In naam der wet? (2)

Op maandag 27 november meldde de staatsomroep NOS hoe een speciaal team van de politie in Amsterdam in beslag genomen vestjes van Satudarah aantrok om de vrouw van een moordverdachte te intimideren. ‘Agenten van het Team Werken Onder Dekmantel, de undercover-afdeling van de politie, deden zich voor als leden van een motorclub. Zo probeerden ze informatie los te peuteren over de moord op de Amsterdamse dj Djordy Latumahina. Een reconstructie. Op een woensdagmiddag in oktober parkeert een vrouw haar auto in een dorpje in Noord-Holland. Haar twee kinderen zitten op de achterbank. Dan verschijnt plots een zwarte Mercedes, die haar auto klemrijdt. Twee mannen stappen uit. Allebei hebben ze tatoeages, een van hen draagt een motorjack. Ze kloppen op het raam; de vrouw doet het naar beneden. Een van de mannen vraagt of ze wil uitstappen; haar kinderen hoeven dit gesprek niet te horen.’ Inmiddels is de moordverdachte aangehouden door de politie.

Er was het één en ander te doen over het gebruik van motorvesten van Satudarah door de politie. De vraag die onmiddellijk werd gesteld was of dit vaker voorkwam. Om deze vraag te beantwoorden gaan we naar Duisburg en de RP Online van 24 augustus 2012. De krant bericht over een aanslag met een handgranaat op een bedrijfsruimte die eigendom zou zijn van een Hells Angel. Buurtbewoners werden wakker van de knal en zagen mannen rondlopen met motorjasjes. Of er Hells Angels of Bandidos op die jasjes stond konden de buurtbewoners niet zien. In een ander krantenartikel zegt een getuige twee wegrijdende motoren te hebben gehoord. De politie geeft in het eerste artikel aan dat de zaak dreigt te escaleren en er nodig met informanten/infiltranten gewerkt moet worden. Ook is de politie ervan overtuigd dat de daders uit de hoek van de motorscene komen en denkt daarbij aan Satudarah. Het is echter hoogst opmerkelijk dat een dergelijke aanslag wordt gepleegd door mannen op motoren met de zeer herkenbare clubvesten.

Op 22 februari schreef Dupont in de blog ‘In naam der wet?’ hoe de Duitse politie maar liefst twee informanten/infiltranten had in de Duisburgse chapter van Satudarah. Op 17 januari 2014 schrijft de T-Online dat twee leden van de chapter Duisburg van Satudarah voor het gerecht staan wegens het plegen van aanslagen tegen de Hells Angels met handgranaten. Dupont schreef al dat beide informanten misdaden pleegden, maar toch een deal kregen aangeboden. Ali Osman, de president van chapter, kreeg een deal en kwam terecht in een getuigenbeschermingsprogramma. De andere informant zat eerst bij de Bandidos, stapte over naar Satudarah en werd daar de derde man van de chapter. Hij zat eerder jarenlang vast wegens bankovervallen. Ook tijdens zijn rol als informant pleegde hij misdrijven.

Ons scenario: Hells Angels en Bandidos hebben in Duisburg een verleden van veel geweld achter zich gelaten en proberen met elkaar een verdediging te vormen tegen verbodspogingen van de Duitse overheid. Dan komt plotseling een chapter van de Nederlandse MC Satudarah die een plaatselijke club overneemt waarin niemand is geïnteresseerd. Vervolgens worden er handgranaten gegooid naar eigendommen van plaatselijke Hells Angels. Vervolgens zegt de politie informanten/infiltranten te gaan inzetten. De Duisburgse Satudarah klaagt nu bij Satudarah Nederland en vraagt om hulp. Er komen mensen uit Nederland naar Duisburg, waaronder kopstukken uit Tilburg en ook Michel Boer. Ook worden er wapens gestuurd. Kort daarna grijpt de politie in. Satudarah Duisburg wordt verboden. De wapensmokkelaars uit Nederland worden veroordeeld tot vier jaar gevangenisstraf. Een grote zaak gaat lopen tegen Satudarah in Nederland. Enkele weken geleden wordt Satudarah-leider Michel Boer beschuldigd door één van de Duitse informanten van ex-Satudarah dat hij medeverdachte is van de moord op tattookiller Onno Kuut.

