• Buro Jansen & Janssen is een onderzoeksburo dat politie, justitie, inlichtingendiensten, de overheid in Nederland en Europa kritisch volgt. Een grond-rechten kollektief dat al 30 jaar publiceert over uitbreiding van repressieve wetgeving, publiek-private samenwerking, bevoegdheden, overheids-optreden en andere staatsaangelegenheden.
    Buro Jansen & Janssen Postbus 10591, 1001EN Amsterdam, 020-6123202, 06-34339533, signal +31684065516, info@burojansen.nl (pgp)
    Steun Buro Jansen & Janssen. Word donateur, NL43 ASNB 0856 9868 52 of NL56 INGB 0000 6039 04 ten name van Stichting Res Publica, Postbus 11556, 1001 GN Amsterdam.

  • Categorieën

  • Politie kan niets

    Misdaadverslaggever John van den Heuvel kan niet meer op het Leidseplein verschijnen, omdat zijn twintig beveiligers hem daar niet adequaat kunnen beveiligen. Daarom wordt zijn optreden bij RTL Boulevard live geschakeld vanaf de redactie van de Telegraaf, waar wel voldoende beveiliging mogelijk is.

    (bron: Telegraaf)

    Op 52 seconden: Premier Rutte zal er alles aan doen. Opvallend is dat hij het heeft over ‘klootzakken’. Eerder noemde hij stenengooiers in Blerick en terroristen die door middel van de sleepwet zouden moeten worden gepakt al klootzakken. Neonazi’s en agressieve racisten die burgers aanvallen die vreedzaam willen betogen noemt hij ‘aso’s’. Hij vindt dat achterhaald moet worden wie die ‘klootzakken’ zijn.

    Op 1 minuut 8: Onze burgemeesters, officieren van justitie, hoofden van politie, lokaal en regionaal zijn de best denkbare mensen, volgens de premier. De top die we in Nederland hebben, hij twijfelt daar niet over. Waarom eigenlijk niet? Er wordt geen malle moer opgelost, en hoewel de criminaliteit afneemt, willen politie en justitie steeds meer geld terwijl niemand weet waaraan dat op gaat. Verder gaat de politie rustig verder met martelen en etnisch profileren. Dus als dat de top is, is het niet best gesteld met het land.

    (bron: RTL)

    Op 1 minuut 2: Van den Heuvel wordt al bijna een jaar op deze manier beveiligd.

    Op 1 minuut 18: John heeft kennelijk zelf naar buiten gebracht dat hij nu ook al niet meer op het Leidseplein kan komen.

    Op 1 minuut 28: Een hart onder de riem van de minister van justitie. ‘Ja Sjon, kiezen op elkaar, de top van Nederland werkt er keihard aan.’ Zoiets.

    Op 1 minuut47: De aanslagen op Panorama en de Telegraaf worden gememoreerd. Voor dat eerste werden drie mannen aangehouden waarvan twee leden van motorclub Caloh Wagoh. Een club die op de website zegt onderdeel te zijn van de Crips, een criminele organisatie uit Los Angeles. De politie wist dat er iets stond te gebeuren, maar een deel van het onderzoek is ‘afgeschermd’ dus we weten niet hoe ze dat wisten. Of wat het motief was. Voor de brandaanslag op het gebouw van de Telegraaf, de krant van John van den Heuvel, is geen verdachte opgepakt.

    Op 1 minuut 58: Burgemeester Halsema heeft beveiligingsinformatie die anders is dan een jaar geleden.

    Op 4 minuut 5: Peter R de Vries vertelt uit eigen ervaring dat politie nooit wil zeggen waar de dreiging vandaag komt en wat die inhoudt.

    Op 5 minuut 25: John zelf voegt er aan toe dat je misschien dingen zegt die je in gevaar brengen, wanneer je niets weet over aard en herkomst van de bedreigingen.

    Op 6 minuten: John is teleurgesteld. Jarenlang houdt hij rekening met wat de politie wel of juist niet naar buiten wil brengen, en nu is hij al bijna een jaar in zijn bewegingsvrijheid beperkt, omdat de politie geen steek verder komt met zijn bedreigers.

    Op 7 minuut 20: Onlangs is het dreigingsniveau van John nog gestegen.

    Op 8 minuut 26: Premier Rutte zegt dat de Amsterdamse driehoek zeer weloverwogen besluit over het dreigingsniveau. Maar wat weet de driehoek over de dreiging? Weet de burgemeester wel van wie de dreiging uitgaat? En hoe er is gedreigd?

    Op 8 minuut 47: Beau stelt de kritische vraag: wanneer gebeurt er eens wat?

    Op 9 minuut 25: Rutte kan niet zeggen waarom de zaak rond de bedreiging van John van den Heuvel al 11 maanden duurt, of wat er eigenlijk aan de hand is.

    Op 9 minuut 42: Beau vraagt voorzichtig wat de premier nu van plan is.

    Op 10 minuut 18: John komt de politie iets te hulp. Misschien wil hij niet al te kritisch overkomen, hij wil nog langer werken als misdaadverslaggever.

    In de afgelopen jaren zijn er nogal wat misdaadzaken geweest die sensationeel of spectaculair waren. De politie liet niets los over wat er werkelijk aan de hand was ‘in belang van het onderzoek’, maar kon in de publiciteit de legende van de ‘ondermijning’ uitventen. Dat gebeurde bij het leggen van handgranaten en beschieten van coffeeshops en andere middenstand. Maar ook bijvoorbeeld bij de bedreigde burgemeester van Haarlem. De politie heeft als enige kennis van wat er aan de hand is en vertelt alleen wat hun van pas komt. En bedreigde burgemeesters hebben ze juist nodig om de ‘ondermijningsaanpak’ er in het hele land door te drukken.

    Waarschijnlijk heeft de premier met zijn vuist op tafel geslagen, want de ochtend na deze Boulevard-uitzending zijn op 40 plaatsen invallen gedaan bij leden van Caloh Wagoh, waarmee een langlopend onderzoek is ‘geklapt’. We zullen zien wat het oplevert. Of de bron van de bedreigingen ooit bekend wordt en of John binnenkort weer ontspannen over het Leidseplein wandelt…

    (bron Telegraaf)

    In naam der wet?

    Op 9 april 2013 berichtte misdaadverslaggever Mick van Wely in zijn internetblog hoe Satudarah-voorman in Duisburg Ali Osman het einde van de Hells Angels aankondigde. (http://mickvanwely.nl/satudarah-het-gevecht-om-duisburg/) Kort daarop werd Ali gearresteerd. Dat was ook eigenlijk niet echt een wonder. Zulke extreme uitspraken in een, volgens de media en de politie, zeer explosief milieu kunnen de vlam in de Pfanne doen slaan. Dat gebeurde weliswaar niet, want de reactie van een Duitse woordvoerder van de Hells Angels was simpel: ‘De honden blaffen, de karavaan trekt verder.’

    Ali Osman, een schuilnaam voor Yildiray Kalmaz, kwam na zijn te verwachten arrestatie terecht in een getuigenbeschermingsprogramma nadat hij met zijn vroegere aartsvijanden van de politie een deal maakte. Kort daarop werd Satudarah in Duitsland geheel verboden. Een groot succes voor de Duitse politie en justitie. Het wachten was natuurlijk op meer.

    Dat meer kwam uit op de site Crimesite op 16 oktober 2014. De Duitse justitie bleek bij Satudarah in Duisburg niet één, maar zelfs nóg een informant te hebben. Deze andere informant kwam echter in de problemen, nadat bleek dat hij zelf ook de wet overtrad. Crimesite: ‘Voor de rechtbank heeft J. verklaard dat hij als undercoveragent werkte. Hij zou bij Satudarah zijn gegaan toen hij uit de Bandidos in Duisburg werd gezet, en toen door de politie op de loonlijst zijn gezet. Hij zou razendsnel zijn opgeklommen en uiteindelijk de derde man van Satudarah in Duisburg zijn geweest; een goede post om informatie te verzamelen. Maar volgens het Duitse blad Der Spiegel verdenkt justitie J. er nu van dat hij twee machinegeweren heeft geregeld en honderden grammen aan cocaïne heeft gekocht. Het roept vragen op over hoe de samenwerking met J. en justitie is begonnen. Zelf heeft J. voor de rechtbank gezegd dat hij is betaald door justitie om als undercoveragent te werken. Maar Duitse media zetten daar nu vraagtekens bij: mogelijk zat hij al bij Satudarah en is hij later als burgerinformant bij de politie gekomen. Ook is de vraag of justitie op voor de rechtszaak begon al wist van de misdrijven die J. heeft gepleegd. Welke gevolgen een aanklacht tegen J. heeft voor het proces tegen de leden van Satudarah, is niet duidelijk.’

    Het nieuws over criminele informanten bij Satudarah lijkt hier te stoppen, maar in de jaren na het verbod op de Duitse afdelingen van Satudarah kwam er ook in Nederland een reeks politie-operaties tegen Satudarah op gang. Het lijkt erop dat deze onderzoeken deels zijn gebaseerd op verklaringen van de Duitse informanten bij Satudarah. Inmiddels zijn in Nederland veel topfiguren van Satudarah gearresteerd in afwachting van verder onderzoek. Het is onduidelijk of informatie van wetsovertredende Duitse informanten daarbij is gebruikt en wanneer dat zo zou zijn, die informatie wel mag worden gebruikt. In Duitsland hebben politie en justitie vaker gebruik gemaakt van dubieuze opsporingspraktijken.

    Ook is meer dan duidelijk dat de Duitse politie nauw samenwerkt met de Nederlandse politie wanneer het gaat over motorclubs. Zo schreef Dupont op 29 oktober 2017 het artikel ‘Integrale verkeerscontrole of razzia met behulp van de Duitse politie’, waarbij werd ingegaan op een grote controle bij een feest van de Hells Angels in Harlingen.

    Op 4 april 2016 schreef Dupont in het artikel ‘Politiemotorbendes, provocatie en ongeoorloofde opsporingsmethodes’ over zeer dubieuze provocaties door de oprichting van pseudomotorbendes door de Duitse politie met als doel de Hells Angels uit te lokken.

    Op 22 februari 2016 werd in het artikel ‘De creatieve officier van justitie’ een voorbeeld gegeven van een Nederlandse officier van justitie die zichzelf bedreigde met de dood namens Satudarah.

    We mogen dus concluderen dat de politie en justitie er bijna alles voor over hebben om motorclubs te laten struikelen. Terecht of onterecht, wettig of onwettig. In het artikel ‘Mossad MC’ van 18 oktober 2017 werden twijfels geuit over de vechtpartij van Mongols en Hells Angels in een Van der Valk-restaurant in Rotterdam. Duidelijk werd namelijk dat de oprichter en aanvoerder van de Mongols MC Nederland, ene Rafi, een zeer vreemd verleden heeft.

    We komen nu weer terug bij Ali Osman, die als beschermde getuige een deal sloot met justitie. Voor zijn arrestatie riep Osman dat de Hells Angels eraan gingen. De Hells Angels zelf lieten zich blijkbaar niet provoceren en namen de dreigementen met een korrel zout. Maar niemand uitte wat eigenlijk wel een beetje voor de hand lag, namelijk werkte Ali Osman ook toen al voor de Duitse politie? Net als de derde man van zijn Duisburgse afdeling waarvan wij zagen dat hij werd betaald door de politie? Werd ook Osman gebruikt om de Hells Angels te provoceren?

    Osman slaagde er in elk geval in Satudarah verboden te laten worden. Maar vorige week dook hij met nieuwe verklaringen ook weer op in Nederland. Hij beweerde namelijk dat Satudarah-oprichter Michel Boer verantwoordelijk zou zijn voor de moord op Onno Kuut uit Enschede. Wat er door de media niet bij werd vermeld is hoe Ali aan die informatie is gekomen. Michel Boer is een doorgewinterde leider van een grote motorclub die een afdeling opzette in Duitsland. Zou hij zomaar aan de opvliegende Ali Osman gaan vertellen dat hij verantwoordelijk is voor een geruchtmakende moord op een ‘tattookiller’? Of zou het mogelijk zijn dat hem woorden in de mond worden gelegd die wel heel goed van pas kwamen bij een hernieuwd uitleveringsverzoek om Michel Boer gearresteerd en uitgeleverd te krijgen vanuit Oostenrijk?

