.

In Nederland worden maar heel zelden verenigingen of organisaties verboden. In 2012 werd de Vereniging Martijn verboden door de rechter in Assen. In 1998 was de extreem-rechtse politieke partij CP’86 al verboden door een rechter in Amsterdam. Er is in Nederland veel discussie, maar het lijkt erop dat het recht van vereniging voor veel mensen een groot goed is en de overheid daar niet snel aankomt.

Dat binnen korte tijd 5 motorclubs, intern totaal van elkaar verschillend, worden verboden is daarom opmerkelijk. Er moet iets aan de hand zijn. Maar wat er precies aan de hand is, is eigenlijk onduidelijk. Er wordt veel gesproken over de openbare orde, maar de laatste jaren zijn deze motorclubs niet veel in het openbaar gesignaleerd. Van de door journalisten en politie voorspelde ‘bikeroorlog’, of ‘oorlog tussen motorbendes’ is het ook nooit gekomen. In een klein land als Nederland was het toch voor de hand liggend geweest dat iedereen weet waar iedereen woont. Maar bezoekjes zijn achterwege gebleven. De weinige incidenten die plaatsvonden in Limburg bij leden van de Bandidos en die door de politie aan de Hells Angels werden toegeschreven, werden door de Bandidos zelf afgedaan als problemen die zij hadden met derden, dus uitdrukkelijk niet met de Hells Angels.

Waren er bij clubs als No Surrender, Bandidos en Satudarah ook op het individuele vlak arrestaties en veroordelingen voor een aantal strafbare feiten, bij de Hells Angels leken de problemen zich te beperken tot hoofdzakelijk de afdeling in Haarlem. De andere afdelingen, sommige bronnen spreken toch over een totaal van maar liefst 300 man!, leken zich onzichtbaar voor de media en de politie door het land te bewegen. Volgens advocaat Knoops hebben de meeste Hells Angels gewoon een baan.

Wat is dan de overeenkomst tussen al deze motorclubs? Nou, simpel, ze zijn nu allemaal verboden.

Op 9 mei 2014 zei toenmalig minister Opstelten van Veiligheid en Justitie in NRC het volgende: ‘De huidige wetgeving biedt voldoende ruimte om motorclubs in Nederland hard aan te pakken. Dat heeft minister van Veiligheid en Justitie Ivo Opstelten gezegd.’ “Als overheid kunnen wij dit niet en willen wij dit niet tolereren. De doelstelling is dat we deze gangs aanpakken en de wet biedt ons die mogelijkheid.”, aldus de minister.

De Telegraaf bericht op 8 juni 2019 dat Geert Wilders werd vervolgd voor zijn uitspraken over ‘minder Marokkanen’ door aandringen van dezelfde minister Opstelten. Een nieuwe getuige dook op die een aantal zaken verklaarde. ‘De getuige beweert in 2011 te hebben meegeluisterd met een gesprek tussen en Opstelten en toenmalig topambtenaar Joris Demmink. Daarin zou de ex-bewindspersoon hebben gezegd dat er moest worden gezocht naar een nieuwe aanleiding om de PVV’er te vervolgen, omdat ‘hij ons te veel voor de voeten loopt’, aldus De Telegraaf. Wilders werd pas jaren later, in 2014, aangeklaagd, voor zijn uitspraak over ‘minder, minder Marokkanen’.’

Dit is kwalijk omdat er een scheiding is tussen politiek en bestuur. Een minister hoort zich niet te bemoeien met de onafhankelijke rechtspraak.

Vreemd is dat kort voor de Hells Angels door de rechter werden verboden een aantal andere zaken speelde. Een hoog onderscheiden landmachtmilitair kreeg ontslag aangezegd omdat hij lid was van Veterans MC. Volgens de politie zou Veterans MC omgaan met de Hells Angels. Dat Veterans MC niets aan te rekenen viel, werd dus plotseling ongeldig omdat zij omgang zouden hebben met de Hells Angels. Maar die waren op dat moment nog helemaal niet verboden. In dezelfde week werd de ontslagbrief van een Hells Angel die al 24 jaar bij de brandweer werkte door kranten gepubliceerd. Brandweercommandant Schaap had de brief doorgespeeld aan de pers. Ook dit geval speelde in de week vóórdat de Hells Angels werden verboden.

Was al voor het verbod door de rechter bekend wat hij zou gaan beslissen? Wat gebeurde er na het uitspreken van het verbod op de Hells Angels? Op 29 mei 2019 verklaarde minister Grapperhaus op Nieuws.nl: “Het Openbaar Ministerie heeft de afgelopen jaren hier flink op ingezet. Het is geweldig dat ze dit soort resultaten boeken.” Een nogal partijdige uitspraak.

De dag van de uitspraak van de rechter over de Hells Angels verspreidde Defensie een bericht onder zijn medewerkers waarin werd opgeroepen leden van motorclubs die dienen bij Defensie te melden, te verraden, bij de leidinggevenden. Een speciaal telefoonnummer werd daarvoor bekend gemaakt. Wel erg snel na het verbod op de Hells Angels dat Defensie zijn verradersactie in de veren had gestoken.

Dus waarom zijn die motorclubs nu door een rechter verboden? Doordat die clubs strafbare feiten begingen en een gevaar waren voor de openbare orde? Of omdat er een aantal zaken in gang was gezet door een minister? Een minister die dat vaker zou doen? In hoeveel andere zaken is dit ook gebeurt? In hoeveel strafzaken heeft minister Opstelten een dergelijke aansturende rol gespeeld?

 

 

 

 

In naam der wet? (2)

Op maandag 27 november meldde de staatsomroep NOS hoe een speciaal team van de politie in Amsterdam in beslag genomen vestjes van Satudarah aantrok om de vrouw van een moordverdachte te intimideren. ‘Agenten van het Team Werken Onder Dekmantel, de undercover-afdeling van de politie, deden zich voor als leden van een motorclub. Zo probeerden ze informatie los te peuteren over de moord op de Amsterdamse dj Djordy Latumahina. Een reconstructie. Op een woensdagmiddag in oktober parkeert een vrouw haar auto in een dorpje in Noord-Holland. Haar twee kinderen zitten op de achterbank. Dan verschijnt plots een zwarte Mercedes, die haar auto klemrijdt. Twee mannen stappen uit. Allebei hebben ze tatoeages, een van hen draagt een motorjack. Ze kloppen op het raam; de vrouw doet het naar beneden. Een van de mannen vraagt of ze wil uitstappen; haar kinderen hoeven dit gesprek niet te horen.’ Inmiddels is de moordverdachte aangehouden door de politie.

Er was het één en ander te doen over het gebruik van motorvesten van Satudarah door de politie. De vraag die onmiddellijk werd gesteld was of dit vaker voorkwam. Om deze vraag te beantwoorden gaan we naar Duisburg en de RP Online van 24 augustus 2012. De krant bericht over een aanslag met een handgranaat op een bedrijfsruimte die eigendom zou zijn van een Hells Angel. Buurtbewoners werden wakker van de knal en zagen mannen rondlopen met motorjasjes. Of er Hells Angels of Bandidos op die jasjes stond konden de buurtbewoners niet zien. In een ander krantenartikel zegt een getuige twee wegrijdende motoren te hebben gehoord. De politie geeft in het eerste artikel aan dat de zaak dreigt te escaleren en er nodig met informanten/infiltranten gewerkt moet worden. Ook is de politie ervan overtuigd dat de daders uit de hoek van de motorscene komen en denkt daarbij aan Satudarah. Het is echter hoogst opmerkelijk dat een dergelijke aanslag wordt gepleegd door mannen op motoren met de zeer herkenbare clubvesten.

Op 22 februari schreef Dupont in de blog ‘In naam der wet?’ hoe de Duitse politie maar liefst twee informanten/infiltranten had in de Duisburgse chapter van Satudarah. Op 17 januari 2014 schrijft de T-Online dat twee leden van de chapter Duisburg van Satudarah voor het gerecht staan wegens het plegen van aanslagen tegen de Hells Angels met handgranaten. Dupont schreef al dat beide informanten misdaden pleegden, maar toch een deal kregen aangeboden. Ali Osman, de president van chapter, kreeg een deal en kwam terecht in een getuigenbeschermingsprogramma. De andere informant zat eerst bij de Bandidos, stapte over naar Satudarah en werd daar de derde man van de chapter. Hij zat eerder jarenlang vast wegens bankovervallen. Ook tijdens zijn rol als informant pleegde hij misdrijven.

Ons scenario: Hells Angels en Bandidos hebben in Duisburg een verleden van veel geweld achter zich gelaten en proberen met elkaar een verdediging te vormen tegen verbodspogingen van de Duitse overheid. Dan komt plotseling een chapter van de Nederlandse MC Satudarah die een plaatselijke club overneemt waarin niemand is geïnteresseerd. Vervolgens worden er handgranaten gegooid naar eigendommen van plaatselijke Hells Angels. Vervolgens zegt de politie informanten/infiltranten te gaan inzetten. De Duisburgse Satudarah klaagt nu bij Satudarah Nederland en vraagt om hulp. Er komen mensen uit Nederland naar Duisburg, waaronder kopstukken uit Tilburg en ook Michel Boer. Ook worden er wapens gestuurd. Kort daarna grijpt de politie in. Satudarah Duisburg wordt verboden. De wapensmokkelaars uit Nederland worden veroordeeld tot vier jaar gevangenisstraf. Een grote zaak gaat lopen tegen Satudarah in Nederland. Enkele weken geleden wordt Satudarah-leider Michel Boer beschuldigd door één van de Duitse informanten van ex-Satudarah dat hij medeverdachte is van de moord op tattookiller Onno Kuut.

Wij gaan nu even naar Nederland. Daar vestigde zich in 2015 Bandidos MC. Vanuit Duitsland! kwam de club de grens over en vestigde een chapter in de omgeving van Sittard. Onmiddellijk vlogen de handgranaten in het rond bij de woning van chapterpresident Harrie Ramakers. De Hells Angels kregen hier in de media de schuld van. Crimineel Ramakers die blijkbaar ook bij andere zaken betrokken was, gaf aan op 18 december 2015 in Nu.nl dat de aanslagen op zijn huis niet waren gepleegd door een andere motorclub. De gemeente zei echter daarop dat er wel degelijk sprake was van spanningen tussen motorclubs en ontruimde de woning van Ramakers.

Wat kunnen wij concluderen? Er vinden provocaties plaats waarbij de politie de conclusie trekt dat ze zijn gepleegd door motorclubs. Ondertussen zijn er informanten/infiltranten actief die de wet overtreden en misdrijven plegen met medeweten van de politie. Vanuit Duitsland komen clubs de grens over en beginnen ook in Nederland provocaties. Daarbij zijn telkens mensen betrokken die werken voor de politie, zeggen dat ze werken voor de politie, of voor een inlichtingendienst. Denk daarbij ook aan Mongols MC-president Rafi die betrokken was bij een vechtpartij met de Hells Angels. Ook Rafi was eerder actief bij een motorclub in Duitsland die soldaten ronselde om te vechten in Kurdistan. Daarna richtte hij vanuit Duitsland een chapter op van Mongols om de Hells Angels te provoceren.

Onze vraag: Was ist los?

De rechtsstaat staat terecht.

Degenen die hebben opgelet op school, zullen zich nog herinneren de Processen van Neurenberg. Processen tegen nazi’s die synoniem werden met hoe de beschaafde wereld omging met de oorlogsmisdaden van kopstukken uit het Derde Rijk.

Vandaag is er opnieuw een groot proces in het Duitse Neurenberg. En ook deze keer is niet alleen de uitkomst van belang, maar ook de intentie. Deze keer is het de Duitse staat tegen belangrijke vertegenwoordigers van die staat. De staat is aangeklaagd door de staat, zou je kunnen zeggen. In Nederland wordt hier natuurlijk geen enkele aandacht aan besteed door de media. Tot vandaag!

Wat is er aan de hand in Neurenberg? Het is ingewikkeld om te beginnen bij het begin. Het begin is ergens toen de ministeries van justitie in enkele Europese landen besloten dat motorclubs fout waren en moesten worden vervolgd. Met alle middelen. Daarmee begon het en vooral die ‘met alle middelen’ zorgde voor dit nieuwe Neurenberger Proces.

Er was eens een hoge politiechef met de naam Kriminaldirektor Mario H. De Kriminaldirektor was de leider van een groep politieambtenaren die zich bezig hield met het runnen van V-mannen en had als bijnaam ‘Supermario’. Het verschijnsel V-mann kennen wij nog uit de Tweede Wereldoorlog. Een V-mann is een informant of infiltrant die zijn informatie doorgeeft aan zijn runners bij de politie.

Er zijn in Duitsland, net als in Nederland, zeer strenge regels die nageleefd moeten worden bij het inzetten van informanten/infiltranten. Supermario weet dit als geen ander en dat is de reden dat hij nu één van de aangeklaagden is in het nieuwe Neurenberger Proces. Maar Supermario is niet alleen in de beklaagdenbank. In totaal staan zes Beierse leden van het Landeskriminalamt (LKA) terecht wegens diefstal in vereniging, obstructie van de rechtsgang, bedrog en valsheid in geschrifte. Deels gaat het hier om hoge ambtenaren.

De Duitse krant CompactOnline zette een onderzoeksjournalist in, Lukas Obermayr, om de gevreesde waarheid boven tafel te halen. In de krant verschenen op 6 januari én 31 januari verhelderende stukken (https://www.compact-online.de/beamte-banditen-und-bandidos/ ) en (JusticeForMotorcycleClubs op Facebook). De essentie van het verhaal wordt duidelijk door de avonturen van een andere Mario, Mario W. Deze Mario is een bekende van de politie. Ook de dochter van deze Mario W. is een bekende van de politie door haar drugssmokkelpraktijken.

Mario W. nu, werd door de politie in de deelstaat Beieren ingezet als informant/infiltrant bij de Bandidos MC. Daartoe hing Mario W. maar liefst zes jaar rond bij deze club en bracht hij het tot prospect. Dat betekent een flinke stap binnen de gelederen van de club. Om een beetje goed uit de verf te komen, kreeg Mario W. van zijn opdrachtgevers bij de politie de beschikking over een fraaie Mercedes, een tankkaart en een Harley-Davidson. Ook kreeg hij betaald voor zijn belangrijke diensten. Mario W. die als bijnaam ‘Honecker’ kreeg, verdiende met zijn V-mann werk 15 euro per uur wanneer hij onderweg was als chauffeur voor de Bandido-president. Wanneer het ging om gemeenschappelijke clubactiviteiten verdiende hij zelfs 30 euro per uur. Ook ontving Honecker 4600 euro voor een opdrachtje naar Roemenië van 170 uur. Deze laatste opdracht hield van meet af het risico in van een vechtpartij met de Hells Angels.

Dat blijkbaar het LKA de plaatselijke Bandidos nogal belangrijk vond, blijkt ook wel uit het feit dat inmiddels de Bandidos zelf ervan overtuigd zijn dat ook hun voormalige president V-mann was voor de politie. Opmerkelijk is dat de ex-president inmiddels in een getuigenbeschermingsprogramma zit en zijn verhoor voor dit proces achter gesloten deuren en in het geheim moest plaatsvinden.

Maar wat is nu het probleem? Mario W., onze Honecker, is in elk geval twee maal ingezet bij ernstige wetsovertredingen in het buitenland. Zoals eerder gezegd in Roemenië, maar ook in Denemarken. Wat was namelijk het geval? Honecker gaf bij zijn opdrachtgevers aan dat zijn Bandido-vrienden van plan waren een grote roof op te zetten van baggermachines in Denemarken. ‘Ik meld het maar even’, zou hij gezegd kunnen hebben in 2011. Uiteindelijk zie je in gedachten al zwaar getatoeërde leden van de Bandidos de grens overrijden met opleggers met gestolen baggermachines. Maar, tot de grote verbazing wellicht van Honecker zelf, werd er van dit voornemen van een wetsovertreding door de politie niets gedaan. Net als bij de inzet van Honecker in Roemenië. En dat is een misdaad op zich.

Maar de opdrachtgevers van de politie gingen nog een stapje verder. Honecker moest meedoen met de roof en zorgen dat de gestolen spullen in Duitsland terechtkwamen. En dat is dus precies wat er gebeurde. Voor zijn risicovolle medewerking ontving Honecker 1100 euro salaris van zijn politievrienden.

Inmiddels is de zaak ontploft en staan de opdrachtgevers in de beklaagdenbank. Zij leiden aan geheugenverlies of willen niets zeggen. Er zijn processen-verbaal vervalst en Honecker werd gedekt door leugens van zijn opdrachtgevers. Honecker werd zelfs aangehouden op Duits grondgebied door andere politiemensen, maar door tussenkomst van zijn opdrachtgevers al snel weer vrijgelaten. Intussen is de bijnaam van zijn chef ‘Supermario’ verworden tot een sarcastische bijnaam.

De lering uit dit Neurenberger Proces is groot. Er zijn in Duitsland politie-eenheden die grotendeels uit het zicht actief zijn die het hebben gemunt op motorclubs. Zij overtreden daarbij op schandelijke wijze de wet. Er wordt gelogen, misdaden worden in plaats van verhinderd zelfs aangemoedigd en er worden processen-verbaal vervalst. Dit is absoluut onwettig. Ook over de grenzen van Duitsland zijn deze politie-eenheden actief. Soms zijn er andere motorclubs betrokken bij mogelijke misdaden. Zoals de Roemeense Hells Angels, waartegen bijna werd gevochten hoewel het niet doorging.

De vragen die wij nu graag ter overweging stellen aan de lezer en vooral aan de vooringenomen Nederlandse media:

– Zijn de Bandido-informanten/infiltranten ook actief geweest in Nederland?

– Zijn er Bandidos in Nederland of uit Duitsland die voor de politie hebben gewerkt en hebben deelgenomen aan misdaden in Nederland?

– Waren sommige misdaden waarvoor de Nederlandse Bandidos terecht gestaan hebben al bij voorbaat bekend bij de politie?

– Is er samenspel geweest tussen politie in Duitsland en Nederland over de Nederlandse Bandido-zaak?

– Waren of zijn Nederlandse Bandidos bekend bij de politie in Duitsland?

– Is het uit te sluiten dat ook de Nederlandse politie onduidelijke figuren inzet om strafzaken tegen motorclubs mogelijk te maken?

– Is er illegaal verkregen informatie over de Duitse Bandidos van informant Honecker terecht gekomen in het dossier van de rechtszaak tegen de Nederlandse Bandidos?

– In hoeverre werken politieteams uit Nederland en Duitsland samen bij de vervolging van motorclubs?

Het zijn veel vragen die nooit worden gesteld door Nederlandse media. Toch berichtten wij al eerder over Nederlands-Duitse politiesamenwerking, over informanten in Duitsland in een rechtszaak tegen Satudarah-leden, of over Rafi van de Mongols die nu spoorloos verdwenen lijkt.

De Duitse krant heeft in elk geval gelijk: In Neurenberg staat de Duitse staat terecht. Nu de Nederlandse nog!