Wij gaan nu even naar Nederland. Daar vestigde zich in 2015 Bandidos MC. Vanuit Duitsland! kwam de club de grens over en vestigde een chapter in de omgeving van Sittard. Onmiddellijk vlogen de handgranaten in het rond bij de woning van chapterpresident Harrie Ramakers. De Hells Angels kregen hier in de media de schuld van. Crimineel Ramakers die blijkbaar ook bij andere zaken betrokken was, gaf aan op 18 december 2015 in Nu.nl dat de aanslagen op zijn huis niet waren gepleegd door een andere motorclub. De gemeente zei echter daarop dat er wel degelijk sprake was van spanningen tussen motorclubs en ontruimde de woning van Ramakers.

Wat kunnen wij concluderen? Er vinden provocaties plaats waarbij de politie de conclusie trekt dat ze zijn gepleegd door motorclubs. Ondertussen zijn er informanten/infiltranten actief die de wet overtreden en misdrijven plegen met medeweten van de politie. Vanuit Duitsland komen clubs de grens over en beginnen ook in Nederland provocaties. Daarbij zijn telkens mensen betrokken die werken voor de politie, zeggen dat ze werken voor de politie, of voor een inlichtingendienst. Denk daarbij ook aan Mongols MC-president Rafi die betrokken was bij een vechtpartij met de Hells Angels. Ook Rafi was eerder actief bij een motorclub in Duitsland die soldaten ronselde om te vechten in Kurdistan. Daarna richtte hij vanuit Duitsland een chapter op van Mongols om de Hells Angels te provoceren.

Onze vraag: Was ist los?

Leugens maken de weg vrij voor een politiestaat

Op 21 maart 2016 publiceerde de het Team Justitie en Binnenlandse Zaken van het Secretariaat-Generaal van de Benelux Unie het voortgangsrapport genaamd ‘Tackling Crime Together’. Het rapport kwam tot stand door samenwerking van politie en justitie in de Benelux en de Duitse deelstaat Nord Rheinland-Westphalen (NRW). De rapportage doet een aantal aanbevelingen om de geconstateerde misdadigheid van de Outlaw Motorcycle Gangs te bestrijden. Deze OMG’s worden overigens in dit rapport opnieuw anders genoemd. Nu zijn het OMCG’s (Outlaw Motor Cycle Gangs), waar het vroeger OMG’s waren (Outlaw Motorcycle Gangs).

Wat veel ernstiger is dan onenigheid of verwarring over afkortingen om motorclubs aan te duiden is het feit dat de meeste maatregelen die worden aanbevolen in dit internationale verband gebaseerd zijn op aannames, leugens en al eerder weerlegde aantijgingen. Wij geven hiervan enige voorbeelden.

 

Op bladzijde 7 lezen wij: ‘Politiekorpsen en justitiële instanties in de Benelux Unie maken melding van een toename van geweld en gebruik van vuurwapens en zelfs explosieven door OMCG・s. Leden van OMCG・s zijn maar al te vaak actief in de grootschalige productie van en handel in soft- en harddrugs, illegale prostitutie, afpersingen en gewelddadige vergeldingsacties. OMCG・s hebben een sterk ontwrichtend effect op het maatschappelijk en economisch verkeer in steden en gemeenten in de Europese Unie, alsook in de Benelux Unie en de Euregio Maas-Rijn.’

Explosieven? Dat is voor het eerst dat wij horen van het gebruik van explosieven. Er zijn tegen enige leden van de Bandidos MC in Nederland wel aanslagen geweest, maar deze leden en de president van de club, de heer Harrie Ramakers, hebben verschillende malen benadrukt dat deze aanslagen niets te maken hebben met geweld tussen motorclubs onderling. Justitie in Nederland heeft het tegendeel nog niet bewezen.

Dat leden van OMCG’s ‘maar al te vaak’ actief zijn is een uitspraak die niet wordt ondersteunt met feiten. Kom maar eens met welke clubs en welke feiten. ‘De OMCG’s hebben een sterk ontwrichtend effect’ is ook al weer zo’n uitspraak die niet wordt ondersteund met een enkel feit en een sterk suggestief karakter heeft.

Op bladzijde 11 lezen wij meer aantijgingen: ‘OMCG・s zijn sterk betrokken bij de georganiseerde misdaad

en verstoringen van de openbare orde. De Nederlandse multidisciplinaire aanpak van OMCG・s begon in

2012. Hiermee werd gestart als reactie op de toenemende spanningen tussen verschillende OMCG’s en verstoringen van de openbare orde door geweld en intimidatie door de OMCG’s.’