    In elk geval is duidelijk dat politie en justitie in Duitsland en Nederland samenwerken en nietsontziend te werk gaan. Criminelen kunnen een deal sluiten wanneer ze verklaringen afleggen over motorclubs, motorclubs worden geprovoceerd door informanten en zeer onduidelijke figuren met banden naar inlichtingendiensten en betaalde politie-informanten plegen ernstige misdaden.

    John van den H. en Peter van V. en de gemene motorclub

    Kent u Derk Bolt en Eugenio Follender van het televisieprogramma Spoorloos? Nou, afgelopen week waren ze zelf even spoorloos. En denkt u nu niet dat wij vinden dat daar iets om te lachen is. Het geeft alleen aan dat het maken van een televisieprogramma niets zegt over je eigen menselijkheid. Gelukkig zijn beide heren weer veilig thuis.

    Dat het niet voor alle programmamakers even goed afloopt, bewijst wel het voortdurende nieuws uit Spanje. Dat nieuws uit Spanje begon al in 2015. Toen berichtte Omroep Brabant op 19 oktober: ‘De Eindhovense privédetective Peter van V. is opgepakt in de zaak van een mogelijk corrupte agent uit Eindhoven. De privédetective werkte als onderzoeker mee aan de RTL-programma’s Ontvoerd en Op de Vlucht, die Van den Heuvel presenteert.

    Van V. wordt volgens de krant verdacht van vuurwapenbezit en het uitlokken van het lekken van politiegegevens. “Wat er precies speelt is mij niet bekend”, zegt Eindhovenaar John van den Heuvel op de site van De Telegraaf. “Wel weet ik zeker dat de verdenkingen geen enkel verband houden met zijn werkzaamheden voor mijn programma.” Waarbij Omroep Brabant er zelf nog aan toevoegd: ‘Bij de onderzoeken voor Ontvoerd en Op de vlucht wordt nooit gebruik gemaakt van illegaal verkregen onderzoeksinformatie.” Peter van V. heeft een eigen onderzoeksbureau in Eindhoven.’

    Vandaag, 29 juni 2017, schrijft Mick van Wely in De Telegraaf een lang artikel over onder meer Peter van V. Zoals we eerder konden lezen bij Dupont (in de artikelen De mol die eigenlijk een rat was en De linkerhand van de duivel) is Peter van V. (In De mol die eigenlijk een rat was staat zijn volledige naam nog geschreven als bekende Nederlander) niet alleen oud-politieman uit Eindhoven, maar ook oud-collega van oud-Eindhovenaar en oud-politieman John van den Heuvel.

    Het artikel van Mick van Wely heet ‘Satudarah perste fraude-verdachten af’. De aandacht van de lezer, ja u, gaat dus onmiddellijk naar deze motorclub. De zaak gaat over enkele in Spanje wonende Nederlanders die verdachten zijn in een fraudezaak van 350 miljoen euro. Deze verdachten worden of werden afgeperst, naar eigen zeggen door leden van Satudarah, en hebben nu daarvan aangifte gedaan.

    De Telegraaf: ‘Op 9 juni werd mijn zakenrelatie Dennis M. in Spanje bij zijn huis benaderd door twee mannen. Een van hen liet een vuurwapen onder zijn trui zien en hem werd gezegd dat weglopen geen zin had. Hem werd toen een filmpje getoond van zijn kinderen die aan het spelen waren in een speeltuin en op de achtergrond stonden twee mannen. De mannen hadden zichtbare tattoos van Satudarah, zo staat in de aangifte.’, aldus de aangifte van één van de verdachten die nu zelf zegt te worden afgeperst.

    De Telegraaf gaat even later verder: ‘De mannen zouden hebben gedreigd M., zijn kinderen en zijn vrouw in een kofferbak te gooien als hij geen 700.000 euro zou betalen om ’gedupeerden schadeloos te stellen’. Volgens de aangever L. trad de Eindhovenaar Peter van V. naar eigen zeggen op als spokesman of vertegenwoordiger van Satudarah.’ Peter van V., de man die eerder meewerkte aan de televisieprogramma’s van John van den H.

    En dat vinden wij nu zo bijzonder. John van den H. zal wanneer hij even kan luidkeels verkondigen hoe gevaarlijk motorclubs zijn. ‘Tuig van de richel’ noemde hij nog onlangs leden van een motorclub. No Surrender-voorman Henk Kuipers had het ook al talloze malen met John van den H. aan de stok. John lijkt er alles aan te doen om motorclubs het leven zuur te maken. Alsof alle banden die mensen kunnen hebben met een motorclub afgesneden moeten worden. Een totaal isolement voor iedereen die iets te maken heeft met een motorclub. Maar John vergeet te vertellen dat hij nogal zaken heeft gedaan met Peter van V., de oud-politieman die in Ibiza rijke Nederlanders ‘beveiligde’. Beveiligde tussen aanhalingstekens, want de man heeft nogal een reputatie blijkbaar. En nu juist Peter van V., de oud-collega van John van den H. en medewerker aan zijn programma’s was volgens Telegraaf-journalist Van Wely de ‘spokesman’ van Satudarah.

    En dat goede en nuttige nieuws vertelt Mick van Wely ons helemaal niet. Het hele artikel gaat over een gemene motorclub en de rol van een zekere Peter van V. Maar nergens staat dat Peter van V. en John van den H. samen verschillende televisieprogramma’s maakten. Dus ja, het kan verkeren. Ontvoerd? Op de vlucht? Mooi gekozen namen voor een tv-programma.

    Updeet: Op 29 juni 2017 bericht Crimesite het volgende: ‘Frank Laan heeft op 26 juni aangifte gedaan bij de politie in Amsterdam van de zaak. Hij noemt in die aangifte ook oud-politieman en oud-medewerker van televisieprogramma “Ontvoerd” Peter van V.. Deze zou de Satudarah-mannen hebben aangestuurd. In de aangifte staan ook namen van personen die Van V. weer opdracht zouden hebben gegeven. Er is volgens Moens en Laan 700.000 euro geëist door de Satudarah-mannen.’ Er staat hier dus letterlijk dat de oud-politieman, oud-collega van John van den H. en oud-medewerker aan televisieprogramma’s van John van den H. de leden van Satudarah heeft aangestuurd. Waarvan akte!

     

    De linkerhand van de duivel

    De Nederlandse media wijzen in hun artikelen graag naar motorclubs. Bekend zijn mensen als Mick van Wely, Gerlof Leistra en John van den Heuvel. De bekendheid van de meeste ‘misdaadverslaggevers’ berust vooral op hun onbekendheid met het onderwerp waarover zij schrijven. Maar het is ook waar dat wanneer je te veel weet, je lot minder benijdenswaardig kan zijn. Dat ondervond Martin Kok. Om toch te kunnen schrijven over de zogenaamde misdaad bij motorclubs worden veel aannames en ex-leden van clubs ten tonele gevoerd. Een ex-lid doet dit, een ander ex-lid doet dat, een ex-vriend deed zus en een ex-vriendin deed zo. Iedereen heeft wel een ex, behalve Rutte, en zo blijven we schrijven.

    Wij kunnen dus rustig eens kijken wat een ex van ‘misdaadverslaggever’ John van den Heuvel doet en deed. Geen ex-vriendin of ex-vriend. Wel een ex-medewerker en ex-collega van John. Een ex-collega omdat hij net als John politieagent was en een ex-medewerker omdat hij samen met John meewerkte aan één van zijn ‘misdaadprogramma’s’. De ex van John heet tegenwoordig Peter van V. Dat heeft te maken met de zelfgekozen en vrijwillige privacy die verdachten wordt gegund door de media. Vroeger heette hij echter anders, toenw erd zijn achternaam namelijk voluit geschreven.

    Schrijft John zeer gaarne over exen van motorclubs en gaat hij ook graag op televisie en in zijn lijfkrant motorclubs te lijf, over zijn eigen exen heeft hij het liever niet. Wij laten dus maar Crimesite aan het woord en een artikel van twee jaar geleden van Dupont. Eens te meer blijkt dat Dupont ook gebruikt kan worden als naslagartikel.

    Op 19 juni 2017 lezen wij op Crimesite het volgende verontrustende nieuws: ‘Peter van V., privédetective en oud-medewerker van verschillende tv-programma’s, is opgepakt in Spanje. Hij wordt verdacht van betrokkenheid bij de afpersing van Dennis M. die 700.000 euro moest betalen. Peter van V. werkte voor de programma’s ‘Ontvoerd’ en ‘Gestalkt’. Dennis M. is ook geen onbekende van justitie. Hij is verdachte in de megafraudezaak rond Quality Investments. Peter van V. zou als tussenpersoon hebben gefungeerd tussen de afpersers en Dennis M. Dat meldt De Telegraaf.

    De afgelopen maanden is Dennis M. verschillende keren benaderd door Nederlandse personen, waaronder leden van een motorclub. Ze lieten foto’s van zijn kinderen zien en plaatsten ook een gps-tracker onder zijn auto. Na de bedreigingen stapte M., woonachtig in Marbella, naar de Spaanse politie. Die deed onderzoek en hield vorige week drie mannen aan, waaronder Peter van V., die medewerker was van het RTL-programma Ontvoerd en het SBS6-programma Gestalkt.

    Thijs Zeeman, presentator van Gestalkt, vertelt desgevraagd aan Crimesite:

    Hij deed voor ons locatie-beveiliging. Een aardige vent, maar er waren incidenten waardoor we hem niet meer wilde inhuren. Er deden vreemde verhalen over hem de ronde in de media. Zo bleek hij ineens een wapen bij zich te hebben en toen zei hij dat hij dat had afgepakt van iemand. Hij deed al niet veel voor ons maar toen hij in opspraak kwam vanwege strafbare feiten zijn we definitief met hem gestopt, net als Ontvoerd trouwens.

    Van V., die onder andere ook de beveiliging doet van enkele vermogende Nederlanders op Ibiza, is vorig jaar veroordeeld tot een taakstraf van 200 uur, wegens het uitlokken van het lekken van politiegegevens.’, aldus Crimesite deze week.

    In ‘De mol die eigenlijk een rat was’ op 20 oktober 2015 berichtte Dupont: ‘Op 19 oktober 2015 bericht rtlnieuws.nl : ‘Het Openbaar Ministerie heeft in Eindhoven vanochtend een agent aangehouden. Hij zou zich niet hebben gehouden aan zijn ambtsgeheim. Ook zijn er twee burgers aangehouden, een daarvan is een medewerker van het RTL4-programma Ontvoerd.’

    De aangehouden burger die voor RTL-4 werkte is Peter van Vugt, een oude bekende. Van Vugt begon zijn carrière bij de politie Brabant Zuid-Oost, waar hij lid was van een arrestatieteam. Na zijn politietijd werd hij directeur van de Spyshop Eindhoven en verkocht hij opname-apparatuur en volgapparatuur. Dit soort gadgets is ook zeer in trek bij criminelen. Nog vorige maand werd een andere directeur van een Spyshop, de Spyshop Nieuwegein, doodgeschoten bij zijn voordeur. Volgens Crimesite.nl op 17 oktober 2015 had deze Ronald Bakker apparatuur verkocht aan enkele criminelen die mogelijk liquidaties aan het voorbereiden waren. Een gevaarlijk beroep dus, directeur van een Spyshop. Peter van Vugt was tevens eigenaar van het bedrijf Quick Look Investigations en werkte al jaren nauw samen met de eveneens uit Eindhoven afkomstige oud-politieman John van den Heuvel. Op Ibiza verzorgde Peter van Vugt de beveiliging van enkele vermogende Nederlanders die daar woonden. Van Vugt wordt volgens De Telegraaf verdacht van vuurwapenbezit en het uitlokken van het lekken van politiegegevens.’

