Knippen, plakken en niet de waarheid spreken

Afgelopen zondag 21 juni 2020 was er een demonstratie op het Malieveld in Den Haag. Hoewel de demonstratie eerst was verboden, werd er later door burgemeester Remkes van Den Haag toch toestemming gegeven.

De demonstratie begon vreedzaam en in goede sfeer, maar eindigde met enkele schermutselingen.

Wat zeggen mensen van de overheid daarover? De voorzitter van politievakbond ACP Gerrit van de Kamp: “Nu liep het gisteren dus uit de hand, op een plek waar allemaal verschillende mensen met verschillende ambities en doelen lopen. Daar moet de politie in the heat of the moment chocola van maken. Op die momenten worden er onvoorstelbaar veel filmpjes gemaakt en geknipt en geplakt, allemaal om de agenten in kwestie in fout daglicht te stellen. Voor onze collega’s hoeft het zo niet meer.” (Algemeen Dagblad, 22 juni 2020)

Minister Grapperhaus zei vandaag in Nu.nl: “Grapperhaus vindt dat op sociale media te snel commentaar is geleverd op het optreden van de politie, die onder meer met charges van de Mobiele Eenheid (ME) en een waterkanon de menigte uiteendreef. Grapperhaus zag dat de politie de orde moest handhaven “in een hele lastige situatie met volwassen kerels die met dingen stonden te gooien.” Dat gebeurde na afloop van de tegen de coronamaatregelen gerichte demonstratie. Een deel van de betogers was toen al vertrokken. Anderen bleven ondanks meerdere waarschuwingen van de politie. Hooligans gingen de confrontatie aan met de ME, die daarop optrad.”

Ook korpschef Van Essen klaagde gisteren (NOS, 22 juni 2020): “De korpschef van de nationale politie, Henk van Essen is klaar met het constante ‘bashen’ van de politie. Aanleiding is de kritiek op het politie-optreden op het Malieveld bij een demonstratie van actiegroep ‘Virus waanzin’. De politie raakte slaags met voetbalsupporters die ook naar Den Haag waren gekomen, maar ook betogers werden soms geconfronteerd met politiegeweld.”In hetzelfde artikel sprak ook premier Rutte: “Premier Rutte zei daarover dat “doorgesnoven hooligans’ misbruik hebben gemaakt van de situatie.”

Het Algemeen Dagblad berichtte op 21 juni 2020: “De ongeregeldheden in de binnenstad van Den Haag zijn mede het gevolg van een gecoördineerde actie door voetbalhooligans uit heel Nederland. Er waren al signalen dat supporters elkaar hadden opgeroepen om zondag te gaan vechten. Daarom stond de Mobiele Eenheid uit het hele land paraat om in te grijpen, mocht de situatie uit de hand lopen.”

Het kostte veel werk en tijd om naar de beelden te kijken, maar er waren twee soorten media aanwezig bij de demonstratie. Er waren de media, zoals bijvoorbeeld de NOS die zich niet mengden onder de demonstranten. Er waren ook verschillende social media-live streamers die dit juist wel deden en live uitzonden. In deze live-beelden kan natuurlijk nooit worden geknipt en geplakt. Wanneer er dus wordt uitgezonden dat er oudere mensen worden geslagen, waaronder een oud-politieman, is er in ieder geval met die beelden niet gerommeld. Zo kwamen we bij beelden van een jongetje die zenuwachtig achter een electriciteitshuisje schuilde omdat hij bijna onder de voet werd gelopen door een charge van politiepaarden. Zo waren er de beelden van een verontwaardigde fietser die op het moment dat hij op zijn fiets sprong en de M.E.-linie de rug toekeerde van achteren werd neergeslagen door het schild van een agent. Zo waren er mensen die op straat liepen die omver werden gespoten door een waterkanon. Dit waren allemaal rechtstreekse beelden waarmee niet geknoeid kan worden. De uitspraken van Gerrit van de Kamp zijn dus onwaar. Er is niet geknipt en geplakt.

Uit de beelden van de live streamers blijkt ook dat het waterkanon niet een menigte uiteendreef, maar spoot naar mensen die terugliepen naar het Malieveld. Van de ‘volwassen kerels die met dingen stonden te gooien’, zijn ook maar weinig beelden. Ook niet van de live streamers. Bovendien is het onlogisch dat de politie slaags raakt met hooligans en dan oudere mensen slaat en met water wegspuit of 400 mensen elders insluit en arresteert.

Nergens is te vinden dat het werkelijk ging om ADO Den Haag- of Feijenoord-supporters. Ook vragen wij ons af hoe premier Rutte meent te weten dat die supporters doorgesnoven waren. Zijn er drugstesten uitgevoerd? En wie gaat bevestigen dat het inderdaad voetbalsupporters waren? En van welke clubs? Kan minister Grapperhaus bewijzen dat die mensen waarvan we helemaal niet zeker weten of ze doorgesnoven waren of voetbalsupporter echt de confrontatie zochten? Er is namelijk maar heel weinig gevochten.

Het bericht in het Algemeen Dagblad is ook nogal een statement. Voetbalsupporters uit het hele land die hadden afgesproken te rellen? Weinig supporters en weinig rellen. En wanneer de politie werkelijk wist dat die relafspraken van zoveel supporters er waren, waarom ging de eerst verboden demo toch nog door en werden die supporters niet eerder tegengehouden? En waarom werden er mensen gearresteerd die niets te maken hadden met rellen of supporters?

Het Algemeen Dagblad bericht op 23 juni 2020: ‘Naar schatting vierhonderd hooligans trokken zondag naar Den Haag om te rellen. Op het Malieveld was een protest bezig tegen de coronamaatregelen. Grapperhaus: “Het gaat om volwassen kerels die dingen naar agenten gooien. Ik weet niet wat voor rotzooi ze allemaal hebben gebruikt.” 400 relschoppers en zo weinig rellen? En waar zijn de arrestaties? En hoe weet Grapperhaus dat deze mensen rotzooi hebben gebruikt?

Gisteren ging minister Grapperhaus om de tafel zitten met de politievakbonden en de Centrale Ondernemingsraad (COR) (Algemeen Dagblad, 23 juni 2020): ‘Minister Ferd Grapperhaus van Justitie gaat vanavond om tafel met de politie naar aanleiding van de rellen afgelopen zondag in Den Haag. Hij spreekt dan de voorzitters van de politiebonden, de centrale ondernemingsraad en de korpsleiding.’

We zetten even wat zaken op een rijtje. Met wie gaat minister Grapperhaus vanavond in gesprek?

Gerrit van de Kamp van de ACP: Naar aanleiding van de dood van Mitch Henriquez door een nekklem door de politie twitterde Van de Kamp onmiddellijk:’ Handen af van onze mensen!’ Ook speelde Van de Kamp een bedenkelijke rol bij het uitdelen aan een baantje aan zijn vriendin. (https://www.burojansen.nl/acp/man-king/)

De COR kwam ook veel in het nieuws. Dat de ondernemingsraad betrokken was, het middelpunt was zelfs, van een groot corruptieschandaal bleek ook. (https://www.burojansen.nl/politie/eerlijk-duurt-het-langst/) of ook https://nos.nl/artikel/2320925-half-jaar-cel-voor-oud-voorzitter-ondernemingsraad-politie.html, want de oud-voorzitter werd veroordeeld wegens corruptie en kreeg daar gevangenisstraf voor. De zaak sleepte tal van andere politiemensen mee.

Bij de COR vinden we ook politieagent Sandor Baauw, die ook al niet van onbesproken gedrag was. Hij sprak niet de waarheid in een klachtenprocedure: https://www.burojansen.nl/politie/eerlijk-duurt-het-langst/

Blijven over de media. Hun berichtgeving wijkt nogal af van wat de live streamers en social media-reacties van ooggetuigen zeggen, maar komen wel erg overeen met wat de politie beweert. Enkele koppen:

‘Hooligans uit heel het land maakten plannen voor rellen in Den Haag’ (metro, 21 juni 2020)

‘Haagse betoging tegen spoedwet loopt uit op rellen'(BNNVARA, 21 juni 2020)

‘Politie pakt vierhonderd corona-demonstranten op na grimmige Malieveld-demonstratie'(Trouw, 21 juni 2020)

De media hebben het over ‘doorgesnoven hooligans’, uitlokken van rellen, geweld.  Het lijkt er dus veel op dat het juist niet de social media waren die met knip- en plakwerk de waarheid naar hun hand hebben gezet, maar de politie en de media.

En waarom doen ze dat? Op 23 juni 2020 bericht het Algemeen Dagblad: ‘Burgemeester Hubert Bruls van Nijmegen laat weten dat de ervaringen van Den Haag worden meegenomen bij volgende protesten en dat burgemeesters attent zijn op relschoppers.’

Wat er in Den Haag is gebeurd afgelopen zondag, is dus van invloed op toekomstige demonstraties in Nederland.

Of zoals Gerrit van de Kamp riep (Algemeen Dagblad, 22 juni 2020): ‘Politiebond luidt noodklok na rellen Den Haag: ‘We raken grip op samenleving kwijt’ ‘ En u begrijpt natuurlijk wel dat er alles aan gedaan moet worden om te voorkomen dat de politie echt zijn greep op de samenleving kwijtraakt.

Stoere mannen in leren pakken

In het ganse land worden evenementen van motorclubs verboden. De politie zet organisatoren op het laatste moment onder druk om aanvullende maatregelen te treffen, waaraan soms niet meer kan worden voldaan. Gemeenten worden ingeseind door de politie die wijst op de gevaren voor de openbare orde, mocht een evenement toch doorgaan. Het levert voor de organisatoren van motorevenementen telkens grote schade op, terwijl ook onder het publiek grote onrust ontstaat. Tegelijkertijd zijn er bij de evenementen die toch doorgaan nooit incidenten. Er zijn geen vechtpartijen, er is geen enkele dreiging, er gebeurt helemaal niets. Ja, behalve dan de aanwezigheid van politieteams die na afloop van het evenement snelheidscontroles verrichten.

Toch zijn er evenementen die gewoon door kunnen gaan, zonder dat er vragen worden gesteld. De organisatoren van dergelijke evenementen moeten dus haast wel uit bijzonder hout gesneden zijn. Op 26, 27 en 28 mei 2017 viert Blue Knights MC zijn 20-jarig jubileum. Zij doen dat in stijl en hebben voor het evenement Villa Eikhold in Heerlen afgehuurd. Blijkbaar is er geen enkel probleem met de vergunning. De motorbende heeft al eerder in Villa Eikhold feesten gevierd en dat is allemaal goed gegaan, net als de feesten en evenementen van talloze motorclubs door het hele land. Wat is dus de reden dat Blue Knights MC totaal geen weerstand ondervindt van de politie en de gemeente?

Ten eerste natuurlijk bestaat Blue Knights MC uit alleen maar politieambtenaren en oud-politieambtenaren. De motorbende is ook niet zomaar een MC, maar zelfs een LEMC. Wat betekent Law Enforcement Motorcycle Club. Wij zullen aan de hand van één van de officieren van de club een portret schetsen van deze politiemotorbende.

Op 12 augustus 2013 berichtte het Algemeen dagblad over een mishandeling in Turkije. ‘Nederlander mishandeld in Turkije na klacht over horloge’, kopte het dagblad. ‘Paul Knörr (31) en zijn vriendin werken als surveillant bij de politie in Den Haag. In de winkel Star Time in Didim kocht de Hagenaar een waterdicht horloge. Na wat afdingen werd omgerekend 24 euro betaald. Maar later, bij het zwemmen in zee, bleek het niet waterdicht te zijn. Samen met mijn vriendin, haar dochter, zus en twee dochters van haar zus zijn we naar de winkel teruggegaan. verkoper bood me de keus: een ander horloge, of geld terug. Ik heb gezegd dat ik mijn geld terug wilde. De chef kwam erbij. Die zei dat het horloge gewoon werkte en dat Knörr loog. Maar Knörr hield voet bij stuk en eiste zijn geld terug. ‘Toen greep hij me bij de keel en sloeg hij me in het gezicht. Een andere medewerker sloeg me met een honkbalknuppel. Ik werd naar buiten getrokken en door talloze mannen geschopt en geslagen. Ik dacht dat het mijn dood zou worden.’ De Turkse geweldplegers zijn opgepakt en beboet. De murw geslagen Knörr moet met een civiele procedure zijn schade zien te verhalen.’, aldus het Algemeen Dagblad. Ja, er wordt wel vaker gewaarschuwd voor Rolex van plastic.

Paul zelf echter bleef niet bij de pakken neerzitten en vond dat het tijd was voor een verandering. Hij meldde zich aan bij Blue Knights MC in zijn woonplaats Den Haag en klom gestaag op in de rangen van de motorbende. Inmiddels bericht Paul op zijn LinkedIn-pagina dat hij het heeft gebracht tot ‘secretary’, een Amerikaanse term voor de functie van secretaris die afkomstig is van de eerste 1%-motorclubs uit de Verenigde Staten en die de Blue Knights zo aardig vonden dat ze hem overnamen.

Paul bracht het ook bij zijn martiale werkgever een stukje verder. Zo vertelt hij op LinkedIn dat hij inmiddels Generalist GGP is. Dat GGP staat voor Gebieds Gebonden Politie. Paul vermeld nog dat zijn specialiteit is ‘Narcotica (Weed) Expert’. Paul Knörr blijkt ook maatschappelijk zeer actief. Zo heeft hij zijn eigen website waarop hij vertelt hoe hij, naast zijn drukke functie als politieman, ZZP’er is en een reclamebureau heeft. Hij is ook fotograaf en voor degenen die zich onveilig in huis voelen biedt Paul ook beveiligingscamera’s aan. (https://paul.knorr.pro/).

Paul is ook lid van Fotoclub F22, heeft een Twitteraccount waarop hij politievakbondsmeneer Gerrit ‘Stallone’ van de Kamp volgt en heeft zijn eigen Facebookpagina. Op de laatste pagina blijkt dat Paul overal een eigen mening over heeft. Zo heeft hij een mening over etnisch profileren door de politie, de politieke partij DENK en Sylvana Simons, over Geert Wilders en drinkt hij geen cola meer.

Wij denken dat het wel goed komt met Politiepaultje van de Blue Knights. Alleen bij dat imiteren van 1%-motorclubs zou ik niet zo opscheppen over dat stoppen met cola drinken.

De schoenmaker en zijn leest.

Zijn de meeste burgers al bezig met na te denken over de naderende Paasdagen, de heren en dames van de politie zijn daar nog lang niet. Kan iedere psycholoog de lezer aanraden vooral vooruit te denken en vervelende gebeurtenissen achter zich te laten, de politie kan dat eenvoudig niet. Het laat zien dat de trauma’s diep zitten. En misschien niet meer te genezen zijn.

