Eerlijk duurt het langst

De leiding geeft het voorbeeld

Het afgelopen jaar werden verschillende comissarissen van politie gestraft wegens corruptie. De Eindhovense commissaris Peter van den Ende werd veroordeeld wegens omkoping en valsheid in geschrifte. In Amsterdam was er zelfs een domino-effect. Commissaris Ad Smit kreeg strafontslag. Op kosten van het korps gekochte kaartjes voor concerten en voetbalwedstrijden werden door hem als relatiegeschenk weggegeven aan collega’s, vrienden en familieleden. Na Ad Smit werden ook andere commissarissen uit het Amsterdamse gestraft voor hun aandeel in de kaartjes-affaire. Commissarissen Jan Pronker, Willem Woelders en zelfs Leen Schaap die zichzelf voordeed als braafste jongetje van de klas nadat hij was gedetacheerd bij de brandweer waar hij uiteindelijk dit jaar werd ontslagen na jarenlange problemen met vrijwel het gehele brandweerkorps, werden allen gestraft voor hun aandeel. (zie ook De Volkskrant 10 augustus 2018, Politie bestraft drie Amsterdamse leidinggevenden vanwege plichtsverzuim. En ‘Meer topmensen politie betrokken bij kaartjesrel’ in Algemeen Dagblad van 9-8-2018)

 

In het spoor van de meester

Tegelijkertijd valt met grote regelmaat te lezen in de media hoe agenten van lagere rang betrokken zijn bij corruptie. Doorgeven van informatie aan criminelen, onbevoegd informatie opzoeken op de politiecomputers, schietincidenten en fraude.

Op 8 maart 2019 bericht Hart van Nederland dat er weer een zware week is geweest. ‘Nederlandse politie overspoeld met incidenten rond corruptie en lekken informatie.’ Volgens het artikel werden drie gevallen van doorgeven van informatie en corruptie bekend. Betrokken waren een aspirant-agent, een agent en zelfs een inspecteur tegen wie 2,5 jaar cel werd geëist. Bijna en passant meldt het artikel ook nog een andere zaak: ‘De Rijksrecherche onderzoekt bijvoorbeeld ook nog of er sprake is van mogelijke corruptie bij de aanbestedingsprocedure rond alcoholtesters voor de politie.’

Het Algemeen Dagblad constateert op 15-7-2019 dat de rust nog niet is weergekeerd. ‘Het regent de laatste weken integriteitsproblemen bij de politie. Tientallen agenten zijn op non-actief gezet. Politiebonden maken zich grote zorgen en willen weerbaarheidstraining voor agenten. Want criminelen gaan ver voor het werven van een corrupte agent.’

Onheilspellend besluit de krant: ‘Het ontslag van de agent staat niet op zichzelf. De afgelopen maanden en weken zijn tientallen agenten uit het hele land op non-actief gezet vanwege problemen rond de integriteit, en het schenden van het ambtsgeheim. Aard en omvang verschillen, maar de zorgen binnen de politie zijn groot. Zelf denkt de politie dat het nog maar het topje van de ijsberg is, zo blijkt uit het vertrouwelijke rapport ‘Wie praat die gaat’, in bezit van deze krant. Daarin staat dat de Utrechtse politie vermoed dat alleen al in de politieregio Midden-Nederland criminelen de beschikking hebben over 19 corrupte contacten binnen de overheid. Een ongelooflijk aantal, dat ook de politievakbonden doet huiveren. ,,Door dit soort affaires groeit het onderlinge wantrouwen onder agenten. En dat is echt een groot probleem, want agenten moeten elkaar blindelings kunnen vertrouwen,” stelt Jan Struijs, voorzitter van de politievakbond NPB.’

De politiebonden en een ondernemingsraad

‘Agenten moeten elkaar blindelings kunnen vertrouwen, stelt Jan Struijs, voorzitter van de politievakbond NPB.’ Wij zouden daar aan toe willen voegen dat ook de burger blindelings moet kunnen vertrouwen op agenten van politie. En bovendien moet het woord van de politieagent boven alle twijfel verheven zijn, immers het woord van de beëdigde verbalisant is doorslaggevend bij rechtszaken tegen burgers. Liegende agenten zouden in theorie, en in praktijk, gemakkelijk een burger kunnen laten veroordelen.

We hebben eens gekeken naar de politiebonden. Vertegenwoordigers van politiepersoneel, gezien de opmerkingen van NPB-voorzitter Jan Struijs zelfs bakens van integriteit in een woelige zee.

Er zijn vier politiebonden. De Nederlandse Politie Bond(NPB) heeft 25.000 leden, de Algemene Christelijke Politiefederatie (altijd bij de oude afkorting ACP genoemd) heeft ook 25.000 leden, maar noemt zichzelf de grootste bond. De Algemene Nederlandse Politie Vereniging (ANPV) is een kleinere bond en tenslotte is er voor kaderleden de Vereniging van Middelbare en Hogere Politieambtenaren (VMHP).

Kunnen agenten elkaar blindelings vertrouwen en begint dat al bij de politiebonden? Wij proberen een aantal zaken op een rijtje te zetten.

Op 2 juli 2015 schreef Dupont het artikel ‘The man who would be king’. (http://justitieenveiligheid.nl/man-king/). In het artikel is te lezen hoe de grote charismatische voorman van de ACP, Gerrit van de Kamp, de macht greep in zijn vakbond ten koste van enkele collega’s en hoe hij zijn vriendin aan een baan hielp bij de reorganisatie van de politie. (Zie ook https://www.nrc.nl/nieuws/2015/02/07/voorman-politiebond-acp-hielp-vriendin-aan-baan-via-ministerie-a1418847)

Duidelijk wordt hoe Gerrit van de Kamp wetten wil veranderen om motorclubs te verbieden. Na de dood van de Arubaan Mitch Henriquez twitterde de ACP zelfs dit: ‘We willen aangeven dat onze eerste zorg nu gaat naar de betrokken collega’s.’ Van enig mededogen bleek geen sprake. Verder twittert de ACP nog dit: ‘Helder signaal van politie Den Haag. Handen af van onze mensen.’ Waakzaam en dienstbaar?

De ANPV is de oudste politiebond van Nederland. Op 18 juli 2019 bericht Het Parool over deze bond: ‘De politie heeft een voormalige politievakbondsvoorzitter en twee andere vakbondsleden ontslagen wegens ernstig plichtsverzuim. De drie vervulden bestuursfuncties bij politievakbond ANPV, maar waren nog in dienst bij de politie. De drie hebben regels en voorschriften van zowel de ANPV als de politie overtreden.’ Voorzitter Geert Priem bestond het zelfs om te liegen op zijn CV, die nooit werd gecontroleerd door de politie, dat hij psycholoog was en verstand had van trauma’s. Geert Priem stak grote sommen geld in eigen zak dat bestemd was voor politiecollega’s die leden aan PTSS. ‘Het geld was afkomstig van de vakbond en uit politiebudget dat was bestemd voor politiemensen met een posttraumatische stressstoornis (PTSS).’, aldus Het Parool.

Dat er geld verdween bestemd voor politiemensen met PTSS is niet alleen een lage streek, maar ook een strop voor Frank Giltay. Giltay was niet actief in een politiebond, maar wel voorzitter van de Centrale Ondernemingsraad (COR) van de politie. Op 14 mei 2019 bericht Almere Deze Week (http://www.almeredezeweek.nl/widgets/2164-nieuws/nieuws/1497402-frank-giltay-ik-heb-ptss) hoe Frank Giltay PTSS zegt te hebben gekregen van alle problemen, nadat hij eerst werd verdacht en daarna veroordeeld wegens het verduisteren van tienduizenden euro’s politiegeld. Het zijn dus niet alleen voorvallen waarmee de agenten geconfronteerd worden die PTSS op kunnen leveren, maar ook rechtszaken door eigen onwettig handelen.

Gaat alles er nu helemaal eerlijk aan toe?

Na het vertrek van Frank Giltay bij de Centrale Ondernemingsraad van de politie, hoopt de politie dat de rust in elk geval in de Ondernemingsraden weer is teruggekeerd. Maar terugkeren van rust na een corruptieve affaire kan alleen wanneer er integer, eerlijk wordt gehandeld. Integer en eerlijk zijn niet hetzelfde als niet de waarheid spreken, niet het goede voorbeeld geven of zelf als politieagent regels overtreden die wel gelden voor burgers.

Sandor Vanja Baauw is onderofficier bij de politie Midden-Nederland. Op zijn LinkedIn-pagina noemt hij zichzelf Sandor B. en staat zijn CV om onbekende reden deels in het Engels. ‘Sergeant at Traffic Enforcement’, zo lezen wij. Brigadier bij de Verkeerspolitie dus. En volgens zijn CV al bijna 10 jaar. Bovendien zegt hij instructeur te zijn geweest: ‘Instructeur div handhavingsmiddelen. Opleiden van collega’s mbt wetskennis van betreffende middelen en training on the job van het gebruik van de middelen.’zegt Sandor B., die om onbekende redenen wel zijn CV op LinkedIn zet, maar tegelijkertijd niet zijn volledige naam daarbij gebruikt.

Sandor is naast zijn werk als verkeersagent ook lid van de Ondernemingsraad van de politie Midden Nederland. Hij was zelfs voorzitter. Ook was hij lid van de Centrale Ondernemingsraad (COR), dezelfde organisatie waarvan Frank Giltay voorzitter was. Daarnaast vermeld Sandor niet dat hij ook actief is bij de NPB, zoals deze bond zelf wel aangeeft. (https://www.politiebond.nl/over-de-npb/contactpersonen/)

Sandor verbaliseert burgers, is lid van een politievakbond die collega’s vertegenwoordigd en is lid van de Ondernemingsraad. Hij moet dus wel van onbesproken gedrag zijn. Immers, is dit niet wat alle bonden wensen? Een nieuw begin na het debacle met Frank Giltay en de talloze corruptieschandalen waarover ook NPB-voorzitter Jan Struijs iets te zeggen had?

Sandor als filmster

Als onderofficier van de verkeerspolitie is het belangrijk dat het goede voorbeeld gegeven wordt. Op 17 juni 2017 neemt Cor Japin het volgende filmpje op: https://www.facebook.com/corjapin.nl/videos/1355467381188471/?hc_ref=ARSMW8MJ8sm8sOK4DSjYaxA3hMgc9r5kIVlLAh6TgTLepqzEr1wRp5OoCYVaR23j2Bw

Op het filmpje is te zien hoe Sandor Baauw op een parkeerplaats waar betaald moet worden niet betaald. Wanneer hij de filmende Japin in het oog krijgt, volgt een vervelende woordenwisseling waarbij Baauw de filmer dwingt zich te legitimeren. Op de voiceover van het filmpje wordt gezegd hoe Baauw zich samen met ene agent Meijers schuldig maakt aan vele WOK-meldingen, waarvan velen onterecht zijn. (Een WOK-melding is een Wacht Op Keuring-melding waarbij een voertuig van de weg wordt gehaald totdat de Rijksdienst voor het Wegverkeer het voertuig heeft gekeurd. Dit kost meestal 4-6 weken en 500-600 euro die voor rekening van de voertuigbezitter zijn).Tengevolge hiervan zouden beide heren, Meijers en Baauw, onder verscherpt toezicht staan en er zou ook een onderzoek naar hen lopen.