    Een medewerker van John van den Heuvel en een oud-politieagent actief in de misdaad. Waarom verbaast ons dit niet?

    Politie gaat iedereen altijd in de gaten houden

    Het imago van de Haagse politie is heel slecht. Na de dood van Mitch Henriquez en de pijnlijke onthulling van hoe binnen de politie is omgegaan met de dienders die eerst iemand levensgevaarlijk verwondden, aanwezige medische hulp niet inschakelden, het slachtoffer in hulpeloze toestand achterlieten en er vervolgens een vals proces verbaal van opstellen, is er heel wat PR nodig om dat weer goed te krijgen.

    Op 29 oktober 2016, de zelfde dag dat RTL Nieuws opende op de politie-nekklem nieuwe stijl, plaatste NRC Handelsblad een artikel van 3 pagina’s (2780 woorden) getiteld: Mee met de recherche, ‘Portret van de districtsrecherche Den Haag West.’

    ‘Het vakmanschap van rechercheurs schiet tekort en de opsporing van strafbare feiten is onvoldoende, oordeelde minister van justitie Ard van der Steur eerder dit jaar. Hoe denken rechercheurs zelf over hun vak? En wat doen ze eigenlijk?’

    Prikkelende vragen. Marcel Haenen heeft voor dit artikel een maand meegelopen met de districtsrecherche Den Haag West om alle details te weten te komen. Zou je denken. U herinnert zich waarschijnlijk nog dit artikel, waarin wordt uitgelegd hoe de verhouding politie-journalistiek  in 2016 ligt. Kort samengevat: De journalist vermeldt precies wat de politie wil zeggen, en anders geen medewerking. Dat is voor een rechtbank- of misdaadjournalist onwenselijk. Marcel Haenen schrijft al lang over/voor de politie en het wachten is tot hij eens en boekje opendoet over de mediamanipulaties van politiezijde. In elk geval had NRC er kennelijk een maand Marcel Haenen-budget voor over om dit artikel te laten schrijven. Of en hoeveel budget van politiezijde aan dit portret is besteed weten we niet.

    Omdat we er van uit kunnen gaan dat de tekst direct voortkomt uit de politie-voorlichtingsdoctrine, krijgt de lezer een aardig inzicht in wat de politie op dit moment opportuun vindt om naar buiten te brengen.

    ‘Opsporing van strafbare feiten is onvoldoende’ lezen we meteen bovenaan, dat is mede de aanleiding voor het stuk. Maar veel wijzer worden we op dit punt niet. Strafbare feiten komen nauwelijks aan bod. Het begint met een actie van een arrestatieteam. Vier mensen worden aangehouden, onder meer in een rommelig huis waar tabak wordt gerookt uit een pot die op tafel staat en de was droogt op de overloop. Maar van welk delict de arrestanten worden verdacht staat nergens. Wel lezen we dat via de telefoontap de gezondheid van een van de arrestanten in de gaten wordt gehouden. Een hint naar de zaak Mitch Henriquez: er wordt gesuggereerd dat de Haagse politie rekening houdt met de gezondheid van arrestanten. In het stuk gaat het niet over strafbare feiten, maar over de aanpak van ‘criminelen’. Een niet in de wet omschreven, maar door de politie kennelijk toch goed herkenbare groep mensen, die met alle mogelijke middelen wordt dwarsgezeten. De schending van burger- en mensenrechten die dit met zich mee brengt wordt in het stuk niet benoemd. Conclusie: opsporing van strafbare feiten heeft geen extra aandacht, de politie blijft doen wat ze zelf het leukst vindt.

    Haenen is aanwezig bij de briefing waar wordt gewezen op de nieuwe instructie: ‘Hoe om te gaan met hinderlijke vloggers?’ Dat is interessant, politie en vrije pers, vrije meningsuiting, wat zou er in die instructie staan? Wanneer is een vlogger volgens de instructie hinderlijk? Hoe zouden de politiemensen daar over denken? Haenen schrijft het niet op, of in elk geval komt het niet langs de politiecensor.

    ‘Veel politiemensen klagen over de werkdruk. Er is royaal meer misdaad dan het opsporingsapparaat aan kan. De politiek bedenkt bovendien steeds weer nieuwe prioriteiten, mopperen agenten. En er verdwíjnt nooit een taak. Rechercheren is daarom vooral selecteren. Welke zaken pak je op en welke middelen zet je in?’

    Krijgen we nu inzicht in de prioriterings-systematiek die, ingevoerd in de jaren ’80 toen er nog veel strafbare gedragingen waren, sindsdien het oplossen van werkelijk gepleegde criminaliteit goeddeels onmogelijk maakt? Nee, niets daar over. Royaal meer misdaad? Hoezo? Misdaad neemt al jaren af, hoe kan de politie dan zoveel laten liggen?

    Drie jongens overvallen een taxichauffeur, blijven in de buurt wachten, bellen een maaltijdbezorger en beroven ook deze als de politie net weg is. Recherche Den Haag West is er vier weken mee bezig en brengt het ‘netwerk’ van de drie in kaart. Netwerk? Zijn dat hun Facebook-, Snapchat-, Instagramvrienden? Zijn het de mensen die met hun smartphone in de buurt van de drie zijn geweest? Het wordt niet uitgelegd. Of waarom op deze ‘middelen’ zijn ingezet. Haenen vermeldt wel de afkomst van de jongens.

    ‘Het ‘afpaktarget’ van 875.000 euro is dit jaar in het district al gehaald maar er is behoefte aan extra informatie die kan leiden tot het in beslag nemen van nog meer crimineel geld en bezit zoals auto’s, sieraden en horloges.’

    Kijk eens aan! Politiedistricten hebben ‘afpaktargets’. Dat is een heikel punt. Zonder tussenkomst van een rechter wordt van alles in beslag genomen, wat leidt tot grote schade bij de slachtoffers. De ombudsman wijdde er in augustus 2016 een vernietigend rapport aan. Wat vindt de recherche daarvan? Zijn ze na het ombudsman-rapport anders gaan werken? Het enige bezwaar van de politie dat wordt opgetekend is dat er misschien meer vergaderd zal moeten worden. Dat na de afschaffing van het boetequotum er weer een nieuw quotum is ingesteld dat uitnodigt tot misbruik is geen aanleiding er verder woorden aan vuil te maken. Misschien omdat het gaat over mensen die in een arme wijk opvallen met dure spullen. Hoe pak je crimineel vermogen aan in een rijke wijk? Daar heb je meer geld, auto’s, sieraden en horloges. Of zijn criminelen alleen mensen die tabak roken uit een pot op tafel, of met een bepaalde afkomst?

    ‘Toin (52) is met behulp van Israëlische apparatuur vooral bezig met het ‘uitlezen’ van computers en telefoons die in onderzoeken in beslag zijn genomen.’

    Israelische apparatuur weer. Van Verint? Er wordt een kantoor gebouwd waar zes digitale rechercheurs zullen komen werken. Wat gaan die doen? Toin:

    ‘Gechargeerd zeg ik wel eens: over honderd jaar onderzoek je geen strafbare feiten meer, maar bekijk je waarom iemand zich aan de controle van het internet heeft onttrokken. Want je telefoon, je auto tot zelfs je koffieautomaat weet precies wat je doet. Straks wil de politie vooral weten waarom iemand zich niet laat monitoren.’

    Gechargeerd = nu volgt een proefballonnetje. Omdat de criminaliteit maar blijft afnemen laat de politie de strafbare feiten helemaal vallen, een ontwikkeling die al is ingezet. En om toch iets te doen te hebben gaan ze iedereen altijd monitoren zodat ze bepaalde groepen mensen het leven zuur kunnen blijven maken.

    Laten we hopen dat we over minder dan honderd jaar verlost zijn van deze disfunctionele organisatie die ten koste van veel geld de rechtsstaat om zeep helpt. Wat gaat het de politie aan waar ik ben of wat ik doe? Zijn ze bang dat ik een lastige vlog ga maken? Wie zit hier de taakomschrijving van de politie te veranderen? Kunnen we deze Orwelliaanse plannen ook democratisch wegstemmen?

    De aanleiding voor deze advertorial, de zaak Henriquez, wordt niet genoemd. Dat was kennelijk te moeilijk.

    Beeldvorming boven transparantie

    De politie vindt beeldvorming in de media heel belangrijk. De burgers moeten het gevoel krijgen dat de politie iets doet waar de samenleving wat aan heeft. En burgers kunnen helpen bij de opsporing van strafbare feiten. Daarvoor is het programma Opsporing Verzocht en zijn er regionale televisieprogramma’s waarvan de inhoud volledig wordt bepaald door de politie. Volgens de Ikea-methode worden wat beelden getoond van zaken die de politie belangrijk vindt, en de burger moet helpen. Soms gaat er iets mis en worden onschuldige mensen getoond terwijl wordt gezegd dat ze iets vreselijks hebben gedaan, soms komen er weinig tips en wordt de kijker vermanend toegesproken dat het onderzoek zo natuurlijk niet opschiet.

    Bij de nieuwsmedia is er altijd interesse voor misdaadnieuws. De politie speelt hier op in en nodigt journalisten uit om mee te gaan wanneer er een actie staat te gebeuren. Aan de andere kant moeten die journalisten precies melden wat de politie wil, anders volgt uitsluiting. Deze combinatie maakt het voor de lezer/kijker niet makkelijker er achter te komen wat er nou aan de hand is.

    Bijvoorbeeld operatie Trefpunt 4 april 2016. De grootste actie ooit tegen ondermijnende synthetische drugs en hennepteelt (waarbij de suggestie van een verband tussen hennepteelt en synthetische drugs mooi is meegenomen). 20.000 gesprekken van meer dan 700 ‘criminelen’ gefilmd, 124 invallen gedaan en 56 mensen aangehouden. Dat was wat. Maar de journalisten die mee mochten hoor ik nu (of toen) niet vragen: Wat gebeurt er met die andere 650 ‘criminelen’? Wat was de samenhang tussen de 124 locaties? Wat is daar gevonden? Waarom mocht de pers alleen mee naar 6 of 7 van die locaties? Hoeveel van de in beslag genomen spullen zijn weer teruggegeven? Hoeveel heeft het tweeënhalf jaar durende onderzoek en het vrijmaken van 1500 man politie voor een dag eigenlijk gekost?

    Drie dagen later wordt er gevochten in het Van der Valkhotel in Rotterdam. Alle media vinden dit interessant en willen er iets mee doen. De politie heeft een verhaal klaar over rivaliserende OMG’s die wilden overleggen, wat uit de hand liep. Beelden ontbreken. Geen motoren, geen jasjes, geen vechtpartij, alleen heel veel politie. En hoe laat gebeurde het eigenlijk?

    ‘Volgens bronnen ging het om leden van de Hells Angels en de Mongols. De bendes hadden volgens de politie vanavond met elkaar afgesproken in het hotel. Op het moment dat ze elkaar zagen bij de bar, ontstond een vechtpartij, die zich later buiten voortzette.’

    Aldus Robert Bas van de NOS op 7 april om 20:58. Hij schrijft ook dat het hotel is uitgekamd en dat mensen die zich hadden verstopt zijn gearresteerd. Het lijkt of de ‘bronnen’ in zijn verhaal niet de politie zijn. Misschien is hij zelf de bron, ‘hij houdt de clubs al een tijdje in de gaten‘.

    Volgens RTV Rijnmond heeft een getuige gezien dat 1 persoon heeft geschoten, en dat deze man in een auto is gestapt en weggereden toen de politie er al was.

    Op de beelden van de politie-inzet en de geboeide arrestanten, gemaakt door een calamiteiten-cameraman, schemert het. De zon ging op 7 april onder om 20:26.

