Een anonieme bron

Veel ophef deze week over een artikel in De Telegraaf over de zoon van de burgemeester van Amsterdam, Femke Halsema. In juli zou het jong gearresteerd zijn nadat hij met een vriendje met een alarmpistool, een nepvuurwapen en twee messen op een verlaten woonboot kattekwaad uithaalde. (Het is onduidelijk uit de verschillende krantenberichten en de brief van mama Halsema of het gaat om één nepvuurwapen of één alarmpistool of zowel een nepvuurwapen aangetroffen op de zoon van Halsema én een weggegooid alarmpistool dat later werd gevonden.) Anonieme bronnen bij de politie (een anonieme burger belt Meldlijn Misdaad Anoniem, een anonieme politieagent belt John van den Heuvel) hadden aangegeven dat er een doofpotaffaire van werd gemaakt. John van den Heuvel schreef er een artikel over en daarna gebeurde er van alles.

Een brief van de moeder van de Grachtengordel

De getergde Femke Halsema liet vanaf haar vakantieadres in Afrika een brief aan het volk publiceren waarin zij ontkende dat haar zoon een gewapende inbraak had gepleegd. Zij nam daarmee een voorschot op een eventuele rechtszaak. Immers het politieonderzoek liep toen nog. Halsema sprak ook van het opvoeden van kinderen, het voeren van lange gesprekken en zei: ‘Mijn zoon is een gewone Amsterdamse jongen.’

Boze reacties

Boze reacties konden niet uitblijven. Niet alleen De Telegraaf kreeg veel kritiek, ook John van den Heuvel kreeg het voor zijn kiezen. De focus werd verlegd van de zoon van Halsema naar de brengers van het nieuws. Er werd geopperd dat het alleen maar ging om kwajongensstreken van jongeren en vele reaguurders lieten op social media hun eigen kwajongensstreken de revue passeren. De politie liet weten dat er geen sprake was van een doofpot en dat Halsema daarom ook niet had verzocht. Tegelijkertijd gaf de politie aan het lek te gaan onderzoeken dat aan de bron lag van het Telegraaf-artikel. Zelfs mede-Grachtengordel bewoner Youp van ‘t Hek waagde er een column aan. Ja, je moet wel voor elkaar opkomen als je zo elitair woont.

De man die geen burgemeester was

Uit de brief van Halsema aan het volk bleek niet veel, maar wel weinig. Zo kwam de vraag naar voren wie eigenlijk de vader van het jong kon zijn. Met geen woord repte Halsema over het natuurlijke proces dat een mannelijke aanwezigheid vereiste. Op social media werd gespeculeerd. Wie was de vader? Was het Rutte? Was het Rüter? Maar het bleek dat mevrouw Halsema ons een beetje voor het lapje had gehouden. Haar zoon heette namelijk geen Halsema, maar Oey. De vader was haar levenspartner Robert Oey. Had ze op deze manier geprobeerd internetscharrelaars op het verkeerde been te zetten?

Vreemd dat Robert Oey niets van zich liet horen is het wel. Tenslotte is hij de man bij uitstek om een moeilijk verhaal over geweldplegers te vertellen. Hij is namelijk documentairemaker. De laatste zeven jaar werkte hij noest aan een documentaire over Nederlandse terroristen, ‘The Good Terrorist’. Hij zei daarover: ‘In het gedrag van IS herkende ik iets van de hippies, een soort commune, een samenzijn met een gezamenlijk doel.’ (Geen Stijl, 2 juli 2019). Maar uiteindelijk concludeert hij dat hij gefaald heeft met deze documentaire. Bovendien is één van de hoofdrolspelers van de documentaire, de Amerikaans-Nederlandse ex-Hofstadgroepterrorist Jason Walters, niet erg tevreden over hoe hij is behandeld door Robert Oey. Aan Geen Stijl vertelt hij: ‘Met Oey was de afspraak dat hij altijd terug mocht treden, maar de man van Femke Halsema weigerde hem dat. In Denemarken is de film onbewerkt vertoond, in Nederland heeft Jason nu een blur. En de regisseur huilt in een poepsjiek hotel dat hij gefaald heeft. Niet omdat hij een afvallige ex-moslim in levensgevaar brengt met zijn docu, maar omdat het werkje niet is geworden wat hij wilde dat het was. Kennelijk is hij daar zo rancuneus over, dat Jason Walters nu weer wat vaker achterom moet kijken.’

De entering van het Rambootje en de onvindbare tweede man

Nu duidelijk was geworden dat de dader van het enteren van het Rambootje Bruno Oey heette, kwam de volgende vraag al op. Wie was de tweede piraat die samen met Bruno gewapend met twee messen, een alarmpistool en een nepvuurwapen een stilliggende boot had besprongen? (Uit sommige berichtgeving lijkt het te gaan om één vriendje waarmee de zoon van Halsema samen was, uit de brief van mama Halsema zelf wordt gesproken over de zoon die aan het klieren was met vriendjes. Het zou dan gaan om een groepje van minimaal drie jonge jongens van ongeveer 15 jaar met nepvuurwapens of alarmpistool en messen. Dat komt toch alweer iets anders over dan een kwajongenstreekje.) Zou het iemand zijn van de school van Bruno? Zoals we weten werd Bruno enkele jaren geleden van een ‘zwarte school’ gehaald en op een ‘normale school’ geplaatst. Een goede school zonder minderheden die niet goed konden meekomen. Die gaan namelijk naar scholen als het Haga Lyceum. De vraag is dan ook wat hadden de media bericht wanneer de daders van de entering Ali en Mohamed hadden geheten? Was er dan bericht over salafisme op het schoolplein of was de AIVD dan langsgeweest? Maar gelukkig was van zoiets geen sprake.

Wie was dus de tweede man? Het moest wel een vriendje zijn. Via een korte zoektocht op Google komt de onderzoeker al snel terecht bij de bezigheden en de vriendenkring van de zoon van Halsema. Hij is actief in de spelersselectie van ijshockeyclub de Amstel Tigers. De meeste leden van zijn team blijken via Facebook met elkaar in contact te staan.

Grachtengordeldieren

Die verschillende contacten zeggen niets over een mededader of – daders. Maar het ligt niet voor de hand dat de mededader in Geuzenveld woont, of in een flatje met schotelantenne in Osdorp. Meestal haal je kattenkwaad uit met mensen uit je directe omgeving. Bij de vriendjes van de zoon van Halsema komen we zo verschillende jongelieden uit keurige families tegen. Geen gastarbeiders die toch nog goed terechtkwamen, wel spruiten van ondernemers en geslaagde mensen. We kwamen zelfs een jongere tegen met de achternaam Grapperhaus. Zou dat ook een zoon van zijn? Of een kleinzoon? Mensen die hun kinderen exotisch klinkende buitenlandse voornamen gaven. Wereldreizigers die hun kinderen meenamen op een wereldzeiltocht. Jongeren die aan de krant vertellen hoe ze peperdure, vrijwel onbetaalbare merkkleding kopen. Kinderen die allemaal in een fraai huis wonen, net als Femke Halsema. Eindelijk hoort zij er ook bij. Bewoner van de Amsterdamse Grachtengordel. Toch nog goed terechtgekomen. En dat geef je je kind ook graag mee. Een betere school, een goede sportvereniging. Dat zorgt voor goede contacten later en een goede toekomst. Vandaar ook dat een bekende en dure advocaat werd ingezet. Dat zie je de pappa van Ali of Mehmet uit Geuzenveld niet snel doen. Maar hier hoort het een beetje bij je aanzien. Benieuwd overigens wie die advocaat betaald. Want een doofpotaffaire is het niet, maar een voorkeursbehandeling lijkt het wel.

Kwajongensstreken?

Boze reaguurders spraken over kwajongensstreken. Wie had nu niet iets soortgelijks gedaan in zijn jeugd? Tsja, een brandblusser leeggespoten of een verlaten uitziende woonboot bezocht waren wel kwajongensstreken. Maar rondlopen in de stad met twee messen en twee onder de vuurwapenwet vallende voorwerpen is eigenlijk net iets anders. Daarom is het ook strafbaar. ‘Als je met een nepvuurwapen rondloopt dat geschikt is om iemand mee te bedreigen, dan is dat een misdrijf. Je kunt er 9 maanden gevangenisstraf voor krijgen of een geldboete tot € 20.500. Als je met een goedgekeurd speelgoedwapen voor een dreigende situatie zorgt, dan is dat een overtreding. De straf die hierop staat is ook hoog. Je kunt dan een geldboete krijgen tot € 8.200.’, volgens https://www.vraaghetdepolitie.nl/wapens/nepwapens/wat-voor-straf-krijg-ik-als-ik-met-een-nepwapen-rondloop.html Daar voegt de politiewebsite aan toe: ‘Thuis mag je spelen met nepwapens waarop een CE keurmerk staat. Nepvuurwapens zonder dit kenmerk zijn verboden. Ook thuis mag je die niet hebben. Bedenk dat een nepvuurwapen vaak echt lijkt. Daarom is hiermee rondlopen op straat levensgevaarlijk.’ Ook het rondlopen op straat met messen is verboden.