In dezelfde zomer van 2017 krijgt de 49-jarige Baauw het aan de stok met een automobilist die hij staande houdt voor een overtreding. De automoblist dient een klacht in over het voorval. Het zal bijna anderhalf jaar duren, na vele pogingen van de politie om de klacht binnenskamers af te doen zonder de klachtencommissie in te schakelen, voordat de klacht wordt behandeld door de onafhankelijke klachtencommissie van de politie.

Wanneer de klacht uiteindelijk wordt behandeld door de Klachtencommissie Politie Midden-Nederland, worden alle klachten afgewezen. Wel doet de Klachtencommissie de volgende uitspraak over agent Baauw, die de klager een mededeling deed over de hoogte van de boete: ‘In dit verband wordt door de Commissie overwogen dat betrokkenen Baauw in de eerste fase van de klachtbehandeling heeft gesteld dat hij geen bedrag van de bekeuring heeft genoemd. Ter zitting van de Commissie heeft betrokkene echter verklaard dat hij wel heeft geroepen dat die bekeuring minimaal 350 euro zou bedragen. Hoewel de Commissie het kwalijk vindt als een politieambtenaar in de eerste en tweede fase van de klachtbehandeling verschillende verklaringen over hetzelfde onderwerp aflegt, is zij van mening dat klager niet in zijn belangen is geschaad.(bron: Rapport Klachtencommissie Politie Midden-Nederland, 17 december 2018)

De verklaringen van brigadier Sandor Baauw zijn allen gedaan schriftelijk in zijn verweren tegen de klager. Volgens de commissie liegt Sandor Baauw dus in zijn verklaringen.

Anderen de maat nemen en hoge boetes opleggen, middelpunt zijn samen met een agent Meijers in vele WOK-meldingen waarvan slachtoffers zelfs een Facebook-pagina Anti Wok meldingen hebben gemaakt, liegen in schriftelijke verklaringen, maar ook vertegenwoordiger van collega’s in de vakbond NPB en de Ondernemingsraad van de Politie Nederlands-Midden.

Wat is integer? Wat is eerlijk? Kleine leugentjes zijn ook leugens. Kleine overtredinkjes zijn ook overtredingen. Vooral wanneer de dader zelf politieagent is. Blijkbaar is er nog veel te verbeteren op dit vlak bij onze Nationale Politie.

Intussen blijkt dat bij de Nationale Politie veel mensen niet worden gescreend en wanneer mensen worden veroordeeld zij gewoon in dienst kunnen blijven als politieagent. De organisatie bestraft uiteindelijk in veel gevallen niet wanneer er wordt gelogen of de wet wordt overtreden.

Hoe anders gaat het bij Defensie waar onderscheiden militairen worden gedwongen ontslag te nemen alleen omdat zij lid zijn van een motorclub!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

‘Racistische’ armband populair bij politie

‘Wij zijn drie vrienden die werkzaam zijn bij de politie Midden-Nederland. Tijdens een reis door Amerika in 2014, zijn wij op bezoek geweest bij Amerikaanse collega’s in Fairfax County, Virginia. Wij werden daar als familie ontvangen en zagen al snel dat diverse politieagenten met speciale armbanden liepen. Deze thin line bracelet bleek symbool te staan voor wat de politie dag en nacht doet en meemaakt. Het laat de trots voor het vak zien en ook het respect voor alle overleden collega’s.’ Lezen we op de website van Thinlinebracelets.nl.

Drie dienders raken geïnspireerd door hun collega’s en beginnen terug in Nederland in hun vrije tijd polsbandjes te knopen en te verkopen aan collega’s. De opbrengst gaat naar stichting ‘Make a wish’. Het zijn zogenaamde survival-bracelets (Je kan de knopen loshalen en dan hou je een stuk paracord over, waar je wat aan hebt als je in het oerwoud, de woestijn of op een vlot op zee zit) met een blauw koord. Dat is de dunne lijn tussen goed en kwaad, waar politiemensen interessant over doen. Voor brandweer en ambulance zijn er rode en gele koorden, maar daarbij is niet duidelijk wat het voorstelt. Twee kanten van het vuur? De grens tussen gezond en gewond? De knopende agenten zeggen er niet bij dat dit symbool is ontstaan uit de ‘Blue Lives Matter‘ beweging. Amerikaanse politiemensen die een antwoord zochten op de leus: ‘Black Lives Matter’, zonder aan zelfreflectie te hoeven doen. Dus zonder iets te doen aan racisme, etnisch profileren en verdere misstanden bij de politie, waar de bevolking terecht om vraagt.

(Bron: Thinlinebracelets.nl)

Tot 1 minuut 30: Allerlei dienstverleners zijn bereid gevonden zich onherkenbaar te laten filmen. Ook een diensthond en politievoertuig worden ingezet.

Op 1 minuut 30: Hulpverleners zijn één grote familie, horen we. Het is altijd de politie die er een punt van maakt hulpverlener te zijn, meestal na beschuldigingen van discriminatie of buitensporig geweld, of wanneer iemand heeft teruggeslagen. Ambulancepersoneel of brandweer doen gewoon hun werk en krijgen dit soort beschuldigingen meestal niet.

Op 2 minuut 2: Er is 27.496 opgehaald voor Make a wish. Dat zijn 3437 armbandjes van 8 euro.

Op 2 minuut 29: Alles op alles zetten om kinderen hun ziekte te laten vergeten. Zoals polsbandjes knopen. Of op kosten van de belastingbetaler de politieheli een groepsfoto laten maken. En dat met een symbool dat direct samenhangt met het doodschieten van kinderen.

Op 4 minuut 26: We face what you fear. Zelfverheerlijking en bangmakerij in één zin.

Op 4 minuut 35: Het beeld wordt zwart/wit. Respect.

In 2015  stoppen de vrienden met zelf knopen. Dan komt er een webshop met allerlei spulletjes. Bijvoorbeeld een mes van het merk Walther ‘Uiteraard uitvoerig getest door ons tijdens de diensten!’ Hoezo? Als de politie een fouilleer-actie houdt, mag iemand dan zo’n mes bij zich dragen? En wat hebben ze nog meer getest tijdens de diensten?  Hoeveel van de opbrengst gaat nu nog naar Make a Wish? Wie bepaalt het assortiment? Is er een verband met de Amerikaanse webshop? Wat is eigenlijk de rol van politiebonden ACP en EPU? En wat is precies de symboliek van deze patch?

Na het doodschieten van Rishi Chandrikasing en de dodelijke mishandeling van Mitch Henriquez volhardt de politie in het ontkennen van hun probleem. Niet de politie is fout, maar de slachtoffers. Ernstig zieke kinderen worden misbruikt om falen en onwil aan het oog te onttrekken. Schaamteloos.

 

 

Stoere mannen in leren pakken

In het ganse land worden evenementen van motorclubs verboden. De politie zet organisatoren op het laatste moment onder druk om aanvullende maatregelen te treffen, waaraan soms niet meer kan worden voldaan. Gemeenten worden ingeseind door de politie die wijst op de gevaren voor de openbare orde, mocht een evenement toch doorgaan. Het levert voor de organisatoren van motorevenementen telkens grote schade op, terwijl ook onder het publiek grote onrust ontstaat. Tegelijkertijd zijn er bij de evenementen die toch doorgaan nooit incidenten. Er zijn geen vechtpartijen, er is geen enkele dreiging, er gebeurt helemaal niets. Ja, behalve dan de aanwezigheid van politieteams die na afloop van het evenement snelheidscontroles verrichten.

Toch zijn er evenementen die gewoon door kunnen gaan, zonder dat er vragen worden gesteld. De organisatoren van dergelijke evenementen moeten dus haast wel uit bijzonder hout gesneden zijn. Op 26, 27 en 28 mei 2017 viert Blue Knights MC zijn 20-jarig jubileum. Zij doen dat in stijl en hebben voor het evenement Villa Eikhold in Heerlen afgehuurd. Blijkbaar is er geen enkel probleem met de vergunning. De motorbende heeft al eerder in Villa Eikhold feesten gevierd en dat is allemaal goed gegaan, net als de feesten en evenementen van talloze motorclubs door het hele land. Wat is dus de reden dat Blue Knights MC totaal geen weerstand ondervindt van de politie en de gemeente?

Ten eerste natuurlijk bestaat Blue Knights MC uit alleen maar politieambtenaren en oud-politieambtenaren. De motorbende is ook niet zomaar een MC, maar zelfs een LEMC. Wat betekent Law Enforcement Motorcycle Club. Wij zullen aan de hand van één van de officieren van de club een portret schetsen van deze politiemotorbende.

Op 12 augustus 2013 berichtte het Algemeen dagblad over een mishandeling in Turkije. ‘Nederlander mishandeld in Turkije na klacht over horloge’, kopte het dagblad. ‘Paul Knörr (31) en zijn vriendin werken als surveillant bij de politie in Den Haag. In de winkel Star Time in Didim kocht de Hagenaar een waterdicht horloge. Na wat afdingen werd omgerekend 24 euro betaald. Maar later, bij het zwemmen in zee, bleek het niet waterdicht te zijn. Samen met mijn vriendin, haar dochter, zus en twee dochters van haar zus zijn we naar de winkel teruggegaan. verkoper bood me de keus: een ander horloge, of geld terug. Ik heb gezegd dat ik mijn geld terug wilde. De chef kwam erbij. Die zei dat het horloge gewoon werkte en dat Knörr loog. Maar Knörr hield voet bij stuk en eiste zijn geld terug. ‘Toen greep hij me bij de keel en sloeg hij me in het gezicht. Een andere medewerker sloeg me met een honkbalknuppel. Ik werd naar buiten getrokken en door talloze mannen geschopt en geslagen. Ik dacht dat het mijn dood zou worden.’ De Turkse geweldplegers zijn opgepakt en beboet. De murw geslagen Knörr moet met een civiele procedure zijn schade zien te verhalen.’, aldus het Algemeen Dagblad. Ja, er wordt wel vaker gewaarschuwd voor Rolex van plastic.

Paul zelf echter bleef niet bij de pakken neerzitten en vond dat het tijd was voor een verandering. Hij meldde zich aan bij Blue Knights MC in zijn woonplaats Den Haag en klom gestaag op in de rangen van de motorbende. Inmiddels bericht Paul op zijn LinkedIn-pagina dat hij het heeft gebracht tot ‘secretary’, een Amerikaanse term voor de functie van secretaris die afkomstig is van de eerste 1%-motorclubs uit de Verenigde Staten en die de Blue Knights zo aardig vonden dat ze hem overnamen.