 

Veel invallen tegelijk als rookgordijn

Op 26 september 2017 maakte het Openbaar Ministerie bekend dat het de motorclub Satudarah wil verbieden. Dat is op zich geen nieuws, want verbieden van Outlaw Motorcycle Gangs (OMG’s), waartoe het OM Satudarah rekent, is iets waar het OM het al heel lang over heeft. Maar op die dinsdag zijn ook drie bestuursleden van Satudarah aangehouden en zijn er invallen en huiszoekingen geweest in 22 woningen, bedrijfspanden en garageboxen in Enschede, Tilburg, Zaandam, Maastricht, Oss, Rotterdam, Zoetermeer, Kamerik, Zevenhuizen, Amstelveen en Weert. In totaal werkten tweehonderd medewerkers van de politie mee aan de actie, net als negen rechters-commissarissen en zestien officieren van justitie. De invallen lijken te zijn bedoeld om bewijs te verzamelen van afpersing, geweld, wapenbezit en drugshandel. Want vanwege die zaken moet Satudarah worden verboden. En inderdaad werd er wat gevonden: 750 gram MDMA en een shotgun. En dingen die niet verboden zijn, zoals cash geld, horloges, computers, documenten, telefoons, motoren en auto’s.  Die zijn in beslag genomen. Het OM had deze keer de media niet uitgenodigd, maar plaatste zelf een filmpje op Youtube.

(bron Youtube)

Op 0 seconden: Twee mannen kijken in de achterbak van een auto. Een man met blauwe handschoenen aan stapt voorin.

Op 7 seconden: Wapens, drugs of sporen van geweld of afpersing worden gezocht. We zien nu van de zijkant een politieman die bladert in papieren. Waar zijn we hier? Is dat zijn eigen auto of van een Satudarah-verdachte?

Op 18 seconden: We zien een motorclub-jasje. Kapikane National, dat ziet er belangrijk uit. Waarom laat de politie dit zien?

Op 27 seconden: Nu de achterkant. Een blauwe hand wijst op het woord ‘world’. Er worden foto’s gemaakt.

Op 40 seconden: Een stukje geluid. Waarom zit er eigenlijk geen geluid bij het filmpje? Hadden we anders bekende stemmen kunnen horen? Was het een haastklus? Hoe laat zijn deze opnames gemaakt? 26 september ging de zon op om 7:34. Om 12:50 is de politie.nl pagina met deze jas en de link naar het filmpje voor het laatst ge-update.

Op 41 seconden: De jas gaat in een envelop! Waarom eigenlijk? Verwachten ze sporen van drugs, wapens of geweld tussen de vezels aan te treffen? De auto is waarschijnlijk in beslag genomen. Om de afluisterapparatuur te verwijderen? Voor sporenonderzoek? Of meer als buitengerechtelijke straf? Is er vervangend vervoer geregeld? Waar blijft de shotgun? En de MDMA? Niet op dit adres, lijkt het.

Op 47 seconden: Een jonge hond moet onder in een linnenkast zoeken, maar vindt niets. Helemaal links zien we nog de knokkels van mogelijk de bewoner, of een rechercheur.

Op 54 seconden: Midden in beeld een grote envelop van het Nederlands Forensisch Instituut (NFI). De datum is te lezen, de rest kan ik niet ontcijferen. Zit hier die motorjas van net in? Een politieman van de dienst landelijke recherche op de knieën  voor een koffer. Achter de koffer de voeten van – ik gok – de bewoonster en nog iemands voeten. De politieman begint in de koffer te rommelen. Dit is zijn eigen koffer, hij pakt een formulier waar ‘politie’ op staat. Filmpje afgelopen.

Dit is het enige beeld van 22 invallen en doorzoekingen. Plus nog twee foto’s van het wegslepen van een auto en een openstaande garagebox in Tilburg. En de verboden spullen, waarom is daar geen beeld van? Bedoelt het OM te zeggen dat ze op misschien wel 21 locaties niets strafbaars heeft gevonden maar wel van alles in beslag heeft genomen? In welke plaats zijn die MDMA en de shotgun eigenlijk aangetroffen? En is er samenhang met Satudarah? Of gaat het om een bekende van een neef van iemand van Satudarah en lagen de spullen allang op het politiebureau, maar is de zaak hier bij gevoegd, omdat er dan zeker iets zou worden gevonden op de dag dat het OM zegt Satudarah te willen verbieden en drie bestuursleden vastzet? En ‘in alle beperkingen’, wat door sommigen wordt gezien als psychologische marteling, maar officieel is bedoeld om onderzoek te helpen.

Als je na een jaar onderzoek bij 21 van de 22 invallen niets vindt wat niet mag, wat moeten die beperkingen dan nog helpen om het bewijs rond te krijgen? Het feit dat het politiebericht niet specifiek meldt dat de shotgun en de MDMA bij een lid van Satudarah is aangetroffen is een sterke aanwijzing dat dat niet het geval is. In de huidige politievoorlichting wordt namelijk altijd gemeld wanneer een motorclublid iets doet wat niet mag, hoe klein ook. Allerlei zaken, zoals auto’s, zijn in beslag genomen omdat ze worden gezien als instrumenten om misdrijven mee te plegen. Misdrijven die nog niet ter kennis van de politie lijken te zijn en waarvan het bewijs nog moet worden geleverd. Intussen zijn twee motoren en zes auto’s in beslag genomen, die heus niet allemaal zijn gebruikt om die shotgun en 750 gram MDMA te vervoeren, maar het in het wilde weg in beslag nemen van dure spullen past precies in de treiteraanpak waarbij een in ongenade gevallen burger jarenlang het leven zuur kan worden gemaakt door de overheid, zonder dat die burger zich kan verweren. De kans is groot dat er uiteindelijk geen veroordeling komt bij Satudarah wegens de shotgun en de MDMA.

Want het zou niet de eerste keer zijn dat de politie jokt en trucs uithaalt wanneer op heel veel locaties wordt binnengevallen.

Na de confrontatie 7 april 2016 tussen de Hells Angels en de mysterieuze Mongols in het Van der Valk-hotel in Rotterdam werden bij doorzoekingen op 19 locaties wapens, munitie, drugs en vals geld gevonden. Hadden we het niet gedacht: dit zijn veelzijdige zware criminelen!

(foto politie.nl)

Op de enige foto die naar buiten werd gebracht zien we geen vals geld of drugs (hennep en mogelijke harddrugs had de politie gezegd). Terwijl alom op radio en tv zogenaamde deskundigen beweren dat de ‘bendeoorlog’ tussen de Hell Angels en de Mongols nu in Nederland is losgebarsten, zien we twee vuurwapens, waarvan je met de ene zeker niet kan schieten, een geluiddemper die niet past en patronen die allemaal verschillend zijn. Hartstikke verboden natuurlijk, maar voor een internationale zwaar-criminele organisatie niet wat je verwacht.

In juli 2016 staan twee mannen terecht voor dit wapenbezit. Ze waren in de buurt van het Van de Valk-hotel aangehouden, en werden niet vervolgd voor de vechtpartij, daar was geen bewijs voor. Het geladen revolver was volgens de eigenaar een erfstuk. Het incomplete pistool was van de ander. De burgemeester had diens winkel voor 18 maanden gesloten omdat de politie er drugs (wat voor drugs?) had aangetroffen, maar daarvoor werd hij niet vervolgd. Wel wordt er nog vervolging aangekondigd van drie Hells Angels die weliswaar in of bij het Van de Valk-hotel zijn gearresteerd, maar die in een andere zaak in beeld zijn. Voor de vechtpartij bij Van der Valk, waarbij een zwaargewonde viel, voor het valse geld en voor de ‘drugs’ is  tot dusverre niemand voor de rechter geweest. Waarom niet?

De heilige graal voor de motorclub-bestrijders is de raketwerper. In wat wordt genoemd de ‘Great Nordic Biker War’, een drieënhalf  jaar durend conflict tussen motorclubs in Scandinavië waarbij in totaal 12 doden vielen, is vier keer een anti-tankwapen afgevuurd. En ook zijn minstens vijf bomaanslagen gepleegd en is er veel geschoten. De daders zijn berecht. In 1997 werd de vrede getekend. Een van de strijdende clubs heette Bandidos.

Toen in 2014 voor het eerst in Nederland Bandidos verschenen werd aan verschillende kanten gesuggereerd dat na 17 jaar vrede deze Scandinavische oorlog opnieuw zou oplaaien. Niet dat er niets gebeurde, maar de oorlog kwam er niet. Op 27 mei worden op 30 plekken invallen gedaan om te bewijzen dat de Bandidos een criminele organisatie is en warempel worden er maar liefst vijf raketwerpers gevonden. Er wordt een persconferentie georganiseerd die live wordt uitgezonden op regiozender L1. Een fragment:

(bron: L1)

Op 0 seconden: De spullen die Gery Veldhuis, chef van de Politie Limburg hier noemt zijn in het proces tegen de Bandidos buiten beschouwing gelaten. Op de persconferentie klinkt het spannend en urgent, en dat was precies de bedoeling. Maar verband met de Bandidos is er niet.

Op 37 seconden: Burgers hoeven niet bang te zijn.

Op 1 minuut 54: Onno Hoes vindt het ontluisterend. Hij weet al langer van het onderzoek. Hij zou moeten weten dat de raketwerpers uit een ander onderzoek komen.

Op 2 minuut 33: Hoes suggereert dat er nog veel meer belastends is gevonden, maar dat is niet gebleken.

Op 3 minuut: Iemand vraagt waar de raketwerpers zijn gevonden. Veldhuis wil het niet zeggen, dan zou een doorvragende journalist de list kunnen doorzien, maar het was al bekend, dus hij moet het toegeven.

De politie krijgt regelmatig tips over aanwezigheid van drugs of wapens. Het is een koud kunstje om de opbrengst van een massale inval-actie tot een ‘succes’ te maken door er wat zekere ‘hits’ tussen te mengen. Het lijkt er sterk op dat dat in deze gevallen is gebeurd. Het strafrecht is bedoeld om mensen te beschermen tegen moordenaars, rovers en afpersers. Helaas willen politie en justitie het moeilijke en ondankbare strafrechtelijke traject niet volgen en zoeken ze het in theater en pesten van mensen die in hun ogen ‘boeven’ zijn. En dan maar hopen dat de rechter wil straffen op grond van beeldvorming. Daar heeft niemand wat aan.

Lees over het gevecht bij het Van der Valk-hotel in Rotterdam ook:

mossad-mc

beeldvorming boven transparantie

 

 

 

Onrecht is de beste stemwijzer

Vorige week werd in het Duitse plaatsje Herne een kleine jongen vermoord. De 9-jarige Jaden werd door zijn buurjongen Michael H. met een groot aantal messteken vermoord in de kelder van zijn buurjongen. Michael H. zond de beelden van de gruweldaad live uit op internet via het zogenaamde ‘darknet’. Enkele dagen later vermoordde hij nog een ander die had ontdekt dat Michael H. de gezochte moordenaar was. De Duitse politie hield een massale zoektocht naar de moordenaar. Iedereen zal dat begrijpen. Wat niet iedereen meteen zal begrijpen is dat de politie ook in een clubhuis van de motorclub Bandidos een kijkje nam.

Wat wil namelijk het geval? Jaden is de zoon van een Duits lid van de Bandidos. Alom werd gevreesd dat de Bandidos zouden gaan zoeken naar de moordenaar. Zou niet iedere vader dat doen? Maar de Duitse politie wilde natuurlijk voorkomen dat de Bandidos voor eigen rechter zouden gaan spelen. Vandaar een onaangekondigd bezoek in het clubhuis van Jaden’s vader.

Naast alle speculaties van de Duitse media over het feit of de vader van Jaden nu wel of niet lid is van een motorclub, speelt er nog iets anders. De verschillende motorclubs in Duitsland, maar ook in andere landen hebben aangekondigd solidair te zijn met de vader van een kleine jongen die werd vermoord in een kelder door een geestelijk gestoorde moordenaar. Wanneer donderdag de begrafenis zal zijn zullen om die reden vele leden van motorclubs uit binnen- en buitenland aanwezig zijn.

De motorclubs laten met hun aanwezigheid bij de begrafenis twee hele belangrijke dingen zien. Wij zijn solidair met de vader van zo’n klein jong. En wij zijn niet in oorlog met elkaar. Twee statements. Statements van mannen die eigenlijk maar één taal spreken. De taal van respect. Geen respect? Draai om je oren! Het is daarom eigenlijk logisch dat juist deze mannen donderdag bij elkaar komen. Elkaar de hand schudden. Samen naar dat graf van een kleine jongen lopen.

Het feit dat al die mannen lid zijn van motorclubs is enorm veelzeggend. Samen laten zien dat ze mekaar verstaan. Dat er motorclubleden zijn van Duitse, Turkse, of wat voor afkomst dan ook die elkaar respecteren. Bij deze mannen is de integratie wel geslaagd. De Bandidos MC heeft verschillende clubs uitgenodigd om met hun colors aanwezig te zijn op de begrafenis. Eén van de clubs die zijn uitgenodigd zijn zijn de Hells Angels. De Hells Angels zijn niet in oorlog met de Bandidos. Bij beide clubs zitten vaders. Vaders van kleine jongens.

Maar vandaag werd duidelijk dat een andere zaak op de achtergrond meespeelt. In januari 2017 is een nieuwe wet door de Duitse Bondsdag gekomen die uitdrukkelijk verbiedt dat Hells Angels MC, Bandidos MC en Gremium MC met colors in de openbaarheid komen. De wet was echter in strijd met zoveel andere wetten en regels dat de Duitse Bondspresident de wet niet wilde ondertekenen. Dat betekende dat tot vandaag de leden van genoemde clubs gewoon met hun colors in de publieke ruimte mochten komen. Tot vandaag.

De nieuwe wet zal vandaag worden ondertekend en ingaan om 0.00 uur ‘s nachts. U hoeft niet te vragen waarom. Het waarom is een kleine jongen van 9 jaar die werd doodgestoken in een kelder. Het waarom is dat de wereld niet mag zien dat er helemaal geen oorlog is tussen de grote clubs in Duitsland. Het waarom is dat de Duitse overheid absoluut niet wil dat bekend wordt dat al die kerels met hun motoren en hun colors misschien wel een hart hebben. Een hart dat klopt voor hun motorrijdersscene, voor elkaar en voor hun kleine jongens.

Eerder al gaven Duitse media toe in privégesprekken met leden van motorclubs dat positief nieuws over motorclubs niet getolereerd wordt en van het internet moet verdwijnen. Onder druk van politie en de staat. Volgens de Duitse staat is het namelijk wel oorlog!

Morgen zullen de vertegenwoordigers van de media veel stille mannen zien. Met of zonder colors. Een groot deel van die mannen, ook zij die geen colors mogen dragen, zullen leden zijn van Duitse motorclubs. Zij zijn daar voor respect. Het is de vraag wat de staat gaat doen. Wat de media zullen gaan berichten.

Zo kan een regering van een land dat ons steunt in de rel tegen Turkije ongestoord de media gebruiken, onderdrukken en vervalsen. En geen hond die zich er aan stoort. Is onrecht niet de allerbeste stemwijzer?

 

Updeet: Inmiddels heeft in Duitsland de begrafenis van de 9-jarige jongen plaats gevonden. Volgens Duitse media waren er 1600 leden van motorclubs aanwezig. De leden van motorclubs met een colorverbod als Bandidos MC, Hells Angels MC, Red Devils MC en Gremium MC waren zonder colors op de begrafenis. De Duitse clubs hebben daarmee massaal aangegeven dat er tussen hen geen oorlog is, zoals beweerd door polizei en media. De polizei was massaal aanwezig om toe te zien op het dragen van colors. Sinds middernacht is het overtreden van dit colorverbod een misdrijf waarbij motor, colors of auto in beslag kan worden genomen. Welkom in democratie Deutschland!

 

 

 

 

 

Ali Bahbah

De Barneveldse Krant.nl schreef op 19 juli 2015 hoe het clubhuis van de Hells Angels in Barneveld onterecht in beslag was genomen en geveild. ‘De gemeente Barneveld heeft fouten gemaakt bij de procedure voorafgaande aan het besluit om beslag te leggen op het clubhuis van de Hells Angels in Barneveld. Daarnaast is onvoldoende aangetoond dat het clubhuis aan de Oostvenerweg openbaar toegankelijk was voor publiek. Boetes vanwege de aanwezigheid van alcohol waren daarom niet terecht. Met die uitspraak tikt de rechter de gemeente Barneveld op de vingers, nadat de motorclub in beroep ging tegen de dwangsom. ,,Eigenlijk spelen hier twee zaken een rol”, legt een woordvoerder van de rechtbank Gelderland uit. ,,Door het ontbreken van een rechtsgeldige aanmaning is er een procedurefout gemaakt, waardoor de bevoegdheid tot invordering van de dwangsommen is verjaard en er dus door de gemeente niets meer te vorderen valt.”

Ondanks die zeer duidelijke uitspraak van de rechter, vond de gemeente zelf dat er niets aan de hand was. ‘In de tussentijd heeft de gemeente in april dit jaar besloten beslag te leggen op het clubhuis van de motorclub, omdat eerder opgelegde boetes nog niet betaald waren. Vervolgens bood de gemeente het pand aan via een online veiling. Begin deze week meldde deze krant dat het pand inmiddels door de motorclub verlaten is en is overgenomen door het naastgelegen bedrijf Bijkerk Recycling. De recente uitspraak heeft hierop volgens de gemeente geen consequenties, zegt gemeentewoordvoerder Bertil Rebel.’

De rechter doet een uitspraak, de gemeente Barneveld legt die uitspraak naast zich neer. En vervolgens is er niets meer aan te doen. Volgens onze gegevens zijn de Hells Angels in Barneveld inmiddels zoek en is het oude clubhuis, waaraan voor veel geld was ingericht, nog steeds niet terug bij de motorclub.

De kranten die het anders altijd zo goed weten, wanneer het over motorclubs gaat, laten het bij echt onrecht afweten. Wanneer de politie met een rapportage komt vol kletspraatjes en aannames, lees vooral de afleveringen van Dupont daarover, staan de media wel vooraan om zo goedkope kopij te plaatsen. Even zelf op onderzoek gaan is er niet meer bij.

Deze week werd bekend dat de overheid in ieder geval niet discrimineert wanneer het gaat over motorclubs. Motorclub Bandidos had namelijk vorig jaar ook te kampen met inbeslagnames. Niet van clubhuizen, maar van motorfietsen. NOS.nl berichtte daarover op 22 september 2016 dat een in beslag genomen Harley Davidson van Bandidos MC inmiddels was geveild. ‘In zeker één geval was de verkoop van de motor onterecht. Het voertuig, met een taxatiewaarde van 32.000 euro, werd geveild voor 11.500 euro.’ Er zijn nog 13 andere Harleys in deze zaak in beslag genomen. Wat daar mee gebeurt is nog niet zeker. Misschien zijn ook deze motoren geveild.

Nu blijkt deze week plotseling dat de geveilde Harley niet alleen onterecht in beslag werd genomen, maar ook onterecht werd geveild en dan ook nog ver onder de prijs. De overheid veilt gewoon je spullen voor 11.000 euro wanneer ze 32.000 euro waard zijn en dan krijg je heel misschien na optreden van je dure advocaat de geveilde waarde terug.

Vorig jaar nog riep de NOS-misdaadverslaggever Robbert Bas (Dupont, 12 juni 2015) dat een Harley Davidson 60- á 70.000 euro kost en dat daarmee wel zeker is dat de eigenaars crimineel moeten zijn om zoveel geld uit te kunnen geven. Wij wachten nu op Robbert Bas wanneer hij de overheid verwijt motoren van 70.000 euro te veilen voor 11.000 euro en daarmee het verschil in de zak te steken. Maar ja, we kunnen lang wachten. Robbert Bas is allang niet meer de ‘misdaadspecialist’ van de NOS.