Dus tweemaal raak. Nepvuurwapens zijn streng verboden en messen ook. Normaal hoort er huiszoeking gedaan te worden wanneer bij iemand een (nep)vuurwapen is aangetroffen.

Ja, en het gezeur dat die jongens pas 15 waren, maakt niet per se van een misdrijf een kwajongensstreek. Op 23 mei 2018 berichtte GroenLinks.nl: ‘GroenLinks en D66 hebben gevraagd naar de mogelijkheden om tijdens de Statenverkiezingen van maart 2018 te experimenteren met kiesrecht vanaf 16 jaar in Zuid-Holland.’ Jongeren van 16 jaar zijn dus volgens GroenLinks goed in staat ingewikkelde processen te overzien.

In Israel vielen deze week twee jongeren van 14 politieagenten aan met messen. Ook daartoe zijn zulke jonge mensen dus in staat. Dat de zoon van Halsema, en Oey, pas 15 is, is dus geen garantie voor een kwajongensstreek. Bovendien, waarom een dure advocaat inhuren voor een kwajongensstreek? Blijkbaar is Halsema, de goede vriendin van Vendex-erfgenaam Rosenmöller, daar zelf dus ook al niet van overtuigd.

Minderheidsnadelen

Dat nepvuurwapens levensgevaarlijk kunnen zijn bewijst wel de NOS op 17 augustus 2019: ‘De politie heeft gisteravond in Arnhem twee mannen met nepwapens aangehouden. Omdat aanvankelijk onduidelijk was of de wapens echt waren, hadden de agenten voorzorgsmaatregelen genomen. Ze trokken kogelvrije vesten aan en reden de auto van de twee verdachten klem.’

Dat het ook wel slechter kan aflopen bewees de 17-jarige Rishi Chandrikasing. Rishi werd in 2012 op perron vier van station Hollands Spoor in Den Haag van achter in de nek geschoten door een agent en overleed. Iemand had de politie gebeld na een ruzie van jongens op het station. In de melding werd gezegd dat er een wapen was. Dat wapen was er niet. Rishi had waarschijnlijk niet alleen pech dat hij op de verkeerde plaats op het verkeerde moment was. Hij had ook pech dat hij Hindoestaans was.

Ook pech dat hij niet roomblank was, had de Arubaanse toerist Mitch Henriquez. Volgens de politie had Mitch voor de grap geroepen dat hij een wapen had. Hij had dat niet. In de worsteling die volgde bij een poging hem te arresteren, werd Mitch doodgeknepen.

Bruno en zijn onbekende piratencollega hebben dus veel geluk gehad. Een schot is snel gelost en hoe donkerder je bent, hoe makkelijker de kogel je raakt. Kijk maar naar Rishi en Mitch.

Alles bij elkaar opgeteld

We kunnen dus een aantal conclusies trekken.

Gelukkig is Bruno blank, anders had het wel eens schieten kunnen worden. Ook was hij dan na arrestatie vast iets langer in voorarrest gebleven. Dat het een kwajongensstreek was betwijfelt blijkbaar zijn moeder nu al, want anders was er niet zo snel een dure advocaat ingehuurd. Er zijn krachten bij de politie die risico willen lopen om dit te lekken. Dat zou kunnen betekenen dat er nog meer aan zit te komen. De mededader of daders? De mededader wordt onvindbaar gehouden en zou wel eens uit de betere kringen kunnen komen. Halsema houdt met opzet haar man meneer Oey buiten schot, alsof hij niet is betrokken bij de opvoeding. Meneer Oey lijkt na het conflict met Jason Walters op een typische GroenLinkser. Alles willen veranderen, maar de echte actievoerders als een steen laten vallen. De gemeente Amsterdam haalt wrakke woonboten pas weg, nadat er incidenten zijn geweest. Bij de burgemeester wordt geen huiszoeking verricht. GroenLinkser Halsema is bereid haar CO2-principes aan de kant te zetten voor een aardige familievakantie, waarbij overigens onbekend blijft waar zij op vakantie waren. Was het in Zuid-Afrika? In de villa van een bevriend echtpaar uit de fraaie Grachtengordel? Het lijkt erop alsof er ook bij de mededader(s) geen huiszoeking is gedaan. De familie Halsema heeft zich prima geïntegreerd in een van de beste buurten van Amsterdam en dat wordt door de bewoners op prijs gesteld.

De Nederlandse politie en het Openbaar Ministerie geven prioriteit aan het bestrijden van hennepteelt. Dit is een sector waarin het makkelijk scoren is, want de gedoogde coffeeshops moeten bevoorraad worden en dan is het een koud kunstje om de achterdeur in de gaten te houden, mensen te volgen en de bron van de hennep te achterhalen. 

Verder geven mensen via Meld Misdaad Anoniem hun buren aan als die een paar plantjes hebben staan. Laaghangend fruit wordt dit genoemd in politiekringen. De kans op succes is groot, in tegenstelling tot bijvoorbeeld het opsporen van daders die handgranaten plaatsen of coffeeshops beschieten. In die categorie is tot nu nog bijna nooit iemand veroordeeld. Hennepteelt wordt ingedeeld bij ondermijnende criminaliteit en wordt integraal aangepakt. Dat wil zeggen dat zo veel mogelijk partijen worden betrokken bij de bestrijding en dat wordt geprobeerd de ondermijners zo veel mogelijk in hun portemonnee te treffen, naast de strafrechtelijke afhandeling. Dit wordt gecoördineerd door de ‘Regionale Informatie en Expertisecentra’ oftewel RIEC’s. Hierbij gaat het over ‘verstoren’ van ‘criminele netwerken’ en niet in de eerste plaats over strafrechtelijke vervolging.

(foto: Politie Helmond)

Dit stuk gaat over het sluiten van woningen. Wanneer de politie in een woning hennep aantreft, kan de burgemeester de woning sluiten voor een bepaalde periode. De bewoners mogen er dan niet meer in en moeten zelf maar een oplossing zoeken. Dit is een bestuursrechtelijke maatregel die wordt opgelegd naast de strafrechtelijke vervolging. Officieel is het geen straf, maar een ‘herstelsanctie’. Zoals VVD-kamerlid Arno Rutte het verwoordde: ‘De illegale situatie wordt gestopt en de norm wordt hersteld’. Het bij-effect is dat gezinnen dakloos worden. In geval van huurwoningen wordt vaak het huurcontract ontbonden en komen de bewoners op een zwarte lijst waardoor ze geen andere woning kunnen huren. Ook huiseigenaren die te goeder trouw zijn lijden schade van sluiting als hun huurders worden gepakt. Het valt op dat hardvochtig wordt gesloten – een MS-patiënt met planten voor eigen gebruik die zijn huis kwijtraakt bijvoorbeeld – terwijl het nut van de sluiting niet voor de hand ligt. Als de wiet weg is, is de norm al hersteld en niet drie maanden later.

De woningsluitingen die we heden ten dage zien zijn gebaseerd op artikel 13b van de opiumwet. Wat vreemd is, omdat die wet is bedoeld voor coffeeshops die zich niet aan de gedoogcriteria houden. Om dealwoningen te kunnen aanpakken is er namelijk al een bevoegdheid in artikel 174a Gemeentewet die het mogelijk maakt om drugswoningen fysiek te sluiten. Om drugsoverlast vanuit voor publiek toegankelijke lokalen, zoals coffeeshops, te kunnen aanpakken, heeft de gemeente een algemene sluitingsverordening op grond van artikel 149 Gemeentewet. De gemeente moet dan wel bewijzen dat er een zodanige verstoring van de openbare orde en aantasting van het woon- en leefklimaat heeft plaatsgevonden dat die sluiting rechtvaardigt. Voor toepassing van artikel 174a Gemeentewet moet de burgemeester aantonen dat sprake is van een gevaar voor de veiligheid en de gezondheid als gevolg van gedragingen in de woning. Om op te treden tegen hennepkwekerijen is artikel 17 van de woningwet ingevoerd.

Maar burgemeesters wilden, ook als er geen gevaar en geen overlast is, bij overtreding van de opiumwet al tot sluiting kunnen overgaan. Artikel 13b opiumwet gaf burgemeesters de bevoegdheid om op te treden tegen illegale verkooppunten: lokalen en panden anders dan woningen waarin hard- en/of softdrugs werden verkocht, afgeleverd, verstrekt dan wel daartoe aanwezig waren. In 2007 werd deze sluitingsbevoegdheid uitgebreid tot woningen en was de burgemeester bevoegd op te treden tegen alle illegale verkooppunten. Maar het bleef niet bij verkooppunten.