    De politie meldt de volgende ochtend dat rond 23:30 zekerheid was dat zich in of rond het hotel geen motorclubleden meer bevonden, en dat de hotelgasten terug naar hun kamers konden.

    De volgende ochtend staan cameraploegen voor de deur om hotelgasten te vragen naar hun ervaringen.

    (bron: RTV Rijnmond)

    op 0:50 Frans Bonten van voetbalclub RVV Blijdorp en anderen hebben gezien dat de politie gericht op een verdachte heeft geschoten. Dit wordt verder nergens vermeld, de site nieuwsopbeeld.nl noemt het een waarschuwingsschot, (maar die hebben veel contact met de politie).

    Op 0:59 Daniel Audrie fotografeerde alles, helaas krijgen we maar 1 foto te zien. Hij denkt dat de politie precies wist wat er moest gebeuren.

    Op 1:25 Anderhalf uur (of 4 uur als je Robert Bas gelooft) nadat er zeker geen motorclubleden meer in of rond het hotel zijn, trapt de politie nog een hotelkamerdeur in. Waarom? Was dit de Dienst Speciale Interventies (DSI) bezig met sporenonderzoek? Of waren ze als een dolle het hele hotel aan het slopen? Wat is er precies allemaal kapotgegaan in het Van der Valkhotel die avond?

    Hart van Nederland spreekt dezelfde mensen.

    “Sanne is op het moment van de vechtpartij niet in de eetzaal. Vanwege de herrie neemt ze poolshoogte. Omdat de deur van haar kamer achter haar rug dichtvalt, haalt ze een nieuwe sleutel bij de receptie. Onderweg ziet ze de politie enkele verdachten aanhouden. Ze filmt het. Ook ziet ze hoe iemand iets weggooit in de struiken. Dat blijkt later te gaan om een hamer.”

    (bron: Hart van Nederland)

    Hart van Nederland suggereert dat Sanne de vrouw van het gezin is. Dus na het schieten en voordat de man gaat kijken, gaat ze naar beneden en filmt arrestaties. Daar krijgen we niets van te zien.

    Op 0:39 Politie heeft om 1:00 uur eerst nog wel keihard op de deur gebonsd, voordat die werd ingetrapt.

    Op 1:18 Hoewel het item eigenlijk moest gaan over een schokkende vechtpartij, gaat het over een doldriest arrestatieteam dat bijna hun kind iets aandoet. (Sanne zou in de vroege editie van HvN van 8 april nog hebben gezegd dat ze een pistool tegen het hoofd gedrukt kreeg, maar die quote is niet meer te vinden.)

    (bron en compleet: youtube)

    Pauw heeft Mick van Wely kunnen krijgen. Misdaadverslaggever van de Telegraaf, afkomstig uit Groningen. Hoewel hij er zelf niet bij was weet hij allerlei details. Eerst wat NOS materiaal:

    Op 0:16 een anti-terreureenheid was toevallig in de buurt. Echt? We kunnen het niet checken.

    Op 0:24 Acht motorclubleden hebben een afspraak. Hoezo acht? Hoe weet Theo Verbruggen dat? Wie zegt dat? De bar ziet er trouwens ongehavend uit, in ieder geval niet met hamers kort en klein geslagen of ontsierd door kogelgaten.

    Over aantallen gesproken, er zouden ongeveer 30 mensen hebben gevochten, waarvan er 23 zijn gearresteerd en 7 dus ontkomen. Zijn de acht van Verbruggen aangevallen door 22 van de andere club? Of hadden beide groepen buiten nog een paar mensen? Vreemd is dat politiechef Frank Paauw in het persbericht het heeft over 20 verdachten, terwijl er boven staat ’23 arrestaties’. Wie zijn die drie mannen die zijn gearresteerd maar niet verdacht?

    Op 0:27 Eindelijk de clublogo’s in beeld. Die waren weliswaar daar niet te zien, maar anders snappen mensen het misschien niet.

    Op 0:34 Deze mensen zaten niet beneden te eten, weten we.

    Op 1:10 Van Wely zegt dat moet blijken of het opzet was. Dat er werkelijk geweld is toegepast. Waaruit zou dat kunnen blijken? Opzet verwacht je van een partij die er op uit is de zaak uit de hand te laten lopen. Waarom legt Van Wely dat niet uit? Volgens Robert Bas begon het gevecht zodra de twee groepen elkaar zagen bij de bar.

    Op 1:16 ‘Feit is dat ze allemaal bewapend waren’. Hoe weet Van Wely dat? Uitendelijk is er 1 vuurwapen en 1 steekwapen gevonden en een groot aantal kogelhulzen (politie) of 7 kogelhulzen buiten (elders). En nog die hamer die Sanne had zien weggooien dus.

    Op 1:44 Van Wely sprak iemand van de politie die ontzettend veel beeldmateriaal zegt te hebben waarop je alles kan zien. Een schat aan informatie. Alleen lijken deze beelden diep geheim te zijn. Opsporing Verzocht had ze niet. Via Algemeen Dagblad, dreigde de politie de beelden vrij te geven als de gevluchte vechtersbazen zich niet zelf zouden melden. Daar is niets meer van vernomen. Wel gaf de krant nog een politiek signaal van de politie door.

    Waarom krijgen we de beelden niet te zien? Wat denkt de politie te bereiken met het achterhouden of juist lekken van informatie? Wat kost deze media-manipulatie? Hoe verhoudt dat zich tot de politietaak? Zou de politie niet eens aandacht kunnen geven aan de zaken waar ze niet trots op zijn, zoals het (lage) percentage van de geregistreerde criminaliteit dat leidt tot strafoplegging door de rechter? Of het systeem van ‘prioritering’ waardoor de politie kan blijven doorgaan met ‘leuke dingen’ zoals motorclubs en hennepteelt?

    Een nieuw publiek is al gevonden:

    (bron: youtube)

    Bekende vloggers maken voor geld (hoeveel?) vlogs over sexy jongerenonderwerpen, met de bekende opengesperde ogen. Aan meisjes  zitten ‘na Keulen’, je naaktfoto via internet verspreiden, dat soort dingen. Als je daar vragen over hebt, kan je chatten. En vragen stellen. Bijvoorbeeld: Wat is multicultureel vakmanschap? Doet de politie aan ethnic profiling? Infiltreert de politie in motorclubs?

     

     

    Je suis Charlie!

    Ze stonden allemaal op de barricades na de aanslag op het Franse satirische blad Charlie Hebdo. Ze verdrongen elkaar zowat voor de camera’s. Staatshoofden, regeringsleiders, partizanen van het vrije woord. Vóór de camera’s waren het allemaal grote voorstanders van de vrijheid van de pers, van de democratie en van de vrijheid van meningsuiting. Je suis Charlie, riepen ze.

    Inmiddels bevinden we ons niet meer vóór, maar áchter de camera’s. En wat zien we daar? De grote vrijheidsstrijdster Merkel maakt de weg vrij voor de vervolging van de Duitse bespotter van de Turkse premier Erdogan. Minder dan een week later staat ze in de Zeeuwse metropool Middelburg om een hoge onderscheiding in ontvangst te nemen. Regeringsleider erbij, geen enkele kritiek, geen enkel protest. Ich bin der Charlie? Op-Merkel-ijk.

    Die kritiek op een vreemd staatshoofd doet ons in Nederland natuurlijk meteen denken aan de censuur in het Derde Rijk. Daarom is het zo vreemd dat er juist vanuit het kritische Nederland geen enkele kritiek komt. Vreemd? Of is er in Nederland ook geen echte persvrijheid?

    Waarschijnlijk is er in Nederland vooral sprake van zelfcensuur. Een soort zeer vergaande beleefdheid om problemen niet te benoemen of zelfs goed te praten. Tijdens de oorlogen die Nederland mee hielp voeren in Irak en Afghanistan was er al sprake van ’embedded’ journalistiek. Journalisten konden met het leger meereizen ‘voor hun eigen veiligheid’, maar schreven dan wel positief over de Nederlandse militaire bezigheden.

    Bijna alle journalisten deden mee met deze vorm van censuur. Eén van de zeer weinigen die weigerden zich te conformeren was Arnold Karskens. Karskens trok meestal alleen het land in en sprak met de mensen zelf. Terug in Nederland verscheen hij dan foeterend en blazend op televisie met nieuws over Nederlandse schuld bij dodelijke schietpartijen en bombardementen. En passant was hij ook nog op zoek naar oorlogsmisdadigers en oorlogsprofiteurs. Dankzij Karskens liepen zij tegen de lamp en werden in heel Nederland bekend.

    Het optreden van Karskens heeft tenminste als voordeel dat de burger niet in slaap valt en wordt geconfronteerd met nieuws dat andere media vaak niet of anders brengen. Karskens is niet te vatten, hij ligt dwars, evolueert volgens sommigen van linkse signatuur tot rechtse sympathieën, benoemt zichzelf tot held en experimenteert met crowd-funding. Lezen van zijn artikelen brengt de lezer op zijn minst tot de slotsom dat er ook ander nieuws is.

    Dupont schreef op 18 april in het artikel ‘Branche-organisaties’: ‘‘Dit terwijl twee jaar geleden werd afgesproken om die term in die context niet meer in de mond te nemen. Ze zegt dat het langdurig negatief publiceren over motorclubs uiteindelijk leidt tot een daling van de omzet van motorverkopers.’ Het ging hier over Gemma Warmerdam, secretaris van de afdeling Gemotoriseerde Tweewielers van de RAI. Warmerdam trok van leer tegen politiechef Paauw van Rotterdam, nadat deze had gesproken over het verbieden van motorclubs. En daar stak het Warmerdam, want, zo riep zij nijdig, er waren twee jaar geleden afspraken gemaakt om motorclubs ‘motorbendes’ te noemen wanneer het ging om ‘onepercenters’. Anders zou er schade optreden voor motorverkopers. Gemma riep politie, overheidsfunctionarissen en media op voorzichtig te zijn met de term ‘motorclub’.

    Er wordt hier dus door een lobbyiste van de Gemotoriseerde Tweewielers opgeroepen zich te houden aan afspraken gemaakt tussen politie, overheidsfunctionarissen en de media. Met als doel meer motorfietsen te verkopen. Afspraken? Wie hebben die afspraken gemaakt? Welke overheidsfunctionarissen? Welke politiemensen? Welke journalisten of kranten? Je suis Charlie?

    En nu het toch weer gaat over motorclubs, kijken we meteen even verder naar hoe er over die clubs geschreven wordt. Op 8 april 2016 schrijft Gerlof Leistra in Elsevier: ‘Mocht een verbod te ver gaan – ook bikers kunnen zich beroepen op de vrijheid van vereniging – dan kan hen in elk geval het leven zuur worden gemaakt. Bijvoorbeeld door ze geen vergunning te geven voor feesten en ook de vergunning voor hun clubhuis nog eens tegen het licht te houden. Louter hun aanwezigheid op straat is een gevaar voor de openbare orde. Alle strafdossiers leveren bij elkaar het beeld op van organisaties waarvan veel criminelen lid zijn. Het verschil met een criminele organisatie is louter juridisch.’

    Leistra geeft in dit artikel niet alleen zijn mening, hij fantaseert ook: ‘Leden van de clubs houden zich onder meer bezig met drugs- en wapenhandel, afpersing, prostitutie en protectie. Zodra ze in elkaars vaarwater belanden, is het meteen oorlog: kom niet aan ons geld!’

    Leistra is niet aan zijn proefstuk. Al jaren fulmineert de ‘misdaadverslaggever’ tegen motorclubs en pleit hij voor een verbod. In motorland is de brave Leistra echter totaal onbekend. Niemand heeft hem ooit gezien of gesproken. Alle informatie waarmee Leistra komt lijkt onmiddellijk afkomstig van de politie.