Paul bracht het ook bij zijn martiale werkgever een stukje verder. Zo vertelt hij op LinkedIn dat hij inmiddels Generalist GGP is. Dat GGP staat voor Gebieds Gebonden Politie. Paul vermeld nog dat zijn specialiteit is ‘Narcotica (Weed) Expert’. Paul Knörr blijkt ook maatschappelijk zeer actief. Zo heeft hij zijn eigen website waarop hij vertelt hoe hij, naast zijn drukke functie als politieman, ZZP’er is en een reclamebureau heeft. Hij is ook fotograaf en voor degenen die zich onveilig in huis voelen biedt Paul ook beveiligingscamera’s aan. (https://paul.knorr.pro/).

Paul is ook lid van Fotoclub F22, heeft een Twitteraccount waarop hij politievakbondsmeneer Gerrit ‘Stallone’ van de Kamp volgt en heeft zijn eigen Facebookpagina. Op de laatste pagina blijkt dat Paul overal een eigen mening over heeft. Zo heeft hij een mening over etnisch profileren door de politie, de politieke partij DENK en Sylvana Simons, over Geert Wilders en drinkt hij geen cola meer.

Wij denken dat het wel goed komt met Politiepaultje van de Blue Knights. Alleen bij dat imiteren van 1%-motorclubs zou ik niet zo opscheppen over dat stoppen met cola drinken.

De schoenmaker en zijn leest.

Zijn de meeste burgers al bezig met na te denken over de naderende Paasdagen, de heren en dames van de politie zijn daar nog lang niet. Kan iedere psycholoog de lezer aanraden vooral vooruit te denken en vervelende gebeurtenissen achter zich te laten, de politie kan dat eenvoudig niet. Het laat zien dat de trauma’s diep zitten. En misschien niet meer te genezen zijn.

De site geweldtegenpolitie.nl is van dit trauma een treffend voorbeeld. De bijdrage van moderator van 5 januari 2017 laat zien dat het echt niet meer kan. In het artikel wordt aangegeven hoe er wel bijna elke dag geweld tegen de politie wordt gebruikt, en ook op Oudejaarsnacht. En uitgerekend op oudejaarsnacht is de politiecapaciteit op straat onvoldoende. ‘Meer mensen, middelen en bevoegdheden.’ staat er bijna onderaan het artikel, dat zo uit de koker van Gerrit van de Kamp lijkt te zijn.

Want, in tegenstelling tot twee jaar geleden toen het hele Haagse Binnenhof werd omsingeld en afgesloten door politieambtenaren met politiematerieel en wapens van de baas om meer loon af te dwingen, is er op Oudejaarsavond niet genoeg politievolk op straat. Omdat de politie met u meedenkt is er meteen maar een hele reeks maatregelen aan het artikel toegevoegd.

Zo wil de artikelschrijver observaties door politiemensen van potentiële relschoppers vooraf aan Oudejaarsavond. Ja, wat kan een nadenkend mens daar nog aan toevoegen? Misschien kunnen ze eerst ook overal aanbellen om te vragen of er nog plannen zijn? Gaat u nog vuurwerk gooien naar hulpverleners? Nee? Prettige dagen!

Er moet gekeken worden of zwaar vuurwerk ondergebracht kan worden bij de wet wapens en munitie. Er kunnen dan zwaardere straffen worden geëist. De agent gaat hier alvast op de stoel van de Tweede Kamer zitten. Even de wet veranderen jongens. Voorts wil men nu ook auto’s in beslag nemen en verbeurd verklaren wanneer daar illegaal vuurwerk in wordt aangetroffen. Ook woningen waar illegaal vuurwerk wordt aangetroffen, moeten van hun bewoners kunnen worden ontdaan. Hoeveelheden worden daarbij niet genoemd in het politievoorstel. Een reden te meer om politiemensen ver van wetgeving te houden.

De moderator komt nu pas goed op gang. Hij gaat verder: ‘Voor het gooien van vuurwerk en andere middelen naar hulpverleners een boete van minimaal 5000 euro. Direct beslag laten leggen en vorderingen instellen. Bij minderjarigen verhalen op de ouders met dezelfde aanpak. Heb je alcohol of drugs op en gooi je vuurwerk? Dan wordt bovenstaande boete verdubbeld. Maak deze benadering ook mogelijk indien dit in groepsverband aan de orde is waarbij het niet uitmaakt wie uiteindelijk gegooid heeft. Ken de politie bevoegdheden toe ten aanzien van het kunnen handhaven van sociale veiligheid (bijv. afkoelingsperiode om escalatie naar strafrecht te voorkomen). Publiceer bij herhaling van het gooien met vuurwerk de identiteit van de betrokken persoon. Voer minimumstraffen in.’

Lees dit eens goed. Dat laatste. Met drank op of onder invloed van drugs vuurwerk gooien de boetes verdubbelen? U gooit dus een kanonslag en meteen komt daar een agent met zijn blaaspijp om uw alcoholpercentage te meten. Ja, dat wordt wat op Oudejaarsavond met al die feestvierders die om 0.00 uur een fles Champagne opentrekken.

Het gooien met vuurwerk in groepsverband is nog mooier. Iedereen viert Oudejaarsavond natuurlijk in groepsverband. Bovendien is iedereen thuis. Om 0.00 uur staat iedereen op straat bij zijn huis vuurwerk af te steken. Dus in de drukte moet de agent gaan bepalen of dat is in groepsverband of individueel. Wie hoort er bij die groep en wie niet? Dat gaat waanzinnig veel capaciteit kosten om dat uit te voeren. Gelukkig kan ook de naam van de vuurwerkgooier worden gepubliceerd. De Telegraaf op 1 januari 2018: ‘Jan Pruts heeft een vuurpijl afgestoken en Piet Prul keek daarnaar.’

De rest van het artikel staat bol van de citaten van ingezonden stukken van politieambtenaren. Allemaal mensen die na het succesvol voltooien van de politieschool menen op de stoel van de rechter te kunnen gaan zitten. Een paar lessen in Nederlands recht worden danig verward met een universitaire rechtenstudie, hoewel de enige overeenkomst is dat beiden zittend worden genoten.

Het is bijna onvoorstelbaar dat geweldtegenpolitie.nl echt van de politie zelf is. Rondkijkend vallen ons nog meer zaken op: ‘Respecteer het werk van politieagenten. Misschien redden zij morgen jouw leven.’ staat er helemaal bovenaan. Wij denken meteen aan Mitch Henriquez en al die anderen die vorig jaar werden beschoten en genekklemd. Voor hun eigen veiligheid, dat is ook weer waar.

Verder tal van kleine krantenkopjes in de marge: ‘Verknal het niet tijdens oud en nieuw.’ een spreuk van korpschef Gerard Bouman, waarvan wij niet konden vermoeden dat hij tot zulke woordspelingen in staat kon zijn. ‘Politieagenten hebben totaal geen vertrouwen meer in de politiek’, is een andere kop. Ernstig. Het doet ons denken aan Wilders die sprak over een nepparlement en neprechtsspraak. Het kwam hem op een ernstige berisping van het Hof te staan. Maar de agenten kunnen zich ongestraft bemoeien met politiek.

Is het echt zo erg gesteld met de politie? Wij keken eens naar de politielonen. De politiesurveillant verdient maximaal 2.656 euro bruto per maand. De hoofdagent kan doorstoten naar maximaal 49.000 euro bruto per jaar. Los van onregelmatigheidstoeslagen en eindejaarsuitkering. Ja, heel veel mensen verdienen niet meer. De politiechefs daarentegen verdienen stukken beter. RTL zocht dit uit en komt tot de ontdekking dat er 13 politiebazen zijn die meer verdienen dan de minister. De minister verdient 144.000 euro bruto per jaar. De hoogst verdienende politiebaas is een Amsterdammer en die gaat naar huis met 219.000 euro bruto per jaar. Los van extra’s nog. Gerard Bouman, die zo is begaan met het lot van zijn onderagenten, verdient een slordige 185.000 euro bruto per jaar. Als adviseur van de politie op de Antillen en verdachte van betrokkenheid bij het Centrale Ondernemings Raad-schandaal. Want het is blijkbaar nooit genoeg.

Nu het geweld tegen de politie. Het Parool van 7 januari 2017 meldt: ‘het aantal geweldsincidenten waarvan de politie doelwit is, blijft al vele jaren min of meer stabiel – zij het op een hoger niveau dan in de decennia daarvoor.

Dat blijkt ook uit onderzoek van politiesocioloog Jaap Timmer van de Vrije Universiteit Amsterdam, dé deskundige op het gebied van geweld door én tegen de politie.’ Het geweld neemt dus helemaal niet toe.

Www.handhavingsacademie.info/geweld vermeld op zijn site waar dit geweld tegen hulpverleners vandaan komt. ‘Een van de oorzaken voor het toenemende geweld is dat de geweldpleger zich vaak machteloos of gefrustreerd voelt. Onderzoek, uitgevoerd door het Verwey-Jonker instituut, toont aan dat de geweldpleger meestal een burger betreft die een ander verwachtingsbeeld heeft van de hulp die wordt geboden door politie, brandweerpersoneel of ambulancepersoneel. Burgers voelen zich onzeker en machteloos wanneer de hulpdiensten arriveren en vervolgens niet volgens hun eigen verwachtingen handelen. Deze machteloosheid kan dan transformeren naar geweld richting publieke hulpverleners. Deze oorzaak voor het geweld is in belangrijke mate weg te nemen door duidelijke communicatie. Hoe en door wie deze communicatie in zo’n crisis situatie het best kan worden verzorgd is een interessante vraag. Is een communicatiespecialist op de plek des onheils misschien een goed idee?’

De handhavingsacademie komt niet lichtzinnig tot zijn conclusies. Er is wetenschappelijk onderzoek verricht. Ze komen ook al met oplossingen: Betere communicatie. Maar ja, wetenschap en politie. Na twee onafhankelijk van elkaar uitgevoerde wetenschappelijke onderzoeken naar etnisch profileren, kwam de politie ook al niet verder dan een botte ontkenning. Mogelijk afgekeken van verdachten.

Het aantal vuurwerkslachtoffers neemt ook niet toe volgens de NOS op 3 januari 2017. Hoewel de daling wel stagneert. Maar er is geen toename. Wat is dus de paniek?

Een totaal social media-verbod voor politieagenten zou uitkomst kunnen bieden. Gewoon, net als alle andere mensen in Nederland, je werk zo goed mogelijk doen en anders een andere baan zoeken is een andere zich opwerpende gedachte. Heel blij zijn met een full-time baan die veel werklozen en ZZP’ers en andere deeltijdslachtoffers niet hebben is een andere aanbeveling. Politiek aan politici, wetgeving aan juristen en het bestuur aan de bestuurders overlaten is nog een gedachte. Per slot lopen wij toch ook niet op straat te schieten?