Michelle Bruijn bestudeerde voor haar promotieonderzoek aan de Rijksuniversiteit Groningen 217 gevallen van toepassing van artikel 13b opiumwet die waren aangevochten voor de rechter en gepubliceerd op rechtspraak.nl. Het gaat om sluitingen van woningen, coffeeshops en andere ruimtes van 2008 tot en met 2015. Van deze sluitingen was 30% volgens de rechter onrechtmatig. Als het ging over woonhuizen was dat zelfs 40%. Volgens Bruijn wordt artikel 13b oneigenlijk gebruikt omdat het alleen is bedoeld voor coffeeshops en plaatsen waar wordt gehandeld, terwijl voor andere situaties andere wetsartikelen gelden. ‘Burgemeesters gebruiken het uit gemakzucht’ zegt Bruijn. In de rechtspraak is het werkingsgebied van artikel 13b steeds verder opgerekt en rechters accepteren onder verwijzing naar eerdere uitspraken ook hennepteelt of bezit van meer dan 5 gram cannabis als grond voor woningsluiting.

De juridische vragen die voortkomen uit de formulering van artikel 13b laten zien hoe de rechtspraak het toepassingsgebied heeft vergroot. Zo is er de begunstigingstermijn. Dat betekent in het bestuursrecht dat een belanghebbende de kans moet krijgen zelf maatregelen te nemen om de bestuursdwang te voorkomen. De Afdeling bestuursrecht van de Raad van State maakte er van dat de betrokkene zelf de zaak kan dichttimmeren om kosten te besparen. En vandaag de dag kan de burgemeester de begunstigingstermijn omzeilen door te stellen dat de sluiting spoedeisend is.

Dan heeft artikel 13b het over ‘verkocht’. Drugs moeten in een ruimte zijn verkocht voordat die kan worden gesloten. Daarvoor hoeven de drugs niet in die ruimte aanwezig te zijn. Zelfs elke ruimte waar iemand zich bevindt die telefonisch drugs verkoopt, kan met artikel 13b in de hand worden gesloten, zolang het verband tussen de handel en de ruimte wordt aangetoond.

De zinsnede ‘daartoe aanwezig’. Aanvankelijk was de aanwezigheid van drugs niet voldoende voor sluiting van een lokaal of woning. Er moest de bedoeling van drugshandel zijn. Bij de verruiming van de sluitingsbevoegdheid in 2007 werd dit ook veranderd. Nu geldt de aanwezigheid van meer dat 0,5 gram harddrugs, 5 gram cannabis of 5 hennepplanten als bewijs dat er drugshandel is. En er kan worden gesloten.

Vondst van een hennepkwekerij kon eerst niet leiden tot sluiting krachtens 13b, omdat artikel 17 woningwet daar voor was bedoeld. Daarna gold meer dan vijf oogstrijpe planten als handelsvoorraad. Daarna ging het over een handelshoeveelheid hennepplanten ongeacht groeifase. En op het moment geldt ook een kwekerij zonder planten, met alleen potten en plantenresten als ‘handelsvoorraad’.

Dan is er de kwestie van de waarschuwing. In de parlementaire behandeling van artikel 13b werd gesteld dat sluiting het uiterste middel zou zijn, als andere, minder ingrijpende middelen niet kunnen worden aangewend om het gewenste doel te bereiken. Het gewenste doel is dan het herstel van de legale situatie. Slechts in een ‘ernstig geval’ zou van dit uitgangspunt mogen worden afgeweken. Wat moet worden verstaan onder een ‘ernstig geval’ werd niet besproken in de parlementaire behandeling. In de rechtspraak geldt nu 30 gram cannabis als ‘ernstig geval’ waardoor sluiting zonder waarschuwing mogelijk is.

Als een burgemeester een woning sluit, moeten bijzondere omstandigheden zoals aanwezigheid van kinderen of verwachte grote psychische gevolgen bij betrokkenen worden meegewogen, anders kan de sluiting door de rechter onrechtmatig worden verklaard. Wanneer de burgemeester kan laten zien de afweging te hebben gemaakt, kan hij de woning sluiten zonder dat hij hoeft te vrezen dat de rechter daar tegen in gaat.

Zo te zien wordt het de burgemeesters steeds makkelijker gemaakt om woningen te sluiten op basis van artikel 13b opiumwet. Als het gaat om 5 gram cannabis of 5 planten is duidelijk dat die 5 planten meer wegen dan 5 gram. Er zijn al mensen uit hun huis gezet die hun 5 gedoogde planten hadden geoogst en opeens toch een ‘handelsvoorraad’ hadden.

Michelle Bruijn is niet optimistisch. De onrechtmatige sluitingen waren vooral onrechtmatig omdat de burgemeester niet goed had geformuleerd. ‘Iets wat makkelijk te herstellen is, en het is een kwestie van tijd voordat alle gemeenten met juridisch sluitende standaardmotiveringen werken. Hoeveel schade iemand heeft van wie het huis wordt gesloten is niet bekend. Daar is nooit onderzoek naar gedaan. En ook de sociale consequenties zijn onduidelijk.’

En dan is er ook nog een wetsvoorstel om de sluitingsmogelijkheden nog verder te verruimen. Alleen al aanwezigheid van bloempotten waarin cannabis zou kunnen worden gekweekt is dan al genoeg om een woning te kunnen sluiten. Bij de behandeling van dit wetsvoorstel in de Tweede Kamer werd het onderzoek van Bruijn door verschillende fracties aangehaald en werden vragen gesteld aan de minister. De sluitingen gelden dan wel als herstelsanctie en niet als straf, iemand uit huis zetten is ongeveer het ergste wat je iemand kan aandoen, beseffen ook sommige kamerleden. Weet de minister wel hoe vaak woningen worden gesloten? Nee, dat wist hij niet.

Intussen zijn de antwoorden op de kamervragen binnen. Het goede nieuws is dat er zal worden geëvalueerd, zodat we eindelijk weten hoeveel woningen en lokalen er echt worden gesloten en wat de omstandigheden en financiële schade zijn. Helaas is die evaluatie driejaarlijks, dus dat duurt nog even. Als een huis of lokaal onterecht is gesloten denkt de minister dat de schade wordt vergoed, al legt hij niet uit hoe. Verder houdt de minister vast aan de opvatting dat sluiting van een woning geen straf is. Maar als je je verdiept in de aanpak van ‘ondermijning’ zoals justitie die heeft ontwikkeld zie je dat straffen buiten het strafrecht om daar een belangrijke rol in speelt. Het is de vraag hoe lang de minister kan volhouden dat het hierbij alleen maar om een herstelsanctie gaat.

In 1948 hebben de Verenigde Naties in San Francisco de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens opgesteld. Daarin staan de grondrechten opgesomd die ieder mens heeft. Er staat dat iedereen recht heeft op adequate huisvesting: staten moeten de bevolking beschermen tegen gedwongen uitzetting. Verder stelt het verdrag dat niemand mag worden bestraft zonder voorafgaande berechting. Nederland is mede-ondertekenaar van dit verdrag, maar het is niet direct toepasbaar in de rechtszaal. Pas als de Nederlandse rechtsmiddelen zijn uitgeput, kan men bij het Europese Hof voor de Rechten van de Mens terecht om de zaak te toetsen aan de mensenrechten.

Waarom krijgen mensen van wie het huis wordt gesloten geen vervangende woonruimte zolang hun schuld niet vaststaat?

Het wordt tijd dat dit exces uit de huidige war on drugs de aandacht krijgt dat het verdient. En dat er een einde aan komt.

Vorige week schreef Dupont het artikel ‘De burgemeester die van niets wist’. Het bleek dt er een duidelijke lijn zit in zogenaamde bedreigingen tegen wethouders, burgemeesters en officieren van justitie. Die lijn is ongeveer als volgt: Een wethouder of burgemeester krijgt van de politie of van het Openbaar Ministerie te horen dat hij of zij wordt bedreigd. Er wordt niet gezegd door wie. Vervolgens komt er zichtbare beveiliging, onderduik en grote publieke verontwaardiging aangewakkerd door de media. Daarna wordt gesuggereerd dat er wel eens motorclubs achter de bedreigingen zouden kunnen zitten. Er worden nooit daders aangehouden, justitie en politie weigeren in te gaan op de aard of de herkomst van de bedreigingen en de burgemeester loopt na enige tijd weer gewoon op straat.

Wij keken eens verder en ons viel nog iets anders op. Vooraanstaande leden van motorclubs werden beschuldigd na anonieme tips en werden opgesloten in de Extra Beveiligde Inrichting in Vught. Niet nadat zij waren veroordeeld door een onafhankelijke rechter, maar nadat een partijdige officier van justitie zich met de zaak had bemoeid. Een vertegenwoordiger dus van het Openbaar Ministerie. De organisatie die wethouders en burgemeesters laat onderduiken.