    Op het Facebookweblog ‘Discriminatie van motorclubs’ worden regelmatig journalisten aan de kaak gesteld die volgens de maker van het blog de feiten verdraaien of er op los fantaseren. Met name oud-politieman, nu journalist, John van den Heuvel, Bjorn Thimister en Mick van Wely van De Telegraaf krijgen het voor hun kiezen. Deze journalisten lijken volgens het blog partizanen van de overheid in plaats van het vrije woord. Ook het NOS Journaal moet er in het blog vaak aan geloven.

    Op 20 oktober 2015 schreef Dupont al in het artikel ‘De mol die eigenlijk een rat was’: De aangehouden burger die voor RTL-4 werkte is Peter van Vugt, een oude bekende. Van Vugt begon zijn carrière bij de politie Brabant Zuid-Oost, waar hij lid was van een arrestatieteam. Peter van Vugt was tevens eigenaar van het bedrijf Quick Look Investigations en werkte al jaren nauw samen met de eveneens uit Eindhoven afkomstige oud-politieman John van den Heuvel. Op Ibiza verzorgde Peter van Vugt de beveiliging van enkele vermogende Nederlanders die daar woonden. Van Vugt wordt volgens De Telegraaf verdacht van vuurwapenbezit en het uitlokken van het lekken van politiegegevens. Overigens heeft dat waarschijnlijk niets te maken met John van den Heuvel zelf of zijn programma.’

    In een artikel van The Post Online van 26 april 2016 zegt Arnold Karskens over de NOS: ‘Het NOS Journaal is, afgewogen tegen het budget, het slechtste journalistieke programma. Ver beneden de maat. Ze zijn doorgeefluik voor nieuws uit Den Haag, Brussel en Washington. Veel NOS’ers worden later voorlichter, ze likken zich in bij de macht. Niets ten nadele van sommige correspondenten, maar de redactie is niet goed. Daar zijn ze meer ambtenaar dan journalist.’

    Op dezelfde dag meldt Quotenet.nl enkele andere uitspraken van Karskens: ‘Nou je hebt natuurlijk pure corruptie, zoals een Telegraaf-journalist die voor geld slecht schrijft over een huurder die de huisbaas eruit wil hebben. Maar wat je vooral veel ziet is dat de commercie, de advertentie-afdeling zich met de inhoud bemoeit. Dan zijn er nog journalisten die al tijdens hun werk voorsorteren op een baan als woordvoerder ergens. Of journalisten die overstappen naar de politiek of adviseur worden bij een ministerie of partij, en daarna zelfs weer doodleuk terugkeren in de journalistiek. Mensen die niet gaan voor het onthullen en het openbaren, zoals ze zouden moeten doen, maar voor hun toekomst of pensioen. Wat ook opvallend is dat veel Nederlandse journalisten er helemaal geen moeite mee hebben samen te werken met de AIVD.’

    Het zijn zeer ernstige beschuldigingen van een man die al vele jaren meedraait in de journalistiek. Journalisten die zich laten omkopen, samenwerken met inlichtingendiensten, politieke belangen hebben of commerciële belangen van media die belangrijker zijn dan nieuwsgaring en publieksvoorlichting. Is het waar wat Karskens daar allemaal roept? Hij durft het in ieder geval te zeggen. Want het opnemen tegen een machtig concern als De Telegraaf doe je niet zomaar. Of de machtige staatsomroep NOS bekritiseren.

    Het verwijt van Karskens over journalisten in de politiek is in ieder geval zeker niet uit de lucht gegrepen. Rinke van de Brink werkt al jaren bij de staatsomroep NOS en zegt over zichzelf op over.nos.nl : ‘In al die jaren in de journalistiek zijn mijn drijfveren dezelfde gebleven: nieuwsgierigheid, het zoeken naar de feiten en het aandragen van informatie om die feiten te kunnen begrijpen.’ Van den Brink geeft op dezelfde pagina aan hoe hij zijn journalistieke carrière begon, maar verzwijgt dat hij vele jaren lang redacteur was van het communistische blad De Waarheid. In het boek ‘De schijn-élite van de valsemunters’ zegt auteur Martin Bosma dat Rinke redacteur was van het blad en lid van de CPN van mei 1977 tot september 1983. Nogal politiek gekleurd dus. Maar toch nog goed terecht gekomen, want de NOS betaald zijn medewerkers goed. Haast Kafkaesque zo’n ommeslag.

    Het Dagblad van het Noorden plaatste op 26 april 2016 een stuk van rechtbankjournalist Rob Zijlstra. ‘Organisaties proberen steeds nadrukkelijker grip te krijgen op de inhoud van journalistieke publicaties’, zegt hij. Zijlstra schiet uit zijn slof door een eerder artikel van hem over de politie in de noordelijke provincies. ‘De politie had het reeds gecorrigeerde artikel nogmaals voor publicatie willen inzien. Nog meer regie. Eigenlijk had het een heel ander artikel moeten zijn. Eigenlijk hadden ze het zelf willen schrijven. De teleurstelling, meldt de voorlichter, heeft ook gevolgen. Geen nieuwe afspraken.’

    ‘Journalisten die niet naar de pijpen dansen van de voorlichter van de politie kunnen het vergeten.’, is de conclusie van journalist Rob Zijlstra. En dat is zeer ernstig. De politie als bedwinger van het vrije woord.

    Een korte rondgang door het land van de ‘onafhankelijke pers’ levert dus al meteen iets op:

    Er worden afspraken gemaakt tussen de media en belangenorganisaties/brancheorganisaties.

    De politie wil alleen journalisten te woord staan die schrijven wat zij willen.

    Sommige journalisten of medewerkers van journalisten zijn oud-politiemensen en sommigen nemen het niet zo nauw met de wet.

    De krijgsmacht neemt ‘voor hun eigen veiligheid’ embedded-journalisten mee in oorlogsgebieden, waar zij eigenlijk onafhankelijk nieuws zouden moeten vergaren.

    Journalisten hebben een politiek extremistisch verleden en werken nu voor een staatsomroep die onder vuur ligt als eenzijdig.

    Journalisten of media hebben commerciële belangen bij onderwerpen waarover zij schrijven.

    Journalisten zijn over bepaalde onderwerpen totaal kritiekloos.

    Journalisten werken samen met inlichtingendiensten.

    Journalisten proberen hun eigen mening koste wat kost, ook door verdachtmakingen, aan de lezer op te dringen. Zelfs wanneer de feiten die zij presenteren helemaal niet bewezen zijn.

    Je suis Charlie? Ja, Charlie Chaplin!

     

     

     

    Nederland wordt wakker!

    Soms heb je weleens dat je ‘s ochtends op staat en dat je meteen weer zin hebt om terug je bed in te springen. Het is dan slecht weer, je hebt een kater, of de krant van wakker Nederland staat weer eens vol met onzin zodat je nog liever even bij slapend Nederland hoort. Vandaag is, denk ik, zo’n dag. De onheilspellende plof waarmee het goedkope papier met zijn giftige inkt de deurmat raakte, maakte al duidelijk dat de krant het niet droog had gehouden vanmorgen. Een voorteken? Het sloffende geluid van mijn in pantoffels gestoken voeten verplaatste zich naar de voordeur.

    Aan mijn grote eettafel gezeten slurpte ik mijn koffie, terwijl ik ongeïnteresseerd de krant doorbladerde. Zomernieuws. Komkommertijd. Maar even later zag ik het staan. Echt nieuws. Maar wel heel erg oud. ‘Politie vreest link bikers en hooligans’, kopte De Telegraaf, gevolgd door de volgende tekst: ‘De politie en voetbalbond KNVB vrezen de mogelijke banden tussen beruchte motorclubs zoals Hells Angels, No Surrender en Satudarah en de harde kernen van supportersclubs in het betaalde voetbal. Dat schrijft Trouw. Harde bewijzen dat de supportersclubs zijn geïnfiltreerd door de bikers zijn er niet, maar de politie is volgens hoofd operatiën en verantwoordelijke voor de aanpak van criminele motorbendes Pim Miltenburg alert. De harde kernen van supportersclubs zijn aantrekkelijk voor outlawmotorclubs omdat zij voor de nodige massa kunnen zorgen in de onderlinge strijd van de motorclubs.’

    Ik las het artikel opnieuw en opnieuw, totdat eindelijk doordrong wat er stond: helemaal niets! Piem Miltenburg, hoofd operatieën en verantwoordelijk voor de aanpak van criminele motorbendes, is zeer alert voor links tussen motorbendes en hooligans. Maar harde bewijzen zijn er niet. Notoire hardliner Miltenburg heeft dus helemaal niets te melden, maar doet het lekker toch. De voetbalhooligans behoren tot Neerlands meest afgeluisterde en in de gaten gehouden burgers, de leden van de ‘motorbendes’ misschien nog wel meer. Toch zijn er ondanks deze zeer vergaande observaties geen bewijzen dat die twee groepen samenwerken. ‘De harde kernen van supportersclubs zijn aantrekkelijk voor outlawmotorclubs omdat zij voor de nodige massa kunnen zorgen in de onderlinge strijd van de motorclubs.’, gaat De Telegraaf verder. Massa? Het gaat dus om grote groepen mensen. En nog kan de politie geen bewijs vinden. Grote groepen mensen, massa’s, die met elkaar bellen, praten, elkaar opzoeken. En toch is er geen enkel bewijs.

    In het artikel staat dat de politie niet alleen is in het grote vrezen. Nee, ook de KNVB vreest met grote vrezen. Dat deed me meteen denken aan eerdere berichten. Een paar weken terug gaf Laetitia Griffith van de Beveiligingsbranche aan dat de politie en de beveiligingsbranche meer gingen samenwerken om infiltratie door ‘motorbendes’ te voorkomen. Het artikel dat ik daarover schreef, maakte zonder meer duidelijk dat dat onzin was door de al zeer strenge passenplicht voor beveiligers. Een week later stond in de krant dat ook het Midden- en Klein Bedrijf vreest met de politie over infiltratie van ‘motorbendes’. Ook hier kon ik de dreiging gemakkelijk weerleggen. Terugbladerende in oude kranten las ik dat ook gemeenten, en burgemeesters dus, vreesden met de politie. En het Ministerie van Defensie vreesde die ‘motorbendes’ ook al. ‘Wat zal die Taliban dat grappig vinden’, dacht ik toen nog, ‘iedereen is bang in dit land’.

    Ik vrees ook. Stel dat die woeste ‘motorbendes’ ook de gemeenteraden hebben geïnfiltreerd. Daarom zijn er zoveel burgemeesters en wethouders corrupt. En stel dat ze de Tweede Kamer hebben geïnfiltreerd. Je mag als kamerlid al een strafblad hebben, dus dat ligt op de loer. Daarom verdienen die gasten natuurlijk zo veel, terwijl ze nooit hun mond opendoen. En er lag nog veel meer nieuws in het verschiet: ‘Bejaardenhuizen onder druk van ‘motorbendes’?’, ‘Politie geïnfiltreerd door gemene ‘motorbendes’!’, ‘Motorbendes’ gaan dit jaar ook met vakantie!’. ‘Ooooooohhhh, wâ errug!’, hoorde ik in gedachten de stylist van het zuiden roepen. ‘Alle donders, het land is in gevaar, alles gaat naar de kloten!’, riep ik terwijl ik woedend mijn krant door de kamer smeet. Ik moet terug in dienst, het vaderland moet gered worden. Gelukkig heeft Piem Miltenburg al eerder geroepen dat er wetten veranderd moeten worden. Er is dus nog hoop.

    Maar toen viel mijn oog op dat korte zinnetje: ‘Dat schrijft Trouw’. Ach, natuurlijk. Door de vakantietijd was John van den Heuvel op vakantie, of op de vlucht. Er was dus geen misdaadnieuws. Daarom werd het maar overgeschreven uit Trouw. Ik stond op van mijn eettafel en liep naar de telefoon. Mijn abonnement op De Telegraaf heb ik opgezegd. Ik krijg nu morgen voor het eerst Trouw in de bus. En ik ben daarna toch nog maar even naar bed gegaan.