 

 

De politie wil meer (smeer)middelen

2017 is nauwelijks begonnen of de politie haalt alweer alle kranten. Niet omdat er iets is gebeurd. Nee, maar omdat ze iets willen dat ze niet hebben. Ze willen meer middelen, ze willen meer bevoegdheden. Ze willen ook meer steun en sympathie van het volk.

Tegelijkertijd is in dezelfde periodieken te lezen hoe de verkeersboetes enorm omhoog gaan. Vooral voor kleine overtredingen. Een oud-politieman nota bene in Zwolle wilde aangifte doen tegen de eigenaar van een vechthond die zijn hond heeft doodgebeten, maar volgens de politiemevrouw die hem te woord stond was dat niet mogelijk. In Meppel gaf de politie aan dat een vuurwerkslachtoffer al was overleden toen deze nog leefde en moest toen excuses aanbieden aan de familie die van niets wist, net op het moment dat de man wél overleed. De Telegraaf bericht hoe in Rotterdam een politieagent wordt gesteund door zijn meerderen die van een dakloze zijn winterjas afpakte omdat er een beveiligingslogo op zat. Wel vond de politie het goed dat er nu een discussie over daklozen op gang is gekomen. En in Maastricht blijkt een arrestant overleden te zijn door het gebruik van een nekklem. Uit de cijfers blijken er minder incidenten met geweld tegen hulpverleners te zijn dan voorgaande jaren, maar volgens de politie en de politievakbondsmeneer Van de Kamp kan het echt niet langer. Vuurwerkslachtoffers zijn ook dit jaar weer verminderd, maar de nationalepolitiekorpsmeneer Akerboom vindt dat nu eindelijk zwaar vuurwerk moet worden verboden.

Wij vragen ons af of de politie eigenlijk wel eens geld uitgeeft aan mediatraining.

 

De man die zichzelf gijzelde

Heeft de oud-chef van de Nationale Politie de geldverspilling van de Centrale Ondernemingsraad van de Nationale Politie door de vingers gezien in ruil voor steun voor de reorganisatie bij de politie waarvan we allemaal weten dat die zeer moeizaam verloopt?

Uit het overzicht van de uitgaven blijkt dat de COR het breed liet hangen. Het jaarbudget van 1,6 miljoen euro werd met 236.000 euro overschreden. De feiten zullen worden onderzocht en de conclusies zullen bekend worden gemaakt. Maar of het voor commotie zal zorgen? Of er maatregelen zullen worden getroffen?

Dupont zette voor u enige feiten alvast op een rijtje.

In het artikel ‘The man who would be king’ toont Dupont aan hoe de grote baas van de politievakbond ACP, Gerrit van de Kamp, binnen die organisatie de macht grijpt en een baan afdwingt voor zijn vriendin in ruil voor zijn steun aan de reorganisatie van de politie. Het heeft geen negatieve consequenties voor Gerrit. Verder reageerde in hetzelfde artikel Gerrit ook op de dood van Mitch Henriques: ‘Handen af van onze mensen!’

In het artikel ‘Boeman Bouman en zijn patriotten van de politiestaat’ toont Dupont aan hoe Gerard Bouman de wet wil veranderen om politieagenten niet meer zo eenvoudig te laten vervolgen wanneer zij hun wapen trekken. Bouman lijkt boven de wet te willen staan. Bovendien blijkt dat Bouman bij verschillende schietincidenten door politieagenten, nadat de rechter een uitspraak heeft gedaan en de agent veroordeelde, toch aan de kant te blijven staan van de schietgrage agent.

Onlangs werd bekend dat Gerard Bouman meteen na de dood van Mitch Henriques naar de verantwoordelijke vijf agenten is gegaan en ze heeft verzekerd dat hij er alles aan zou doen om ze in dienst van de politie te houden.

Vorige week beschuldigde Gerard Bouman de Caribisch Nederlandse politie van niet integer handelen. Volgens Trouw op 5 november 2016: ‘Het gaat om het privé-gebruik van dienstvoertuigen, het onrechtmatig schrijven en laten uitbetalen van overwerk en om privé-activiteiten in werktijd.’ Iets dat nogal lijkt op de beschuldigingen tegen de COR van de politie, waarvan Bouman geweten zou moeten hebben.

Enkele jaren geleden rapporteerde Amnesty International dat de Nederlandse politie etnisch profileert. Het NRC zegt op 28 oktober 2013: ‘De Nationale Politie herkent zich niet in de bevindingen van Amnesty. De politie vindt de kritiek volgens korpschef Gerard Bouman ongegrond en onjuist.’ Een organisatie die boven elke verdenking verheven is. Maar meneer Bouman weet het beter. Dat die mening over etnisch profileren niet verbetert is bleek uit het Dupont-artikel van 3 oktober 2016 ‘Zoals de waard is, vetrouwt hij zijn gasten (2)’. Twee wetenschappers presenteerden een onderzoek dat etnisch profileren aan de kaak stelt, maar de politie zelf vindt van niet. Zonder enige wetenschappelijke onderbouwing. Het is gewoon niet zo, vindt de politie.

Of de acties van Bouman worden ingegeven door een soort etnisch profileren, weten wij niet. Zijn steun aan de daders van de doodslag op Mitch Henriques, zijn ontkennen van de duidelijk bewijsbare etnische profilering en zijn beschuldigingen naar de politiekorpsen van de Antillen. Het lijkt of de politie zichzelf gijzelt en lijdt aan een Stockholm-syndroom. Wij zijn goed en jullie niet.

In elk geval bleek dat de voorzitter van de Centrale Ondernemingsraad van de Nationale Politie met twee handlangers vorig jaar 17.500 euro opmaakten aan een reis naar Curaçao. Op kosten van de COR natuurlijk. Ja, dan doet oud-korpschef Bouman het beter. Die zit op dezelfde Antillen in de zon en verdient daarmee 185.000 euro per jaar.

 

 

 

CrimiNee!

CrimiNee! staat er bovenaan de CV op zijn LinkedIn-pagina. Peter van den E., niet te verwarren met de grote televisiebaas, is commissaris van politie in Eindhoven. Tenminste, dat is hij nu nog, want wij vrezen voor zijn baan.

Nou klinkt dat ‘commissaris’ nog heel Nederlands, maar Peter doet erg veel moeite de wereld te laten weten dat hij ook Engels spreekt. Op LinkedIn zijn al zijn functies en kunsten in kaart gebracht. In het Engels, wel enigszins raadselachtig want gokt hij op de Engelstalige markt? En waarom dan? Maar goed, dit is de koop waar:

Program Manager Operational Field Labs Dutch Institute for Technology, Safety & Security april 2009 – mei 2013 (4 jaar 2 maanden)

Development of Safety and Security Programs, namely; Safe Industrial Parcs, Safe Inner Cities, Safe Restplaces (Secure Lane). Special Projects; Queens Day 2010 and 2011. Most recent; Development of Netcentric Network for the Public and Private Security Partners.

Programma Manager

Dutch Institute for Technology, Safety & Security

2009 – 2013 (4 jaar)

Peter van den E. is dus werkzaam als politieman en dan vooral in het elektronische segment van die tak van sport. Dat is interessant, want er wordt de laatste jaren erg veel gefronst wanneer het gaat om die elektronische oorlogvoering tegen criminaliteit. De burger is erg bang dat zijn vrijheden worden ingeperkt. Elektronisch toezicht is er namelijk overal. Camera’s door het ganse land, scanners voor kentekens en gezichtsherkenning langs snelwegen en in sommige binnensteden, afluisterpraktijken en internetinkijkoperaties. Die ambtenaar die vroeger de envelop van je post losweekte is al lang vervangen door een it-expert. Dat de burger zich dus zorgen maakt, spreekt voor zich. De overheid komt zo langzamerhand bijna alles van je te weten en je kunt daar niets tegen doen. Bovendien vraagt de politie telkens om meer bevoegdheden, dus het eind van de controlestaat is nog niet in zicht.

De overheid pareert onze zorgen door te roepen dat je toch niets te verbergen hebt. ‘Je hebt toch niets te verbergen?’ ‘Je bent toch geen crimineel?’ En tegelijkertijd worden de ordetroepen van de staat aangeprezen als je beste vrienden, waarvan je geen gevaar te duchten hebt. ‘De politie is je vriend!’ Om de burger er maar van te overtuigen dat de politie aan jouw kant staat, volkomen eerlijk is en je je altijd volledig kunt verlaten op de ‘dienders’.

De NOS bericht vandaag het volgende: ‘De Nederlandse Politiebond pleit voor een breed onderzoek naar corruptie binnen de politie. Voorzitter Jan Struijs vraagt zich af of er bij de politietop sprake is van naïviteit. Er zou onvoldoende besef zijn dat de politie kwetsbaarder is geworden voor corruptiepraktijken.

Struijs pleit vanochtend in De Telegraaf voor “een serieus onderzoek” in een reactie op de jongste corruptiezaak bij de politie. In een toelichting tegen de NOS zegt hij dat minister Van der Steur opdracht moet geven tot een diepgaand onderzoek naar de voedingsbodem van de corruptie binnen het politieapparaat.

Struijs benadrukt dat de tijden zijn veranderd: “Dit zijn niet meer de jaren 90. Corruptie is niet meer de politieman of -vrouw die in de sportschool wordt benaderd.” De NPB-voorzitter wijst op kwetsbare ict-systemen, waarvan codes duur worden verhandeld en binnen no-time in verschillende criminele netwerken belanden.’

Uitgerekend die aardige politiemeneer die zich heeft gespecialiseerd in electronica lijkt dus niet zomaar een vriend. Blijkbaar hebben we dus wel iets te verbergen. En de situatie stopt niet bij die politiemeneer, de voorzitter van de politiebond wil een groot onderzoek naar corruptie bij de politie omdat er nog veel meer wordt vermoed. ‘Je hebt toch niets te verbergen?’

Omroep Brabant is er ook al opgedoken en zegt het zo: ‘De politiecommissaris was bij de Nationale Politie verantwoordelijk voor de inzet en aanschaf van camera’s, microfoons en andere technische hulpmiddelen. Van den E. is volgens de krant nog op vrije voeten, maar hij zou in oktober worden aangehouden. Hij wordt ervan verdacht zelf te hebben geprofiteerd van zaken die de politie met bedrijven deed. Ook wordt hij verdacht van belangenverstrengeling door zaken te doen met vrienden. De Eindhovenaar was van 2003 tot 2013 directeur van CrimiNee! Het Regionale Platform Criminaliteitsbeheersing van de regio Brabant-Oost. Een stichting waarin overheid en bedrijfsleven samenwerken.’

Het ziet ernaar uit dat de Engelstalige politiecommissaris uit Eindhoven binnenkort zijn LinkedIn-pagina meer dan nodig heeft.