De site geweldtegenpolitie.nl is van dit trauma een treffend voorbeeld. De bijdrage van moderator van 5 januari 2017 laat zien dat het echt niet meer kan. In het artikel wordt aangegeven hoe er wel bijna elke dag geweld tegen de politie wordt gebruikt, en ook op Oudejaarsnacht. En uitgerekend op oudejaarsnacht is de politiecapaciteit op straat onvoldoende. ‘Meer mensen, middelen en bevoegdheden.’ staat er bijna onderaan het artikel, dat zo uit de koker van Gerrit van de Kamp lijkt te zijn.

Want, in tegenstelling tot twee jaar geleden toen het hele Haagse Binnenhof werd omsingeld en afgesloten door politieambtenaren met politiematerieel en wapens van de baas om meer loon af te dwingen, is er op Oudejaarsavond niet genoeg politievolk op straat. Omdat de politie met u meedenkt is er meteen maar een hele reeks maatregelen aan het artikel toegevoegd.

Zo wil de artikelschrijver observaties door politiemensen van potentiële relschoppers vooraf aan Oudejaarsavond. Ja, wat kan een nadenkend mens daar nog aan toevoegen? Misschien kunnen ze eerst ook overal aanbellen om te vragen of er nog plannen zijn? Gaat u nog vuurwerk gooien naar hulpverleners? Nee? Prettige dagen!

Er moet gekeken worden of zwaar vuurwerk ondergebracht kan worden bij de wet wapens en munitie. Er kunnen dan zwaardere straffen worden geëist. De agent gaat hier alvast op de stoel van de Tweede Kamer zitten. Even de wet veranderen jongens. Voorts wil men nu ook auto’s in beslag nemen en verbeurd verklaren wanneer daar illegaal vuurwerk in wordt aangetroffen. Ook woningen waar illegaal vuurwerk wordt aangetroffen, moeten van hun bewoners kunnen worden ontdaan. Hoeveelheden worden daarbij niet genoemd in het politievoorstel. Een reden te meer om politiemensen ver van wetgeving te houden.

De moderator komt nu pas goed op gang. Hij gaat verder: ‘Voor het gooien van vuurwerk en andere middelen naar hulpverleners een boete van minimaal 5000 euro. Direct beslag laten leggen en vorderingen instellen. Bij minderjarigen verhalen op de ouders met dezelfde aanpak. Heb je alcohol of drugs op en gooi je vuurwerk? Dan wordt bovenstaande boete verdubbeld. Maak deze benadering ook mogelijk indien dit in groepsverband aan de orde is waarbij het niet uitmaakt wie uiteindelijk gegooid heeft. Ken de politie bevoegdheden toe ten aanzien van het kunnen handhaven van sociale veiligheid (bijv. afkoelingsperiode om escalatie naar strafrecht te voorkomen). Publiceer bij herhaling van het gooien met vuurwerk de identiteit van de betrokken persoon. Voer minimumstraffen in.’

Lees dit eens goed. Dat laatste. Met drank op of onder invloed van drugs vuurwerk gooien de boetes verdubbelen? U gooit dus een kanonslag en meteen komt daar een agent met zijn blaaspijp om uw alcoholpercentage te meten. Ja, dat wordt wat op Oudejaarsavond met al die feestvierders die om 0.00 uur een fles Champagne opentrekken.

Het gooien met vuurwerk in groepsverband is nog mooier. Iedereen viert Oudejaarsavond natuurlijk in groepsverband. Bovendien is iedereen thuis. Om 0.00 uur staat iedereen op straat bij zijn huis vuurwerk af te steken. Dus in de drukte moet de agent gaan bepalen of dat is in groepsverband of individueel. Wie hoort er bij die groep en wie niet? Dat gaat waanzinnig veel capaciteit kosten om dat uit te voeren. Gelukkig kan ook de naam van de vuurwerkgooier worden gepubliceerd. De Telegraaf op 1 januari 2018: ‘Jan Pruts heeft een vuurpijl afgestoken en Piet Prul keek daarnaar.’

De rest van het artikel staat bol van de citaten van ingezonden stukken van politieambtenaren. Allemaal mensen die na het succesvol voltooien van de politieschool menen op de stoel van de rechter te kunnen gaan zitten. Een paar lessen in Nederlands recht worden danig verward met een universitaire rechtenstudie, hoewel de enige overeenkomst is dat beiden zittend worden genoten.

Het is bijna onvoorstelbaar dat geweldtegenpolitie.nl echt van de politie zelf is. Rondkijkend vallen ons nog meer zaken op: ‘Respecteer het werk van politieagenten. Misschien redden zij morgen jouw leven.’ staat er helemaal bovenaan. Wij denken meteen aan Mitch Henriquez en al die anderen die vorig jaar werden beschoten en genekklemd. Voor hun eigen veiligheid, dat is ook weer waar.

Verder tal van kleine krantenkopjes in de marge: ‘Verknal het niet tijdens oud en nieuw.’ een spreuk van korpschef Gerard Bouman, waarvan wij niet konden vermoeden dat hij tot zulke woordspelingen in staat kon zijn. ‘Politieagenten hebben totaal geen vertrouwen meer in de politiek’, is een andere kop. Ernstig. Het doet ons denken aan Wilders die sprak over een nepparlement en neprechtsspraak. Het kwam hem op een ernstige berisping van het Hof te staan. Maar de agenten kunnen zich ongestraft bemoeien met politiek.

Is het echt zo erg gesteld met de politie? Wij keken eens naar de politielonen. De politiesurveillant verdient maximaal 2.656 euro bruto per maand. De hoofdagent kan doorstoten naar maximaal 49.000 euro bruto per jaar. Los van onregelmatigheidstoeslagen en eindejaarsuitkering. Ja, heel veel mensen verdienen niet meer. De politiechefs daarentegen verdienen stukken beter. RTL zocht dit uit en komt tot de ontdekking dat er 13 politiebazen zijn die meer verdienen dan de minister. De minister verdient 144.000 euro bruto per jaar. De hoogst verdienende politiebaas is een Amsterdammer en die gaat naar huis met 219.000 euro bruto per jaar. Los van extra’s nog. Gerard Bouman, die zo is begaan met het lot van zijn onderagenten, verdient een slordige 185.000 euro bruto per jaar. Als adviseur van de politie op de Antillen en verdachte van betrokkenheid bij het Centrale Ondernemings Raad-schandaal. Want het is blijkbaar nooit genoeg.

Nu het geweld tegen de politie. Het Parool van 7 januari 2017 meldt: ‘het aantal geweldsincidenten waarvan de politie doelwit is, blijft al vele jaren min of meer stabiel – zij het op een hoger niveau dan in de decennia daarvoor.

Dat blijkt ook uit onderzoek van politiesocioloog Jaap Timmer van de Vrije Universiteit Amsterdam, dé deskundige op het gebied van geweld door én tegen de politie.’ Het geweld neemt dus helemaal niet toe.

Www.handhavingsacademie.info/geweld vermeld op zijn site waar dit geweld tegen hulpverleners vandaan komt. ‘Een van de oorzaken voor het toenemende geweld is dat de geweldpleger zich vaak machteloos of gefrustreerd voelt. Onderzoek, uitgevoerd door het Verwey-Jonker instituut, toont aan dat de geweldpleger meestal een burger betreft die een ander verwachtingsbeeld heeft van de hulp die wordt geboden door politie, brandweerpersoneel of ambulancepersoneel. Burgers voelen zich onzeker en machteloos wanneer de hulpdiensten arriveren en vervolgens niet volgens hun eigen verwachtingen handelen. Deze machteloosheid kan dan transformeren naar geweld richting publieke hulpverleners. Deze oorzaak voor het geweld is in belangrijke mate weg te nemen door duidelijke communicatie. Hoe en door wie deze communicatie in zo’n crisis situatie het best kan worden verzorgd is een interessante vraag. Is een communicatiespecialist op de plek des onheils misschien een goed idee?’

De handhavingsacademie komt niet lichtzinnig tot zijn conclusies. Er is wetenschappelijk onderzoek verricht. Ze komen ook al met oplossingen: Betere communicatie. Maar ja, wetenschap en politie. Na twee onafhankelijk van elkaar uitgevoerde wetenschappelijke onderzoeken naar etnisch profileren, kwam de politie ook al niet verder dan een botte ontkenning. Mogelijk afgekeken van verdachten.

Het aantal vuurwerkslachtoffers neemt ook niet toe volgens de NOS op 3 januari 2017. Hoewel de daling wel stagneert. Maar er is geen toename. Wat is dus de paniek?

Een totaal social media-verbod voor politieagenten zou uitkomst kunnen bieden. Gewoon, net als alle andere mensen in Nederland, je werk zo goed mogelijk doen en anders een andere baan zoeken is een andere zich opwerpende gedachte. Heel blij zijn met een full-time baan die veel werklozen en ZZP’ers en andere deeltijdslachtoffers niet hebben is een andere aanbeveling. Politiek aan politici, wetgeving aan juristen en het bestuur aan de bestuurders overlaten is nog een gedachte. Per slot lopen wij toch ook niet op straat te schieten?

 

 

De politie wil meer (smeer)middelen

2017 is nauwelijks begonnen of de politie haalt alweer alle kranten. Niet omdat er iets is gebeurd. Nee, maar omdat ze iets willen dat ze niet hebben. Ze willen meer middelen, ze willen meer bevoegdheden. Ze willen ook meer steun en sympathie van het volk.

Tegelijkertijd is in dezelfde periodieken te lezen hoe de verkeersboetes enorm omhoog gaan. Vooral voor kleine overtredingen. Een oud-politieman nota bene in Zwolle wilde aangifte doen tegen de eigenaar van een vechthond die zijn hond heeft doodgebeten, maar volgens de politiemevrouw die hem te woord stond was dat niet mogelijk. In Meppel gaf de politie aan dat een vuurwerkslachtoffer al was overleden toen deze nog leefde en moest toen excuses aanbieden aan de familie die van niets wist, net op het moment dat de man wél overleed. De Telegraaf bericht hoe in Rotterdam een politieagent wordt gesteund door zijn meerderen die van een dakloze zijn winterjas afpakte omdat er een beveiligingslogo op zat. Wel vond de politie het goed dat er nu een discussie over daklozen op gang is gekomen. En in Maastricht blijkt een arrestant overleden te zijn door het gebruik van een nekklem. Uit de cijfers blijken er minder incidenten met geweld tegen hulpverleners te zijn dan voorgaande jaren, maar volgens de politie en de politievakbondsmeneer Van de Kamp kan het echt niet langer. Vuurwerkslachtoffers zijn ook dit jaar weer verminderd, maar de nationalepolitiekorpsmeneer Akerboom vindt dat nu eindelijk zwaar vuurwerk moet worden verboden.

Wij vragen ons af of de politie eigenlijk wel eens geld uitgeeft aan mediatraining.

 

Elk nadeel hep zijn voordeel

De feiten logen er niet om. Een politieagent van de Haagse politie werd aangereden en verkeerde in zwaargewonde toestand. Dat waren de feiten. O ja, het was op Oudejaarsavond. Maar wat er daarna gebeurde, had met feiten weinig van doen.

‘Relschoppers gooiden met zwaar vuurwerk en stenen naar de hulpverleners die probeerden de zwaargewonde agent te reanimeren. Met veel moeite kon de politie de gewonde evacueren.’ Dat was de berichtgeving van de politie de dag na het incident.

Onmiddellijk kwamen de treiterbloggers van de overheid op gang. Zo twitterde de minister van Justitie en Veiligheid dat het ‘onacceptabel’ is dat er geweld wordt gebruikt tegen hulpverleners tijdens nieuwjaarsnacht. Het kwam de minister op woedende reacties te staan. Eerst al van een teamleider van de Haagse politie die de minister opriep om te zwijgen, die zijn tweet al snel weer verwijderde. Politievakbondsmeneer Gerrit van de Kamp sprong ook onmiddellijk op de publiciteitskar: ‘Politiemensen zitten niet meer te wachten op medeleven of mooie woorden na weer een zware jaarwisseling, zei voorzitter Gerrit van de Kamp van de politievakbond ACP. “Er is eigenlijk al zoveel over gezegd en we hebben al zoveel geprobeerd en gedaan, maar het is weer misgegaan. Met mooie woorden kom je er niet meer. De politiek moet nu echt actie ondernemen en ons de middelen bieden waar we iets mee kunnen.’

Tientallen gewone burgers kwamen ook in het geweer en schreven beledigingen en verwensingen op de social media. En daar gaat de politie nu naar kijken. Onderzocht gaat worden wie achter die beledigingen zit. Ze gaan zelfs onderzoeken of het strafbaar is. Dat is erg goed van de politie. Ze roepen telkens dat ze geen tijd hebben, maar nu gaan ze mensen opsporen en daarna pas kijken of die mensen strafbaar zijn. Proactief rechercheren is dat.

En vandaag berichtte de politie dat de eerdere berichtgeving niet klopte. De agenten die de zwaargewonde collega wilden helpen werden helemaal niet met stenen en zwaar vuurwerk bestookt. Ook werd de gewonde agent niet ter plaatse gereanimeerd. Net als Mitch Henriquez, die werd ook niet ter plaatse gereanimeerd. Mensen die toen verwensingen uitten op de social media werden ook toen door de politie opgespoord.

Wat er dus na aftrek van onkosten netto is overgebleven is een politieagent die zwaargewond is geraakt bij een ongeval. De minister van Justitie en Veiligheid heeft dus zonder op de hoogte te zijn van de feiten zijn mond al opengedaan om te scoren over het hoofd van deze gewonde. Ja, want de verkiezingen komen er aan. De politie zelf luistert niet naar de hoogste baas en roept zelfs dat hij zijn grote mond moet houden. ‘Er is een tijd om te zwijgen!’, zo twitterde de Haagse teamchef die dit later verwijderde. Een ondergeschikte agent roept tegen zijn allerhoogste baas dat hij moet zwijgen. Terwijl die allerhoogste baas reageert op nieuws dat niet heeft plaatsgevonden. En even later komt ook ons aller politievakbondsmeneer Gerrit van de Kamp uit zijn hoekje. Volgens hem moeten er meer middelen komen en meer bevoegdheden. Dat riep Van de Kamp ook al toen Mitch Henriquez overleed. ‘Handen af van de politie!’, riep hij toen.

Dus eigenlijk hopen wij met het hele land dat er geen enkel ongeval meer plaatsvind waarbij een politieagent is betrokken. Want zo’n betreurenswaardig ongeval wordt onmiddellijk gekannibaliseerd door collega’s, opgezwollen vakbondsmannetjes en in het duister tastende ministers, die gaan proberen de wet te veranderen en maatregelen af te dwingen bij de Tweede Kamer.

En ja, de eerste oogst voor de politie is alweer binnen. Er zullen tientallen reaguurders van social media worden geplukt voor hun opmerkingen die écht niet door de beugel kunnen. Dus wanneer u aangifte wilt doen of anderszins de politie nodig heeft deze dagen: Wacht u daar nog even mee. Het halve korps zit op Facebook!