Zo berichtte op 29-8-2017 het Algemeen Dagblad hoe Klaas Otto, de oprichter van motorclub No Surrender een aanslag wilde laten plegen op officier van justitie Greetje Bos. Een arrestatieteam hield op de snelweg een medeplichtige tussenpersoon aan in deze zaak. Deze persoon werd echter al de volgende dag vrijgelaten. Klaas Otto zat op het moment van de anonieme tip die er over hem binnenkwam al in voorarrest. Het AD:’ Volgens De Leon wordt Klaas Otto een oor aan genaaid omdat justitie hem al enige tijd in Extra Beveiligde Inrichting in Vught probeert geplaatst te krijgen. ,,Maar dat lukt ze steeds maar niet,” zegt De Leon. ,,Nu komen ze hiermee en zijn ze er alweer druk mee bezig alsnog hun zin te krijgen. Waarom denk je dat dit nu naar buiten komt? Geen toeval hè. Wat kunnen wij doen? Aan alle kanten bezwaar maken.”

Erg toevallig, want het OM probeerde Otto vergeefs in de EBI te krijgen, maar de rechtbank ging daarin niet mee. Na de zogenaamde bedreigingen tegen Greetje Bos kwam Otto wel in de EBI terecht. Otto ontkende in alle toonaarden de bedreigingen of de moordopdracht. Na meer dan een jaar in de EBI kwam tenslotte Klaas Otto weer in een gewone gevangenis terecht. Er was en is geen enkel bewi9js dat er ooit een moordopdracht werd gegeven door Klaas Otto. Otto zat midden in de voorbereidingen voor zijn proces in de EBI en dat heeft de voorbereidingen niet gemakkelijker gemaakt.

En Greetje? Greetje was de opvolger van Lucas van Delft die we al tegenkwamen in het artikel ‘De burgemeester die van niets wist’. Hij belde naar Misdaad Anoniem om zichzelf te bedreigen waarna hij beveiliging kreeg. Inmiddels is Greetje overgestapt naar de VVD als wethouder in Breda. De VVD? Ja, en daarover zei BNNVARA op 19-2-2018: https://joop.bnnvara.nl/nieuws/vvd-zesde-jaar-op-rij-partij-meeste-integriteitsschandalen. De partij met de meeste integriteitsschandalen dus. Al zes jaar achter elkaar!

Een ander bekend lid van een motorclub is Henk Kuipers uit Drente. De Telegraaf berichtte op 13 september 2018 hoe de No Surrender-baas weer terug mocht naar een gewone gevangenis nadat hij met spoed was overgebracht naar de EBI in Vught. Over Henk was een anonieme tip binnengekomen dat hij wilde ontsnappen uit de gevangenis in Leeuwarden. Ook Kuipers zat ten tijde van de anonieme tip in voorarrest. Er bleek geen enkel bewijs voor een ontsnappingspoging te zijn. Eerder was Kuipers al genoemd in de bedreigingszaak van zijn neef, de wethouder Bouke Arends van Emmen. Ook voor deze bedreigingen werd nimmer enig bewijs gevonden. Inmiddels heeft Henk Kuipers zijn lidmaatschap van No Surrender opgegeven.

Er komen nu zomaar enkele vragen bij ons op:

1. Doen politie- of justitiemedewerkers anonieme tips om een zaak sterker te maken of een tegenstander (de verdachte) te verzwakken? Van officier van justitie Lucas van Delft is bewezen dat hij dit deed om Satudarah zwart te maken.
2. Gebruikt het Openbaar Ministerie anonieme tips om verdachten aan een zeer zwaar gevangenisregime te laten onderwerpen? Een regime dat nou juist een rechter niet wil opleggen?
3. Wordt er door het Openbaar Ministerie grote druk uitgeoefend op verdachte leden van motorclubs om mee te werken, of hun lidmaatschap op te zeggen? Henk Kuipers heeft zijn lidmaatschap opgezegd tijdens zijn gevangenschap.
4. Worden niet bewijsbare bedreigingen gebruikt door het Openbaar Ministerie of de politie om motorclubs in de media zwart te maken om zodoende een voorsprong te krijgen bij rechtszaken?

Vragen, vragen, vragen. Wat in elk geval vaststaat is dat Greetje Bos een mooi baantje heeft gescoord bij uitgerekend, volgens media, de minst integere partij van het land. Hoe ver valt de appel van de boom?

Terwijl in Californie wordt uitgekeken naar economische voorspoed wanneer 1 januari 2018 cannabis legaal zal zijn, en in de tweede kamer en zelfs in de VVD een meerderheid is voor regulering van cannabisteelt, woedt in Nederland de war-on-drugs verder. Zo’n tien jaar geleden is in Limburg geld vrijgekomen om Gemeenten, woningbouwverenigingen en energiebedrijven in te zetten om samen met de politie de hennepteelt te bestrijden. Hierbij is expliciet de bedoeling om overtreders van de norm naast strafrechtelijke vervolging ook buitengerechtelijk zo veel mogelijk schade toe te brengen. Dat betekent dat de politie en de belastingdienst voertuigen, goederen en geld in beslag nemen, vooruitlopend op het oordeel van de rechter over de bewijslast. Gemeente, belastingdienst, energiebedrijf, woningbouwvereniging, allemaal leggen ze een straf op. Dat hennepteelt-verdachten zo veel zwaarder worden gestraft dan bijvoorbeeld geweldplegers, die alleen strafrechtelijk worden vervolgd, lijkt niemand wat te interesseren.

(bron: Hart van Nederland)

Op 22 seconden: Eerst breekt het glas, dan pas maakt de politie haar aanwezigheid bekend.

Op 44 seconden: Bezoekers worden even met de neus op de feiten gedrukt.

Op 56 seconden: Het ene moment zit je televisie te kijken, het volgende moment breekt de politie door de deur en sleurt je kind mee.

Op 57 seconden: Burgemeester Wilma Delissen (VVD, drie kinderen) legt uit.

Op 1 minuut 18: Er is veel XTC-afval aangetroffen in Limburg. En veel gevaarlijk wiet-afval ook? Hoeveel XTC-labs zijn opgerold? Waarom worden harddrugs en softdrugs op een hoop gegooid?

Dit filmpje is een reclamepot voor twee websites. Watzetjijophetspel.nl, waar je zelf kan kiezen of je wel of niet geld wil verdienen in de ‘drugs’, en watstaaterophetspel.nl waar de lezer wordt aangezet zijn of haar buren te verlinken. Een foto maakt duidelijk welke mensen verlinkt zouden kunnen worden.

Een jongeman met een schoudertasje naast een wipkip, pratend met iemand in een auto en nog twee jonge mannen waarvan een op een scooter op het gras. Achterin zien we het raam waarachter we moeten denken dat de verontruste burger staat te bellen met een ondermijnings-specialist. Deze foto stelt ook voor: ‘bedreigd en afgeperst’, wat zou kunnen gebeuren als je op de ene website voor ‘drugs’ kiest.

Of je kinderen worden afgepakt, dus. De watzetjij… website zegt:

‘Een deel van je woning of schuur laten gebruiken voor wietteelt of voor een drugslab levert al snel honderden euro’s per maand op. Maarrr…het rommelen met de elektra en het aftappen van stroom levert serieus brandgevaar op. Als je gepakt wordt, kan Jeugdzorg daarom besluiten om je kinderen uit huis te plaatsen. Klinkt dus als snel geld verdienen, maar je zet nogal wat op het spel.’ En een foto van nog te verraden buurtbewoners:

Twee bleke kinderen en een gebruinde moeder. Een huis van de woningbouw met aluminium sponningen van een renovatie lang geleden. In de spiegeling van de ruit zien we de ramen van de buren. Die zien van alles.

Rommelen met elektra en stelen van stroom past niet bij een drugslab. Explosiegevaar wel. Waarom noemen ze dat niet?

Dat politie en belastingdienst alvast dure dingen, ‘crimineel vermogen’, in beslag nemen terwijl nog niet is gevonnist in een zaak, dat is bekend. Maar kinderen? Doet de politie dit al? Of is jeugdzorg ook partner in de integrale aanpak geworden? En waar gaat het over? Waarom is cannabis eigenlijk nog illegaal? Tien jaar lang zijn griezelverhalen opgedist over dat de wietteelt een keiharde business is. Terwijl het de overheid is die verhardt. Effectief zijn activistische cannabisplanters uit de markt gewerkt. Coffeeshops moeten, om te kunnen blijven bestaan, regelmatig overleggen met gemeente en politie die samen hebben afgesproken coffeeshops tegen te werken, omdat het ‘criminele facilitators’ zouden zijn.

Gezinnen worden uit hun huurwoning gezet en kunnen 5 jaar niet meer huren. De straf voor ‘criminele woonfraude’. Direct in strijd met Artikel 7 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie: ‘Eenieder heeft recht op eerbiediging van zijn prive-leven, zijn familie- en gezinsleven, zijn woning en zijn communicatie.’