De politie en het mysterie van Justitie en Veiligheid

Al eerder schreven wij hoe het er op lijkt dat de politie geheel op eigen gezag beleid uitstippelt en mensen en motorclubs vervolgt. Er worden eigenhandig fantasierijke rapportages uit de hoge hoed getovert, die vervolgens worden aangesmeerd aan gemeenten en de media. De schade die op deze manier ontstaat is enorm. Mensen raken hun baan kwijt, clubhuizen worden gesloten, dwangsommen worden opgelegd, leden van motorclubs komen in een sociaal isolement. Motorclub Veterans MC heeft begin deze maand een rechtszaak aangespannen tegen de politie wegens laster en smaad en hoopt in oktober op een uitspraak van de rechter.

Inmiddels gaat de politie gewoon door met ‘waarheidsvinding’ en komt en passant ook nog met acties om meer loon af te dwingen. Ministeries worden geblokkeerd, politiebureaus worden gesloten voor het publiek, er wordt gedreigd met het niet opleggen van boetes waarbij chaos ontstaat omdat even later toch maar wordt afgezien van deze actie. Maar, wat blijkt nu, de politie is niet alleen in het eigen rechtertje spelen. Het Openbaar Ministerie deelt de interesses van zijn trouwe uitvoerders. Sterker nog, zij doen hetzelfde.

Gisteravond sprak de bekende misdaadverslaggever Peter R. de Vries daarover bij Witteman. Volgens De Vries is de Nationale Politie een grote mislukking geworden en doet het OM alsof zij geen verantwoording hoeven af te leggen. Advocaat Spong voegde daar aan toe dat de bezem er door moest bij het OM. Wat was er aan de hand? Ging het weer over motorclubs?

De aanleiding van het gekrakeel was de reportage van Brandpunt afgelopen zondag over Volkert van der Graaf. Van der Graaf vertelde voor de verborgen camera hoe hijzelf met zijn advocaat contact had opgenomen met een fotograaf om een foto te laten nemen op straat en die in De Telegraaf te laten plaatsen. De heksenjacht op hem zou daarmee hopelijk ophouden. Terwijl half Nederland probeerde in beeld te komen om een afkeurende reactie te geven op het gebeurde, omdat Volkert daarmee zijn vrijlatingsvoorwaarden zou hebben geschonden, kwam ook minister Ard van der Steur in beeld.

Van der Steur is minister van Justitie en Veiligheid en hij werd als eind- en hoofdverantwoordelijke van het OM ter verantwoording geroepen door de Tweede Kamer. Maar, zo verklaarde hij, er was hem niets bekend van een deal tussen Volkert van der Graaf en De Telegraaf. Het OM wist er niets van. De volgende dag bleek echter dat het Openbaar Ministerie wel degelijk op de hoogte was van de fotosessie en dat zelfs bodyguards beschikbaar waren gesteld om de hele Amsterdamse gracht af te sluiten voor de fotosessie, zodat ongestoord kon worden gefotografeerd. Alleen de minister werd hiervan niet op de hoogte gesteld. De minister lichtte op die manier de Tweede Kamer verkeerd voor en zette daarmee zijn functie als minister op het spel.

Zoals Peter R. de Vries en mr. Spong betoogden, was het hele verhaal het zoveelste bewijs van de eigengereidheid van het Openbaar Ministerie, eigenlijk zelfs van het hele Ministerie van Justitie en Veiligheid. Het OM overtrad buiten medeweten van de reclassering vrijlatingsvoorwaarden buiten de minister om en loog daarover tegen de minister toen er vragen werden gesteld. Tegen de voorganger van minister Van der Steur, Ivo Opstelten, werd ook gelogen over deals met criminelen, de zogenaamde bonnetjesaffaire. Er moesten door die affaire een minister en zijn staatssecretaris opstappen.

We hebben dus een Tweede Kamer die om de tuin wordt geleid. Een minister die in zijn eigen ministerie weinig te zeggen heeft en waartegen door zijn eigen ambtenaren wordt gelogen. We hebben een OM dat op eigen houtje deals maakt met criminelen en daar vervolgens over liegt tegen de minister. We hebben een Openbaar Ministerie dat weigert in actie te komen tegen gemeenten die met hun begroting knoeien.We hebben ook een reorganisatie bij de politie die nu twee keer zo duur zal uitkomen dan begroot, terwijl die reorganisatie een mislukking lijkt te worden. We hebben politiechefs die publiekelijk, buiten het parlement of de minister om, benadrukken dat de wet veranderd moet worden om motorclubs die niet strafbaar zijn tóch strafbaar te kunnen stellen. We hebben een politieapparaat dat aantoonbare onzin verkoopt in voortgangsrapportages om daarmee beleid te rechtvaardigen tegen mensen die geen vlieg kwaad doen. We hebben machtige politievakbondsleiders die hun leden maatschappelijke ontwrichtingen laten uitvoeren om meer loon af te dwingen, terwijl diezelfde vakbondsman beschuldigd is van een vorm van corruptie.

De vragen die niemand stelt zijn simpel. Is het Openbaar Ministerie nog wel uit op waarheidsvinding? Is het Openbaar Ministerie niet zijn eigen koers aan het varen buiten parlement en minister om? Is de politie er niet in geslaagd een stille staatsgreep te plegen? Wat is het woord van de politie en het Openbaar Ministerie waard?

Het hoofd koel houden

Deze week kwam de politie veelvuldig in het nieuws. Er waren verschillende rechtszaken tegen schietende politiemannen en dat pakte niet altijd goed uit. Niet voor de slachtoffers, maar ook niet voor de politiemannen. En dat zorgde voor erg veel onstuimigheid bij de doorgaans zo rustige mannen. Het was ook wel een hard gelag.

Eén politieman werd veroordeeld tot maar liefst twee jaar gevangenisstraf voor het neerschieten van de bijrijder van een man die ervandoor wilde gaan tijdens een mislukte aanhouding. Twee andere politiemannen moesten terecht staan voor het doodschieten van een onruststoker met een bijlachtig voorwerp. Opmerkelijk was dat de man in de rug werd geschoten. Beide slachtoffers wilden er dus vandoor gaan en hadden het niet per se gemunt op de politiemannen. Toch voelden dezen zich zeer bedreigd. Een soort verlatingsangst wellicht?

Opmerkelijk ook dat het Openbaar Ministerie de agenten helemaal niet wilde vervolgen en ook vroeg om vrijspraak voor de angstigaards die met pruik in de Rotterdamse rechtszaal verschenen. Uiteindelijk volgde vervolging alleen doordat de ontstemde familie van het overleden slachtoffer dat had afgedwongen. Ja, het is vast niet eenvoudig deze dagen officier van justitie te zijn. Het vervolgen van gewone burgers voor simpeler feiten spreekt ze vast meer tot de verbeelding.

Als een rots in de branding verscheen ook allergrootste opperhoofd van alle agenten in beeld. ‘Houd het hoofd koel en het verstand erbij!’, riep hij naar zijn ondergeschikten volgens de krant van wakker Nederland. ‘Dan moeten we eerst nog even naar huis!’, had het antwoord kunnen zijn. ‘Mijn collega’s en ik moeten oppassen voor de valkuil van emotionele ontboezemingen.’, zei de zeer hoge politiebaas ook nog. Blijkbaar verkeert de man in de veronderstelling dat zijn mannen gerecruteerd werden onder het neusje van de zalm van Neerlands kunstzinnig deel des volks.

‘Het is aan ons om escalatie te voorkomen door het hoofd koel en het gezond verstand erbij te houden.’, meldde meneer Bouman nog ten overvloede aan zijn trouwe volgelingen. Escalatie? Hoe bedoelt hij dat? Die agenten die nu met pijn en moeite toch nog worden vervolgd worden nogal van ernstige feiten verdacht. Escalatie? Wat dachten ze dan te gaan doen? Nog iemand neerschieten? Die fijnbesnaarde volgelingen van hopman Bouman moeten op de kermis gaan werken. Daar kunnen ze schieten wat ze willen.

‘Wij laten ons niet verleiden tot ongepaste bewoordingen in (sociale) media. Wij vermijden generalisaties over de rechtspraak in ons land. Zulke uitlatingen zijn onjuist, misplaatst en brengen ons niet verder’, voegde hopman Bouman er nog aan toe. Generalisaties vermijden over de rechtspraak in ons land? Hebben die emotionele lakeien van meneer Bouman daar een mening over dan? En wat denken ze dan? Laat me eens even raden. Er wordt te zacht opgetreden tegen burgers die de wet overtreden en te hard tegen politiemensen die de wet overtreden. Nou, dat is nogal wat. En meneer Bouman weet dat ze dat denken en roept ze nu op om dat niet meer op de sociale media te roepen. Volgens de korpschef spreken reacties van collega’s op internet boekdelen, meldt opnieuw De Telegraaf. Jaja, die politiemensen laten hun ware aard wel zien.

Het is dan ook wel goed mis met de politie in Nederland. Na weken van berichten op sociale media heeft de politie er schoon genoeg van. Politieagenten die een jongetje schopten, een andere jongetje die werd vastgebonden aan een politiemotor en moest meerennen, een nekklemdode, talloze berichten over andere nekklemdoden die nog verder worden uitgezocht, berichten over afluisteren wat door de politie in Nederland al jaren relatief veel meer gebeurt dan in andere landen, berichten over een politie die vaker schiet dan in andere landen. En dan het ergste nog dat het nu wordt gemeld op sociale media en niet op de gewone media. Die gewone media kun je controleren en beïnvloeden, maar die sociale media niet.

Wat al helemaal de zaak verergert is dat bijna iedereen een geheimzinnig apparaatje heeft waarmee je niet alleen kunt fotograferen, maar ook nog kunt telefoneren. Niets ontgaat de burger nog en ontkennen helpt niet langer.

Volgens vooruitstrevende politiemensen moet de wet verandert worden om de bevoegdheden van de politie te verruimen. Zo kunnen bijvoorbeeld motorclubs makkelijker verboden worden, zegt politievakbondsgoeroe Gerrit van de Kamp. Van de Kamp wil ook dat agenten die schieten voortaan officieel verdachte zijn en geen getuige. Dan hebben zij meer rechten namelijk. Misschien is het ook een zeer goed idee om ingewikkelde apparaten voor burgers te verbieden. Dan kan niet meer worden gefilmd dat slachtoffers langzaam kreperen en geen hulp geboden wordt. Dan helpt ontkennen ook weer.

Ik vrees echter dat de politie nog niet toe is aan dergelijk gedegen denkvermogen. Uit goede bron verneem ik dat momenteel in speciale trainingskampen politiehonden worden getraind om het goede nieuws te brengen. Allemaal deel van het nieuwe charme-offensief. En de hond die het hardste blaft is Gerlof Leistra.

 

 

 

 

 

 

Boeman Bouman en zijn patriotten van de politiestaat

Een prachtig verhaal over een politieman en hoe het gaat met vrijheid wanneer je eventjes niet goed oplet.