Een klemmend verzoek

 

Veel is de afgelopen periode geschreven over het gebruik door de politie van de nekklem. Aanleiding was de dood vorig jaar van Arubaan Mitch Henriquez. Duidelijk is dat de politie zich niet alleen tijdens het toepassen van de nekklem te buiten ging aan buitensporig geweld, maar ook de reden voor de aanhouding van Mitch ter discussie staat en de afwikkeling van de zaak veel vragen oproept. Zo werd er geen medische hulp ingeroepen door de aanwezige politieagenten, er werd een vals proces-verbaal opgemaakt en de korpschef van de Nationale Politie, Gerard Bouman, verzekerde al voor de uitkomst van een officieel onderzoek dat hij er alles aan zou doen de daders binnen de politie te houden. Ook ACP-voorzitter Gerrit van de Kamp riep al meteen: ‘Handen af van de politie!’

Wat niet werd belicht door de media is dat de nekklem niet alleen bij de politie als controlemiddel ter discussie staat. In de jeugdzorg, de psychiatrie, het gevangeniswezen en de beveiliging wordt de nekklem ook veelvuldig gebruikt. Dat loopt niet altijd goed af.

Omroep Brabant meldde op 28 november 2013 dat een beveiliger uit Tilburg alsnog vervolgd gaat worden voor het gebruik van een nekklem. Het lijdend voorwerp van de toegepaste nekklem was een 21-jarige jongeman die twee blikjes bier had gestolen. Hij overleed na het toepassen van de nekklem.

Ook in gevangenissen wordt de nekklem veelvuldig toegepast. En ook daar resulteert de nekklem soms in een permanente immobilisatie, zoals blijkt uit een reportage van 10 september 2015 (Roep om verbod nekklem steeds sterker-YouTube).

Op 10 juli 2015 overlijdt ook in Alphen een gevangene aan de nekklem (Alphens.nl 10 juli 2015).

Een Vandaag zend op 9 juli 2015 een reportage uit over een ander slachtoffer van de politie: Wensley.

Uit https://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBNNE:2014:5531 blijkt dat de nekklem ook wordt toegepast op…..kinderen. Dit blijkt ook uit een verslag van de Kinderombudsman: https://www.dekinderombudsman.nl/206/ouders-of-professionals/dossiers/politie-en-justitie/klachten-over-politie-en-justitie/

De nekklem is dus buitengewoon effectief. Het immobiliseert, soms permanent. Het blijkt dat in verschillende gevallen de slachtoffers van politienekklemmen zwart zijn of gekleurd. De politie ontkent ondanks rapporten van Amnesty International en andere wetenschappelijke rapporten dat er etnisch wordt geprofileerd. Feit is wel dat de nekklem een breed gebruikt immobilisatiemiddel is dat regelmatig zorgt voor het overlijden van arrestanten.

 

Nekklem witgewassen

Zaterdag 29 oktober had NRC Handelsblad een portret van de Haagse recherche waarin alle kritische vragen ontbraken. Dezelfde dag mocht RTL nieuws als eerste meekijken met de training voor de ‘nieuwe’ nekklem.

(bron: RTL Nieuws)

Op 6 seconden: Er wordt anders getraind door de politie, horen we. Maar werd er ooit getraind op de nekklem? Hoewel de nekklem in 20% van de worstelingen door de politie wordt toegepast, bleek na de dood van Mitch Henriquez dat deze geen deel uitmaakte van het curriculum.

Op 14 seconden: ‘Er wordt nadrukkelijker stilgestaan bij de risico’s’. Of wordt er nu voor het eerst stilgestaan bij die risico’s en hebben dienders altijd maar wat gedaan? Dat zowel de ombudsman als de politieacademie het gebruik van de nekklem hebben afgeraden wordt hier weggemoffeld.

Op 1:35 De arrestant ‘iets hoger pakken’. Leuk bedacht, maar hoe voorkom je dat de tegenstribbelende tegenstander niet meteen toch in een verwurg-nekklem komt?

Op 3:02 Agenten voelen de nekklem zelf, dat kan geen kwaad.

Op 3:18 ‘Kijk naar de staat van de verdachte, ademt hij nog?’ Dit lijkt me vrij belangrijk, ook als er niet duidelijk is wie de leiding heeft.

Op 3:42 Hier komt het glibberige deel van het verhaal. Het verschil tussen de nieuwe nekklem en de oude wurg-nekklem, die bijvoorbeeld bij judo wordt gebruikt om de tegenstander zich te laten overgeven. Kan een politieagent die aan het vechten is nog van een wurg-klem terug naar een kaak-klem?

Op 4:05 Bloed- of luchtverwurging kan leiden tot ernstig letsel of overlijden. Wat ook bleek na de dood van Henriquez: de nekklem werd vaak toegepast en enkele slachtoffers overleefden het niet.

Op 4:08 Peije de Meij zegt dat trainen op verwurgen een veel hogere getraindheid vereist, en daar is geen tijd voor.

Op 4:24 Gebruik van een verwurg-klem is toch toegestaan, hoewel er dus niet op is getraind. Dat is toch nog precies de situatie als toen de nekklem officieel niet bestond?

Op 4:36 Kom er maar in Gerrit van de Kamp van de vakbond, die op politieke wijze zijn vriendin aan een baan hielp en partij koos voor de agenten die Mitch Henriquez ombrachten. Op het eerste gezicht lijkt hij kritisch, maar hij speelt het spel dat de bonden altijd al spelen: de eindconclusie is dat de politie meer geld en meer bevoegdheden moet krijgen.

Op 4:46 De korpsleiding wil de training niet aanpassen, maar er wel over praten. De uitslag van het gesprek staat dus al vast, maar misschien kunnen we er een leuke middag van maken? Een beetje praten in het Amstelhotel of zo?

Na de schandelijke doodslag op Mitch Henriquez is niet besloten te stoppen met de nekklem. Dat de politieacademie en de ombudsman negatief oordeelden over dit gevaarlijke geweldmiddel wordt genegeerd. Dat de politie jarenlang al improviserend mensen heeft verwurgd, soms met dodelijke afloop, dat alles weegt niet op tegen het gevoelde gezichtsverlies bij de politie omdat een fout moet worden toegegeven. De oplossing is de nekklem alsnog te legaliseren waarbij het risico van letsel of sterven van de verdachte op de koop toe wordt genomen.

Is deze opening van RTL-nieuws onderdeel van de publiciteitscampagne om de Haagse politie ‘na Mitch’ weer een wat beter imago te geven? Wordt de agenten die worden vervolgd wegens de dood van Mitch ook het gebruik van een ongeoorloofd geweldmiddel verweten? Of is deze exercitie bedoeld om onder ‘mishandeling met de dood tot gevolg’ uit te komen?

De man die zichzelf gijzelde

Heeft de oud-chef van de Nationale Politie de geldverspilling van de Centrale Ondernemingsraad van de Nationale Politie door de vingers gezien in ruil voor steun voor de reorganisatie bij de politie waarvan we allemaal weten dat die zeer moeizaam verloopt?

Uit het overzicht van de uitgaven blijkt dat de COR het breed liet hangen. Het jaarbudget van 1,6 miljoen euro werd met 236.000 euro overschreden. De feiten zullen worden onderzocht en de conclusies zullen bekend worden gemaakt. Maar of het voor commotie zal zorgen? Of er maatregelen zullen worden getroffen?

Dupont zette voor u enige feiten alvast op een rijtje.

In het artikel ‘The man who would be king’ toont Dupont aan hoe de grote baas van de politievakbond ACP, Gerrit van de Kamp, binnen die organisatie de macht grijpt en een baan afdwingt voor zijn vriendin in ruil voor zijn steun aan de reorganisatie van de politie. Het heeft geen negatieve consequenties voor Gerrit. Verder reageerde in hetzelfde artikel Gerrit ook op de dood van Mitch Henriques: ‘Handen af van onze mensen!’

In het artikel ‘Boeman Bouman en zijn patriotten van de politiestaat’ toont Dupont aan hoe Gerard Bouman de wet wil veranderen om politieagenten niet meer zo eenvoudig te laten vervolgen wanneer zij hun wapen trekken. Bouman lijkt boven de wet te willen staan. Bovendien blijkt dat Bouman bij verschillende schietincidenten door politieagenten, nadat de rechter een uitspraak heeft gedaan en de agent veroordeelde, toch aan de kant te blijven staan van de schietgrage agent.

Onlangs werd bekend dat Gerard Bouman meteen na de dood van Mitch Henriques naar de verantwoordelijke vijf agenten is gegaan en ze heeft verzekerd dat hij er alles aan zou doen om ze in dienst van de politie te houden.

Vorige week beschuldigde Gerard Bouman de Caribisch Nederlandse politie van niet integer handelen. Volgens Trouw op 5 november 2016: ‘Het gaat om het privé-gebruik van dienstvoertuigen, het onrechtmatig schrijven en laten uitbetalen van overwerk en om privé-activiteiten in werktijd.’ Iets dat nogal lijkt op de beschuldigingen tegen de COR van de politie, waarvan Bouman geweten zou moeten hebben.

Enkele jaren geleden rapporteerde Amnesty International dat de Nederlandse politie etnisch profileert. Het NRC zegt op 28 oktober 2013: ‘De Nationale Politie herkent zich niet in de bevindingen van Amnesty. De politie vindt de kritiek volgens korpschef Gerard Bouman ongegrond en onjuist.’ Een organisatie die boven elke verdenking verheven is. Maar meneer Bouman weet het beter. Dat die mening over etnisch profileren niet verbetert is bleek uit het Dupont-artikel van 3 oktober 2016 ‘Zoals de waard is, vetrouwt hij zijn gasten (2)’. Twee wetenschappers presenteerden een onderzoek dat etnisch profileren aan de kaak stelt, maar de politie zelf vindt van niet. Zonder enige wetenschappelijke onderbouwing. Het is gewoon niet zo, vindt de politie.

Of de acties van Bouman worden ingegeven door een soort etnisch profileren, weten wij niet. Zijn steun aan de daders van de doodslag op Mitch Henriques, zijn ontkennen van de duidelijk bewijsbare etnische profilering en zijn beschuldigingen naar de politiekorpsen van de Antillen. Het lijkt of de politie zichzelf gijzelt en lijdt aan een Stockholm-syndroom. Wij zijn goed en jullie niet.

In elk geval bleek dat de voorzitter van de Centrale Ondernemingsraad van de Nationale Politie met twee handlangers vorig jaar 17.500 euro opmaakten aan een reis naar Curaçao. Op kosten van de COR natuurlijk. Ja, dan doet oud-korpschef Bouman het beter. Die zit op dezelfde Antillen in de zon en verdient daarmee 185.000 euro per jaar.

 

 

 

Dupont is bijna jarig

Het was in de vroege namiddag toen Dupont zijn voordeur achter zich dichtdrukte en in de regen ging hardlopen. Hij had zojuist een telefoongesprek gevoerd en zou voortaan als blogger met de naam ‘Dupont’ bijdragen gaan leveren op de nieuwe website ‘justitieenveiligheid.nl’. Zijn specialisatie: motorclubs. Het was net mei 2015 en het zou nog een kleine maand duren voordat Dupont zijn eerste bijdrage op de site zette. ‘De brave burgervader en de motorbendes’ heette het artikel.

We zijn nu een jaar verder en Dupont leverde inmiddels meer dan 70 bijdragen. Soms humoristisch, soms kort door de bocht, altijd verontwaardigd en strijdbaar. Dupont gelooft in wat hij doet. Alleen tegen de overheid, alleen tegen wat hij ziet als onrecht, maar niet alleen tegen de wereld. Want de wereld, dat zijn jullie!

Na een jaar Dupont een tussenbalans. Wat hebben we geleerd van 70 blogartikelen van één van de kwaadste mensen van Nederland? Wat zijn de lijnen die zichtbaar werden? Is er een patroon? Kunnen we conclusies trekken?