En ja, wie koopt nu zo’n motor voor zo weinig geld? De Harley-wereld is klein en besloten en ons kent ons. De koper is dus vast een rijder. Maar een rijder met een beetje hart voor het rijden zou nooit de motor van een MC kopen wanneer die voor zo’n idioot bedrag zou worden geveild. Ja, en wie rijden er nog meer op Harleys en doen net of ze een motorbende zijn? Juist, de politiemotorbendes. Opletten dus maar wanneer die stoere leatherboys weer in de Heerlense Villa Kleinhold opduiken. Of zouden ze in het oude clubhuis van de Hells Angels in Barneveld zitten?

In ieder geval wordt maar weer eens duidelijk wie de echte criminelen en wetsovertreders zijn.

Een beetje verWard

Op 1 juni 2016 eindigt Ward Ferdinandusse zijn column in NRC.nl met de volgende zin: ‘Waarom worden leden van dit soort groepen niet aan de grens geweigerd, net als in Canada en Amerika gebeurt? De motorbende is hier al groot genoeg.’ Ward heeft het hier over leden van motorclubs en niet over leden van motorbendes. Want Ward, als officier van justitie in Rotterdam en bijzonder hoogleraar internationaal strafrecht aan de Universiteit van Groningen, weet natuurlijk dondersgoed dat er in Nederland helemaal geen motorbendes zijn. Er zijn wel motorclubs en er is er nog geen enkele verboden.

Het is jammer dat Ward zo tekeer gaat in zijn column. Als officier van justitie is dat nog wel enigszins goed te praten, maar als hoogleraar natuurlijk helemaal niet. Een leraar moet onderrichten en niet zijn eigen mening opdringen aan zijn leerlingen. Het zegt dus wel iets over de onderwijzende capaciteiten van Ward. Ward sluit zijn artikel af met die zinnen over het weigeren van buitenlandse leden van motorclubs dus. Teruglezende heeft hij het ter illustratie van zijn frustraties voornamelijk over incidenten in het buitenland. Hij noemt daarbij incidenten als vechtpartijen en mishandelingen in Duitsland en Griekenland door Canadezen en Duitsers.

In Nederland zijn aanmerkelijk minder incidenten en de incidenten die er zijn schrijft Ward over uit de krant. Wanneer kranten schrijven over een kandidaat-lid van de Hells Angels die een café in brand steekt, dan is dat volgens Ward zo. Wanneer de politie in Valkenswaard wordt aangevallen met boksbeugels, dan is dat zo volgens hoogleraar Ward. Ook wanneer het om één Bandido gaat met één boksbeugel. Wanneer er her en der handgranaten worden gegooid volgens de pers, dan is dat ook waar, volgens de objectieve Ward. Tsja, een abonnement op De Telegraaf brengt misdaadjournalist en oud-politieman John van den Heuvel veel dichterbij.

Dat een boos burgermannetje door zijn luxaflex heen gluurt naar het kabaal op straat van een aantal scooterrijders die indruk willen maken op zijn minderjarige dochter, is één ding. Dat een officier van justitie en hoogleraar zich zo laat leiden door de krant is een jammerlijk gevolg van tunnelvisie. Een fenomeen waarvoor vaak vergeefs wordt gewaarschuwd op politiescholen. Jammer is ook dat Ward als hoogleraar ook rechtenstudenten meeneemt in de kruistocht tegen motorrijders. De strijd wordt op alle fronten gevoerd. Kletspraatjes uit de krant worden als waarheid door hoogleraren gevoerd aan studenten die straks als officier van justitie of als rechter aan de slag zullen gaan.

Wat de hetze van mensen die beter kúnnen weten, en het waarschijnlijk ook wel beter weten, kan veroorzaken illustreert het volgende trieste geval. De Limburger bericht op 3 juni 2016: ‘De gemeente Heerlen heeft deze week de uitreiking van een onderscheiding voor oud-militairen afgelast omdat een van de gedecoreerden lid is van de motorclub Satudarah. De veteranen zouden in het stadhuis van burgemeester Ralf Krewinkel een draaginsigne krijgen als eerbetoon voor de tijd dat ze in Libanon dienden. Toen de gemeente lucht van kreeg van de achtergrond van een van de veteranen, ging de ontvangst niet door.’

Ralf is de tovenaarsleerling van burgemeester Jos Som uit Kerkrade, die al jaren roept tegen motorclubs. In zijn gemeente mag wel een politiemotorbende een jaarlijkse bijeenkomst houden in Villa Eikhold, maar een echte veteraan krijgt van deze onwerkelijke man geen onderscheiding en geen hand. Je bent veteraan of je bent het niet, zou je toch zeggen? Voor Krehwinkel gaat dat niet op. Teveel in de krant gelezen, naar lieden als Ward Ferdinandusse geluisterd of meegedeeld met Jos Som? Het resultaat is er niet minder triest om. Hevige protesten van het Veteraneninstituut blijven vooralsnog uit en ook dat is jammer.

En om nog even terug te komen op de praatjes van Ward. Buitenlandse leden van motorclubs weigeren aan de grens? Op wat voor grond? En hoe weet je of iemand lid is van een motorclub? Een club die niet is verboden? Maar in één ding heeft Ward wel weer gelijk: leden van motorclubs komen inderdaad Canada, de VS, Australië en Nieuw-Zeeland niet in. En de reden? Alleen omdat die mensen lid zijn van een club die niet is verboden, worden zij bij aankomst op eigen kosten gedeporteerd. En hoe weten die landen dat iemand lid is van een motorclub? Omdat dat al in eigen land, ook in Nederland, door de politie wordt geregistreerd in een niet-aangemelde databank en daarna doorgeklikt aan het buitenland. Mensen dus die geen strafbare feiten hebben gepleegd en geen lid zijn van een verboden organisatie worden gelijk gesteld met terroristen en aan de grens geweigerd en gedeporteerd op eigen kosten. Mede dankzij mensen als Ward.

Ik weet niet of een hoogleraar strafrecht alleen de droge letters van de wet onderwijst of ook ingaat op ethische gronden. De wet is er voor de mens, de mens is er niet voor de wet. En dat was in het Derde Rijk wel anders.

Foutje…bedankt!

De Telegraaf berichtte op 1 maart 2016 over een foutje door justitie in Limburg: ‘Het OM in Limburg heeft in het onderzoek naar motorclub Bandidos geblunderd door kopstuk Geert F. (42) onterecht te beschuldigen van overtreding van de schorsingsvoorwaarden na zijn vrijlating en daarom zijn directe arrestatie te vorderen. Hij blijkt nu te zijn verwisseld met een ander persoon, bevestigt een woordvoerster van het OM.’ De reactie van het Openbaar Ministerie spreekt boekdelen: ‘Persofficier van justitie Anneke Rogier geeft aan dat ,,de aanwijzing die wij hadden gekregen naderhand toch niet bleek te kloppen”. ,,Dat gebeurt wel vaker in onderzoeken en hoort bij ons vak.”

Dat dat inderdaad vaker voorkomt in onderzoeken schreef Dupont al in zijn blog ‘Het zijn de blablabandidos’ op 7 augustus 2015: ‘Er zijn nog andere feiten die wijzen op een niet zo sterke zaak. Zo verklaarde daags na de wapenvondst, die in de Limburgse pers breed werd uitgemeten als een wapenvondst bij de Bandidos, Piem Miltenburg, hoofd operatiën van de bestrijding van motorbendes, dat het helemaal niet zeker was dat die wapens van de Bandidos waren. Dat moest onderzoek uitwijzen en dat kon nog wel maanden duren. Vervolgens kwam de advocaat van de club enige tijd geleden met het bericht dat die wapens zelfs niet in de dagvaarding stonden, omdat de politie er blijkbaar van uitging dat de wapens wel eens van een ander konden zijn.’

Ondanks die twijfel over de gevonden vuurwapens bij de invallen bij de Bandidos stond de ‘vondst’ bijna daags daarna wel in de Voortgangsrapportage Outlaw Motorcycle Gangs (OMG) van juni 2015. Op bladzijde 4 van dit ‘rapport’:

Vijf raketwerpers gevonden bij actie tegen motorbendes (27 mei 2015 www.nos.nl) Recente ontwikkelingen in Limburg laten onverminderd een relatie zien tussen OMG’s en criminaliteit, ondermijning en bedreiging van de openbare orde. Criminaliteit en ondermijning Tijdens een grootschalig onderzoek van politie en OM treffen de partners onder andere aan:  raketwerpers;  automatische wapens;  handvuurwapens en munitie;

Het is dus helemaal niet zeker, maar voor propagandadoeleinden komt het wel terecht in één van de toonaangevende rapportages van de politie over motorclubs. Rapportages die zijn bedoelt om beleid mee uit te stippelen en de politiek te overtuigen van een verbod op motorclubs.

De politie liegt dus aantoonbaar in de officiële rapportages en vergist zich volkomen in de identificatie van een ‘lid’ van de motorclub Bandidos. Wat heeft het onderzoek dan nog voor waarde? Je zal maar lijken op iemand die een motor heeft!

 

Leugens maken de weg vrij voor een politiestaat

Op 21 maart 2016 publiceerde de het Team Justitie en Binnenlandse Zaken van het Secretariaat-Generaal van de Benelux Unie het voortgangsrapport genaamd ‘Tackling Crime Together’. Het rapport kwam tot stand door samenwerking van politie en justitie in de Benelux en de Duitse deelstaat Nord Rheinland-Westphalen (NRW). De rapportage doet een aantal aanbevelingen om de geconstateerde misdadigheid van de Outlaw Motorcycle Gangs te bestrijden. Deze OMG’s worden overigens in dit rapport opnieuw anders genoemd. Nu zijn het OMCG’s (Outlaw Motor Cycle Gangs), waar het vroeger OMG’s waren (Outlaw Motorcycle Gangs).

Wat veel ernstiger is dan onenigheid of verwarring over afkortingen om motorclubs aan te duiden is het feit dat de meeste maatregelen die worden aanbevolen in dit internationale verband gebaseerd zijn op aannames, leugens en al eerder weerlegde aantijgingen. Wij geven hiervan enige voorbeelden.

 

Op bladzijde 7 lezen wij: ‘Politiekorpsen en justitiële instanties in de Benelux Unie maken melding van een toename van geweld en gebruik van vuurwapens en zelfs explosieven door OMCG・s. Leden van OMCG・s zijn maar al te vaak actief in de grootschalige productie van en handel in soft- en harddrugs, illegale prostitutie, afpersingen en gewelddadige vergeldingsacties. OMCG・s hebben een sterk ontwrichtend effect op het maatschappelijk en economisch verkeer in steden en gemeenten in de Europese Unie, alsook in de Benelux Unie en de Euregio Maas-Rijn.’

Explosieven? Dat is voor het eerst dat wij horen van het gebruik van explosieven. Er zijn tegen enige leden van de Bandidos MC in Nederland wel aanslagen geweest, maar deze leden en de president van de club, de heer Harrie Ramakers, hebben verschillende malen benadrukt dat deze aanslagen niets te maken hebben met geweld tussen motorclubs onderling. Justitie in Nederland heeft het tegendeel nog niet bewezen.

Dat leden van OMCG’s ‘maar al te vaak’ actief zijn is een uitspraak die niet wordt ondersteunt met feiten. Kom maar eens met welke clubs en welke feiten. ‘De OMCG’s hebben een sterk ontwrichtend effect’ is ook al weer zo’n uitspraak die niet wordt ondersteund met een enkel feit en een sterk suggestief karakter heeft.

Op bladzijde 11 lezen wij meer aantijgingen: ‘OMCG・s zijn sterk betrokken bij de georganiseerde misdaad

en verstoringen van de openbare orde. De Nederlandse multidisciplinaire aanpak van OMCG・s begon in

2012. Hiermee werd gestart als reactie op de toenemende spanningen tussen verschillende OMCG’s en verstoringen van de openbare orde door geweld en intimidatie door de OMCG’s.’

Betrokkenheid bij de georganiseerde misdaad moet eerst nog maar eens bewezen worden en bovendien zal dat dan niet gelden voor alle clubs die in dit rapport worden genoemd. Bovendien is er nergens bewijs dat clubs als club betrokken zijn bij misdaad of dat het de persoonlijke initiatieven betreft van afzonderlijke leden van clubs. Er is tot zover nog geen enkele club in Nederland die ooit is verboden door een rechter.

Laat men eens enkele voorbeelden geven van verstoringen van de openbare orde, met name van ‘geweld en intimidatie’.

Op bladzijde 12 lezen wij: ‘OMCG・s trachten cafés over te nemen door intimidatie of afpersing. Ze trachten ook cafés te dwingen om leden van OMCG’s in dienst te nemen als uitsmijters. Uitbaters van horecagelegenheden worden geïnformeerd over de risico・s en worden ook aangemoedigd om intimidatie en afpersing te melden aan de overheid.’

Ook hier wordt er voor waar gepubliceerd wat de politie in Nederland al veel langer roept. Er zijn nog steeds geen concrete voorbeelden genoemd en bovendien staat opnieuw ter discussie of dit dan zou worden gedaan door clubs of alleen individuele leden van clubs. Bovendien wordt niet gepreciseerd welke clubs zich hieraan schuldig zouden moeten maken. Moeten alle clubs lijden onder de gedragingen van enkele leden van een andere club?

Op bladzijde 21 lezen wij opnieuw een leugen die telkens opnieuw wordt herhaald: ‘In de problematiek met de HAMC in Kerkrade is er besloten dat de burgemeester wordt beveiligd. Zijn collega in Maasmechelen (België) moet dit in de krant lezen. Hij zoekt hieromtrent de publiciteit in België en vraagt zich af hoe het kan dat een collega van hem op nog geen 30 kilometer afstand bescherming krijgt omdat hij problemen heeft met OMCG・s, zonder dat hij hiervan op de hoogte wordt gebracht. Immers in zijn gemeente zijn chapters van rivaliserende OMCG・s gevestigd. Een van die OMCG・s is de HAMC.’

Dupont heeft herhaaldelijk gewezen op het feit dat de burgemeester van Kerkrade niet is bedreigd door de HAMC (Hells Angels Motorcycle Club). In eerste instantie zei burgemeester Jos Som in een interview dat hij helemaal niet wist uit welke richting de bedreigingen kwamen, later zei hij dat de officier van justitie hem had gezegd onder te duiken. Bedreigingen waren dus in ieder geval niet rechtstreeks en Jos Som wist helemaal niet waar het vandaan kwam. Later kwam hij in een interview met het gegeven dat het ging om ‘motorjasjes’. Iets waarvan helemaal geen sprake was in eerdere interviews. Ook de bedreigingen aan het adres van zijn dochter, de eigenaresse van Café Suus, hebben niet plaatsgevonden.

Wel worden bovenstaande ‘bedreigingen’ gebruikt om te benadrukken dat er internationaal moet worden samengewerkt, omdat de burgemeester van een Belgische gemeente die 30 kilometer verder weg ligt in zijn gemeente ook rivaliserende motorclubs heeft. Niet-gebeurde bedreigingen die plaatsgevonden zouden hebben door een motorclub omdat hun clubhuis werd gesloten worden in verband gebracht met een gemeente over de grens die toevallig ‘rivaliserende OMCG’s’ binnen zijn gemeentegrenzen heeft.

Maatregelen die worden getroffen door het samenwerkingsverband van Duitse, Belgische, Luxemburgse en Nederlandse autoriteiten berusten helemaal niet op feiten, maar op leugens, valse aannames, geruchten en valse beschuldigingen. De deelname van de Duitse overheid aan deze gang van zaken verbaast niets. Zij hebben veel ervaring met het vals beschuldigen van bevolkingsgroepen en het vervolgen daarvan.

Voor wie het hele rapport wil lezen: http://www.eu2016.nl/documenten/publicaties/2016/03/21/tackling-crime-together

De raadsheer die om de hoek van het clubhuis woonde (1)

Motorclub Veterans MC heeft aangifte gedaan tegen de politie en korpschef Bouman, omdat dezen een crimineel etiket plakken op de motorclub. Gebleken is de club namelijk dat zij, als Veterans MC, evenals Black Sheep MC geen onderwerp zijn van gerechtelijke onderzoeken. Bovendien is het percentage leden met een strafblad bij Veterans MC veel lager dan de politie beweert en zit het op het normale landelijke gemiddelde. Geen 80% dus, maar ongeveer 20%. Echter, er is afgezien van vervolging door het Openbaar Ministerie. Om toch vervolging te eisen wegens laster en smaad werd een pleitnota beklag niet-vervolging ingediend. Deze zaak diende begin vorige maand in Den Bosch. Op 14 oktober 2015 is uitspraak gedaan door het hof met een negatief resultaat voor de eiser. Volgens Omroep Brabant: ‘Volgens het Hof maakt de eiser geen schijn van kans, omdat zijn club deel uit maakt van de zogeheten Raad van Acht. Hierin zijn ook andere motorverenigingen vertegenwoordigd. Bovendien manifesteren de leden van de Veterans zich als lid van een club, die niet getolereerd wordt door de wet, zo bepaalde het Hof.’

Omdat de Veterans niet getolereerd worden door de wet? Wij zullen u laten zien hoe vooringenomen in ieder geval één vertegenwoordiger van die wet is!

 

Op de zitting op 2 september 2015 in Den Bosch was woordvoerder Joseph Raaijmakers van de Veterans MC aanwezig met de advocaat mr. Michael Ruperti. Op zijn blog Mediavrijheid.nl beschrijft Raaijmakers hoe raadsheer Henk Marquart Scholtz het woord kreeg van de voorzitter en meteen van wal stak. Marquart Scholtz: ‘Wat zit er daar rechts op uw vest?‘ Raaijmakers: ‘Oh, dat is ons embleem. Wij noemen dat de MURPHY.’ Marquart Scholtz weer: ‘Is dat een doodshoofd?’ Raaijmakers: ‘Ja, een doodshoofd met een baret en daarachter gekruiste zwaarden. De afbeelding staat ook in Outlawbikers in Nederland, het document wat nu ter tafel ligt en waar deze casus in belangrijke mate over gaat.’ Marquart Scholtz: ‘Waarom een doodshoofd?‘ Raaijmakers: ‘De symboliek hierachter is: de lachende doodskop staat voor het feit dat wij de dood lachend in de ogen hebben gekeken; de baret met daarop een Nederlandse vlag t.b.v. de militaire uitstraling en de 2 zwaarden omdat we allen “onder de wapenen” zijn geweest.’ Marquart Scholtz opnieuw: ‘Maar waarom een doodshoofd?‘ Raaijmakers: ‘Een doodshoofd is behoorlijk symbolisch voor ons. Ik denk hier aan een foto van mijn broeder in Cambodja te midden van tienduizenden, misschien wel honderdduizenden schedels. Voor hem zal dit voor altijd onlosmakelijk verbonden zijn met zijn uitzending en zijn ervaringen.’ Waarop Marquart Scholtz zijn ware gezicht liet zien: ‘U weet dat in 40-45 ook mensen rondliepen met een doodshoofd op hun uniform?’

Raaijmakers beschrijft vervolgens op zijn blog hoe hij totaal verbijsterd en aangeslagen is: www.mediavrijheid.nl Even leek de tijd stil te staan. Beledigde een raadsheer van het hof mij nu? Wil hij me provoceren? Waar heb ik of waar hebben wij dit aan verdiend? Waarom vraagt hij dat op deze manier? Veel tijd had ik echter niet om na te denken dus ik antwoorde: ‘Ik neem hier aanstoot aan. Ik ga hier niet op reageren!’

Wij kunnen de woede van Joseph Raaijmakers goed begrijpen. Een raadsheer, een onafhankelijk rechter, die onmiddellijk het insigne van een motorclub gelijkstelt met het insigne van de Waffen-SS. Alleen al de vraag stellen is hem eigenlijk beantwoorden. Zo denkt meneer Marquart Scholtz blijkbaar over de Veterans MC.