De politieman is commissaris Bouman. Dat is er niet zomaar één. Commissaris Bouman is de grote baas van de Nederlandse politie. De allerhoogste chef. Vlak onder de minister van Justitie en Veiligheid. In een rechtsstaat is het zo geregeld dat de minister, als vertegenwoordiger des volks, de verantwoording heeft over het politieapparaat. Hij is dus de baas en hij is verantwoording schuldig aan het parlement. We zullen dus uitleggen wat een rechtsstaat eigenlijk is. Wikipedia zegt het volgende hierover:

‘Een rechtsstaat is een staat waarvan de macht gereguleerd en beperkt wordt door het recht. De rechtsstaatgedachte is ontwikkeld tegen de praktijk van absolute vorsten. De rechtsstaatgedachte wil willekeur voorkomen en rechtszekerheid en rechtsgelijkheid bevorderen. In een rechtsstaat worden burgers tegen de macht van de staat beschermd door wetten. Onafhankelijke rechters kunnen bij een conflict oordelen en worden geacht de wetten te volgen. Een rechter kan bij overtredingen sancties opleggen die wettelijk geregeld zijn. Als de rechters in een staat niet onafhankelijk zijn, mag die staat geen rechtsstaat genoemd worden.’

De minister is de baas en de politie niet. De politie heeft voor goed functioneren natuurlijk zijn eigen hierarchie en een eigen baas. Maar die baas staat onder de minister en ook onder de wet. Er zijn wetten die de basis zijn voor het functioneren van de staat. Wanneer het omgekeerd zou zijn is er sprake van een politiestaat. Wikipedia zegt over de politiestaat het volgende:

‘Onder een politiestaat verstaat men een staat waar de sociale, economische en politieke macht door de leiders gehandhaafd wordt met behulp van (geheime) politie. Deze politie heeft in dit soort staten meer bevoegdheden dan gebruikelijk is in een liberale democratie. Politiestaten in de strikte betekenis van het woord worden meestal gekenmerkt door totalitarisme en een sterke sociale controle.

Onder druk van een interne of externe bedreiging van de staatsveiligheid, al dan niet openlijk of bedekt gepromoot door media en overheden, bestaat het gevaar dat wetten doorgevoerd worden die burgerrechten inperken en stapsgewijs in de richting van een politiestaat leiden. Dikwijls wordt deze ‘bedreiging van de staatsveiligheid’ in scène gezet door degene die zich vervolgens als dictator ontpopt. Voorbeeld is nazi-Duitsland. Adolf Hitler kwam via verkiezingen op democratische wijze aan de macht. Vervolgens wist hij na de Rijksdagbrand, die hoogstwaarschijnlijk door de nazi’s zelf is voorbereid, grote bevoegdheden naar zich toe te trekken (uitroepen van de noodtoestand, etc) om ‘de orde te handhaven’. Met deze, in theorie tijdelijke, ‘ordehandhavingswetten’ schakelde hij in snel tempo alle politieke tegenstanders uit, werd de noodtoestand permanent, en werd het hele land aan zijn wil ondergeschikt gemaakt. Een recent voorbeeld van inperking van burgerrechten gebeurde na de aanslagen op 1 september 2011 in de VS. Ook hier werden sommige burgerrechten (in theorie tijdelijk) ingeperkt zoals het absolute recht op privacy. De regering Bush gaf aan dat dit in het kader was van de strijd tegen terrorisme en tegen drugs.’

Is Nederland nu het één of het ander? Is Nederland een rechtsstaat, zoals de mensen denken, of is Nederland een politiestaat?

Wij geven wat voorbeelden om de lezer aan het denken te zetten. In De Telegraaf van 4 maart 2015 zegt commissaris Bouman: ‘Er is een wetswijziging nodig om ervoor te zorgen dat agenten die noodgedwongen hun dienstwapen hebben moeten gebruiken, niet meer in hetzelfde juridische hokje terechtkomen als een burger of een crimineel.’ Dat zegt Bouman dus ruimschoots voor de dood van Mitch Henriques en de schietende agent uit Kerkrade.

Het blijft daar niet bij. Op 17 juli 2015 bericht 1limburg.nl het volgende: ‘De politieagent uit Kerkrade die vrijdag veroordeeld werd tot twee jaar cel krijgt massaal steun van zijn collega’s. Ze zijn het oneens met de uitspraak. Ook de nationale politie heeft geen goed woord over voor het vonnis. In een persbericht stelt de organisatie ‘verbijsterd’ te zijn door de veroordeling van de agent. “Ik ben vreselijk teleurgesteld in het vonnis van de rechtbank”, reageert korpschef Gerard Bouman van de nationale politie. Hij heeft contact gehad met Gery Veldhuis, de chef van de eenheid Limburg. “Ik heb hem aangegeven dat deze collega alle steun van onze organisatie kan verwachten die hij nodig heeft”, zegt Bouman. “Wat mij betreft staat vast dat we dit vonnis gaan aanvechten tot aan de allerhoogste instantie.” ‘

Korpschef Bouman, die ondergeschikte van de minister en daarmee dus onderworpen aan de rechtsstaat komt met twee zaken. Belangrijke zaken. Ten eerste wil hij de wet veranderen om schietende agenten niet zo snel te laten vervolgen. Ten tweede geeft hij aan de schietende en door de onafhankelijke rechter veroordeelde agent te steunen. De rechter veroordeelt de man dus en daarmee heeft die agent een strafblad. Hij is nu dus crimineel. Volgens de rechter. Maar niet volgens meneer Bouman. Wat ook al te denken geeft is de ‘massale steun’ van collega’s voor de veroordeelde agent. Die denken dus blijkbaar net over schieten als korpschef Bouman. Zeer opmerkelijk. En verontrustend.

Maar wij gaan verder. De directe chef van de politieagent uit Kerkrade heeft aangegeven de politieagent niet te schorsen. Afgewacht wordt het hoger beroep. Ook de korpsbeheerder van het politiekorps in Kerkrade onderneemt geen actie tegen de veroordeelde schutter. Wie is nu deze korpsbeheerder? De korpsbeheerder is burgemeester Jos Som. Zeg maar de grote man achter de strijd tegen ‘motorbendes’. De ‘papa’ ook van Suze Som die volgens hem ernstig is bedreigd door Hells Angels. De man ook die het vakantiehuiske van Piet van Pol bezocht in Frankrijk. Piet van Pol de van corruptie verdachte vastgoedontwikkelaar die banden heeft met VolkerWessels en de veroordeelde Roermondse ex-VVD’er Jos van Rey.

Wij gaan nu ietsje terug en komen terecht bij de Spaanse politieman luitenant-kolonel Antonio Molino Tejero die op 23 februari 1981 het Spaanse parlement binnendrong met zijn kornuiten, in de lucht schoot en riep: ‘Todos al suelo, y conho!’ Meneer Molino Tejero wist het beter dan de rechters en de parlementariërs.

Waarom doet dat ons denken aan politievakbondsleider Gerrit van de Kamp? De wet moet veranderd worden om motorbendes te kunnen verbieden, zo vond deze man, die er zijn hand niet voor omdraait zijn mannetjes het Binnenhof te laten omsingelen. Met politiematerieel en wapens. Dezelfde Gerrit van de Kamp die zijn vriendin opdrong aan de Nationale Politie voor een goedbetaalde baan en zijn steun voor de vorming van de Nationale Politie opzegde toen zijn vriendin werd ontslagen.

De hoogste politiebaas wil de wet veranderen en uit openlijk kritiek op een beslissing van een onafhankelijke rechter en de baas van de grootste politievakbond steunt hem door ook wetten te willen laten veranderen. ‘De politie is de baas op straat!’, hoorde je vroeger vaak roepen door agenten. Op straat of in de staat? Vanuit de politieorganisatie zelf horen wij nog geen tegengeluiden.

In het Wikipedia-artikel over de politiestaat staat ook het volgende: ‘Onder druk van een interne of externe bedreiging van de staatsveiligheid, al dan niet openlijk of bedekt gepromoot door media en overheden, bestaat het gevaar dat wetten doorgevoerd worden die burgerrechten inperken en stapsgewijs in de richting van een politiestaat leiden.’

Ook hier zien wij gelijkenissen met Nederland. Er wordt een vijandbeeld gecreeërd. Als externe bedreiging zou je kunnen zien de jihadstrijders in Irak en Syrië, die na terugkomst een interne bedreiging gaan vormen. Als interne bedreiging kun je ook de ‘motorbendes’ zien. Het is dan ook niet zozeer de rechtsstaat zelf die zich daarover zorgen maakt, maar het is de politie zelf die stemming maakt. Het is de politie die via de media en hun adviserende taak naar overheden toe bepaalt dat ‘motorbendes’ een groot gevaar zijn.

Om deze strategie van maatschappelijke onrust een gezicht te geven, worden leden van motorclubs met naam en club genoemd door de politie aan de media. Het zogenaamde ‘name and shame’- beleid. De politie heeft dus een aantal mensen bij de media die daarvoor openstaan om het maar zachtjes uit te drukken. Deze mensen die openstaan zijn vaak zelfbenoemde ‘misdaadspecialisten’, zoals Robert Bas van de NOS die riep dat je welhaast crimineel moet zijn om het lidmaatschap van een motorclub te kunnen betalen en dat een Harley Davidson 60.000 á 70.000 euro kost. Of een Gerlof Leistra van Elsevier die niet alleen politie-informatie naar buiten brengt maar ook de politie ondersteunt in de wens tot het veranderen van wetten. Zo schrijft Leistra over de schietende politieman uit Kerkrade in Elsevier: ‘De verontwaardiging is terecht groot. Het valt niet goed uit te leggen dat een agent die tijdens de uitoefening van zijn soms levensgevaarlijke beroep een ernstige inschattingsfout maakt, dezelfde behandeling krijgt als de eerste de beste crimineel. Meer begrip was op zijn plaats geweest.’

Heeft het effect, die artikelen in de pers? Volgens D66’er Gerard Schouw wel degelijk. Op 2 juli zegt hij: ‘Gerard Schouw van D66 heeft donderdag met een waarschuwing afscheid genomen van de Tweede Kamer. Hij was een kwart eeuw lang te vinden op het Binnenhof, onder meer als lid van de Eerste en later van de Tweede Kamer. ,,De overstap naar de Tweede Kamer was best wennen. In plaats van een stroom wetsvoorstellen dicteert de kop in de krant en het oog van de camera het ritme van de dag”, schreef hij in zijn afscheidsbrief. ,,Het is geen groot geheim dat de aandacht voor actuele politieke incidenten en de lange termijn onderwerpen zo af en toe wat uit balans raakt. Dat is een reëel risico voor de democratische werking van onze huidige parlementaire democratie. Daardoor gaan dingen mis. Meebewegen of juist tegenwicht bieden, dat is de vraag waar de Kamer wel wat vaker bij stil mag staan”, aldus Schouw.’