1. Uit een aantal artikelen van Dupont wordt duidelijk dat incidenten met motorclubs veelal verzonnen zijn. Uit ‘Burgemeester Jos Som in het nauw!’ van 9 juli blijkt dat de bedreigingen die zogenaamd zouden zijn gedaan door de lokale Hells Angels niet op waarheid berusten. Er is wel veel publiciteit over geweest. In het artikel ‘Liegt de politie?’ wordt duidelijk gemaakt hoe de politie in zijn officiële rapportages over motorclubs aantoonbaar liegt en subjectieve kwalificaties gebruikt die niet worden gestaaft door rechterlijke uitspraken. In ‘Herhaal de leugen totdat de mensen denken dat het de waarheid is’ zet Dupont uiteen hoe politie, media en burgemeesters liegen over motorclubs. Ook uit ‘Leugens maken de weg vrij voor een politiestaat’ wordt duidelijk hoe in politierapportages wordt gelogen en de waarheid wordt verdraaid. De lezer van ‘De creatieve officier van justitie’ op 22 februari leert hoe een officier van justitie die is belast met de bestrijding van de zware misdaad valse telefonische meldingen doet via Meld Misdaad Anoniem en daarmee motorclub Satudarah in diskrediet brengt. Tevens blijkt op 9 maart uit ‘Meld Misdaad niet Anoniem’dat er ook wordt gelogen over de anonimiteit van het meldnummer: Meld Misdaad Anoniem is niet anoniem.
2. Dupont toont aan dat een aantal bestrijders van motorclubs een belang hebben bij die bestrijding. Zo blijkt op 11 juni dat burgemeester Jos Som via zijn dochter een belang heeft bij het sluiten van het clubhuis van de Hells Angels. Dit clubhuis zit naast de zaak van zijn eigen dochter en bovendien zit de motorclub pontificaal in het zojuist opgeleverde nieuwe stadscentrum dat is gebouwd door mensen die ook worden genoemd in verband met omkoping. Dupont vraagt zich bovendien af of Jos Som ook financieel beter is geworden van dit prestigeproject (artikel van 15 juli ‘Het gevecht in de OK corral van een klein Limburgs dorp). Op 27 april 2016 (‘Ondermijning als goudmijn’)blijkt dat er veel geld wordt verdiend met de bestrijding van onder anderen motorclubs. Particuliere organisaties zetten de trend en geven cursussen van ambtenaren door ambtenaren. Bovendien blijkt dat politiefunctionarissen bijbanen hebben die een financieel belang hebben bij het opzetten van die nieuwe trends.
3. Uit tal van artikelen blijkt dat de politie gebruik maakt van twijfelachtige opsporingsmethoden. Op 16 (‘Opvallend rijgedrag’)en 27 maart 2016 (Een rechtstreekse aanval op onze vrijheid’) blijkt dat de politie verkeerswetgeving lijkt te misbruiken om op te sporen. Bovendien heeft de politie een niet-aangemelde databank waarin leden van motorclubs zijn opgenomen.Die databank blijkt ook uit het artikel van 24 juni 2015 (‘Rekenen voor dummies’). Op 3 (‘Particuliere samenwerking tussen Nederlandse politie en mensenrechtenschendende landen om motorclubs te bestrijden’) en 4 april (‘Politiemotorbendes, provocaties en ongeoorloofde opsporingsmethoden’) wordt duidelijk dat de Nederlandse politie samenwerkt met korpsen uit landen waar mensenrechten worden geschonden of waar wordt gewerkt met ook daar ongeoorloofde opsporingsmethoden. Informatie uit juist die landen wordt vervolgens door de Nederlandse politie tegen eigen onderdanen ingezet. Verder heeft de politie het ‘name&shame’ geïntroduceerd, waarbij mensen die worden verdacht, maar nog zeker niet zijn veroordeeld, al worden genoemd als leden van motorclubs. Dit stelt motorclubs en leden daarvan in een slecht daglicht, terwijl die mensen niet schuldig zijn bevonden.
4. De artikelen van 18 en 28 april laten zien dat er afspraken zijn gemaakt tussen media, politie en justitie en belangenorganisaties over berichtgeving over motorclubs. (‘Branche-organisaties’ en ‘Je suis Charlie’).Dit heeft blijkbaar een commercieel doel. Uit het artikel op 14 juni 2015 (‘Bandidos MC of bandieten B&W?’) blijkt dat de media een deal hebben met de politie toen er een inval kwam door een arrestatieteam bij een aantal leden van de Bandidos MC. Uit ‘Je suis Charlie’ van 28 april 2016 blijkt bovendien hoe journalisten uit de ruif van politie en politiek eten.
5. Er is sprake van een zeer eenzijdig beleid waar het de bestrijding van motorclubs betreft. Uit artikelen op 10 (‘Voetbalsupporters en motorclubs’), 25 (‘Motorclubhuizen en drankketen’) en 27 april 2016 (‘Ondermijning als goudmijn’)blijkt dat vele malen meer last en schade wordt ondervonden door bijvoorbeeld hooligans of drankketen. Maar daar wordt gestuit op onwil van plaatselijke besturen of de onmogelijkheid het probleem adequaat op te lossen. Op 20 maart 2016 (‘De politiedatabank van Outlaw VVD’ers’)bleek dat de VVD een fors aantal wetsovertreders en integriteitsschandalen kent. Toch komen veel van de grootste ‘diehards’ en ‘crimefighters’ uit deze partij.
6. Er worden door de politie ernstige fouten gemaakt, zoals te lezen in ‘Foutje….bedankt!’ van 21 april. Een lid van de Bandidos MC wordt verwisseld met een andere persoon en vervolgens wordt het lid van de Bandidos onterecht opgepakt. Een politiewoordvoerdster is vervolgens uiterst lakoniek over die vergissing. Volgens haar kan dat wel vaker voorkomen. Ondertussen is er wel weer een lid van een motorclub het slachtoffer geworden van dat foutje.
7. De politie doet alsof zij de macht willen grijpen. De wet moet verandert worden en er moeten meer bevoegdheden komen. Dit blijkt uit de artikelen van 22 juli 2015 (‘Boeman Bouman en zijn patriotten van de politiestaat’) en 23 januari (‘Is er niets illegaals? Dan passen wij de wet wel even aan en kunnen wij toch optreden!’). Hoge politiechefs doen telkens uitspraken over wetsveranderingen die niet aan hen zijn, maar aan het parlement. Zij willen bovendien iets strafbaars maken dat het op dit moment helemaal niet is.
8. Gemeenten die optreden tegen motorclubs hebben in een aantal gevallen onverklaarbare, maar wel aantoonbare, tekorten in hun gemeentekas. Zij weigeren hierover opheldering te geven. Dit blijkt uit de artikelen van 13 (‘Wikijansia: Barneveld’)en 27 augustus (‘Belastinggeld Langedijk ‘expendable’ ‘), 25 september (‘De tientallen verdwenen miljoenen van Kaag en Braasem en het motorclubje’)en 8 oktober (‘De goochelaar en de verdwenen miljoenen en de tattooconventie’). Het gaat over vele miljoenen gemeenschapsgeld die weg zijn. Dit is aangetoond door onderzoek van een voormalig accountant.
9. Sommige burgemeesters halen alle feiten over motorclubs door elkaar in verklaringen die zij afgeven aan de pers. Dit wordt onder anderen duidelijk in het artikel van 27 juni (‘De burgemeester en absoluut betrouwbare feiten en cijfers’)waar niet alleen de ene motorclub voor de andere wordt aangezien door burgemeester Onno Hoes, maar waar ook aantallen motorclubleden niet kloppen.
10. De voortdurende propaganda door politie en media heeft in het buitenland geleid tot grote schietpartijen door de politie waarbij verschillende motorclubleden omkwamen. Dit is uitvoerig aangetoond in het artikel van 30 juni 2015 (‘Ontmenselijking maakt van vreedzame mannen moordenaars’). In Nederland is er nu al aantoonbare schade bij mensen die niet zijn veroordeeld door een rechter, zoals bijvoorbeeld blijkt in het artikel ‘Cordon sanitaire’ van 21 april. Mensen raken hun baan kwijt, worden door bedrijven of horecazaken geweigerd en komen soms in een sociaal isolement.
11. Magistraten die moeten oordelen over zaken waar motorclubs bij betrokken zijn, zijn soms partijdig. Zo blijkt uit het artikel ‘De raadsheer die om de hoek van het clubhuis woonde’ dat één van de rechters die moest oordelen in een zaak die was aangespannen door Veterans MC om de hoek van het clubhuis van deze club woonde in Haren. De man stond bovendien bekend als een fatsoensrakker die te pas en te onpas stappen onderneemt voor een harder beleid en stelde suggestieve vragen over de colors van de motorclub die hij in verband bracht met de Duitse bezetter in de Tweede Wereldoorlog.
12. Er zijn diverse motorbendes die alleen uit politiemensen bestaan en die niets in de weg wordt gelegd. In het buitenland hebben deze politiemotorbendes al gezorgd voor schietpartijen waarbij doden vielen. Het bestaan van deze politiemotorbendes wordt uit de doeken gedaan op 20 maart (‘Motorbendes met alleen maar politieagenten’), op 21 maart (‘Politieagenten als outlawbiker’) en op 4 april (‘Politiemotorbendes, provocatie en ongeoorloofde opsporingsmethoden’). Politiemotorbendes als Lex Legio MC, LEMC Marshalls, IPA-MC en Blue Knights MC wordt niets in de weg gelegd. De leden komen niet terecht in de speciale OMG-databank van de politie, er worden geen vergunningen voor clubhuizen of evenementen geweigerd. Op tenminste één foto waar wij de hand op wisten te leggen heeft een lid van Blue Knights MC onder zijn clubcolors een setje handboeien.
13. De grote man van de politievakbond ACP is zelf verwikkeld in een affaire van vriendjespolitiek. In het artikel ‘Die wet past ons allemaal!’ van 13 juni 2015 wordt duidelijk hoe Gerrit van de Kamp, de grote man van politievakbond ACP en hét gezicht van politie Nederland, niet alleen telkens roept om meer bevoegdheden en wetsveranderingen, maar ook is verwikkeld in een zaak van vergaande vriendjespolitiek. Van de Kamp is een groot voorstander van het verbieden van motorclubs, maar speelt zijn eigen vriendin een baantje toe binnen de Nationale Politie.
14. De politie intimideert het parlement en zet gemeenten onder druk tot het nemen van maatregelen tegen motorclubs. Op 2 juli in ‘The man who would be king’ wordt beschreven hoe actievoerende politiemensen met dienstwapens en dienstmaterieel in diensttijd het Haagse Binnenhof bezetten. Meer loon wilden en dat ook kregen. Gemeenten waar motorclubs zijn gevestigd worden ‘op de hoogte gebracht’ van de grote gevaren die aan die clubs kleven. De ambtenaren van de gemeenten weten dit zelf niet en vertrouwen dus maar op de politie die dit initieert (‘Voortgaan met rapporteren’ 19 juli 2015 en ‘Blablablabla’ op 26 juli).
15. De politie zet brancheorganisaties en belangenorganisaties onder druk om maatregelen tegen motorclubleden te nemen. Op 3 juli 2015 al blijkt dit uit ‘De pot verwijt de ketel’ en op 4 augustus ‘Nederland wordt wakker!’ De beveiligingsbranche wordt door de politie gewaarschuwd en vervolgens komt de voorzitster van die branche, die bijklust als VVD’er, in actie. Op 24 augustus ‘De blaffende honden van het nieuwe beleid’ waarin het MKB zich grote zorgen zegt te maken over infiltraties van motorclubs. En op 18 april 2016 ‘Branche-organisaties’.
16. Leden van motorclubs worden uitgesloten van de maatschappij. Het artikel ‘Cordon sanitaire’ van 21 april 2016 geeft een onthutsend beeld van hoe burgers die niet zijn veroordeeld door een rechter uit de maatschappij worden verwijderd. De politie speelt hierin een grote rol als trendsetter en aangever.
17. Particuliere organisaties die niet tot de overheid behoren proberen de trend te zetten die moet leiden tot de uitbanning en vervolging van motorclubs. Op 3 april 2016 ‘Particuliere samenwerking tussen Nederlandse politie en mensenrechtenschendende landen om motorclubs te bestrijden’, waarin duidelijk wordt gemaakt hoe een particuliere internationale organisatie van politiemensen niet alleen trends bedenkt, maar ook oplossingen aandraagt door middel van trainingen waardoor deze materie ook gaat leven in de landen van herkomst van de deelnemende politiefunctionarissen. Dit blijkt ook uit ‘Riding Ralf tegen motorbendes’ van 21 maart.
18. De instanties die pleiten voor een verbod van motorclubs gaan bewust voorbij aan het feit dat een verbod geen invloed heeft op misdaadcijfers. Uit cijfers, dus feiten, uit Australië en Duitsland blijkt dat een verbod geen invloed heeft op misdaadcijfers. Dit is te lezen in de artikelen ‘Holle vaten’ van 29 juli 2015, ‘Verbal diarrhea’ van 27 september en ‘’Zware maatregelen zonder effect’ van 7 april 2016.

 

Wat we zien is een onthutsend beeld. Politiefunctionarissen zetten vanuit particuliere internationale organisaties trends in misdaadbestrijding en geven vervolgens particulier georganiseerde trainingen om politiemensen internationaal daarmee te bevruchten. Daarna wordt internationaal door middel van een informeel netwerk samengewerkt tussen Nederlandse politiemensen en politiemensen uit landen waar soms ongeoorloofde, in Nederland soms verboden, opsporingsmethoden worden gehanteerd. Door middel van overdreven en soms niet op waarheid berustende rapportages, druk vanuit een politievakbond waar ook zaken mis zijn, worden overheden ‘bewerkt’. Belangenorganisaties worden ingezet om een zo breed mogelijk front te maken en via partijdige of luie journalisten wordt in de media van leer getrokken met als doel publieksbewustwording en beïnvloeding van de overheid. Leden van politieke partijen waarop veel strafbare feiten zijn aan te merken sluiten zich aan bij deze kruistocht, daarin gesteund door schreeuwende, maar onkundige opiniemakers die zich voordoen als misdaadverslaggever. Particuliere bedrijven gerund door (oud)-politiefunctionarissen verdienen aan het vervolgingsbeleid dat op deze manier wordt uitgezet. Tegelijkertijd zien we bij diezelfde politie dat chefs erg veel geld verdienen, terwijl de ondergeschikten stakingsacties houden voor meer salaris. De vorming van de Nationale Politie kost honderden miljoenen meer dan ingeschat, maar moet als prestigeproject koste wat kost toch doorgaan. Om de schuld van de politie zelf weg te houden, wordt geklaagd over onvoldoende wettelijke bevoegdheden en wetsveranderingen. Iemand moet de schuld krijgen en de motorclubs worden zondebok. De moderne heks zit niet meer op een bezemsteel, maar op een motor.

 

Bevrijdingsdag 5 mei 2016. Er kan geen enkele link zijn tussen de heldhaftige bevrijders van toen en de bezetters van nu!

 

 

 

De politie en het mysterie van Justitie en Veiligheid

Al eerder schreven wij hoe het er op lijkt dat de politie geheel op eigen gezag beleid uitstippelt en mensen en motorclubs vervolgt. Er worden eigenhandig fantasierijke rapportages uit de hoge hoed getovert, die vervolgens worden aangesmeerd aan gemeenten en de media. De schade die op deze manier ontstaat is enorm. Mensen raken hun baan kwijt, clubhuizen worden gesloten, dwangsommen worden opgelegd, leden van motorclubs komen in een sociaal isolement. Motorclub Veterans MC heeft begin deze maand een rechtszaak aangespannen tegen de politie wegens laster en smaad en hoopt in oktober op een uitspraak van de rechter.

Inmiddels gaat de politie gewoon door met ‘waarheidsvinding’ en komt en passant ook nog met acties om meer loon af te dwingen. Ministeries worden geblokkeerd, politiebureaus worden gesloten voor het publiek, er wordt gedreigd met het niet opleggen van boetes waarbij chaos ontstaat omdat even later toch maar wordt afgezien van deze actie. Maar, wat blijkt nu, de politie is niet alleen in het eigen rechtertje spelen. Het Openbaar Ministerie deelt de interesses van zijn trouwe uitvoerders. Sterker nog, zij doen hetzelfde.

Gisteravond sprak de bekende misdaadverslaggever Peter R. de Vries daarover bij Witteman. Volgens De Vries is de Nationale Politie een grote mislukking geworden en doet het OM alsof zij geen verantwoording hoeven af te leggen. Advocaat Spong voegde daar aan toe dat de bezem er door moest bij het OM. Wat was er aan de hand? Ging het weer over motorclubs?

De aanleiding van het gekrakeel was de reportage van Brandpunt afgelopen zondag over Volkert van der Graaf. Van der Graaf vertelde voor de verborgen camera hoe hijzelf met zijn advocaat contact had opgenomen met een fotograaf om een foto te laten nemen op straat en die in De Telegraaf te laten plaatsen. De heksenjacht op hem zou daarmee hopelijk ophouden. Terwijl half Nederland probeerde in beeld te komen om een afkeurende reactie te geven op het gebeurde, omdat Volkert daarmee zijn vrijlatingsvoorwaarden zou hebben geschonden, kwam ook minister Ard van der Steur in beeld.

Van der Steur is minister van Justitie en Veiligheid en hij werd als eind- en hoofdverantwoordelijke van het OM ter verantwoording geroepen door de Tweede Kamer. Maar, zo verklaarde hij, er was hem niets bekend van een deal tussen Volkert van der Graaf en De Telegraaf. Het OM wist er niets van. De volgende dag bleek echter dat het Openbaar Ministerie wel degelijk op de hoogte was van de fotosessie en dat zelfs bodyguards beschikbaar waren gesteld om de hele Amsterdamse gracht af te sluiten voor de fotosessie, zodat ongestoord kon worden gefotografeerd. Alleen de minister werd hiervan niet op de hoogte gesteld. De minister lichtte op die manier de Tweede Kamer verkeerd voor en zette daarmee zijn functie als minister op het spel.