 

Wie is wie?

De motorclub

Wij gaan proberen u duidelijk te maken wie de hoofdrolspelers zijn in dit drama. Wij zullen beginnen met de Veterans MC. Deze motorclub wordt meestal genoemd ‘Veterans’, maar heet officieel ‘Veterans MC Netherlands, en bestaat uit minder dan honderd leden die allen veteraan zijn van het Nederlands leger. Van deze club kun je alleen maar lid worden, wanneer je aan tenminste één buitenlandse missie van de Nederlandse krijgsmacht hebt deelgenomen. Vijftig procent van de leden is actief-dienend militair. Op hun website zegt de club dit over zichzelf: ‘Veterans MC is een vastberaden groep motor enthousiastelingen die allen als gemeenschappelijke achtergrond hun land hebben gediend onder oorlogsomstandigheden, danwel hebben deelgenomen aan een missie ter handhaving of bevordering van de internationale rechtsorde. We houden vast aan de broederschap en kameraadschap die we hebben leren kennen in het leger, waarin we ervaren hebben om onder moeilijke omstandigheden de man langs je te vertrouwen. Hierdoor zijn we gegroeid tot een sterke en succesvolle groep die bereid is alles te geven voor elkaar, de club en de broederschap waar we voor staan. Veterans MC is de ENIGE militaire MC in Nederland.’                                                                                                         Veterans MC is nauw bevriend met veteranenmotorclubs in het buitenland als Patriots MC uit Groot-Brittannië, Allied Veterans MC uit België, Veterans MC uit Canada en Veterans MC uit Noorwegen. Al deze clubs hebben een doodshoofd in hun logo. Geen van allen zullen zij de suggestie op prijs stellen dat dat iets te maken zou hebben met ‘mensen in ’40-’45 die ook een doodshoofd op hun uniform hadden’.                                                                                                           De club is een vereniging die staat ingeschreven op het adres van hun clubhuis in Haren. Dat is op de Rijksstraatweg. Onthoudt u even dat adres?

Waarom een doodshoofd als embleem?

In de wereld van de motorclubs is het een traditie dat een insigne wordt ontworpen dat de club herkenbaar maakt. Ditzelfde fenomeen zie je ook bij voetbalclubs, hockeyclubs, tennisclubs of bij de Rotary. De Veterans kozen een embleem dat bestaat uit een doodshoofd met een baret en daaronder zwaarden. Zoals Raaijmakers uitlegde: ‘de lachende doodskop staat voor het feit dat wij de dood lachend in de ogen hebben gekeken; de baret met daarop een Nederlandse vlag t.b.v. de militaire uitstraling en de 2 zwaarden omdat we allen “onder de wapenen” zijn geweest.’

Het is bij motorclubs veelvoorkomend om een doodshoofd te gebruiken als onderdeel van het clubembleem. Internationaal worden doodskoppen gebruikt door clubs als de Hells Angels, Outlaws, Highwaymen, Brother Speed, Grim Reapers, Gypsy Jokers, Rebels, Nomads Australia, Blue Angels en dichter bij huis gebruiken Nederlandse clubs als de Outsiders en Trailer Trash Travellers de doodskop ook. Van al deze clubs is er geen enkele verboden. Ook Lex Legio MC, een motorclub waarvan je alleen lid kunt worden wanneer je politieagent bent, heeft een doodskop in zijn clublogo. Zelfs in de televisieserie over de Amerikaanse motorclub ‘Sons of Anarchy’ wordt de doodskop gebruikt in het clubembleem. Naast de doodskop wordt ook meestal een klinkende naam voor de club gekozen. Vaak is zo’n naam een scheldnaam die als geuzennaam wordt gebruikt, zoals bij Trailer Trash of de Outsiders, maar soms is de naam ook afkomstig van militaire eenheden waar de oprichters vroeger bij hebben gediend. De kleuren van Bandidos MC zijn bijvoorbeeld de kleuren van het Amerikaanse Korps Mariniers. Het gebruik van een doodshoofd is dus verre van uniek en heeft niets te maken met de Tweede Wereldoorlog. Een uitzondering daarop is de doodskop van de Hells Angels, die in de Tweede Wereldoorlog werd gebruikt door een eenheid bommenwerpers van de Amerikaanse luchtmacht, genaamd Hell’s Angels. Daar komt ook de naam van de motorclub vandaan.

Het gebruik van doodskoppen door militaire eenheden gaat nog veel verder terug. Werd heel vroeger de doodskop gebruikt door piraten, later werd de doodskop vooral een ereteken dat loyaliteit tot in de dood uitdrukte. Al in 1740 hadden Pruisische huzaren doodskoppen op hun uniform. Ook Britse cavalerie-eenheden gebruikten een doodskop op hun insigne met de woorden ‘Death or Glory’. Nog tegenwoordig hebben sommige Amerikaanse Special Forces-eenheden een doodshoofd in hun embleem.

Al dit heeft helemaal niets te maken met de Waffen-SS. Het gebruik van doodshoofden in emblemen is bij motorclubs in binnen- en buitenland wijdverbreid, net als bij militaire eenheden in binnen- en buitenland. Voor een motorclub bestaande uit louter militaire veteranen is het gebruik van een doodshoofd dus geenszins vreemd. Integendeel, bij de combinatie van militair verleden en lidmaatschap van een motorclub ligt het voor de hand.

Af en toe komt het ook voor dat gewone burgers met een doodskop rondlopen. Zoals captain of industry Jan Timmer, destijds president-directeur van de Nederlandse Spoorwegen, (NS staat hier dus niet voor No Surrender, meneer Marquart Scholtz). Op 24 mei 2015 berichtte NRC daarover: “Tijdens een gesprek waarin Netelenbos kenbaar maakte dat het kabinet niks zag in het [zijn] plan, trok Timmer zijn jasje uit waardoor zijn zwarte bretels met doodskoppen zichtbaar werden.”

Insinueren dat het gebruik van doodskoppen iets te maken heeft met de Waffen-SS of ‘mensen die in ’40-’45 rondliepen met een doodskop op hun uniform’, getuigt daarom van zeer kwade wil en een grote vooringenomenheid. Weet deze magistraat dat ook in ’40-’45 mensen rondliepen met een zwarte toga?

De onafhankelijke raadsheer

Mr. Marquart Scholtz heeft een lange carrière als jurist. Hij liep stage bij een advocatenkantoor in Maastricht, hij was officier van justitie op tal van plaatsen, waaronder de Nederlandse Antillen, en hij was auditeur-militair bij het Militair Gerechtshof in Arnhem. Hij was in 1980 gestationeerd op de Antillen, toen in Amsterdam de Kroningsrellen plaatsvonden. Marquart Scholtz stak zijn ongezouten mening niet onder stoelen of banken. ‘Rapaille’, was zijn kwalificatie van de demonstranten. Jaren later was de gereformeerde ijzervreter diaken en fulmineerde hij in die hoedanigheid tegen totaalweigeraars en actievoerders tegen het regiem in Zuid-Afrika. Misschien omdat de kerken, vooral de gereformeerde, leegliepen, verlegde Marquart Scholtz zijn uitgesproken protesten en meningen naar de ingezonden brieven in landelijke dagbladen. Hij trok fel van leer tegen alles wat in zijn ogen onfatsoenlijk was.

De raadsheer schrijft brieven

Marquart Scholtz is een actieve brievenschrijver die vooral in NRC regelmatig van zich laat horen. Eén van zijn eerste ingezonden brieven was een woedend betoog in de Antilliaanse krant Amigoe op 6 oktober 1981. De krant plaatste braaf het epistel van substituut-officier van justitie Marquart Scholtz, maar voegde daar aan toe: ‘U laat zich in uw weerwoord leiden door wetsartikelen. Wij hebben ons laten leiden door de gebruikelijke omgangsvormen’. Terug in Nederland ging de jurist verder met schrijven. Zoals op 6 mei 2006 in NRC, waar hij naar aanleiding van een seksueel getinte bijdrage in de krant spreekt over een ‘treurniswekkend onvolwassen jongmens’ en NRC beticht van het willen meedoen aan de ‘zogenaamde jeugdscene’. Ook Trouw neemt brieven van de verontruste Harenaar op. Meestal gaan die over geloofszaken of politiek. Op 11 mei 2002 schreef een woedende Marquart Scholtz opnieuw naar NRC. Het ging deze keer over de moord op Pim Fortuyn: ‘Direct medeverantwoordelijk voor moord bent u weliswaar niet, maar met linkse politici die Fortuyn met Le Pen en Haider vergeleken en zelfs Anne Frank erbij haalden, heeft ook deze krant mede een klimaat geschapen waarin deze politicus, iemand die voor het eerst de echte maatschappelijke problemen benoemde en bespreekbaar wilde maken, vogelvrij werd verklaard.’ Blijkbaar vond de Harense briefschrijver dat NRC door zijn suggestieve berichtgeving een klimaat had geschapen waarin iemand vogelvrij werd verklaard. Dat gebeurt op dit moment ook met motorclubs. En niet alleen bij NRC.

De kritische Harenaar schreef op 6 november 2006 opnieuw een boze brief. Deze keer ging het om de sloop van het gemeentehuis van Haren. Marquart Scholtz ontpopte zich als een fel tegenstander van sloop van het oude en de bouw van een nieuw gemeentehuis. Tevens bleek hij onvermoede inzichten te bezitten in architectuur. Bovendien bleek dat hij met zijn maatschappij-kritische oprispingen steeds dichter bij huis kwam.

Henk is niet de enige in zijn familie die graag brieven schrijft. Barbara, de oud KLM-stewardess, B.R. Marquart Scholtz, Mieke Poelman-Marquart Scholtz en W.J.P. Marquart Scholtz zijn allen fervente ingezonden brievenschrijvers.

De raadsheer komt op de televisie

Henk Marquart Scholtz doet in 1978 samen met zijn broer mee met de kwis ‘Twee voor Twaalf’. Hij vind dit blijkbaar zo leuk dat hij in 1994 opnieuw meedoet met een televisiekwis. Deze maal is het ‘Per seconde wijzer’. Blijkbaar zoekt Henk graag de publiciteit op om te laten zien hoeveel hij weet.

De raadsheer voert actie

Het briefschrijven is weliswaar een goede manier om je naam in de krant te krijgen, maar soms moet je als oppassend burger verder durven gaan. Dat deed Marquart Scholtz dan ook op 12 november 2011. Hij kwam die dag niet alleen in de krant, ditmaal Haren de Krant, maar ook bleek Marquart Scholtz inmiddels lid van het Comité Omwonenden Biologisch Centrum. De zeer verontruste buurtbewoner kwam in het geweer, nadat hem en zijn buren was gebleken dat de gemeente een studentenhuis wilde vestigen in ‘zijn’ buurt. Gedaan zou het zijn met de rust. Lallen en brallen zou volgens het artikel de toekomst van zijn nachtrust zijn.

Omdat de lezer zich vast afvraagt wat voor buurt dat kan zijn die hardwerkende studenten huisvesting misgunt, even een inkijk. De buurt waarover wij het hebben is de omgeving van de Kerklaan. Op loopafstand van ‘zijn eigen’ PKN-gebouw. De naaste buren van Marquart Scholtz zijn allemaal van zeer goede stand. Hij woont tussen de holdings, hypotheekservices, investment bv’s, financieel management en financiële consultant-bedrijven. De rietgedekte villa van de raadsheer met zijn keurige heggen en grindpad past daar goed tussen. Sinds medio jaren ’90 zijn de huizenprijzen in deze straat verdubbeld. Hoewel in deze buurt alleen vergunningen zijn afgegeven voor wonen, lijkt het wel op een bedrijventerrein. De waarde van de huizen in zijn straat liggen zo rond de 500.000 euro. Daarom was zijn straat misschien ook wel het meest inbraakgevoelig in 2012. Het is duidelijk dat mensen die nog iets moeten bereiken, zoals studenten, niet in een dergelijke buurt kunnen wonen. Wat zouden die buren van Marquart Scholtz denken van de vestiging van een motorclub bij hen in de buurt? Wij komen daar zo nog even op terug. Blijft u bij ons?

‘Wij hebben hier geen behoefte aan dictatortjes.’, was het slot van een ingezonden brief in Haren de Krant op 5 oktober 2012. Of hieruit zijn vrijheidslievendheid sprak, of veeleer zijn streven om zich vooral het zwijgen niet op te laten leggen, weten wij niet. In de brief werd ook nog gesproken van ‘vrijheid van meningsuiting’, dus wij gaan er van uit dat hij in ieder geval ons niets kwalijk neemt.

De raadsheer wordt belaagd

Hoe dichtbij onheil soms komt, bleek wel uit de Harense Facebook-rellen. Op 21 september 2012 nodigde een meisje via Facebook haar vrienden uit voor haar verjaardagsfeestje. Dit liep uit op een enorme stormloop op het dorp. De Harense raadsheer moest wel in de pen klimmen, want dit ongenoegen kwam niet steeds dichter bij huis. Nee, dit was bij zijn huis. Bij hem in de straat. Bij hem in de tuin.

Henk Marquart Scholtz schreef een razende open brief, waarin hij het aftreden eiste van de betrokken bestuurders. De kwalificaties voor de in zijn ogen verantwoordelijken logen er niet om. ‘Amateurisme en volledige onderschatting’, noemde hij het. ‘Immers, het bevoegd gezag, de Burgemeester en loco-Burgemeester van Haren, de Hoofdofficier van Justitie te Groningen en Korpschef Haren (de “driehoek”), is bij de gezagshandhaving tijdens die avond en bij de voorbereiding op die avond in zeer ernstige mate in gebreke gebleven en heeft na de avond lange tijd geen blijk gegeven van enig inzicht in het eigen falen. Het bevoegd gezag heeft de burgers van Haren in de steek gelaten nu het het evenement van 21 september heeft onderschat en volstrekt onvoldoende was voorbereid op de geweldpleging en plunderingen die Haren teisterden. Daardoor is grote schade veroorzaakt aan personen en goederen, een grote financiële schade voor Haren en is Haren’s goede naam onnoemelijk veel schade gedaan.’ Wij vragen ons af of Marquart Scholtz ook zou vinden of de goede naam van ‘zijn’ dorpje schade gedaan zou zijn, wanneer zich een motorclub zou vestigen in het dorp. Maar daarover zo meteen meer.

De mokkende magistraat had ook een aantal oplossingen bedacht om het ‘tuig’ tegen te houden. Die maatregelen logen er echter niet om:

‘Waarom was er vanaf 19.00 geen 200 of 400 man ME? – Waarom werden waterwerpers niet ingezet? – Waarom werd er geen traangas gebruikt? – Waarom waren de toegangswegen naar Haren niet afgesloten? – Er was te weinig politie, te weinig ME en er waren geen bijzondere bijstandseenheden van de KMar.’                 Er zijn wekelijks voetbalwedstrijden met opstootjes, er zijn geregeld demonstraties overal in het land. Maar wanneer het ‘tuig’ in de buurt komt van zijn huis, bij zijn buren de ruiten eruit vliegen en er mensen door zijn tuin lopen is het oorlog. Letterlijk. Alsof de raadsheer met zijn dochter had overlegd, die ook officier is. Niet bij de rechtbank, maar in het leger. Er waren ordetroepen nodig, zonder doodshoofden op hun uniformen weliswaar.

De raadsheer ging nog verder in zijn brief, want ook de juridische maatregelen en vooral de rechterlijke uitspraken tegen de daders van de vernielingen waren in zijn ogen volstrekt onvoldoende. De ene raadsheer bekritiseerde hier dus ongemeen fel de andere raadsheer. Ja, kom niet aan de spulletjes of in de tuin van een boze magistraat.

De raadsheer en de korte broek

Op 28 september 2012 nam Haren de Krant opnieuw een ingezonden brief op van de razende rechter. ‘In Haren de Krant van september maakt zelfbenoemd dorpsgoeroe Van ’t Hek (niet Joep-noot van de redactie) de lezers deelgenoot van zijn afkeer van de volgelingen van Calvijn, en vooral van die volgelingen die zich op politiek vlak hebben begeven.’ ‘Daargelaten de volstrekte irrelevantie van de politieke voorkeur van Van ’t Hek rijst toch de vraag waarom hij meent deze aan de lezers van de krant te melden. Zou hij wellicht als schuchter misdienaartje door een hitsige zwartrok ooit in zijn korte broekje zijn gegrepen? Of lijdt hij aan een ander ernstig trauma dat hem deze diepe afkeer van christelijke politiek heeft bezorgd? Hopelijk groeit hij eindelijk eens over zijn frustraties heen en valt er lezers niet langer mee lastig.’                  Vooral deze laatste brief is bijzonder. De boze dorpsbewoner vraagt zich hier af of een journalistieke tegenstander van hem ‘in zijn korte broekje zou zijn gegrepen door een hitsige zwartrok’ en of deze daarvan een trauma heeft opgelopen. Een ‘treurniswekkend onvolwassen oudmens’ zouden we kunnen zeggen met zijn eigen woorden bij een dergelijke ongepaste uitspraak. Maar hier is meer aan de hand.

Het schrijven van brieven om de wereld te willen verbeteren is een prachtig streven. Een collega-rechter toeroepen dat zijn straffen niet streng genoeg zijn is in juristenland eigenlijk not done. Mensen beledigen per brief is al heel wat minder. Maar als Gereformeerde ex-diaken, de Katholieke Kerk beschuldigen van misbruik gaat veel verder. Het verkneukelende commentaar van een door de Luxaflex van zijn villa naar buiten glurende fatsoensrakker over iemand die ‘lijdt aan een ander ernstig trauma’ is zeer ongepast voor iemand die uit eigen ervaring weet wat het betekent om te worden misbruikt door iemand uit de eigen kerk.

De raadsheer aan het werk

Op 29 september 2013 schrijft hetgoedenieuws.nl namelijk het volgende: ‘Volgens het in augustus dit jaar verschenen Eindrapport van de Commissie Archiefonderzoek Handelen Openbaar Ministerie Bij Seksueel Misbruik Rooms-Katholieke Kerk heeft oud officier van justitie mr. Marquart Scholtz in het verleden de omvangrijke zedenzaak van pater L. die jonge jongens in binnen en buitenland misbruikte en werkzaam was in de jeugdzorg ten onrechte geseponeerd. Hieronder enkele opvallende citaten uit het Eindrapport van de Commissie Archiefonderzoek handelen Openbaar Ministerie Bij Seksueel Misbruik Rooms-Katholieke Kerk in verband met mr. H.A. Marquart Scholtz die thans als plaatsvervangend raadheer deelneemt aan de strafkamer in verband met misbruik van een minderjarige door medewerkers van Bureau Jeugdzorg: ‘Dat in deze zaak voorwaardelijk is geseponeerd wekt verbazing. De feiten waren ernstig en strekten zich over langere tijd uit. De officier van justitie baseerde zich bij zijn beslissing louter op het rapport van de reclassering en op het psychiatrisch rapport. De verdachte werd door de psychiater in vrij sterke mate ontoerekeningsvatbaar geacht. Maar daartegenover stonden de ernst en de omvang van de feiten. Dat de officier van justitie de feiten kennelijk niet ernstig genoeg achtte valt niet goed te begrijpen. De zaak had in de gemeenschap van Brunssum grote beroering gewekt.‘ ‘Het OM zelf heeft zich inmiddels over de afloop van deze zaak uitgelaten. Het College van procureurs-generaal heeft in 2010 bij monde van de toenmalige voorzitter mr. H. Brouwer in een persbericht laten weten dat het voorwaardelijk sepot in deze zaak geen juiste beslissing lijkt te zijn geweest.’ Amateurisme en volledige onderschatting? In 2010 vertelde Henk aan Dagblad De Limburger nog steeds achter zijn toenmalig besluit te staan en nam hij het OM kwalijk dat ze het daarin niet met hem eens waren.