    De invasie van Zeeland

    Omroep Zeeland komt vandaag met baanbrekend nieuws. Zeeuwse motorclubs extra in de gaten gehouden, kopt de krant. Gevolgd door een artikel: ‘De Zeeuwse chapters van Outlaw Motorcycle Gangs (OMG’s) worden extra in de gaten gehouden volgens het openbaar ministerie. Dit is onderdeel van een integrale aanpak tegen motorclubs in heel Nederland. Zeeland doet mee aan die aanpak omdat de provincie anders aantrekkelijk wordt voor OMG’s om hier naar toe te verhuizen. Het is nu rustig rond de Zeeuwse afdelingen of chapters van de OMG’s. Er zijn er op dit moment drie actief in onze provincie en de gemeenten waar ze zijn gevestigd geven aan dat er geen problemen zijn. In andere delen van het land, met name in Noord-Brabant en Limburg, zijn er wel problemen en is hard opgetreden tegen enkele OMG’s. Daarbij bestaat de angst dat deze groepen uitwijken naar gebieden waar er minder op ze gelet wordt, zoals België of Zeeland. En daarom houden gemeenten, politie en het openbaar ministerie samen de groepen en individuele leden goed in de gaten. Outlaw Motorcycle Gangs onderscheiden zich volgens justitie van normale motorclubs doordat de leden zich niet houden aan de regels en wetten van ons land. Justitie heeft in meerdere provincies vastgesteld dat OMG’s zich schuldig maken aan strafbare feiten en betrokken zijn bij het produceren van xtc en hennep.’

    Nu zijn wij misschien wat overbezorgd of zelfs gewoon veel te kritisch, maar wij hebben toch wel enige opmerkingen. Ten eerste vragen wij ons af of die motorclubs ook vandaag in de gaten worden gehouden. De politie heeft namelijk aangekondigd maandag niet uit te rukken voor zaken die niet spoedeisend zijn of waarbij letsel is betrokken. Verder vragen wij ons af hoe die clubs in de gaten worden gehouden. Staat er een politieagent voor de deur van het clubhuis? Of voor de woningen van de leden? Worden de telefoons van de leden getapt? Worden de leden gevolgd? Zit er een plaatsbepaler onder of in hun auto of motor? Wordt hun internetgedrag onderworpen aan extra controles? En wie is daarmee belast?

    Ja, u ziet het, er kunnen veel vraagtekens bij zo’n artikel worden gezet in plaats van dat het iets duidelijk maakt. Wij vragen ons dus nog veel meer af. Motorclubs die uitwijken naar Zeeland? Dat maakt ons benieuwd. Gaan die chapters van No Surrender, Satudarah en Hells Angels die nu nog in Emmen zitten naar Zeeland verhuizen? De grote ‘crimereporter’ Gerlof Leistra waarschuwde een jaar geleden al dat die clubs in Emmen goed in de gaten gehouden moesten worden. Daar heeft de politie vast naar geluisterd. Dus ja, nu zijn de rapen gaar daar in Zeeland. In de voortgangsrapportages van de politie over OMG’s staat dat er vele tientallen clubhuizen van motorclubs zijn gesloten. Gaan die nu allemaal naar Zeeland? Dat ziet er niet best uit.

    Het kan natuurlijk ook zijn dat het hele artikel de zoveelste non-story is van een journalist die geen enkele controle van zijn eindredacteur hoeft te verwachten. Gaan al die clubs naar Zeeland? En die leden dan? Verhuizen die dan mee? Of gaan die telkens honderden kilometers rijden om heen en weer te pendelen tussen hun huis en hun clubhuis? Om welke clubs gaat het eigenlijk? Zijn er al problemen in Zeeland met motorclubs? Of alleen maar met bezopen Duitse toeristen?

    Het mooiste vinden wij nog de beschuldiging dat OMG’s zich schuldig maken aan het produceren van hennep. Hennep? U bedoelt die legale grondstof voor touw? Het is hoog tijd dat Omroep Zeeland eens op bezoek gaat bij zo’n motorclub. Misschien worden zij wel heel goed ontvangen.

    De blaffende honden van het nieuwe beleid

    Frank van Rutten van De Financiële Telegraaf schrijft op 23 juli 2015 het volgende:

    ‘Ondernemers, let op uw saeck. „De onderwereld rukt met intimidatie en witwaspraktijken op in de bovenwereld”, waarschuwden MKB-Nederland en justitie onlangs. Individuele criminelen of complete (motor)bendes zullen de komende jaren proberen hun achterste op uw directeursstoel te manoeuvreren. Inclusief geweld en bedreiging. Zo kan uw met bloed, zweet en tranen opgebouwde zaak zomaar verworden tot ordinaire witwasserette. Weg bedrijf. In de horeca zijn de voorbeelden bekend. En ook de beveiligingsbranche is kwetsbaar. Maar ook andere sectoren zullen de komende jaren hiermee kennismaken. Ondernemers die reeds slachtoffer zijn, of concrete voorbeelden uit hun omgeving kennen, wordt nu met klem gevraagd aangifte te doen of hun verhaal te doen. Desnoods anoniem. „Als we niks doen, gaat het van kwaad tot erger”, onderschrijft MKB-NL deze oproep. Maar staat het belang van de getroffen ondernemers daarbij wel voldoende voorop? Het heeft er alles van weg dat dit vooral een wapen is in de jacht op de beruchte motorbendes, momenteel topprioriteit in opsporingskringen. Dat is op zich goed, maar gedupeerde ondernemers zullen nu niet ineens massaal uit de school klappen. Dat deden ze hiervoor ook al niet, uit vrees voor hun eigen gezondheid en die van hun familie of omdat ze chantabel zijn gemaakt.’

    Meneer Rutten bedoelt het vast goed. Maar feitenkennis? Kan meneer Rutten één geval noemen van een horecazaak die is overgenomen door een motorbende? En welke motorbende was dat dan wel? En hoe zit dat met zijn uitspraak dat de beveiligingsbranche kwetsbaar is? Weet meneer Rutten eigenlijk wel hoe het werkt in die beveiligingsbranche? Het is bijna onmogelijk voor een lid van een motorclub om een beveiligingspas te verkrijgen. Die passen werden twintig jaar geleden ingevoerd en gaan altijd via de politie. Je krijgt dus niet zomaar een pas. Sterker nog, de afgelopen jaren zijn talloze beveiligers die in het bezit waren van een pas brodeloos gemaakt doordat zij lid waren van een motorclub. Het waren goede beveiligers, zij hadden geen strafblad, maar zij waren lid van een motorclub. Motorclub en niet ‘motorbende’, zoals meneer Rutten roept. Kan meneer Rutten één motorbende benoemen? Durft hij dat wel? Want ik kan nu al zeggen dat dat uitloopt op laster. Er is namelijk nog geen enkele club veroordeelt als club. Er is zelfs nimmer een afdeling van een motorclub veroordeelt.

    Nee, meneer Rutten doet in zijn artikeltje net alsof de bestaande maatregelen tegen een probleem dat helemaal niet bestaat, onvoldoende zijn om dat probleem te bestrijden. Hij roept op om aangifte te doen of het verhaal te vertellen van intimidatie of overname door een ‘motorbende’. Eigenlijk roept meneer Rutten de overheid op om maatregelen te nemen, ‘zodat gedupeerde ondernemers nu massaal uit de school kunnen klappen’. Hij suggereert daarbij dat die ondernemers niet veilig zijn, wanneer zij dat nu zouden doen. Kan meneer Rutten ook maar één ondernemer uit de horeca of de beveiligingsbranche noemen die extra bescherming behoeft, omdat hij anders niet ‘uit de school durft te klappen’?

    Het artikeltje van meneer Rutten sluit mooi aan bij het geroep van de lieftallige Laetitia Griffith twee weken geleden. Ook zij kwam met een heel verhaal over nieuwe maatregelen in de beveiligingsbranche die infiltratie door ‘motorbendes’ moest voorkomen. In het artikel ‘De pot verwijt de ketel’ konden wij haar uitspraken al danig nuanceren.

    Wat meneer Rutten en mevrouw Griffith vooral doen in hun artikeltjes is een trend zetten. Je bent in Nederland blijkbaar pas oké wanneer je iets roept tegen de verschrikkelijke motorbendes. We zullen daarvan zeker in de nabije toekomst nog veel meer gaan zien. De kranten gaan komen met koppen als: ‘Bloementelers gaan maatregelen nemen tegen (motor)bendes’, ‘Gevangenissen geïnfiltreerd door criminelen’, ‘Kledingbranche verkoopt geen leren broeken meer aan (motor)bendes’, ‘Partij 50+ gaat leden extra screenen’, ‘De Telegraaf ontslaat John van den Heuvel wegens fascinatie voor motorbendes’. Ja, en vooral dat laatste zou een ramp zijn.

    Het hoofd koel houden

    Deze week kwam de politie veelvuldig in het nieuws. Er waren verschillende rechtszaken tegen schietende politiemannen en dat pakte niet altijd goed uit. Niet voor de slachtoffers, maar ook niet voor de politiemannen. En dat zorgde voor erg veel onstuimigheid bij de doorgaans zo rustige mannen. Het was ook wel een hard gelag.

    Eén politieman werd veroordeeld tot maar liefst twee jaar gevangenisstraf voor het neerschieten van de bijrijder van een man die ervandoor wilde gaan tijdens een mislukte aanhouding. Twee andere politiemannen moesten terecht staan voor het doodschieten van een onruststoker met een bijlachtig voorwerp. Opmerkelijk was dat de man in de rug werd geschoten. Beide slachtoffers wilden er dus vandoor gaan en hadden het niet per se gemunt op de politiemannen. Toch voelden dezen zich zeer bedreigd. Een soort verlatingsangst wellicht?

    Opmerkelijk ook dat het Openbaar Ministerie de agenten helemaal niet wilde vervolgen en ook vroeg om vrijspraak voor de angstigaards die met pruik in de Rotterdamse rechtszaal verschenen. Uiteindelijk volgde vervolging alleen doordat de ontstemde familie van het overleden slachtoffer dat had afgedwongen. Ja, het is vast niet eenvoudig deze dagen officier van justitie te zijn. Het vervolgen van gewone burgers voor simpeler feiten spreekt ze vast meer tot de verbeelding.

    Als een rots in de branding verscheen ook allergrootste opperhoofd van alle agenten in beeld. ‘Houd het hoofd koel en het verstand erbij!’, riep hij naar zijn ondergeschikten volgens de krant van wakker Nederland. ‘Dan moeten we eerst nog even naar huis!’, had het antwoord kunnen zijn. ‘Mijn collega’s en ik moeten oppassen voor de valkuil van emotionele ontboezemingen.’, zei de zeer hoge politiebaas ook nog. Blijkbaar verkeert de man in de veronderstelling dat zijn mannen gerecruteerd werden onder het neusje van de zalm van Neerlands kunstzinnig deel des volks.

    ‘Het is aan ons om escalatie te voorkomen door het hoofd koel en het gezond verstand erbij te houden.’, meldde meneer Bouman nog ten overvloede aan zijn trouwe volgelingen. Escalatie? Hoe bedoelt hij dat? Die agenten die nu met pijn en moeite toch nog worden vervolgd worden nogal van ernstige feiten verdacht. Escalatie? Wat dachten ze dan te gaan doen? Nog iemand neerschieten? Die fijnbesnaarde volgelingen van hopman Bouman moeten op de kermis gaan werken. Daar kunnen ze schieten wat ze willen.