Zoals Peter R. de Vries en mr. Spong betoogden, was het hele verhaal het zoveelste bewijs van de eigengereidheid van het Openbaar Ministerie, eigenlijk zelfs van het hele Ministerie van Justitie en Veiligheid. Het OM overtrad buiten medeweten van de reclassering vrijlatingsvoorwaarden buiten de minister om en loog daarover tegen de minister toen er vragen werden gesteld. Tegen de voorganger van minister Van der Steur, Ivo Opstelten, werd ook gelogen over deals met criminelen, de zogenaamde bonnetjesaffaire. Er moesten door die affaire een minister en zijn staatssecretaris opstappen.

We hebben dus een Tweede Kamer die om de tuin wordt geleid. Een minister die in zijn eigen ministerie weinig te zeggen heeft en waartegen door zijn eigen ambtenaren wordt gelogen. We hebben een OM dat op eigen houtje deals maakt met criminelen en daar vervolgens over liegt tegen de minister. We hebben een Openbaar Ministerie dat weigert in actie te komen tegen gemeenten die met hun begroting knoeien.We hebben ook een reorganisatie bij de politie die nu twee keer zo duur zal uitkomen dan begroot, terwijl die reorganisatie een mislukking lijkt te worden. We hebben politiechefs die publiekelijk, buiten het parlement of de minister om, benadrukken dat de wet veranderd moet worden om motorclubs die niet strafbaar zijn tóch strafbaar te kunnen stellen. We hebben een politieapparaat dat aantoonbare onzin verkoopt in voortgangsrapportages om daarmee beleid te rechtvaardigen tegen mensen die geen vlieg kwaad doen. We hebben machtige politievakbondsleiders die hun leden maatschappelijke ontwrichtingen laten uitvoeren om meer loon af te dwingen, terwijl diezelfde vakbondsman beschuldigd is van een vorm van corruptie.

De vragen die niemand stelt zijn simpel. Is het Openbaar Ministerie nog wel uit op waarheidsvinding? Is het Openbaar Ministerie niet zijn eigen koers aan het varen buiten parlement en minister om? Is de politie er niet in geslaagd een stille staatsgreep te plegen? Wat is het woord van de politie en het Openbaar Ministerie waard?

Het hoofd koel houden

Deze week kwam de politie veelvuldig in het nieuws. Er waren verschillende rechtszaken tegen schietende politiemannen en dat pakte niet altijd goed uit. Niet voor de slachtoffers, maar ook niet voor de politiemannen. En dat zorgde voor erg veel onstuimigheid bij de doorgaans zo rustige mannen. Het was ook wel een hard gelag.

Eén politieman werd veroordeeld tot maar liefst twee jaar gevangenisstraf voor het neerschieten van de bijrijder van een man die ervandoor wilde gaan tijdens een mislukte aanhouding. Twee andere politiemannen moesten terecht staan voor het doodschieten van een onruststoker met een bijlachtig voorwerp. Opmerkelijk was dat de man in de rug werd geschoten. Beide slachtoffers wilden er dus vandoor gaan en hadden het niet per se gemunt op de politiemannen. Toch voelden dezen zich zeer bedreigd. Een soort verlatingsangst wellicht?

Opmerkelijk ook dat het Openbaar Ministerie de agenten helemaal niet wilde vervolgen en ook vroeg om vrijspraak voor de angstigaards die met pruik in de Rotterdamse rechtszaal verschenen. Uiteindelijk volgde vervolging alleen doordat de ontstemde familie van het overleden slachtoffer dat had afgedwongen. Ja, het is vast niet eenvoudig deze dagen officier van justitie te zijn. Het vervolgen van gewone burgers voor simpeler feiten spreekt ze vast meer tot de verbeelding.

Als een rots in de branding verscheen ook allergrootste opperhoofd van alle agenten in beeld. ‘Houd het hoofd koel en het verstand erbij!’, riep hij naar zijn ondergeschikten volgens de krant van wakker Nederland. ‘Dan moeten we eerst nog even naar huis!’, had het antwoord kunnen zijn. ‘Mijn collega’s en ik moeten oppassen voor de valkuil van emotionele ontboezemingen.’, zei de zeer hoge politiebaas ook nog. Blijkbaar verkeert de man in de veronderstelling dat zijn mannen gerecruteerd werden onder het neusje van de zalm van Neerlands kunstzinnig deel des volks.

‘Het is aan ons om escalatie te voorkomen door het hoofd koel en het gezond verstand erbij te houden.’, meldde meneer Bouman nog ten overvloede aan zijn trouwe volgelingen. Escalatie? Hoe bedoelt hij dat? Die agenten die nu met pijn en moeite toch nog worden vervolgd worden nogal van ernstige feiten verdacht. Escalatie? Wat dachten ze dan te gaan doen? Nog iemand neerschieten? Die fijnbesnaarde volgelingen van hopman Bouman moeten op de kermis gaan werken. Daar kunnen ze schieten wat ze willen.

‘Wij laten ons niet verleiden tot ongepaste bewoordingen in (sociale) media. Wij vermijden generalisaties over de rechtspraak in ons land. Zulke uitlatingen zijn onjuist, misplaatst en brengen ons niet verder’, voegde hopman Bouman er nog aan toe. Generalisaties vermijden over de rechtspraak in ons land? Hebben die emotionele lakeien van meneer Bouman daar een mening over dan? En wat denken ze dan? Laat me eens even raden. Er wordt te zacht opgetreden tegen burgers die de wet overtreden en te hard tegen politiemensen die de wet overtreden. Nou, dat is nogal wat. En meneer Bouman weet dat ze dat denken en roept ze nu op om dat niet meer op de sociale media te roepen. Volgens de korpschef spreken reacties van collega’s op internet boekdelen, meldt opnieuw De Telegraaf. Jaja, die politiemensen laten hun ware aard wel zien.

Het is dan ook wel goed mis met de politie in Nederland. Na weken van berichten op sociale media heeft de politie er schoon genoeg van. Politieagenten die een jongetje schopten, een andere jongetje die werd vastgebonden aan een politiemotor en moest meerennen, een nekklemdode, talloze berichten over andere nekklemdoden die nog verder worden uitgezocht, berichten over afluisteren wat door de politie in Nederland al jaren relatief veel meer gebeurt dan in andere landen, berichten over een politie die vaker schiet dan in andere landen. En dan het ergste nog dat het nu wordt gemeld op sociale media en niet op de gewone media. Die gewone media kun je controleren en beïnvloeden, maar die sociale media niet.

Wat al helemaal de zaak verergert is dat bijna iedereen een geheimzinnig apparaatje heeft waarmee je niet alleen kunt fotograferen, maar ook nog kunt telefoneren. Niets ontgaat de burger nog en ontkennen helpt niet langer.

Volgens vooruitstrevende politiemensen moet de wet verandert worden om de bevoegdheden van de politie te verruimen. Zo kunnen bijvoorbeeld motorclubs makkelijker verboden worden, zegt politievakbondsgoeroe Gerrit van de Kamp. Van de Kamp wil ook dat agenten die schieten voortaan officieel verdachte zijn en geen getuige. Dan hebben zij meer rechten namelijk. Misschien is het ook een zeer goed idee om ingewikkelde apparaten voor burgers te verbieden. Dan kan niet meer worden gefilmd dat slachtoffers langzaam kreperen en geen hulp geboden wordt. Dan helpt ontkennen ook weer.

Ik vrees echter dat de politie nog niet toe is aan dergelijk gedegen denkvermogen. Uit goede bron verneem ik dat momenteel in speciale trainingskampen politiehonden worden getraind om het goede nieuws te brengen. Allemaal deel van het nieuwe charme-offensief. En de hond die het hardste blaft is Gerlof Leistra.

 

 

 

 

 

 

Boeman Bouman en zijn patriotten van de politiestaat

Een prachtig verhaal over een politieman en hoe het gaat met vrijheid wanneer je eventjes niet goed oplet.

De politieman is commissaris Bouman. Dat is er niet zomaar één. Commissaris Bouman is de grote baas van de Nederlandse politie. De allerhoogste chef. Vlak onder de minister van Justitie en Veiligheid. In een rechtsstaat is het zo geregeld dat de minister, als vertegenwoordiger des volks, de verantwoording heeft over het politieapparaat. Hij is dus de baas en hij is verantwoording schuldig aan het parlement. We zullen dus uitleggen wat een rechtsstaat eigenlijk is. Wikipedia zegt het volgende hierover:

‘Een rechtsstaat is een staat waarvan de macht gereguleerd en beperkt wordt door het recht. De rechtsstaatgedachte is ontwikkeld tegen de praktijk van absolute vorsten. De rechtsstaatgedachte wil willekeur voorkomen en rechtszekerheid en rechtsgelijkheid bevorderen. In een rechtsstaat worden burgers tegen de macht van de staat beschermd door wetten. Onafhankelijke rechters kunnen bij een conflict oordelen en worden geacht de wetten te volgen. Een rechter kan bij overtredingen sancties opleggen die wettelijk geregeld zijn. Als de rechters in een staat niet onafhankelijk zijn, mag die staat geen rechtsstaat genoemd worden.’

De minister is de baas en de politie niet. De politie heeft voor goed functioneren natuurlijk zijn eigen hierarchie en een eigen baas. Maar die baas staat onder de minister en ook onder de wet. Er zijn wetten die de basis zijn voor het functioneren van de staat. Wanneer het omgekeerd zou zijn is er sprake van een politiestaat. Wikipedia zegt over de politiestaat het volgende:

‘Onder een politiestaat verstaat men een staat waar de sociale, economische en politieke macht door de leiders gehandhaafd wordt met behulp van (geheime) politie. Deze politie heeft in dit soort staten meer bevoegdheden dan gebruikelijk is in een liberale democratie. Politiestaten in de strikte betekenis van het woord worden meestal gekenmerkt door totalitarisme en een sterke sociale controle.

Onder druk van een interne of externe bedreiging van de staatsveiligheid, al dan niet openlijk of bedekt gepromoot door media en overheden, bestaat het gevaar dat wetten doorgevoerd worden die burgerrechten inperken en stapsgewijs in de richting van een politiestaat leiden. Dikwijls wordt deze ‘bedreiging van de staatsveiligheid’ in scène gezet door degene die zich vervolgens als dictator ontpopt. Voorbeeld is nazi-Duitsland. Adolf Hitler kwam via verkiezingen op democratische wijze aan de macht. Vervolgens wist hij na de Rijksdagbrand, die hoogstwaarschijnlijk door de nazi’s zelf is voorbereid, grote bevoegdheden naar zich toe te trekken (uitroepen van de noodtoestand, etc) om ‘de orde te handhaven’. Met deze, in theorie tijdelijke, ‘ordehandhavingswetten’ schakelde hij in snel tempo alle politieke tegenstanders uit, werd de noodtoestand permanent, en werd het hele land aan zijn wil ondergeschikt gemaakt. Een recent voorbeeld van inperking van burgerrechten gebeurde na de aanslagen op 1 september 2011 in de VS. Ook hier werden sommige burgerrechten (in theorie tijdelijk) ingeperkt zoals het absolute recht op privacy. De regering Bush gaf aan dat dit in het kader was van de strijd tegen terrorisme en tegen drugs.’

Is Nederland nu het één of het ander? Is Nederland een rechtsstaat, zoals de mensen denken, of is Nederland een politiestaat?

Wij geven wat voorbeelden om de lezer aan het denken te zetten. In De Telegraaf van 4 maart 2015 zegt commissaris Bouman: ‘Er is een wetswijziging nodig om ervoor te zorgen dat agenten die noodgedwongen hun dienstwapen hebben moeten gebruiken, niet meer in hetzelfde juridische hokje terechtkomen als een burger of een crimineel.’ Dat zegt Bouman dus ruimschoots voor de dood van Mitch Henriques en de schietende agent uit Kerkrade.

Het blijft daar niet bij. Op 17 juli 2015 bericht 1limburg.nl het volgende: ‘De politieagent uit Kerkrade die vrijdag veroordeeld werd tot twee jaar cel krijgt massaal steun van zijn collega’s. Ze zijn het oneens met de uitspraak. Ook de nationale politie heeft geen goed woord over voor het vonnis. In een persbericht stelt de organisatie ‘verbijsterd’ te zijn door de veroordeling van de agent. “Ik ben vreselijk teleurgesteld in het vonnis van de rechtbank”, reageert korpschef Gerard Bouman van de nationale politie. Hij heeft contact gehad met Gery Veldhuis, de chef van de eenheid Limburg. “Ik heb hem aangegeven dat deze collega alle steun van onze organisatie kan verwachten die hij nodig heeft”, zegt Bouman. “Wat mij betreft staat vast dat we dit vonnis gaan aanvechten tot aan de allerhoogste instantie.” ‘

Korpschef Bouman, die ondergeschikte van de minister en daarmee dus onderworpen aan de rechtsstaat komt met twee zaken. Belangrijke zaken. Ten eerste wil hij de wet veranderen om schietende agenten niet zo snel te laten vervolgen. Ten tweede geeft hij aan de schietende en door de onafhankelijke rechter veroordeelde agent te steunen. De rechter veroordeelt de man dus en daarmee heeft die agent een strafblad. Hij is nu dus crimineel. Volgens de rechter. Maar niet volgens meneer Bouman. Wat ook al te denken geeft is de ‘massale steun’ van collega’s voor de veroordeelde agent. Die denken dus blijkbaar net over schieten als korpschef Bouman. Zeer opmerkelijk. En verontrustend.

Maar wij gaan verder. De directe chef van de politieagent uit Kerkrade heeft aangegeven de politieagent niet te schorsen. Afgewacht wordt het hoger beroep. Ook de korpsbeheerder van het politiekorps in Kerkrade onderneemt geen actie tegen de veroordeelde schutter. Wie is nu deze korpsbeheerder? De korpsbeheerder is burgemeester Jos Som. Zeg maar de grote man achter de strijd tegen ‘motorbendes’. De ‘papa’ ook van Suze Som die volgens hem ernstig is bedreigd door Hells Angels. De man ook die het vakantiehuiske van Piet van Pol bezocht in Frankrijk. Piet van Pol de van corruptie verdachte vastgoedontwikkelaar die banden heeft met VolkerWessels en de veroordeelde Roermondse ex-VVD’er Jos van Rey.

Wij gaan nu ietsje terug en komen terecht bij de Spaanse politieman luitenant-kolonel Antonio Molino Tejero die op 23 februari 1981 het Spaanse parlement binnendrong met zijn kornuiten, in de lucht schoot en riep: ‘Todos al suelo, y conho!’ Meneer Molino Tejero wist het beter dan de rechters en de parlementariërs.