Het was in de vroege namiddag toen Dupont zijn voordeur achter zich dichtdrukte en in de regen ging hardlopen. Hij had zojuist een telefoongesprek gevoerd en zou voortaan als blogger met de naam ‘Dupont’ bijdragen gaan leveren op de nieuwe website ‘justitieenveiligheid.nl’. Zijn specialisatie: motorclubs. Het was net mei 2015 en het zou nog een kleine maand duren voordat Dupont zijn eerste bijdrage op de site zette. ‘De brave burgervader en de motorbendes’ heette het artikel.

We zijn nu een jaar verder en Dupont leverde inmiddels meer dan 70 bijdragen. Soms humoristisch, soms kort door de bocht, altijd verontwaardigd en strijdbaar. Dupont gelooft in wat hij doet. Alleen tegen de overheid, alleen tegen wat hij ziet als onrecht, maar niet alleen tegen de wereld. Want de wereld, dat zijn jullie!

Na een jaar Dupont een tussenbalans. Wat hebben we geleerd van 70 blogartikelen van één van de kwaadste mensen van Nederland? Wat zijn de lijnen die zichtbaar werden? Is er een patroon? Kunnen we conclusies trekken?

1. Uit een aantal artikelen van Dupont wordt duidelijk dat incidenten met motorclubs veelal verzonnen zijn. Uit ‘Burgemeester Jos Som in het nauw!’ van 9 juli blijkt dat de bedreigingen die zogenaamd zouden zijn gedaan door de lokale Hells Angels niet op waarheid berusten. Er is wel veel publiciteit over geweest. In het artikel ‘Liegt de politie?’ wordt duidelijk gemaakt hoe de politie in zijn officiële rapportages over motorclubs aantoonbaar liegt en subjectieve kwalificaties gebruikt die niet worden gestaaft door rechterlijke uitspraken. In ‘Herhaal de leugen totdat de mensen denken dat het de waarheid is’ zet Dupont uiteen hoe politie, media en burgemeesters liegen over motorclubs. Ook uit ‘Leugens maken de weg vrij voor een politiestaat’ wordt duidelijk hoe in politierapportages wordt gelogen en de waarheid wordt verdraaid. De lezer van ‘De creatieve officier van justitie’ op 22 februari leert hoe een officier van justitie die is belast met de bestrijding van de zware misdaad valse telefonische meldingen doet via Meld Misdaad Anoniem en daarmee motorclub Satudarah in diskrediet brengt. Tevens blijkt op 9 maart uit ‘Meld Misdaad niet Anoniem’dat er ook wordt gelogen over de anonimiteit van het meldnummer: Meld Misdaad Anoniem is niet anoniem.
2. Dupont toont aan dat een aantal bestrijders van motorclubs een belang hebben bij die bestrijding. Zo blijkt op 11 juni dat burgemeester Jos Som via zijn dochter een belang heeft bij het sluiten van het clubhuis van de Hells Angels. Dit clubhuis zit naast de zaak van zijn eigen dochter en bovendien zit de motorclub pontificaal in het zojuist opgeleverde nieuwe stadscentrum dat is gebouwd door mensen die ook worden genoemd in verband met omkoping. Dupont vraagt zich bovendien af of Jos Som ook financieel beter is geworden van dit prestigeproject (artikel van 15 juli ‘Het gevecht in de OK corral van een klein Limburgs dorp). Op 27 april 2016 (‘Ondermijning als goudmijn’)blijkt dat er veel geld wordt verdiend met de bestrijding van onder anderen motorclubs. Particuliere organisaties zetten de trend en geven cursussen van ambtenaren door ambtenaren. Bovendien blijkt dat politiefunctionarissen bijbanen hebben die een financieel belang hebben bij het opzetten van die nieuwe trends.
3. Uit tal van artikelen blijkt dat de politie gebruik maakt van twijfelachtige opsporingsmethoden. Op 16 (‘Opvallend rijgedrag’)en 27 maart 2016 (Een rechtstreekse aanval op onze vrijheid’) blijkt dat de politie verkeerswetgeving lijkt te misbruiken om op te sporen. Bovendien heeft de politie een niet-aangemelde databank waarin leden van motorclubs zijn opgenomen.Die databank blijkt ook uit het artikel van 24 juni 2015 (‘Rekenen voor dummies’). Op 3 (‘Particuliere samenwerking tussen Nederlandse politie en mensenrechtenschendende landen om motorclubs te bestrijden’) en 4 april (‘Politiemotorbendes, provocaties en ongeoorloofde opsporingsmethoden’) wordt duidelijk dat de Nederlandse politie samenwerkt met korpsen uit landen waar mensenrechten worden geschonden of waar wordt gewerkt met ook daar ongeoorloofde opsporingsmethoden. Informatie uit juist die landen wordt vervolgens door de Nederlandse politie tegen eigen onderdanen ingezet. Verder heeft de politie het ‘name&shame’ geïntroduceerd, waarbij mensen die worden verdacht, maar nog zeker niet zijn veroordeeld, al worden genoemd als leden van motorclubs. Dit stelt motorclubs en leden daarvan in een slecht daglicht, terwijl die mensen niet schuldig zijn bevonden.
4. De artikelen van 18 en 28 april laten zien dat er afspraken zijn gemaakt tussen media, politie en justitie en belangenorganisaties over berichtgeving over motorclubs. (‘Branche-organisaties’ en ‘Je suis Charlie’).Dit heeft blijkbaar een commercieel doel. Uit het artikel op 14 juni 2015 (‘Bandidos MC of bandieten B&W?’) blijkt dat de media een deal hebben met de politie toen er een inval kwam door een arrestatieteam bij een aantal leden van de Bandidos MC. Uit ‘Je suis Charlie’ van 28 april 2016 blijkt bovendien hoe journalisten uit de ruif van politie en politiek eten.
5. Er is sprake van een zeer eenzijdig beleid waar het de bestrijding van motorclubs betreft. Uit artikelen op 10 (‘Voetbalsupporters en motorclubs’), 25 (‘Motorclubhuizen en drankketen’) en 27 april 2016 (‘Ondermijning als goudmijn’)blijkt dat vele malen meer last en schade wordt ondervonden door bijvoorbeeld hooligans of drankketen. Maar daar wordt gestuit op onwil van plaatselijke besturen of de onmogelijkheid het probleem adequaat op te lossen. Op 20 maart 2016 (‘De politiedatabank van Outlaw VVD’ers’)bleek dat de VVD een fors aantal wetsovertreders en integriteitsschandalen kent. Toch komen veel van de grootste ‘diehards’ en ‘crimefighters’ uit deze partij.
6. Er worden door de politie ernstige fouten gemaakt, zoals te lezen in ‘Foutje….bedankt!’ van 21 april. Een lid van de Bandidos MC wordt verwisseld met een andere persoon en vervolgens wordt het lid van de Bandidos onterecht opgepakt. Een politiewoordvoerdster is vervolgens uiterst lakoniek over die vergissing. Volgens haar kan dat wel vaker voorkomen. Ondertussen is er wel weer een lid van een motorclub het slachtoffer geworden van dat foutje.
7. De politie doet alsof zij de macht willen grijpen. De wet moet verandert worden en er moeten meer bevoegdheden komen. Dit blijkt uit de artikelen van 22 juli 2015 (‘Boeman Bouman en zijn patriotten van de politiestaat’) en 23 januari (‘Is er niets illegaals? Dan passen wij de wet wel even aan en kunnen wij toch optreden!’). Hoge politiechefs doen telkens uitspraken over wetsveranderingen die niet aan hen zijn, maar aan het parlement. Zij willen bovendien iets strafbaars maken dat het op dit moment helemaal niet is.
8. Gemeenten die optreden tegen motorclubs hebben in een aantal gevallen onverklaarbare, maar wel aantoonbare, tekorten in hun gemeentekas. Zij weigeren hierover opheldering te geven. Dit blijkt uit de artikelen van 13 (‘Wikijansia: Barneveld’)en 27 augustus (‘Belastinggeld Langedijk ‘expendable’ ‘), 25 september (‘De tientallen verdwenen miljoenen van Kaag en Braasem en het motorclubje’)en 8 oktober (‘De goochelaar en de verdwenen miljoenen en de tattooconventie’). Het gaat over vele miljoenen gemeenschapsgeld die weg zijn. Dit is aangetoond door onderzoek van een voormalig accountant.
9. Sommige burgemeesters halen alle feiten over motorclubs door elkaar in verklaringen die zij afgeven aan de pers. Dit wordt onder anderen duidelijk in het artikel van 27 juni (‘De burgemeester en absoluut betrouwbare feiten en cijfers’)waar niet alleen de ene motorclub voor de andere wordt aangezien door burgemeester Onno Hoes, maar waar ook aantallen motorclubleden niet kloppen.
10. De voortdurende propaganda door politie en media heeft in het buitenland geleid tot grote schietpartijen door de politie waarbij verschillende motorclubleden omkwamen. Dit is uitvoerig aangetoond in het artikel van 30 juni 2015 (‘Ontmenselijking maakt van vreedzame mannen moordenaars’). In Nederland is er nu al aantoonbare schade bij mensen die niet zijn veroordeeld door een rechter, zoals bijvoorbeeld blijkt in het artikel ‘Cordon sanitaire’ van 21 april. Mensen raken hun baan kwijt, worden door bedrijven of horecazaken geweigerd en komen soms in een sociaal isolement.
11. Magistraten die moeten oordelen over zaken waar motorclubs bij betrokken zijn, zijn soms partijdig. Zo blijkt uit het artikel ‘De raadsheer die om de hoek van het clubhuis woonde’ dat één van de rechters die moest oordelen in een zaak die was aangespannen door Veterans MC om de hoek van het clubhuis van deze club woonde in Haren. De man stond bovendien bekend als een fatsoensrakker die te pas en te onpas stappen onderneemt voor een harder beleid en stelde suggestieve vragen over de colors van de motorclub die hij in verband bracht met de Duitse bezetter in de Tweede Wereldoorlog.
12. Er zijn diverse motorbendes die alleen uit politiemensen bestaan en die niets in de weg wordt gelegd. In het buitenland hebben deze politiemotorbendes al gezorgd voor schietpartijen waarbij doden vielen. Het bestaan van deze politiemotorbendes wordt uit de doeken gedaan op 20 maart (‘Motorbendes met alleen maar politieagenten’), op 21 maart (‘Politieagenten als outlawbiker’) en op 4 april (‘Politiemotorbendes, provocatie en ongeoorloofde opsporingsmethoden’). Politiemotorbendes als Lex Legio MC, LEMC Marshalls, IPA-MC en Blue Knights MC wordt niets in de weg gelegd. De leden komen niet terecht in de speciale OMG-databank van de politie, er worden geen vergunningen voor clubhuizen of evenementen geweigerd. Op tenminste één foto waar wij de hand op wisten te leggen heeft een lid van Blue Knights MC onder zijn clubcolors een setje handboeien.
13. De grote man van de politievakbond ACP is zelf verwikkeld in een affaire van vriendjespolitiek. In het artikel ‘Die wet past ons allemaal!’ van 13 juni 2015 wordt duidelijk hoe Gerrit van de Kamp, de grote man van politievakbond ACP en hét gezicht van politie Nederland, niet alleen telkens roept om meer bevoegdheden en wetsveranderingen, maar ook is verwikkeld in een zaak van vergaande vriendjespolitiek. Van de Kamp is een groot voorstander van het verbieden van motorclubs, maar speelt zijn eigen vriendin een baantje toe binnen de Nationale Politie.
14. De politie intimideert het parlement en zet gemeenten onder druk tot het nemen van maatregelen tegen motorclubs. Op 2 juli in ‘The man who would be king’ wordt beschreven hoe actievoerende politiemensen met dienstwapens en dienstmaterieel in diensttijd het Haagse Binnenhof bezetten. Meer loon wilden en dat ook kregen. Gemeenten waar motorclubs zijn gevestigd worden ‘op de hoogte gebracht’ van de grote gevaren die aan die clubs kleven. De ambtenaren van de gemeenten weten dit zelf niet en vertrouwen dus maar op de politie die dit initieert (‘Voortgaan met rapporteren’ 19 juli 2015 en ‘Blablablabla’ op 26 juli).
15. De politie zet brancheorganisaties en belangenorganisaties onder druk om maatregelen tegen motorclubleden te nemen. Op 3 juli 2015 al blijkt dit uit ‘De pot verwijt de ketel’ en op 4 augustus ‘Nederland wordt wakker!’ De beveiligingsbranche wordt door de politie gewaarschuwd en vervolgens komt de voorzitster van die branche, die bijklust als VVD’er, in actie. Op 24 augustus ‘De blaffende honden van het nieuwe beleid’ waarin het MKB zich grote zorgen zegt te maken over infiltraties van motorclubs. En op 18 april 2016 ‘Branche-organisaties’.
16. Leden van motorclubs worden uitgesloten van de maatschappij. Het artikel ‘Cordon sanitaire’ van 21 april 2016 geeft een onthutsend beeld van hoe burgers die niet zijn veroordeeld door een rechter uit de maatschappij worden verwijderd. De politie speelt hierin een grote rol als trendsetter en aangever.
17. Particuliere organisaties die niet tot de overheid behoren proberen de trend te zetten die moet leiden tot de uitbanning en vervolging van motorclubs. Op 3 april 2016 ‘Particuliere samenwerking tussen Nederlandse politie en mensenrechtenschendende landen om motorclubs te bestrijden’, waarin duidelijk wordt gemaakt hoe een particuliere internationale organisatie van politiemensen niet alleen trends bedenkt, maar ook oplossingen aandraagt door middel van trainingen waardoor deze materie ook gaat leven in de landen van herkomst van de deelnemende politiefunctionarissen. Dit blijkt ook uit ‘Riding Ralf tegen motorbendes’ van 21 maart.
18. De instanties die pleiten voor een verbod van motorclubs gaan bewust voorbij aan het feit dat een verbod geen invloed heeft op misdaadcijfers. Uit cijfers, dus feiten, uit Australië en Duitsland blijkt dat een verbod geen invloed heeft op misdaadcijfers. Dit is te lezen in de artikelen ‘Holle vaten’ van 29 juli 2015, ‘Verbal diarrhea’ van 27 september en ‘’Zware maatregelen zonder effect’ van 7 april 2016.