Betrokkenheid bij de georganiseerde misdaad moet eerst nog maar eens bewezen worden en bovendien zal dat dan niet gelden voor alle clubs die in dit rapport worden genoemd. Bovendien is er nergens bewijs dat clubs als club betrokken zijn bij misdaad of dat het de persoonlijke initiatieven betreft van afzonderlijke leden van clubs. Er is tot zover nog geen enkele club in Nederland die ooit is verboden door een rechter.

Laat men eens enkele voorbeelden geven van verstoringen van de openbare orde, met name van ‘geweld en intimidatie’.

Op bladzijde 12 lezen wij: ‘OMCG・s trachten cafés over te nemen door intimidatie of afpersing. Ze trachten ook cafés te dwingen om leden van OMCG’s in dienst te nemen als uitsmijters. Uitbaters van horecagelegenheden worden geïnformeerd over de risico・s en worden ook aangemoedigd om intimidatie en afpersing te melden aan de overheid.’

Ook hier wordt er voor waar gepubliceerd wat de politie in Nederland al veel langer roept. Er zijn nog steeds geen concrete voorbeelden genoemd en bovendien staat opnieuw ter discussie of dit dan zou worden gedaan door clubs of alleen individuele leden van clubs. Bovendien wordt niet gepreciseerd welke clubs zich hieraan schuldig zouden moeten maken. Moeten alle clubs lijden onder de gedragingen van enkele leden van een andere club?

Op bladzijde 21 lezen wij opnieuw een leugen die telkens opnieuw wordt herhaald: ‘In de problematiek met de HAMC in Kerkrade is er besloten dat de burgemeester wordt beveiligd. Zijn collega in Maasmechelen (België) moet dit in de krant lezen. Hij zoekt hieromtrent de publiciteit in België en vraagt zich af hoe het kan dat een collega van hem op nog geen 30 kilometer afstand bescherming krijgt omdat hij problemen heeft met OMCG・s, zonder dat hij hiervan op de hoogte wordt gebracht. Immers in zijn gemeente zijn chapters van rivaliserende OMCG・s gevestigd. Een van die OMCG・s is de HAMC.’

Dupont heeft herhaaldelijk gewezen op het feit dat de burgemeester van Kerkrade niet is bedreigd door de HAMC (Hells Angels Motorcycle Club). In eerste instantie zei burgemeester Jos Som in een interview dat hij helemaal niet wist uit welke richting de bedreigingen kwamen, later zei hij dat de officier van justitie hem had gezegd onder te duiken. Bedreigingen waren dus in ieder geval niet rechtstreeks en Jos Som wist helemaal niet waar het vandaan kwam. Later kwam hij in een interview met het gegeven dat het ging om ‘motorjasjes’. Iets waarvan helemaal geen sprake was in eerdere interviews. Ook de bedreigingen aan het adres van zijn dochter, de eigenaresse van Café Suus, hebben niet plaatsgevonden.

Wel worden bovenstaande ‘bedreigingen’ gebruikt om te benadrukken dat er internationaal moet worden samengewerkt, omdat de burgemeester van een Belgische gemeente die 30 kilometer verder weg ligt in zijn gemeente ook rivaliserende motorclubs heeft. Niet-gebeurde bedreigingen die plaatsgevonden zouden hebben door een motorclub omdat hun clubhuis werd gesloten worden in verband gebracht met een gemeente over de grens die toevallig ‘rivaliserende OMCG’s’ binnen zijn gemeentegrenzen heeft.

Maatregelen die worden getroffen door het samenwerkingsverband van Duitse, Belgische, Luxemburgse en Nederlandse autoriteiten berusten helemaal niet op feiten, maar op leugens, valse aannames, geruchten en valse beschuldigingen. De deelname van de Duitse overheid aan deze gang van zaken verbaast niets. Zij hebben veel ervaring met het vals beschuldigen van bevolkingsgroepen en het vervolgen daarvan.

Voor wie het hele rapport wil lezen: http://www.eu2016.nl/documenten/publicaties/2016/03/21/tackling-crime-together

Bandidos MC of bandieten B&W?