Waarom doet dat ons denken aan politievakbondsleider Gerrit van de Kamp? De wet moet veranderd worden om motorbendes te kunnen verbieden, zo vond deze man, die er zijn hand niet voor omdraait zijn mannetjes het Binnenhof te laten omsingelen. Met politiematerieel en wapens. Dezelfde Gerrit van de Kamp die zijn vriendin opdrong aan de Nationale Politie voor een goedbetaalde baan en zijn steun voor de vorming van de Nationale Politie opzegde toen zijn vriendin werd ontslagen.

De hoogste politiebaas wil de wet veranderen en uit openlijk kritiek op een beslissing van een onafhankelijke rechter en de baas van de grootste politievakbond steunt hem door ook wetten te willen laten veranderen. ‘De politie is de baas op straat!’, hoorde je vroeger vaak roepen door agenten. Op straat of in de staat? Vanuit de politieorganisatie zelf horen wij nog geen tegengeluiden.

In het Wikipedia-artikel over de politiestaat staat ook het volgende: ‘Onder druk van een interne of externe bedreiging van de staatsveiligheid, al dan niet openlijk of bedekt gepromoot door media en overheden, bestaat het gevaar dat wetten doorgevoerd worden die burgerrechten inperken en stapsgewijs in de richting van een politiestaat leiden.’

Ook hier zien wij gelijkenissen met Nederland. Er wordt een vijandbeeld gecreeërd. Als externe bedreiging zou je kunnen zien de jihadstrijders in Irak en Syrië, die na terugkomst een interne bedreiging gaan vormen. Als interne bedreiging kun je ook de ‘motorbendes’ zien. Het is dan ook niet zozeer de rechtsstaat zelf die zich daarover zorgen maakt, maar het is de politie zelf die stemming maakt. Het is de politie die via de media en hun adviserende taak naar overheden toe bepaalt dat ‘motorbendes’ een groot gevaar zijn.

Om deze strategie van maatschappelijke onrust een gezicht te geven, worden leden van motorclubs met naam en club genoemd door de politie aan de media. Het zogenaamde ‘name and shame’- beleid. De politie heeft dus een aantal mensen bij de media die daarvoor openstaan om het maar zachtjes uit te drukken. Deze mensen die openstaan zijn vaak zelfbenoemde ‘misdaadspecialisten’, zoals Robert Bas van de NOS die riep dat je welhaast crimineel moet zijn om het lidmaatschap van een motorclub te kunnen betalen en dat een Harley Davidson 60.000 á 70.000 euro kost. Of een Gerlof Leistra van Elsevier die niet alleen politie-informatie naar buiten brengt maar ook de politie ondersteunt in de wens tot het veranderen van wetten. Zo schrijft Leistra over de schietende politieman uit Kerkrade in Elsevier: ‘De verontwaardiging is terecht groot. Het valt niet goed uit te leggen dat een agent die tijdens de uitoefening van zijn soms levensgevaarlijke beroep een ernstige inschattingsfout maakt, dezelfde behandeling krijgt als de eerste de beste crimineel. Meer begrip was op zijn plaats geweest.’

Heeft het effect, die artikelen in de pers? Volgens D66’er Gerard Schouw wel degelijk. Op 2 juli zegt hij: ‘Gerard Schouw van D66 heeft donderdag met een waarschuwing afscheid genomen van de Tweede Kamer. Hij was een kwart eeuw lang te vinden op het Binnenhof, onder meer als lid van de Eerste en later van de Tweede Kamer. ,,De overstap naar de Tweede Kamer was best wennen. In plaats van een stroom wetsvoorstellen dicteert de kop in de krant en het oog van de camera het ritme van de dag”, schreef hij in zijn afscheidsbrief. ,,Het is geen groot geheim dat de aandacht voor actuele politieke incidenten en de lange termijn onderwerpen zo af en toe wat uit balans raakt. Dat is een reëel risico voor de democratische werking van onze huidige parlementaire democratie. Daardoor gaan dingen mis. Meebewegen of juist tegenwicht bieden, dat is de vraag waar de Kamer wel wat vaker bij stil mag staan”, aldus Schouw.’

Het heeft dus wel degelijk effect. De kop in de krant dicteert het ritme van de dag in de Tweede Kamer. Volgens iemand die het kan weten na 25 jaar politiek. En de koppen uit die krant zijn afkomstig van de politie. Dezelfde politie die wetten wil veranderen en mensen en clubs aanwijst als vijand. En daar dus de media voor misbruikt. Met ‘name and shame’. Maar ook met ‘voortgangsrapportages’. Wij hebben al gezien in eerdere blogs van Dupont op ‘Justitie en Veiligheid’ dat de politie niet schroomt valse informatie in die rapportages te stoppen. De raketwerpers van de Bandidos MC bijvoorbeeld. Wij zeiden al dat die niet van de Bandidos waren. Commissaris Piem Miltenburg, net als Gerard Bouman een geduchte hardliner, zei al dat het niet helemaal zeker was. Maar een dag later stond het wel als vaststaand feit in de voortgangsrapportage van juni. De advocaat van de Bandidos kwam vorige week in het nieuws met hetzelfde verhaal. De wapens werden niet eens in de dagvaarding vermeld, maar wel werden de Bandidos nog even vastgehouden voor nader onderzoek. Zo komen die wapens nog eens goed van pas.

De advocaat van de Bandidos MC onthulde nog een andere taktiek. Zo stuurden Limburgse burgemeesters brieven naar horeca-gelegenheden om te waarschuwen dat de vergunningen zouden worden ingetrokken van horecazaken die Bandidos toelieten in hun zaak. Dat is heel opmerkelijk. Welk wetsartikel wordt daarbij gebruikt?

Al jaren gaan verhalen in de motorclubwereld dat de politie stiekeme acties uitvoert om motorclubs of leden daarvan te benadelen. Zo worden horeca-ondernemers niet alleen bedreigd om MC’s buiten de deur te houden, ze worden ook bezocht om informatie over bezoekers los te peuteren. Ze worden bang gemaakt met de vraag of ze worden afgeperst, of rekeningen wel netjes worden betaald. Werkgevers van motorclubleden worden benaderd en bang gemaakt. Zakenpartners van motorclubleden die een eigen zaak hebben worden door de politie ‘gewaarschuwd’. Buren van clubhuizen worden benaderd en om informatie gevraagd of om aangifte te doen van welke vorm van overlast dan ook. Gemeentelijke overheden worden ‘ingelicht’ door de politie, die een unieke informatiepositie heeft, en vervolgens worden evenementen niet toegestaan of verboden terwijl ze al in een vergevorderd stadium verkeren, clubhuizen worden gesloten door informatie van de politie. De politie is opzichtig aanwezig bij bruiloften, familiefeesten waar ook motorclubleden bij aanwezig zijn en probeert soms verhuurders van feestzalen bang te maken hun zaal niet te verhuren, omdat er ook een paar leden van een motorclub komen.

De vraag is hoe deze politie-acties zich verhouden tot de wet. De wet, basis van de rechtsstaat. Een wet die ondergeschikt is alleen in een politiestaat.

Vaak is te horen hoe bestuurders of politiemensen in de media verklaren dat motorclubs leden die zich misdragen of de wet overtreden uit de club moeten gooien. Motorclubs doen dat al lang. Maar uit bovenstaande blijkt dat het bij de politie andersom is. De politieman die de wet overtreedt met, potentieel, dodelijk geweld, wordt niet zomaar ontslagen. Neen, men gaat er alles aan doen hem binnenboord te houden en betaalt soms zelfs zijn boetes.

Zijn leden van motorclubs de laatste Robin Hoods? Zijn zij een soort vrijheidsstrijders? Nee, dat zijn zij niet. Maar meneren als commissaris Bouman of commissaris Miltenburg zijn het zeker ook niet. Wanneer wij onze vrijheid in stand willen houden, wanneer wij niet willen dat wij door onze eigen landgenoten worden bezet, wanneer wij niet willen dat ons land een politiestaat wordt, of blijft, dan zullen wij veel kritischer moeten zijn naar degenen toe die onze vrijheden afnemen. Elke dag een stukje. Elke dag een beetje. Elke dag iets. Want wanneer het te laat is, is het te laat.

Voortgaan met rapporteren

 

In de landelijke voortgangsrapportage Outlaw Motorcycle Gangs juni 2015, doet de politie bijna juichend verslag van de resultaten die zij inmiddels hebben geboekt in hun strijd tegen ‘criminele motorbendes’. Al vorig jaar deed de politie uit de doeken in de rapportage van juni 2014, wat het uiteindelijke doel was van die rapportages: het publiceren en bewust maken van het publiek en instanties omtrent de ware aard van de Outlaw Motorcycle Gangs. Nu kun je weliswaar onderzoeken wat je wilt, wat uiteindelijk telt in een rechtsstaat zijn de resultaten. In een rechtsstaat doet de rechter uitspraak en beslist daarmee of een verdachte schuldig is of onschuldig. Je kunt dus net zoveel zeer kostbare onderzoeken verrichten als je wilt, het is pas nadat de rechter een uitspraak heeft gedaan dat je kan spreken van resultaten. Een onderzoek is geen resultaat. Een hongerige leeuw ging eens op onderzoek in de jungle naar een lekker hapje. Dat deed hij elke dag meermaals. Een ondernemende leeuw. Het arme dier zou sterven van de honger, want zijn onderzoek leverde niets op. Een domme, incapabele, slecht doorvoede leeuw dus ook, die met zijn kletspraat ieder op het verkeerde been zette.

 

Onderstaand de tekst van de rapportage voor wat betreft de resultaten van de onderzoeken die werden geïnitieerd door de politie:

‘Inzoomend op de onderzoeken naar de zware en (internationaal) georganiseerde misdaad door (leden van) OMG’s levert een inventarisatie van zo’n 150 lopende en afgeronde opsporingsonderzoeken en strafzaken het volgende beeld op (peildatum: maart 2015).

• Veruit de meeste opsporingsonderzoeken (ongeveer 75%) hebben betrekking op Satudarah, Hells Angels, No Surrender, Bandidos en Trailer Trash.
• Ongeveer 30% van dit aantal opsporingsonderzoeken heeft betrekking op de productie en/of handel in verdovende middelen en witwassen.
• Iets meer dan 25% van de opsporingsonderzoeken heeft betrekking op openlijke geweldpleging en/of diefstal met geweld en/of bedreiging. In de daaruit volgende strafzaken werden gevangenisstraffen van 3 tot 4,5 jaar (9 strafzaken) en 1 tot 2,5 jaar (7 strafzaken). De rechtbank in Den Haag oordeelde in één geval dat het hesje van de betreffende OMG een intimiderend effect had. In één opsporingsonderzoek naar een ernstige mishandeling in een horecagelegenheid werden bij de rechter-commissaris 20 getuigen gehoord. Niemand kon of wilde een belastende verklaring afleggen, waarna het OM de strafzaak moest seponeren.
• Iets meer dan 10% van de opsporingsonderzoeken heeft betrekking op (poging tot) moord en doodslag. In de daaruit volgende strafzaken werden gevangenisstraffen opgelegd van 10 jaar (1 strafzaak) en 7 jaar (2 strafzaken). In één strafzaak veroordeelde de rechtbank de verdachte tot een gevangenisstraf van 8 jaar; in hoger beroep volgde vrijspraak.
• Ook iets meer dan 10% van de opsporingsonderzoeken heeft betrekking op de handel in en het bezit van vuurwapens, munitie en explosieven. Dit aantal is verontrustend, met name in het licht van de dreiging van een bendeoorlog. Bij enkele gevallen van wapenbezit / wapenhandel waren (oud) beroepsmilitairen betrokken.
• Verder heeft een klein aantal opsporingsonderzoeken betrekking op: brandstichting / aanslagen op gebouwen, waaronder woonhuizen, bedrijfspanden en/of clubhuizen; de uitvoering van rechtshulpverzoeken uit het buitenland (met name Duitsland), en; mensenhandel (prostitutie).’

 

Dit is alles waar de politie mee komt als resultaat van zijn onderzoeken. Een magere oogst. Maar ook wij deden onderzoek. Dat onderzoek staat hieronder.

In 2011 werd in 1715 gevallen een integriteitsonderzoek gedaan naar politiemensen. Het blijkt dat in 2011 in 650 gevallen sprake is geweest van een integriteitsschending door een medewerker van de politie. Daaronder vallen allerlei zaken, zoals geweld, fraude en misbruik van de eigen positie. De onderzoeken leidden tot 77 ontslagen, 73 voorwaardelijke ontslagen en 24 mensen besloten zelf weg te gaan.  De politie deed in totaal 1517 onderzoeken, waarbij 1715 personen waren betrokken. In 122 was sprake van een strafbaar feit, in 533 gevallen ging het om plichtsverzuim. Een gesprek of mondelinge waarschuwing was de disciplinaire maatregel die het vaakst voorkwam. Het valt op dat er twee keer zo veel onderzoeken zijn gedaan naar politiemensen die meer dan 10 in dienst waren dan in 2010. Het zijn dus niet alleen de jonkies die in de fout gaan. Het totaal onderzoeken was ook overigens stijgende t.o.v.2010. De categorie ‘geweld’ scoort het hoogst in de onderzoeken (731 keer). Daarna komt ‘misbruik van positie’ en ‘vermogen en bezit’ (bv. diefstal). Ook opvallend: 43% van de gevallen komt naar aanleiding van een klacht of melding vanuit de eigen organisatie. 41% naar aanleiding van meldingen/klachten van burgers.

Nogal een resultaat, zult u nu zeggen. Wij zullen het niet met u oneens zijn, al gebied de eerlijkheid ons te zeggen dat dit onderzoek gepubliceerd is in 2012 op de site van Crimelink.nl. Ook RTL deed onderzoek en publiceerde daarover in 2010. Graag gebruiken wij ook hun cijfers om u te laten zien dat de cijfers van 2011 niet op zichzelf staan of een uitzondering vormen. In de jaren 2008, 2009 en 2010 werden volgens RTL 219 agenten ontslagen en 101 agenten verlieten na wangedrag vrijwillig de politie. Voorwaardelijk ontslag kregen 179 agenten. Die maatregelen kwamen na maar liefst 4000 onderzoeken naar wangedrag.

Kwamen we in een vorig artikel al tot de conclusie (Die wet past ons allemaal!) dat Gerrit van de Kamp, de voorzitter van de politievakbond ACP een ietwat vrijzinnige mores erop nahoudt wanneer hij zijn vriendin een baan kan laten bezorgen (dat zijn vriendin werd ontslagen nadat bekend werd hoe zij aan haar baan kwam, zegt toch wel iets) en dat dat de ACP zelf zich bezig hield met tal van zeer maatschappelijk verontrustende acties, en er komen er nog meer want de politie dreigt met acties tijdens de Tour de France en Sail, naast het dreigen niet meer aanwezig te zijn bij voetbalwedstrijden en zo u weet zijn dat pas echte onrustveroorzakers. Nu weet u dus ook dat Gerrit en zijn trouwe volgelingen van de ACP niet alleen zijn. In 655 (en dus niet 650) gevallen was er sprake van een integriteitsschending, waarvan 122 gevallen een strafbaar feit behelsde en 533 gevallen plichtsverzuim. U zult begrijpen dat dit alleen gaat om de uitkomsten van onderzoeken. Er zullen zeker ook nog gevallen zijn waarnaar geen onderzoek is gedaan.