Het heeft dus wel degelijk effect. De kop in de krant dicteert het ritme van de dag in de Tweede Kamer. Volgens iemand die het kan weten na 25 jaar politiek. En de koppen uit die krant zijn afkomstig van de politie. Dezelfde politie die wetten wil veranderen en mensen en clubs aanwijst als vijand. En daar dus de media voor misbruikt. Met ‘name and shame’. Maar ook met ‘voortgangsrapportages’. Wij hebben al gezien in eerdere blogs van Dupont op ‘Justitie en Veiligheid’ dat de politie niet schroomt valse informatie in die rapportages te stoppen. De raketwerpers van de Bandidos MC bijvoorbeeld. Wij zeiden al dat die niet van de Bandidos waren. Commissaris Piem Miltenburg, net als Gerard Bouman een geduchte hardliner, zei al dat het niet helemaal zeker was. Maar een dag later stond het wel als vaststaand feit in de voortgangsrapportage van juni. De advocaat van de Bandidos kwam vorige week in het nieuws met hetzelfde verhaal. De wapens werden niet eens in de dagvaarding vermeld, maar wel werden de Bandidos nog even vastgehouden voor nader onderzoek. Zo komen die wapens nog eens goed van pas.

De advocaat van de Bandidos MC onthulde nog een andere taktiek. Zo stuurden Limburgse burgemeesters brieven naar horeca-gelegenheden om te waarschuwen dat de vergunningen zouden worden ingetrokken van horecazaken die Bandidos toelieten in hun zaak. Dat is heel opmerkelijk. Welk wetsartikel wordt daarbij gebruikt?

Al jaren gaan verhalen in de motorclubwereld dat de politie stiekeme acties uitvoert om motorclubs of leden daarvan te benadelen. Zo worden horeca-ondernemers niet alleen bedreigd om MC’s buiten de deur te houden, ze worden ook bezocht om informatie over bezoekers los te peuteren. Ze worden bang gemaakt met de vraag of ze worden afgeperst, of rekeningen wel netjes worden betaald. Werkgevers van motorclubleden worden benaderd en bang gemaakt. Zakenpartners van motorclubleden die een eigen zaak hebben worden door de politie ‘gewaarschuwd’. Buren van clubhuizen worden benaderd en om informatie gevraagd of om aangifte te doen van welke vorm van overlast dan ook. Gemeentelijke overheden worden ‘ingelicht’ door de politie, die een unieke informatiepositie heeft, en vervolgens worden evenementen niet toegestaan of verboden terwijl ze al in een vergevorderd stadium verkeren, clubhuizen worden gesloten door informatie van de politie. De politie is opzichtig aanwezig bij bruiloften, familiefeesten waar ook motorclubleden bij aanwezig zijn en probeert soms verhuurders van feestzalen bang te maken hun zaal niet te verhuren, omdat er ook een paar leden van een motorclub komen.

De vraag is hoe deze politie-acties zich verhouden tot de wet. De wet, basis van de rechtsstaat. Een wet die ondergeschikt is alleen in een politiestaat.

Vaak is te horen hoe bestuurders of politiemensen in de media verklaren dat motorclubs leden die zich misdragen of de wet overtreden uit de club moeten gooien. Motorclubs doen dat al lang. Maar uit bovenstaande blijkt dat het bij de politie andersom is. De politieman die de wet overtreedt met, potentieel, dodelijk geweld, wordt niet zomaar ontslagen. Neen, men gaat er alles aan doen hem binnenboord te houden en betaalt soms zelfs zijn boetes.

Zijn leden van motorclubs de laatste Robin Hoods? Zijn zij een soort vrijheidsstrijders? Nee, dat zijn zij niet. Maar meneren als commissaris Bouman of commissaris Miltenburg zijn het zeker ook niet. Wanneer wij onze vrijheid in stand willen houden, wanneer wij niet willen dat wij door onze eigen landgenoten worden bezet, wanneer wij niet willen dat ons land een politiestaat wordt, of blijft, dan zullen wij veel kritischer moeten zijn naar degenen toe die onze vrijheden afnemen. Elke dag een stukje. Elke dag een beetje. Elke dag iets. Want wanneer het te laat is, is het te laat.

Het goede voorbeeld (1)

Verschillende instanties zijn betrokken bij de bestrijding van motorclubs. Wie zijn de mensen bij deze instanties en is er op die mensen niets aan te merken? Het lijkt er niet op dat deze mensen een schone lei hebben.

Allereerst is er het Landelijk Strategisch Overleg OMG’s. De voorzitter van dit orgaan is de oud-burgemeester van Enschede, nu burgemeester van Groningen, Peter den Oudsten. Den Oudsten wordt genoemd als één van de beste bestuurders na Aboutaleb van Rotterdam. Je kunt in dit land gemakkelijk tot de besten behoren, wanneer de politie je een beetje behulpzaam is. Zo reed Den Oudsten in augustus 2008 door een rood verkeerslicht. De website binnenlandsbestuur.nl bericht hierover op 20 maart 2009: ‘Uit logboekgegevens van de verkeerspaal blijkt dat de burgemeester door rood licht reed. Den Oudsten heeft altijd beweerd dat hij groen licht zag, waarna een omhoogkomende paal de onderkant van zijn auto ramde. De politie stelde vast dat het rode licht niet brandde toen de burgemeester langs de paal reed en gaf hem geen proces-verbaal. Den Oudsten neemt nu de logboekgegevens voor kennisgeving aan, aldus zijn woordvoerder.’ Het gaat hier dus niet zozeer om het door het rode licht rijden, maar om het feit dat de politie de burgemeester op zijn woord geloofde. Krijgt de burgemeester nu wel een proces-verbaal nu de logboekgegevens het tegendeel bewijzen? Zonder aanziens des persoons geldt dus alleen voor gewone burgers en niet voor burgemeesters?

Verder hebben we de Taskforce Motorbendes Brabant-Zeeland. Portefeuillehouder is burgemeester Jacques Niederer, de burgemeester van Roosendaal. Roosendaal kwam onder zijn leiding al in het nieuws toen bekend werd dat de gemeente een twaalftal werklozen met behoud van uitkering bij de nieuwe vestiging van Burger King wilde laten werken. Benieuwd wat de plaatselijke vestiging van McDonalds daarvan vond. Maar toegegeven, bij Burger King is de koffie beter. Als burgemeester kwam Niederer, oud-politieman, in 2013 in opspraak over zijn declaratiegedrag. Hij werd toen beschuldigd van het onder druk zetten van enige raadsleden om een onderzoek naar zijn declaratiegedrag te stoppen. Niederer ontkende dit, maar bleef als burgemeester van Roosendaal gewoon in Weert wonen.

Een grote aanjager in de strijd tegen de motorclubs is de burgemeester van Kerkrade, Jos Som. Deze Som is al vele malen genoemd in minder frisse zaken (lees ook De brave burgervader en de motorbendes) en de gang van zaken rond het café van zijn dochter Suze op de Markt in Kerkrade lijkt ook minder fris. Zoals bekend kreeg Suze het aan de stok met haar buren, een afdeling van de Hells Angels, en werd het pand waarin die buren zaten toen door haar vader gesloten. Van Som wordt gezegd dat hij een flinke borrel lust. In de Roda-JC krant zei Som: ‘Ik maak zelf uit wat ik doe!’, toen hij tien jaar geleden werd teruggefloten door toenmalig minister Remkes.

Een andere Limburgse bestuurder is Onno Hoes, de burgemeester van Maastricht. Hoes kwam diverse malen zeer negatief in het nieuws met jonge schandknapen. De laatste keer dat dat gebeurde liet Hoes op zijn telefoon vertrouwelijke documenten zien aan de jonge schandknaap, die hij helemaal niet kende maar zojuist had ontmoet via Internet. Voor de Maastrichtse gemeenteraad was de maat vol, men voelde zich opnieuw in diskrediet gebracht, en Hoes kondigde aan te zullen vertrekken. Deze bestuurder die het zo overduidelijk ontbrak aan mensenkennis en discretie was al eerder vertrokken om onduidelijke redenen als voorzitter van het CIDI, een belangrijke joods/Israelische belangengroep. Op Wikipedia is te lezen dat Hoes zich, net als sommige politie-ambtenaren, weinig gelegen liet liggen aan de wet. Wikipedia: ‘Hij sprak zich in de media negatief uit over de wietpas en probeerde om, ondanks een gerechtelijke uitspraak, coffeeshops te verbieden om softdrugs te verkopen aan buitenlanders. Nadat coffeeshops doorgingen met de verkoop van softdrugs aan buitenlanders liet hij door de politie enkele panden binnenvallen.’ We zien hier dus een bestuurder die een gerechtelijke uitspraak naast zich neer legt om zijn eigen wil door te drijven en daarvoor zelfs aan zijn autoriteit toevertrouwde politie-agenten inzet. We denken hier aan burgemeester Jos Som, die riep: ‘Ik maak zelf uit wat ik doe!’ Zo gaat dat blijkbaar in Limburg. De politie verzette zich niet, toen zij door Hoes ingezet werd voor een zaak die de rechter juist had verboden.

Commissaris Piem Miltenburg, hoofd operatieën en verantwoordelijk voor de bestrijding van de ‘motorbendes’, is al uitgebreid besproken in eerdere columns. De binnen de politie-organisatie als hardliner bekendstaande Miltenburg doet telkens uitspraken alsof hij rechter is en geen politieman. Hij wil motorclubs verbieden, motorclubs zijn volgens hem crimineel, ze zijn een dekmantel voor de georganiseerde misdaad, ze zijn erop gericht misdaden te plegen. Al deze uitspraken komen in de pers terecht, zonder ooit aan een rechter te zijn getoetst. Sterker nog, toen het wel aan de rechter werd getoetst, oordeelde deze heel anders. (De zaak om de Hells Angels te laten verbieden, die mislukte). Miltenburg plaatst zich hiermee op de stoel van de rechter en zorgt opzettelijk voor grote maatschappelijke onrust, terwijl hij heel goed weet dat wat hij zegt niet door een rechter is bevestigd. Onder de leiding van Miltenburg is ook de nieuwe politietaktiek ‘name and shame’ in gebruik gekomen. Telkens wanneer een lid van een motorclub betrokken is bij iets strafbaars, wordt hij als zodanig genoemd door de media. In de praktijk komt het erop neer, dat ook vage kennissen en verre contacten van motorclubs genoemd worden als gerelateerd en relevant voor een motorclub

Voorzitter van de politievakbond ACP Gerrit van de Kamp kwam in het nieuws toen hij riep dat de wet veranderd moest worden om motorclubs te kunnen verbieden. Al uitgebreid werd hier geschetst hoe Gerrit van de Kamp met zijn vakbond ACP actief was om de overheid onder druk te zetten om een loonsverhoging af te dwingen. Zo werd gedreigd voetbalwedstrijden niet meer te begeleiden (waarom roept Gerrit trouwens niet dat die ook verboden moeten worden?), er werd gedreigd met het niet deelnemen aan grote publieksevenementen als Sail en de Tour de France, er werd met harde acties gedreigd en het Binnenhof werd omsingeld door gewapende en geüniformeerde agenten. De politiebond ACP kwam ook in het nieuws toen zij een reactie gaven op het nieuws dat Arubaan Mitch Henriquez was omgekomen door toedoen van vijf politie-agenten: ‘We willen aangeven dat onze eerste zorg nu gaat naar de betrokken collega’s.’ Van enig mededogen bleek geen sprake. Verder twittert de ACP nog dit: ‘Helder signaal van politie Den Haag. Handen af van onze mensen.’ Dat vindt de ACP dus ietsje belangrijker dan de dood van een toerist. De ACP heeft ongeveer 25.000 leden, dat is bijna de helft van het totale politiepersoneel. Gerrit van de Kamp kwam ook in het nieuws in verband met het regelen van een baan voor zijn vriendin Marloes Smit. Op 7 februari 2015 schreef het NRC daarover: ‘Die dubbelrol leidde tot grote problemen. Zo meldde zich in juli 2013 een klokkenluider die stelde dat het ministerie van Veiligheid en Justitie de steun van de machtigste politievakbond kocht door Van de Kamp en zijn partner hun gang te laten gaan.’ Dat is nogal ernstig. Van de Kamp zette het ministerie onder druk om zijn vriendin een baan te geven, anders zou hij met zijn vakbond de nieuwe nationale Politie niet steunen. Dat zijn toch regelrechte mafiapraktijken. Wij vragen ons nu af hoeveel Gerrit van de Kamp verdient met zijn voorzitterschap en wat zijn declaratiegedrag is.