Wat we zien is een onthutsend beeld. Politiefunctionarissen zetten vanuit particuliere internationale organisaties trends in misdaadbestrijding en geven vervolgens particulier georganiseerde trainingen om politiemensen internationaal daarmee te bevruchten. Daarna wordt internationaal door middel van een informeel netwerk samengewerkt tussen Nederlandse politiemensen en politiemensen uit landen waar soms ongeoorloofde, in Nederland soms verboden, opsporingsmethoden worden gehanteerd. Door middel van overdreven en soms niet op waarheid berustende rapportages, druk vanuit een politievakbond waar ook zaken mis zijn, worden overheden ‘bewerkt’. Belangenorganisaties worden ingezet om een zo breed mogelijk front te maken en via partijdige of luie journalisten wordt in de media van leer getrokken met als doel publieksbewustwording en beïnvloeding van de overheid. Leden van politieke partijen waarop veel strafbare feiten zijn aan te merken sluiten zich aan bij deze kruistocht, daarin gesteund door schreeuwende, maar onkundige opiniemakers die zich voordoen als misdaadverslaggever. Particuliere bedrijven gerund door (oud)-politiefunctionarissen verdienen aan het vervolgingsbeleid dat op deze manier wordt uitgezet. Tegelijkertijd zien we bij diezelfde politie dat chefs erg veel geld verdienen, terwijl de ondergeschikten stakingsacties houden voor meer salaris. De vorming van de Nationale Politie kost honderden miljoenen meer dan ingeschat, maar moet als prestigeproject koste wat kost toch doorgaan. Om de schuld van de politie zelf weg te houden, wordt geklaagd over onvoldoende wettelijke bevoegdheden en wetsveranderingen. Iemand moet de schuld krijgen en de motorclubs worden zondebok. De moderne heks zit niet meer op een bezemsteel, maar op een motor.

Bevrijdingsdag 5 mei 2016. Er kan geen enkele link zijn tussen de heldhaftige bevrijders van toen en de bezetters van nu!

Vorig jaar schreeuwde de Kerkraadse burgemeester Jos Som moord en brand toen het Openbaar Ministerie hem waarschuwde dat hij werd bedreigd. Hoewel Jos Som eerst nog verklaarde dat onbekend was uit welke hoek de bedreigingen afkomstig waren, riep hij later dat het om ‘motorjasjes’ ging. Dat kwam hem dan ook heel goed uit, want nadat zijn dochter, de eigenaresse van Café Suus, zogenaamd bedreigd zou zijn door Hells Angels, besloot Jos Som het clubhuis van die motorclub te sluiten. Achteraf bleek dat zijn dochter helemaal niet was bedreigd. Het clubhuis was toen al dicht, de burgemeester had zijn gezicht gered en er kon weer een dossiertje toegevoegd worden aan de bestrijders van motorclubs.

Omroep Brabant berichtte op 11 maart 2016 hoe de fantaserende officier van justitie Lucas van Delft zelf bedreigingen verzon en doorgaf via Meld Misdaad Anoniem. ‘Volgens Van Delft zou hasjbaas Van Laarhoven leden van de motorclub Satudarah hebben ingehuurd om Van Delft te bedreigen. Advocaat Taco van der Dussen, die Van Delft vertegenwoordigt, en het Landelijk Parket willen niet reageren omdat het strafrechtelijk onderzoek tegen de ervaren officier nog loopt. De crimefighter zit vanwege de vermeende bedreigingen al ruim vier maanden thuis.’ Het artikel brengt perfect de tegenstellingen aan het licht. Bedreigende leden van motorclub Satudarah enerzijds en de ‘ervaren crimefighter’ anderzijds. Het moet dus haast wel waar zijn.