    ‘Wij laten ons niet verleiden tot ongepaste bewoordingen in (sociale) media. Wij vermijden generalisaties over de rechtspraak in ons land. Zulke uitlatingen zijn onjuist, misplaatst en brengen ons niet verder’, voegde hopman Bouman er nog aan toe. Generalisaties vermijden over de rechtspraak in ons land? Hebben die emotionele lakeien van meneer Bouman daar een mening over dan? En wat denken ze dan? Laat me eens even raden. Er wordt te zacht opgetreden tegen burgers die de wet overtreden en te hard tegen politiemensen die de wet overtreden. Nou, dat is nogal wat. En meneer Bouman weet dat ze dat denken en roept ze nu op om dat niet meer op de sociale media te roepen. Volgens de korpschef spreken reacties van collega’s op internet boekdelen, meldt opnieuw De Telegraaf. Jaja, die politiemensen laten hun ware aard wel zien.

    Het is dan ook wel goed mis met de politie in Nederland. Na weken van berichten op sociale media heeft de politie er schoon genoeg van. Politieagenten die een jongetje schopten, een andere jongetje die werd vastgebonden aan een politiemotor en moest meerennen, een nekklemdode, talloze berichten over andere nekklemdoden die nog verder worden uitgezocht, berichten over afluisteren wat door de politie in Nederland al jaren relatief veel meer gebeurt dan in andere landen, berichten over een politie die vaker schiet dan in andere landen. En dan het ergste nog dat het nu wordt gemeld op sociale media en niet op de gewone media. Die gewone media kun je controleren en beïnvloeden, maar die sociale media niet.

    Wat al helemaal de zaak verergert is dat bijna iedereen een geheimzinnig apparaatje heeft waarmee je niet alleen kunt fotograferen, maar ook nog kunt telefoneren. Niets ontgaat de burger nog en ontkennen helpt niet langer.

    Volgens vooruitstrevende politiemensen moet de wet verandert worden om de bevoegdheden van de politie te verruimen. Zo kunnen bijvoorbeeld motorclubs makkelijker verboden worden, zegt politievakbondsgoeroe Gerrit van de Kamp. Van de Kamp wil ook dat agenten die schieten voortaan officieel verdachte zijn en geen getuige. Dan hebben zij meer rechten namelijk. Misschien is het ook een zeer goed idee om ingewikkelde apparaten voor burgers te verbieden. Dan kan niet meer worden gefilmd dat slachtoffers langzaam kreperen en geen hulp geboden wordt. Dan helpt ontkennen ook weer.

    Ik vrees echter dat de politie nog niet toe is aan dergelijk gedegen denkvermogen. Uit goede bron verneem ik dat momenteel in speciale trainingskampen politiehonden worden getraind om het goede nieuws te brengen. Allemaal deel van het nieuwe charme-offensief. En de hond die het hardste blaft is Gerlof Leistra.

     

     

     

     

     

     

    Boeman Bouman en zijn patriotten van de politiestaat

    Een prachtig verhaal over een politieman en hoe het gaat met vrijheid wanneer je eventjes niet goed oplet.

    De politieman is commissaris Bouman. Dat is er niet zomaar één. Commissaris Bouman is de grote baas van de Nederlandse politie. De allerhoogste chef. Vlak onder de minister van Justitie en Veiligheid. In een rechtsstaat is het zo geregeld dat de minister, als vertegenwoordiger des volks, de verantwoording heeft over het politieapparaat. Hij is dus de baas en hij is verantwoording schuldig aan het parlement. We zullen dus uitleggen wat een rechtsstaat eigenlijk is. Wikipedia zegt het volgende hierover:

    ‘Een rechtsstaat is een staat waarvan de macht gereguleerd en beperkt wordt door het recht. De rechtsstaatgedachte is ontwikkeld tegen de praktijk van absolute vorsten. De rechtsstaatgedachte wil willekeur voorkomen en rechtszekerheid en rechtsgelijkheid bevorderen. In een rechtsstaat worden burgers tegen de macht van de staat beschermd door wetten. Onafhankelijke rechters kunnen bij een conflict oordelen en worden geacht de wetten te volgen. Een rechter kan bij overtredingen sancties opleggen die wettelijk geregeld zijn. Als de rechters in een staat niet onafhankelijk zijn, mag die staat geen rechtsstaat genoemd worden.’

    De minister is de baas en de politie niet. De politie heeft voor goed functioneren natuurlijk zijn eigen hierarchie en een eigen baas. Maar die baas staat onder de minister en ook onder de wet. Er zijn wetten die de basis zijn voor het functioneren van de staat. Wanneer het omgekeerd zou zijn is er sprake van een politiestaat. Wikipedia zegt over de politiestaat het volgende:

    ‘Onder een politiestaat verstaat men een staat waar de sociale, economische en politieke macht door de leiders gehandhaafd wordt met behulp van (geheime) politie. Deze politie heeft in dit soort staten meer bevoegdheden dan gebruikelijk is in een liberale democratie. Politiestaten in de strikte betekenis van het woord worden meestal gekenmerkt door totalitarisme en een sterke sociale controle.

    Onder druk van een interne of externe bedreiging van de staatsveiligheid, al dan niet openlijk of bedekt gepromoot door media en overheden, bestaat het gevaar dat wetten doorgevoerd worden die burgerrechten inperken en stapsgewijs in de richting van een politiestaat leiden. Dikwijls wordt deze ‘bedreiging van de staatsveiligheid’ in scène gezet door degene die zich vervolgens als dictator ontpopt. Voorbeeld is nazi-Duitsland. Adolf Hitler kwam via verkiezingen op democratische wijze aan de macht. Vervolgens wist hij na de Rijksdagbrand, die hoogstwaarschijnlijk door de nazi’s zelf is voorbereid, grote bevoegdheden naar zich toe te trekken (uitroepen van de noodtoestand, etc) om ‘de orde te handhaven’. Met deze, in theorie tijdelijke, ‘ordehandhavingswetten’ schakelde hij in snel tempo alle politieke tegenstanders uit, werd de noodtoestand permanent, en werd het hele land aan zijn wil ondergeschikt gemaakt. Een recent voorbeeld van inperking van burgerrechten gebeurde na de aanslagen op 1 september 2011 in de VS. Ook hier werden sommige burgerrechten (in theorie tijdelijk) ingeperkt zoals het absolute recht op privacy. De regering Bush gaf aan dat dit in het kader was van de strijd tegen terrorisme en tegen drugs.’

    Is Nederland nu het één of het ander? Is Nederland een rechtsstaat, zoals de mensen denken, of is Nederland een politiestaat?

    Wij geven wat voorbeelden om de lezer aan het denken te zetten. In De Telegraaf van 4 maart 2015 zegt commissaris Bouman: ‘Er is een wetswijziging nodig om ervoor te zorgen dat agenten die noodgedwongen hun dienstwapen hebben moeten gebruiken, niet meer in hetzelfde juridische hokje terechtkomen als een burger of een crimineel.’ Dat zegt Bouman dus ruimschoots voor de dood van Mitch Henriques en de schietende agent uit Kerkrade.

    Het blijft daar niet bij. Op 17 juli 2015 bericht 1limburg.nl het volgende: ‘De politieagent uit Kerkrade die vrijdag veroordeeld werd tot twee jaar cel krijgt massaal steun van zijn collega’s. Ze zijn het oneens met de uitspraak. Ook de nationale politie heeft geen goed woord over voor het vonnis. In een persbericht stelt de organisatie ‘verbijsterd’ te zijn door de veroordeling van de agent. “Ik ben vreselijk teleurgesteld in het vonnis van de rechtbank”, reageert korpschef Gerard Bouman van de nationale politie. Hij heeft contact gehad met Gery Veldhuis, de chef van de eenheid Limburg. “Ik heb hem aangegeven dat deze collega alle steun van onze organisatie kan verwachten die hij nodig heeft”, zegt Bouman. “Wat mij betreft staat vast dat we dit vonnis gaan aanvechten tot aan de allerhoogste instantie.” ‘

    Korpschef Bouman, die ondergeschikte van de minister en daarmee dus onderworpen aan de rechtsstaat komt met twee zaken. Belangrijke zaken. Ten eerste wil hij de wet veranderen om schietende agenten niet zo snel te laten vervolgen. Ten tweede geeft hij aan de schietende en door de onafhankelijke rechter veroordeelde agent te steunen. De rechter veroordeelt de man dus en daarmee heeft die agent een strafblad. Hij is nu dus crimineel. Volgens de rechter. Maar niet volgens meneer Bouman. Wat ook al te denken geeft is de ‘massale steun’ van collega’s voor de veroordeelde agent. Die denken dus blijkbaar net over schieten als korpschef Bouman. Zeer opmerkelijk. En verontrustend.

    Maar wij gaan verder. De directe chef van de politieagent uit Kerkrade heeft aangegeven de politieagent niet te schorsen. Afgewacht wordt het hoger beroep. Ook de korpsbeheerder van het politiekorps in Kerkrade onderneemt geen actie tegen de veroordeelde schutter. Wie is nu deze korpsbeheerder? De korpsbeheerder is burgemeester Jos Som. Zeg maar de grote man achter de strijd tegen ‘motorbendes’. De ‘papa’ ook van Suze Som die volgens hem ernstig is bedreigd door Hells Angels. De man ook die het vakantiehuiske van Piet van Pol bezocht in Frankrijk. Piet van Pol de van corruptie verdachte vastgoedontwikkelaar die banden heeft met VolkerWessels en de veroordeelde Roermondse ex-VVD’er Jos van Rey.

    Wij gaan nu ietsje terug en komen terecht bij de Spaanse politieman luitenant-kolonel Antonio Molino Tejero die op 23 februari 1981 het Spaanse parlement binnendrong met zijn kornuiten, in de lucht schoot en riep: ‘Todos al suelo, y conho!’ Meneer Molino Tejero wist het beter dan de rechters en de parlementariërs.

    Waarom doet dat ons denken aan politievakbondsleider Gerrit van de Kamp? De wet moet veranderd worden om motorbendes te kunnen verbieden, zo vond deze man, die er zijn hand niet voor omdraait zijn mannetjes het Binnenhof te laten omsingelen. Met politiematerieel en wapens. Dezelfde Gerrit van de Kamp die zijn vriendin opdrong aan de Nationale Politie voor een goedbetaalde baan en zijn steun voor de vorming van de Nationale Politie opzegde toen zijn vriendin werd ontslagen.

    De hoogste politiebaas wil de wet veranderen en uit openlijk kritiek op een beslissing van een onafhankelijke rechter en de baas van de grootste politievakbond steunt hem door ook wetten te willen laten veranderen. ‘De politie is de baas op straat!’, hoorde je vroeger vaak roepen door agenten. Op straat of in de staat? Vanuit de politieorganisatie zelf horen wij nog geen tegengeluiden.

    In het Wikipedia-artikel over de politiestaat staat ook het volgende: ‘Onder druk van een interne of externe bedreiging van de staatsveiligheid, al dan niet openlijk of bedekt gepromoot door media en overheden, bestaat het gevaar dat wetten doorgevoerd worden die burgerrechten inperken en stapsgewijs in de richting van een politiestaat leiden.’

    Ook hier zien wij gelijkenissen met Nederland. Er wordt een vijandbeeld gecreeërd. Als externe bedreiging zou je kunnen zien de jihadstrijders in Irak en Syrië, die na terugkomst een interne bedreiging gaan vormen. Als interne bedreiging kun je ook de ‘motorbendes’ zien. Het is dan ook niet zozeer de rechtsstaat zelf die zich daarover zorgen maakt, maar het is de politie zelf die stemming maakt. Het is de politie die via de media en hun adviserende taak naar overheden toe bepaalt dat ‘motorbendes’ een groot gevaar zijn.

    Om deze strategie van maatschappelijke onrust een gezicht te geven, worden leden van motorclubs met naam en club genoemd door de politie aan de media. Het zogenaamde ‘name and shame’- beleid. De politie heeft dus een aantal mensen bij de media die daarvoor openstaan om het maar zachtjes uit te drukken. Deze mensen die openstaan zijn vaak zelfbenoemde ‘misdaadspecialisten’, zoals Robert Bas van de NOS die riep dat je welhaast crimineel moet zijn om het lidmaatschap van een motorclub te kunnen betalen en dat een Harley Davidson 60.000 á 70.000 euro kost. Of een Gerlof Leistra van Elsevier die niet alleen politie-informatie naar buiten brengt maar ook de politie ondersteunt in de wens tot het veranderen van wetten. Zo schrijft Leistra over de schietende politieman uit Kerkrade in Elsevier: ‘De verontwaardiging is terecht groot. Het valt niet goed uit te leggen dat een agent die tijdens de uitoefening van zijn soms levensgevaarlijke beroep een ernstige inschattingsfout maakt, dezelfde behandeling krijgt als de eerste de beste crimineel. Meer begrip was op zijn plaats geweest.’