Het LIEC-RIEC staat voor Landelijk Informatie en Expertise Centrum-Regionaal Informatie en Expertise Centrum. Deze organisatie houdt zich bezig met de bestrijding van gezagsondermijnende activiteiten en de georganiseerde misdaad. Politiechef Patricia Zorko, verbonden aan het RIEC namens de Landelijke Eenheid kwam vorig jaar in het nieuws voor haar declaratiegedrag. Van alle politiechefs declareerde zij het meest: 13.350 euro. Een enorm verschil met sommige andere collega’s die zelfs helemaal niets declareerden. Geld blijft toch een voorname drijfveer voor de politiemannen- en vrouwen. En krijgen zij niet goedschiks wat zij willen, dan worden harde acties aangekondigd en zelfs uitgevoerd waarvan de burgers het slachtoffer worden.

 

Die wet past ons allemaal!

De grote breedgeschouderde man met het dikke hoofd zag er uit alsof hij het niet lang zou volhouden om achter een inbrekertje aan te hollen. Hij schudde mismoedig het hoofd toen hij verklaarde dat de Nederlandse wet veranderd moest worden om motorbendes te kunnen verbieden. De man was ACP-politievakbondsvoorzitter Gerrit van de Kamp. Motorbendes? Er zijn toch nog helemaal geen motorclubs verboden in Nederland, of schuldig bevonden aan strafbare feiten? Waarom dan niet de term ‘motorclub’ gebruiken? Maar goed we gaan verder met ons mooie verhaal.

Gerrit had het erg druk gehad met zijn politievakbond. De politieagenten in Nederland wilden meer salaris hebben en de minister vond dat onverantwoord. ‘Wij zijn toch de baas op straat?’, dacht de vakbondsvoorzitter, die na jarenlang in het blauwe pak te hebben gelopen om het volk te dienen, van tegenspraak niet was gediend. Er werden dus tal van acties aangekondigd. Hoewel de rechter een aantal acties verbood, reden de mannen van Gerrit toch met hun dienstwagens, gekleed in hun door de staat verstrekte macho-overalletjes compleet met modieus petje naar het Haagse Binnenhof. Met dienstpistolen aan hun heup bungelend werd het Binnenhof omsingeld. Dat Binnenhof is eigenlijk het symbool van de Nederlandse democratie, maar omdat de politieagenten zelf vinden dat zij de baas zijn op straat werd daar om geschamperd. ‘Democratie? Eerst eens even meer loon!’ Naar goed Zuidamerikaans gebruik werd de hele boel afgezet en geblokkeerd. Maar goed dat een aantal Nederlandse agenten onlangs nog een opfriscursus had gevolgd in Suriname. ‘Wat Bouterse kan, kunnen wij ook!’, zullen de heren en vrouwtjes gedacht hebben. Hoewel de minister helemaal niet onder de indruk bleek, wat een wereldvreemde man toch, dachten de agenten, werden er ook hardere acties aangekondigd. Het tijdelijk sluiten bijvoorbeeld van politiebureau’s, zodat de mensen geen aangifte meer konden doen. Enige jaren geleden bracht de VARA een tv-programma waarop binnen een week meer dan 1000 mensen reageerden waarvan de politie had geweigerd de aangifte op te nemen, dus of die harde acties veel effect hebben?

Maar goed, toen gingen de agenten dus voor zichzelf denken, hoewel men daar al op de politie-academie voor had gewaarschuwd. ‘Niet doen!’, had men daar onderwezen. ‘Houd je alleen bezig met haalbare doelen!’ En zo kon het dus geschieden dat Gerrit van de Kamp bedacht dat wanneer hij heel intelligent zou overkomen de minister heel erg misschien wel een duit extra in zijn loonzakje wilde storten. Gerrit bedacht dus een list. En zo gebeurde het dus dat Gerrit op een lichtbewolkte dag verklaarde dat hij een wetboek had gelezen waarin niet stond dat motorbendes verboden konden worden.

‘In Duitsland is het bijna onmogelijk om motorgangs te hebben!’, zei Gerrit ook nog. Hij had het zo druk gehad met het omsingelen van het Binnenhof en het lezen van het wetboek, dat hij niet wist dat Duitsland juist het land bij uitstek was voor motorclubs. Het land wemelt letterlijk van de clubs. Roadbreakers, Stahlpakt of Rednecks, in Nederland totaal onbekende clubs, rijden rond met vele honderden leden. Maar ja, kennis kan in de weg zitten, zal Gerrit hebben gedacht en je kunt altijd nog zeggen dat je wel degelijk onderscheid maakt tussen gangs en clubs wanneer dat zo uitkomt.

Het werd dus tijd eens te kijken wie Gerrit precies is. Op leugens.nl was de volgende informatie te vinden over Gerrit van de Kamp: ‘De voorzitter van de grootste politievakbond ACP heeft zijn vriendin Marloes Smit aan een baan geholpen bij een onderzoek naar de Nationale Politie, onder verantwoording van het ministerie van Veiligheid en Justitie.

Bij zijn eerste grote verhaal voor NRC Handelsblad na vertrek bij de Volkskrant legt Merijn Rengers koelbloedig bloot hoe het ministerie dat waakt over ons gedrag zelf laakbaar gedrag tot in de hoogste regionen tentoonspreidt.

Het departement kocht de steun van de bond door de vriendin te laten werken aan Cultuurmonitor Nationale Politie. Pleitbezorger van dit grootschalige onderzoek naar politiecultuur was Gerrit van de Kamp zelf. Zijn vriendinnetje ging onderzoeken en er een proefschrift over schrijven.’

Onheilspellend nieuws! De politiemeneer in het nette pak, waar hij bijna uitpuilt, heeft een vriendin. Hoewel de rest van het bericht ook wel wat beven overlaat. Meer loon eisen, het Binnenhof omsingelen, harde acties aankondigen, en dat allemaal voor een paar rotcenten, en dan ook nog eens flink aan vriendjespolitiek doen.

Maar, zoals vaker, er is nog meer aan de politiehand. Zo zijn er namelijk niet alleen motorclubs van gewone mensen, maar er zijn zelfs motorclubs speciaal voor politieagentjes. De club heet Lex Legio MC en is internationaal. Een reactie op Crimesite Camilleri zei het volgende over deze club: ‘Lidmaatschap is voorbehouden aan mannen die de wet dienen of gediend hebben, arrestatie bevoegdheid hebben of ooit hebben gehad. Lex Legio MC is een democratische club, elk chapter is autonoom. Lex Legio MC word bestuurd door de leden en voor de leden. Niemand zal alleen heersen over Lex Legio MC. Hoewel elk chapter autonoom is ligt er een basis van regels die de fundering vormen van Lex Legio MC. Deze MC protocollen zorgen ervoor dat leden van Lex Legio MC zich gedragen zoals verwacht mag worden van een wetsdienaar. Wij hebben door de leden gekozen officieren die zich bezighouden met de dagelijkse gang van zaken. Hoewel wij vriendschappen met andere clubs waarderen bestaan wij voornamelijk voor onszelf. Door loyaliteit, eer en respect vinden wij de kracht en broederschap die wij soms missen in de hedendaagse overheidsorganen. Wij hanteren onze eigen normen en waarden, wij volgen ons eigen pad. Lex Legio MC is gevormd als een traditionele motorclub.’

Dat is mooi, hè? ‘Wij hanteren onze eigen normen en waarden, wij volgen ons eigen pad.’ Ja, die politieagenten zijn nou eenmaal de baas op straat. Ze doen dus wat ze willen. Ze bezetten of omsingelen gewoon het Binnenhof om meer loon af te dwingen. En nu hebben ze ook nog eens een traditionele motorclub. Het idee van de organisatie en de inrichting van traditionele motorclubs is afgekeken van de Hells Angels, die vanuit Californië het model over de wereld verspreidden van broederschap en gedragscodes. Oprichter Sonny Barger werd ooit geconfronteerd door een politiechef tijdens een recruteringscampagne die was opgezet om jonge Amerikanen uit achterbuurten te werven voor de politie. ‘My gang is the largest!’, zei de politiechef tegen Barger. ‘We are not a gang, we are a club!’, antwoordde Barger. En zo is het maar net.

Wanneer je uitgeluld bent, dan wel door stomheid geslagen of met de mond vol tanden staat, of met het schaamrood op je kaken, of door je eigen tunnelvisie rechtdoor rijdt in een bocht, kun je altijd nog de mensen op wie je jaloers bent verbieden. Gewoon even de wet aanpassen. ‘Die wet past ons allemaal!’

Wat overblijft zijn vragen. Hoe zit dat bijvoorbeeld met de positie van Gerrit van de Kamp bij de ACP? Uiteindelijk heeft hij wel erg gebruik gemaakt van zijn functie. Of hoe zit dat met die acties van de politie en de politievakbond? Zijn dat legale acties? Het omsingelen van het Binnenhof lijkt meer op muiterij! Hoe zit dat verder met die Lex Legio MC? Hebben die een clubhuis in Leeuwarden? Hoe zitten ze met hun vergunningen? Brandveiligheid? Horecavergunning? Bestemmingsplan? Worden die agenten, die op de foto staan met opgestoken middelvingers, net als echte bikers, ook telkens gecontroleerd wanneer zij over de openbare weg rijden? Komen ook zij terecht in een niet-aangemelde databank? Worden zij vervolgens ook niet op de hoogte gesteld, schriftelijk!, van het feit dat zij zijn opgenomen in die databank? Worden hun gegevens ook opgeslagen in de Gemeentelijke Basisadministratie? Wordt ook alles even doorgespeeld naar de wijkagent? En niet te vergeten de belastingdienst? Zoals bij de echte bikers? We weten het niet, maar zullen het te weten komen. Lex Legio? Nulli Cedo!