Er was een ernstig misbruik in de Katholieke Kerk waar Harense Henk weet van had. Er was een misbruik van kinderen waar hij iets tegen had kunnen doen. Er was een misbruik van jonge jongetjes in hun korte broek waarvoor hij een zware straf had kunnen eisen. Maar hij deed het niet. Hij seponeerde. En dat was dus ten onrechte.

De raadsheer en de motorclub

In 1993 was Hendrik Marquart Scholtz procureur-generaal in een strafzaak tegen een motorclublid uit de omgeving van Harlingen. Deze man, lid van Rockers Northcoast MC, werd beschuldigd van meerdere feiten geweldpleging en Marquart Scholtz ging maar meteen voor de hoofdprijs, te weten anderhalf jaar achter slot ende grendel. In hoger beroep bleek er weinig bewijs te zijn en werd de woesteling vrijgesproken.

En nu we toch bezig zijn met motorrijders. Het Nieuwsblad van het Noorden meldde op 14 mei 1994 het volgende vreemde bericht over Henk: ‘Zou hij trouwens nog steeds vinden dat de TT verboden moet worden?’ Wij vonden verder niets over zo’n verbod en we vragen ons nu af waarom de raadsheer de TT zou willen verbieden. Heeft hij een hekel aan motorrijders? Of heeft hij gewoon een hekel aan herrie, feestvieren, uitbundigheid en vrolijkheid? Als dat zo is, lijkt de raadsheer wel een beetje een autist.

De raadsheer onder vuur

Op 19 juni 1998 kopte het Nieuwsblad van het Noorden : ‘Top-aanklager beschuldigd van malafide huizenhandel.’ Het artikel ging over een moeilijk ontwarbaar verhaal over een kapitaal pand in Groningen, waar Hendrik Marquart Scholtz samen met zijn secretaresse in woonde. In het pand hield ook de International Association of Prosecuters (IAP) kantoor. Het pand werd gekocht, er werd flink winst gemaakt (twee ton guldens) en hulp werd geboden door een ‘vriend’ die toevallig ook lid was van de IAP en die bovendien bij een bank werkte. Inmiddels was op het pand ook beslag gelegd. Volgens brave Hendrik Marquart Scholtz zelf was er niets aan de hand.

De raadsheer vandaag

Tegenwoordig is mr. Marquart Scholtz rechter bij drie verschillende strafkamers. Een man die bij anderen insinueert dat ze misschien een trauma hebben van een greep in hun korte broek, mag in drie verschillende strafkamers uitspraken doen. Een man die insinueert dat een embleem van een motorclub iets te maken heeft met de Waffen-SS, mag in drie strafkamers zijn onafhankelijke en weldoordachte en vooral onbevooroordeelde oordeel vellen over medeburgers. Een man die vooral in actie lijkt te komen wanneer ‘zijn’ eigen straatje schoon moet worden geveegd, is sinds april 2008 Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Naast zijn werk voor een rechtvaardig Nederland is Henk Marquart Scholtz ook actief bij de ‘Fight against organised crime and corruption’ als senior projectleader en is hij special adviser bij de International Association of Prosecutors (IAP). Dat getuigt op zijn minst, gezien de beschuldigingen tegen motorclubs van georganiseerde criminaliteit, van enige vooringenomenheid of partijdigheid.

De woonplaatsen van de raadsheer en de motorclub

O, en hebt u dat adres van de vereniging Veterans MC onthouden op de Rijksstraatweg in Haren? Mr. Henk Marquart Scholtz woont praktisch om de hoek in de Botanicuslaan, een zijstraat van de Rijksstraatweg. Het zijn dus bijna buren. Zo dicht komt het nieuws dus bij hem. Gezien zijn eerdere acties en uitspraken bij in-de-buurt-komend nieuws zijn wij dus niet verbaasd over zijn oordeel. (wordt vervolgd)

 

 

 

Verbal diarrhea

Afgelopen week kregen wij weer verschillende artikelen in de media binnen. Uit de meeste artikelen blijkt hoezeer de politie in het duister tast over motorclubs en maar wat verzint. Zij hebben de klok horen luiden, maar weten niet waar de klepel hangt.

Op 21 september, een maandag, begon de week met het nieuws dat de explosieve groei van criminele motorclubs was gestopt. Bijna alle media brachten het nieuws. Wij citeren staatsomroep NOS: ‘De jarenlange explosieve groei van criminele motorclubs is gestopt. Dat zeggen de Nationale Politie en de motorclubs zelf. De enorme aanwas was juist de reden voor een harde aanpak van de clubs.Verschillende overheden vreesden voor een bendeoorlog, omdat de territoriumdrift tussen motorclubs tot spanningen leidde. Pim Miltenburg, de politietopman die verantwoordelijk is voor de aanpak van de motorclubs, zegt dat de harde aanpak zijn vruchten heeft afgeworpen. “Burgemeesters hebben clubhuizen gesloten, er zijn veel onderzoeken geweest naar individuele leden van motorbendes, de Belastingdienst heeft meegewerkt om ze aan te pakken, de politie treedt op op de openbare weg. We zien daarom minder intimiderend gedrag van de motorbendes.’ ‘Miltenburg zegt dat er in 2015 een lichte groei was van de motorclubs. Dit jaar zouden er negen afdelingen zijn bij gekomen. Een speciale eenheid van de politie heeft op dit moment zeventien motorclubs in beeld die ze crimineel noemt, met in totaal 123 verschillende afdelingen. In 2011 waren er nog maar tien clubs met in totaal 31 ‘chapters’. De politie heeft zo’n 1800 leden in het vizier.’

Vreemd. Eerst wordt de onwetende burger vertelt dat er een explosieve groei was en dat die inmiddels is gestopt en dan volgt een uitspraak van de man die daarover gaat, Piem Miltenburg, dat er in 2015 een lichte groei was van de motorclubs. Miltenburg, die zelfs binnen zijn eigen korps bekendstaat als een fanatieke hardliner, noemt daarbij een aantal van 1800 motorclubleden. Op 8 augustus 2015 noemt ex-BBE commandant en huidig recherchechef Rienk de Groot in bndestem.nl echter een aantal van 1200 motorclubleden. Nogal een verschil. Rienk de Groot verdiende zijn strepen tijdens de belegering van de Hofstadgroep in het Haagse Laakkwartier. Fijn dus om te weten dat hij zich nu bezig houdt met motorclubs. Dus wat is het nu? Lichte groei, explosieve groei, groei gestopt of aantallen fors teruggelopen? Wat in ieder geval wel weer duidelijk wordt is hoe de media geen enkele moeite doen om berichten en cijfers van de politie te verifiëren.

Iets anders wat uit dit krantenartikel blijkt is de opmerking van Piem Miltenburg dat ‘juist de enorme aanwas de reden was voor een harde aanpak van de clubs’. Dat is wel zeer merkwaardig. Omdat de clubs groeiden, moesten politie, burgemeesters en belastingdienst in actie komen? En dan hebben we het dus over aantallen van ongeveer 1800 man. In totaal. Er moet wel waanzinnige paniek zijn bij de politie over de enorme toestroom bij watersportverenigingen, hockeyclubs, voetbalclubs en bridgegenootschappen.

‘We zien daardoor minder intimiderend gedrag van de motorbendes’, zegt Miltenburg nog en ook daar vinden wij iets van. Ten eerste is het zo dat er helemaal geen cijfers zijn van intimiderend gedrag van motorbendes. Welk intimiderend gedrag? Tegen wie? En vooral, door wie? Het kan toch niet zo zijn dat club ‘A’ intimiderend gedrag vertoont en club ‘B’ daardoor wordt lastiggevallen door de politie of zelfs in de statistieken terechtkomt? Verder is door talloze andere krantenartikelen bekend dat motorclubs niet welkom zijn in de horeca (op aandringen van de politie die schermt met onnauwkeurige rapportages en daarmee gemeenten en horecaondernemers onder druk zet) en dat clubs soms zelf besluiten om zonder colors te gaan stappen. Dat betekent dat die clubs misschien wel juist in aantal toenemen, maar onzichtbaar zijn geworden door de druk van de politie. Een ongewenst effect, daar wanneer dat inderdaad zo zou zijn, er veel minder zicht is op wie wat doet. De politie roept eerst dat motorclubleden zich schuldig maken aan zware misdaad, vervolgens zorgt de politie er voor dat de leden van die clubs zich minder vertonen met hun colors en dan roept de politie triomfantelijk dat de aantallen clubleden minder zijn geworden en hun beleid dus succesvol is. Rienk de Groot zegt daarover in bndestem: ‘De Groot zegt dat het aantal criminelen in de regio de afgelopen jaren ‘helemaal niet is toegenomen’: “Ze hebben alleen een hesje aangetrokken en zich bij een motorbende aangesloten. Het enige voordeel daarvan is wel dat ze voor ons nu duidelijk herkenbaar zijn.” Dat is dus precies het omgekeerde wat de politie beoogt.

Wij merken nog op dat de groei van motorclubs verband lijkt te houden met negatieve berichtgeving in de pers. Tijdens de oorlog in Scandinavië tussen Hells Angels en Bandidos namen de aantallen leden enorm toe. Na een zeer negatieve pers in Australië en verregaande maatregelen van de autoriteiten namen ook daar de aantallen leden toe (zie ook op deze website de blog Holle vaten…).

We zagen net al de naam van een nieuwe motorclubexpert bovendrijven; de sportman Rienk de Groot. Als recherchechef moet De Groot zich blijkbaar nog inlezen, als commandant van de Bijzondere Bijstands Eenheid (BBE) hoeft hij dat waarachtig niet. Toch een beetje vreemd dat De Groot wel als expert geraadpleegd werd nota bene op de Politieacademie. Wij lezen op politieacademie.nl/onderwijs/ov namelijk het volgende: ‘Een motorclub ontwikkelt zich tot een criminele organisatie. In deze sessie vertellen de hoofdrolspelers van gemeente, politie en het Openbaar Ministerie over de manier waarop in Enschede partners samenwerkten om dit probleem het hoofd te bieden. Daarvoor zijn de burgemeester van Enschede Peter den Oudsten, het plv. diensthoofd Landelijke Recherche Rienk de Groot en rechercheofficier mr. Evert Harderwijk van het Landelijk Parket (OM) uitgenodigd. “De belangrijkste vraag die op tafel lag was hoe we het toch voor elkaar hebben gekregen resultaten te boeken,” vertelt Harderwijk.’

De politieacademie geeft dus les aan de hand van ‘gevallen uit de praktijk’, waarbij als expert mensen worden ingehuurd die de cijfers niet goed kennen. Toch wordt door het geven van uitgerekend lessen met als casus een motorclub een beeld gecreëerd bij politiemensen van gevaarlijke en misdadige motorclubs. Wanneer u nog twijfelt, hier het gevolg ervan. Op 112Groningen.nl van 26 september 2015 lezen wij over een grote oefening van de brandweer: ‘Denk aan verschillende scenario’s zoals een ongeval met gevaarlijke stoffen en een bijzonder waterongeval, maar ook brandbestrijding en een XTC lab. Ook was er een motorbende met een wietkwekerij.’

Kwalijk, want er is nog nooit een motorclub als club betrokken geweest bij een wietkwekerij. Toch wordt een dergelijk feit geoefend door de brandweer. We zien dus hoe onnauwkeurige cijfers via niet ter zake kundige politiemensen terechtkomen in de leerstof of lesmateriaal voor weer andere politiemensen en zelfs de brandweer. Zorgvuldig een vijandsbeeld scheppen en daarna de zelf bedachte bedreiging uitschakelen. Het doet ons ergens aan denken.

 

 

 

 

Het zijn de blablabandidos

Vandaag weer prachtig nieuws over ‘motorbendes’. Deze keer opnieuw uit Limburg, de provincie waarover wij al verschillende artikelen schreven. Schietende politieagenten die door de rechter worden veroordeeld, corrupte politieagenten, corrupte ambtenaren in Kerkrade, burgemeesters die absoluut niet van onbesproken gedrag zijn, vastgoedontwikkelaars die royaal steekpenningen uitdelen, politici die worden veroordeeld. Het kan niet op, dus is het inderdaad tijd voor iets anders.

Dagblad de Limburger en het Limburgs Dagblad hadden inzage in processen-verbaal van gesprekken die de politie met getuigen en slachtoffers had van Bandidos MC. U weet wel die motorclub uit Zuid-Limburg waarvan de aanvoerder werd afgevoerd in zijn onderbroek. Naar aanleiding van die arrestatie waarbij een fotograaf aanwezig mocht zijn, vroegen wij ons al af of er niet een dealtje was gemaakt tussen de pers in Limburg en de politie.

Nu blijkt dat de getuigen volgens de politie geen verklaringen durven afleggen tegen de Bandidos. Heel Nederland huivert natuurlijk. Toch vragen wij ons het één en ander af. Namelijk bij lezing van het artikel blijkt dat die getuigen eigenlijk de slachtoffers van de Bandidos zijn. Het zijn dus geen getuigen die iets hebben gezien of gehoord. Nee, dit zijn de mensen die zodanig door de Bandidos zijn benadeeld dat die mannen nog steeds vastzitten. Maar ze willen geen verklaring afleggen. Ze hebben dus ook geen aangifte gedaan. Hoe weet de politie dan dat ze bestaan? En hoe weet de politie dan dat ze slachtoffer zijn? Misschien waren het zakenpartners van sommige van de gearresteerde Bandidos. Misschien waren het wel daders die de Bandidos wilden benadelen en nu het deksel op de neus kregen.

Kan het ook zijn dat er eigenlijk helemaal geen zaak is tegen de Bandidos? Het is op zich al zeer vreemd dat tijdens een lopend onderzoek de pers wordt ingeschakeld en inzage krijgt in de stukken. Stukken over verdachten, die dus nog niet veroordeeld zijn. Alleen maar beschuldigd. Beschuldigd door het OM. Zonder dat er getuigen of slachtoffers zijn.

Er zijn nog andere feiten die wijzen op een niet zo sterke zaak. Zo verklaarde daags na de wapenvondst, die in de Limburgse pers breed werd uitgemeten als een wapenvondst bij de Bandidos, Piem Miltenburg, hoofd operatiën van de bestrijding van motorbendes, dat het helemaal niet zeker was dat die wapens van de Bandidos waren. Dat moest onderzoek uitwijzen en dat kon nog wel maanden duren. Vervolgens kwam de advocaat van de club enige tijd geleden met het bericht dat die wapens zelfs niet in de dagvaarding stonden, omdat de politie er blijkbaar van uitging dat de wapens wel eens van een ander konden zijn.

Het vreemde was dat de pers schreef dat die wapenvondst voor de politie een verrassing was. Maar even later schreef diezelfde pers dat de politie de Bandidos afluisterde en had gehoord dat de Bandidos wapens wilden aanschaffen om een oorlog te voeren tegen andere clubs. Hoezo was die vondst dan een verrassing? Het lijkt erop dat er dus iets niet helemaal klopt. Gelukkig kreeg de politie in Limburg kort geleden ook nog een tip uit België over betrokkenheid van de Bandidos bij een drugslijn naar Denemarken. Nou, dat is toevallig. En komt dat even goed uit?

Afgelopen week meldde de advocaat van twee aan Satudarah gelieerde personen in Enschede die terecht stonden voor prostitutie, dat er maar heel weinig bewijs was in die zaak en dat het een politieke zaak was waarin koste wat kost leden van een motorclub veroordeeld moesten worden. Blijkbaar is Justitie dus bereid om mensen te veroordelen, omdat ze nou eenmaal een oorlog tegen motorclubs zijn begonnen. Of die mensen schuldig zijn is van ondergeschikt belang. De Bandidos zitten nu al maandenlang vast, maar de zaak lijkt steeds zwakker te worden. Is ook dit politiek? In ieder geval wordt de afwezigheid van getuigenverklaringen, slachtofferverklaringen en de mogelijkheid dat de gevonden wapens van een ander zijn ruimschoots gecompenseerd door een schreeuwende media die ‘inzicht heeft gehad in vertrouwelijke stukken’. Wanneer komt er eens inzicht in de vertrouwelijke stukken van burgemeesters die van twee walletjes eten? Of van vastgoedbaronnen die steekpenningen uitdelen aan bestuurders? Sterker nog, wanneer worden die mensen eens vervolgd?

Sesam, open u!

Vandaag werd op last van de burgemeester van Sittard-Geleen café The Dug Out gesloten. Al eerder werd de zaak gesloten voor drie maanden na een vecht- en schietpartij tussen Bandidos en leden van de Red Devils MC. Een kort geding tegen die tijdelijke sluiting werd verloren. Volgens de rechtbank is onder meer de veiligheid van de buurt rond het café in het geding. Mede om die reden trekt de burgemeester de vergunning nu dus definitief in. Mede om die reden. Wat de andere redenen zijn van de definitieve sluiting werd niet bekend gemaakt.

Het sluiten van clubhuizen en ontmoetingsplaatsen van motorclubs is al langer een prioriteit van de overheid. Mede door informatieverstrekking van de politie worden burgemeesters attent gemaakt op de aanwezigheid in hun gemeente van leden van motorclubs, motorclubs en clubhuizen en ontmoetingsplaatsen.

Het is landelijk beleid om zoveel mogelijk van die clubhuizen en ontmoetingsplaatsen te sluiten. In de Landelijke Voortgangsrapportage Outlaw Motorcycle Gangs van juni 2015 staat dit nog eens duidelijk verwoord: ‘In Nederland zijn in de verslagperiode 177 OMG-clubhuizen (of pogingen tot de oprichting daarvan) geïdentificeerd. 113 gevallen zijn bestuurlijk aangepakt, door het voeren van een stopgesprek, ofwel door bestuurlijke handhaving omdat het clubhuis in strijd is met het bestemmingsplan of in overtreding van de Drank- en horecawet, al dan niet met gebruikmaking van een Bibob-procedure.

Van de 177 clubhuizen zijn er 87 gesloten of afgewend, omdat deze niet voldeden aan de vigerende regelgeving zoals het bestemmingsplan. Strijd met het bestemmingsplan was in 65 gevallen aan de orde. Er zijn 46 zogenaamde stopgesprekken gevoerd. Een stopgesprek is een gesprek tussen de burgemeester, de plaatselijke politiechef en een afvaardiging van de OMG, die voornemens is een clubhuis te vestigen in een gemeente. In dat gesprek wordt duidelijk gemaakt dat de OMG zich aan wet- en regelgeving dient te houden en dat overtredingen niet worden getolereerd. In enkele gevallen wordt ook een stopgesprek met de verhuurder van ruimten ten behoeve van een clubhuis gehouden, om deze te bewegen het huurcontract te beëindigen.

Een flink aantal chapters is momenteel op zoek naar een clubhuis, Zolang ze geen clubhuis hebben maken zij gebruik van horecagelegenheden, voetbalkantines, woonhuizen of zelfs een vrachtwagen met oplegger (deze laatste is door de politie inbeslaggenomen in het kader van een strafrechtelijk onderzoek). Maar ook daar worden de regels gehandhaafd.’

De overheid doet er dus alles aan om, naar aanleiding van politie-informatie, ontmoetingsplaatsen te sluiten. In de voortgangsrapportage zijn de redenen aangegeven die kunnen worden gebruikt. Deze ware heksenjacht vindt plaats tegen mensen die lid zijn van clubs die niet zijn verboden door de rechter. De vraag is nu of diezelfde harde maatregelen ook worden genomen tegen andere ontmoetingsplaatsen. Wat is bijvoorbeeld het beleid voor voetbalkantines en jeugdhonken?