Op 10 maart 2016 berichtte De Telegraaf dan weer dat de burgemeester van Heerlen ternauwernood had kunnen voorkomen dat een beruchte motorbende zich had gevestigd in het Limburgse kerkdorp. De burgemeester wilde de naam van de ‘motorbende’ niet noemen, zelfs niet aan de gemeenteraad. Het zit er dan ook in dat die gemeenteraad hem niet zou geloven wanneer hij toch opening van zaken zou geven. Wat de burgemeester ook zei was dat ‘Den Haag’ niet genoeg handvaten gaf om de ‘motorbendes’ te bestrijden. Het geroep van burgemeester Krewinkel had dus ook een politiek doel en was een boodschap om hulp aan de regering.

Zo worden motorclubs tegen wil en dank en geheel buiten hun eigen handelen en medeweten betrokken in tal van dossiers. Onderzoeken gaan lopen, clubhuizen worden dichtgetimmerd en de burger kruipt angstig weg na de zoveelste subjectieve berichtgeving. Maar er gaat altijd baas boven baas. Sommige mensen gaat echt geen zee te hoog om hun daden te rechtvaardigen. En laat nou uitgerekend weer een politieman daarvan het voorbeeld geven.

Want 1Limburg bericht op 17 maart 2016: ‘De 54-jarige politieman C.P. heeft volgens het OM vorig jaar “onnodig vuurwapengeweld gebruikt tegen een man die psychotisch was, en niet wist wat hij deed. Op 31 mei vorig jaar schoot P. een verdachte in zijn benen. De man uit Sittard zou in Susteren vuurwerk tegen een voordeur hebben gegooid. Na een korte achtervolging loste P. een waarschuwingsschot, maar daarop reageerde de man niet. De agent schoot de verdachte daarop in zijn benen. Na onderzoek door de Rijksrecherche besloot het Openbaar Ministerie (OM) om de agent te vervolgen. Het Openbaar Ministerie liet tijdens de zitting weten een psychiatrisch rapport over de agent te laten opstellen. Volgens de verdediging was de politieman nog gespannen van de acties tegen motorbendes afgelopen jaar, en kampte hij met PTSS, een post traumatisch stress syndroom.’

Als politieman schiet je zomaar een man met psychische problemen neer die hard wegloopt en feitelijk niets heeft gedaan en dan zeg je dat het komt door de spanningen van die ‘motorbendes’. Dit is natuurlijk een open deur voor andere verdachten van een zeer ernstig misdrijf. Je zegt gewoon dat je erg in de war bent geraakt van ‘motorbendes’. De kranten staan er vol mee en het eist gewoon zijn tol.
1Limburg gaat verder: ‘Uit onderzoek bleek later dat de verdachte helemaal geen vuurwerk tegen de deur had gegooid, maar een steen. De bewoner had in paniek de politie gebeld met de mededeling dat iemand vuurwerk tegen zijn deur had gegooid. De politie schakelde vervolgens via vuurwerk naar motorbendes.’

‘De politie schakelde vervolgens via vuurwerk naar motorbendes’? Wat is het verband? Is er sprake van zodanige berichtgeving, ook binnen de politie zelf, dat de agenten geloven wat er in al die politierapportages staat over motorclubs? Dan kan er binnenkort ook maar zo een lid van zo’n motorclub worden neergeschoten. Een agent in de war maakt rare sprongen.

De politie ondertussen onderzoekt of er een extra wapen kan worden toegevoegd aan het arsenaal om vuurwapengebruik zo te voorkomen. En de neergeschoten psychoot? Die wordt mogelijk vervolgd voor het gooien van een steen. Hij zal wel in de war zijn geweest over wat hij in de krant over politiegeweld had gelezen.

Op 25 januari 2016 schreef Nu.nl: ‘VVD partij met meeste integriteitsschandalen’. Wij citeren het artikel niet, maar geven het voor het gemak helemaal weer:

‘Regeringspartij VVD voert ook dit jaar de lijst aan van integriteitsschandalen onder politici en bestuurders.

Met veertien affaires staan de liberalen, net als in voorgaande jaren, bovenaan de jaarlijkse Politieke Integriteitsindex van weekblad Vrij Nederland. In 2014 waren er binnen de VVD elf schandalen.

In 2015 gingen in totaal 64 bestuurders en politici de fout in. In 2014 waren dat er 47.

Strafblad

Het aantal VVD’ers met een strafblad is daarmee dit jaar opgelopen tot zestien. Daarnaast lopen er nog strafzaken tegen zes liberalen: Rolf Zincken (mishandeling), wethouder Carel van Gelder (hennepkweek), oud-wethouder Piet Ploeg (corruptie), Kathalijne de Kruif (deelname criminele organisatie), oud-senator Jos van Rey (corruptie) en oud-wethouder Tilman Schreurs (corruptie).

De VVD riep vorig jaar een interne integriteitscommissie in het leven na de ophef rond het declaratiegedrag van Kamerlid Mark Verheijen. Hij erkende fouten te hebben gemaakt en stapte op. Onlangs werd hij nog vrijgesproken door het Openbaar Ministerie.

De interne commissie kon echter niet verhinderen dat Kamerlid René Leegte (betaalde bijbaan) de fout inging en oud-Senator Loek Hermans (wanbeleid Meavita) de Eerste Kamer moest verlaten. En Europarlementariër Hans van Baalen zegde onlangs halsoverkop twee omstreden bijbanen in de autoindustrie op.

Grootste partij

VVD-leider en minister-president Mark Rutte zei vorig jaar in een reactie op alle schandalen dat de VVD voorop moet lopen als het gaat om integriteitsbeleid bij politieke partijen. Volgens de premier is het logisch dat de VVD als grootste partij onder een vergrootglas ligt.

Vrij Nederland, die de lijst in samenwerking met de Vrije Universiteit samenstelde, stelt dat het niet vreemd is dat de VVD als grootste partij ook de meeste schandalen telt. Toen het CDA de grootste partij was, hadden de christendemocraten de meeste schandalen, schrijft het weekblad.

Het CDA telt dit jaar overigens zeven affaires. De PvdA telt er zes en D66 had te maken met acht schandalen.’

Denk eraan dat dit niet zomaar een journalistiek werkje is geweest. Het artikel is tot stand gekomen in samenwerking met de Vrije Universiteit. Wetenschappelijk dus. Wat evenzo bedenkelijk is, is het feit dat ook de andere grotere partijen graag meedoen met deze schandalen. Zij bleven enkel wat achter doordat de VVD veel groter is.

Wij kunnen ons dus wel vinden in het waarheidsgehalte, althans wij bestrijden het niet. Wij hebben wel een opmerking: ‘Schandalen?’ Welke schandalen? Het gaat hier om misdaad. Mishandeling, corruptie, deelname criminele organisatie, hennepkweek. Het gaat dus niet over politieke integriteit, of om schandalen. Het gaat om misdaad.

Op de site politie.nl lezen wij het volgende: ‘Ondermijnende criminaliteit, wat is dat nou eigenlijk? De exacte definitie is moeilijk in een zin samen te vatten, maar grofweg betekent het de vermenging van de onderwereld en de bovenwereld. Het is een maatschappelijk probleem. Praktijkvoorbeelden zijn er te over: De buurman die wiet verbouwt op zijn zolder waardoor brand kan ontstaan, mensenhandelaren die hun slachtoffers dwingen tot prostitutie, maar ook overlastgevende hangjongeren op een pleintje die ervoor zorgen dat omwonenden geen aangifte durven te doen. Ondermijnende criminaliteit raakt ons allemaal.’

Het is dus niet alleen een schandaal wanneer een politicus of een mandataris een misdaad pleegt. Het is ook ondermijning volgens de eigen definitie van de politie. Een maatschappelijk probleem. Maar waarom dan als voorbeeld geven een buurman met wiet op zijn zolder, een mensenhandelaar of overlastgevende hangjongeren? Is dat ondermijning? Is dat het vermengen van de onderwereld met de bovenwereld? Die vermenging, en dus de echte ondermijning, is pas aan de orde wanneer de gegeven voorbeelden contact maken met de bovenwereld. En wat is nu die bovenwereld? Dat zijn de gezagsdragers, de vertegenwoordigers van de gevestigde orde, de grotere jongens. En dat zijn de mensen die we moeten hebben. Anders gaan we de ondermijning te lijf door een omaatje met een bijbaantje, een bijklussende bijstandsmoeder, een bejaarde met een paar plantjes op te sporen en aan te geven.

Er is op 18 maart van dit jaar zelfs een Dag van de Ondermijning gehouden. Een dag waar vooraanstaande politiemensen, politici, bestuurders en burgemeesters kennis konden maken met dit nieuwe fenomeen. En nu wetenschappelijk is vastgesteld dat die ondermijning in een aantal gevallen afkomstig is van politieke bestuurders, waarom wordt er dan opgeroepen door de politie om te kijken naar je buurman of een stelletje hangjongeren?