Twee weken geleden was het dan eindelijk zover. Bijna twintig leden van de Bandidos MC werden ‘s ochtends vroeg gearresteerd en meegenomen naar het bureau. De Limburgse leider van de Bandidos Harrie Ramakers, bijgenaamd Harrie-Harrie, was één van hen. Met een kap voor zijn ogen en alleen gekleed in zijn onderbroek wordt hij afgevoerd door een vrouwelijke agente terwijl een gemaskerde man staat te kijken. Opmerkelijk zo’n foto, want hoe kon de pers op de hoogte zijn van zo’n geheime operatie? Het betekent vast dat er een dealtje is gemaakt door de politie en de redactie van die Limburgse krant. Dat is al afkeurenswaardig genoeg. Wat echter nog onwelriekender is, is dat de hele foto in scene is gezet om Harrie-Harrie eens goed voor schut te zetten. De politie als rechter. Hoe heeft dit tot stand kunnen komen? Wie is die fotograaf en door wie is hij ingeseind? Wat heeft de redactie van zijn krant moeten beloven als tegenprestatie? Is die redactie dan nog onafhankelijk? Doet die krant wel eens vaker iets terug? Voor een burgemeester bijvoorbeeld die niet helemaal clean is? Of een projectontwikkelaar?

Maar goed. Exit Harrie-Harrie, zijn zoon Jeremy, Marco Hegger en nog een aantal leden van Bandidos MC. Tijdens de huiszoekingen werden ook nog terloops enige drugslaboratoria gevonden, een wapenvoorraad waaronder maar liefst vijf raketwerpers, gestolen auto’s en drugs. Hoewel normaal een dergelijke vangst wordt vertoond aan de gezamenlijke pers en wordt vereeuwigd door de fotograaf van het plaatselijke sufferdje, inclusief een breed lachende politiechef, gebeurde dat nu niet. De grote man van het politie-onderzoek, Piem Miltenburg, verklaarde na afloop van de vondsten dat er mogelijk nog maandenlang speuren nodig was om te achterhalen van wie die wapens precies waren. Dat betekent dus dat het niet zeker is dat die wapens, drugs en gestolen auto’s van de Bandidos MC waren. Het is zelfs mogelijk dat de politie dat nu ook al denkt. De pers echter papegaait de politie na en natuurlijk elkaar en dus is het nog geen enkele luie Limburgse journalist opgevallen. Op Facebook vertelde een bevriende vechtsporter van de Bandidos dat die wapens inderdaad niet van de Bandidos waren, maar waren aangetroffen op het kamp van Geleen. Het woonwagenkamp welteverstaan.

Stel nu eens dat. De politie heeft vermoedens dat enige kampers betrokken zijn bij stoute dingen. Huiszoekingen doen kan niet, want daar is niet echt aanleiding toe. Bovendien zou dat de zaak maar stukmaken. Een dilemma. Tot er plotseling een Bandido verschijnt op zijn luidruchtige motorfiets. En laat die Bandidos nou net betrokken zijn geweest bij breed in de pers uitgemeten vechtpartijen en andere activiteiten. Nu is er misschien wel een reden om eens invallen te doen. Er wordt net gedaan of de Bandidos zo groot zijn en machtig dat al die gevonden spullen van hen zijn en iedereen wint. Piem Miltenburg wint, want hij is nu een geduchte crimefighter, Jos Som wint want hij kan nu aantonen dat de aanwezigheid van die gemene motorrijders heel gevaarlijk is, Onno Hoes wint ook want hij wordt nu van bestuurder die van niemand meer een hand krijgt en paniekvoetbalt plotseling iemand die toch weer wat krediet krijgt. Fantastisch toch? Maar zijn er ook verliezers? Ja, ik vind van wel.

Verliezers zijn de kranten, de onderzoeksjournalisten in Limburg die zaten slapen en hun redacties. Vuil spel of nalatigheid? In ieder geval werden door hen niet de juiste vragen gesteld die konden leiden tot een juiste voorlichting van het volk. Want daar koop je tenslotte de krant voor, niet waar? Verliezers zijn ook die krantenlezers en Journaalkijkers. Er wordt veel paniek gezaaid, de mensen worden voor niets bang gemaakt, het OM wordt op het verkeerde been gezet en daarmee worden rechten geschonden, verdachten worden al zonder veroordeling schuldig verklaard. En de Bandidos MC? Zij werden slachtoffer, opgeofferd voor de zaak van een stel bestuurders die vooral dachten aan zichzelf.