 

In de studie ‘Jeugdhonken in de achtertuin’ van de HBO Kennisbank uit 2007 komen een aantal verontrustende zaken naar boven: ‘Opvallend is dat keetjongeren gemiddeld meer alcohol drinken in de keet dan de overige jeugd. Naast alcoholgebruik heeft ook veiligheid de aandacht getrokken bij dit onderzoek.’

Alcoholgebruik door jongeren onder de 18. Wat zegt de wet daarover? Er mag geen alcohol worden geschonken aan personen onder de 18 jaar. Je bent vanaf 2014 ook strafbaar als je nog geen 18 jaar bent en in het openbaar alcohol bij je hebt. Dat zegt de wet. Volgens bovenstaande studie zijn er alleen in Tubbergen al tussen de 20 en 30 jeugdhonken. Jeugdhonken die drank schenken aan minderjarigen, waar wordt gerookt (daar staat de hele horeca nog steeds van op zijn kop!) en blijkbaar deugt de veiligheid ook niet.

De lezer zal nu menen dat er wel stevig zal worden opgetreden tegen deze illegale drankketen. Maar Omroep Flevoland meldt op 24 juli 2015: ‘De gemeente Urk gaat het toezicht- en handhavingsbeleid voor jeugdhonken níet veranderen. Dat zegt de gemeente in reactie op de uitspraak van de Rechtbank Midden-Nederland. De rechtbank oordeelde half juni dat de gemeente zich bij de controle van de barren niet mag baseren op de plaatselijke Notitie Jeugdhonken. In plaats daarvan moet de gemeente handhaven op basis van formele wetgeving, zoals de Drank- en Horecawet, het omgevingsrecht en het bestemmingsplan. Urk kreeg van de rechter tot vrijdag de tijd om aan te tonen dat ze dat ook doet.’

De rechter gebied een gemeente de wet toe te passen en de gemeente weigert dat. Zeer opmerkelijk. De lezer denkt nu natuurlijk dat de politie, zonder aanziens des persoons, die wet wél gaat toepassen. Recht is recht en de wet gaat boven alles en hier is zelfs een rechterlijke uitspraak. Een win-winsituatie voor de handhavers van het gezag dus. Maar, wat zegt de bovengemelde studie? ‘Zowel wijkagenten als jongerenwerkers blijken de keten te waarderen, dit in tegenstelling tot organisaties als de Stichting Alcoholpreventie. De lokale actoren leggen juist de nadruk op de sociale functie van de keten en zien ze als een goede oplossing voor het ontbreken van faciliteiten voor jongeren in de gemeente. Een ander argument is dat men niet weet wat de jongeren zullen doen als zij niet meer in hun keet mogen zitten. Men is bang dat de jongeren dan op straat gaan hangen en overlast zullen veroorzaken.’

In plaats van een uitspraak van de rechter te respecteren, in plaats van de wet toe te passen, in plaats van de veiligheid van minderjarigen te waarborgen, in plaats van de gezondheid van jongeren te garanderen, is de politie zelfs blij met die drankketen. Want, er zijn immers geen andere faciliteiten voor de jongeren die die keten bezoeken. Omdat er geen andere faciliteiten zijn mogen die minderjarigen dus in een onveilige ruimte alcohol nuttigen en roken. Het voordeel voor de politie is dat men nu weet waar die jongeren zitten en ze geen overlast elders veroorzaken. Onthoudt u de laatste zin?

Wij gaan nu eens even kijken hoe het is gesteld met voetbalkantines. Naar aanleiding van de nieuwe Drank- en Horecawet, werd volgens Nederweert24.nl in de gemeente Nederweert de volgende regel voorgesteld: ‘Het college van burgemeester en wethouders stelt voor dat sportverenigingen en kantines alcohol mogen schenken vanaf twee uur vóór tot twee uur ná een activiteit. Op zondagen mag tot maximaal 20.00 uur geschonken worden omdat de reguliere horeca met name dan oneerlijke concurrentie ondervindt. De gemeenschapshuizen krijgen gelijke schenktijden als de reguliere horeca omdat deze voorzien in brede sociale activiteiten.’

In de meeste Nederlandse gemeenten is een soortgelijke regeling van kracht. We praten hier dus over een sportvereniging of -club, die een clubgebouw huurt dan wel in bezit heeft en zowel voor als na een sportactiviteit alcohol schenkt. Die sportieve activiteiten voorafgegaan en gevolgd door alcohol (en in de meeste kantines ook tabak!) gelden natuurlijk niet alleen maar voor voetballend Nederland. Ook de toeschouwers en vrienden en bekenden maken graag gebruik van de kantine. Het betreft hier dan ook allerminst een besloten gelegenheid. Naast voetballende drankliefhebbers, zijn er nog veel meer sporters die graag spanning en sport combineren met een glas. Zo zijn er hockeyclubs, rugbyverenigingen, roeiclubs, schaatsverenigingen, ja zelfs schietverenigingen waar gewoon drank kan worden gekocht in de kantine.

De aantallen mensen die gebruik maken van sportkantines en jeugdhonken kennen wij niet. Zouden het er honderden zijn? Of duizenden? Of zelfs honderdduizenden? Het wordt toegestaan of gedoogd, door de sociale functie die het drinken in kantines en jeugdhonken heeft. Zelfs uitspraken van een rechter worden niet gerespecteerd, omdat de politie graag weet waar de jeugd zich ophoudt. Dat tal van regels worden overtreden en de gemeente eigenlijk samen met de politie zou moeten handhaven, wordt gemakkelijk naast zich neergelegd. Honderdduizenden maken gebruik van kantines en honken. Volgens de politie zijn er ongeveer 1800 leden van motorclubs. Begint u onder het tipje van de sluier te geraken?

Je zou veronderstellen dat de politie ook graag wil weten waar de leden van een motorclub zich ophouden. Helemaal die verschrikkelijke motorcycle outlaws. Je weet dan ook dat ze geen overlast veroorzaken elders. Een aantal volwassen heren, die in een besloten gelegenheid alcohol drinken, of thee, of een warme bak koffie met een gehaktballetje na het motorrijden. Of vóór het motorrijden. Een gezellige bijeenkomst met een sociale functie voor de leden van een motorclub. Volwassen mannen die weten wat ze doen. Mannen die vrijwel allemaal een baan hebben, een gezin, kinderen, een huis. Maar gemeenten en politie hebben liever dat onverantwoordelijke minderjarigen in een onveilig pand alcohol drinken dan die volwassen en verantwoordelijke kerels met een motorjasje aan.

De sluiting van café The Dug Out bekijken wij daarom met argusogen. Vooral die zin ‘Mede om die reden trekt de burgemeester de vergunning nu dus definitief in.’, baart ons zorgen. Mede om die reden. Wat zijn de andere redenen? Dat er motorrijders in die zaak kwamen? Kort geleden verklaarde meneer Jos Som, een persoon die wij niet meer behoeven voor te stellen aan onze trouwe lezers, dat Café Navarro definitief gesloten is, iets anders over de sluiting. De NOS berichtte daarover op 15 mei 2015: ‘Voor burgemeester Jos Som waren de spanningen en conflicten tussen motorclubs in Zuid-Limburg de reden voor de sluiting. Volgens de gemeente waren er de laatste tijd een paar keer rivaliserende Bandidos “op intimiderende wijze” in de buurt van het clubhuis. Som wil zéker in de drukke binnenstad geen conflicten of geweld. De burgemeester wijst op de gebeurtenissen op 7 mei bij een sporthal in Sittard, waar bij een vechtpartij tussen leden van motorclubs drie gewonden vielen. Bij de vechtpartij tussen leden van de Hells Angels, Bandidos en Red Devils is vermoedelijk ook geschoten.’

Er waren rivaliserende Bandidos op intimiderende wijze in de buurt van het clubhuis. Er zijn spanningen tussen motorclubs. Én, last-but-not-least, er wordt door meneer Som verwezen naar de vechtpartij in The Dug Out in Sittard. Nu hebben wij een paar vragen, hè. Voor de gemeente Kerkrade en voor die burgemeester, hè. En hier komt dan die eerste vraag, hè. Hoe dicht is ‘in de buurt’? Op hoeveel meter mag de ene club het clubhuis van de andere club naderen, voordat tot sluiting besloten kan worden? Er komen dus leden van een rivaliserende motorclub in de buurt van een horeca-gelegenheid, of een clubhuis, en dat gaat dan dicht. Volgens meneer Som zijn die vreselijke Hells Angels ook erg dicht in de buurt geweest van Café Suus, het café van zijn dochter waarover het laatste woord nog niet gesproken zal zijn. Dat ging ook lastig anders, want ze zaten er naast in hun clubhuis. Toch werd Café Suus nooit gesloten. Ook niet nadat, ook weer volgens meneer Som, er zelfs bedreigingen en vernielingen waren geweest in Café Suus zelf. Dat sluiten geldt dus alleen maar wanneer je geen dochter bent van de burgemeester of een motorclub bent. En nu die vechtpartij in Sittard, hè. Dat is een reden geweest voor meneer Som om dat café van de Hells Angels te sluiten. Volgens die redenatie gaan er straks nog een heleboel andere café’s dicht in Nederland. Er is een vechtpartij geweest in een café waar leden van motorclubs komen. Nou, makkelijk, nu gaan we alles waar leden van motorclubs komen sluiten. Hèhè, eindelijk!

De sluiting van het Hells Angels-clubhuis in Barneveld ging geheel anders. Wel zeer creatief. De gemeente legde de club een dwangsom op, omdat er een bruiloft werd gehouden. Omdat de club die dwangsom niet kon betalen (we praten hier over mensen die volgens de politie en de media grossieren in geweld, misdaad en drugshandel en daar enorme geldbedragen mee binnenhalen, die vervolgens worden witgewassen!) werd het clubhuis onteigend en geveild. Later oordeelde de rechter dat zowel de dwangsom als de inbeslagname onwettig waren. Maar ja, weer een clubhuis dicht, dus de missie is geslaagd. Ook hier hebben wij weer een vraag. Waarom moet per se dat motorrijdersclubhuis dicht, terwijl er juist subsidie wordt gegeven aan een overlast gevend jeugdhonk? De BarneveldseKrant.nl schrijft over dit jeugdhonk ‘Time-Out’ op 26 mei een artikel. Er is nooit geklaagd over overlast van dat motorclubhuis, maar dat zou en moest dicht. Het jeugdhonk, dat wel overlast bleek te geven, kreeg juist subsidie om zich te vestigen en open te blijven.

Ja, zo maar enige voorbeelden van recht in Nederland. Recht en rechtvaardigheid. Begrippen waarvoor we onze jongens en meisjes naar verre en onbekende brandhaarden sturen. Er zijn nog veel meer voorbeelden die we zouden kunnen geven. Gemeenten komen met de meest idiote redenen om clubhuizen te sluiten of te weigeren. Rivaliserende clubs worden er bijgehaald, maar nooit bijvoorbeeld rivaliserende voetbalsupporters om een voetbalkantine of -honk te sluiten. Veel motorclubs zijn een stichting en het komt voor dat een gemeente roept dat een stichting niets te zoeken heeft op een bedrijventerrein. Je moet het allemaal maar bedenken. Uiterst langdurige en kostbare procedures en rechtzaken zijn het gevolg, terwijl degenen die die besluiten nemen uitzonderingen maken voor tal van illegale drankgelegenheden. Of voor familie, zoals bij meneer Som.

 

 

 

 

 

Boeman Bouman en zijn patriotten van de politiestaat

Een prachtig verhaal over een politieman en hoe het gaat met vrijheid wanneer je eventjes niet goed oplet.

De politieman is commissaris Bouman. Dat is er niet zomaar één. Commissaris Bouman is de grote baas van de Nederlandse politie. De allerhoogste chef. Vlak onder de minister van Justitie en Veiligheid. In een rechtsstaat is het zo geregeld dat de minister, als vertegenwoordiger des volks, de verantwoording heeft over het politieapparaat. Hij is dus de baas en hij is verantwoording schuldig aan het parlement. We zullen dus uitleggen wat een rechtsstaat eigenlijk is. Wikipedia zegt het volgende hierover:

‘Een rechtsstaat is een staat waarvan de macht gereguleerd en beperkt wordt door het recht. De rechtsstaatgedachte is ontwikkeld tegen de praktijk van absolute vorsten. De rechtsstaatgedachte wil willekeur voorkomen en rechtszekerheid en rechtsgelijkheid bevorderen. In een rechtsstaat worden burgers tegen de macht van de staat beschermd door wetten. Onafhankelijke rechters kunnen bij een conflict oordelen en worden geacht de wetten te volgen. Een rechter kan bij overtredingen sancties opleggen die wettelijk geregeld zijn. Als de rechters in een staat niet onafhankelijk zijn, mag die staat geen rechtsstaat genoemd worden.’

De minister is de baas en de politie niet. De politie heeft voor goed functioneren natuurlijk zijn eigen hierarchie en een eigen baas. Maar die baas staat onder de minister en ook onder de wet. Er zijn wetten die de basis zijn voor het functioneren van de staat. Wanneer het omgekeerd zou zijn is er sprake van een politiestaat. Wikipedia zegt over de politiestaat het volgende:

‘Onder een politiestaat verstaat men een staat waar de sociale, economische en politieke macht door de leiders gehandhaafd wordt met behulp van (geheime) politie. Deze politie heeft in dit soort staten meer bevoegdheden dan gebruikelijk is in een liberale democratie. Politiestaten in de strikte betekenis van het woord worden meestal gekenmerkt door totalitarisme en een sterke sociale controle.

Onder druk van een interne of externe bedreiging van de staatsveiligheid, al dan niet openlijk of bedekt gepromoot door media en overheden, bestaat het gevaar dat wetten doorgevoerd worden die burgerrechten inperken en stapsgewijs in de richting van een politiestaat leiden. Dikwijls wordt deze ‘bedreiging van de staatsveiligheid’ in scène gezet door degene die zich vervolgens als dictator ontpopt. Voorbeeld is nazi-Duitsland. Adolf Hitler kwam via verkiezingen op democratische wijze aan de macht. Vervolgens wist hij na de Rijksdagbrand, die hoogstwaarschijnlijk door de nazi’s zelf is voorbereid, grote bevoegdheden naar zich toe te trekken (uitroepen van de noodtoestand, etc) om ‘de orde te handhaven’. Met deze, in theorie tijdelijke, ‘ordehandhavingswetten’ schakelde hij in snel tempo alle politieke tegenstanders uit, werd de noodtoestand permanent, en werd het hele land aan zijn wil ondergeschikt gemaakt. Een recent voorbeeld van inperking van burgerrechten gebeurde na de aanslagen op 1 september 2011 in de VS. Ook hier werden sommige burgerrechten (in theorie tijdelijk) ingeperkt zoals het absolute recht op privacy. De regering Bush gaf aan dat dit in het kader was van de strijd tegen terrorisme en tegen drugs.’

Is Nederland nu het één of het ander? Is Nederland een rechtsstaat, zoals de mensen denken, of is Nederland een politiestaat?

Wij geven wat voorbeelden om de lezer aan het denken te zetten. In De Telegraaf van 4 maart 2015 zegt commissaris Bouman: ‘Er is een wetswijziging nodig om ervoor te zorgen dat agenten die noodgedwongen hun dienstwapen hebben moeten gebruiken, niet meer in hetzelfde juridische hokje terechtkomen als een burger of een crimineel.’ Dat zegt Bouman dus ruimschoots voor de dood van Mitch Henriques en de schietende agent uit Kerkrade.

Het blijft daar niet bij. Op 17 juli 2015 bericht 1limburg.nl het volgende: ‘De politieagent uit Kerkrade die vrijdag veroordeeld werd tot twee jaar cel krijgt massaal steun van zijn collega’s. Ze zijn het oneens met de uitspraak. Ook de nationale politie heeft geen goed woord over voor het vonnis. In een persbericht stelt de organisatie ‘verbijsterd’ te zijn door de veroordeling van de agent. “Ik ben vreselijk teleurgesteld in het vonnis van de rechtbank”, reageert korpschef Gerard Bouman van de nationale politie. Hij heeft contact gehad met Gery Veldhuis, de chef van de eenheid Limburg. “Ik heb hem aangegeven dat deze collega alle steun van onze organisatie kan verwachten die hij nodig heeft”, zegt Bouman. “Wat mij betreft staat vast dat we dit vonnis gaan aanvechten tot aan de allerhoogste instantie.” ‘

Korpschef Bouman, die ondergeschikte van de minister en daarmee dus onderworpen aan de rechtsstaat komt met twee zaken. Belangrijke zaken. Ten eerste wil hij de wet veranderen om schietende agenten niet zo snel te laten vervolgen. Ten tweede geeft hij aan de schietende en door de onafhankelijke rechter veroordeelde agent te steunen. De rechter veroordeelt de man dus en daarmee heeft die agent een strafblad. Hij is nu dus crimineel. Volgens de rechter. Maar niet volgens meneer Bouman. Wat ook al te denken geeft is de ‘massale steun’ van collega’s voor de veroordeelde agent. Die denken dus blijkbaar net over schieten als korpschef Bouman. Zeer opmerkelijk. En verontrustend.

Maar wij gaan verder. De directe chef van de politieagent uit Kerkrade heeft aangegeven de politieagent niet te schorsen. Afgewacht wordt het hoger beroep. Ook de korpsbeheerder van het politiekorps in Kerkrade onderneemt geen actie tegen de veroordeelde schutter. Wie is nu deze korpsbeheerder? De korpsbeheerder is burgemeester Jos Som. Zeg maar de grote man achter de strijd tegen ‘motorbendes’. De ‘papa’ ook van Suze Som die volgens hem ernstig is bedreigd door Hells Angels. De man ook die het vakantiehuiske van Piet van Pol bezocht in Frankrijk. Piet van Pol de van corruptie verdachte vastgoedontwikkelaar die banden heeft met VolkerWessels en de veroordeelde Roermondse ex-VVD’er Jos van Rey.

Wij gaan nu ietsje terug en komen terecht bij de Spaanse politieman luitenant-kolonel Antonio Molino Tejero die op 23 februari 1981 het Spaanse parlement binnendrong met zijn kornuiten, in de lucht schoot en riep: ‘Todos al suelo, y conho!’ Meneer Molino Tejero wist het beter dan de rechters en de parlementariërs.

Waarom doet dat ons denken aan politievakbondsleider Gerrit van de Kamp? De wet moet veranderd worden om motorbendes te kunnen verbieden, zo vond deze man, die er zijn hand niet voor omdraait zijn mannetjes het Binnenhof te laten omsingelen. Met politiematerieel en wapens. Dezelfde Gerrit van de Kamp die zijn vriendin opdrong aan de Nationale Politie voor een goedbetaalde baan en zijn steun voor de vorming van de Nationale Politie opzegde toen zijn vriendin werd ontslagen.

De hoogste politiebaas wil de wet veranderen en uit openlijk kritiek op een beslissing van een onafhankelijke rechter en de baas van de grootste politievakbond steunt hem door ook wetten te willen laten veranderen. ‘De politie is de baas op straat!’, hoorde je vroeger vaak roepen door agenten. Op straat of in de staat? Vanuit de politieorganisatie zelf horen wij nog geen tegengeluiden.