Al eerder schreef Dupont in zijn blogs over een creatieve officier van justitie, Lucas van Delft, die zelf anoniem meldingen deed. Wij vroegen ons toen al af in hoeveel andere gevallen justitie en politie achter dergelijke meldingen zaten of zitten. Dupont meldde ook dat er nogal wat aan de hand was met zogenaamde bedreigingen van burgemeesters door motorclubs. Genoemd werden opnieuw mensen als Lucas van Delft, burgemeesters Jos Som en Fons Jacobs. Dupont meldde ook diverse malen hoe burgemeesters werden genoemd in corruptiezaken. Nou, dat is ondermijning. Echte ondermijning. Die buurman met zijn zolderkamertje is meer een noodsprong van een hulpeloze en kansarme.

Dupont schreef ook hoe de politie erg creatief omgaat met verkeerscontroles. Ze zien een persoon rijden die zij checken in hun databank en houden hem vervolgens aan voor ‘opvallend rijgedrag’. Daarna worden openstaande boetes gevonden, een zakje wiet (afkomstig van die buurman zijn zolderkamertje?), een wapen en na huiszoeking zelfs enkele messen. Dit terwijl een rechter een uitspraak heeft gedaan over deze handelwijze. Het mag niet. Maar het gebeurt toch! Wat we dus zien is dat onder het mom van ‘ondermijning’ de politie bijna alles kan maken. Er is helemaal geen controle meer.

Wat wij ons nu afvragen. Er is vastgesteld dat de politie leden van motorclubs registreert, invoert in een databank en regelmatig aanhoudt in hun strijd tegen ‘ondermijning’. Een databank die, wij vermelden het nog maar even voor de zoveelste keer, illegaal is. Is er nu ook een aparte databank voor politici? Een databank voor Outlaw Politicians? Als tegenhanger van de Outlaw Motorcycle Gangs (OMG)? Worden op onzalige tijden leden van de VVD aangehouden die in die databank zitten, wegens ‘opvallend rijgedrag’? Of houdt de politie liever de bestuurders van dit land buiten schot? Nou, dat zou pas echt ondermijning zijn.

Omroep Gelderland bericht op zijn site op 14 maart 2016 het volgende: ‘Lid uit Ede van supportclub Hells Angels opgepakt: zit in auto met wapens en drugs.’ Het artikel eronder licht het grote succes van de politie toe. Het bleek dat surveillerende agenten een auto hadden aangehouden die ‘opvallend rijgedrag’ vertoonde. Vervolgens werden de identiteiten van de vier inzittenden gecontroleerd. En wat bleek? Alle vier waren lid van de totaal onbekende supportclub van de Hells Angels genaamd Alcatraz Wanted en hadden zelfs hun jacks met colors in de auto liggen.

Op 23 januari 2016 meldde Dupont in zijn blog: ‘Is er niets illegaals? Dan passen wij de wet wel even aan en kunnen wij toch optreden!’ het volgende: ‘De NOS meldde op 21 december 2015 met enige tegenzin: ‘De politie mag voortaan geen verkeerscontrole meer gebruiken om een verdachte aan te houden. Dat heeft het gerechtshof in Amsterdam bepaald. Het hof behandelde een zaak waarbij tijdens een zogeheten dynamische verkeerscontrole in een auto bijna een kilo wiet was gevonden. Bij deze vorm van controle volgen politieagenten in burger de auto van de verdachten. Vervolgens laten agenten in uniform de wagen stoppen onder het mom van een verkeerscontrole. In werkelijkheid wordt dan informatie over inzittenden en hun eventuele criminele achtergrond nagetrokken. Het hof vindt dat de politie zich schuldig heeft gemaakt aan ‘misbruik van recht’. Verkeerscontroles hebben een ander doel dan het doen van opsporingsactiviteiten, zo oordeelt het hof. Daardoor is het bewijs onrechtmatig verkregen en is de verdachte vrijgesproken.’’

Ook schreef Dupont al diverse malen in zijn blogs hoe de politie een illegale databank heeft waarin kentekens, namen en andere gegevens worden gepropt van leden van motorclubs, of zoals de politie die mensen liever noemt, leden van Outlaw Motorcycle Gangs (OMG). Waarom is nu deze databank illegaal? Omdat de databank niet is aangemeld en de mensen waarover informatie wordt verzameld niet op de hoogte worden gesteld van het feit dat zij voorkomen in deze databank. Bovendien is er geen enkele controle van betrokkenen op de waarachtigheid van de gegevens in deze databank.

Het lijkt er nu sterk op dat de politie het volgende doet. Zij zien een voertuig rijden op een tijdstip dat zij zeer verdacht vinden. Bijvoorbeeld rond etenstijd. Zij zoeken in hun boordcomputer het kenteken op. Dat kenteken komt voor in de databank van de vreselijke Outlaw Motorcycle Gangs. Vervolgens valt de agenten op hoe opmerkelijk de bestuurder van het betrokken voertuig rijdt. Dat is een goede reden om meteen in te grijpen en de inzittenden eens stevig te onderzoeken.

Dat er op deze wijze creatief wordt omgegaan met een rechterlijke uitspraak zal zeer moeilijk te bewijzen zijn. Er zijn wel ernstigere feiten waarvan de politie wordt verdacht, maar waar ze zich uit kunnen praten. Een officier van justitie bewees zelfs hoogstpersoonlijk hoe via Meld Misdaad Anoniem mooie vruchtbare meldingen kunnen worden gedaan om verdachten te kunnen oppakken of anderszins te kunnen hinderen.

De aanhouding van de leden van de OMG resulteerde in dit geval in het vinden van een vuurwapen, enige drugs en na huiszoeking op verschillende adressen in het land enkele messen. En dat allemaal omdat iemand opvallend rijgedrag vertoont.

‘Meld Misdaad Anoniem (M.) is het onafhankelijke meldpunt waar je anoniem informatie kunt geven over criminaliteit en misdaad. Jouw anonimiteit staat hierbij altijd centraal. Je meldt bij M. over bijvoorbeeld moord, mishandeling, overvallen, drugs, brandstichting, wapen- of mensenhandel. Zo lever je een bijdrage aan de veiligheid in jouw eigen omgeving.’ Dit is wat Meld Misdaad Anoniem zelf zegt op zijn eigen website over het anoniem melden.

Enige weken geleden werd officier van justitie Lucas van Delft door de politie aangehouden voor het doen van valse meldingen over doodsbedreigingen aan zijn adres. Hij bleek deze bedreigingen zelf te hebben verzonnen. Wij berichtten hierover al eerder. Maar het anoniem melden van bedreigingen was niet het enige wat Lucas van Delft deed.

Crimesite Camilleri berichtte op 24 februari 2016:

De verdachte foute officier van justitie Lucas van Delft uit Breda heeft persoonlijk de prepaid telefoonkaart gekocht in de Media Markt. De aangeschafte kaart is gebruikt om de bedreiging tegen hem in scène te zetten . Volgens de Telegraaf is de foute Van Delft door de politie met camerabeelden geconfronteerd. Met de prepaid telefoonkaart probeerde Van Delft anoniem een valse melding te plaatsen bij meld misdaad anoniem. Een domme actie van een ervaren officier van justitie, want de politie kon via het IMEI nummer snel achter halen waar de kaart was gekocht. Via camerabeelden kwam Van Delft als de koper in zicht. Van Delft is inmiddels geschorst.

Een domme actie van een ervaren officier van justitie? Waarom dom? Omdat hij blijkbaar wist dat meldingen bij Meld Misdaad Anoniem absoluut niet anoniem zijn. Dat was de reden dat hij via Mediamarkt een prepaidtelefoon kocht. Anoniem en betaald met contant geld om ook anoniem te kunnen blijven. Lucas van Delft wist als ervaren officier van justitie dus dat melden bij Meld Misdaad Anoniem niet anoniem was.

Wij als lezers, weten nu ook iets. Namelijk dat het inderdaad niet anoniem is. En dat Meld Misdaad Anoniem in tegenstelling tot wat zij beweren wel degelijk gegevens over meldingen bewaart. En die gegevens worden alleen maar bewaart voor verder onderzoek. Wanneer het voor de politie belangrijk wordt gevonden om te achterhalen wat de identiteit is van de beller. Dat is dus in tegenspraak met wat Meld Misdaad Anoniem zelf beweert. De politie kwam terecht bij het verkoopadres van de prepaidtelefoon waarmee was gebeld, omdat zij het nummer wisten. Dat nummer was dus blijkbaar toch, tegen alle afspraken in, bewaart.

M bewaart gegevens van anonieme bellers om deze mensen uit de anonimiteit te kunnen halen. Officieren van justitie weten dit en de politie weet het ook.

Ook u bent nu op de hoogte!