    Heeft het effect, die artikelen in de pers? Volgens D66’er Gerard Schouw wel degelijk. Op 2 juli zegt hij: ‘Gerard Schouw van D66 heeft donderdag met een waarschuwing afscheid genomen van de Tweede Kamer. Hij was een kwart eeuw lang te vinden op het Binnenhof, onder meer als lid van de Eerste en later van de Tweede Kamer. ,,De overstap naar de Tweede Kamer was best wennen. In plaats van een stroom wetsvoorstellen dicteert de kop in de krant en het oog van de camera het ritme van de dag”, schreef hij in zijn afscheidsbrief. ,,Het is geen groot geheim dat de aandacht voor actuele politieke incidenten en de lange termijn onderwerpen zo af en toe wat uit balans raakt. Dat is een reëel risico voor de democratische werking van onze huidige parlementaire democratie. Daardoor gaan dingen mis. Meebewegen of juist tegenwicht bieden, dat is de vraag waar de Kamer wel wat vaker bij stil mag staan”, aldus Schouw.’

    Het heeft dus wel degelijk effect. De kop in de krant dicteert het ritme van de dag in de Tweede Kamer. Volgens iemand die het kan weten na 25 jaar politiek. En de koppen uit die krant zijn afkomstig van de politie. Dezelfde politie die wetten wil veranderen en mensen en clubs aanwijst als vijand. En daar dus de media voor misbruikt. Met ‘name and shame’. Maar ook met ‘voortgangsrapportages’. Wij hebben al gezien in eerdere blogs van Dupont op ‘Justitie en Veiligheid’ dat de politie niet schroomt valse informatie in die rapportages te stoppen. De raketwerpers van de Bandidos MC bijvoorbeeld. Wij zeiden al dat die niet van de Bandidos waren. Commissaris Piem Miltenburg, net als Gerard Bouman een geduchte hardliner, zei al dat het niet helemaal zeker was. Maar een dag later stond het wel als vaststaand feit in de voortgangsrapportage van juni. De advocaat van de Bandidos kwam vorige week in het nieuws met hetzelfde verhaal. De wapens werden niet eens in de dagvaarding vermeld, maar wel werden de Bandidos nog even vastgehouden voor nader onderzoek. Zo komen die wapens nog eens goed van pas.

    De advocaat van de Bandidos MC onthulde nog een andere taktiek. Zo stuurden Limburgse burgemeesters brieven naar horeca-gelegenheden om te waarschuwen dat de vergunningen zouden worden ingetrokken van horecazaken die Bandidos toelieten in hun zaak. Dat is heel opmerkelijk. Welk wetsartikel wordt daarbij gebruikt?

    Al jaren gaan verhalen in de motorclubwereld dat de politie stiekeme acties uitvoert om motorclubs of leden daarvan te benadelen. Zo worden horeca-ondernemers niet alleen bedreigd om MC’s buiten de deur te houden, ze worden ook bezocht om informatie over bezoekers los te peuteren. Ze worden bang gemaakt met de vraag of ze worden afgeperst, of rekeningen wel netjes worden betaald. Werkgevers van motorclubleden worden benaderd en bang gemaakt. Zakenpartners van motorclubleden die een eigen zaak hebben worden door de politie ‘gewaarschuwd’. Buren van clubhuizen worden benaderd en om informatie gevraagd of om aangifte te doen van welke vorm van overlast dan ook. Gemeentelijke overheden worden ‘ingelicht’ door de politie, die een unieke informatiepositie heeft, en vervolgens worden evenementen niet toegestaan of verboden terwijl ze al in een vergevorderd stadium verkeren, clubhuizen worden gesloten door informatie van de politie. De politie is opzichtig aanwezig bij bruiloften, familiefeesten waar ook motorclubleden bij aanwezig zijn en probeert soms verhuurders van feestzalen bang te maken hun zaal niet te verhuren, omdat er ook een paar leden van een motorclub komen.

    De vraag is hoe deze politie-acties zich verhouden tot de wet. De wet, basis van de rechtsstaat. Een wet die ondergeschikt is alleen in een politiestaat.

    Vaak is te horen hoe bestuurders of politiemensen in de media verklaren dat motorclubs leden die zich misdragen of de wet overtreden uit de club moeten gooien. Motorclubs doen dat al lang. Maar uit bovenstaande blijkt dat het bij de politie andersom is. De politieman die de wet overtreedt met, potentieel, dodelijk geweld, wordt niet zomaar ontslagen. Neen, men gaat er alles aan doen hem binnenboord te houden en betaalt soms zelfs zijn boetes.

    Zijn leden van motorclubs de laatste Robin Hoods? Zijn zij een soort vrijheidsstrijders? Nee, dat zijn zij niet. Maar meneren als commissaris Bouman of commissaris Miltenburg zijn het zeker ook niet. Wanneer wij onze vrijheid in stand willen houden, wanneer wij niet willen dat wij door onze eigen landgenoten worden bezet, wanneer wij niet willen dat ons land een politiestaat wordt, of blijft, dan zullen wij veel kritischer moeten zijn naar degenen toe die onze vrijheden afnemen. Elke dag een stukje. Elke dag een beetje. Elke dag iets. Want wanneer het te laat is, is het te laat.

    Journalisten of overheidswoordvoerders?

    In onze goed georganiseerde maatschappij heb je misdadigers en dus ook misdaadspecialisten. De eerste groep pleegt misdaden en de tweede groep heeft er alleen verstand van. De eerste groep werkt voor zichzelf, de tweede groep is verbonden aan een krant of een omroeporganisatie. Beide groepen zijn bekenden van de politie.

    Hoewel het beter zou zijn voor het waarheidsgehalte van de artikelen die zij schrijven om de rollen eens om te draaien, gebeurt dat niet. De echte misdadigers zouden het publiek veel kunnen vertellen over misdaad en de misdaadspecialisten zouden eigenlijk eens flink gestraft moeten worden voor hun grote domheid en vooringenomenheid.

    Een ‘misdaadverslaggever’ die de kroon spant, is de misdaadspecialist van Elsevier. Deze Gerlof Leistra is in kringen van motorclubs nog nooit gezien, maar toch geniet hij daar grote bekendheid door de artikelen die hij in elkaar knutselt en de verhalen die hij vertelt. Zo was Gerlof vorig jaar op 17 september nog te horen bij RTV Drente. Er was namelijk enige ophef ontstaan over een nieuwe chapter van de Hells Angels die zich in de stad Emmen had gevestigd. Dat het Drentse journaille nu pas wakker werd snapt niemand, want die chapter was toen al meer dan een jaar oud. Gerlof Leistra wist meteen hoe het zat. Hij keek op de landkaart van Nederland en verklaarde het volgende: ‘Motorclubs Hells Angels, Satudarah, No Surrender en de Outsiders zijn volgens Leistra geen criminele organisaties, maar hebben we relatief veel criminelen als lid. De clubs vinden Emmen een interessante plek, omdat het dichtbij Duitsland ligt en dat een belangrijke afzetmarkt is voor wiet. Leistra: ‘Ik denk dat de Hells Angels willen laten zien dat zij daar ook een vinger in de pap hebben.’

    De grote specialist vond ook dat de gemeente Emmen moest kijken of de motorclubs een gevaar zijn voor de openbare orde. In dat geval zouden zij geen clubhuis mogen openen. Gerlof viel hier een beetje door de mand, want wat is hij nu? Journalist of politicus?

    De grote verdienste van Gerlof is natuurlijk dat hij gezien heeft dat Emmen vlakbij Duitsland ligt. Dan ligt misdaad natuurlijk wel op de loer.

    Enige weken geleden was Gerlof opnieuw op de radio te horen. Hij vertelde aan de geschrokken interviewer hoe hij ooit het clubhuis van de Hells Angels bezocht in Amsterdam. Volgens Gerlof heeft hij daar zelfs nog gesproken met Sam Klepper. Het moet allemaal wel heel lang geleden zijn, want Sam Klepper werd al geliquideerd vijftien jaar geleden. Gelukkig had Gerlof een erg goed geheugen. Hij vertelde dat hij had gepraat met Sam en enkele anderen over liquidaties in Amsterdam en het verdelen van de drugsmarkt. Ook had hij een Hells Angel gezien met een nek zo breed als een stier. Wij gaan er gemakshalve maar van uit dat de heren Gerlof niet konden weerstaan en hem alles hebben opgebiecht.

    Elsevier een misdaadspecialist? Dan wij ook, zal staatsomroep en publieksvoorlichtingsorganisatie NOS hebben gemeend. Aangewezen werd oud-ANP’er en journalist van het Algemeen Dagblad Robbert Bas. Of de NOS gewoon het publiek voor de gek wil houden of er kwadere bedoelingen mee heeft, weet ik niet, maar het lijkt wel of je naar Bananasplit zit te kijken wanneer je voor de buis kruipt voor het nieuws. Zo kwam Robbert met enige verschrikkelijke onthullingen. ‘Je moet haast wel crimineel zijn om lid te zijn van een motorclub, want het contributiegeld bedraagt tienduizenden euro’s per jaar.’ Veterans MC-lid Joseph Raaijmakers verklaarde onmiddellijk dat hij nog nooit een club had meegemaakt waar het lidmaatschap hoger was dan ongeveer 50 euro per maand. Robbert ging echter gewoon door en kwam met een nieuwe onthulling:’Een Harley Davidson motor kost ongeveer tussen de 60.000 en 70.000 euro!’ Daar moet een onderzoek aan voorafgegaan zijn! Waar heeft Robbert die informatie vandaan? Op Marktplaats staan massa’s Harleys vanaf 5-6 duizend euro. In ieder geval werd er na Robberts onthullingen feest gevierd op Facebook, waar tal van motorrijders verklaarden dat hun motor getaxeerd was door de NOS en nu 60.000 euro waard was.

    Het lijkt er veel op dat meneren als Robbert Bas en Gerlof Leistra vooral veel lezen over de misdaad en af en toe eens een rechtszaakje bezoeken. Verder luisteren ze heel goed naar de voorlichters van de politie. Met onderzoek heeft dat niet te maken. In de ogen kijken van een echte crimineel is heel iets anders en blijkbaar hebben de heren daar moeite mee. Dat hoeft ook niet wanneer het gaat om motorclubs, want dat zijn geen criminele organisaties maar clubs van motorrijdende anarchisten.

    Gerlof en Robbert zou je nog weg kunnen zetten als een komisch duo, al zijn hun bedoelingen kwaadaardiger. Helaas is het echter zo dat de kwaliteit van de journalistiek in heel Nederland te wensen overlaat. De dingen die worden gemeld over motorclubs zijn de grootse onzin en kunnen alleen maar ten doel hebben een probleem te creeëren dat er niet is, om het vervolgens door de staat te laten oplossen.

    Zo komen in de berichtgevingen telkens bepaalde sleutelwoorden en –uitspraken naar voren. Motorbendes in plaats van motorclubs, handel in drugs, wapens en mensensmokkel, de dichtbijheid van een grens, bekende criminelen die banden zouden hebben met een bepaalde motorclub, witwassen, afpersing. Ook zijn leden van motorclubs volgens de media telkens ‘verdachten’, of ‘bekenden van politie’. Gezien de aard van het nieuws dat de grote misdaadspecialisten brengen, kan ook van hen rustig gezegd worden dat het allemaal erg verdacht is en dat zij bekenden van de politie zijn.