Kunnen we nu op zijn oud-Hollands zeggen, De pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet?

 

 

 

Het goede voorbeeld (1)

Verschillende instanties zijn betrokken bij de bestrijding van motorclubs. Wie zijn de mensen bij deze instanties en is er op die mensen niets aan te merken? Het lijkt er niet op dat deze mensen een schone lei hebben.

Allereerst is er het Landelijk Strategisch Overleg OMG’s. De voorzitter van dit orgaan is de oud-burgemeester van Enschede, nu burgemeester van Groningen, Peter den Oudsten. Den Oudsten wordt genoemd als één van de beste bestuurders na Aboutaleb van Rotterdam. Je kunt in dit land gemakkelijk tot de besten behoren, wanneer de politie je een beetje behulpzaam is. Zo reed Den Oudsten in augustus 2008 door een rood verkeerslicht. De website binnenlandsbestuur.nl bericht hierover op 20 maart 2009: ‘Uit logboekgegevens van de verkeerspaal blijkt dat de burgemeester door rood licht reed. Den Oudsten heeft altijd beweerd dat hij groen licht zag, waarna een omhoogkomende paal de onderkant van zijn auto ramde. De politie stelde vast dat het rode licht niet brandde toen de burgemeester langs de paal reed en gaf hem geen proces-verbaal. Den Oudsten neemt nu de logboekgegevens voor kennisgeving aan, aldus zijn woordvoerder.’ Het gaat hier dus niet zozeer om het door het rode licht rijden, maar om het feit dat de politie de burgemeester op zijn woord geloofde. Krijgt de burgemeester nu wel een proces-verbaal nu de logboekgegevens het tegendeel bewijzen? Zonder aanziens des persoons geldt dus alleen voor gewone burgers en niet voor burgemeesters?

Verder hebben we de Taskforce Motorbendes Brabant-Zeeland. Portefeuillehouder is burgemeester Jacques Niederer, de burgemeester van Roosendaal. Roosendaal kwam onder zijn leiding al in het nieuws toen bekend werd dat de gemeente een twaalftal werklozen met behoud van uitkering bij de nieuwe vestiging van Burger King wilde laten werken. Benieuwd wat de plaatselijke vestiging van McDonalds daarvan vond. Maar toegegeven, bij Burger King is de koffie beter. Als burgemeester kwam Niederer, oud-politieman, in 2013 in opspraak over zijn declaratiegedrag. Hij werd toen beschuldigd van het onder druk zetten van enige raadsleden om een onderzoek naar zijn declaratiegedrag te stoppen. Niederer ontkende dit, maar bleef als burgemeester van Roosendaal gewoon in Weert wonen.

Een grote aanjager in de strijd tegen de motorclubs is de burgemeester van Kerkrade, Jos Som. Deze Som is al vele malen genoemd in minder frisse zaken (lees ook De brave burgervader en de motorbendes) en de gang van zaken rond het café van zijn dochter Suze op de Markt in Kerkrade lijkt ook minder fris. Zoals bekend kreeg Suze het aan de stok met haar buren, een afdeling van de Hells Angels, en werd het pand waarin die buren zaten toen door haar vader gesloten. Van Som wordt gezegd dat hij een flinke borrel lust. In de Roda-JC krant zei Som: ‘Ik maak zelf uit wat ik doe!’, toen hij tien jaar geleden werd teruggefloten door toenmalig minister Remkes.

Een andere Limburgse bestuurder is Onno Hoes, de burgemeester van Maastricht. Hoes kwam diverse malen zeer negatief in het nieuws met jonge schandknapen. De laatste keer dat dat gebeurde liet Hoes op zijn telefoon vertrouwelijke documenten zien aan de jonge schandknaap, die hij helemaal niet kende maar zojuist had ontmoet via Internet. Voor de Maastrichtse gemeenteraad was de maat vol, men voelde zich opnieuw in diskrediet gebracht, en Hoes kondigde aan te zullen vertrekken. Deze bestuurder die het zo overduidelijk ontbrak aan mensenkennis en discretie was al eerder vertrokken om onduidelijke redenen als voorzitter van het CIDI, een belangrijke joods/Israelische belangengroep. Op Wikipedia is te lezen dat Hoes zich, net als sommige politie-ambtenaren, weinig gelegen liet liggen aan de wet. Wikipedia: ‘Hij sprak zich in de media negatief uit over de wietpas en probeerde om, ondanks een gerechtelijke uitspraak, coffeeshops te verbieden om softdrugs te verkopen aan buitenlanders. Nadat coffeeshops doorgingen met de verkoop van softdrugs aan buitenlanders liet hij door de politie enkele panden binnenvallen.’ We zien hier dus een bestuurder die een gerechtelijke uitspraak naast zich neer legt om zijn eigen wil door te drijven en daarvoor zelfs aan zijn autoriteit toevertrouwde politie-agenten inzet. We denken hier aan burgemeester Jos Som, die riep: ‘Ik maak zelf uit wat ik doe!’ Zo gaat dat blijkbaar in Limburg. De politie verzette zich niet, toen zij door Hoes ingezet werd voor een zaak die de rechter juist had verboden.

Commissaris Piem Miltenburg, hoofd operatieën en verantwoordelijk voor de bestrijding van de ‘motorbendes’, is al uitgebreid besproken in eerdere columns. De binnen de politie-organisatie als hardliner bekendstaande Miltenburg doet telkens uitspraken alsof hij rechter is en geen politieman. Hij wil motorclubs verbieden, motorclubs zijn volgens hem crimineel, ze zijn een dekmantel voor de georganiseerde misdaad, ze zijn erop gericht misdaden te plegen. Al deze uitspraken komen in de pers terecht, zonder ooit aan een rechter te zijn getoetst. Sterker nog, toen het wel aan de rechter werd getoetst, oordeelde deze heel anders. (De zaak om de Hells Angels te laten verbieden, die mislukte). Miltenburg plaatst zich hiermee op de stoel van de rechter en zorgt opzettelijk voor grote maatschappelijke onrust, terwijl hij heel goed weet dat wat hij zegt niet door een rechter is bevestigd. Onder de leiding van Miltenburg is ook de nieuwe politietaktiek ‘name and shame’ in gebruik gekomen. Telkens wanneer een lid van een motorclub betrokken is bij iets strafbaars, wordt hij als zodanig genoemd door de media. In de praktijk komt het erop neer, dat ook vage kennissen en verre contacten van motorclubs genoemd worden als gerelateerd en relevant voor een motorclub

Voorzitter van de politievakbond ACP Gerrit van de Kamp kwam in het nieuws toen hij riep dat de wet veranderd moest worden om motorclubs te kunnen verbieden. Al uitgebreid werd hier geschetst hoe Gerrit van de Kamp met zijn vakbond ACP actief was om de overheid onder druk te zetten om een loonsverhoging af te dwingen. Zo werd gedreigd voetbalwedstrijden niet meer te begeleiden (waarom roept Gerrit trouwens niet dat die ook verboden moeten worden?), er werd gedreigd met het niet deelnemen aan grote publieksevenementen als Sail en de Tour de France, er werd met harde acties gedreigd en het Binnenhof werd omsingeld door gewapende en geüniformeerde agenten. De politiebond ACP kwam ook in het nieuws toen zij een reactie gaven op het nieuws dat Arubaan Mitch Henriquez was omgekomen door toedoen van vijf politie-agenten: ‘We willen aangeven dat onze eerste zorg nu gaat naar de betrokken collega’s.’ Van enig mededogen bleek geen sprake. Verder twittert de ACP nog dit: ‘Helder signaal van politie Den Haag. Handen af van onze mensen.’ Dat vindt de ACP dus ietsje belangrijker dan de dood van een toerist. De ACP heeft ongeveer 25.000 leden, dat is bijna de helft van het totale politiepersoneel. Gerrit van de Kamp kwam ook in het nieuws in verband met het regelen van een baan voor zijn vriendin Marloes Smit. Op 7 februari 2015 schreef het NRC daarover: ‘Die dubbelrol leidde tot grote problemen. Zo meldde zich in juli 2013 een klokkenluider die stelde dat het ministerie van Veiligheid en Justitie de steun van de machtigste politievakbond kocht door Van de Kamp en zijn partner hun gang te laten gaan.’ Dat is nogal ernstig. Van de Kamp zette het ministerie onder druk om zijn vriendin een baan te geven, anders zou hij met zijn vakbond de nieuwe nationale Politie niet steunen. Dat zijn toch regelrechte mafiapraktijken. Wij vragen ons nu af hoeveel Gerrit van de Kamp verdient met zijn voorzitterschap en wat zijn declaratiegedrag is.

Het LIEC-RIEC staat voor Landelijk Informatie en Expertise Centrum-Regionaal Informatie en Expertise Centrum. Deze organisatie houdt zich bezig met de bestrijding van gezagsondermijnende activiteiten en de georganiseerde misdaad. Politiechef Patricia Zorko, verbonden aan het RIEC namens de Landelijke Eenheid kwam vorig jaar in het nieuws voor haar declaratiegedrag. Van alle politiechefs declareerde zij het meest: 13.350 euro. Een enorm verschil met sommige andere collega’s die zelfs helemaal niets declareerden. Geld blijft toch een voorname drijfveer voor de politiemannen- en vrouwen. En krijgen zij niet goedschiks wat zij willen, dan worden harde acties aangekondigd en zelfs uitgevoerd waarvan de burgers het slachtoffer worden.

 

The man who would be king

Het is 21 mei 2015. Langs de kant van de straten staan links en rechts ME-busjes. Geuniformeerde politie-agenten, het wapen aan de heup, lopen door de verder verlaten straten. Sommigen hebben over hun politie-uniform een oranje vestje aangetrokken. Geen mens kan er meer langs. Automobilisten keren hun voertuig. Het Binnenhof is hermetisch afgesloten en volledig omsingeld.

De onderkoning van de politie had het nog gezegd:”De minister van Financiën heeft woensdag gezegd dat het een goed jaar is geweest voor de staatskas. Het is tijd dat er geld teruggaat naar de burgers en de mensen die het werk doen in dit land, onder wie de politie.” Maar ja, de minister en luisteren. Dus was men tot actie overgegaan. En er zouden nog meer acties komen, was al aangekondigd. Er zouden130 bijeenkomsten gehouden worden op politiebureaus. Tijdens die besprekingen zullen die bureaus dicht zijn.

Politici en luisteren. Twee totaal verschillende dingen. Dus hadden de politiebonden aangekondigd om acties te voeren die ook in het buitenland voor ophef zouden zorgen. Sail Amsterdam? Politieacties. De start van de Tour de France? Politiecontroles om de Tour te vertragen, net zolang totdat op alle journaals in het buitenland te zien zou zijn hoe slecht de politie in Nederland werd betaald. En er werd ook gesproken over het weigeren van aangiftes, geen boetes meer uit delen en het niet aanwezig zijn bij voetbalwedstrijden.

De onderkoning van de politie genoot van zijn macht. Er moest betaald worden, vond hij. Gerrit was begonnen als gewoon agent en was zijn politie-carrière geëindigd als hoofdagent bij het Korps Gooi- en Vechtstreek. Ja, en je kunt wel zeggen:’Wij zijn de baas op straat!’, in werkelijkheid luisterde er natuurlijk niemand naar zo’n hoofdagentje. Die rotjeugd op straat niet, zijn vrouw niet en de meerderen ook niet. Dat was nu wel veranderd. Gerrit van de Kamp was voorzitter van de grootste en machtigste politievakbond van het hele land.

De Algemene Christelijke Politiebond, afgekort ACP, was een vakbond met meer dan 25.000 leden. Van de net iets meer dan 63.000 politiemensen, meer personeel nog dan in de krijgsmacht, was dat een substantieel deel. Het was een leger binnen de politie. En Gerrit was de baas. Natuurlijk was Gerrit niet zomaar de baas geworden. Het is net als met alles. Je moet er wel iets voor doen.

Zo waren er wel tegengeluiden geweest. Op de website van de ACP staat een ingezonden brief van een bondslid dat zijn vraagtekens zet bij de gekozen acties: ‘En als laatste vraag, en dit is het punt wat mij als oprecht en steevast overtuigd politiemens daadwerkelijk het meeste voor de borst stoot, waarom zijn onze hardere acties nu ineens gericht tegen de inwoners van ons prachtige land terwijl we aan hen hebben beloofd waakzaam en DIENSTBAAR te zijn? Zouden onze acties zich niet moeten richten op die mensen die daadwerkelijk invloed hebben op onze CAO? Overheid en bestuur?’

Gerrit kon dit soort plooien gemakkelijk weer gladstrijken. Ja, uiteraard. Want kon je dat niet, dan was je ook niet de baas. Op 7 februari 2015 schreef onderzoeksjournalist Merijn Rengers een artikel voor NRC over Gerrit en ‘zijn’ bond. ‘Ook het bestuur van de ACP zelf vertoont barsten. Vanaf 1 januari van dit jaar is Van de Kamp, samen met een interimmer, de enige bestuurder van de christelijke politiebond, zo blijkt uit gegevens van de Kamer van Koophandel. Zijn twee medebestuurders zijn eind vorig jaar uitgeschreven als bestuurder. De een, Wiep van der Pal, zegt dat hij dat „in goed overleg” heeft gedaan. Hij blijft in dienst van de ACP tot hij een andere baan heeft gevonden. De ander, Erik Langeweg, is niet langer in dienst vanwege „een verschil van visie op het vakbondswerk”, zegt een woordvoerster van de bond. „Gerrit heeft de interne machtstrijd gewonnen”, zeggen diverse vakbondsbronnen. „Hij heeft heel veel bereikt, voor zichzelf en voor de bond, maar hij heeft zich vereenzelvigd met de macht. Hij is vorig jaar nadrukkelijk aangesproken op zijn gedrag, maar hij blijft zitten.”

Gerrit van de Kamp is niet alleen voorzitter van de Nederlandse ACP. Hij is ook president van de European Police Union. In de eigen woorden van Gerrit: ‘De EPU is een zelfstandige vereniging van samenwerkende politievakbonden in Europa. Op dit moment heeft de EPU 12 (aspirant)leden. Gezamenlijk hebben zij een achterban van ongeveer 350.000 leden. Het bestuur wordt gevormd door bestuursleden van de aangesloten politievakbonden. Doel van de EPU is het vakbondswerk van politiebonden binnen Europa te bevorderen, de Sociale en veiligheidsdialoog in Brussel te voeren. De EPU is aangesloten bij de koepelorganisatie Eurofedop/CESI’.Naast de 25.000 Nederlandse politie-agenten die hij de straat op kan krijgen, heeft Gerrit dus ook nog eens veel invloed bij maar liefst 350.000 collega’s uit heel Europa!