In het Wikipedia-artikel over de politiestaat staat ook het volgende: ‘Onder druk van een interne of externe bedreiging van de staatsveiligheid, al dan niet openlijk of bedekt gepromoot door media en overheden, bestaat het gevaar dat wetten doorgevoerd worden die burgerrechten inperken en stapsgewijs in de richting van een politiestaat leiden.’

Ook hier zien wij gelijkenissen met Nederland. Er wordt een vijandbeeld gecreeërd. Als externe bedreiging zou je kunnen zien de jihadstrijders in Irak en Syrië, die na terugkomst een interne bedreiging gaan vormen. Als interne bedreiging kun je ook de ‘motorbendes’ zien. Het is dan ook niet zozeer de rechtsstaat zelf die zich daarover zorgen maakt, maar het is de politie zelf die stemming maakt. Het is de politie die via de media en hun adviserende taak naar overheden toe bepaalt dat ‘motorbendes’ een groot gevaar zijn.

Om deze strategie van maatschappelijke onrust een gezicht te geven, worden leden van motorclubs met naam en club genoemd door de politie aan de media. Het zogenaamde ‘name and shame’- beleid. De politie heeft dus een aantal mensen bij de media die daarvoor openstaan om het maar zachtjes uit te drukken. Deze mensen die openstaan zijn vaak zelfbenoemde ‘misdaadspecialisten’, zoals Robert Bas van de NOS die riep dat je welhaast crimineel moet zijn om het lidmaatschap van een motorclub te kunnen betalen en dat een Harley Davidson 60.000 á 70.000 euro kost. Of een Gerlof Leistra van Elsevier die niet alleen politie-informatie naar buiten brengt maar ook de politie ondersteunt in de wens tot het veranderen van wetten. Zo schrijft Leistra over de schietende politieman uit Kerkrade in Elsevier: ‘De verontwaardiging is terecht groot. Het valt niet goed uit te leggen dat een agent die tijdens de uitoefening van zijn soms levensgevaarlijke beroep een ernstige inschattingsfout maakt, dezelfde behandeling krijgt als de eerste de beste crimineel. Meer begrip was op zijn plaats geweest.’

Heeft het effect, die artikelen in de pers? Volgens D66’er Gerard Schouw wel degelijk. Op 2 juli zegt hij: ‘Gerard Schouw van D66 heeft donderdag met een waarschuwing afscheid genomen van de Tweede Kamer. Hij was een kwart eeuw lang te vinden op het Binnenhof, onder meer als lid van de Eerste en later van de Tweede Kamer. ,,De overstap naar de Tweede Kamer was best wennen. In plaats van een stroom wetsvoorstellen dicteert de kop in de krant en het oog van de camera het ritme van de dag”, schreef hij in zijn afscheidsbrief. ,,Het is geen groot geheim dat de aandacht voor actuele politieke incidenten en de lange termijn onderwerpen zo af en toe wat uit balans raakt. Dat is een reëel risico voor de democratische werking van onze huidige parlementaire democratie. Daardoor gaan dingen mis. Meebewegen of juist tegenwicht bieden, dat is de vraag waar de Kamer wel wat vaker bij stil mag staan”, aldus Schouw.’

Het heeft dus wel degelijk effect. De kop in de krant dicteert het ritme van de dag in de Tweede Kamer. Volgens iemand die het kan weten na 25 jaar politiek. En de koppen uit die krant zijn afkomstig van de politie. Dezelfde politie die wetten wil veranderen en mensen en clubs aanwijst als vijand. En daar dus de media voor misbruikt. Met ‘name and shame’. Maar ook met ‘voortgangsrapportages’. Wij hebben al gezien in eerdere blogs van Dupont op ‘Justitie en Veiligheid’ dat de politie niet schroomt valse informatie in die rapportages te stoppen. De raketwerpers van de Bandidos MC bijvoorbeeld. Wij zeiden al dat die niet van de Bandidos waren. Commissaris Piem Miltenburg, net als Gerard Bouman een geduchte hardliner, zei al dat het niet helemaal zeker was. Maar een dag later stond het wel als vaststaand feit in de voortgangsrapportage van juni. De advocaat van de Bandidos kwam vorige week in het nieuws met hetzelfde verhaal. De wapens werden niet eens in de dagvaarding vermeld, maar wel werden de Bandidos nog even vastgehouden voor nader onderzoek. Zo komen die wapens nog eens goed van pas.

De advocaat van de Bandidos MC onthulde nog een andere taktiek. Zo stuurden Limburgse burgemeesters brieven naar horeca-gelegenheden om te waarschuwen dat de vergunningen zouden worden ingetrokken van horecazaken die Bandidos toelieten in hun zaak. Dat is heel opmerkelijk. Welk wetsartikel wordt daarbij gebruikt?

Al jaren gaan verhalen in de motorclubwereld dat de politie stiekeme acties uitvoert om motorclubs of leden daarvan te benadelen. Zo worden horeca-ondernemers niet alleen bedreigd om MC’s buiten de deur te houden, ze worden ook bezocht om informatie over bezoekers los te peuteren. Ze worden bang gemaakt met de vraag of ze worden afgeperst, of rekeningen wel netjes worden betaald. Werkgevers van motorclubleden worden benaderd en bang gemaakt. Zakenpartners van motorclubleden die een eigen zaak hebben worden door de politie ‘gewaarschuwd’. Buren van clubhuizen worden benaderd en om informatie gevraagd of om aangifte te doen van welke vorm van overlast dan ook. Gemeentelijke overheden worden ‘ingelicht’ door de politie, die een unieke informatiepositie heeft, en vervolgens worden evenementen niet toegestaan of verboden terwijl ze al in een vergevorderd stadium verkeren, clubhuizen worden gesloten door informatie van de politie. De politie is opzichtig aanwezig bij bruiloften, familiefeesten waar ook motorclubleden bij aanwezig zijn en probeert soms verhuurders van feestzalen bang te maken hun zaal niet te verhuren, omdat er ook een paar leden van een motorclub komen.

De vraag is hoe deze politie-acties zich verhouden tot de wet. De wet, basis van de rechtsstaat. Een wet die ondergeschikt is alleen in een politiestaat.

Vaak is te horen hoe bestuurders of politiemensen in de media verklaren dat motorclubs leden die zich misdragen of de wet overtreden uit de club moeten gooien. Motorclubs doen dat al lang. Maar uit bovenstaande blijkt dat het bij de politie andersom is. De politieman die de wet overtreedt met, potentieel, dodelijk geweld, wordt niet zomaar ontslagen. Neen, men gaat er alles aan doen hem binnenboord te houden en betaalt soms zelfs zijn boetes.

Zijn leden van motorclubs de laatste Robin Hoods? Zijn zij een soort vrijheidsstrijders? Nee, dat zijn zij niet. Maar meneren als commissaris Bouman of commissaris Miltenburg zijn het zeker ook niet. Wanneer wij onze vrijheid in stand willen houden, wanneer wij niet willen dat wij door onze eigen landgenoten worden bezet, wanneer wij niet willen dat ons land een politiestaat wordt, of blijft, dan zullen wij veel kritischer moeten zijn naar degenen toe die onze vrijheden afnemen. Elke dag een stukje. Elke dag een beetje. Elke dag iets. Want wanneer het te laat is, is het te laat.

Voortgaan met rapporteren

 

In de landelijke voortgangsrapportage Outlaw Motorcycle Gangs juni 2015, doet de politie bijna juichend verslag van de resultaten die zij inmiddels hebben geboekt in hun strijd tegen ‘criminele motorbendes’. Al vorig jaar deed de politie uit de doeken in de rapportage van juni 2014, wat het uiteindelijke doel was van die rapportages: het publiceren en bewust maken van het publiek en instanties omtrent de ware aard van de Outlaw Motorcycle Gangs. Nu kun je weliswaar onderzoeken wat je wilt, wat uiteindelijk telt in een rechtsstaat zijn de resultaten. In een rechtsstaat doet de rechter uitspraak en beslist daarmee of een verdachte schuldig is of onschuldig. Je kunt dus net zoveel zeer kostbare onderzoeken verrichten als je wilt, het is pas nadat de rechter een uitspraak heeft gedaan dat je kan spreken van resultaten. Een onderzoek is geen resultaat. Een hongerige leeuw ging eens op onderzoek in de jungle naar een lekker hapje. Dat deed hij elke dag meermaals. Een ondernemende leeuw. Het arme dier zou sterven van de honger, want zijn onderzoek leverde niets op. Een domme, incapabele, slecht doorvoede leeuw dus ook, die met zijn kletspraat ieder op het verkeerde been zette.

 

Onderstaand de tekst van de rapportage voor wat betreft de resultaten van de onderzoeken die werden geïnitieerd door de politie:

‘Inzoomend op de onderzoeken naar de zware en (internationaal) georganiseerde misdaad door (leden van) OMG’s levert een inventarisatie van zo’n 150 lopende en afgeronde opsporingsonderzoeken en strafzaken het volgende beeld op (peildatum: maart 2015).

• Veruit de meeste opsporingsonderzoeken (ongeveer 75%) hebben betrekking op Satudarah, Hells Angels, No Surrender, Bandidos en Trailer Trash.
• Ongeveer 30% van dit aantal opsporingsonderzoeken heeft betrekking op de productie en/of handel in verdovende middelen en witwassen.
• Iets meer dan 25% van de opsporingsonderzoeken heeft betrekking op openlijke geweldpleging en/of diefstal met geweld en/of bedreiging. In de daaruit volgende strafzaken werden gevangenisstraffen van 3 tot 4,5 jaar (9 strafzaken) en 1 tot 2,5 jaar (7 strafzaken). De rechtbank in Den Haag oordeelde in één geval dat het hesje van de betreffende OMG een intimiderend effect had. In één opsporingsonderzoek naar een ernstige mishandeling in een horecagelegenheid werden bij de rechter-commissaris 20 getuigen gehoord. Niemand kon of wilde een belastende verklaring afleggen, waarna het OM de strafzaak moest seponeren.
• Iets meer dan 10% van de opsporingsonderzoeken heeft betrekking op (poging tot) moord en doodslag. In de daaruit volgende strafzaken werden gevangenisstraffen opgelegd van 10 jaar (1 strafzaak) en 7 jaar (2 strafzaken). In één strafzaak veroordeelde de rechtbank de verdachte tot een gevangenisstraf van 8 jaar; in hoger beroep volgde vrijspraak.
• Ook iets meer dan 10% van de opsporingsonderzoeken heeft betrekking op de handel in en het bezit van vuurwapens, munitie en explosieven. Dit aantal is verontrustend, met name in het licht van de dreiging van een bendeoorlog. Bij enkele gevallen van wapenbezit / wapenhandel waren (oud) beroepsmilitairen betrokken.
• Verder heeft een klein aantal opsporingsonderzoeken betrekking op: brandstichting / aanslagen op gebouwen, waaronder woonhuizen, bedrijfspanden en/of clubhuizen; de uitvoering van rechtshulpverzoeken uit het buitenland (met name Duitsland), en; mensenhandel (prostitutie).’

 

Dit is alles waar de politie mee komt als resultaat van zijn onderzoeken. Een magere oogst. Maar ook wij deden onderzoek. Dat onderzoek staat hieronder.

In 2011 werd in 1715 gevallen een integriteitsonderzoek gedaan naar politiemensen. Het blijkt dat in 2011 in 650 gevallen sprake is geweest van een integriteitsschending door een medewerker van de politie. Daaronder vallen allerlei zaken, zoals geweld, fraude en misbruik van de eigen positie. De onderzoeken leidden tot 77 ontslagen, 73 voorwaardelijke ontslagen en 24 mensen besloten zelf weg te gaan.  De politie deed in totaal 1517 onderzoeken, waarbij 1715 personen waren betrokken. In 122 was sprake van een strafbaar feit, in 533 gevallen ging het om plichtsverzuim. Een gesprek of mondelinge waarschuwing was de disciplinaire maatregel die het vaakst voorkwam. Het valt op dat er twee keer zo veel onderzoeken zijn gedaan naar politiemensen die meer dan 10 in dienst waren dan in 2010. Het zijn dus niet alleen de jonkies die in de fout gaan. Het totaal onderzoeken was ook overigens stijgende t.o.v.2010. De categorie ‘geweld’ scoort het hoogst in de onderzoeken (731 keer). Daarna komt ‘misbruik van positie’ en ‘vermogen en bezit’ (bv. diefstal). Ook opvallend: 43% van de gevallen komt naar aanleiding van een klacht of melding vanuit de eigen organisatie. 41% naar aanleiding van meldingen/klachten van burgers.

Nogal een resultaat, zult u nu zeggen. Wij zullen het niet met u oneens zijn, al gebied de eerlijkheid ons te zeggen dat dit onderzoek gepubliceerd is in 2012 op de site van Crimelink.nl. Ook RTL deed onderzoek en publiceerde daarover in 2010. Graag gebruiken wij ook hun cijfers om u te laten zien dat de cijfers van 2011 niet op zichzelf staan of een uitzondering vormen. In de jaren 2008, 2009 en 2010 werden volgens RTL 219 agenten ontslagen en 101 agenten verlieten na wangedrag vrijwillig de politie. Voorwaardelijk ontslag kregen 179 agenten. Die maatregelen kwamen na maar liefst 4000 onderzoeken naar wangedrag.

Kwamen we in een vorig artikel al tot de conclusie (Die wet past ons allemaal!) dat Gerrit van de Kamp, de voorzitter van de politievakbond ACP een ietwat vrijzinnige mores erop nahoudt wanneer hij zijn vriendin een baan kan laten bezorgen (dat zijn vriendin werd ontslagen nadat bekend werd hoe zij aan haar baan kwam, zegt toch wel iets) en dat dat de ACP zelf zich bezig hield met tal van zeer maatschappelijk verontrustende acties, en er komen er nog meer want de politie dreigt met acties tijdens de Tour de France en Sail, naast het dreigen niet meer aanwezig te zijn bij voetbalwedstrijden en zo u weet zijn dat pas echte onrustveroorzakers. Nu weet u dus ook dat Gerrit en zijn trouwe volgelingen van de ACP niet alleen zijn. In 655 (en dus niet 650) gevallen was er sprake van een integriteitsschending, waarvan 122 gevallen een strafbaar feit behelsde en 533 gevallen plichtsverzuim. U zult begrijpen dat dit alleen gaat om de uitkomsten van onderzoeken. Er zullen zeker ook nog gevallen zijn waarnaar geen onderzoek is gedaan.

Kunnen we nu op zijn oud-Hollands zeggen, De pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet?

 

 

 

Einde colourverbod Duitse motorclubs!

Vandaag, 9 juli 2015, is er eindelijk in Duitsland een belangrijke rechtszaak in het voordeel van de motorclubs uitgevallen. Het is een lang verhaal, dat zeer ingewikkeld in elkaar steekt, maar het komt er op neer dat tot vandaag alle Duitse motorclubs die één of meer chapters (afdelingen) hebben die waren verboden door de overheid, een colourverbod hadden. Dat wil zeggen dat al die clubs in zijn totaliteit een verbod hadden om waar dan ook in Duitsland rond te lopen, te rijden, of zelfs in de auto te zitten met hun colours. Ook tatouages met de naam van de club, T-shirts, stickers of welke andere tekst dan ook die openbaar zichtbaar was, was verboden.

Vandaag is het Bundesgerechtshof daar op teruggekomen. Het verbod is dus van de baan en alle clubs mogen weer gewoon hun colours dragen. De rechtszaak was aangespannen door de Duitse tak van de Bandidos MC. Om de zaak te ondersteunen hadden voor deze gelegenheid Bandidos MC en Hells Angels MC dezelfde advocaat. De verhalen in de Nederlandse pers over een dreigende bendeoorlog tussen deze twee motorclubs lijkt daarmee ook weer vergezocht en overdreven.

Goed nieuws dus, want feitelijk geeft het Bundesgerechtshof hiermee ook aan dat de clubs geen verboden of criminele organisatie zijn. Jammer voor Jos Som uit Kerkrade, die iets anders vindt. Jammer ook voor Piem Miltenburg, die ook al die motorclubs het liefst vandaag nog verbood. Jammer ook voor Onno Hoes uit Maastricht, die het verschil niet weet tussen Satudarah en Bandidos.

Blijft over dat Bandidos MC en Hells Angels MC veel geld hebben moeten uitgeven aan juridische kosten, daardoor gedwongen door een kortzichtige Duitse overheid. Met het colourverbod ging een lange weg van negatieve media-aandacht gepaard geïnspireerd door de overheid en de politie. Geen laster of smaad was te erg of de motorclubs waren er wel schuldig aan. Dat heeft veel woede en verdriet opgeleverd en velen raakten onherstelbaar beschadigd of verloren hun baan.

Waarvan akte!

 

Burgemeester Jos Som in het nauw!

Gisteravond was een uitzending van EenVandaag te zien met in de hoofdrol de Kerkraadse burgemeester Jos Som. Hoofdrol, geen glansrol. Want het lijkt er sterk op dat de man niet meer helemaal weet waar hij het over heeft. Ten eerste valt het op dat de man praat alsof hij net uit het café komt. Misschien een borreltje voor de zenuwen gedronken bij zijn dochter, de eigenaresse van Café Suus? Erger nog zijn de onwaarheden die hij de ether in slingert.

Zo verklaart Jos Som op EenVandaag: “Ik werd een dag van tevoren door de hoofdofficier gebeld, met de opmerking: ‘Ik raad je ten zeerste aan om voor het donker te vertrekken’. Dat heb ik gedaan.” Som wilde in eerste instantie niet zwichten voor de, zoals hij het noemt, ‘motorjasjes’. Maar de hoofdofficier hield voet bij stuk en Som besloot met zijn vrouw onder te duiken.

Op 19 mei echter verklaarde meneer Som op 1Limburg.nl: ‘De aard van de bedreigingen en vanuit welke hoek ze komen, weet ik niet’. Er is hier dus helemaal geen sprake van ‘motorjasjes’. Bovendien blijkt uit de gang van zaken dat meneer Som in ieder geval niet rechtstreeks is bedreigd, maar dat de informatie kwam van het Openbaar Ministerie. En er is gebleken dat het Openbaar Ministerie in eerdere gevallen tegen burgemeesters loog over bedreigingen. Zo verklaart de burgemeester van Helmond in ed.nl op 27 juni 2015 dat hij vijf jaar geleden door Justitie verkeerd is voorgelicht over de bedreigingen aan zijn adres.

Daarna vertelt meneer Som dat zijn dochter werd bedreigd door de Hells Angels. “Er komt een groot aantal mensen binnen, kleine vernielingen, zij doet aangifte. En vervolgens gaat de hele trein lopen”, zo vervolgt Som. “Ja, ik ben ook burgemeester, maar ik ben ook papa. En papa houdt in dat je ook zorg hebt voor je kinderen. En daar is mijn dochter heel nadrukkelijk ook bij betrokken”.

In De Telegraaf van 7 juni 2014 staat het ietsje anders: ‘Afgelopen zondag weigerde de uitbaatster van café Suus, dochter van burgemeester Jos Som, 15 Hells Angels de toegang tot haar zaak. Vier vrouwelijke Hells Angels deden daarop aangifte van discriminatie.’ De vraag is nu of die dochter van de burgemeester is bedreigd, of dat zij alleen een groepje mensen heeft geweigerd. Dat is helemaal niet hetzelfde. Bovendien zijn er helemaal geen vrouwelijke Hells Angels. Dus gaat het waarschijnlijk helemaal niet om Hells Angels, maar hoogstens om supporters van de club. Zijn er aanhoudingen verricht? Wat is de schade? Wat is er precies gebeurd?

