Enkele dagen geleden, op 26 maart 2018, kwam de Facebookpagina van Robert Hageman met de volgende noodkreet: ‘Dit gaat te ver! Een vriend van ons rijdt bij No Surrender MC. Hij solliciteert als senior manager bij een bedrijf. Heeft de beste papieren, de beste kennis en ze willen hem graag hebben. Hij krijgt een telefoontje van zijn nieuwe werkgever vanochtend. Waar hij op 3 April zou beginnen.

“Wij hebben een tip gekregen van de politie en ze zijn langs geweest vanwege jou. Ze wilden ons informeren over je lidmaatschap van No Surrender MC en je positie binnen die club. Maar wel met de kanttekening dat het niet onrechtmatig is, maar gewoon zodat wij weten wat voor vlees we in de kuip halen. Wij staan nu op de radar en dat willen we niet, dus we zien er vanaf!”

In de blog ‘Broodroof’ van 2 december 2016 door Dupont, werd al geschreven hoe een eigenaar van een broodjeszaak/benzinestation in de problemen kwam omdat er leden van No Surrender kwamen tanken en een broodje eten. http://justitieenveiligheid.nl/broodroof/

Sinds wij enkele jaren terug begonnen met het schrijven van blogs over motorclubs, hoorden wij veel van dit soort berichten. Wij weten dat de politie weet heeft van sollicitaties door leden van motorclubs en dat werkgevers van leden van motorclubs worden bezocht door de politie. Om hier iets aan te gaan doen, is er informatie nodig, bewijzen, verklaringen door de bezochte werkgevers. We gaan hier nog op terug komen.

Wat zeker is, is dat er een onderscheid is tussen de politie en het Openbaar Ministerie enerzijds en de rechters anderzijds. In ons artikel ‘Een eerlijke rechtsgang’ van 26 maart 2018 schreven wij al hoe het Openbaar Ministerie regelmatig wordt teruggefloten door de rechter. Het heeft dus zin om aangifte te doen, een procedure in gang te zetten en in ieder geval bewijsmateriaal te verzamelen. En het kan heel goed zijn dat te zijner tijd een rechter uitspraak doet over de onrechtmatigheid van de handelwijze van de politie.