Nou was er wel iets aan te merken op het gedrag van Gerrit. Maar een kniesoor die daar op let. Zo had Gerrit een manier gevonden om twee vliegen in één klap te slaan. Een baan voor zijn vriendin Marloes Smit en doorslaggevende invloed bij de vorming van de nieuwe Nationale Politie. Om dit te bereiken had hij zijn vriendin kunnen koppelen aan de Cultuurmonitor Nationale Politie. Deze Cultuurmonitor was ‘een innovatief onderzoek naar de manier waarop agenten hun werk uitvoeren en beleven. Dat zou een instrument moeten worden om de vorming van de nieuwe Nationale Politie te kunnen bijsturen.’, aldus Rengers in het NRC. De voorwaarde om akkoord te gaan met die Cultuurmonitor, die op zijn beurt cruciaal was voor de vorming van de Nationale Politie, was die baan voor Marloes.

Nadat toch werd besloten om Marloes Smit te ontslaan, werd de steun van de ACP voor de Cultuurmonitor meteen ingetrokken. Volgens Merijn Rengers ligt die monitor nu ergens in een laatje van het ministerie. Het wordt, ondanks dat het onderzoek meer dan 80.000 euro heeft gekost, niet gepubliceerd. Dat zou ook geen zin hebben, want de voorman van de machtigste politiebond is boos en heeft zijn steun ingetrokken. Volgens ingewijden is de invloed van Marloes Smit nog immer voelbaar binnen de ACP. Veel brieven van Gerrit van de Kamp dragen de toon en schrijfwijze van haar.

Een sterke voorman, een onderkoning zou je bijna zeggen, van een machtige bond die het opneemt voor zijn leden. Onwillekeurig moet je denken aan Sylvester Stallone in de film F.I.S.T. Hard maar rechtvaardig en alles voor de leden. Is dat nu bij de ACP van Gerrit van de Kamp ook zo? Op de website www.acp-claim.nl staan wat andere geluiden. ‘Deze website is gewijd aan het grove onrecht wat het bestuur van de politievakbond ACP haar, vooral oudere en gepensioneerde, leden heeft aangedaan. Veel van deze leden hebben vaak tientallen jaren premie voor een uitkering bij overlijden (ZNB) aan de bond moeten betalen maar in 2010 heeft het bestuur simpelweg besloten dat al deze aanspraken van de ene op andere dag niet meer geldig zouden zijn en heeft daarbij ook verzuimd dit op een fatsoenlijke manier aan de betreffende leden te communiceren met als gevolg dat in voorkomende gevallen mensen die naast het moeten verwerken van het leed van het overlijden van een dierbare ook nog eens onverwacht geconfronteerd werden met de koude weigering van de bond om tot uitbetaling van het verzekerde bedrag over te gaan.’, aldus de website.

Tsja, dat zijn toch wel iets andere geluiden. Is de ACP er echt voor haar leden? En alleen maar voor haar leden? Of gaat het om macht? Persoonlijke macht. Persoonlijke macht voor een gewezen hoofdagent die volgens NRC ‘briesend uit een overleg met toenmalig minister Ivo Opstelten kon weglopen’. Of voor zijn vriendinnetje, geen lid van de ACP en ook geen politievrouw, een goedbetaalde baan kon regelen die haar ook nog eens verder op de maatschappelijke ladder zou brengen? Is de macht van Gerrit hem naar zijn hoofd gestegen? Nog onlangs gaf hij aan dat de wet moest worden veranderd om motorbendes te kunnen verbieden. Houdt Gerrit zich nu ook bezig met misdaadbestrijding? Is hij jurist? Is hij politicus met een mandaat? Of is hij de Zuidamerikaanse kolonel die het parlement bezet met zijn ontevreden soldaten? Op 21 mei was hij er dichtbij.

Na de dood van Mitch Henriquez keek Nederland geschokt naar de televisie. Geuniformeerde politie-agenten bogen zich over een schijnbaar levenloze man. ‘Veel leven zit er niet meer in!’, klonk de stem van een betrokken politie-agent. Enige collega’s trokken de man overeind en hielden hem omhoog. Zijn hoofd hing naar beneden. Even later sleepten ze hem in een overvalwagen. Na de leugen dat de man overleed op weg naar het bureau, werd na gedegen onderzoek duidelijk dat de man hoogstwaarschijnlijk door toedoen van de zeer gewelddadige agenten was overleden. De ACP nam het op voor de agenten. Die waren uiteindelijk de machtsbasis voor de onderkoning van de politie. Zonder agenten op straat geen invloed en geen macht. ‘We willen aangeven dat onze eerste zorg nu gaat naar de betrokken collega’s.’ Van enig mededogen bleek geen sprake. Verder twittert de ACP nog dit: ‘Helder signaal van politie Den Haag. Handen af van onze mensen.’ Dat vindt de ACP dus ietsje belangrijker dan de dood van een toerist.

De voormalige hoofdagent heeft binnen de ACP de macht gegrepen. Collegabestuurders zijn weg en Gerrit zit er nu alleen. Hij zet de minister onder druk om zijn vriendin aan een baan en status te helpen. ‘Geen baan voor mijn vriendin, dan ook geen steun voor de Nationale Politie!’, zou hij gezegd kunnen hebben. Als een moderne dictator wil hij de wet veranderen om motorclubs te verbieden. Motorclubs verbieden omdat niet bewezen kan worden dat ze afpersen, harde publieksonvriendelijke acties voeren, de minister onder druk zetten, baantjes regelen voor vriendinnen en de eigen leden tekort doen. Harde publieksonvriendelijke acties worden ondanks kritiek uit eigen gelederen toch doorgezet. De minister wordt gechanteerd met grote acties tijdens publiekrijke evenementen die ons land internationaal kunnen schaden. De eigen leden richten een eigen website op om hun vertrapte recht te kunnen halen. En het ontbreekt de ACP aan elke empathie voor een toerist die door toedoen van de politie is gestorven. De drang van een gefrustreerde kleine dienaar om de baas te worden van een machtig apparaat leidt nu al tot manifestaties van hoogmoedswaanzin. Voer voor psychologen?

 

 

 

Die wet past ons allemaal!

De grote breedgeschouderde man met het dikke hoofd zag er uit alsof hij het niet lang zou volhouden om achter een inbrekertje aan te hollen. Hij schudde mismoedig het hoofd toen hij verklaarde dat de Nederlandse wet veranderd moest worden om motorbendes te kunnen verbieden. De man was ACP-politievakbondsvoorzitter Gerrit van de Kamp. Motorbendes? Er zijn toch nog helemaal geen motorclubs verboden in Nederland, of schuldig bevonden aan strafbare feiten? Waarom dan niet de term ‘motorclub’ gebruiken? Maar goed we gaan verder met ons mooie verhaal.

Gerrit had het erg druk gehad met zijn politievakbond. De politieagenten in Nederland wilden meer salaris hebben en de minister vond dat onverantwoord. ‘Wij zijn toch de baas op straat?’, dacht de vakbondsvoorzitter, die na jarenlang in het blauwe pak te hebben gelopen om het volk te dienen, van tegenspraak niet was gediend. Er werden dus tal van acties aangekondigd. Hoewel de rechter een aantal acties verbood, reden de mannen van Gerrit toch met hun dienstwagens, gekleed in hun door de staat verstrekte macho-overalletjes compleet met modieus petje naar het Haagse Binnenhof. Met dienstpistolen aan hun heup bungelend werd het Binnenhof omsingeld. Dat Binnenhof is eigenlijk het symbool van de Nederlandse democratie, maar omdat de politieagenten zelf vinden dat zij de baas zijn op straat werd daar om geschamperd. ‘Democratie? Eerst eens even meer loon!’ Naar goed Zuidamerikaans gebruik werd de hele boel afgezet en geblokkeerd. Maar goed dat een aantal Nederlandse agenten onlangs nog een opfriscursus had gevolgd in Suriname. ‘Wat Bouterse kan, kunnen wij ook!’, zullen de heren en vrouwtjes gedacht hebben. Hoewel de minister helemaal niet onder de indruk bleek, wat een wereldvreemde man toch, dachten de agenten, werden er ook hardere acties aangekondigd. Het tijdelijk sluiten bijvoorbeeld van politiebureau’s, zodat de mensen geen aangifte meer konden doen. Enige jaren geleden bracht de VARA een tv-programma waarop binnen een week meer dan 1000 mensen reageerden waarvan de politie had geweigerd de aangifte op te nemen, dus of die harde acties veel effect hebben?

Maar goed, toen gingen de agenten dus voor zichzelf denken, hoewel men daar al op de politie-academie voor had gewaarschuwd. ‘Niet doen!’, had men daar onderwezen. ‘Houd je alleen bezig met haalbare doelen!’ En zo kon het dus geschieden dat Gerrit van de Kamp bedacht dat wanneer hij heel intelligent zou overkomen de minister heel erg misschien wel een duit extra in zijn loonzakje wilde storten. Gerrit bedacht dus een list. En zo gebeurde het dus dat Gerrit op een lichtbewolkte dag verklaarde dat hij een wetboek had gelezen waarin niet stond dat motorbendes verboden konden worden.

‘In Duitsland is het bijna onmogelijk om motorgangs te hebben!’, zei Gerrit ook nog. Hij had het zo druk gehad met het omsingelen van het Binnenhof en het lezen van het wetboek, dat hij niet wist dat Duitsland juist het land bij uitstek was voor motorclubs. Het land wemelt letterlijk van de clubs. Roadbreakers, Stahlpakt of Rednecks, in Nederland totaal onbekende clubs, rijden rond met vele honderden leden. Maar ja, kennis kan in de weg zitten, zal Gerrit hebben gedacht en je kunt altijd nog zeggen dat je wel degelijk onderscheid maakt tussen gangs en clubs wanneer dat zo uitkomt.

Het werd dus tijd eens te kijken wie Gerrit precies is. Op leugens.nl was de volgende informatie te vinden over Gerrit van de Kamp: ‘De voorzitter van de grootste politievakbond ACP heeft zijn vriendin Marloes Smit aan een baan geholpen bij een onderzoek naar de Nationale Politie, onder verantwoording van het ministerie van Veiligheid en Justitie.

Bij zijn eerste grote verhaal voor NRC Handelsblad na vertrek bij de Volkskrant legt Merijn Rengers koelbloedig bloot hoe het ministerie dat waakt over ons gedrag zelf laakbaar gedrag tot in de hoogste regionen tentoonspreidt.

Het departement kocht de steun van de bond door de vriendin te laten werken aan Cultuurmonitor Nationale Politie. Pleitbezorger van dit grootschalige onderzoek naar politiecultuur was Gerrit van de Kamp zelf. Zijn vriendinnetje ging onderzoeken en er een proefschrift over schrijven.’

Onheilspellend nieuws! De politiemeneer in het nette pak, waar hij bijna uitpuilt, heeft een vriendin. Hoewel de rest van het bericht ook wel wat beven overlaat. Meer loon eisen, het Binnenhof omsingelen, harde acties aankondigen, en dat allemaal voor een paar rotcenten, en dan ook nog eens flink aan vriendjespolitiek doen.

Maar, zoals vaker, er is nog meer aan de politiehand. Zo zijn er namelijk niet alleen motorclubs van gewone mensen, maar er zijn zelfs motorclubs speciaal voor politieagentjes. De club heet Lex Legio MC en is internationaal. Een reactie op Crimesite Camilleri zei het volgende over deze club: ‘Lidmaatschap is voorbehouden aan mannen die de wet dienen of gediend hebben, arrestatie bevoegdheid hebben of ooit hebben gehad. Lex Legio MC is een democratische club, elk chapter is autonoom. Lex Legio MC word bestuurd door de leden en voor de leden. Niemand zal alleen heersen over Lex Legio MC. Hoewel elk chapter autonoom is ligt er een basis van regels die de fundering vormen van Lex Legio MC. Deze MC protocollen zorgen ervoor dat leden van Lex Legio MC zich gedragen zoals verwacht mag worden van een wetsdienaar. Wij hebben door de leden gekozen officieren die zich bezighouden met de dagelijkse gang van zaken. Hoewel wij vriendschappen met andere clubs waarderen bestaan wij voornamelijk voor onszelf. Door loyaliteit, eer en respect vinden wij de kracht en broederschap die wij soms missen in de hedendaagse overheidsorganen. Wij hanteren onze eigen normen en waarden, wij volgen ons eigen pad. Lex Legio MC is gevormd als een traditionele motorclub.’

Dat is mooi, hè? ‘Wij hanteren onze eigen normen en waarden, wij volgen ons eigen pad.’ Ja, die politieagenten zijn nou eenmaal de baas op straat. Ze doen dus wat ze willen. Ze bezetten of omsingelen gewoon het Binnenhof om meer loon af te dwingen. En nu hebben ze ook nog eens een traditionele motorclub. Het idee van de organisatie en de inrichting van traditionele motorclubs is afgekeken van de Hells Angels, die vanuit Californië het model over de wereld verspreidden van broederschap en gedragscodes. Oprichter Sonny Barger werd ooit geconfronteerd door een politiechef tijdens een recruteringscampagne die was opgezet om jonge Amerikanen uit achterbuurten te werven voor de politie. ‘My gang is the largest!’, zei de politiechef tegen Barger. ‘We are not a gang, we are a club!’, antwoordde Barger. En zo is het maar net.

Wanneer je uitgeluld bent, dan wel door stomheid geslagen of met de mond vol tanden staat, of met het schaamrood op je kaken, of door je eigen tunnelvisie rechtdoor rijdt in een bocht, kun je altijd nog de mensen op wie je jaloers bent verbieden. Gewoon even de wet aanpassen. ‘Die wet past ons allemaal!’

Wat overblijft zijn vragen. Hoe zit dat bijvoorbeeld met de positie van Gerrit van de Kamp bij de ACP? Uiteindelijk heeft hij wel erg gebruik gemaakt van zijn functie. Of hoe zit dat met die acties van de politie en de politievakbond? Zijn dat legale acties? Het omsingelen van het Binnenhof lijkt meer op muiterij! Hoe zit dat verder met die Lex Legio MC? Hebben die een clubhuis in Leeuwarden? Hoe zitten ze met hun vergunningen? Brandveiligheid? Horecavergunning? Bestemmingsplan? Worden die agenten, die op de foto staan met opgestoken middelvingers, net als echte bikers, ook telkens gecontroleerd wanneer zij over de openbare weg rijden? Komen ook zij terecht in een niet-aangemelde databank? Worden zij vervolgens ook niet op de hoogte gesteld, schriftelijk!, van het feit dat zij zijn opgenomen in die databank? Worden hun gegevens ook opgeslagen in de Gemeentelijke Basisadministratie? Wordt ook alles even doorgespeeld naar de wijkagent? En niet te vergeten de belastingdienst? Zoals bij de echte bikers? We weten het niet, maar zullen het te weten komen. Lex Legio? Nulli Cedo!