(Uit nieuwe informatie die ons bereikt via de Facebookblog van Joseph Raaijmakers ging het om een groep supporters van de Hells Angels. Dat zijn geen leden, maar het is een soort fanclub. Dezen dragen een vestje met ‘Support 81’ op hun rug. Dezen zijn geweigerd bij Café Suus en één van die supporters heeft toen met een viltstift op de muur van het toilet ‘Support 81’ geschreven. Toen de Hells Angels dit hoorden hebben zij meteen hun excuses aangeboden en Suze Som een bloemetje overhandigd. De Hells Angels zelf zijn daar dus niet geweest en er zijn zeker geen vernielingen aangericht en ook zijn er geen bedreigingen geweest aan het adres van Suze Som.)

De goede vader Som gaat verder met te vertellen dat zijn dochter door de motorbendes (wij nemen aan dat hij de Hells Angels bedoelt) is gebruikt als intimidatie-element. Er is echter heel veel voor te zeggen dat dat niet zo is. De Hells Angels hadden eindelijk een pand waar zij ongestoord konden samenkomen. Waarom zouden zij dan ruzie gaan maken bij de buren? De hele zaak begon te rollen vanaf dat moment. ‘Vervolgens gaat de trein rollen’, zegt meneer Som daarover. Toen begon het dus. Waarom zouden die Hells Angels hun eigen glazen ingooien?

Nee, het lijkt er meer op dat meneer Som juist die Hells Angels gebruikt om zijn dochter en zijn eigen beleid uit de wind te houden. Namelijk voordat die Hells Angels naast Suze Som en haar Café Suus kwamen zitten, zat er een tapasrestaurant in het pand. ‘Navarro’, heette dat. En laat nou ook die dochter van meneer Som zich profileren met haar Café Suus als tapasrestaurant? Concurrentie? In ieder geval ging Navarro dicht. Wat weet meneer Som daarvan? Door zijn dochter te gebruiken als slachtoffer kon meneer Som het pand opnieuw sluiten toen de Hells Angels erin zaten. Wel toevallig. Al eerder schreven wij dat meneer Som heel wat heeft moeten knokken om dat nieuwe stadscentrum te laten bouwen. Hij werd zelfs gesignaleerd bij een van corruptie verdachte ondernemer in zijn vakantiehuis in Frankrijk. Die motorclub kwam dus roet in het eten strooien.

Meneer Som heeft het ook over veel wapens die zijn aangetroffen bij een grote politieactie tegen de Bandidos MC. ‘Raketwerpers’, noemt Som zelfs. De dag na die invallen zei de leider van de bestrijding van de motorclubs, hardliner commissaris Piem Miltenburg, dat het wellicht maanden onderzoek zou vergen om vast te stellen wie de eigenaar van al die wapens was. Het was namelijk mogelijk bijvangst. Maar nu kan meneer Som vertellen dat het wapens van de Bandidos waren. Vermoedelijk is de advocaat van de Bandidos hier blij mee.

Meneer Som wil ook drie motorclubs verbieden. Hij noemt dan Hells Angels, Bandidos en Satudarah. Die clubs houden zich bezig met tal van misdadige en ondermijnende activiteiten, volgens Som. ‘En wanneer je dat niet wilt dan trek je je jasje maar uit.’ Kan Som bewijzen wat hij daar roept? Want er is nog geen rechter in het land die dat wel kon. Opmerkelijk is dat Som ook Satudarah wil verbieden. Die zitten daar helemaal niet en spelen ook helemaal geen rol in Kerkrade. Wel opmerkelijk dat twee weken geleden ook vertrekkend burgemeester van Maastricht Onno Hoes Satudarah noemde in zijn laatste televisie-optreden voor zijn vertrek. Volgens Hoes kwam Satudarah met wel 70 man naar Kerkrade om aan de Hells Angels te laten zien dat zij niet bang waren. Hoes was in de war met de Bandidos die met ongeveer 20 man naar Kerkrade kwamen. Maar hij wil dus ook Satudarah om die reden verbieden? De man is in de war.

Om nog even in Maastricht te blijven, daar was ook iets aan de hand met meneer Som. Of toch niet? Op Wikipedia lezen we over de activiteiten van meneer Som in Maastricht het volgende: ‘In november 2005 werd bekend dat Som eigenaar is van een studentenhuis in Maastricht, dat brandgevaarlijk was. Tot twee keer toe had hij geen gehoor gegeven aan de oproep van de gemeente om de gevaarlijke situatie op te lossen. Nadat de studenten een advocaat in de arm hadden genomen, werd het huis alsnog verbouwd’. Som luistert dus zelfs niet naar de gemeente Maastricht wanneer het gaat om geld verdienen. Laat die studenten maar lekker in een onveilig huis wonen.

Nu we toch op Wikipedia zitten, lezen we even verder en komen nog veel meer dingen tegen. ‘In 2004 werd bekend dat de gemeente Kerkrade een lening van 15 miljoen euro aan voetbalclub Roda JC had verstrekt, terwijl burgemeester Som in een adviescommissie van de club zat. “Dat is mogelijk belangenverstrengeling,” oordeelde minister Remkes van Binnenlandse Zaken. “Ik maak zelf uit wat ik doe,” reageerde Som in de Roda JC-krant.

In maart 2005 raakte Som in opspraak, omdat hij Ayaan Hirsi Ali verboden zou hebben om in Kerkrade een boomplantdag bij te wonen. De burgemeester ontkende deze lezing; hij zou wel de organisatie hebben kunnen overtuigen dat haar komst “op dit moment onverstandig is”. Minister Donner van Justitie stelde daarop dat Som er vanuit had mogen gaan dat de veiligheid van Hirsi Ali was gewaarborgd.

In juni 2005 berichtten Limburgse kranten over hem dat hij bevoordeeld zou zijn bij de aankoop van zijn huis, zowel in Kerkrade als in zijn vorige gemeente Gulpen/Wittem. Later kwamen ook onrechtmatigheden bij het bouwen van een tuinhuisje naar boven. In oktober pleitte een extern onderzoek hem vrij, hoewel geconstateerd werd dat er procedurele fouten waren gemaakt.

In januari 2013 kwam Jos Som onder vuur te liggen door een eerder bezoek aan de vakantiewoning van Piet van Pol. Piet van Pol is een vastgoedhandelaar die zelf in opspraak is geraakt door vermoedelijk steekpenningen te hebben geleverd aan onder meer de afgetreden wethouder Jos van Rey in Roermond. Som, verantwoordelijk als portefeuillehouder voor de realisatie van een nieuw centrum in Kerkrade, heeft op eigen initiatief de omstreden Piet van Pol betrokken als adviseur bij de realisatie van het centrum. Tegelijkertijd heeft Piet van Pol een aanzienlijk deel van de bestaande panden van het centrum in eigendom. Eind 2012 stemde de raad in om de panden duurder aan te kopen dan oorspronkelijk getaxeerd: het centrumproject duurde nu jaren en er zat anno 2012 nog steeds geen schop in de grond. Som en Van Pol beweerde in een gemeenschappeijke raadscommissievergadering dat de gemeente nu de kans had om het in eigen beheer uit te voeren. De raad stemde uiteindelijk, op één eenmansfractie na, in met het voorstel. Na de inval in de woningen, de vakantiewoning en het bedrijf van Van Pol in januari 2013 bleek dat Jos Som in 2002 een bezoek had gebracht aan de vakantiewoning van Van Pol. Ook bezocht Som in 2012 op uitnodiging van Van Pol in Roermond een carnavalszitting.’

Nogal een waslijst. Niet alleen heeft meneer Som blijkbaar maling aan de gemeente Maastricht, zelfs de minister van Binnenlandse Zaken lapt hij aan zijn laars. Bovendien heeft meneer Som vreemde en ongewenste contacten met veroordeelde of verdachte zakenlieden en bestuurders. Ook ging er bij een aantal eigen procedures wel eens een wenkbrauw omhoog. Om het maar even heel diplomatiek uit te drukken.

Wij blijven nu zitten met de nodige vragen. Is Piet van Pol de eigenaar van het pand van Café Suus? Wie heeft de vergunningen afgegeven voor de exploitatie van Café Suus? Waarom is Café Navarro weggegaan? Hoe is de financiering van Café Suus tot stand gekomen? Hypotheek of eigen geld, lening of voorschot van pappie? Wat was het conflict tussen Suze Som en de eigenaar van Navarro? Hoeveel verdiende meneer Som met de herbouw van het nieuwe stadscentrum? En wat wij ons ook afvragen is hoe EenVandaag zo eenvoudig, zonder eigen onderzoek en zonder weerwoord, met meneer Som als slachtoffer aan de haal gaat. Het is komkommertijd, hebben jullie geen tijd voor eigen onderzoek?

 

 

Ontmenselijking maakt van vreedzame mannen moordenaars

Sinds enige jaren worden motorclubs door de overheid anders genoemd. Men zou toch zeggen dat de namen die de clubs zelf hebben gekozen veelzeggend genoeg zijn. Zo is de naam ‘Hells Angels’ synoniem met motorclubs in het algemeen, Harley-Davidson-Rijders, bikers of zelfs Onepercenters. Namen als ‘Demons’, ‘Outlaws’, ‘Veterans’ of zelfs ‘Mongols’, nazaten van de Mongoolse hordes die de oude wereld overspoelden, zijn allemaal vanzelfsprekend genoeg. Dat de overheid zelf een andere naam voor al dat motorvolk bedacht heeft is daarom bijzonder. ‘Outlaw Motorcycle Gangs’, oftewel afgekort ‘OMG’s’, worden de motorclubs genoemd door de Nederlandse overheid. Afgekeken van de Amerikanen, die dezelfde term gebruiken.

In de geschiedenis zijn tal van voorbeelden te vinden van het geven van een andere naam aan bevolkingsgroepen. Het had bijna altijd een negatieve bedoeling en het ging veelal samen met de voorbereidingen voor oorlog. Er was altijd een regeringsbeleid gericht op het bestrijden van deze groepen. Een militaire aanval zat in de lucht, nieuwe wetgeving zat er aan te komen. In gevallen waar het de overheid juist goed uitkwam om die mensen niet zwart af te schilderen werd vaak wetgeving juist gebruikt om de bijnamen, scheldwoorden feitelijk, wettelijk te verbieden. Want, zo stelde men, het was discriminatie.

Het geven van bijnamen was dus een vorm van ontmenselijking, die voorafging aan maatregelen door de overheid. Wat is nu ontmenselijking en wat is het nut? Zapruder.nl geeft een definitie van dit fenomeen: ‘Ontmenselijking begint vaak door de ander slecht af te schilderen door stereotypen te gebruiken en elke vorm van nuance achterwege te laten. De aanstichters creëren, met behulp van propaganda, een psychologische constructie in de psyche van mensen zodat zij die anderen transformeren in vijanden. Met behulp van woorden en beelden wordt een vijandbeeld gecreëerd waarbij angst en woede voor een vreselijke gevoed worden die het gemunt heeft op de persoonlijke veiligheid en identiteit. De stereotypen die gebruikt worden als ‘terrorist’, ‘ongelovige’, ‘barbaar’, ‘beest’ dienen om een stereotype beeld te creeëren waarbij iedere zweem van menselijkheid vermeden dient te worden. Ook abstractie helpt om de tegenstander verder te ontmenselijken; men praat niet eens meer over vreselijke (menselijke) eigenschappen maar over concepten als communist of het Warschau Pact of islam. Het gaat er dus om iedere eigenschap weg te strippen waarbij men zich zou kunnen identificeren met de vijand. Alleen een concept van puur kwaad kan men gerechtvaardigd vernietigen.’

Het geven van bijnamen aan bevolkingsgroepen, in dit geval dus motorvolk, heeft dus een diepere betekenis. In de bakermat van de motorcycleclubs, de Verenigde Staten van Amerika, probeert de overheid al vele decennia deze clubs af te schilderen als crimineel. Politie-agenten worden in de stemming gebracht door road-blocks te bemannen en bikervolk aan te houden, nadat talloze rapportages de noodzaak daarvan hebben aangetoond. Er zijn ondanks al die aandacht van de overheid en de politie nog steeds geen clubs door de wet verboden. Wel is de verhouding tussen clubs en politie door wantrouwen vertroebeld.

Het decennialang afschilderen van motorrijders als outlaws, gangs, criminelen, gewelddadig, heeft op de politieagenten het effect gehad van ontmenselijking. Veel agenten zien de motorrijders niet meer als gewone mensen. Door de liberale wetgeving in verband met wapenbezit, zijn ook nog eens veel mensen in het bezit van een vuurwapen. Een extra reden om maar voorzichtig te zijn. Te grote voorzichtigheid, samengaand met jarenlange propaganda en ontmenselijking kan leiden tot excessen. Dat hebben we gezien in het Texaanse Waco. Deze plaats werd al wereldberoemd na de bestorming van de Kerk van de Zevende Dag Adventisten door de politie in 1993. Bij die bestorming van andersdenkenden, die vuurwapens hadden, vielen 76 doden. Oorlog tegen je eigen burgers.

Mei 2015, Waco opnieuw, 22 jaar later. Tweehonderd leden van twee motorclubs komen samen in een wegrestaurant om problemen te bespreken. Allen zijn leden van de Bandidos MC en de Cossacks MC. Beide clubs hebben een geduchte reputatie. Volgens de overheid zijn het ‘Outlaw Motorcycle Gangs’, criminelen, zijn ze gewelddadig en hebben ze wapens. Bij het naar buiten komen van de clubleden opent de zenuwachtige politie plotseling, zonder aanleiding, het vuur. Er wordt niet teruggeschoten door de bikers, waarvan sommigen wel degelijk een wapen hebben. Niet zo raar in Texas, waar je gewoon met je holster over straat mag.

Eén van de politiecommandanten vertelt meteen aan de snel aanwezige pers dat het een schietpartij onder de bikers zelf is geweest. ‘Ze begonnen plotseling op elkaar te schieten!’ Een golf van woede verspreidt zich over de wereld. ‘Weer die levensgevaarlijke bikers!’ ‘Weer die OMG’s!’ ‘Wanneer komen we nu eens met een verbod!’ Wanneer de rook optrekt liggen negen dode mensen op straat en zijn achttien mensen gewond geraakt. Allen bikers. Volgens iedereen is het hun eigen schuld. Daarna ebt de woede weg met het nieuws. Enkele dagen na de schietpartij werden veertien politieagenten gearresteerd en in onderzoek geplaatst. Er was maar kort onderzoek nodig om te concluderen dat niet één biker, geen éen motorrijder, zijn wapen had gebruikt. Negen mensen waren dood, allemaal alleen maar door de politie.

Afgelopen zaterdag was er weer de jaarlijkse Veteranendag in Den Haag. Dit is de dag van en voor de veteranen. Alle veteranen zijn hier welkom. Behalve veteranen met colors van een motorclub, want dat wil de burgemeester van Den Haag niet. ‘Militair historicus’ Christ Klep, nota bene lid van de redactieraad van het veteranenblad ‘Checkpoint’ dat vorig jaar al uitgebreid berichtte over de perikelen met de Veterans MC, was ingehuurd door de NOS om de dag live te verslaan voor de televisie. Tijdens het veteranendéfilé waaraan ook de Veteranenmotorrijders deelnamen, kwam Klep met enige mooie uitspraken. Deze wetenschapper, eens als ’embedded’ historicus in dienst van Defensie, had wel een mening over die motorrijders. ‘Ze schurken tegen de beruchte clubs aan, ze gaan een biertje drinken met ze, ze lijken wel erg veel op ze’, en tenslotte ‘ze roepen het over zichzelf af’.

Klep had helemaal niet in de gaten dat de veteranenmotorrijders die hij voorbij zag komen in groen gevechtspak allerminst leden waren van Veterans MC. Een motorrijder, een rel over motorrijders, een overheid die roept dat motorclubs crimineel zijn. ‘Ze hebben het over zichzelf afgeroepen!’

Eén van de doden in het Texaanse Waco was Jesus Delgado Rodriguez, veteraan van de mariniers en onderscheiden met de medaille Purple Heart na een verwonding tijdens een missie. De man was 65 jaar. Hij was lid van een motorclub, maar had geen strafblad, stond juist bij iedereen zeer goed bekend. Maar ja, hij had het over zichzelf afgeroepen.

 

De burgemeester en absoluut betrouwbare feiten en cijfers

Vrijdag 26 juni. De dag voordat Onno Hoes afscheid nam van Maastricht, waar hij burgemeester was. NPO zendt een reportage uit, waarin Hoes wordt gevolgd en geïnterviewd. Volgens Hoes is Maastricht veel veiliger geworden sinds hij daar burgemeester was. Het Algemeen Dagblad kwam enige weken geleden met zijn misdaadmeter en jawel, daarin staat Maastricht op de tweede plaats. Direct achter Amsterdam. Maar desgevraagd was Onno het natuurlijk niet eens met de cijfers van het AD.

Volgens een horeca-uitbaatster uit Maastricht die naar haar mening werd gevraagd was er veel misdaad ondergronds gegaan en verergerd sinds de coffeeshops niet meer aan buitenlanders mochten verkopen en er velen waren gesloten. Onno Hoes echter bleef vasthouden aan de succesvolle aanpak van zijn strategie. Op Wikipedia is te lezen dat Hoes zich weinig gelegen liet liggen aan de wet. Wikipedia: ‘Hij sprak zich in de media negatief uit over de wietpas en probeerde om, ondanks een gerechtelijke uitspraak, coffeeshops te verbieden om softdrugs te verkopen aan buitenlanders. Nadat coffeeshops doorgingen met de verkoop van softdrugs aan buitenlanders liet hij door de politie enkele panden binnenvallen.’ We zien hier dus een bestuurder die een gerechtelijke uitspraak naast zich neer legt om zijn eigen wil door te drijven en daarvoor zelfs aan zijn autoriteit toevertrouwde politie-agenten inzet.

Even later gaf Onno Hoes aan ook wel eens televisie te kijken. Hij had namelijk de eerder deze week uitgezonden reportage Satudarah One Blood gezien. Veel ondermijnende criminaliteit werd zichtbaar, volgens Hoes. Zo waren zo’n 70 leden van Satudarah naar Kerkrade getogen om pal op de Markt, de Hells Angels uit te dagen. En hier had regioburgemeester Hoes natuurlijk wel werk van gemaakt. Op Pinkstermaandag moest minister van Justitie en Veiligheid Ard van der Steur afreizen naar het verre Limburg voor noodoverleg over de vreselijke bikeroorlog. Alleen haalde Hoes wel enkele feitjes door elkaar en overdreef hij schromelijk de cijfers. Het was namelijk helemaal niet motorclub Satudarah die naar Kerkrade was getogen, maar Bandidos MC, aangevuld met wat ongeregeld van supportclub Chicanos. En die aantallen van 70 man? Nou ja, het waren er maar een stuk of 20.

Wie moeten we nu geloven? Onno Hoes? Die man die weg gaat als burgemeester van Maastricht na diverse schandalen met jonge, via internet bereikte, schandknapen? De man die eerder voorzitter was van het CIDI, maar ook daar vertrok? Of het Algemeen Dagblad dat na onderzoek bekendmaakte hoe veilig Maastricht werkelijk was? Moeten wij Hoes geloven die na zijn zoveelste buitenechtelijke ontmoeting in de aanval ging tegen PowNews? Of moeten wij PowNews geloven? Moeten wij meneer Hoes geloven die de politie inzette tegen coffeeshops? Of toch liever die rechter die een uitspraak deed over die Maastrichtse coffeeshops? Het is moeilijk, want Onno Hoes komt zo betrouwbaar over dat je hem zonder biechten de absolutie zou geven. En wel met een ‘zachte g’.